Πίνακας συμμετοχής

Φυσικά και το ίδιο ισχύει και με την μουσική. Μέχρι ενός σημείου, όταν είχα 300 δίσκους βινυλίου, θυμάμαι ακριβώς για τον καθένα, πώς, γιατί και με τί λεφτά τον πήρα. Μετά χάθηκε η μπάλα . Βιώνοντας την εποχή απαξίωσης του LP, τα έπαιρνα εκατό – εκατό από το ebay , έναντι πινακίου φακής. Καλά δεν το συζητάμε τώρα με το ιντερνετ. Θυμάμαι ακόμα και τώρα, εκείνο το υπέροχο πρωινό του 1984 που δεν πήγα εκδρομή με το σχολείο για να κρατήσω τα λεφτά και όταν οι συμμαθητές μου ταξίδευαν με το πούλμαν, εγώ χώθηκα στο δισκάδικο και πήρα το “perfect strangers” των DP. Θυμάμαι ακόμα και το φως του ήλιου που έπεφτε από έξω πάνω στο ράφι με τους δίσκους του καταστήματος..........

κι εγώ είμαι σε ηλικία τέτοια που πρόλαβα τη μόδα να έχει κάνει έναν πλήρη κύκλο σε κάποια πράγματα. Το φάσμα νοσταλγιας-ρετρολαγνειας περιέχει σημεία ιδιαίτερου ενδιαφέροντος. ο νους θυμάται κυρίως τα ωραία από το παρελθον, και έτσι το εξιδανικεύει. Φοβερή η αίσθηση της ανάμνησης να σκας στο ουφαδικο γεμάτος νομίσματα για να τερματίσεις το αδιανόητα δύσκολο street fighter 2, αλλά το ίδιο το παιχνιδι δεν συγκρίνεται με τα μετέπειτα παιχνίδια και αυτό φάνηκε αφότου λυσσαξαμε στα emulators. Δεν ήταν καλό το παιχνίδι, εγω ήμουν παιδί. Και αφού λυσσαξαμε και στο νετφλιξ και είδαμε και από 5 κλώνους κάθε καλής ιδέας μας έμεινε ότι δεν βγαίνουν καλές σειρές και ταινίες. Όπως και μουσικές. Κάπου ψυχολογησα ότι αν δεν τα έχεις δει όλα από 5 φορές με άλλο καστ, μπορεί και να εντυπωσιαζοσουν. Το στοίχημα κατεμε είναι να βρεθούν οι πλατφόρμες που θα ικανοποιήσουν το κοινό που χόρτασε από αυτά και του φαίνονται όλα ιδια. Γιατί πιστεύω ότι υπάρχει κοντεντ, αλλά χάνεται κάτω από το σωρό του μεινστριμ, και καλά κάνει, γιατί κάθε 10 χρόνια θα υπάρχει καλύτερη τεχνολογία για να βγαίνει ένα καλύτερο spiderman. Σχετικά με τις ταινίες πιστεύω ότι αυτό ακριβώς καταφέρνει το cinobo. Στη μουσική δεν έχω βρει κάτι αντίστοιχο, αλλά παρακολουθώ εταιρείες που ό,τι βγάζουν μου κάνει (πχ invada records). Εμένα μου εκανε εντύπωση το γεγονός ότι υπάρχουν διάσημες σελίδες γιατί φτιάχνουν καλές λίστες youtube, πλέον το εξηγώ στον εαυτό μου με το παραπάνω σκεπτικό.

Όλα έχουν το κόστος τους. Η απόλυτη ευκολία του ψηφιακού κόσμου κοστίζει στο λεγόμενο attention span. Όταν έχεις 500 επιλογές και μπορείς να εναλλάσσεις τα ερεθίσματα με το πάτημα ενός κουμπιού, σχεδόν τίποτα δεν προσφέρει μεγάλες ποσότητες ευχαρίστησης. Είμαστε junkies των άπειρων δυνατοτήτων αλλά καμία δόση δεν είναι αρκετή. Το αυτό ισχύει και για πολλά άλλα πράγματα φυσικά και όχι μόνο για την τηλεόραση.

