Πίνακας συμμετοχής

Είπα να καταπιαστώ με κάτι που είναι έξω από τα νερά μου και οχι κοντά στα ακούσματά μου. Έτσι για να σταματήσω να παίζω τα ίδια και τα ίδια. Απο άποψη αρμονιάς, ανάλυσης κλπ, ελάχιστα έπιασα. Και το βίντεο των Pierce/Beato μου έκαψε τον εγκέφαλο... Μου λείπει μπολίκη θεωρία... Παικτικά ελπίζω να μπόρεσα να αποδώσω ικανοποιητικά. Εγώ την όλη διαδικασια την ευχαριστήθηκα πάντως. Kid_Charlemagne_solo_mpamps.mp3

Προσπαθεις να συμβιβαστεις με τις π....ριες που παιζεις και να σε πεισεις οτι ειναι,εστω,ΟΚ. Και μετα ακους τις κοπελιτσες να σου πετανε στα μουτρα κατι τετοιο. Τελικα δεν παιζει ρολο τι παιζεις-τα 3 πιο πολυπαιγμενα ακορντα στην ιστορια και μια μια γεφυρα,οχι κατι ασυνηθιστο,τη λες και επιτηδευμενη. Το πως ομως παιζεις και πως τα λες........... Για αυτο κατσε ανοητε-ειπα και μου ειπα-και ακου να μαθαινεις μπας και..... Ομοιως(αρχιζει στο 0.18 και τελειωνει στο 3,52)

προφανώς ο άνθρωπος δεν μπορει 30 χρόνια να παίζει το ίδιο. Ούτε ο Larry θα το έπαιζε ίδια. Όμως όταν το ακούς μια ζωη και θες να το "βγάλεις" ή το βγάζεις ή όχι. Και για τις 4 νότες που είπα ίσως κάτι δεν πήγε καλά με το βίντεο των Pierce - Beato. Το σήκωμα διορθώνεται. Το cover ήταν σε γενικές γραμμές πολύ σωστό. Απλά...με ξέρετε

Ωραια και κρητικη σκεψη, συντεκνε! Να παρατηρησω μονο οτι δεν χρειαζεται να εισαι μαυρος και δαρμενος, 200 χρονια πριν, για να παιξεις το γνησιο, βαθυ και σκουρο μπλουζ. Αρκει να εισαι, τη σημερον ημερα, παντρεμενος. Εαν μας εβλεπαν οι νεγροι απο μια μερια, θα το ειχαν ριξει στον ταρσιλαμα.

Back with a vengeance!

Αν προσέξατε όταν απαντάει κάποιος στο τι επαγγέλλεται, λέει είτε Δημόσιος είτε Ιδιωτικός υπάλληλος. Φαίνεται πως κανένας δεν είναι περήφανος για τη δουλειά του.

