Πίνακας συμμετοχής

@fusiongtr, τα λάιβ επιτρέπονται, εφόσον φυσικά τηρούνται τα πρωτόκολλα ασφαλείας (αποστάσεις κλπ.)...ας μην επεκταθώ σχολιάζοντας τον γολγοθά των ιδιοκτητών προκειμένου να γίνουν εμφανίσεις, το κυνήγι για ελέγχους αλλά και την απελπισία των μουσικών και των σχημάτων που κινούνται στον δικό μας χώρο. @dimsonic, ο λόγος που δεν υπήρχε προβολή ήταν γιατί στο μαγαζί αυτό παίζουμε 2 φορές τον χρόνο παραδοσιακά, αυτή την φορά, λόγω των περιορισμών, ό,τι θέσεις υπήρχαν είχαν κρατηθεί απο νωρίς, οπότε ο φίλος που έχει τον χώρο δεν προχώρησε σε ευρύτερη κοινοποίηση, προφανώς για να αποφύγει συνωστισμό (φτου κακά)... Με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω θερμά τον ΟΡ για τα καλά του λόγια, να διευκρινήσω πως όντως παίξαμε πολλά του Πήτερ Γκρην (όχι όμως το Green Manalishi), κι ένα ακόμα στο soundcheck για μας, το Need your love so bad (αν και όχι δικό του αυτό). Τέλος, να πω οτι το να παίξουμε 2μιση ώρες ζωντανά και ηλεκτρικά μπροστά σε τόσο καλοπροαίρετο κοινό, υπήρξε απίστευτα ζωογόνο και λυτρωτικό συναίσθημα.

Επηρεάζεται υπερβολικά το παίξιμό μου από αυτά που ακούω. Κατά καιρούς, άκουγα πολύ ετερόκλητα μεταξύ τους πράγματα από πιτσιρικάς, και συνεχίζω ακάθεκτος. Μιλάω για φανατικό άκουσμα. Όταν ακούω κάτι πολύ και μου αρέσει, αλλάζει το φραζάρισμά μου, ακόμα και ο ήχος μου, προς αυτή την κατεύθυνση, δεν το κάνω επίτηδες, απλά δεν το ελέγχω. Από σχόλια συνφορουμιτών εδώ μέσα, σε κομμάτια που έχω ανεβάσει, το παίξιμό μου αλλού τους θύμιζε Metheny (ειδικά τα γκλισάντα με καθαρό ήχο είναι καραμπίνα, αλλά έτσι μου βγαίνει), αλλού Sco, αλλού Henderson, αλλού Pat Martino (έκανα μεγάλη προσπάθεια κάποτε να ξεφύγω από το φραζάρισμα του Martino που μου έβγαινε εντελώς φυσικά), αλλού Stern, Benson, κλπ. Όλα αυτά τα έχω ακούσει πολύ, τα έχω μελετήσει πολύ, και μου αρέσουν πολύ. Επίσης τα gypsy jazz μου αρέσουν πολύ και τα έχω ακούσει πολύ. Υπήρχε μια περίοδος, που έπιανα την κιθάρα, και οτιδήποτε έπαιζα, μα οτιδήποτε (από μπλουζ, ροκ, τζαζ, κλπ) ακουγόταν σαν να το έχει διασκευάσει γύφτος. Και με εκνεύριζε αυτό, αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω. Τώρα, τον τελευταίο καιρό δεν ακούω και πολύ μουσική, και γι' αυτό και έχω "αδειάσει". Δεν μπορώ να παίξω τίποτα. Εδώ σίγουρα ταυτίζεται το άκουσμα με το παίξιμο. Δεν ακούω, δεν παίζω.

Παιδιά εγώ λιγάκι ρεμπέτικα ήθελα να μάθω να παίζω. Δεν είμαι ακόμα σίγουρος για το πώς οι Queen φέρανε τους Floyd, οι Floyd τους Zeppelin, οι Zeppelin τους Sabbath, οι Sabbath τον Iommi και, κατά κάποιον τρόπο, ο Iommi τον πατέρα μου στο DoReMi στη Θεμιστοκλέους...

