Πίνακας συμμετοχής

Να σου πω την δική μου γνώμη. Ας ξεκινήσω από το (2) παραπάνω Σε καταλαβαίνω απόλυτα, απόλυτα όμως. Έτσι χάνεται η όρεξη για να παίξεις κιθάρα, γιατί δεν υπάρχει κίνητρο. Το κίνητρο μπορεί να είναι εξωτερικό/πρακτικό (πρόβες, μπάντα, live, κλπ), ή μπορεί να είναι εσωτερικό (ακούω κάτι που μου αρέσει πολύ και ψάχνομαι να δω τι και πώς). Όταν λοιπόν το εξωτερικό κίνητρο χαθεί, χρειάζεται να υπάρχει οπωσδήποτε το εσωτερικό. Σε αυτήν ακριβώς την φάση βρίσκεσαι τώρα. Να ψάχνεις ένα εσωτερικό κίνητρο. Ποιο μπορεί να είναι αυτό? - Μπορεί να ακούς άλλους να παίζουν πράγματα που είτε δεν καταλαβαίνεις πώς τα παίζουν, είτε σου αρέσουν πολύ αυτά που ακούς και θα ήθελες να παίζεις κι εσύ έτσι. Είναι το (1) σ' αυτά που έκανα παράθεση. Σαν να λέμε, ακούς άλλου είδους μουσική από ότι συνήθως που σε εξιτάρει. - Μπορεί να ακούσεις μουσική που σου αρέσει, δεν την έχεις ψάξει, και θεωρείς ότι θέλεις να το κάνεις. Αυτά τα δύο παραπάνω που έγραψα, είναι το ίδιο πράγμα. Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι είναι αυτά που άκουσες και σου δημιούργησαν την όρεξη να τα ψάξεις? Συγκεκριμένα πράγματα όμως, γιατί αν πεις απλά πχ. jazz, θα χαθείς, άλλο εννοεί ο καθένας με αυτό. Βάλτα κάτω, σκέψου τι είναι αυτό που πραγματικά σε ωθεί να το ψάξεις, και ξεκίνησε από εκεί. Έτσι κι αλλιώς, δεν θα μείνεις εκεί αν συνεχίσεις το ψάξιμο, υπάρχουν παράδρομοι σε κάθε λεωφόρο, θα κάνεις τις βόλτες σου κι εσύ, να χαζέψεις τι άλλο υπάρχει εκεί γύρω. Δεν θα σου πρότεινα να αφήσεις την πένα, ξεκινώντας κάτι στα τυφλά. Αν θέλεις βέβαια, το κάνεις κι αυτό, αλλά προέχει να βρεις τι σε συγκινεί, χρησιμοιώντας για αρχή την υπάρχουσα τεχνική σου, δηλαδή πένα. Εστιάσου στο τι σε συγκινεί σε κάθε είδος, και ψάξε το. Έτσι κι αλλιώς, όταν διαλέξεις κάποιον δάσκαλο, θα πρέπει αυτός (εκτός των άλλων χαρακτηριστικών που θα έχει) να έχει μια καλή σχέση με το είδος/στυλ που σου αρέσει, δεν τα παίζει κανείς όλα, ούτε τα έχει ψάξει όλα, λογικό είναι. Καλή αρχή!

Συμφωνώ πως η ουσία του παιξίματος κάποιου ελάχιστα μεταβάλλεται με τα χρόνια. Οι γνώσεις πληθαίνουν, οι εμπειρίες συσσωρεύονται, η τεχνική αναπτύσσεται (τουλάχιστον για όσους ενδιαφέρονται), όμως ο παίκτης παραμένει σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος. Προσωπικά, έχω ακούσει πολλά είδη και στυλ, κάποια προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω (άλλοτε με σχετική επιτυχία και άλλοτε όχι), κάποια απλά τα ακούω για ευχαρίστηση και αναζήτηση. Πολλές φορές ακούω κάποιον συγκεκριμμένα πριν απο συναυλίες για να αντλήσω έμπνευση και διάθεση, ο κάθε μουσικός μπορεί να σε οδηγήσει σε διαφορετικό πλησίασμα στο υλικό σου. Ποτέ δεν σταμάτησα να παίζω και να προσπαθώ να βάζω νέα στοιχεία και φράσεις στο παίξιμο μου, χαίρομαι σαν μικρό παιδί όταν τα καταφέρνω. Ένα απο τα κορυφαία κοπλιμέντα που έχω ακούσει (κι ευτυχώς ακόμα το ακούω μερικές φορές) είναι πως κάθε φορά καταφέρνω να ακούγομαι φρέσκος σε ιδέες και εκτέλεση. Μερικές φορές το νοιώθω κι εγώ (σπάνια), ιδιαίτερα ευτυχές συναίσθημα αυτό. Θεωρώ οτι εξελίσσομαι, ναι, αν ποτέ σταματήσω να το αισθάνομαι μάλλον θα είναι το τέλος για μένα, και, ναι επίσης, η μουσική που ακούω πάντα με επηρεάζει σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό.