Δεν κατάλαβα τι παίχτηκε αλλά θα πω την αποψάρα μου γιατί έτσι: είμαι κάθετα κατά της λογοκρισίας οποιουδήποτε είδους, ακόμα και σε απόψεις/ιδέες που βρίσκω ενοχλητικές ή και επικίνδυνες (κάτι που είναι απόλυτα υποκειμενικό). Είμαι υπέρ του φιλτραρισματός των απόψεων που αναρτώνται ώστε να υπάρχει μια ομαλή ροή και και αβρότητα στον τρόπο που αναπτύσσονται. Τι εννοώ: δεν θα λογόκρινα μια άποψη που την βρίσκω ρατσιστική αλλά αν αυτή αναπτυσσόταν με τα γνωστά "ψόφος" κ.α. τότε τα λέμε. Και οι λόγοι που δεν θα την λογόκρινα είναι οι εξής: 1. Θεωρώ ότι η λογοκρισία είναι μέσο χειραγώγησης των απόψεων και ουσιαστικά δεν προσφέρει τίποτα στην προώθηση ευγενών ιδεών; ένας φασίστας δεν θα πάψει να είναι φασίστας επειδή η αποψάρα του δεν ακούγεται, αντίθετα θα βρει άλλο μέσο και οι ιδέες του θα φτάσουν σε όποιον θέλει να τις ακούσει. 2. Δεν θα αντικρούσεις τις ιδέες που δεν σου αρέσουν με αυτό τον τρόπο αλλά αντίθετα με διάλογο και επιχειρήματα, όποιος αντέχει το κάνει οι υπόλοιποι ετοιμάζουν φίμωτρα. 3. Η λογοκρισία είναι πολύ επιδερμική μέθοδος και ουσιαστικά αγνοεί παράγοντες όπως η καθημερινή ζωή κ.α. γιατί ως επί το πλείστον ψάχνει λέξεις κλειδιά: τι εννοώ: αν κάποιος εκφέρει μια αρνητική άποψη για πχ τους Ρομά, τότε λογοκρίνεται, χωρίς όμως να υπολογίζει κανείς αν αυτός ζει σε περιοχή με έντονη παραβατική συμπεριφορά των εν λόγω ανθρώπων (απλό παράδειγμα). Σε γενικές γραμμές η λογοκρισία επιβάλλεται από άτομα που δεν έχουν επαφές με την πραγματικότητα. 4. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα: το ότι στο μυαλό σου έχεις μια ηθική ουτοπία δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα για να την επιβάλλεις. ΄Όταν κάποιος χρησιμοποιεί ολοκληρωτικές μεθόδους για την επιβολή των ιδεών του (φίμωμα, απαγόρευση βιβλίων κ.α.) ακόμα και αν πιστεύει σε "ανθρωπιστικές ιδέες" δεν γίνεται αυτόματα ανθρωπιστής. Όσον αφορά το youtube είναι ιδιωτική πλατφόρμα ας κάνει ότι θέλει και σε όποιον δεν αρέσει ας φύγει.

Διορθώθηκε και το αρχικό βίντεο. Αντικαταστάθηκε απο το διορθωμένο.

Ένα τεστ που κάνω σε τέτοιες υπηρεσίες είναι να δοκιμάζω να βάλω και ήδη mastered κομμάτια από άλλους μεγάλους παραγωγούς για να δω τι θα αναγνώριζε ως "λάθος" (πχ στο EQ ή στο loudness), και συνεπώς τι αλλαγές θα έκανε. Κατάλαβα ότι, ό,τι και να του βάλεις, θα σου κάνει αλλαγές, κυρίως στο EQ. Μου είχε έρθει και μένα μια ειδοποίηση για τη συγκεκριμένη υπηρεσία, και τη δοκίμασα αμέσως. Βέβαια τα αποτελέσματα ήταν... περίεργα. Σε κάποια κομμάτια έκανε καλή δουλειά, ενώ σε κάποια άλλα θα ήθελα να μπορώ να πειράξω λίγο το EQ γιατί το παράκανε. Βέβαια αν δεν έχεις ιδέα από mastering και το budget σου δεν είναι μεγάλο, αυτές οι υπηρεσίες δεν είναι κακή ιδέα. Βέβαια, αν το mix είναι χάλια εξ αρχής, τότε τι να σου κάνει το mastering...

το θέμα είναι σοβαρό, οπότε έπρεπε να είμαι σίγουρος 100%

Ναι Γιώργο μου καιρός του ήταν νομίζω μεγάλη αποχή απο πρόβες για πολύ καιρό τώρα και δεν πήγαινε άλλο

Εγω που έχω λιώσει να ακούω τον δίσκο, δεν τόλμησα ποτέ να παίξω το σόλο. Αν και μουσικότατο, μου φαίνεται σχεδόν επιτηδευμένα στρυφνό. Κι εσύ το πέτυχες σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Για μένα αυτό που λείπει στο παίξιμο σου δεν είναι οι σωστές νότες αλλά το touch στα σηκώματα και τις καταλήξεις. Εξ άλλου αυτό είναι που κάνει τον Larry να ξεχωρίζει. Συγχαρητήρια είναι μια καλή προσέγγιση.

Παίζεις φα# στο κατέβασμα. Πρέπει να είναι φα.

