Πίνακας συμμετοχής

δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει κάποιος κιθαρίστας , δεν μου έχει τύχει να καούσω κάποιον και να πω δεν μου αρέσει κάτι σε αυτόν Απλά ( και πιστεύω αυτό συμβαίνει και σε άλλους αφού λίγο πολύ αυτό είπαν και κάποια μέλη στο θρεντ - ότι δεν τους αφορά ) δεν μου αρέσουν μουσικές , στυλ , παιξίματα . Είδη μουσικής ή εποχές δλδ Πχ δεν μπορώ να ακούσω με τίποτα μουσική πριν το 1970 , ελάχιστα μου αρέσουν από τα 70'ς και δεν αντέχω με τίποτα είδη όπως jazz , fusion κλπ Προφανώς αυτό δεν λέει τίποτα για την αξία των καλλιτεχνών που έχουν υπηρετήσει αυτές τις μουσικές και δεν σημαίνει ότι έχω να προσάψω κάτι αρνητικό σε κάποιον κιθαρίστα από αυτά τα είδη

Πιτσιρικαδες πηγαίναμε για 5χ5 στον Πανελλήνιο. Παντα εκει ηταν με τo παρεακι του όλη μερα. Έβλεπε οτι ποδοσφαιρο υπήρχε και δεν υπηρχε στο FILMNET!!!!! δεν έχανε ματς.Σεβόταν τον ΠΑΟ και μιλουσε με τα καλύτερα λογια για τον Βαρδινογιάννη.... (Οχι τον Τζιγκερ... Ουτε τον Καπετάνιο.... Τον αλλο...) έλεγε τα καλυτερα για τον Ντιόγκο και οτι ο Φελιξ Μπορχα (επιθετικός) μπορούσε να εξελιχθει και να γινει τρομερος ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΑΚΑΣ (??!?!?!) γιατί "ηταν λάστιχο". Δε θα ξεχασω πως οτι και αν συζητουσαν ΠΑΝΤΑ η κουβέντα κατέληγε στον Δούρο... Δεν το ξεπέρασε ποτε! Μπορει να ηταν δύσκολος τυπος αλλα ηταν ΓΝΗΣΙΟΣ... ηταν οτι έβλεπες... τελος. "Τα παιδια μου ειναι αυτα "ελεγε κάθε φορά που μας έβλεπε.... Κυρ Νικο ησουν παλικάρι και ΝΑΙ... μας τα εξηγουσες ωραια... R. I. P

Πες του να πάρει μια που αρέσει σε εσένα.με τρία παιδιά στο εξάμηνο θα καταλάβει ότι δεν προλαβαίνει..οπότε μην φύγει σε ξένα χέρια το κιθαρονι..

Αυτό δεν καταπίνεται.

Το βάζω εδώ και αν χρειάζεται το μεταφέρει κάποιος. Στον καιρό της καραντίνας αποφάσισα να ασχοληθώ "σοβαρά" με την κιθάρα... Κατέβασα λοιπόν τα αρχαία βιβλία του Mickey Baker και προχώρησα με ρυθμό χελώνας. Οι λόγοι πολλοί. Κυρίως ο πιό βασικός ότι έχω μάθει αρκετά πράγματα όπως με έχει βολέψει εδώ και πολλά χρόνια, και μάλιστα αρκετά με άλλα ονόματα ή άλλες θέσεις ή έστω τείνω να χρησιμοποιώ συγκεκριμένες θέσεις και όχι τις πιό βολικές ή "σωστές" στην ανάπτυξη των ακόρντων. Χώρια που από μικρός κάνω κατά κανόνα αντιμετάθεση των δακτύλων 2 & 3. Τεσπα, ο συγκεκριμένος διαλέγει ένα πακέτο βασικά ακόρντα και ένα παλούκι που το θέλει σώνει και καλά είναι ένα που ονομάζει D13b5b9. Το οποίο είναι αυτό με την ρε εννοείται μπουκωμένη. Τώρα το ενδιαφέρον είναι ότι στο ακόρντο αυτό δεν υπάρχει root, και συνεπώς είναι αρκετά δύσκολο να το μεταφέρεις ανάλογα με τα γούστα. Από την άλλη μου ακούγεται (είναι βασικά) μια Αb#9, ίσως πιό σοφιστικέ και στρετσαρισμένη και η λογική της μάλλον είναι ότι λύεται πολύ όμορφα σε Gmaj7. (και που φυσικά αν ονομαστεί Ab#9 την κουμαντάρεις μια χαρά και δεν έχεις να την συσχετίσεις με μια ..."άσχετη ρίζα" Φυσικά η επόμενη προτεινόμενη από τον συγγραφέα είναι μια ακόμα χειρότερη σε τέντωμα Gmaj7 που περιλαμβάνει το 4 δάχτυλο εκεί που ήταν και το υπόλοιπο πακέτο να ανέβει πιό πάνω ένα τάστο. Μια ματιά στο δίκτυο βρίσκει τον μισό πλανήτη να κατεβάζει #@%$@! για το ακόρντο και να προσπαθεί να λύσει τον γρίφο. Εσείς τι θα λέγατε?

