Πίνακας συμμετοχής

Ενα νεο κοβερακι σε ενα παλιο κομματι (με LP τιμης ενεκεν)

να σας φτιάξω τώρα?

και ενα αριστουργημα.... https://www.youtube.com/watch?v=Wc4tT-55ZzI

Η κιθάρα είναι μια Gibson Les Paul Traditional του 2013. Στην κιθάρα έχουν αλλαχτεί τα εξής: 1. Μαγνήτες GAS PAFoid '59 (Legend series) 2. Τα 2 volume pots έχουν αλλαχτεί με CTS-500K "SVT" Longshaft Calibrated Set( https://www.crazyparts.de/electronics/cts-tvt-custom-pots/cts-500k-svt-longshaft-calibrated-set-4.php) 3. Οι capacitors έχουν αλλαχτεί με 1956-1960 Matched Pair of Luxe Oil-Filled .022mF Bumblebee Capacitors (https://luxe-radio.com/products/matched-pair-of-luxe-oil-filled-022mf-bumble-bee-capacitors-2) 4. Το bridge έχει αλλαχτεί με Faber ABRN-NG ABRN Bridge (https://www.faberguitar.com/ABRN-NG-ABRN-Bridge-Fits-Nashv-studs-Gloss-Nickel-Brass-saddles-nickel-plated_1 χρειάζεται και αυτό https://www.faberguitar.com/iNsert-MNG-Faber-iNsert-Nashville-to-59-ABR-converter-studs-7mm-4mm-Steel-nickel-plated-glossy_1) 5. Το tailpiece έχει αλλαχτεί με TP-59NG Faber TP-'59 Vintage Spec ALU Stop Tailpiece (https://www.faberguitar.com/TP-59NG-Faber-TP-59-Vintage-Spec-ALU-Stop-Tailpiece-Nickel-gloss_1) 6. Tremble bleed στον neck μαγνήτη 7. Χορδές 9ρες

Καλή η ιδέα σου όλα θελει έξτρα χρόνο. Γενικότερα είναι ένα κομμάτι που προσφέρεται για μελέτη μέτρια αρχαρίων, και αρμονικά και τεχνικά. Το χρησιμοποιώ στα μαθήματα. Edit δυστυχώς είναι Gibson. Υπέθεσε όμως ότι το ίδιο θα ακουγόταν στο βιντεο και η Benton. Εγώ θα την ένιωθα και ακουγα αλλιως. Εκτός αυτού, αν έτρωγε η Benton το πείραγμα που έχει φάει αυτη, θα πέταγε κι αυτή. Καλά κάνεις και το πας κάτω. Μη το μελετάς σκόπιμα πάνω. Θα πάει μόνο του πάνω εξ ανάγκης όπου χρειάζεται Εξ ανάγκης κι αυτό. Πχ λόγω lp σκαλας στα ψηλά ταστα, ή επειδή έχω σηκωσει πριν από κάτω με το τρίτο. Υγ Με το 4ο ποτέ. Το "απαγορεύω". Μόνο για μεταλαδες που δεν βάζουν μπλουζ στοιχεία στο παίξιμο τους. Βασικά έχει κόλπα από διάφορες εποχιακες βερσιόν του. Αλλιώς το έπαιζε στη αρχή με τη στρατ αλλιώς με την λπ. Σε άλλες θεσεις ή με διαφορετικες τεχνικές κλπ

Το τερμάτισες .... Σχόλιο από κάτω ... "Note: Entire score improvised while screening the film"

Αυτό καθόλου Αυτό πάλι..... ο ορισμός της ΖΩΑΡΑΣ! Αυτό δε το ήξερα. Αν ισχύουν όλα αυτά (που γιατί να μην ισχύουν, μην είμαστε καχύποπτοι) είναι πολυεργαλείο ο τύπος. Τον σεβόμουν για το στυλ που είχε σαν ηθοποιός, αργότερα και για τα σκηνοθετικά.....και μουσική;;; Ρε αυτός μας έχει φάει τις δουλειές ολωνώνε!

