Πίνακας συμμετοχής

Συμφωνώ μαζί σας πως ένας ενισχυτής ακούγεται καλύτερα στα δικά μας αυτιά όπως εμείς τον ρυθμίσουμε. Και ναι, μπορεί ένας ενισχυτής να είναι scooped, με κοιλάδα στα μεσαία και βουνοκορφές στα πρίμα και μπάσα και να τον διορθώνεις με ρύθμιση 0-10-0 γιατί αλλιώς μπουμάρει ή ξύνει. Διορθώνεις έτσι τον κακό χαρακτήρα του ενισχυτή. Έτσι όμως αυτό που ακούγεται είναι ο ισοσταθμισμένος ήχος και όχι το κύκλωμα σε flat συμπεριφορά. Το τι κανει ο καθένας για να διορθώσει τον χαρακτήρα ενος συνδυασμού ενισχυτή και μεγαφώνου με το equalizer, αν και δεδομένο, δεν νομίζω πως έχει θέση σε ένα συγκριτικό τεστ σαν το παραπάνω όπως σωστά έκανε ο makam, που σκοπό έχει να μας δείξει τον χαρακτήρα του κάθε ενισχυτή (ή πιο σωστά συνδυασμό ενισχυτή - μεγαφώνου). Διότι έτσι ακυρώνει την διαδικασία.

Mega Amp review (part 1) Κατά την διάρκεια της καραντίνας εξ' αιτίας του covid19, ο χρόνος περίσσευε κι έτσι είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω αυτό που εδώ και μήνες σκεπτόμουν! Ενα review με όσο το δυνατόν περισσότερους ενισχυτές κιθάρας και κάποιες εικονικές κιθάρες που θ' ακούγονταν μέσω αυτών. Το 1ο μέρος είναι λοιπόν έτοιμο και παρουσιάζεται εδώ, με πρωταγωνιστή την Gibson Les Paul Standard! Η έμφαση εδώ έχει δωθεί στα καθαρά -πως αλλιώς- και όλοι οι ενισχυτές έχουν τα tone controls στο κέντρο, όπως επίσης τα volume και tone controls της κιθάρας είναι full open. Το μικρόφωνο που χρησιμοποιήθηκε είναι ένα SHURE sm57, τοποθετημένο off center δύο εκατοστά από την γρίλλια του ενισχυτή. Ανοίξτε ηχεία και monitors, φορέστε τα ακουστικά σας και κάνετε μια 1η ακρόαση. Φυσικά μια ακρόαση δεν φτάνει και θα παρατηρήσετε ότι σιγά σιγά ακούγοντας προσεκτικά, ο ενισχυτής είναι καθοριστικό στοιχείο του ήχου μας, τόσο όσο και η επιλογή της κιθάρας. Με χαρά περιμένω ν' ακούσω σχόλια και φυσικά θα επανέλθω με παρατηρήσεις, προτιμήσεις κλπ.

Αυτη η ρυθμιση 0-10-0 στους Fender αντισταθμιζει το mid scoop που εχουν τα περισσοτερα μοντελα της (εκτος απο αυτα με tweed προσανατολισμο). Ειναι γνωστη σαν τη ρυθμιση του George Benson στον τζαζ ηχο, μια και συχνα ετσι επαιζε, και ταιριαζει πολυ ωραια σε τζαζ και μπλουζ παιξιματα με τις αυξημενες μεσαιες συχνοτητες. Αν εννοεις τα Tweed Deluxe μοντελα της Fender, ειναι το κενο στους καινουργιους ενισχυτες δυστυχως. Τα μοναδικα μοντελα που βγαζουν στο στυλ τις τελευταιες δεκαετιες ειναι custom και πανακριβα. Δεν εχω δει κατι πιο κοντα απο τον Pro junior 4 σε νορμαλ τιμες..

Δεν έχω ακούσει το review ακόμα συμφωνώ με τον Ηλία έτσι παίζω εγώ τον Bassman μου(modified κεφαλή) με 1x12 eminence Swamp Thang με διπλοπήνιους O bass , 10 mid , 0 tremble Και παίζω με τα volume και master για το πόσο Κοπρεσαριστός θα ειναι ο ήχος και στην καβάτζα καμπίνα 2x12 με fender από twin reverb και έχεις έναν twin αλλά με λιγότερο headroom -50W Επιφυλάσσομαι για το τεστ γιατί ότι ακούνε τα αυτάκια δεν τ ακούν τα μικροφωνάκια την επόμενη φορά να δοκιμάσεις κανα ribbon mic Μάκη ευχαριστούμε

Μια πενταμελής επιτροπή με τέσσερα άτομα?

Respect για όλο το project!!

