Πίνακας συμμετοχής

και όχι μόνο....άφησε το πιάνο και θέλει να μας κλέψει τη δόξα, δε φτάνει που μας έκλεψε την κιθάρα των 1504 ευρώ. Αντε φτιάξτε κανα λογαριασμό στο φβ να τσιμπήσουμε κανα λαικ.... https://www.facebook.com/effiepanagiotidou/videos/3986659318025054

Είμαι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσω την ολοκληρωμένη διδακτορική διατριβή μου, στην οποία απονεμήθηκε ο αξιολογικός βαθμός "Άριστα", σχετικά με τον John Williams. Τίτλος της: Η κινηματογραφική μουσική του John Williams (1975-2018): μελωδία, αρμονία, μορφολογικά πρότυπα και θεματική ενότητα. Η παρούσα διατριβή στοχεύει στην σκιαγράφηση του στυλ του John Williams, όπως αυτό φαίνεται μέσα από τα κινηματογραφικά του θέματα (αναλύθηκαν 500 θέματα στον αριθμό από ένα δείγμα 71 ταινιών), και απευθύνεται κυρίως σε μουσικούς, μουσικολόγους και συνθέτες, ενώ για πρώτη φορά στην ακαδημαϊκή και γενικότερη βιβλιογραφία αναλύονται θέματα που αποτελούν μεταγραφές από τα αυθεντικά σκίτσα και παρτιτούρες του συνθέτη. https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/frontend/el/browse/2926491?fbclid=IwAR37B8e8XXsHgLUph3rVaIULsq8q0v7o9SBczlJlBKbJUJOZa3FRYzM6Bd0#contents ZACHAROPOULOS+DISSERTATION.pdf

Από το προσωπικό μου αρχείο για τους φίλους των Socrates και του Γιάννη Σπάθα, ένα λάιβ από 3/12/2005 "Στον Αέρα" Ζωντανή εμφάνιση των Socrates στο "Στον Αέρα" στις 3/12/2005 Guitar : Yannis Spathas Bass and Vocals : Antonis Tourkogiorgis Drums : Makis Gioulis Keybords : Asterios Papastamatakis Back Vocals : Markella Panagiotou 1. Born Again (from album "Breaking Through" 1981) 0:00:44 2. Stray Dogs (from album "Plaza" 1983) 0:04:05 3. No Prisoners 0:09:09 4. Queen of the Universe (from album "Phos" 1976) 0:13:40 5. Killer (from album "Phos" 1976) 0:17:23 6. Mr W.C. (from album "Waiting For Something" 1980) 0:21:18 7. Lady (from album "Waiting For Something" 1980) 0:24:44 8. Most People I Know (from album "Waiting For Something" 1980) 0:28:11 9. Time Of Pain (from album "Phos" 1976) 0:32:02 10. High Speed Ride 0:35:45 1. Living In A Hot Town (from album "Plaza" 1983) 0:39:00 12. See See Rider (from album "Taste Of Conium" 1972) (Animals) 0:42:18 13. Solo Bass 0:46:05 14. The Visitor 0:49:00 15. Jenny And Penny (from album "Breaking Through" 1981) 0:52:36 16. Solo Drums 0:56:27 17. Red House (Jimi Hendrix) 1:01:23 18. Message of Love (Jimi Hendrix) 1:07:35 19. Little story from high school 1:11:47 20. Mountains (from album "Waiting For Something" 1980) 1:12:51 21. Credits 1:19:00 22. Starvation (from album "Phos" 1976) 1:20:20 23. Sunshine Of Your Love (Cream) 1:24:45 24. Wild Thing (Jimi Hendrix) 1:27:11 .

Eκανα μια προσπαθεια,βαρεσα κατι ψιλα. Αν και απο καποια παιξιματα που ακουσα,μου εφυγε ο τακος,μαλλον να σιωπησω ηπρεπε. Ωραιο μπακιν,πολυ του γουστου μου Σπυρε. JJ.mp3

Καιρό είχα να τραβήξω κάνα βίντεο. Αντί για αετό, πετάμε σόλα. (49 χρόνια από την κυκλοφορία του, Μάρτης 1972)

Ένα τραγούδι μου που καταγράφηκε χάρη στην βοήθεια των φίλων μουσικών Nikos Vargiamidis, Giorgos Smirnis και του Oleg Chaly που επιμελήθηκε την ενορχήστρωση και την παραγωγή. Μastering: Ioannis Tsougkouzidis. Ευχαριστώ θερμά.

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές εύχομαι, Υγεια σε ολους! Ηρθα να σας πω τα καλαντα. noiz kalanta.mp3

To λοιπόν... εγω το πήρα αλλιώς και έβαλα και μικρόφωνο. Αυτο της κιθάρας, Ε609 black, το ανοιξα κι έγραψα κάτι που μου θύμισαν τ' ακόρντα και μαζι και το θέμα του. Είναι πολύ γρήγορο βέβαια για να ειπωθεί σωστά αλλά δε βαριέσαι, σαμπως υπηρχε και καποιος να με μαζέψει; Μονος ήμουν. Το όργανο: Les Paul Special P90 > TC Mojo > Cube 30X rec out με πολύ sloppy παίξιμο. Σορι... cantletgo.mp3

Να 'μαι κι εγώ, γνωστός μαϊντανός στα τζαμαρίσματα. Να 'σαι καλά Νίκο, μ' έβαλες κι έπιασα κιθάρα μετά από 10 μέρες. SF jam.mp3 Edit: Ξέχασα τα παρελκόμενα μπλα μπλα όπως ορθά παρατήρησε ο ΣΦ, οπότε έχουμε: Guitar: '57 American Vintage RI Strat (ola stock) Amp: Amplitube Deluxe Reverb Pedal: Amplitube Tubescreamer Ως γνήσιος μπλουζοσαουθερνάς, το κομμάτι εγώ το άκουσα κυρίως ως Mixolydian πλην του bridge σε A που αποφάσισα να το ακούσω ως Dorian. Παρόλα αυτά κι επειδή τα τονικά κέντρα είναι λίγο φλου (κι αυτό είναι το ωραίο) έπαιξα και λίγο "γύρω-γύρω" για να βάλω χρωματάκι. Αυτά I think.

Καλημέρα. Αυτό είναι το νέο μου fingerstyle κομμάτι. Ελπίζω να σας αρέσει.

joker1.mp3 joker2.mp3

Εχω στήσει νεο υπολογιστή με Windows10 και δεν έχω μεταφέρει το Cubase 10.5 που έχω στο laptop. Αντ' αυτού κατέβασα το δημοφιλές Cakewalk και έγραψα το σχετικό θεματάκι του ΣΟΥΦΟΥ που με δυσκόλεψε μέχρι να βρω μια μελωδική γραμμή, είναι η αλήθεια. Το άκουσα χτες βράδυ και σήμερα με το lockdown είπα να ασχοληθώ με το παιχνίδι χωρίς τύψεις. Επαιξα με Les Paul Special με P90, τιμής ένεκεν του πρώην ιδιοκτήτη της, ΣΟΥΦΟΥ, καρφί στον Roland Cube 30x με προσομοίωση Tweed και απο το record out στην κάρτα SPL Creon. Πρόσθεσα compression 7:1, λίγο delay και reverb απο τα εφε του Cakewalk και voila! Ετσι την είδα εγω την ιστορία. superfunk_jam.mp3

Here's my take. Eλλείψει γνώσεων και chops, σχεδόν ποτέ δεν αυτοσχεδιάζω για να βγάλω κάτι αξιοπρεπές, οπότε το παιδεύω, σύνήθως δοκιμάζοντας πράγματα πάνω στο κομμάτι. Σε αυτό το σόλο νομίζω το πλέον βασικό και ενδιαφέρον μέρος είναι τα μέτρα που παίζουν G F# E και ειχα δύο σκέψεις, είτε να τονίσω αυτήν ακριβώς τη διαφοροποίηση απλά παίζοντας ακόρντα (όπως ο SF) και εντάσσοντάς τα στο σόλο ως ατόφιο μέρος του ή να παίξω ένα lick πριν από αυτό το μέρος επαναλαμβάνοντάς το και στο πρώτο μέτρο αυτού, στην ουσία τονίζοντάς το δια της σύγκρισης. Τα υπόλοιπα είναι απλά προσλαμβάνουσες απο τις μουσικές που άκουγα παλιότερα, ενώ στο τέλος έπαιξα με ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο (μου αρέσουν τα μοτίβα γενικά). Sorry αν η ορολογία μου πάσχει, είμαι παντελώς ακατάρτιστος θεωρητικά. Έγραψα με την Epi Firebird (DiMarzio MiniHumbuckers, τον Marshall Origin 20 με ένα sm58 μπροστά του, το "transistortion" του @alderbody, phaser από τη Line6 HD500 και λίγο reverb από το DAW. Yπάρχει και βίντεο από την προσπάθεια, αλλά δεν έχω χρόνο προς το παρόν για ανέβασμα... noiz solaki.mp3