Εγώ που το ξέρω απ' έξω (όχι να το παίζω), μ' άρεσε και ας μην είναι 100%. Ούτε ο κιθαρισταράς Jon Herrington παίζει ακριβώς το Carlton solo.

4 νοτες λάθος και 1 σηκωμα. Καλα σε γενικες γραμμες

Προφανώς έχει διαφορές από το αρχικό γιατί είναι διασκευή... Πολύ ωραία διασκευή! Δουλεύει πολύ ωραία για καραόκε! Οι αλλαγές που έχουν γίνει το ομορφαίνουν! Μπράβο που κάνατε τόση δουλειά!

Δεν έχω ακούσει το πρωτότυπο, αλλά ... μπράβο σου και πάλι. Τα εισέπραξα όλα αυτά που έπρεπε. Το θέμα όμως για μένα, είναι να βρεις την λογική που το διαπνέει, έτσι ώστε αν κάποια στιγμή βρεθείς να πρέπει να γράψεις εσύ ένα μέρος σόλο πάνω στα ίδια ή ανάλογα ακκόρντα να μπορέσεις να αφήσεις την φαντασία σου στον σχηματισμό φράσεων ελεύθερη, χωρίς να σκέφτεσαι "πάνω από αυτό το ακκόρντο τι να παίξω?". Αν δηλαδή βάλεις το backing track, και πεις ότι πρέπει να γεμίσω το μέρος του σόλο, μπορείς να συνθέσεις/αυτοσχεδιάσεις ένα σόλο? Αυτό είναι το ζητούμενο. Και πάλι μπράβο σου πάντως, πειστικότατος!

some serious jangling goin on

Είδες άμα το κάνει ο άλλος πενηνταράκια? Τονε καταλαβαίνουμε κι εμείς οι αμόρφωτοι ασούμε.

Μύθος ή όχι να ένας κιθαρίστας που τον ζήλευε ο Hendrix. Κάτι που δεν ήταν μύθος είναι ότι σχεδίαζαν περιοδεια μαζί και δίσκο. Δεν πρόλαβαν...

πειρατής με επιφον

Ε εσύ το παίζεις σε 9/13 με ακκορδο Ε#7maj8sus και κλειστό το tone control. Εγώ 4/4 ανοιχτό ΛΑ μινόρε στη μεσαία θέση .. και με vol/tone τσίτα. Γίνε λίγο πιο pop ρε παιδί μου

eggman and co https://www.youtube.com/watch?v=3i0DMbCKnAg

sg +2X P90... τι άλλο να ζητήσει κανείς...

Μη ξεχάσουμε και τις επιπτώσεις της ΜΠΑΡΟΥΦΑΣ η οποία τα τελευταία μόλις 5 χρόνια: 1. Έβγαλε πλανηταρχη τον καροτοκεφαλο που πίνει χλωρίνη 2.Εβγαλε την Μ.Βρετανία από την ΕΕ (καταδικάζοντας την σε καταστροφή) 3.Παραλιγο να βγάλει και την χώρα μας από την ΕΕ και της φόρτωσε αλλά 100 δις χρέος και διέλυσε εντελώς την οικονομία. 4.Εβγαλε έναν θίασο αποτελούμενο από κλόουν στην κυβέρνηση της Ιταλίας καταστρέφοντας τη χώρα 5. ΒΓΑΖΕΙ τώρα που μιλάμε χιλιάδες ανθρώπους ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ επειδή "ο covid19 δεν υπάρχει".. Αν το ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ αυτής της μπουρδολογιας είναι "λογοκρισία" τότε ΝΑΙ να γίνεται ΣΥΝΕΧΏΣ.

