Πίνακας συμμετοχής

Το έχω κάνει εγώ σε κομμάτι του gvour - Τέρυ. Όταν τους πρότεινα να γράψουν 3 μπάσα σε κάποιο σημείο (το ένα μπασογραμμή, το άλλο αρμονικές, και το τρίτο μελωδία) με αγριοκοίταξαν και δεν ξαναμίλησα. Και αφού δεν ξαναμίλησα, βγήκε μια χαρά το κομμάτι.

Χέσε μας τώρα Πατρινέ...!

Με φώναξε κανείς......;

Ψάχνεις για κομπλιμέντα πουλάκι μου εσύ? Σε λίγο θα μας πείς οτι δεν ξέρεις να φτιάχνεις μουσική.

Ρε συ, αγνωριστο το εκανες

Νίκο και τα δυο έχουν την χάρη τους.... Καληνύχτα και σεμνά!!

Άστο 10 φορές πήγα... πάει το ταμεϊο.... καμιά προκοπή!

Γιώργο ευχαριστώ πολυ. Εχει πολλές ατέλειες αλλά ας κρατάμε την μεγάλη εικονα.Το τι αισθάνομαι. (Αντέ να δοϋμε πότε θα τζαμάρουμε με τα κορώνια που μπλέξαμε!) Στράτο θα σου πώ : Απο το Loucas καλϋτερο το Luke που θυμίζει Star Wars! Luke με έλεγε και κάποια στο Bali .....κάποτε........ Υπάρχει κια το Loo που μου αρεσει πιο πολυ αλλά σημαινει....w.c.....οποτε μένουμε στο Luke που είναι μεση λϋση

Είναι από τα κομμάτια που "πνίξαμε" Γιώργο. Εγώ το πήγα τέρμα ρομαντικά ενώ σου είχα πει να ξεσπάσεις με την κιθάρα σου και δεν μπορούσες λόγω της δομής του τραγουδιού/πιάνου και ο Φώτης κάπου ενδιάμεσα να παλεύει να τα πιάσει όλα. Ισως κάποια στιγμή να το επισκεφτούμε πάλι αν βρούμε την όρεξη.

Δεν το θυμομουν καν,τελικα ομως κατι μου ειπε. Τωρα που το ακουω παλι,πασχει απο υπερβολικη δοση ανεμπνευστης κιθαρας(της δικης μου εννοω). Δεν παει πουθενα το παιξιμο και δεν εχει λογο υπαρξης. Σκορπιο,σε ζαλιζει. Και παρακαλω θερμα να μην αρχισουμε αυτη τη συζητηση,ξερω δε θα βγει ακρη. Το λεω οπως ακριβως το ακουω και το σκεφτομαι. Οποιος και να επαιζε την ιδια γευση θα μου αφηνε. Νομιζω οτι βαση του κομματιου θα επρεπε να ειναι αυτο το σημειο στος τελος(4,15) με το πιανο και τη μια κιθαρα που ακουγεται τοσο ομορφο και ξεκουραστο. Και παλι δε θυμομουν πως εκλεινε αλλα μολις επεσε και μπηκε το πιανο ανατριχιασα και με εφτιασε. Θα μου αρεσε να ειναι χτισμενο γυρω απο εκει. Ομως,δεν εχει σημασια,ειναι ωραιο και δημιουργικο που γραφουμε εστω και εξ αποστασεως και πολυ μου αρεσε η φαση.Σας φχαριστω παλικαρια.

Μα δεν με ρώτησες...καλά να πάθεις

Ποιό, το εάν μας έχεσες....:

Δεν θυμάμαι,τώρα το κοιτάω!

Μια χαρά παίζεις, με ευαισθησία και όμορφες ιδέες. Απλά, πρέπει να βρεις τους χώρους σου σε ένα σύνολο, πράγμα που μάλλον προυποθέτει να παίζεις λιγότερα αλλά πιο σίγουρα. Θα μου πεις..."μ΄αφήνει ο άλλος ο πορωμένος που πρέπει ντε και καλά να γράψει 42 layers με κιθάρες που κάνουν αρπισμούς...?.." και θα' χεις και δίκιο.

Βρε άι....

Δεν το είπα εγώ...., ο Νικολαΐδης το είπε...!

Πάρα πάρα πολύ ωραίος! Keep it up!! υγ: εμένα μου θύμησε ένα δίσκο Michel Camilo & Tomatito που είχα ακούσει κάποια στιγμή, θαρρώ Spain λεγόταν.

Οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες ήταν ερασιτέχνες. Δεν το΄πα εγώ, ο Satie το΄πε. Σχετικά με το θέμα της προσδοκίας...επειδή είσαι αισθηματίας και διαβασμένος, θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ, με το εξής παράδειγμα. Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος του Οργισμένου Βαλκάνιου: Ήρθε και στάθηκε πάνω απ΄την αστραφτερή Machules. Με νωχελικές κινήσεις πέρασε στα χέρια του ένα ζευγάρι μαύρα γάντια κεντημένα όλο μ΄ασημόκαρφα. Μετά φόρεσε τα γυαλιά του....Κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι. -Δεν καταλαβαίνω κανέναν, μουρμούρισε μέσ΄απ΄τα δόντια του και σήκωσε αργά το πόδι του, το ζύγισε και το τίναξε με δύναμη πάνω στο πεντάλ καθώς τα γαντοφορεμένα χέρια του πέταξαν και άρπαξαν το στριφτοκέρατο τιμόνι. Μαρσάρισε σκληρά ώσπου ένα σύννεφο σκόνης ξεσηκώθηκε και τον τύλιξε. Μετά, πάντα χωρίς να βιάζεται, καβάλησε τη μοτοσυκλέτα. Κοίταξε δεξιά, αριστερά, κι ύστερα σφίγγοντας τη Machules μες στα σκέλια του, έδωσε όλο το γκάζι κι αναδύθηκε μέσα απ΄το γαλανό σύννεφο της εξάτμισης σαν μαύρος άγγελος εκδικητής, ιππεύοντας τα εκατόν είκοσι βρυχώμενα μίλια της και χάθηκε στην άσφαλτο, χαράζοντας μιαν ασημένια λάμψη μες στ΄απομεσήμερο. Κι αυτή είναι η τελευταία: Φόρεσε τα γυαλιά του και κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι. Η Τερέζα τον αγκάλιασε σφιχτά απ΄τη μέση και κόλλησε πάνω του.Η μηχανή έτρεμε ολόκληρη και της έφερνε ένα γλυκό μούδιασμα σ΄όλο της το κορμί. -Εντάξει? της φώναξε. Η Τερέζα σφίχτηκε κι άλλο πάνω του. -Δρόμο, ξαναφώναξε και μαρσάρισε σκληρά ώσπου ένα σύννεφο σκόνης ξεσηκώθηκε και τον τύλιξε. Κοίταξε δεξιά, αριστερά, κι ύστερα σφίγγοντας τη Machules μες στα σκέλια του, έδωσε όλο το γκάζι κι αναδύθηκε μέσα απ΄το γαλανό σύννεφο της εξάτμισης σαν μαύρος άγγελος εκδικητής, ιππεύοντας τα εκατόν είκοσι βρυχώμενα μίλια της και χάθηκε στην άσφαλτο, χαράζοντας μιαν ασημένια λάμψη μες στ΄απομεσήμερο... Ελπίζω να έγινα σαφής.

Θα μπορούσα να πω διάφορα, αλλά σχετίζονται με αυτά που αποκαλείς "λεπτομέρειες", και με τα οποία-όπως λες-δεν ασχολείσαι. Πράγμα οξύμωρο, γιατί οι ενορχηστρώσεις σου έχουν πολλές τέτοιες "λεπτομέρειες" , τις οποίες, όμως, τις χειρίζεσαι εσφαλμένα και χωρίς καμία αίσθηση οικονομίας. Με απλά λόγια, έχεις παίξει όλα σου τα χαρτιά πριν το κομμάτι(και αυτό και άλλα) φτάσει στην μέση. Αυτό καταστρέφει οποιαδήποτε προσδοκία-η προσδοκία για ένα πράγμα δημιουργείται από την έλλειψη του. Αυτό, καμία μίξη δεν θα στο διορθώσει. Οκ, ξέρω. Λεπτομέρειες. Ενα δύο πράγματα, -Ο Νίκος θα πρέπει να σκεφτεί πάνω στο θέμα " παίζω πιάνο σε μπάντα". Πολλές ωραίες ιδέες, αλλά σκόρπιες και πλαδαρά τοποθετημένες εδώ κι εκεί. Επιπλέον, εσύ θα πρέπει να σκεφτείς πάνω στο θέμα " δίνω χώρο στο πιάνο". -Θέλει θράσος-και μια κάποια άγνοια κινδύνου- ώστε να κάνεις σόλο μετά τον Γιώργο- ο οποίος σκίζει, φυσικά-αλλά εδώ όντως στάθηκες στο ύψος των περιστάσεων. Το σόλο στο τέλος είναι πολύ ωραία κορύφωση και μπράβο. Πάει στράφι όμως, ακριβώς λόγω των χειρισμών σου νωρίτερα. -Όλα τα παραπάνω μπορείς να τα αγνοήσεις και να πορευτείς όπως συνηθίζεις.Αλλά, ρε φίλε, τα γαμημένα τα τύμπανα στο βασικό θέμα παίζουν 4/4 ενώ το θέμα είναι 12/8. Το ίδιο κάνατε και σε ένα πρόσφατο με τον άλλο Γιώργο, κανείς δεν το ανέφερε και αυτό είναι ο λόγος που το κάνω τώρα. Μας βλέπουν και μικρά παιδιά. -Το κομμάτι, σαν σύνθεση, είναι όντως πολύ ωραίο. Μπράβο Νίκο.