Ενταξει ψιλοντρέπομαι ,γιατι, σε σχεση με αυτα που ελπιζω να ακολουθησουν, ειναι λιγο αστειο αλλα το ζητησε ο @dimsonic Eastwood Airline με Lolar low output P90s >TC Mojo Mojo od>Boss GE7>Ibanez ES1 analog delay>Custom Tweed deluxe w/ceramic 40W Tone Tubby speaker>Rhode NT1>Audient soundcard sf.mp3

Στο προηγούμενο funky backing track δεν κατάφερα να γράψω. Πολύ δύσκολο. Σε αυτό παρολίγον να μην γράψω... Εν τέλει, δεν έγραψα, αλλά ζωγράφισα.... (ζορίστηκα άσχημα, λέμε!) Πρώτη φορά παίζω με τέτοια ακόρντα. Ενδιαφέρον "μάθημα". Παίζω με tele, στον HT1R, με line out, και παίρνω το overdrive από nobels odr mini. sf.mp3

Μια strat,καποιο preset του guitar rig-δε θυμαμαι ποιο δυστυχως-περασμενο μεσα απο ενα booster,ενα chorus,flanger και delay. sf.mp3

Mega Amp review (part 1) Κατά την διάρκεια της καραντίνας εξ' αιτίας του covid19, ο χρόνος περίσσευε κι έτσι είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω αυτό που εδώ και μήνες σκεπτόμουν! Ενα review με όσο το δυνατόν περισσότερους ενισχυτές κιθάρας και κάποιες εικονικές κιθάρες που θ' ακούγονταν μέσω αυτών. Το 1ο μέρος είναι λοιπόν έτοιμο και παρουσιάζεται εδώ, με πρωταγωνιστή την Gibson Les Paul Standard! Η έμφαση εδώ έχει δωθεί στα καθαρά -πως αλλιώς- και όλοι οι ενισχυτές έχουν τα tone controls στο κέντρο, όπως επίσης τα volume και tone controls της κιθάρας είναι full open. Το μικρόφωνο που χρησιμοποιήθηκε είναι ένα SHURE sm57, τοποθετημένο off center δύο εκατοστά από την γρίλλια του ενισχυτή. Ανοίξτε ηχεία και monitors, φορέστε τα ακουστικά σας και κάνετε μια 1η ακρόαση. Φυσικά μια ακρόαση δεν φτάνει και θα παρατηρήσετε ότι σιγά σιγά ακούγοντας προσεκτικά, ο ενισχυτής είναι καθοριστικό στοιχείο του ήχου μας, τόσο όσο και η επιλογή της κιθάρας. Με χαρά περιμένω ν' ακούσω σχόλια και φυσικά θα επανέλθω με παρατηρήσεις, προτιμήσεις κλπ.

Ο μόνιμος αποκλεισμός του Dim μετά τόσα χρόνια παρουσίας στο NOIZ είναι απλά ντροπή.

Ναί και όχι. Εφόσον παίζεις σπίτι σου με software η σε στούντιο, ακόμα και ζωντανά, και περνάς το ηχητικό σήμα απο 47 εφέ, οκ. Όσο "καθαρίζει" όμως η απόσταση μεταξύ κιθάρας και ενισχυτή, τόσο πιο έντονα αντιλαμβάνεσαι την κιθάρα που κρατάς στα χέρια σου. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που ψάχνουν απόλαυση στη δεύτερη περίπτωση. Τα ζητήματα πάντα παραμένουν δυο. Να μην είσαι αφελής και να ερευνάς ώστε να γνωρίσεις σε βάθος τον κόσμο που αγαπάς, και να προτάσσεις πάντα το αποτέλεσμα, τη μουσική, χωρίς να τυφλώνεσαι απο ανασφάλειες και ψευδαισθήσεις. Όλα παίζουν ρόλο, ανάλογα με το ποιός είσαι και τα μυαλά που κουβαλάς.

Ευχαριστούμε πολύ, πέρασα υπέροχα. warmoth strat -kemper matchless profile. eperasamomorfa.mp3

Δις φρομ μι Λιγο προχειρο και με αρρυθμίες αλλα ειναι one take φρομ δε ΑΡΧΗ σε λογικη τζαμ και αυτοσχεδιαΖμου jj2.mp3

Με άγχωσες ρε! Ορίστε! Η διαδικασία ήταν η εξής...άκουσα το backing μερικές φορές, ώστε να καταλάβω τα μέρη, ακόρντα κλπ. Αποφάσισα την δομή που θα έχει το σόλο, γενικά. Δηλαδή, η κορύφωση θα ήταν στο 2ο μέρος, το 1ο θα οδηγούσε σε αυτό και το 3ο θα ήταν η αποφόρτιση. Στην συνέχεια έπαιξα μερικές φορές, κυρίως για να μαρκάρω κάποιους τονισμούς του rhythm section ώστε να πέσω πάνω τους , να αποκτήσω μια αίσθηση της κίνησης της αρμονίας και για να δω αν θα μου προκύψει κάποιο μοτίβο που θα δώσει στο όλο πράμα μια ταυτότητα. Ύστερα, έκανα ένα take, μου άρεσε και το ξαναέπαιξα άλλη μία λίγο, άλλα όχι τελείως, πιο καθαρά. Γενικά, το αντιμετώπισα σαν μια δουλειά, δεν ήθελα απλά να τζαμάρω. Ως προς το αρμονικό, σκάλες κλπ, γενικά έπαιξα πάνω στα ακόρντα. Gear, η Strat και VG8. sf.mp3