Στην πραγματικότητα, οι προεκτάσεις δεν είναι προυπόθεση. Ο Coltrane, χρησιμοποιούσε τις συγκεκριμένες αντικαταστάσεις-μαζί με το σχετικό IIm7-χωρίς κατ΄ανάγκη να αλλοιώνει τις προεκτάσεις. Για παράδειγμα, πάνω στο D7 που λύνεται σε GMaj7, παίζει Cm7-F7 ή/και Ebm7-Ab7 ή/και F#m7-B7.

Νομίζω πως πρόκειται για προσωπική προτίμηση του Baker. Προσωπικά, δεν μου αρέσει το συγκεκριμένο voicing, μου φαίνεται κάπως βαρύ-μάλλον λόγω της 5ης ανάμεσα στο μπάσο και την επόμενη χορδή. Τι είμαστε, κύριε, να παίζουμε 5ες, τίποτα metalades?

Ρε τι μου θυμίζει, ρε ποιον μου θυμίζει ....

Συγκινούμαι, από την συγκεκριμένη σελίδα έμαθα τα πρώτα "jazz" ακόρντα μου. Μάλιστα το συγκεκριμένο το είχα χρησιμοποιήσει και σε ένα κομμάτι μου. Στην Jazz αρμονία, τα ακόρντα 7ης(Dom7) που απέχουν τρίτονο, είναι το ίδιο ακόρντο, λίγο πολύ. Για παράδειγμα, το D7 και το Ab7 χρησιμοποιούνται το ένα στη θέση του άλλου, αν για παράδειγμα έχεις D7-GMaj7, μπορεί να γίνει Ab7-Gmaj7 κλπ. Επιπλέον, όπως ήδη είπες, voicings του ενός είναι ταυτόχρονα και voicings του άλλου.

Μακάρι να κάνω λάθος αλλά σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις που ξέρω η κιθάρα καταλήγει ντεκόρ. Οπότε μία που να ταιριάζει με τη διακόσμηση του σπιτιού και φτηνή. Πέρα από πλάκα εάν δεν έχει ξαναπιάσει κιθάρα δεν μπορεί να ξέρει τι του κάνει στο χέρι ακόμα, ας πάρει κάτι που να του αρέσει στην όψη και που όταν το πουλήσει δεν θα χάσει πολλά χρήματα.

Μια χαρά τον καταλαβαίνω. Απλά δεν με τραβάει. Οτι γνωριζόμαστε γνωριζόμαστε. Αλλιώς δεν θα φτιάχναμε τέτοια νήματα. Όσο για τον Santana μαζί σου. Μετά το 81 μετα βίας τον ακούω και μετά το 90 δεν τον ακούω.

μπα.... δεν το κατάλαβες καλά. Είπα ότι προϋπόθεση είναι να έχουν αναγνώριση από πολυ κόσμο. Και προφανώς δεν τους ακούω επειδή δεν μου αρέσουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τους έχω ακούσει. Από κάποιους μάλιστα έχω και δίσκους, άσχετα αν πλέον ακούμε σχεδόν συνδρομητικά. Και με παρεξηγείτε. Το νήμα δεν είναι "να γεννάμε άλλα πάθη" είναι: πως γίνεται τόσος κόσμος να αρέσει τον Χ, ο Χ να είναι εξαιρετικός και καταξιωμένος, ανάλογος με τον Ψ, να μας αρέσει ο Ψ και όχι ο Χ. Επίσης δεν είναι ανάγκη να συμμετάσχετε αν δεν θέλετε.