Αν δε την έχεις δει, και μόνο για τον Σάντσεζ, να τη δεις. Η μαγεία της απλότητας. Ουτε χάλκινα, ούτε 450 layers και σύνθετα parts ούτε τίποτα. Ωμό ιν δε φέις. Το ποσο εύστοχο είναι αυτό που κάνανε θα το κρίνει φυσικά ο καθένας μόνος του (για μένα απλά τοπ, ο καλύτερος τρόπος για να αποδωθει η πίεση του αστού του 21ου αιώνα)

Birdman (2014) από Iñárritu. Ταινιαρα σε όλα τα επίπεδα. Ασύλληπτος Antonio Sanchez να ντύνει όλη τη ταινία με αυτοσχεδιασμό στα τύμπανα. Παρα πολλές αξιόλογες πληροφορίες που αφορούν τη ταινία και ειδικα το πως έτρεξαν το soundtrack της εδώ: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Birdman_(film_score) Και εδώ τσουνάμι από Σάντσεζ

Να, αυτές οι παρατηρήσεις μου αρέσουν πολύ! Εγώ πάλι παρατήρησα ότι σηκώνεις πολύ με τον μεσαίο και όχι με τον παράμεσο, πράγμα που κάνει και ο Moore.

Βρε Σπύρο μου, μου ήρθε μια ιδέα. Αφού κάνεις έτσι κι αλλιώς covers, πώς θα σου φαινόταν να κάνεις και μια μικρή αναλυσούλα του κάθε μέρους που παίζεις? Κάτι που να είναι αξιομνημόνευτο σε κάθε μέρος κομματιού που παίζεις, πχ τι παίζεις (φράσεις, κλίμακες), ή πώς το παίζεις (πχ εκφραστικά χαρακτηριστικά του μέρους που παίζεις, σηκώματα, κλπ), ή ακόμα και κάποια χαρακτηριστικά του κάθε κιθαρίστα. Δεν μιλάω για καμιά φοβερή ανάλυση, απλά δυό τρία πράγματα που να αξίζουν τον κόπο να μνημονευτούν, που ίσως δίνουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σε κάθε κιθαρίστα, ή κομμάτι, ή μέρος του που κάνεις cover. Αν βέβαια είναι κάτι πιο πολύπλοκο, μπορείς να πεις που παίζεται τι, στο περίπου, για μας τους αδαείς. Σ' ωραίος μάστορα. EDIT: Η Les Paul τι είναι? Harley Benton?

Τι να λεμε τωρα? Μεγαλη κουβεντα θα πω αλλα δε νομιζω οτι μπορει να αποδοθει καλυτερα. Και δε λεω να παιχτει,αλλο καπελο το τεχνικο μερος. Εχω ακουσει αρκετες δεκαδες κιθαριστες να παιζουν Moore και παρα το οτι γαζωνουν,καπου κατι χανουν. Εδω υπαρχει αυτο το κατι. Επισης,ωραια και η "out in the fields"γωνια της καμερας σε σημεια(0,11 κλπ). Με εχεις φτιασει πολλες φορες Σπυρο,σημερα λιγο παραπανω. Υποκλισις!

Κομμάτια από soundtracks που μας αρέσουν .... Άπαιχτος ο Carpenter που έγραψε και την μουσική εκτός της σκηνοθεσίας ...