Από τους πρώτους μου ενισχυτές. 'Ηθελα έναν πολύ μικρό και ελαφρύ ενισχυτή, με καθαρό ήχο, που να μπορώ να τον βάλω πάνω στην πεταλιέρα και να μπορώ να βγάλω ένα live. Πρώτα είχα αγοράσει την ac έκδοση, η οποία και χρωμάτιζε αρκετά τα πετάλια μου. Εδώ να σημειώσω ότι βγαίνει σε πολλές ακόμα εκδόσεις ήχους marshall, dumble κ.α. Με την clean έκδοση, που αγόρασα στην συνέχεια, είχα λίγο περισσότερο headroom και πιο κλασικό fender ήχο, καλύτερο για χρήση πλατφόρμας. Τον χρησιμοποίησα σε αρκετά λαιβ με επιτυχία. Πολύ καλός ήχος, όσο δυνατός ήθελα σε εσωτερικό χώρο, και στην ουσία κουβαλούσα μονο την καμπίνα. Εκείνη την εποχή (προ 3ετίας) παίζαμε και αρκετά δυνατά. Εμφάνιση/Ποιότητα κατασκευής: Είναι αρκετά στιβαρό μηχάνημα, από ανθεκτικό πλαστικό, όπου δίδει την εντύπωση ότι θα κρατήσει για πάντα. Ζυγίζει περίπου μισό κιλό και έχει διαστάσεις 13x10x7,5εκ, καθιστώντας εφικτή την τοποθέτησή του σε κάθε pedalboad. Τα μίνι chicken knobs είναι ποιοτικά και μικρή αντίσταση κατά την περιστροφή. Εμφανισιακά ο MV50 έχει vintage καταβολές, καθώς έχει τις χαρακτηριστικές γραμμές ενός VOX AC. Βοηθά αρκετά και ο μετρητής output level στην πρόσοψη. Στην κορυφή βρίσκεται η λυχνία προενίσχυσης nutube, με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα, που δίδει μια μοντέρνα χροιά. Αρκετά όμορφο σε γενικές γράμμές. Χαρακτηριστικά/Λειτουργίες: Στο μπρος πάνελ υπάρχουν τρία knobs, treble, bass και volume. Το eq section είναι αρκετά ευαίσθητο και η επίδραση στον ήχο είναι άμεση και αισθητή. Επίσης, υπάρχει ο "διακοσμητικός" φωτισμένος μετρητής του output. Δεν προσφέρει και πολλά στην πράξη. Ίσως να ήταν προτιμότερο να υπήρχε ο διακόπτης on/off στη θέση αυτή. Στο πίσω πάνελ υπάρχει η έξοδος για line out και ακουστικά. Το line out είναι αρκετά καλό για ηχογράφηση (δεν το έχω δοκιμάσει σε λαιβ αλλά φαίνεται να έχει αρκετά καλή προσομοίωση). Δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο διακόπτης eco on/off, ο οποίος σβήνει αυτόματα τον ενισχυτή μετά από κάμποσα λεπτά απραξίας. Για να ξανανοίξει πρέπει να κλείσουμε και να ανοίξουμε πάλι τον power on/off διακόπτη, οποίος βρίσκεται ακριβώς δίπλα και είναι σχετικά δύσκολα προσβάσιμος, καθώς το δάκτυλο συνήθως εμποδίζεται από το καλώδιο τροφοδοσίας. Την δουλειά του την κάνει πάντως. Μετά συναντάμε τον διακόπτη eq deep switch, ο οποίος δίδει έξτρα σώμα (μπάσο) στον ήχο. Είναι χρήσιμο όταν παίζει κάποιος με μικρή καμπίνα, ώστε να έχει πιο γεμάτο ήχο. Η διαφορά στο μπάσο είναι αρκετά αισθητή. Εν συνεχεία, συναντάμε το attenuator το οποίο έχει τρεις επιλογές. Στην full επιλογή η ένταση είναι στο μέγιστο, κατάλληλη για λάιβ, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στο σπίτι, καθώς έχει πολύ καλή διαβάθμιση της έντασης. Η επιλογή 1/10 είναι ιδανική για εξάσκηση στο σπίτι, ή σε χαλαρή πρόβα, ενώ η επιλογή 1/100 είναι ιδανική για πιο χαμηλές εντάσεις. Η ποιότητα ήχου μειώνεται, όχι πολύ σημαντικά, με τη χρήση attenuator. Τέλος, έχουμε την έξοδο για καμπίνα. Με 4 ohm καμπίνα παίρνουμε όλα τα 50 watt της ισχύος. Με αυτή την χρήση έχουν αναφερθεί υπερθερμάνσεις από χρήστες, μέσω διαδικτύου. Στα 8 οhm παίρνουμε 25watt και στα 16 οhm παίρνουμε 12,5 watt. Η χρήση που του κάνω, προσωπικά, είναι στα 25 watt και δεν έχω παρατηρήσει κανένα ίχνος υπερθέρμανσης. Ήχος/Απόδοση: Πρόκειτα για έναν υβριδικό ενισχυτή, ο οποίος μέχρι το τέρμα της έντασης διατηρεί καθαρό τον ήχο. Με humbuckers, βέβαια, μετά την μέση αρχίζει και "σπάει" ο ήχος, ενώ στο τέρμα γίνεται ελαφρώς crunchy. Με low output single coils, στο τέρμα ο ήχος αποκτά τρίχα. "Ακούει" στο χτύπημα της πένας αρκετά καλά. Δεν έχει τις δυναμικές ενός λαμπάτου, εμφανώς, αλλά είναι αρκετά κοντά σε αίσθηση. Το μεγαλύτερο "αρνητικό" που έχω δει είναι ότι με τη μείωση του volume pot της κιθάρας, δεν καθαρίζει σε καμία περίπτωση όπως έναν λαμπάτο ενισχυτή. Καθαρίζει αρκετά καλά, αλλά δεν κάνει κρύσταλλο τον ήχο. Και αυτό γίνεται πιο εμφανές όταν λειτουργεί κάποιο overdrive πετάλι. Ενώ πχ σε έναν bugera v22 ο βρώμικος ήχος θα καθάριζε εντελώς, στον mv50 υπάρχει πολλή "τρίχα". Αλλά αυτό είναι παραξενιά δικιά μου. Την δουλειά του την κάνει σωστά, και ο ήχος καθαρίζει επαρκώς, απλά όχι σε επίπεδα λαμπάτου ενισχυτή. Με τα πετάλια είναι 100% συμβάτο, σε όλη την ένταση του. Δεν έχει παραξενιές. Και μάλιστα σχεδόν όλα ακούγονται εξαιρετικά και "γεμάτα". Fx loop, ως είναι φυσικό, δεν υπάρχει και όλα τα πετάλια μπαίνουν στο input. Εξαιρετική πλατφόρμα για τη δουλειά αυτή. Και χωρίς πετάλι ενεργό, ο καθαρός ήχος που παράγει ο mv50 είναι πάρα πολύ καλός και πλήρως αξιοποιήσιμος. Από ένταση, έχει μπολική, Με καμπινα 1x12 στα 8 ohm (άρα στα 25 watt) ο ήχος μου αρκεί για να γεμίζει ροκ χρώμα ένα μαγαζί 100 ατόμων. Σίγουρα με μεγαλύτερη καμπινα θα έχω περισσότερο headroom, κάτι που είναι φυσιολογικό. Στα καθαρά, όταν παίζω με διπλούς μαγνήτες, δεν έχω την ένταση που θέλω για funk ή ρεγκε (μιλώ για αρκετά υψηλές εντάσεις που συνηθιζα να έχω). Τον ντραμερ τον υπερκαλύπτει ο ήχος, όπως και να έχει. Εν κατακλείδι: Όποιος θέλει ένα πολύ μικρο ενισχυτή, με καθαρά που φέρνουν σε blackface, ώστα να τον βάζει στο pedalboard και μην κουβαλά combo ή κεφάλια, o MV50 είναι αυτό που ψάχνει. Δεν παίρνει δάφνες ποιότητας ήχου (σε σχέση με το real λαμπάτο thing), άλλα έχει την ένταση και αρκετή ποιότητα ώστε κάθεται άψογα στο μιξ. Κόστος περί τα 180 ευρώ. Χαρακτηριστικά: • Input/Output Jacks: INPUT x 1, LINE/PHONES x 1, SPEAKER OUT x 1• Preamp: Nutube 6P1• Output Power：Max 50W RMS@4Ω, 25W RMS@8Ω, 12.5W RMS@16Ω• Power Supply: AC adapter DC19V• Current Consumption: 3.43A• Dimensions (W x D x H): 135mm x 100mm x 75mm/5.31 x 3.94 x 2.95 in• Weight: 540g/1.19 lbs Ηχογραφημένα κλιπ: Στην ηχογράφηση έγινε χρήση μιας v100gt με P90 μαγνήτες, σε καμπίνα 1x12 με G12-35XC, και με shure SM57. Καθαρός ήχος με vol στο 3: mv50vox clean3.mp3 Καθαρός ήχος με vol στο 6: mv50vox clean6.mp3 Καθαρός ήχος με vol στο 10: mv50vox clean10.mp3 Με boss od3: mv50vox od3.mp3 Με EHX crayon: mv50vox crayon.mp3 Με xotic sl drive: mv50vox sl drive.mp3 Με ΤC dark matter: mv50vox dark matter.mp3 Με DOD carcosa fuzz: mv50vox carcosa.mp3 Ηχογράφηση με line out και χρήση tc dark matter: mv50vox di out.mp3