Βάζουμε στο pickguard τα ηλεκτρικά... Vol Vol Master tone. Θα ψάξω για .022μF πυκνωτάκι. 50s wiring για περισσότερα πρίμα. Αν δε με βολεύει θα το γυρίσω στο κανονικό.

Νομίζω ότι έχεις συνδυάσει την εκμάθηση θεωρίας αποκλειστικά με την κλασσική κιθάρα. Αυτό δεν ισχύει, μπορείς κάλλιστα να κάνεις μαθήματα ηλεκτρικής μαζί με μοντέρνα θεωρία η οποία θα σου χρησιμεύσει και περισσότερο πρακτικά στα είδη με τα οποία θα ασχοληθείς. Η εκμάθηση κλασσικής κιθάρας είναι ένα πολύ δυνατό εργαλείο για κάθε κιθαρίστα, ανεξαρτήτως του είδους που παίζει. Όμως έχε υπόψη ότι θέλει πολλή δουλειά και μελέτη, ειδικά για κάποιον που δεν έχει ξαναπαίξει ποτέ με δάκτυλα και δεν ξέρει να διαβάζει παρτιτούρα. Οπότε αν πας σε κλασσική, ετοιμάσου να αισθανθείς ότι σχεδόν μαθαίνεις ένα όργανο απ' την αρχή. Αν έχεις την όρεξη, το χρόνο και την πειθαρχία που χρειάζεται, go for it. Αν πας με μισή καρδιά, μην το κάνεις γιατί θα βαρεθείς, θα πετάξεις τα λεφτά σου και η όλη εμπειρία θα σε απομακρύνει ακόμα περισσότερο από το όργανο.

Καλησπέρα! Ο δικός μας Halon είναι μέσα στο πολύ ωραίο review του Lord Fuzzman. Enjoy!

Για τον αδερφο μου.... Κι αν αυτα ειναι backstage,λεμε τωρα,πινεις το μισο καφασι στο ενα και το υπολοιπο στο αλλο? Και γυρευεις κι ακομα ενα για το λαιβ. Κανονικα ομως.

Και πολύ καλά έκανες! Επίσης πολύ καλά έκανες και ένιωθες έτσι, είναι απόλυτα φυσιολογικό να αποζητάς την εξέλιξη και το να "ξεκολλήσεις". Αυτό βέβαια το "ξεκόλλημα" θα γίνει, κατα τη γνώμη μου, μόνο υπο τη καθοδήγηση ενός δασκάλου/μέντορα. Αυτοί ξέρουν πως να σε πάνε εκεί που θές να πας και σχεδόν πάντα δια της πιο σύντομης (αλλά όχι απαραίτητα ξεκούραστης) οδού. Αυτό, όπως σωστά ανέφεραν και οι συμφορουμίτες παραπάνω, θα εξαρτηθεί κατα 99% απο τη μουσική που ακούς και σε κάνει να γουστάρεις να πιάσεις το όργανο και να το λιώσεις. Αυτό θα εξαρτηθεί καθαρά απο τη γραμμή που θα ακολουθήσεις με το δάσκαλό σου, αυτός ξέρει και θα σου πει τι χρειάζεσαι. Το καλό θα είναι να πέσεις σε περίπτωση επαγγελματία και τίμιου ειλικρινή ανθρώπου που δε θα σε βλέπει σα πορτοφόλι. Αυτό φυσικά θα γίνει μόνο με ψάξιμο και μπλα μπλα. Επίσης, μην αποκλείσεις περιπτώσεις απλά επειδή έχεις προυπηρεσία στην ηλεκτρική κιθάρα. Εγώ, για παράδειγμα, είχα ξεκινήσει με ηλεκτρική (ροκ, μπλουζ) μεταπήδησα στην κλασική όπου μέσω πτυχίων και διπλωμάτων μου ξεδιπλώθηκε ένας ονειρικός μουσικός κόσμος (αυτό ήταν ξεκάθαρα κάτι υποκειμενικό και που "κούμπωσε" πολύ καλά σε μένα) και μετά επέστρεψα στην ηλεκτρική σε πιο σύγχρονα μονοπάτια. Να αναφέρω επίσης οτι παρόλο που είχα προυπηρεσία στην ηλεκτρική, το κυριολεκτικά τεράστιο πάθος μου για αυτό το καινούριο είδος που είχα καταπιαστεί με έφερε σε πολύ υψηλά επίπεδα σε χρόνο μηδαμινό οπότε......κάνε αυτό που θα σε κάνει να γουστάρεις φουλ.