έχοντας συναναστραφεί με αρκετά ζευγάρια της σειράς LSR σε διαφορετικές συνθήκες, σε καμία περίπτωση δεν παρατήρησα θόρυβο εξ αυτών που να μην "δικαιολογείται" από την χαμηλή κατηγορία τιμή τους ή στις πιο "ενοχλητικές" περιπτώσεις από τον εκάστοτε συνδυασμό τους με τις πηγές και τον τρόπο συνδεσμολογίας και τροφοδοσίας με αυτές... γι αυτό και προσωπικά τα προτείνω εδώ και καιρό (ειδικά τα 305)... παρεμπιπτόντως μου φαίνεται και "περίεργο" ξαφνικά το δημοφιλέστερο φθηνό μόνιτορ να "αποκτά" ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα (σε ένταση ενόχλησης κατά την χρήση) που διέφυγε από την JBL κατά την σχεδίαση-υλοποίηση του... εκτός αν μεγιστοποιούνται τα artifact κάποιας ελαττωματικής παρτίδας, που κυκλοφόρησε (κακώς if) λόγω του τυπικού (λόγω κόστους) δειγματοληπτικού quality control της κατηγορίας τιμής του... τι να σου πω... όλα αυτά φυσικά με την επιφύλαξη της ατομικής μου εκτίμησης στο θέμα όπως το έθεσες (θα το ψάξω πάντως)... εν κατακλείδι επ αυτών άκου τα κι ο ίδιος και κρίνε και μην βιαστείς να τα απορρίψεις αυτά (ή και όποια άλλα εννοείται) μόνο από ότι αποσπασματικά προβληματικό διαβάζεις (ειδικά έξω από επώνυμα reviews) από άτομα που δεν ξέρεις τι ρόλο παίζουν, καθότι όπως καταλαβαίνεις μπορεί να αντιπροσωπεύουν από έναν έμπειρο ηχολήπτη μέχρι έναν δεκάχρονο gamer (το αυτόν ισχύει και για μένα φυσικά)... κατά τα άλλα ενώ τα hs5 λογικά δεν θα σου κάνουν (λόγω του μεγάλου roll off στα χαμηλά), τα hs7 είναι ότι καλύτερο με αντικειμενικά ηχοληπτικά κριτήρια μπορείς να αποκτήσεις σε αυτά τα χρήματα αυτήν την στιγμή και με επαρκέστατη έκταση και έλεγχο στις κάτω οκτάβες... δυστυχώς όμως ισχύει εν πολλοίς ότι ο ήχος τους είναι υπέρ της "ανάλυσης" και αναλογικά εις βάρος της "μουσικότητας" (κατά κανόνα αναγκαία θυσία όταν μας ενδιαφέρει η καθαρά monitor πλευρά)... έτσι θα σου πρότεινα να ακούσεις και τα JBL 308P MkII που "ισορροπούν" καλύτερα μεταξύ των δύο κόσμων (studio monitor - consumer hi fi) και προσωπικά νομίζω ότι θα σε κερδίσουν πιο εύκολα (σύμφωνα πάντα με τα κριτήρια που έθεσες)...

Η δεύτερη συγχορδία είναι λάθος. Επίσης στην δεύτερη ανταπόκριση του μπουζουκιού υπάρχει μία λάθος νότα. Μετά πάτησα το pause. Συγγνώμη.

Για να βαζεις ένα θεμα για ηχεία στην κατηγορία των πλήκτρων, υποθέτω δεν σε απασχολεί ιδιαίτερα η ηχογράφηση αλλά το καθημερινό παίξιμο. Eνα ζευγάρι active ηχεία όπως είπες ήδη, θα σου προσφέρουν καλή στερεοφωνία και πιστότητα, στο σπίτι. Αν θες μπάσα και δεν σε απασχολεί τόσο η πιστότητα, πάρε με 8αρι woofer. Για το hissing που αναφέρεις, δεν εχω προσωπική εμπειρία απο το συγκεκριμένο ηχείο αλλά καλό είναι να αποφεύγεται. Τα active ηχεία έχουν ειδικά κατασκευασμένους ενισχυτες που ταιριάζουν απόλυτα στις μονάδες μεγαφώνων. Με αυτή την λογική, η πρόταση του φίλου σου είναι ερασιτεχνική και εσφαλμένη μιας και ο ενισχυτης που θα πάρεις για τα passive ηχεία θα ταιριάζει στο περίπου, ενω ο όρος αναβάθμιση ενος εκ των δυο σημαίνει πως κάτι θα υπολείπεται ήδη. Τυχαία δουλεύει όλη η μουσική βιομηχανία με active νομίζεις;