Την Prs την έχω στην κατοχή μου γύρω στα 2 έτη. Την έχω χρησιμοποιήσει σε κάμποσα λάιβ και με έχει βγάλει αρκετά ασπροπρόσωπο. Πρόκειται για μια all around κιθάρα, που τα πάει πολύ καλά τόσο με low gain stuff, όσο και με τα medium to high gain. Είναι αρκετά ελαφριά, ευκολόπαιχτη, ποιοτική, όμορφη, και σε "σπρώχνει" να παίζεις γρήγορα, καθώς έχει γρήγορο μανίκι. Ο ήχος δεν είναι fat όπως σε μια les paul, ούτε thin όπως μια στρατ. Είναι κάπου στην μέση. Ποιότητα κατασκευής: Εξαιρετική, made in Korea, ποιότητα κατασκευής για τα χρήματα που κόστισε. Εξαιρετικά στιβαρή και άκαμπτη αίσθηση (σε αντίθεση πχ με μια epi g400), με το βάρος να κυμαίνεται περίπου όπως μια stratocaster. Το σώμα από mahogany με maple top. O λαιμός maple, με σχήμα wide thin και κλίμακα 25 ιντσών. Τα 24 τάστα είναι medium jumbo, αλλά προς vintage πλευρά. Κάπως πιο χαμηλά από αντίστοιχα medium jumbo που έχω συναντήσει σε fender, squier και epiphone. Η ποιότητα βαφής (gloss acrylic urethane) είναι αρκετά καλή, με μόνο μια μικρή ατέλεια να έχει στην δική μου κιθάρα. Το φιλμ της βαφής, επίσης, δίδει την αίσθηση ότι έχει μικρότερο πάχος σε σχέση με epi les paul και ΜΙΜ telecaster. Ειδικά η epi μοιάζει σα να έχει 2 κιλά λούστρο. Με την Prs δεν χάνεται η αίσθηση του ξύλου, εσωτερικά. Περιφερειακά μέρη: Το nut είναι πλαστικό. Με ένα ελαφρύ άνοιγμα στα αυλάκια, και περιστασιακή λίπανση, δεν δημιουργεί θέματα ξεκουρδίσματος. Τα κλειδιά της Prs δεν είναι μεν locking, αλλά κρατάνε το κούρδισμα για αρκετή ώρα παιξίματος. Χρειάζεται κάμποση χρήση τρέμολο για να ξεκουρδίσει η κιθάρα. Έχουν, επίσης, πολύ καλή αίσθηση και ακρίβεια κατά το κούρδισμα. Η γέφυρα της Prs με το τρέμολο λειτουργούν υποδειγματικά. Το τρέμολο έχει ακρίβεια στην κίνηση, και δεν είναι βιδωτό, αλλά το συγκρατεί μια μικρή αλενόβιδα. Οι ρυθμίσεις στην γέφυρα, πραγματικά, δεν χαλάνε με τίποτα. Είναι η μοναδική μου κιθάρα όπου, μετά το πρώτο σετάρισμα, δεν έχω πειράξει τίποτα στην γέφυρα. Κρατάει όλες τις ρυθμίσεις. Και ο λαιμός, σε αντίθεση με άλλες κιθάρες, δεν είναι τόσο ευαίσθητος σε αλλαγές καιρού. Ελάχιστες φορές ρύθμιση του truss rod ανα έτος. Ηλεκτρικά: Οι 85/15s μαγνήτες της Prs παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, σε συνδυασμό με την καλωδίωση. Είναι η βελτιωμένη έκδοση των 85/15, η οποία είναι πιο κοντά στους US μαγνήτες. Πραγματικά καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα ήχων. Καθώς δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες (και με κάθε επιφύλαξη), ο bridge είναι alnico 5 γύρω στα 9 kohm,με αρκετά τσιμπημένα τα πρίμα, ενώ ο neck είναι alnico 2, γύρω στα 8 kohm, με πολύ ισορροπημένο ήχο. Σε πολλούς δεν αρέσουν, ειδικα ο bridge, τον οποίο και θεωρούν οτι "ξυρίζει" αρκετά. Εγώ έχω ψηλώσει λίγο την bass μεριά του μαγνήτη και έχει στρώσει κάπως. Υπάρχει ένα volume και ένα tone ποτενσιόμετρο (το οποίο είναι push pull για να σπλιτάρει τους μαγνήτες), καθώς και ένας 3way επιλογέας, τα οποία ουδέποτε έχουν παρουσιάσει κόπωση, σκρατσάρισμα, δυσκολία στην κίνηση κλπ. Είναι και υποδειγματικά σαν χρήση. Φοβερή αίσθηση όταν γυρίζεις το pot. Υπάρχει και treble bleed κύκλωμα στην καλωδίωση, το οποίο πιο πολύ θυμίζει 50s wiring. Εξαιρετικά πρακτικό. Επίσης, σε κατάστάσεις υψηλού gain, οι μαγνήτες είναι σχετικά θορυβώδεις, σε σχέση με άλλα HH μοντέλα που έχω. Έχουν αρκετό hiss. Playability: Η κιθάρα είναι πολύ ευκολόπαιχτη. Μα πολύ ευκολόπαιχτη. Κάνουν το παίξιμο στρατ και τέλε να μοιάζει με αγγαρεία. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός και η ταστιέρα της, και το πολύ μαζεμένο και καλοσχεδιασμένο σώμα. Σε προδιαθέτει να παίζεις γρήγορα. Τα χειριστήρια είναι σχεδόν τόσο πρακτικά όσο σε μια στρατοκαστερ. Με λίγο έκταση των δακτύλων, την ώρα που παίζεις, έχεις πρόσβαση σε volume pot και επιλογέα. To setup της είναι σχετικά εύκολο (σαν σε στρατοκάστερ). Το relief όταν είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς κανένα ίχνος buzz. Όσh δύναμη και να βάλεις στις μαμά 9άρες δεν θα μπαζάρει. Θα παίξει πιο δυνατά. Με τόσο χαμηλό action (λίγο πάνω από 1mm) η ταστιέρα γίνεται πολύ γρήγορα, αλλά χάνει αρκετά σε δυνατότητα για bend, λόγω και των αρκετά χαμηλών τάστων. Με ψήλωμα action άνω του 1,5mm όλα τα bends είναι πολύ πιο εύκολα. Τέλος, η πρόσβαση στο 24ο τάστο είναι υποδειγματική. Γενικότερα, είναι η κιθάρα με τις λιγότερες απαιτήσεις σε σετάρισμα, σε βάθος χρόνου. Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο πρωταρχικός λόγος που την αγόρασα,μιας και καλά καλά δεν ήξερα να παίζω και να κρίνω το το αγοράζω. Με τον καιρό κατάλαβα την αξία της. Ανάμεσα στους πολλούς διαθέσιμους χρωματισμούς, επέλεξα το whale blue. Το περίμενα λίγο πιο φωτεινό, αλλά πλέον δεν κολλάω εκεί. Ήχος: Η κιθάρα είναι πασπαρτού. Παίζει κανείς από τζαζ και funky, μέχρι και thrash metal. Δεν χρειάζεται καν να σπλιτάρω μαγνήτες, καθώς έχω άψογα καθαρά με humbucker mode. Πολλές φορές έχω ξεχάσει σπλιταρισμένο μαγνήτες για αρκετή ώρα. Αυτό συμβαίνει διότι δεν χάνει πολύ σε ένταση, gain και sound shape, όταν παίζει σαν μονός. Δέχεται επικρίσεις για το πόσο πριμάτος είναι ο bridge στη γέφυρα, και αυτό είναι δικαιολογημένο. Ειναι πολύ πριμάτος, σε σημείο πολλές φορές να χρειάζεται έξτρα tweaking στον ενισχυτή για να διορθώσω τον ήχο. Δεν είναι ο "ευκολότερος" μαγνήτης που θα παίξει κάποιος. Ο ήχος δεν θυμίζει τοσο les Paul. Δεν είναι τόσο "παχύς" και ογκώδης. Ούτε έχει τόσο sustain, κάτι που το έχω παράπονο. Είναι κάπως πιο ογκώδης από τους area hot t που έχω στην tele. Ακριβώς στην μέση μεταξύ strat και les paul. Πιο εύκολα θα παίξει σαν strat (πχ shine on you crazy diamond ήχος) παρά σαν les paul (parissiane walkways).Ένα τεράστιο ατού που έχει είναι το πόσο καλά και γρήγορα καθαρίζει με το volume pot. Με μια μικρή κίνηση έχεις από βρώμικο, καθαρό ήχο ιδανικό για άρπισμα και strumming. Δεν χρειάζεται καν να σπλιτάρεις. Ηχογράφησα με τον αρκετά πριμάτο και δύστροπο origin20, καρφί στην κάρτα, και με τον συνήθη ύποπτο HT1R, επίσης καρφί στην κάρτα. Στο πρώτο κλιπ σπλιτάρω σε κάθε θέση. Στα υπόλοιπα δεν σπλιτάρω, αλλά συχνά ρίχνω το volume pot και καθαρίζει ο ήχος. Βάζω λίγο reverb από το daw. Και οι χορδές είναι 9-42 καμπόσων μηνών. prsorigin20clean.mp3 prsorigin20crunchy.mp3 prsorigin20dirty.mp3 prsorigin20distorted.mp3 prsht1rmedium gain.mp3 prsht1rhighgain.mp3 EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ Τα υπέρ + ποιότητα κατασκευής + μεγάλο εύρος ήχων + εργονομία + ταστιέρα + καθάρισμα ήχου με χρήση volume pot Τα κατά - Πολύ πριμάτος bridge μαγνήτης - Δεν έχει το sustain που θα ήθελα

Αν και εχουμε ανοιξει thread με το gear μας και την ανανεωση του εδω θέλω να παρουσιάσετε ΤΗΝ κιθαρα σας.... Ποια ειναι δηλαδη η κιθαρα που εχει "μεινει μαζι" σας μεσα στα χρονια,που ποτε δεν θα πουλήσετε και που συνήθως παιζετε με αυτη (η παιζετε σχεδον ΜΟΝΟ με αυτη και ας εχετε...πολλες....) ? Ποια ειναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ κιθαρα που θα κρατουσατε αν επρεπε να κρατήσετε μόνο μια κιθαρα απο τη συλλογη σας (άν έχετε βεβαιως συλλογή)? Ξεκινάω με την δική μου.... Είναι μια partscaster που έφτιαξα πριν 25 χρόνια περίπου από ένα ακόμα πιο παλιό (πρεπει να είναι σήμερα 35 ετων περιπου) Warmoth μπρατσο που είχα σε μια άλλη partscaster της οποιας πουλησα το σώμα και ενα σωμα Mark Jenny με τα πάντα επανω (μαγνητες,pickguard,ηλεκρονικα,γέφυρα) που αγορασα σε γελοία τιμή (νομιζω 200 δολλάρια με τα μεταφορικα από το φόρουμ των τελεκαστερακιδων στις ΗΠΑ) . Το μόνο που έχω αλλάξει πάνω της ειναι η γέφυρα πριν 3 χρόνια μια και ερωτεύτηκα τις Gotoh modern γεφυρες και πλεον τις χρησιμοποιω αποκλειστικα. Είναι η ελαφρυτερη τελε που εχω παιξει (6,6 pounds με vintage γεφυρα,6,8 με την Gotoh) και οι μαγνητες της ειναι απλά..εξωφρενικοι....twangy αλλά και γεμάτοι ,ζεστοί αλλά και bright....τα κάνουν όλα και συμφέρουν.... Απίστευτα ευέλικτη κιθάρα και φυσικά με έχει συνοδέψει σε όλα σχεδόν τα live μου τα τελευταία 25 χρόνια και έχει και την πρωτοκαθεδρία στις ηχογραφήσεις μου όταν γράφω με tele. Specs: Neck:Warmoth total vintage construction, flat-sawn maple,Boatneck (1'' all the way),7 1/4'' radius,6150 medium jumbo (21) frets,brazillian rosewood fretboard,bone nut,Kluson Tuners) Body: MJT swamp ash, thinline, full nitro relic,fiesta red finish Pickups: James LeClair ,custom wound vintage tele. Electronics: stock post 1966 tele wiring ,electrosocket jack.

Στα πλαίσια της προετοιμασίας για τις ακαδημαϊκές σπουδές η θυγατέρα έφτιαξε αρκετά βίντεο τον τελευταίο καιρό σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ιδρυμάτων. Ενα από αυτά είναι το γνωστό σε όλους Spain του Chick Corea (ένα κομμάτι που είχα κάνει και εγώ διασκευή ...40 σχεδόν χρόνια πριν με τους A priori). Το ενδιαφέρον είναι ότι αφ ενός η ίδια όταν το διάλεξε δεν γνώριζε το γεγονός αυτό και αφ ετέρου τις μέρες που ολοκληρώνονταν η διαδικασία έφτασε η θλιβερή είδηση για την απώλεια του μεγάλου συνθέτη.