philips matchline Πάντα το σκέφτομαι και αυτό και εγώ. Μήπως φταίει (και) η ηλικία μου; Σίγουρα ναι, δεν ενθουσιάζεσαι πια εύκολα, αλλά ναι όταν ανακαλύπτω νέα πράγματα (πράγμα δύσκολο) ξανά αισθάνομαι το ίδιο τράβηγμα στο υπογάστριο που σημαίνει ότι δεν απεμπόλησα την ικανότητα να χαίρομαι. Εχω σκεφτεί και όλες τις άλλες αναλύσεις.....π.χ. η προσκόλληση στο παρελθόν σημαίνει καταφυγή στην ασφάλεια. Και αυτό ισχύει, εν μέρει...οκ. Αλλά, όταν βλέπω μια philips matchline του 84 , ή ένα mazda RX7 του 1980.......καταλήγω ότι δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά στον ψυχισμό μου, απλά μου αρέσει η αισθητική και η φιλοσοφία της εποχής. Σκεφτείτε όταν καθίσαμε το πρώτον στα πρώτα 8Bit computers πόσο φουτουριστικό ήταν το Interface, τα γραφικά........μια υπόσχεση για το μέλλον.....και το μέλλον ήρθε και πλέον ανοίγεις το pc....και η πρώτη σελίδα ειναι τα social media (φοβερή εξέλιξη) ....με φωτο το ταψι με τον μπακλαβα και την "κουκλιτσα" με duck face..... 2 much reality και κορεκτιλα από το 2000 και μετά .......καμιά σχέση με την μαγεία των προηγούμενων 70's, 80's και 90's δεκαετιών......και δεν φταίει ότι δεν είμαι παιδί πλέον. Στα 80'ς βλέπαμε μια ταινία και ήταν ταυτόχρονα και ντοκιμαντερ. Μαθαίναμε για αμάξια, μηχανήματα......ρούχα μέσα από αυτές..... Μέτα το 2000 μονο reallity.....κάτι τύποι και τύπισσες κλεισμένες σε ένα σπίτι....να κάνουν το τίποτα. Δεν έχει μαγεία η εποχή, δεν χάσαμε εμείς την ικανότητα να μαγευόμαστε.

....τρομερό θέμα απλά!! Μια που η κουβέντα γύρισε στη μουσική, αυτό είναι ένα πρόσφατο blog post που έκανα (...ξέρω είναι στα αγγλικά αλλά οκ ) γύρω από το βινύλιο...μια συνοπτική του περιγραφή είναι το "10 λόγοι που προτιμώ το βινύλιο και ούτε ένας δεν έχει σχέση με τον ήχο"....όσοι ψήνεστε διαβάστε το και ίσως θα μπορούσε να είναι και ένα θέμα για συζήτηση επίσης https://www.mixingnik.com/post/in-vinyl-we-entrust-the-love-advocated ....το αρχικό ποστ με την Grundig μου ξύπνησε τρομερές εικόνες και αναμνήσεις...νομίζω δύο πραγματάκια ισχύουν συνολικά και διατρέχουν σαν νόμοι μίας άλλης πιο ανθρωποκεντρικής φυσικής την όλη σχέση μας και αντίληψη της μουσικής, της εικόνας κλπ Πρώτο και νομίζω αρκετά βασικό η αλληλεπίδραση μέσου και παρατηρητή...νιώθω πως σε πολλές περιπτώσεις η αμεσότητα, η απόλυτη ευκολία στην χρήση και οι αναρίθμητες επιλογές για κάποιον περίεργο λόγο λειτουργούν αντιστρόφως ανάλογα με αυτό που θα περίμενε κανείς: το ενδιαφέρον μειώνεται, γίνεται σχεδόν απαξίωση και η σχέση με το προς παρακολούθηση αντικείμενο αντί να γίνεται βαθύτερη και πολυεπίπεδη καταλήγει επιφανειακή και εφήμερη. Δεύτερο και ίσως και το πιο σημαντικό....η ηλικία. όπως βλέπω αυτοί που συμμετέχουμε στο θέμα έχουμε δεινοσαυρικές καταβολές και σίγουρα χρήζουμε άμεσου εμβολιασμού χαχαχαχα... η αλήθεια είναι πως η μαγεία της ανακάλυψης, της εξερευνησης και της τάυτισης σίγουρα σε μεγάλο βαθμό συνδέεται και με την όλη μαγεία της παιδικής ηλικίας...και αν απλά σκεφτούμε ότι στον ένα ή τον άλλο βαθμό εμείς είμαστε η καλή εκδοχή, αυτοί που είτε κάναμε το πάθος μας επάγγελμα είτε με τα χίλια ζόρια καταφέραμε να το διατηρήσουμε ζωντανό σε ένα σύμπαν που πλέον περιλαμβάνει χίλιες άλλες αγωνίες, παιδιά, δουλειές και γρνικότερα μα ενήλικη καθημερινότητα έτη φωτός μακριά από εκείνη την ανέμελη στιγμή που η καινούρια έγχρωμη Grundig έβρισκε την θέση της στο σαλόνι και ήταν απλά το μόνο πράγμα πού είχε σημασία στον πλανήτη. ps. χαίρομαι τόσο πολύ που υπάρχουν αυτές οι γωνιές στο ίντερνετ και όλοι εσείς...να είσαστε καλά!