Καλησπέρα, Έχω μια 2570 με fernandes sustainer εδώ και 13-14 χρονια, οπότε θα γράψω την εμπειρία μου και θα προσπαθήσω να απαντήσω σε κάποια ερωτήματα σου. 1. Το σύστημα δουλεύει καλύτερα στη neck θέση. Για τη middle θα χρειαστεί να αυξήσεις την ευαισθησία άρα η μπαταρία θα κρατάει αισθητά λιγότερο (5 ώρες) 2. Το split θα σου πρότεινα να είναι στο tone αν το εντάξεις κάπως στον επιλογέα μόνο θα μπλέξεις. Τα γούστα αλλάζουν οπότε κράτα το simple 3. Φυσικά το sustainer δουλεύει και με emg. Τώρα πόση ενέργεια τραβάνε δεν ξέρω.. 4. Μπορείς να βάλεις μόνο μαγνήτη sustainer και δίπλα έναν sa και καθάρισες. Υπάρχουν διάφορες παγίδες σχετικά με το sustainer: Θέλει καλά ρυθμισμένη κιθάρα και αν έχεις συνηθίσει χαμηλό action μάλλον θα απογοητευτείς, εδώ μπορεί να χτυπάς μια νότα και το επόμενο ταστο να είναι πιο ψηλό και να ακούγεται η αρμονική της. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά κόλπα με το floyd γιατί δεν έχεις buzz τριξιματα κλπ (ναι ξέρω όταν το κάνει ο Vai και ο Satriani γιατί ακούγεται γαμω;) Η μπαταρία δεν κρατάει τόσο πολύ όσο λένε και το τεσταρα με καινούργια αλκαλική σε real time: έπρεπε να γράψω οδηγούς για 10 κομμάτια και κράτησε η μπαταρία 8 ώρες. Μπορεί να φαίνεται ότι δεν είμαι ευχαριστημένος, κάθε άλλο, αλλά τελικα η 2570 δεν είναι η καθημερινή μου κιθάρα, είναι για καλά λαηβ και ηχογραφήσεις, αυτό το "βγάλε βύσμα, άλλαξε μπαταρία, τσεκαρε τη μπαταρία, ωχ τρίζει ένα ταστο και πετάει αρμονική σεταρε την παλι" με έχουν κουράσει.

Νομίζω ότι χρειάζεσαι έναν ενισχυτή με tube rectifier στη ζωή σου

Να βάλω στην κουβέντα και μια άλλη παράμετρο σχετικά με τον ήχο. Εκτός από την χροιά και το eq του κάθε ενισχυτή, υπάρχει και αυτό που λέω απόκριση (το οποίο είναι συνδυασμός κιθάρας ενισχυτή). Θα προσπαθήσω να το περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ. Είναι ένας συνδυασμός του transient, του sustain του transient, και του eq του transient (της ατάκας δηλαδή). Όταν χτυπήσουμε μια χορδή το peak της ατάκας έρχεται συνήθως λίγο αργότερα από το χτύπημα. Όταν αυτό αυτό είναι άμεσο, διαρκεί, και έχει έμφαση στις πριμομεσαίες έχω θέμα. Εκεί ξεμπροστιάζεται το παίξιμο, και δεν μπορώ να λειτουργήσω παιχτικά. Ο ενισχυτής από το review αυτό που έχει πιο έντονα αυτό το χαρακτηριστικό, είναι ο peavey. Σκληρός ενισχυτής. Αισθάνομαι σαν να περπατάω σε πάγο, και πρέπει συνέχεια να προσέχω τα βήματά μου μην γλιστρήσω, οπότε δεν μπορώ να είμαι χαλαρός. Ο subway από την άλλη, μου φάνηκε απαλός, smooth, με το peak του χτυπήματος να έρχεται με μικρή καθυστέρηση, και έμφαση στις μπασομεσαίες. Δεν ξέρω αν το περιέγραψα κατανοητά.

Ένα βιντεάκι από το duplicator σε δράση. Δεκτά σχόλια για βελτίωση της κατασκευής! Συνολικά η κοπη-ρουταρισμα και τρίψιμο του μορατσου, διάρκεσε 25 λεπτά. Στο τέλος του βίντεο φαίνονται κάποια θεματακια που προέκυψαν από ελλειπείς στερέωση του μπράτσου από mdf πάνω στο μηχάνημα. Enjoy!

Ειναι προφανες οτι μια τετοια κιθαρα θελει anodized gold pickguard!

Από αγγελία: ...πωλείται κιθάρα gibson...σπασμένη στο headstock και επιδιορθωμενη...πλέον καλύτερη και από πριν..