Δεν ηταν κακη στιγμη δικια μου αλλά του κοσμου. Επεσε ανελεητο ξυλο. Ολοι εναντιον ολων. Ειχε ομως πλακα και ανεβαζω φωτο. Η 1η φωτο ειναι μετα το λαιβ (ξημερωματα), τραβηγμενη πανω απο τη γεφυρα που περναει πανω απο την πισινα. Στη 2η και 3η κατεβαζω σταδιακα τη καμερα προς την πισινα.

Αυτή είναι η δικιά μου. Μια Gibson R7 aged απο Tom Murphy από το 2006. Την πήρα μεταχειρισμένη στην όταν έμενα Ολλανδία. Αν και Tom Murphy aged, είχε πάνω της κάποιες μετατροπές και δεν ήταν αυτό που λέμε stock. Πάντως αν και «πειραγμένη» οι αλλαγές μου άρεσαν (όχι όλες….έκανα και εγω μερικές). Είχε πάνω: Aλλαγμένα period correct (57’) inlays από Dave Johnson Κάτι period correct πλαστικά Voodoo PAFs 58 Είχα ένα θεματάκι με τον ήχο όμως στο neck μαγνήτη και έβαλα έναν Kloppmann 58. Αφού εμπλεξα με αλλαγές, άλλαξα και τα pots με RS, και έβαλα και κάτι original vintage Sprague, PIO bumblebee caps που είχα στοκ απο ένα άλλο project. Βάρος λίγο πάνω από τα 4 κιλά, στα 4.040 Το αποτέλεσμα μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι η βασική μου κιθάρα από το 2011 που την έχω, και αν και έχουν περάσει διάφορες από τα χέρια μου, είναι αξεπέραστη. Δεν νομίζω να τη δώσω ποτέ.

εεπ, πρόλαβα; warmoth, kemper με προφίλ matchless sc30, αυτά. solakiagiatonoizeho.mp3

Toν βρήκα σε προσφορά, από τον Νάκα το καλοκαίρι, και τον "χτύπησα" στα 340 ευρώ περίπου. Ήθελα έναν high gain ενισχυτή κυρίως για ηχογραφήσεις. Είχε όλο το πακέτο που ήθελα. Μικρό (σχετικά) μέγεθος, αρκετά watt για live και πρόβες, 1 watt για οικιακή χρήση, emulated output για εγγραφές χωρίς να συνδέω καμπίνα, και φυσικά έναν πολύ καλό και ισορροπημένο ήχο. Δεν χρειάζεται πετάλια για να το χρησιμοποιήσω σε μια πρόβα. Έχει το reverb του και δυνατότητα για footswitch. Εμφάνιση/ποιότητα κατασκεύής: Έχει μοντέρνα εμφάνιση. Διάτρητος μεταλλικός σκελετός, γεμάτο κόκκινα led φωτάκια όπου προϊδεάζουν για τη χρήση που προορίζεται. Μην ξεχνάμε οτι πρόκειται για την πιο high gain σειρά της Laney. Έχει μέγεθος και βάρος ενός ενισχυτή 5 watt (154x424x235mm και 5,5 κιλά), μοντέρνα knobs και γενικότερα αρκετά μοντέρνα specs. Φαίνεται αρκετά στιβαρός και ανθεκτικός. Τα knobs έχουν ποιοτική κύλιση και μια σχετική αντίσταση κατα το γύρισμα. Θετικό είναι και το γεγονός ότι δεν ανεβάζει πολλή θερμοκρασία κατά την λειτουργία. Ενώ σε άλλους ενισχυτές ψήνεις αυγά πάνω τους, ο irt (λόγω του διάτρητου σκελετού) ζεσταινεται ελαφρώς. Λειτουργίες: Πρόκειται για έναν μονοκάναλο ενισχυτή με δυο εισόδους με απόδοση 1 watt και 15 watt. και υπάρχουν αρκετά ρυθμιστικά για να φέρεις κανείς τον ήχο εκεί που τον θέλει. Έχει 3 band eq στην προενίσχυση, το οποίο είναι αρκετά δραστικό, έχει ρύθμιση για gain και για preboost. To τελευταίο είναι σαν να βάζεις ένα booster μπροστά από τον ενισχυτή. Δίδει αρκετό γκάζι παραπάνω και ελέγχεται με το footswitch. Στην ουσία, είναι σαν γίνεται δικάναλος ο ενισχυτής. Στο στάδιο της τελικής ενίσχυτης έχουμε το volume, το οποίο και δίδει το κάτιτις παραπάνω σε gain εάν περάσει τη μέση, το tone το οποίο δίδει εξτρα brightness και αρμονικές σε ψηλές συχνότητες, και το dynamics το οποίο ελέγχει το πόσο σφικτές θα είναι οι χαμηλές συχνότητες. Και φυσικά υπάρχει και το πολύ καλό ψηφιακό reverb. Στην πίσω πλευρά συναντούμε δύο εξόδους για καμπίνες (8 και 16 ohm), είσοδο για footswitch (για έλεγχο του preboost και του reverb), Fx loop στο οποίο υπάρχει δυνατότητα αφαίρεση του από την αλυσίδα, αλλά και επιλογή για +10db. Υπάρχει jack για είσοδο mp3 player και υπάρχει και το record out, το οποίο περιλαμβάνει live record out και silent record out. To πρώτο είναι για ζωντανές εμφανίσεις όπου η καμπίνα δουλεύει ταυτόχρονα με το di, και το δεύτερο είναι για σιωπηλές ηχογραφήσεις. Τέλος, στην πίσω πλευρά υπάρχει και ο on/off διακόπτης του ενισχυτή. Δεν είναι το ιδανικότερο μέρος, αλλά τουλάχιστον δουλεύει σωστα. Ήχοι/Απόδοση: Με τρεις ECC83 στην προενίσχυση και δυο EL84 στην τελική ενίσχυση, περιμένεις κανείς να ακούσει πλούσιο distortion. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον IRT. Με ένα σετ hot μαγνήτες, ο ήχος φτάνει σε ultra high gain επίπεδα, κατάλληλο για μοντέρνο μέταλ. Βέβαια δεν είναι μόνο αυτή η χρήση του, καθώς είναι εξίσου καλός στο κλασικό ροκ, και το μυστικό είναι στη ρύθμιση του eq. Για ροκ ήχο δίδω λίγο μεσαια, ενώ για πιο μοντέρνο μεταλ ήχο κόβω τα μεσαια εντελώς. Παίζει εξίσου καλά με μονοπηνιους και διπήνιους μαγνήτες. Θα μπορούσα να παίζω βρώμικα μπλουζ όλο το βράδυ, με gain στο 3-4 και ενεργοποιώντας το preboost για lead parts, με μια τελεκάστερ. Άρκετά πειστικός vintage ηχος. Δεν έχει την καθαρότητα και διαυγεια ενός low gain ενισχυτή στα καθαρά, αλλά έχει ισορροπημένο ήχο, και εκπληκτικά βρώμικα. Καθαρίζει άριστα με ρίξιμο του volume της κιθάρας, και δεν χρειάζεται πετάλι να για βγάλεις όλους τους ήχους που έχεις στο μυαλό σου. Αρκεί να έχεις την κατάλληλη κιθάρα και τα χέρια. Από ένταση, στα 15 watt είναι αρκετή για να ξεπερνά έναν πολύ δυνατό ντράμερ. Υπερβολική για σπίτι, φυσικά. Στο 1 watt, εάν το ψηλώσω πάνω από το 09:00, θα έχω πρόβλημα με τους κοντινούς γείτονες σε ώρες κοινής ησυχίας. Είναι αρκετά δυνατός και στο 1 watt. Και είναι πολυ θετικό το γεγονός ότι δεν χάνει, σημαντικά, ποιότητα ήχου. Προσωπικά, τον δουλεύω σπίτι στο 1 watt, με ένταση στο 09.00. O ήχος μου αρέσει αρκετά και ας είναι σε "χαμηλή" ένταση. Με αυτή ακριβώς την ρύθμιση έκανα και τις παρακάτω ηχογραφήσεις, σίγουρα θα ήταν καλύτερο ο ήχος με το volume στην μεση, και ακόμα παραπάνω στα 15 watt, αλλά μου αρέσει να ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω και να μην πιέζομαι με δυνατότερους ήχους απ' όσο σηκώνουν τα αυτιά μου. Χρησιμοποίησα καμπίνα 1x12 με G12-35XC και SM57 την ηχογράφηση. Με telecaster και gain στο 2 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain2.mp3 irttelegain2boost.mp3 Με telecaster και gain στο 5 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain5.mp3 irttelegain5boost.mp3 Με telecaster και gain στο 10 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain10.mp3 irttelegain10boost.mp3 Με prs και low gain alnico 5 μαγνήτες και gain στο 5 με ενεργοποιημένο το boost. irtprsgain5boost.mp3 Με prs και low gain alnico 5 μαγνήτες και gain στο 10 με ενεργοποιημένο το boost. irtprsgain10boost.mp3 Και λίγο μέταλ ήχος με καπως πιο hot alnico 5 μαγνήτες. irtmic.mp3 Όλες οι παραπάνω ηχογραφήσεις, μαζεμένες, από emulated οutput. irtlineout.mp3 Pros n' Cons: + χαμηλή τιμή + πλούσια specs + καλός ήχος + μικρό βάρος και διαστάσεις + λίγος θόρυβος - Δεν περιλαμβάνει footswitch - Δεν περιλαμβάνει θήκη - Το emulated output έχει μετρια ποιότητα ήχου Χαρακτηριστικά: Power RMS 15 Watts & < 1 Watt Inputs 1x Jack 15 Watts & 1x Jack 1 Watt Channels Single IRONHEART channel Equalisation Bass, Middle & Treble with Pull-Push EQ shift on each Master presence control Overall TONE Boost switch Footswitchable PRE BOOST Preamp valves 3x ECC83 Output valves 2x EL84 Class Class AB Reverb Laney designed Digital reverb Footswitch Stereo FS2 (not supplied) Speaker connections 2x Jack - 8 & 16 Ohms FX Loop(s) Yes - variable level FX loop Speaker Emulated Jack for Silent/Phones & Jack for Live DI - Record Out Speaker emulated MP3 Input Mini jack DI Socket Jack for Live DI - Speaker emulated Weight 5.5 Kg Unit 8Kg boxed Dimensions (mm) H x W x D 224 x 46 x 285 (Packed Dimensions) 154 x 424 x 235 (Unit Dimensions - for int. case