...δεν θελω να παρεξηγηθώ....η μαγεία φυσικά και υπάρχει...αρκεί να την ανακαλύπτουμε ξανά καθε μέρα. Προσωπικά έχω βρει την εξής απλή λύση.. δεν παίρνω τπτ για δεδομένο, εξακολουθώ να νιώθω απίστευτο δέος για το ίντερνετ κάθε μέρα και το πόσο βαθειά μπορώ να φτάσω στην αναζήτηση πληροφορίας. Και σε οτι αφορά το τωρα με το τότε και το αν χάθηκε η μαγεία ή όχι η άποψη μου είναι "ναι μεν, αλλά" Δλδ όντως έχουν αλλάξει υπερβολικά πολλά πράγματα. Και αναφέρομαι κυρίως στην σχεδίαση και προώθηση προιόντων και υπηρεσιών...ανέφερες δύο πολύ ωραία παραδείγματα την matchline και το αυτοκίνητο (σορρυ δεν το εχω με τα αυτοκίνητα...με τις τηλεοράσεις βλέπω ότι μοιραζόμαστε το ίδιο κόλλημα). Αυτό που έχει αλλάξει ριζικά είναι η λογική του branding εν γένει...ως πριν κάποια χρόνια υπήρχε σταθερά η λογική της διαφοροποίησης, της δημιουργίας εταιρικής ταυτότητας, της προσωπικότητας βρε αδερφε....ακόμη και εγώ που είμαι εντελώς ασχετος με αυτοκίνητα μπρούσα έυκολα να διακρίνω τις 5-6 βασικές μάρκες που ήξερα απλά από τις καμπύλες, τις γραμμές και την γενικότερη αισθητική. Κάτι που σήμερα τείνει να εκλείψει...και για να θέσω και μία πιο φιλοσοφική βάση στην κουβέντα, κάτι τέτοιο μου φαίνεται απόλυτα λογικό όταν τείνει να εκλείψει η ταυτότητα, η προσωπικότητα και η αισθητική ως υποκειμενικό στοιχείο της ύπαρξης μας ως άτομα γενικότερα. Και ειλικρινά (και βάζω εκρηκτικά στην κουβέντα) τώρα πλέον στα 47 μου χρόνια αντιλαμβάνομαι την μαγεία και το μεγαλείο της apple