Είναι γενική παραδοχή πως αναπτύσσεις το λεξιλόγιο σου ακούγοντας άλλους και δη κορυφαίους. Ισχύει για τον λόγο, ισχύει και για την μουσική. Εγω π.χ. έχω πολλά συστατικά στο παίξιμο μου (ήχο και φρασεολογία) απο τους πρώτους κιθαρίστες που άκουγα μανιωδώς κυρίως μέχρι τα 25 μου που για να σας το κάνω πιο λιανά, μεχρι το 1982. Κάποια στιγμή εκεί στα 20κάτι έκανα μια στροφή και άκουσα άλλα όργανα. Μουσική όπου το κύριο όργανο δεν ήταν η κιθάρα δηλαδή. Σαξοφωνίστες όπως ο David Sanborn, πιανίστες σαν τους George Duke και Richard Tee και μπασίστες αλα Marcus Miller και γενικότερα σχήματα χωρίς κιθάρα. Άκουσα και πολύ pop music που πάντα μου αρέσει. Απο τότε παρα το ότι έχω εξελιχθεί μουσικά (μάλλον), δεν πιστεύω πως άλλαξε ιδιαίτερα το παίξιμο μου στην κιθάρα. Ναι έμαθα πότε να παίζω και πότε να σιωπώ, να περνάω κάποιες "ενδιαφέρουσες" γραμμές και βέβαια τα ακόρντα μου έχουν αλλάξει πολύ, τώρα που το σκέφτομαι. Στην πράξη όμως παρα τα 62 μου χρόνια, η καρδιά και το ύφος μου κιθαριστικά είναι του 20χρονου. Εσείς τι εξέλιξη είχατε στο όργανο που παίζετε και τι ρόλο είχε η μουσική που ακούτε ή ακούσατε κατα καιρούς; Σας επηρέασε διαχρονικά; Βέβαια φαίνεται να απευθύνομαι σε ηλικιακά ρετάλια σαν κι εμένα αλλά νομίζω πως ο καθένας βλέπει τον χρόνο διαφορετικά.

1) Δεν βλέπω να έχω παρουσιάσει εξέλιξη. Παίζω το ίδιο δυνατά και άτσαλα γι' αυτό και σπάω συνέχεια χορδές και ακόυω το "παίξε πιο χαμηλά, μας παίρνεις τ' αυτιά, κλπ". 2) Το κορυφαίο κοπλιμέντο που έχω ακούσει είναι από κάποιον που πουλούσε μια vintage κιθάρα* και την απέσυρε όταν την άκουσε να την παίζω εγώ. *Στρατ 70-71, 4βιδη, σούπερ.