Επηρεάζεται υπερβολικά το παίξιμό μου από αυτά που ακούω. Κατά καιρούς, άκουγα πολύ ετερόκλητα μεταξύ τους πράγματα από πιτσιρικάς, και συνεχίζω ακάθεκτος. Μιλάω για φανατικό άκουσμα. Όταν ακούω κάτι πολύ και μου αρέσει, αλλάζει το φραζάρισμά μου, ακόμα και ο ήχος μου, προς αυτή την κατεύθυνση, δεν το κάνω επίτηδες, απλά δεν το ελέγχω. Από σχόλια συνφορουμιτών εδώ μέσα, σε κομμάτια που έχω ανεβάσει, το παίξιμό μου αλλού τους θύμιζε Metheny (ειδικά τα γκλισάντα με καθαρό ήχο είναι καραμπίνα, αλλά έτσι μου βγαίνει), αλλού Sco, αλλού Henderson, αλλού Pat Martino (έκανα μεγάλη προσπάθεια κάποτε να ξεφύγω από το φραζάρισμα του Martino που μου έβγαινε εντελώς φυσικά), αλλού Stern, Benson, κλπ. Όλα αυτά τα έχω ακούσει πολύ, τα έχω μελετήσει πολύ, και μου αρέσουν πολύ. Επίσης τα gypsy jazz μου αρέσουν πολύ και τα έχω ακούσει πολύ. Υπήρχε μια περίοδος, που έπιανα την κιθάρα, και οτιδήποτε έπαιζα, μα οτιδήποτε (από μπλουζ, ροκ, τζαζ, κλπ) ακουγόταν σαν να το έχει διασκευάσει γύφτος. Και με εκνεύριζε αυτό, αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω. Τώρα, τον τελευταίο καιρό δεν ακούω και πολύ μουσική, και γι' αυτό και έχω "αδειάσει". Δεν μπορώ να παίξω τίποτα. Εδώ σίγουρα ταυτίζεται το άκουσμα με το παίξιμο. Δεν ακούω, δεν παίζω.

Συμφωνώ πως η ουσία του παιξίματος κάποιου ελάχιστα μεταβάλλεται με τα χρόνια. Οι γνώσεις πληθαίνουν, οι εμπειρίες συσσωρεύονται, η τεχνική αναπτύσσεται (τουλάχιστον για όσους ενδιαφέρονται), όμως ο παίκτης παραμένει σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος. Προσωπικά, έχω ακούσει πολλά είδη και στυλ, κάποια προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω (άλλοτε με σχετική επιτυχία και άλλοτε όχι), κάποια απλά τα ακούω για ευχαρίστηση και αναζήτηση. Πολλές φορές ακούω κάποιον συγκεκριμμένα πριν απο συναυλίες για να αντλήσω έμπνευση και διάθεση, ο κάθε μουσικός μπορεί να σε οδηγήσει σε διαφορετικό πλησίασμα στο υλικό σου. Ποτέ δεν σταμάτησα να παίζω και να προσπαθώ να βάζω νέα στοιχεία και φράσεις στο παίξιμο μου, χαίρομαι σαν μικρό παιδί όταν τα καταφέρνω. Ένα απο τα κορυφαία κοπλιμέντα που έχω ακούσει (κι ευτυχώς ακόμα το ακούω μερικές φορές) είναι πως κάθε φορά καταφέρνω να ακούγομαι φρέσκος σε ιδέες και εκτέλεση. Μερικές φορές το νοιώθω κι εγώ (σπάνια), ιδιαίτερα ευτυχές συναίσθημα αυτό. Θεωρώ οτι εξελίσσομαι, ναι, αν ποτέ σταματήσω να το αισθάνομαι μάλλον θα είναι το τέλος για μένα, και, ναι επίσης, η μουσική που ακούω πάντα με επηρεάζει σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό.