Εισαγωγή (και κατιτίς ακόμα) αφορμή γι αυτό το θέμα μια κουβεντούλα περί mastering (μια από τις πολλές διαχρονικά) που έγινε το καλοκαίρι… τότε λόγω του ότι όπως είχα πει την συγκεκριμένη στιγμή το μόνο mastering που με ενδιέφερε ήταν αυτό του ούζου στο mix του γαλέου σκορδαλιά με το χταποδάκι, δεν συμμετείχα (αν και με έτρωγε) και είχα επιφυλαχθεί για ένα ανάλογο τεστάκι όταν με το καλό γυρίσω (ντάξει έχω γυρίσει καιρό αλλά δεν ήταν και το πιο εύκολο να το κάνω τουλάχιστον όπως ήθελα οπότε συγχωράτε με και κάλιο αργά κλπ κλπ)… σε εκείνη την κουβεντούλα λοιπόν ( Mastering θέματα... ) όπως εξελίχθηκε, ειπώθηκαν πολλά και για τον εν γένει ρόλο του mastering και για την φύση του και για τον λόγο που κάποτε ξεκίνησε σαν διαδικασία και πιστεύω ότι θα λύθηκαν αρκετές απορίες στους μη μυημένους… βεβαίως βεβαίως (σιγά μη δεν γινόταν), στα περί τρόπου διεκπεραίωσης η κουβέντα γρήγορα πέρασε τηρουμένων των αναλογιών και στο ποιος είναι στους αιώνες των αιώνων ο «NBA goat»… o Μichael Jordan ή ο Lebron James (στα καθ ημάς ο πάλαι ποτέ MJ το analog gear και ο σύγχρονος LJ το digital)… analog vs digital λοιπόν… ok!... μεγάαααλο ζήτημα… καθώς πάει πρώτα θα λυθεί το μεσανατολικό και κατόπιν βλέπομεν και γι αυτό… δυστυχώς οι υποστηρικτές του πρώτου (που κατά κανόνα είναι και «οπαδοί») εμμένουν στην υποκειμενικότητα της ακουστικής αντίληψης και παραβλέπουν (χωρίς κακή πρόθεση θέλω να πιστεύω) την έννοια της «πιστότητας» ως κριτήριο, προκρίνοντας την τέρψη… η οποία όμως δυστυχώς (ή και ευτυχώς κατά περίπτωση) δεν έχει «σταθερές» ως reference point (απαραίτητα στοιχεία για αντικειμενικές συγκρίσεις)… το όλο πράγμα δεν είναι φυσικά καθόλου περίεργο και λόγω αυτής καθαυτής της ιδιαίτερης ατομικής προσλαμβάνουσας που βάζει στην άκρη την αντικειμενικότητα, οι επιστήμες της Ακουστικής και της Ψυχολογίας (κυρίως γιατί εμπλέκονται και άλλες), έχουν αναπτύξει τον σημαντικό κλάδο της Ψυχοακουστικής… τες πα… δεν αντιλέγω (και έχω απολαύσει προσωπικά κατά κόρον ως πάλαι ποτέ κακό παιδί του hi end) τα κατά περίπτωση (ειδικά σε ακριβές υλοποιήσεις) ευάκουστα στην πράξη αποτελέσματα που παράγουν τα artifacts των αναλογικών συστημάτων εγγραφής επεξεργασίας και κατ επέκταση αναπαραγωγής… όμως δεν μπόρεσα ποτέ να παραβλέψω το ότι ναι μεν η φύση στο επίπεδο που μπορούμε (αυτή τη στιγμή) να αντιληφθούμε είναι «αναλογική» αλλά ένα από τα μεγαλύτερα εργονομικά (και όχι μόνο) δώρα που μας έχει κάνει, είναι η δυνατότητα να μπορούμε πλέον να την «ψηφιοποιούμε»… και ναι οι πηγές μας είναι αναλογικές… και ναι μέχρι το στάδιο του A/D κονβέρτορα ο αναλογικός εξοπλισμός ως «αρχή» είναι το ήμισυ του παντός… από την στιγμή όμως που το «σωστά παραγόμενο» σήμα θα μετατραπεί σε ψηφία και θα αναπαραχθεί ως ψηφιακό αρχείο πλέον, ποτέ δεν κατάλαβα την λογική να το «υποβιβάσουμε» σώνει και καλά προσθέτοντάς του αρμονικές παραμορφώσεις και λοιπές εν δυνάμει αναλογικές αμαρτίες (εννοείται ότι και στο στάδιο της ψηφιακής επεξεργασίας μπορούμε να κάνουμε τα ίδια και χειρότερα με κάποιους κακούς αλγορίθμους αν δεν προσέξουμε)… το περιβόητο «αναλογικό χρώμα» (πρέπει να) δίδεται εξ αρχής (άντε και υβριδικά με επιμέρους outboard παρεμβάσεις) κατά το mix… ο κανόνας του SISO (shit In, shit out) ούτε εδώ συγχωρεί οποιαδήποτε αβάσταχτη (ακόμα και κατ ανάγκη) ελαφρότητα στο είναι… καλώς ή κακώς το mastering (πλέον των ειδικών περιπτώσεων που απαιτείται λόγω συνθηκών και μέσων μια οριζόντια επέμβαση) λίγα πράγματα μπορεί να κάνει ως προς την «ποιότητα» σε μια παραγωγή… να κάνει μια κακή λιγότερο κακή?... μια καλή λίγο καλύτερη?... ναι… μια άριστη όμως?... περισσότερες πιθανότητες έχει να την χαλάσει (ειδικά αν ο εκτελών δεν είναι ανάλογα άριστος ώστε να ξέρει καλά κυρίως το τι να μην κάνει κι όχι το αντίθετο)… είμαι από τους τυχερούς (μπα μάλλον άτυχους) που έχουν βιώσει τον «βιασμό» master tapes κατά την μεταφορά τους στο ελληνικό βινύλιο… τσι καημέναι… τύφλα ναχει το loundnes war από τους κατοπινούς ψηφιακούς δολοφόνους σήματος… γιατί έχομεν κι από δαύτους μπόλικους στην πολύπαθη audio ιστορία (χωρίς να με εξαιρώ εννοείται γιατί όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας)… anyway… προσωπικά σέβομαι την αισθητική του καθενός (κυρίως γιατί απαιτώ να σέβονται ανάλογα και την δική μου) αλλά δεν μπορώ το να θυσιάζουν εύκολα στον βωμό της, την αντικειμενικότητα (στο όποιο επίπεδο αυτή μπορεί να αποδεικνύεται πέραν της απλής θεώρησης-εκτίμησης-επιθυμίας)… Κυρίως Θέμα (ξέρω ξέρω επιτέλους) ντάξει καλό το μπλα μπλα (ειδικά γι αυτόν που το ξερνά εκτονωτικά όπως ο υποφαινόμενος) αλλά πάμε και επί του πρακτέου… συνήθως στις παρέες (όπως θεωρώ ότι είμαστε κι εμείς εδώ) αρεσκόμαστε στο να συζητάμε υπερβατικά ως προς την καθημερινότητα μας… π.χ. παρκάρουμε όπως μπορούμε τα φιατάκια μας έξω από την συνοικιακή μπυραρία και μπαίνουμε μέσα για να μιλήσουμε με πάθος (και ρομαντισμό ενίοτε) για απρόσιτα σούπερ καρς!!!... θεμιτό και εκτονωτικό ενίοτε δε λέω, αλλά εν προκειμένω με θεωρώ πιο χρήσιμο στην ομήγυρη όποτε μιλάω για «φιατάκια» παρότι έτυχε να έχω «οδηγήσει» και αρκετά «σουπερ καρς»… έτσι αποφάσισα να παρουσιάσω εδώ όσες ολοκληρωμένες (το δυνατόν) mastering suites μπόρεσα να βρω… κριτήρια?... κυρίως η ευκολία χρήσης και οι όποιοι αυτοματισμοί καθώς και η πληθώρα presets (ως βάση εκκίνησης) που θα εξισορροπούσαν σε ένα βαθμό την έλλειψη εμπειρίας του κάθε μέσου μουσικού που θα καλεστεί να τις χρησιμοποιήσει στο προσωπικό του studio… οι διαφορές τους χρηστικά είναι αρκετές (άλλες είναι standalone, άλλες λειτουργούν και ως Vst, άλλες είναι μόνο online, άλλες λειτουργούν μόνο αυτόματα, άλλες με reference αρχεία και πολλές άλλες μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας στην πράξη) αλλά το σίγουρο είναι ότι κάποιες μπορούν όντως να παράγουν ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα χωρίς να χρειάζονται μια ιδιαίτερη σπουδή που θα σας αποπροσανατολίσει από την μουσική σας (που πάντα πρέπει να παραμένει στην πρώτη γραμμή)… Συνθήκες Θα μου πείτε κι εσείς με την σειρά σας τώρα: - -Καλά ρε θείο… προς τι το «τεστ»?... γιατί δεν μας τις ανέφερες ονομαστικά (απλά να μην ψάχνουμε) και να βαζες και κάποια από τα ηχητικά δείγματα που θα διέθεταν ως demo?... τι το κούρασες το πράμα?... Χμ!!!... ναι αλλά όχι… τα αποτελέσματα της σύγκρισης θάταν τελείως αποπροσανατολιστικά χωρίς κάποια κοινά reference points για όλες… απόλυτα συμπεράσματα έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να εξαχθούν λόγω της φύσης του εγχειρήματος αλλά προσπάθησα το δυνατόν να μην αδικήσω καμία (έτσι κι αλλιώς ο τυχόν ενδιαφερόμενος να αποκτήσει κάποια θα κάνει και μια πιο εμπεριστατωμένη έρευνα πριν)… έτσι έκανα mix σε δύο επιτηδευμένα διαφορετικά κομμάτια και ακολούθως ένα υποτυπώδες “mastering” στα 14Lufs με κάθε μία από αυτές, με χρήση eq, comp, limiting και ελαφρύ imaging όπου δινόταν η δυνατότητα… στις «αυτόματες» χρησιμοποιήθηκαν τα βασικά τους reference στις υπόλοιπες το δυνατόν κοινές επιμέρους ρυθμίσεις… προσπαθώντας να εξομοιώσω τις καθημερινές συνθήκες του μέσου μουσικού «προς το χειρότερο» (για να εξισορροπήσω και μια τυχόν μεγαλύτερη μου εμπειρία από κάποιους νέους φίλους μας) το mix έγινε αυστηρά σε διάρκεια 2 ωρών για το καθένα χρησιμοποιώντας την onboard κάρτα του υπολογιστή μου πάνω στα 4ιντσα Roland MA-15D για μόνιτορ (απόκριση αισιόδοξα μέχρι τα 70hz), βραδινές ώρες και σε εντάσεις που υπολείπονται δραματικά από τις ιδανικές για μίξη (αυτές άλλωστε έτσι κι αλλιώς θαταν σίγουρα αιτία διαζυγίου και σας αγαπώ πολύ δε λέω, αλλά λιγότερο από την Σοφία)… το αυτό και για τα υποτιθέμενα «mastering» με την διαφορά ότι ο χρόνος για την κάθε σουίτα περιορίστηκε στα 15 λεπτά περίπου (1-2 λεπτά πάνω κάτω)… προηγήθηκε μια διερευνητική μέρα όπου ασχολήθηκα με όλες μαζί από λίγο ώστε να γνωρίσω τις βασικές τους λειτουργίες για να μην ψάχνομαι εις βάρος κάποιας την στιγμή του τεστ… τέλος το καθένα από όλα έγινε διαφορετική μέρα για την αποφυγή αδικίας λόγω ακουστικής κόπωσης (ένας από τους λόγους της αργοπορίας μου)… Mastering suites (άντε και το ζουμί) να σημειώσω πριν ότι οι δύο πρώτες πέραν της διαχείρισης της δυναμικής περιοχής και της συχνοτικής επέμβασης προσφέρουν και διάφορες άλλες δυνατότητες που δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ αλλά μπορείτε όσοι ενδιαφερθείτε περαιτέρω να δείτε στα official sites τους που παραθέτω… Finalizer (stand alone) βασισμένη στο κλασικό πλέον mastering hardware της tc electronic που έφερε «επανάσταση» στον χώρο στα τέλη της δεκαετίας του 90… -αρκετές δυνατότητες -αρκετές ρυθμίσεις -πολλά presets ως βάση -πολύ καλή εργονομία -πολύ εύκολη για τους πιο άπειρους https://finalizer.com Ozone 9 (stand alone και Vst) κλασική στο είδος της και η σουίτα της iZotope στην ένατη της έκδοση από το 2003… την χρησιμοποιούν πολλοί επαγγελματίες… -πολλές δυνατότητες -πολλές ρυθμίσεις -πολλά presets ως βάση -καλή εργονομία -σχετικά εύκολη για τους πιο άπειρους https://www.izotope.com/en/products/ozone.html Lurssen Mastering Console (stand alone και Vst) Η νέα σουίτα της IK Multimedia (και με free version για IOS που μπορεί να χρησιμοποιηθεί επικουρικά)… -μέτριες δυνατότητες με ελλείψεις στο metering -ελάχιστες ρυθμίσεις -αρκετά presets ως βάση -πολύ καλή εργονομία -πολύ εύκολη για τους πιο άπειρους (σε όσα προσφέρει) https://www.ikmultimedia.com/products/lurssen/index.php?p=info AAMS (Automatic Audio Mastering System) (stand alone) σουίτα με παρωχημένης αισθητικής περιβάλλον, που προσφέρει (υποτίθεται) αυτοματοποιημένο mastering βασισμένο σε μια βάση δεδομένων που αποτελείται από πρότυπα αναφοράς διάφορων μουσικών ειδών (σε δικού της τύπου αρχεία αλλά μπορείς να φτιάξεις και δικά σου)… -ελάχιστες δυνατότητες (στην auto λειτουργία), πολλές σε manual -ελάχιστες ρυθμίσεις (στην auto λειτουργία), πολλές σε manual -πολλά presets ως βάση, σε μορφή reference styles -κακή εργονομία (δεν είναι καν real time) -πολύ εύκολη για αρχάριους (σε όσα προσφέρει σε auto mode), δυσνόητη και μη λειτουργική (προσωπική εκτίμηση) σε manual -παραγόμενα αρχεία με true peaks -λάθος οι εντάσεις σε σχέση με τον στόχο BandLab (online) διαδικτυακή πλατφόρμα για μουσικούς και όχι μόνο, που προσφέρει και δωρεάν online auto mastering… από την εταιρεία που έχει αγοράσει την Cakewalk και διανέμει πια δωρεάν το αγαπητό μου Sonar… -3 presets ως βάση χωρίς δυνατότητα περαιτέρω επέμβασης -πολύ καλή εργονομία -πάρα πολύ εύκολη για τους πιο άπειρους (σε όσα προσφέρει) -παραγόμενα αρχεία με true peaks -χωρίς δυνατότητα στόχου έντασης -bug κατά την εξαγωγή του audio αρχείου (το παράγει σωστά χωρίς όμως την επέκταση που δηλώνει το είδος του και πρέπει να την συμπληρώσεις πληκτρολογώντας, πχ .wav) SCHNALZ (online) δωρεάν (με προεραιτικό donate) διαδικτυακή υπηρεσία online auto mastering… -ελάχιστες επιλογές χωρίς ρύθμιση (bass, treble, wide κλπ) -6 styles χωρίς δυνατότητα περαιτέρω επέμβασης τους -πολύ καλή εργονομία -πάρα πολύ εύκολη για τους πιο άπειρους -export master wav μόνο στα 44Khz/16bit -χωρίς δυνατότητα στόχου έντασης Various Vst (VST plugins) εδώ έχουμε να κάνουμε με διάφορα plugins που είναι ψηλά στις προτιμήσεις μου τελευταία και που χρησιμοποίησα ενδεικτικά ως μικτή σουίτα σύμφωνα με τους παραπάνω κανόνες και στους χρόνους των υπολοίπων, για λόγους σύγκρισης… FabFilter Pro-Q 3 ως EQ, https://www.fabfilter.com/products/pro-q-3-equalizer-plug-in FabFilter Pro-C 2 ως compressor με M/S για imaging control κατά περίπτωση https://www.fabfilter.com/products/pro-c-2-compressor-plug-in u-he Presswerk ως compressor https://u-he.com/products/presswerk/ FabFilter Pro-L 2 ως limiter https://www.fabfilter.com/products/pro-l-2-limiter-plug-in DMGAUDIO DUALism ως σύστημα signal analysis… https://dmgaudio.com/products_dualism.php -πάρα πολλές δυνατότητες συνδυαστικά -πάρα πολλές ρυθμίσεις -πολλά presets ως βάση για τα περισσότερα ατομικά αλλά που δυστυχώς όπως είναι φυσικό κανένα συνδυαστικό για όλα -καλή εργονομία γενικά -σχετικά δύσκολη για τους πιο άπειρους Επίλογος (παρά του λόγου του παράλογου) Αυτό ήταν λοιπόν… ξέρω ότι μάλλον σας κούρασα αλλά περιμένω με ενδιαφέρον την γνώμη σας… δώστε προσοχή στο πως η κάθε μία σουίτα αντιμετώπισε το αρχικό mix… δεν είναι απαραίτητο να σας αρέσει (δεν κρίνεται αυτό και άλλωστε ο καθένας σας θα το έκανε διαφορετικό και πολλοί καλύτερο)… το θέμα είναι αν η διαδικασία ανέδειξε θετικά κάποια στοιχεία του (και ποια σουίτα το έκανε συγκριτικά καλύτερα) χωρίς να αλλοιώσει τον χαρακτήρα των βασικών αρχικών επιλογών πέραν της έντασης… ΥΓ1 και για μια πιο εργονομική διαδικασία κατά την σύγκριση εδώ όλα τα tracks συγκεντρωμένα: NPap noiz test - All SoundCloud Tracks ΥΓ2 Το SoundCloud συμπιέζει πλέον το σήμα σε AAC στα 256… σίγουρα τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα ηχητικά από παλιότερα αλλά αν θέλετε να είστε περισσότερο αντικειμενικοί (και φυσικά αν πρόκειται να ακούσετε από ένα σύστημα αναπαραγωγής που θα μπορεί να αναδείξει την διαφορά), ανέβασα τα αρχεία εδώ σε 96Khz/24bit για download… Corina WAVs 24-96 JB song WAVs 24-96