Χαχαχα το τουρ για την εκσκαφή κροταφικού μοιάζει με το dremel πλάκα- πλάκα! Αν περισσέψει τίποτα από το 20ετίας έχεις το νούμερό μου! Do it!! Λοιπόν συναρμολόγησα αλλά δεν μπόρεσα να ακούσω πολύ δυνατά στον ενισχυτή , μπορώ να πω όμως ότι μου άρεσε πολύ! Καλό sustain και πρίμα/ σκάσιμο. ΠΟΛΥ στα γούστα μου. Έβαλα έναν παλιό (NOS) κεραμικό πυκνωτή .022 που βρήκα να κάθεται. Δεν κόβει πολύ αλλά με drive πας ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στο sweet spot. (Mάλλον. Θα δείξει αύριο με ένταση).

Συμφωνώ πως η ουσία του παιξίματος κάποιου ελάχιστα μεταβάλλεται με τα χρόνια. Οι γνώσεις πληθαίνουν, οι εμπειρίες συσσωρεύονται, η τεχνική αναπτύσσεται (τουλάχιστον για όσους ενδιαφέρονται), όμως ο παίκτης παραμένει σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος. Προσωπικά, έχω ακούσει πολλά είδη και στυλ, κάποια προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω (άλλοτε με σχετική επιτυχία και άλλοτε όχι), κάποια απλά τα ακούω για ευχαρίστηση και αναζήτηση. Πολλές φορές ακούω κάποιον συγκεκριμμένα πριν απο συναυλίες για να αντλήσω έμπνευση και διάθεση, ο κάθε μουσικός μπορεί να σε οδηγήσει σε διαφορετικό πλησίασμα στο υλικό σου. Ποτέ δεν σταμάτησα να παίζω και να προσπαθώ να βάζω νέα στοιχεία και φράσεις στο παίξιμο μου, χαίρομαι σαν μικρό παιδί όταν τα καταφέρνω. Ένα απο τα κορυφαία κοπλιμέντα που έχω ακούσει (κι ευτυχώς ακόμα το ακούω μερικές φορές) είναι πως κάθε φορά καταφέρνω να ακούγομαι φρέσκος σε ιδέες και εκτέλεση. Μερικές φορές το νοιώθω κι εγώ (σπάνια), ιδιαίτερα ευτυχές συναίσθημα αυτό. Θεωρώ οτι εξελίσσομαι, ναι, αν ποτέ σταματήσω να το αισθάνομαι μάλλον θα είναι το τέλος για μένα, και, ναι επίσης, η μουσική που ακούω πάντα με επηρεάζει σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό.

Έκανα μια τρύπα στον πάγκο και βίδωσα το ρούτερ από κάτω τόσο απλά πρέπει όμως να έχεις ρούτερ που κατεβαίνει αρκετά-στην περίπτωση μας το ανάποδο ανεβαίνει αρκετά -γιατί υπάρχει και το πάχος του πάγκου που πρέπει να το ξεπεράσεις υπάρχουν στο εμπόριο κατασκευές αυτόνομες με πάγκο από αλουμίνιο με λιγότερο πάχος ,επίσης χρειάζεσαι κοπτικά με επαρκή μήκος άξονα Το ιδανικό ειναι να κόψω τον πάγκο και εκεί που βιδώνει το ρούτερ να βάλω ένα κομμάτι αλουμίνιο 6-8 χιλ για να κερδίσω άλλα 12 χιλ ύψους, κάποια κοπτικά μου ειναι οριακά Αφορμή να την ψάξω ήταν ο πάγκος του benedetto Που φαίνεται στην πρώτη φωτό Με ένα πέρασμα κόβει ότι χρειάζεται για Να βάλει Τα πολλαπλά binding που χρησιμοποιεί Συγνώμη για τις πλάγιες φωτό για κάποιο λόγο ανεβαίνουν έτσι από το κινητό