Μπράβο ρε Άρχοντα. Αυτή η άρια επίσης είναι οτι πρέπει να την είχα για δείγμα. Δεν μου τη στέλνεις χωρίς εφφέ, το track? Να έχω τη φωνή στη συλλογή μου?

Σάν σήμερα,στις 28 Ιουλίου του 1750 πέθανε ο Johann Sebastian Bach. Είς μνήμην. Τί άλλο; Gould βέβαια...

ενα τζαμαρισμα σε backing track..

Κι εγώ έχω "ακούσει" ότι ο τύπος είναι λίγο επηρμένος, μεγαλόστομος κλπ. Και μάλιστα παρέθεταν κι ένα factory tour ως παραδειγμα. Έκατσα το είδα όλο, οκ ο Μr Kiesel είναι λίγο φαφλατάς και πολύ παθιασμένος αλλά και υπερήφανος για την εταιρεία του. Δηλ. κλασσικός Αμερικάνος. Εγώ μια χαρά τον είδα, παρακολούθησα όλο το tour, είδα πώς δουλεύουν και τι είδους βιοτεχνία έχουν. Εξακολουθούν κι επιμένουν να κάνουν κιθάρες στο Δυτικό κόσμο, εκεί όπου δεν συμφέρει πλέον να παράγεις ΤΙΠΟΤΑ, παρά αέρα κοπανιστό και να προσφέρεις υπηρεσίες. Οι κιθάρες τους είναι υπόδειγμα για άλλους πιο δεινόσαυρους. Δεν έχω ακούσει ούτε μια φορά παράπονο από ιδιοκτήτη, μάλιστα όσοι πάτησαν το κουμπί (buy) τους ήρθε ένα όργανο πάρε-παίξε. Ούτε tweaks ούτε εγκλιματισμοί, ούτε ρυθμίσεις. Και το βασικό, ότι γίνονται σε τιμές προσιτές, ειδικά για τον μέσο Αμερικανό/Ευρωπαίο. Δηλ. η επιτομή της αποτελεσματικής μαζικής παραγωγής. 'Εχω την εντύπωση ότι αν αλλάξει προφίλ και μπει σε διαδικασία distributing με μεσάζοντες και deals σε καταστήματα οι τιμές του αυτομάτως θα είναι 20-25% πάνω. Επίσης, το βασικό, δεν θα ΜΠΟΡΕΙ να καλύψει τη ζήτηση, θα αναγκαστεί να ΕΠΕΝΔΥΣΕΙ σε κάτι που θα αυξήσει την παραγωγή αλλά θα μεγαλώσει και το κόστος παραγωγής σε βαθμό να μην τον συμφέρει όλο αυτό. Και αυτό εγώ το σέβομαι. @dimsonic δεν μπορείς να φανταστείς πόσο θα σου πήγαινε μια Strandberg, ειδικά τώρα, που είδα από κοντά πώς παίζεις. Μιλάμε για απίστευτο εργαλείο/παιχνίδι. Θα πετούσες και τη Σκουίρελ και την Έριφον και την Tele απ' το πανάθυρο.

Να πω εδώ ότι η καλύτερη "Strat" που έχω παίξει, ήταν μια Carvin (Kiesel) bolt-t (ταστιέρα έβενος βέβαια) που είχα κάνει παραγγελία με ένα σωρό καστομιές (quilted maple καπάκι και matching headstock, σπλιταρίσματα μαγνητών, bird's eye maple ταστιέρα, locking tuners, 12'' radius, κλπ) και 24 τάστα για ένα φίλο. Πραγματικά απίστευτη κιθάρα για τα χρήματά της (λίγο πάνω από χιλιάρικο) Έχω την εντύπωση ότι αν είχα κάνει την παραγγελία στην fender, δεν θα ήταν λιγότερο από 4k.