O Pro Jr ουδεμία σχέση έχει... Ο ΤAD έχει τον φθηνότερο έτοιμο σε λογική τιμή (και ακόμα πιο λογική αν το συναρμολόγησεις μόνος σου) δυστυχώς οι hw ενισχυτές κοστίζουν... https://www.tubeampdoctor.com/en/tweed-one-twelve-16-5e3-style-amp-kit Όντως οι τιμές είναι παλαβές για τόσο απλό ενισχυτή. Αλλά και πάλι όταν πουλάνε φτηνό μεξικάνικο PCB 1200 ευρώ μια χαρά τιμή έχει ο TAD https://www.thomann.de/gr/fender_65_princeton_reverb.htm Θα πρέπει να περιμένουμε τον.... Κινέζο ή τον Βιετναμεζο να τον φτιάξει, όπως φτιάχνει τους Vox HW,για να τον βρούμε κάτω από 1000 ευρώ.

Μια χαρά τα λες αφεντικό... αλλά για αυτό και εγώ παίζω πλέον με ενισχυτές με ...ΔΥΟ "κουμπιά" και ηρέμησα Volume στο 2-3 & tone στο 7-8 και έτοιμος και άσε τους άλλους να.... ρυθμίζουν Leo did it right the FIRST time in amps too

φίλε μου από την στιγμή που δεν υπάρχει ασυμμετρία πληροφόρησης δεν τίθεται ηθικό ζήτημα: Αν δεις ένα όργανο δεκαετίας σε Χ τιμή μπορείς πανεύκολα πλέον να ψάξεις στο δίκτυο για ενδεικτικές τιμές και γενικά σχόλια από Ελλάδα ή εξωτερικό. Μαζί σου σε αυτό που λες, αλλά πλέον η πληροφορία υπάρχει και ο καθένας μπορεί να μελετάει την αγορά του όπως επιθυμεί. Πιο ανήθικος είναι αυτός που σου πουλάει χαλασμένο πετάλι για σένιο και μετά σου αρχίζει τα "δεν ξέρω", "σε μένα μια χαρά έπαιζε" κ.α.

Ειδικός στα των μηχανημάτων δεν είμαι, έτσι διάβασα, αυτό μετέφερα. Θα επιμείνω όμως λίγο, λέγοντας το εξής. Επειδή κι εμένα μου έκανε εντύπωση, κάποτε ασχολήθηκα λίγο με το knob tweeking, εκείνο που μπορώ να πω -βασισμένος στα αυτιά μου (τότε άκουγα και καλύτερα είναι η αληθεια), είναι το εξής. Ο ήχος με τα μεσαία στο 10 και τα άλλα στο 0, όντως έδειχνε πλήρης, χωρίς να του λείπει κάτι συχνοτικά, δεν έγερνε πουθενά, ούτε και ήταν ιδιαίτερα μεσαίος (αυτό στις πιο πολλές περιπτώσεις, όχι με όλους τους ενισχυτές). Όταν άνοιγες πρίμα η μπάσα, εκείνο που φαινόταν ήταν πρόσθεση σε ξύσιμο, γκζινγκ η θολούρα/λασπούρα αντίστοιχα. Αυτά.

Μου θύμισες κάτι...χρόνια πριν, διάβαζα μια συνέντευξη του Robin Trower, εκεί, εξηγώντας το wall of sound που έχει, διάβασα το εξής. Στους παλιούς βίντατζ ενισχυτές (Fender, Marshall) με 3 κοντρολ ποτς (treble/middle/bass) έκανε την εξης ρύθμιση: Τ>0, Μ>10, Β>0. Αυτό λένε πως είναι το φλατ του ήχου του ενισχυτή. Όταν συνδυαστεί με την ένταση στο 10, ο παραγόμενος ήχος έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που λατρεύουμε σε κλασικές ηχογραφήσεις. Άρπαγμα, τραγούδισμα, ευαισθησία στις δυναμικές, αρμονικές, διάρκεια. Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να ξυρίζουν τα πρίμα η να θολώνουν τα μπάσα. Θα εκπλαγείτε. Στην πορεία μου το δοκίμασα άπειρες φορές με διάφορους λαμπάτους ενισχυτές. Όσο κι αν κάποιοι δε ανταποκρίθηκαν όπως θα περίμενα, σαν κανόνας ισχύει, για μένα δε είναι μια σχετικά ασφαλής μέθοδος στις συναυλίες για να βγάλω αξιοπρεπή ήχο απο ενισχυτές που δεν ξέρω και δεν έχω χρόνο για δοκιμές. Συγνώμη για την παρένθεση.