Δανείζομαι λίγο απο τον τίτλο του Argytar για να παρουσιάσω την 6η es 335 λίγο διαφορετική στην κατασκευή απο τις άλλες και πολύ κοντα στην original Gibson Το έναυσμα το είχα λίγο πριν το lockdown όπου σε ενα Jam στο στούντιο του Panorios (ευχαριστούμε Κώστα) ειχα την ευκαιρία να ακούσω την 335 του Yameth Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο ήχος της στις χαμηλομεσαίες στα καθαρά όπου ήταν πλέον αυξημένες σε σχέση με τη δική μου γνωστή Ξανθιά Οι διαφορά ήταν ακουστή και χωρίς τον ενισχυτή και με έκανε να θυμηθώ οτι η Gibson βάζει κάτω απο τα καπάκια κομμάτια έλατο για να καλύψει το χώρο έως το μπλόκ απο κελεμπέκι (το έκανα και εγώ εκτός τις τελευταίες κόκκινη και ξανθιά (με τα σκαφτά καπάκια) Το έλατο αυτό ειναι που ενισχύει τον ακουστικό και ηλεκτρικό ήχο στις χαμηλομεσαίες μαζί ισως με τα laminate καπάκια Θυμήθηκα λοιπόν τα παλιά μου templates και ένα πρόσφατο που δεν είχα χρησιμοποιήσει και ξεκίνησα Τα καπάκια ειναι 3ply laminate (και όχι σκαφτά μασίφ κελεμπέκι) με κελεμπέκι-λίμπα-κελεμπέκι 2+1,5+2 χιλ και πρεσαρίστηκαν στο καλούπι με τη βοήθεια σακούλας υποπίεσης σαν και αυτήν που βάζουν ρούχα για να τους μοιώσουν τον όγκο και να τα αποθηκεύσουν Το μπλόκ ειναι κελεμπέκι και όχι απο μαόνι Η κόλα titebond στην επόμενη θα βάλω hide glue συνέχεια με οφθαλμόλουτρο

Είναι γενική παραδοχή πως αναπτύσσεις το λεξιλόγιο σου ακούγοντας άλλους και δη κορυφαίους. Ισχύει για τον λόγο, ισχύει και για την μουσική. Εγω π.χ. έχω πολλά συστατικά στο παίξιμο μου (ήχο και φρασεολογία) απο τους πρώτους κιθαρίστες που άκουγα μανιωδώς κυρίως μέχρι τα 25 μου που για να σας το κάνω πιο λιανά, μεχρι το 1982. Κάποια στιγμή εκεί στα 20κάτι έκανα μια στροφή και άκουσα άλλα όργανα. Μουσική όπου το κύριο όργανο δεν ήταν η κιθάρα δηλαδή. Σαξοφωνίστες όπως ο David Sanborn, πιανίστες σαν τους George Duke και Richard Tee και μπασίστες αλα Marcus Miller και γενικότερα σχήματα χωρίς κιθάρα. Άκουσα και πολύ pop music που πάντα μου αρέσει. Απο τότε παρα το ότι έχω εξελιχθεί μουσικά (μάλλον), δεν πιστεύω πως άλλαξε ιδιαίτερα το παίξιμο μου στην κιθάρα. Ναι έμαθα πότε να παίζω και πότε να σιωπώ, να περνάω κάποιες "ενδιαφέρουσες" γραμμές και βέβαια τα ακόρντα μου έχουν αλλάξει πολύ, τώρα που το σκέφτομαι. Στην πράξη όμως παρα τα 62 μου χρόνια, η καρδιά και το ύφος μου κιθαριστικά είναι του 20χρονου. Εσείς τι εξέλιξη είχατε στο όργανο που παίζετε και τι ρόλο είχε η μουσική που ακούτε ή ακούσατε κατα καιρούς; Σας επηρέασε διαχρονικά; Βέβαια φαίνεται να απευθύνομαι σε ηλικιακά ρετάλια σαν κι εμένα αλλά νομίζω πως ο καθένας βλέπει τον χρόνο διαφορετικά.

Κάποια στιγμή θυμάμαι που μιλούσαμε με τον Νάσο στο τηλ, τον είχα αποκαλέσει ακριβώς έτσι (το συνηθίζω). Δεν είχε ακούσει καλά, και μου είχε πει "Λάζαρε είπες?" Μας έχει πάρει τα σκώτια μ' αυτά που φτιάνει ο κύριος.

Δωσε πονο και ομορφιες Νασαρε!

το θέμα είναι οτι ο φίλος μας ο ez είναι πολύ χαμηλού προφιλ και δεν μας ρίχνει ένα teaser μπας και ξεκουνηθούμε απ τη θέση μας. Οι Σερρες δίπλα είναι... Εν τάξει, εγώ δεν κουνιέμαι να πάω μέχρι τον Μύλο, αλλά ούτε στο φουμπου ούτε στο νόιζ μια κουβέντα? Μήπως πρέπει να κάνω εκείνο το βουντού στου φουμπού με το κόπυ πειστ εκείνης της δήλωσης που λέει απεταξάμην...?