Εδώ θα γίνω λίγο αιρετικός. Τα μάτια είναι η πρώτη επαφή, και γι' αυτό νομίζω επικράτησε αυτή η έκφραση. Η γνώμη μου είναι ότι μουσικό όργανο (και όχι μόνο αυτό) διαλέγουμε με την φαντασία. Στην πραγματικότητα ότι μας εξιτάρει την φαντασία (υποσυνείδητα όλα αυτά) επιλέγουμε (και η όψη φυσικά είναι ένα από αυτά). Φανταζόμαστε πώς μπορεί να ακούγεται, πόσους και τι είδους ήχους μπορούμε να βγάλουμε από αυτό, πώς θα είναι η σωματική επαφή μαζί του, πόσο καλά θα είναι τα δάχτυλά μας στην ταστιέρα του, πόσο ωραίοι θα φαινόμαστε παίζοντάς, πόσο ωραία θα αισθανόμαστε βλέποντάς το, κλπ Ότι ακριβώς ισχύει και με τις γυναίκες δηλαδή.

γιατί, δεν θα τις αγόραζε κανείς τότε οι superstrat μια χαρά ζουν ακόμη και βασιλεύουν, το βλέπω καθημερινά στη δουλειά μου ο κόσμος εξακολουθεί να παίζει με ESP, Jackson, Schecter και κυρίως, Ibanez. Aπό την πλευρά μου δηλ. τα βλέπω λίγο πιο μοιρασμένα τα πράγματα. Οι Kiesel και οι Strandberg απευθύνονται σε άλλο κοινό (ειδικά η δεύτερη) αλλά προσωπικά-αν και θιασώτης της μπαρουτοκαπνισμένης, έστω και fake, βιντατζιάς, δεν θα με χαλούσε καθόλου να είχα μία. (άρα παρ' ό,τι παρωχημένος/κουλός-είμαι δυνητικός αγοραστής και post-modern ή high-performance καταστάσεων). Είχα πρόσφατα μια Indonesian Strandberg και βρέθηκα να χαλάω καμιά ώρα παίζοντας μαζί της, τόσο πολύ μου προκάλεσε το ενδιαφέρον, και μάλιστα με ωθούσε και σε άλλο παίξιμο. Η δε ποιότητά της είναι για σεμινάριο (για να πάνε από κάτι Gibson/Fender και να εκπαιδευτούν). Aλλά το status της Fender και της Gibson δύσκολα υπερπηδάται από οποιαδήποτε bespoke η value-for-money μάρκα. Αποτελούν μέτρα και τα σταθμά και μάλιστα με πολλά μοντέλα οπότε είναι λογικό να κρίνονται και να συγκρίνονται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εταιρεία. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει όμως τούτοι οι δεινόσαυροι, είναι ότι πρέπει να γίνει κατάτμηση των προτεραιοτήτων τους και να αποφασίσουν να ηγηθούν της αγοράς, έστω σε συγκεκριμένο τομέα, και όχι να προσαρμόζονται στη ζήτηση. Οκ ναι, έχεις ένα μεγάλο κατάλογο από υπερ-κλασσικά μοντέλα σε εκατοντάδες παραλλαγές και νομίζω είναι αρκετός για να καλύψει μεγάλο μέρος της ζήτησης. Αλλά κάθε χρόνο να αλλάζει ο Μανωλιός και να βαφτίζει νέο μοντέλο κάθε τέρμινο, ε, κάπου χαώνεσαι. Εγώ προσωπικά δηλ. δεν έχω καμία διάθεση να ψάξω τι διαφορές έχουν η Am Std με τις Elite, Professional, Deluxe, Classic, Performer, Ultra, Traditional, Player, Classic Player, Roadhouse, Roadworn, Artist, Signature, American Original, Plus, Contemporary και μερικές δεκάδες ακόμη μοντέλα που έβγαιναν παλιότερα και σε τι ακριβώς χρησιμεύει η εισαγωγή της Ultra, πέρα από τις επιταγές της αγοράς για ενεργό παρουσία σε εκθέσεις και -πλέον- σοσιαλ μίντια. Και δεν έβαλα καν μέσα custom shop παραγωγής.