μια οποιαδήποτε να πάρει. Αρκεί να είναι τελεκάστερ

Δεν έχω ξοδέψει πολύ φαια ουσία σε καλλιτέχνες που ΔΕΝ τυγχάνει να μου αρέσουν. Συνήθως ακούω αυτά που μου αρέσουν και αυτό είναι όλο. Πάντως, και αφού συνειδητοποιησω ότι ζουν ανάμεσά μας αυτοί που ΔΕΝ τους αρέσει ο Angus Young και οι Queen, θα αναφέρω και εγώ τον Steve Morse. Ίσως γιατί είμαι φαν των deep purple αλλά βλέποντας τους live, ο συγκεκριμένος δεν μου έκανε καθόλου, "κουκου". Ξέρω ότι είναι παικταρας και παίζει να είναι ο πιο σκληρά practicing κιθαρίστας του πλανήτη (δεν τον έχω δει ποτέ σε κλιπ χωρίς να κρατάει μια κιθαρα και να παίζει warm ups και scales) αλλά ρε παιδί μου, ο άνθρωπος αυτός εμένα δεν. Ένας άλλος που τον σέβομαι ως φυσιογνωμία, persona και συνθέτη, αλλά δεν μου αρέσει να τον ακούω Live είναι ο Keith Richards. Ο ρόλος του στην σκηνή είναι κυρίως διακοσμητικός (σε φάση "να δείτε με, ακόμα ζω, και φοράω και το φουλάρι μου και ρίχνω και κάνα bending κάθε πέντε λεπτά").

Έχομε κσανακάνει τέτοιο πόουστ παλιότερα. Βάλτε άλλο, alder vs ash ασούμε ή "γιατί μια κιθάρα να κοστίζει χίλιαπενηντακόσια ευρώ ενώ τα υλικά της κοστιζουν 100 ξερωγώ αφού".

Μα πόσο δίκιο έχεις (επιτέλους)! Οσο περισσότερο μπερδεύεσαι με πολλες κατασκευες τόσο περισσότερο χάνεσαι. Ελα όμως που όλες οι κλασικές (LP, Strat, Tele, 335) έχουν αυτό το κάτι κι αν είσαι ανοιχτός σε πολλά ακούσματα, τσιμπάς και θέλεις και το ενα, θες και τ' άλλο. Και προσπαθείς να τα ενσωματώσεις σε μια αν είναι δυνατόν. Με τα δικά μου χάλια θα πεις. Και δίκιο θα 'χεις. ΥΓ Εχω και 2 κιθάρες με Ρ90, δεν θα 'θελα να δοκιμάσω και με την 335. Αρκουν.

Εγώ πάλι νομίζω ότι όλη η ιστορία είναι να έχεις "δεθεί" με την κιθάρα.. Καλώς ή κακώς κάθε παίκτης βρίσκει έναν τύπο κιθάρας με τον οποίο εκφράζεται καλύτερα από τις άλλες κιθάρες. Εγώ ας πούμε είμαι Tele player και κΣερω να βγάζω ότι ήχο θέλω αν μου δώσουν μια αξιοπρεπή τελε, εσύ είσαι σαφώς 335 player ,όχι ότι δεν βγάζεις ήχο και από άλλες κιθάρες βέβαια, είσαι άλλωστε εκπληκτικός κιθαρίστας, αλλά αν σε ακούσει κάποιος με 335 θα πει "εδώ είμαστε". Όσο περισσότερο "κόλλας" με μια κιθάρα τόσο πιο πολύ "ήχο" βγάζεις από αυτήν.

Ηταν και θα ειναι για παντα γιγας. Στο καλο....

Το hw είναι hand woven? Σταυροβελονιά δηλαδής; hand wound? Βοήθα κυριε pipityri γιατι ήπιαμε και το μοσχοφίλερο μεσημεριάτικα.

Το στάνταρ που κάνω πλέον με κάθε κιθάρα που παίζω, συμπεριλαμβανομένης και μια κουφωτής epiphone dot με dimarzio PAF, είναι να χρησιμοποιώ ένα booster ή το boss eq πάντα ανοιχτό, μετά από οποιοδήποτε overdrive. Με αυτό τον τρόπο αυξάνεις το headroom και μειώνεις το κλιπάρισμα του drive, έχοντας φυσικά το drive χαμηλά. Αν έχεις αρκετά μεσαία, μπορείς να χρησιμοποιήσεις κάποιο πετάλι με flat μεσαία, όπως το boss blues driver ή το EHX Soul food, αντί για πετάλια που τονίζουν τα μεσαία, όπως το tubescreamer ή το sd-1. Επίσης μπορείς αντί για overdrive να χρησιμοποιήσεις δύο booster μαζί ή έναν κομπρέσσορα κι ένα boost, ώστε να πετύχεις το break up. Σε μια τέλε έβαλα το tubescreamer πρώτο μονίμως ανοιχτό με χαμηλό drive και μετά το soul food για να παραμορφώνει τον breakup ήχο. Μπορείς βέβαια να χρησιμοποιήσεις και το boss sd-1 και να αλλάξεις το eq μ' ένα πετάλι eq. Έχει ο Wampler ένα τέτοιο βίντεο. Τέλος, μπορείς να αλλάξεις και το ύψος των μαγνητών, ειδικά στον neck, ώστε να μην έχει τόσα μπάσα

Πιο εύκολα διακρίνονται οι διαφορετικοί παίκται, παρά το διαφορετικό σεταπ.