Ο Noe13 μου είπε κάποια στιγμή : «θα φτιάξεις όλη τη Gibson?» Μια 335 θέλω εδώ και χρόνια και μάλλον αν δεν ξόδευα σε εργαλεία και μαγνήτες θα την είχα πάρει. Το πρώτο βήμα ήταν η firebird όπου έπαιξα με τις γωνίες και πήρα κάποια μαθήματα. Έκανα το κανάλι για το traditional truss rod και είδα και εκεί ποιες δυσκολίες υπάρχουν , το βάθος κλπ. Το δεύτερο βήμα είναι η flying V όπου θα κάνω μια σχετικά πιο εύκολη κόλληση σώματος - μανικιού.Δεν έχει το κλασικό «τακουνάκι». Η 58άρα-59άρα τουλάχιστον. Εδώ θα προσπαθήσω να προσεγγίσω την κλασική γωνία της Gibson. Η γενική πρόβα θα είναι μια Κορίνα Explorer και ελπίζω να μπορέσω εν τέλει να ολοκληρώσω την 335 μετά από όλα αυτά. Στο θέμα μας τώρα, ποιος δε λατρεύει Albert King (δε θα πω και Joe Bonamassa). Ήθελα πάντα να κατασκευάσω μια Κορίνα V διότι μου άρεσε η εμφάνιση και η εργονομία της. Οπότε έχοντας δουλέψει πολύ με την Λίμπα ή Κορίνα ώστε να είναι το αγαπημένο μου κσύλο για σώματα , είπα να έρθω στη βάση των πραγμάτων που είναι μια Κορίνα flying V. Από το ´55 και μετά η Gibson άρχισε να ακούει από τον κόσμο ότι κάνει παππουδίστικες κιθάρες, ενώ ο Leonidas Clarence Fender είναι πρωτοπόρος με τα σχήματα και την εργονομία του. Για να αποδείξει λοιπόν ο τότε πρόεδρος Ted McCarty ότι δε γέρασε η Gibson αλλά πρωτοπορεί, πήρε τον Seth Lover και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα και έβγαλαν για το NAMM του 1958 τρία φουτουριστικά μοντέλα την Flying V, την Futura που μετεξελίχθηκε σε Explorer και την Moderne, η οποία δε βγήκε τότε επίσημα σε παραγωγή, αν και υπάρχει ένα prototype χωρίς καν μαγνήτες που βολόδερνε λένε στο Memphis στα χέρια ενός busker. Για να μην τα πολυ-πολυλογώ το ´58 βγήκαν 81 V και το ´59 17 κιθάρες V και μετά η φάση για λίγο καιρό σταμάτησε διότι ήταν από ό,τι φαίνεται μπροστά από την εποχή τους. Τη συνέχεια λίγο-πολύ την ξέρουμε, έγινε επανεκίνηση/σχεδιασμός μετά το ´67 και σαν όργανο έλαμψε σε πολλών αγαπημένων μας μουσικών τα χέρια. Οι V του 1958 - 59 είχαν την ιδιαιτερότητα να είναι string- through body κατασκευές με δικά τους brass ferrules, με σώμα από δυο κομμάτια Κορίνα κολλημένα στη μέση. To heel είναι χωνευτό και όχι με το κλασικό «τακουνάκι» , έχει όμως γωνία το μανίκι με το σώμα 3,5-4 μοίρες. Η πρώτη μου κινηση μετά από ένα γενικό διάβασμα ήταν να πλοτεριάσω όσο πιο ακριβή σχέδια μπορούσα να βρω, να είναι καλά το net και ο φίλος τοπογράφος Γιάννης Ψυχούλης.

Γιατί δεν καθαρίζει ο ήχος...και ήταν πολύ dark/μουντός ο ήχος....ή τουλάχιστον δεν καθάριζε στην συγκεκριμένη. Και ότι μπορεί να σου δώσει το 500K volume έχεις και το tone να το κάνεις compensate...old school

Ναι είναι δική μου η κιθάρα (μακάρι να ήταν και τα χέρια που παίζουν στο βίντεο) Με σύντομη απάντηση για να έρθει ακόμα πιο κοντά σε vintage specs και πιο κοντά στον ήχο που ήθελα. Αλλά κυρίως ήθελα μια les paul που να ακούγεται όπως θέλω και να την νιώθω όπως τη θέλω. Πχ οι μαγνήτες Gibson Classic 57 που είχε πάνω δεν έχουν καμια σχέση σε δυναμικές, όγκο κτλ. Πχ άφησα τα καπάκια γιατί η συγκεκριμένη κιθάρα έχει από τη μάνα της πρίμα οπότε αν έβγαζα τα καπάκια θα ξύριζε. Επίσης μεγάλη αλλαγή τα pots. Είχε 300Κ στα volume...λάθος σε les paul εκτός αν παίζεις jazz. Κάποια τα άλλαξα απλά από τρέλα/δοκιμή αν θα δω διαφορά. Πχ το tailpiece δεν έχω καταλάβει διαφορά. Ενώ με το bridge καθάρισε ο ήχος. Σίγουρα η μεγαλύτερη διαφορά ήρθε με τους μαγνήτες, τα pots και το bridge.

άψογας

Είναι πραγματικά τόσα πολλά. Ενδεικτικά μόνο: 1) Howard Shore - Lord of the Rings Trilogy 2) Maurice Jarre - Lawrence of Arabia 3) James Horner - Braveheart 4) Και κάτι απο video game Diablo I (Tristram theme)

Εκτέλεση!

Ούτε κι εγώ,το είχα δεί. Καταπληκτικό.

Τρέμολο να έχει. Φλόιντ να μην είναι.