Εγω ...δυστυχώς παιζω και πολλά όργανα (πληκτρα,κιθαρα,ντραμς,μπασο κατα ...σειρα.... τεχνικής ικανότητας ) και ακούω και ενα τεραστιο φαΖμα μουσικής (από σκυλάδικα και τουρκικα arabesque μέχρι soul/funk & από country μέχρι punk & new wave)... Κιθαριστικά σίγουρα με έχει επηρεάσει η μουσική της...νιότης μου δηλ όλο το κίνημα punk/new wave/britrock κτλ. (με βάση την ιερή τριάδα Edge/Marr/Coxon) αλλά εξίσου με έχει επηρεάσει και η surf/twang/western μουσική αλλά και ,ηχητικά περισσότερο γιατι....τεχνικα βράστα και άστα ....η country....και φυσικά το αρχέγονο funk (o James Brown δηλ.) ... Στα ντράμς σιγουρα όλη η σχολή Stax/Motown/Funk οπού παίζουμε ΜΟΝΟ μπότα,ταμπούρο και hi hat και ΜΟΝΟ το beat χωρις αλλαγες/breaks ειναι ο....φωτεινος φαρος που ακολουθω ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ. Στα πλήκτρα ο Manzarek,o Manzarek & o Manzarek & ο Jimmy Smith,o Jimmy Smith & o Jimmy Smith Στο μπάσο σαφώς τα πολλά reaggae ακουσματα μου και η οικονομια στις νοτες με χαρακτηριζουν & φυσικά o James Brown, o James Brown & o James Brown... Ποτέ μου δεν άκουγα "έντεχνα" (δεν κΣερω καν τι σημαινει αυτη η λεξη), fusion,classic rock της δεκαετιας του 70 ,τεχνοροκ,progressive & hard rock οπως και blues και έτσι έχω παντελή άγνοια του πως παιζονται (πρέπει να είμαι ο μοναδικος Ελλην κιθαριστας που δεν κΣερει να παιξει το Smoke on the Water ) Ακούω και πολύ jazz αλλά δεν νομιζω να με εχει επηρεασει παικτικα πουθενα.....(άσε που θελει ΜΕΛΕΤΗ για να την...παιξεις και πάντα την βαριόμΑνε την μελέτη) Τελος ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ (μια και γραφω και τραγουδια και instrumental) με έχουν επηρεάσει απίστευτα ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μορικονε και η μεγαλυτερη μπάντα που υπήρξε ποτέ στον πλανήτη γη δηλ. οι Beatles δηλ. ο Paul Mc Cartney μια και οι 3 με έμαθαν να κυνηγάω αέναα την ΜΕΛΩΔΙΑ και την ΕΚΠΛΗΞΗ και να αποφεύγω τα τετριμμένα.

Effectum electron. Συνεπής και γνώστης.

Να ακουσεις και Robben Ford. Παιζει μπλουζ, με πολλες τζαζ νοτες.

Ξεκίνα με αυτό ,με καθημερινή μελέτη 23 ΩΡΩΝ για 29 ΧΡΟΝΙΑ είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρεις να παίξεις τα ΜΙΣΑ από ότι παίζουν Έξω από την πλάκα αν θες να μάθεις hybrid picking η country είναι μονόδρομος,οι καλύτεροι τεχνικά κιθαρίστες στον πλανήτη σε αυτό το είδος διαπρέπουν έτσι κι αλλιώς (θα πάρεις βέβαια και την σωστή κιθάρα την ΑΝΤΡΙΚΗ )