Καιρό είχα να βγω και να κάνω επίσκεψη απο covid19 αλλά την έκανα αρμένικη και πήγα στον φίλο μου τον Νέστορα να δοκιμάσω πεταλάκια και να ακούσω τον Rivera του με την δεύτερη καμπίνα. Τι να περιγράψω δηλαδή... αφου είναι γνωστός παίκτης και συλλέκτης (με έμφαση στο παίκτης). Θα ανεβάσω 2-3 φωτογραφίες για του λόγου το αληθές. Ο τύπος δεν αφήνει στον εαυτό του ερωτηματικά τύπου: πως να ακούγεται άραγε εκείνο το overdrive... κι ας έχει άλλα δέκα (τουλάχιστον). Σε αντίθεση με εμένα που παρ' ότι μεγαλύτερος (κι ας μη μου φαίνεται!) ποτέ δεν κράτησα κάτι εις διπλούν. Εκείνος πχ έχει 4 stratocaster, 2 Les Paul μια PRS και μια SG. Διαλεχτες φυσικά όπως αρμόζει σε ένα παίκτη. Players instruments δηλαδή. Εγω θα είχα ή έχω απο μια. 1x Les Paul, 1x 335, 1x Strat, 1x 502 Yamaha, 1x Epiphone jazzbox κλπ. Τέτοιους φίλους όμως πρέπει να 'χεις (όπως τους σκαφάτους) για να καθαρίζουν και τ' αυτάκια σου πότε - πότε και να παίζεις κι εσυ σαν παιδάκι με τα όμορφα παιχνίδια. Που μπαίνουν στη διαδικασία να σου στήνουν πεταλάκια και σερβίρουν και καφέ. (Νέστορα δεν έχεις καράφλα, βγάλε το χέρι απο εκεί.) Αυτά ήταν όσα δοκίμασα. Το OD-3 μόνο είναι δικό μου που δεν αλλάξω αλλά ένα Barber ένα Sparkle Drive και ένα Zendrive τα ήθελα ευχαρίστως αν και το τελευταίο το είχα και το έδωσα. Και τα παραπάνω είναι standby μιας και στα live παίρνει μια απο τις 2 έτοιμες βαλίτσες. Μια για humbuckers και μια για Stratocaster. Αλλά είναι ωραία να τα βγάζεις απο τα κουτιά τους μιας στις τόσες. Thank you Nestoras.