Τσεκαρε τη προσεκτικα. Καλοριζικη!

Ornette Coleman Trio Performing The Soundtrack 1966 Με αφορμή το νήμα "Τι κινηματογραφική μουσική (soundtrack) ακούτε τώρα" και της πολύ ενδιαφέρουσας τροπής που πήρε θυμήθηκα αυτό το έπος. Συμπυκνωμένη σοφία.

βεβαια υπάρχει κι αυτού του είδους ο κινηματογράφος. Για φανατικούς

Προς τα εκεί με βλέπω με κάποια minor tweaks. Μετά κόπων και βασάνων ήρθαν και τα brass ferrules από Γερμανία από έναν τύπο που εμπορεύεται vintage repro parts για 1958 F V και 59 LP. 1/4” στη διάμετρο και μπαίνουν σε βάθος 4.5 χιλιοστών για να χωράει η μπίλια της χορδής. Αυτό το εξήγαγα ως συμπέρασμα από τη μελέτη φωτογραφιών original V και με κάποια groups στο FB αφιερωμένα στις F V. Επομένως τοποθετήθηκαν όσο πιο κοντά γινόταν στον original vintage τρόπο.

Ο Μαστράγγελος Badalamenti κάνα δυο ψυχασθενείς , ο κακός σπόρος Barry Adamson .... και φυσικά η κομματάρα του Bowie https://www.youtube.com/watch?v=nx24Eiqbykw Και για να ηρεμήσει η ψύχη σας …. https://www.youtube.com/watch?v=a3SPBPkuiPM ...Εχω να ποστάρω χρόνια…. (σας βλέπω όμως ) και ξέχασα πως εμφανίζονται τα βίντεα

Ίσως σου φανεί παράξενο, αλλά είμαι σινεφίλ, κάποτε έβλεπα τρεις ταινίες τη μέρα, ξεκινώντας από το πρωί, και καταλήγοντας σε μεταμεσονύχτιες προβολές. Μου αρέσει πραγματικά ο κινηματογράφος και με τα soundtracks εδώ, την έχω καταβρεί. Ξυπνάω κάθε μέρα και ακούω καινούριες μουσικές από αυτά που ανεβάζετε. Είναι πολύ ωραίο να μην ξέρεις τι θα ακούσεις αύριο. Μαγεία ... Ως γνωστόν, ο Clint Eastwood είναι και μουσικός εκτός από σκηνοθέτης και ηθοποιός. Εδώ σκηνοθέτησε αυτή την εκπληκτική ταινία, και έγραψε και την μουσική ..

Και που’σαι ακόμα. Ο κινηματόγραφος, ο βασιλιάς των τεχνώνε (κατ εμε), έχει υλικό που για να αφομοιώσεις δε σου φτάνει μια ζωή...

Θα την δω σίγουρα Γιώργο. Έχω θυμηθεί τόσα πολλά, και έχω μάθει ακόμα περισσότερα σ' αυτό το νήμα ...

Ένα πικαπ με usb θεωρητικα εχει phono stage. Το θεμα ειναι τι ποιοτητας ειναι αυτο. Υπαρχουν phono stage με 30 ευρω και με 30000. Αν θεωρήσουμε οτι δεν ειναι καλο τοτε ξεχνας το usb και ηχογραφεις απο rca καλωδιο αν εχει με απαραιτητη προσθηκη ενος καλου phono stage. Αλλιως χρειαζεσαι ενα riaa plugin για το daw που χρησιμοποιεις. Για συγκεκριμένη πληροφορια πρεπει να ξέρουμε ακριβως τον τυπο του πικαπ

Δεν εχει νοημα να σχολιασω το ποσο καλα βγηκε το σολο αυτο. Τα ειπαν πολυ ωραια η απο πανω. Και φοβερος ηχος. Αυτο που παρατηρησα ειναι το vibrato σου. 9 στις 10 φορες το κανεις προς τα κατω, εκτος και εαν το κανεις στην πρωτη χορδη ή σε bend. Μου εκανε εντυπωση διοτι διδαχθηκα να το κανω προς τα πανω, αλλα με βολευει προς τα κατω και εμενα, ειδικα καθιστος. Ορθιος δεν με βολευει τοσο και σκοπιμα το δουλευω και προς τα πανω, ωστε σε ορθια σταση να μπορω να κανω ο,τι και καθιστος.