μια ερώτηση αν μου επιτρέπεις . Θες να μάθεις κλασική επειδή θέλεις να παίξεις με δάκτυλα και μόνο γι αυτό τον λόγο ή θέλεις να μάθεις και κλασική ;;; Μήπως απλά θέλεις συνεχίσεις το μουσικό ταξίδι σου με την ηλεκτρική κιθάρα και θέλεις να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου σε τεχνική και θεωρία μελετώντας άλλα είδη αλλά πάνω στην ηλεκτρική ;;; ίσως διάβασα βιαστικά το τοπικ και συγνώμη προκαταβολικά , αλλά αν έχεις κάποιες ελλείψεις θεωρίας που θα σου ανοίξουν το μυαλό ή κάποιες ελλείψεις σε τεχνικές που επίσης θα σου διευρύνουν το οπλοστάσιο σου , δε χρειάζεται να μεταπηδήσεις σε άλλο όργανο ( κλασική για μένα άλλο όργανο εντελώς ) εγώ θα πάω αντίθετα στο ρεύμα , θα εκφράσω μια unpopular opinion και θα προτείνω αρχικά να μελετήσεις πρώτα hybrid picking και μετά να παρατήσεις την πένα εντελώς . Μόλις μπει αυτό στη φαρέτρα σου , θα δεις έναν άλλο κόσμο και είναι κάτι που θα το κατακτήσεις σχετικά γρηγορότερα . Ξεκίνα παίζοντας απλά τυπικά μεταλ power chords ( root - 5η - οκτάβα ) χρησιμοποιώντας πένα και μέσο- παράμεσο για παράδειγμα . Σταδιακά να καταφέρεις να ακούγονται ομοιόμορφα. Μετά παίξε τα ίδια power chords με αρπίσματα Θέλω να πω , ξεκίνα με αυτά που ξέρεις και πρόσθετε . Το θεωρώ προτιμότερο από το να πας κάπου από το μηδέν Και επειδή κατάλαβα ότι γενικά το έχεις ( μπάντα , λαηβ κλπ ) , θα επιλέξεις έναν δάσκαλο που θα είναι καλός στον τομέα που ψάχνεις γιατί δεν χρειάζεσαι κάποιον να σου πει " να εδώ είναι η μινορε κλίμακα " , " να έτσι πρέπει να κρατάς την πένα " . Θες κάποιον που αφού συζητήσετε και αντιληφθεί ότι τα ξέρεις , θα σε πάει ένα βήμα παρακάτω οργανώνοντας ύλη αποκλειστικά σε αυτό που ψάχνεις . Μπες στις αγγελίες να βρεις 3-4-5 που σου κάνουν κλικ και θα μιλήσεις με όλους , να ακούσεις γνώμες και πλάνο . Έτσι θα έκανα εγώ

Μην προσπαθησεις να παιξεις μεταλ χωρις πενα. Για πιο απλους και μελωδικους ηχους θα ανακαλυψεις οτι τα δακτυλα, σου πολυ περισσοτερους ηχους και ελεγχο στις χορδες. Και δεν χρειαζεται να κανεις μαθηματα κλασικης για να παιξεις με δακτυλα στην ηλεκτρικη. Ειναι πολυ διαφορετικες οι τεχνικες, ετσι και αλλιως. Μεχρι να ξεκινησεις μαθηματα, πετα την πενα στην ακρη, βαζε ομορφα blues backing tracks και ξεκινα με πεντατονικη. Μονο εσυ, τα δακτυλα σου και οι μπλουζ ηχοι. Στην αρχη δεν θα σου βγαινεις αυτα που θες να κανεις. Σε λιγες μερες, αυτο θα αλλαξει ομως. Χρησιμοποιησε, για αρχη μονο τον αντιχειρα, σαν τον Beck. Μετα βαλε εξτρα δεικτη και μεσο, σαν τον Knopfler. Ξεκινα μονος, αλλα πρωτα δες κανα βιντεο τους ωστε να εμπνευστεις.

Παντα κορυφαίος!

Εδώ θα γίνω λίγο αιρετικός. Τα μάτια είναι η πρώτη επαφή, και γι' αυτό νομίζω επικράτησε αυτή η έκφραση. Η γνώμη μου είναι ότι μουσικό όργανο (και όχι μόνο αυτό) διαλέγουμε με την φαντασία. Στην πραγματικότητα ότι μας εξιτάρει την φαντασία (υποσυνείδητα όλα αυτά) επιλέγουμε (και η όψη φυσικά είναι ένα από αυτά). Φανταζόμαστε πώς μπορεί να ακούγεται, πόσους και τι είδους ήχους μπορούμε να βγάλουμε από αυτό, πώς θα είναι η σωματική επαφή μαζί του, πόσο καλά θα είναι τα δάχτυλά μας στην ταστιέρα του, πόσο ωραίοι θα φαινόμαστε παίζοντάς, πόσο ωραία θα αισθανόμαστε βλέποντάς το, κλπ Ότι ακριβώς ισχύει και με τις γυναίκες δηλαδή.

Ρε παιδιά αφού διαλέγουμε μουσικό όργανο με τα μάτια, τι συζητάμε για εργονομίες κ.λπ. ;