Στην αρχή έπαιζα αυτά που μου άρεζε να ακούω.Τώρα ακούω αυτά που θα μου άρεζε να παίζω

https://agora.noiz.gr/category/luthiers/service---repair/

Ευτυχώς όχι. Αλλιώς η μουσική που ακούω θα ήταν χάλια. Δεν έχω μελετήσει ποτέ μουσική, ούτε κιθάρα. Υπήρξα χομπίστας ολκής, δεν πήρα ποτέ στα σοβαρά το παίξιμό μου κι έτσι αυτό δεν εξελίχθηκε τεχνικά ή φραστικά. Υπάρχει σαφής επιρροή και εξέλιξη στον ήχο, ίσως στην εκφραστικότητα αλλά και στην "προφορά" όπως την ονομαζω, δηλ. την αντιστοιχία ήχου-παιξίματος και γενικότερα την αισθητική και αισθαντικότητα του παιξίματος. Το μόνο αναγνωρίσιμο στο παιξιμό μου ειναι τα (άσχημα) φρασεολογικά μου κλισέ, πεντατονικής φυσης, τα οποία προερχονται από την εξασκητική μου πενία. Τελευταία άρχισα να έχω λίγη περισσοτερη αυτοπεποίθηση που προερχεται από την ανάπτυξη κάποιων τεχνικών που είχαν μείνει πίσω (βιμπράτο κυρίως) αλλά και την μυηση σε ολοένα και πιο πλούσιο ήχο και γίνεται ένας ωραίος κυκλος όρεξης για μάθηση, ο οποίος όμως σπάει από την έλλειψη χρόνου και άρα εξάσκησης, κυρίως φρασεολογικά. Ωραιο θρεντ.

Εγώ βλέποντας οποιαδήποτε Flying V και ειδικά diy

1) Δεν βλέπω να έχω παρουσιάσει εξέλιξη. Παίζω το ίδιο δυνατά και άτσαλα γι' αυτό και σπάω συνέχεια χορδές και ακόυω το "παίξε πιο χαμηλά, μας παίρνεις τ' αυτιά, κλπ". 2) Το κορυφαίο κοπλιμέντο που έχω ακούσει είναι από κάποιον που πουλούσε μια vintage κιθάρα* και την απέσυρε όταν την άκουσε να την παίζω εγώ. *Στρατ 70-71, 4βιδη, σούπερ.

Κατά κανόνα δεν ακούω πράγματα που δεν μπορώ να παίξω (ή μάλλον να ''κάνω ότι παίζω''). Δηλαδή ακούω κυρίως classic rock - hard rock μουσική, άντε και heavy metal στην αρχική, λιγότερη περίπλοκη έκφανσή της (Saxon, Maiden κτλ, όχι Dragonforce και τέτοια σύγχρονα πράγματα που οι κιθαρίστες έχουν εννιάχορδες κιθάρες και παίζουν με έξι δάχτυλα...). Ούτε fusion/progressive πράματα ακούω, όπου όχι μόνο τεχνικά, αλλά και σαν θεωρία βρίσκονται έτη φωτός μακριά από το παίξιμό μου και τις όποιες μουσικές γνώσεις μου. Οπότε θα έλεγα ότι τα ακούσματα μου συμβαδίζουν κάπως με το παίξιμο μου (στα όρια του εφικτού). Απλά θα ήθελα να ήμουνα λιγότερο τεμπέλης κιθαριστικά, δηλαδή να κάτσω να βγάλω ακριβώς το σόλο ή το lead του τάδε κομματιού όπως είναι, αντί να αυτοσχεδιάζω σε βαθμό που γίνομαι επαναλαμβανόμενος και ανούσιος, θεωρώ ότι υπάρχει ήδη πολύ κρυφή ''γνώση'' σε κομμάτια που ήδη παίζω, απλά δεν έχω κάτσει να τα μελετήσω πιο διεξοδικά, λόγω έλλειψης χρόνου ή και κιθαριστικής τεμπελιάς

Ανεβάζω φωτο απο το καλούπι που χρησιμοποιώ και την φωτο με τις ισουψείς απο το νετ Για το καλούπι καπλαμάς κελεμπάκι 1χιλ

την επόμενη φορά που θα παίξω κάτι, θα το σκεφτώ διπλά πριν...