Και γι αυτό παίζεται διαφορετικά απο την ακουστική, διότι είναι άλλο όργανο. Προσωπικά δεν ξέρω να παίζω ακουστική κιθάρα.

Τα κουρδιστήρια ή καθυστέρησαν δυο μήνες ή κάπου χάθηκαν λόγω της κατάστασης... ο Stew Mac τα ξαναστέλνει τα Steinberger με DHL Express και θα τα λάβω Παρασκευή... Αλλά στέλνει χρυσά γιατί τέλειωσαν τα νίκελ. Klein... Βρήκα όμως πρόχειρα κάτι gotoh που ψιλοταιριάζουν, εβαλα ενα volume και ένα τζακ και άκουσα τον ms2 b duncan.... ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ Ακούγεται όπως τη φανταζόμουν... φαηαρμπερντ ήχος σκαστός αλήτικος σαουθιάρικος!! θα φτιάξω και το γκαρντ και όταν έρθουν διακόπτες κλπ θα την ακούσουμε ολοκληρωμένα...

Πιστεύω πως η ιδιαίτερη χροιά του οφείλεται σε μεγάφωνο/α που καλύπτουν ευρύτερο φάσμα προς τις υψηλές συχνότητες και γι αυτό δίνει μια χαιεντίλα (καθόλου ζητούμενη στην ηλεκτρική κιθαρα) λες και σύνδεσες την κιθάρα στο Hifi.

γατάκια....

Πολύ ωραίο review, μικρό και περιεκτικό, όπως μου αρέσουν. Και εμενα με ξένισε λίγο το "όλα στη μέση", ίσως θα βόλευε κι ένα συμπηρωματικό με ρυθμίσεις που σου αρέσουν, στον καθένα, ως reference. Rivera Chubster,Rivera Clubster, Peavey Classic30, Boogie F50 η πρώτη πεντάδα με αυτη τη σειρά προτίμησης. Το αστείο είναι ότι ο ίδιος ο Les Paul, θα διάλεγε τον ΑER με κλειστά μάτια.

Πάντα θα κάνεις the extra mile με απόλυτα ορθολογική σκέψη αγαπητέ Μάκη, όπως και σε αυτό το review. Με αποτέλεσμα τα αξιοποιήσιμα συμπεράσματα που έγραψε ο npap. Ευχαριστούμε. Προσωπικά μου άρεσαν οι περισσότεροι ενισχυτές με 1 μεγάφωνο που θεωρώ πως έδωσαν και τον πιο ισορροπημένο ήχο, όπως ο μικρός Rivera, ο F50 και ο Deluxe, που όμως δεν ξερω τι συμπεριφορά θα είχε σε μεγαλύτερες εντάσεις, μιας και είχα fender τρανζίστορ της ίδιας εποχής, τον Chorus 60 και δεν έδινε την αναμενόμενη ένταση και έτριζε ολάκερος. Αυτο δεν λέει πολλά για τους τρανζίστορ, (εγώ τους αγαπώ) αλλά λέει για τις ατυχείς προσπάθειες της Fender (ηθελημένα μήπως;) στον τομέα. Κατι που μου έκανε εντύπωση είναι πως παρα το ότι στους περισσότερους ενισχυτές τα tone controls είναι passive και κανονικά για να ακουστεί φλατ ο ενισχυτής πρέπει να είναι στο 10, επέλεξες να τα βάλεις στη μέση. Ισως είναι πιο κοινή πρακτική απο τους περισσότερους θα μου πεις.

Πολυ αγαπημενος και εμενα, και στα scoring εργα του και στις πιο out there δουλειες (ειδικα με τον Alva Noto). Ειχα ξεκινησει να μελεταω και το theme απο το Merry Christmas Mr Lawrence στην κιθαρα και το εχω αφησει στη μεση, πρεπει να το ξαναπιασω...

Aυτο ειναι το θεμα με τα reviews τετοιου ειδους. (χωρις να θελω να θιξω καθολου τη δουλεια που εκανε ο Makam). Ακουμε μια ρυθμιση μονο, μια ρυθμιση που μπορει να μην καναμε ποτε αν ειχαμε τον ενισχυτη. Πχ οταν ακουσα τον super δεν τον αναγνωρισα. (Καλα παιζει και το οτι εγινε με LP το test. ) .

Και που να ακούσετε παλιούς reverberocket ή Gemini (τζάμπα τους βρίσκει κανείς)... κανονικοί bf/at killers.

Ωραιος ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ (τι ΓΙΓΑΣ της κιθαρας που ειναι ο ατιμος...)

Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερο μπερδεύουν, ίσως μόνο "επαγγελματικό" "ερασιτεχνικό". Τα υπόλοιπα τα λένε σε ένα τηλέφωνο.