Mας φτιαξανε μερικοι εδω μεσα βραδυατικο. Καλα εκαναν. Και βαρυ και αλαφρυ,πολλαπλες ανατριχιλες.

ΙΙΙ μας κάθαρισες Αγαπημένο των αγαπημένων...

Βαρέθηκα να πατάω λαικ μωρέ. Παίζει να ακούω μόνο κινηματογραφική μουσική ή ας πούμε μουσική για κινηματογράφο (games/θέατρο/κλπ) Αντί για λινκ σε κομμάτι θα αφήσω αυτή τη συνέντευξη που μάλλον θα σας αρέσει: https://thecreativeindependent.com/people/musician-and-producer-geoff-barrow-on-learning-to-score-films/ ΥΓ. Τελικά δεν αντέχω, θα βάλω και κομμάτια:

γατάκια ο Peter Frampton κι ο Joe Walsh και Sambora.... εδώ!

Μέτρησα και έκοψα μαύρο πικ γκαρντ. (Έχω και μπλανκ για άσπρο αλλά λέω να αρχίσω με μαύρο γκαρντ). Κάπως έτσι με βοήθησαν τα χάρτινα τεμπλεΐτς. Έφτιαξα ένα τεμπλεητ για τον τένοντα και τον ρούταρα σε γωνία με το σώμα. ...φαίνεται να ταιριάζει ωραία. ... εδώ βλέπουμε ότι το σώμα έχει το τακουνάκι για το μανίκι. Άρχισα να περνάω γομολάκα ξανθιά και πήρε ΠοΛλΈς μέρες να γεμίσουν οι πόροι. Δε θα ρίξω νίτρο προτιμώ γομολάκα , έχει καλύτερο ήχο και οπτικά είναι πολύ κοντά. Άσε που ρελικάρει και ωραία με τον καιρο, κάνει μέχρι και σπασίματα/ γραμμές κοντά στο παλιό νίτρο... Με ποτηροτρύπανο κατάλληλης διαμέτρου πήραμε και το jack plate. Με το τροχάκι του δρεμελ έκοψα και μετά τρύπησα και γυάλλισα και έτοιμο το Caddie plate! Νομίζω αρχίζει να δείχνει ωραία! Το μανικι εδώ είναι από άλλο πρότζεκτ. Η κιθάρα θέλω να έχει ένα ελαφρύ ρέλικ και να έχει look 59-62 όταν πια τις φτιάχνανε από spare parts. Eδώ για κάποιο λόγο δε θα ήθελα γυαλλισμένα χρυσά καπάκια στους μαγνήτες. Για αυτό και διάλεξα ένα σετ που να είναι ρελικ από μόνο του. Στα χέρια ενός φίλου που δεν μπορώ να αναφέρω το όνομα, μέσα σε τρεις μήνες οι μαγνήτες γίναν ρέλικ από τον τοξικότατο ιδρώτα του και τα συνεχόμενα προ κορωνοϊού λαηβς. Οπότε το σετάκι GAS που ήρθε στα χέρια μου έκατσε γάντι!! Ώρα να κοπεί το μανίκι. σημείωσα χονδρικά τον τένοντα και έκοψα με το Γιαπωνέζικο γιαταγάνι! Γάντι! Κρατάει την κιθάρα όρθια με το ένα χέρι! Και σωστή γωνία!

Δύο από τον αγαπημένο μου κινηματογραφικό συνθέτη:

Ο Hans Zimmer έχει γράψει απίστευτα έργα και έχει αναδείξει φοβερές συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές. Για τα γούστα μου ο κορυφαίος. Το αγαπημένο μου soundtrack. Όλο το άλμπουμ εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=Vp6_Rjxs9U8&list=OLAK5uy_lzaX6A0jFUQjfkVcDVuKlzruFz2ZSQu9U

Τι ταινιάρα και τι μουσικάρες!! Παρ'όλο που τον Neil δεν τον λες και συνθέτη soundtracks (2-3 έγραψε), εδώ δίνει ρέστα.

Ιάπωνες: Toru Takemitsu στη ταινία Rikyu του Hiroshi Teshigahara. Μοναδική αισθητική. Σε πιο εύληπτη αισθητική ο Ryuichi Sakamoto στη ταινία The Last Emperor. Συνθεταράδες με μουσικές γεμάτες βάθος και υπόσταση.