Ας παμε λιγο πισω στο χρονο. Ενα κομματι που ειχα γραψει για την μπαντα μου "Παντος Καιρου" το 2000. Ηταν η απόρροια της παραδοχης οτι δεν θα φυγω στο εξωτερικο και πλεον θα απευθυνομαι σε Ελληνικο κοινο που ακουει ροκ (οχι Ελληνικο ροκ), αλλα θελει και Ελληνικο στιχο. Ισως να ηταν και λαθος, δεν εχει σημασια. Το ηχογραφησαμε live σε 24track μπομπινα (soundkraft, απο τις τελευταιες εν λειτουργια στην Ελλαδα) και καναμε μερικα overdubs σε ηλεκτρικες, ακουστικες κιθαρες και φωνες. (Prs, Strat, Μarshall Mk2 Plexi, Marshall JMP100 Super Lead, Taylor) Εγινε μια προχειρη μιξη (manual automation με 3-4 ατoμα πανω απο την κονσολα) για ενα demo με 11 κομματια, αλλα δυστυχως δεν αγορασαμε τις μπομπινες για να εχουμε το υλικο για οτιδηποτε περαιτερω. Η μπαντα ηταν ετοιμη να υπογραψει συμβολαιο με μεγαλη δισκογραφικη, αλλα διαφωνησα με τον παραγωγο που ηθελε να μειωσουμε κιθαρες, να βαλουμε keyboards και να γινουμε πιο "Ελληνικη" μπαντα. Κι ετσι το διαλυσαμε. Κι αυτο ισως να ηταν λαθος, αλλα δεν εχει σημασια. Οι στιχοι ουσιαστικα προμήνυαν κατι τετοιο , αφου μιλανε για το οτι δεν υπολογίζω τιποτα και κανω παντα οτι μου λεει η καρδια. "Στα χερια σου τη ζωη αφηνω - Τα λαθη που εκανες τα σβηνω" Κουτσομπολιο: Μετα απο μερικους μηνες ακουσα το chord progression της ακουστικης γεφυρας σε ενα τραγουδι που εγραψε και εγινε μεγαλο διαχρονικο σουξε, ο συνθετης/παραγωγος/και κριτης σημερα, που ηταν και ο ανθρωπος της δισκογραφικης που θα εκανε την παραγωγη στο δισκο μας και ειχε επιλεξει τον Ανεμοστροβιλο για προωθηση στα μεσα. Ηταν ομως εξυπνο "κλεψιμο", απο αυτα που δεν μπορουν να πανε δικαστηριο, αλλα ξερεις οτι ξεκινησε απο το δικο σου τραγουδι. Ειχε παρει το progression αλλα οχι τη μελωδια. (βεβαια καποια στιγμη αργοτερα ξεθαρεψε και εκλεψε και μελωδια απο ενα φιλο συνθετη, που τον πηγε δικαστηρια και του πηρε χοντρα). Η ιστορια πως το ανακαλυψα ειχε πλακα. Εχω παει για καλοκαιρινη σεζον σε μπουζουκλερι και καναμε προβα τα καινουρια σουξε. Πεφτει μπροστα μου η παρτιτουρα απο ενα καινουριο κομματι και ξεκιναω να το "κοιταζω" στην κιθαρα (πριν μας βαλει ο μαεστρος να το ακουσουμε). Παρατηρω το progression που δεν ειναι το κλασσικο ελληνικο μινορε progression, αλλα ματζορε και με καποιες διπλες συγχορδιες D και A (Asus4 και 6η) και μου κανει εντυπωση. Ρωταω το μαεστρο "ποιος το εχει γραψει αυτο το κομματι μαεστρο?" και μου λεει το αναμενομενο ονομα. Χεχε Αυτα. .

τώρα με φυσικό "το και το", με καισαρική?... θα δείξει... εδώ και χρόνια λέω (και μου λένε) να γράψω ένα βιβλίο για την μουσική παραγωγή στο σπίτι... ε ιού επιτρέποντος πια, πήρα την απόφαση τουλάχιστον να "το βάλω στα σκαριά" και βλέπομεν (ντάξει η αρχή είναι το ήμισυ του παντός δεν λένε πάλι κάποιοι άλλοι? )... παρότι σίγουρα πιστεύω ότι η διάδραση μου στο αγαπημένο μου noiz σχεδόν 15 χρόνια τώρα, με έχει κάνει σοφότερο ως προς το να αποκωδικοποιώ τις πραγματικές ανάγκες του μέσου μουσικού από την μουσική τεχνολογία ως προς την αρωγή της στη δημιουργική έκφρασή του, θα σας ήμουν ευγνώμων αν (όσοι δεν βαριέστε) αναφέρατε σε αυτό το thread τι θα θέλατε να περιέχει ένα ιδανικό για εσάς βιβλίο πάνω σε αυτό το θέμα... σας ευχαριστώ (από καρδιάς) εκ των προτέρων...