Εγω παλι ειμαι πραΧτικος ανθρωπΑς ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ την τεχνολογια και τα οσα μου δινει. Η Smart TV μου μου επιτρεπει να δω οποιαδηποτε ταινια θελω,οποτε την θελω....να δω ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ (με τα οποια εχω τρελλα) οποιαδηποτε στιγμη θελω και φυσικα ΛΑΤΡΕΥΩ το Netflix & το Amazon Prime γιατι ειμαι ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ "σηριαλακιας" και δεν δΡεπομαι δια αφΤο Τα ιδια μου προσφερει και το Spotify οσον αφορα τη μουσικη. Eχω δε συνδεσει και το smart phone μου και φυσικα ολα αυτα τα "ακουω" μεσα απο το υπεροχο vintage HI-FI μου και τις ηχειαρες μου Mission. Ούτε κατθλιΠσης εχω ούτε προβληματίζομαι....ισα ισα ηρεμω και απολαμβανω..... Κανονικη τηλεοραση (πορΝοκαναλα δηλαδηΣ ) πρεπει να εχω να δω απο το 2010....(βλεπω ομως με μανια ERTFLIX ειδικα τα ντοκυμαντερ αλλα και καποιες φοβερες ξενες σειρες και alternative ταινιες που συχνα βαζει)... Ενημερωνομαι αποκλειστικα απο κΣενα site (κυριως DW & BBC αλλά έχω και συνδρομή στους Times) και απο τις ελληνικες ειδησεις της Google στο smart phone μου.... Η Smart TV μου δεν εχει καν....κεραια...... All in all I am a happy camper & would NEVER go back to the past....που λενε και στο χωρΓιο μου...

Προχωράει και καλά και κακά. Όσο μεγαλώνω πιστεύω (και) ότι Ουδέν ΚαΛό Αμιγές ΚαΚού. Έχουμε τις ανέσεις μας και αυτό είναι ΚΑΙ κακό. Πχ όσο πιο εύκολο είναι να παραχθεί ήχος και εικόνα τόσο πιο εύκολο είναι παραχθεί χαμηλής ποιότητας προϊόν (δεν εννοώ τεχνικά αλλά καλλιτεχνικά). Και μη μου πείτε περί τέχνης, υποκειμενικού κλπ κλπ γιατί παρατηρώ ότι το πόσο ενδιαφέρον έχουν οι παραγωγές της TV πλέον είναι αντιστρόφως ανάλογο του πλήθους των διατιθέμενων καναλιών. Ήτοι Ό,τι έχω ευχαριστηθεί στη δική μας Γκρούντιχ των eighties (αγαπητέ LK) δεν έχω ευχαριστηθεί σε καμία άλλη υπερσύγχρονη TV! Εντάξει, ξέρω, γερνάμε. Δεν πειράζει, επιτυχία είναι και αυτό αν το φιλοσοφήσεις............

Πάντως ότι περιγράφει ο op δεν συνέβη και με την μουσική; Κάποτε παίρναμε ένα δίσκο και τον ακούγαμε συνέχεια και τους ανταλλάξαμε με φίλους ή τους γράφαμε σε κασέτες. Απλά η ζωή προχωράει σε όλους τους τομείς. Καλά, κακά δεν ξέρω θα δείξει!

Η αλήθεια είναι πως είμαι σε μια (τουλάχιστον) οθόνη μπροστά τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Και το περιεχόμενο μπορεί να είναι δουλειά και παράλληλα το Al Jazeera με ειδήσεις, ενω εύκολα καταλήγω και στο Youtube ή σε μια συζήτηση. Είναι για μένα δύσκολο να ξεχωρίσω την τηλεόραση απο τον υπολογιστή. Ναι μεν υπάρχει και μια μεγάλη οθόνη στο living room και την συναντώ μετα τις 10μμ με την υπόλοιπη οικογενεια να κουτσομπολέψουμε τη μέρα και να δούμε κάποια σειρά στο Netflix. Αυτό δε που μου έχει κάνει η on demand υπηρεσία και η πληθώρα επιλογών, είναι να διακόπτω συχνά μια ταινία στο πρώτο τέταρτο λόγω προβλέψιμης συνέχειας ή χολυγουντιανής σκηνοθεσίας και περιεχομένου. Δύσκολα βρίσκω και κάποια στα γούστα μου είναι η αλήθεια αφου γέρασα ρε φίλε, βαριέμαι τα fiction και action movies και τελευταία δεν κυκλοφορεί και τίποτ' άλλο. Το σίγουρο πάντως είναι πως η τηλεόραση είναι παντού πια (υπολογιστές, κινητά) και δεν είναι μια συσκευή σαν το ψυγείο στην κουζίνα. Αρα δεν υπάρχει τηλεόραση! Βλέπουμε τα υπόλοιπα της και είναι άλλη μια αυτόνομη συσκευή σαν τα βίντεο που έπαψαν να υπάρχουν. Οθόνες με ασύρματη συνδεσιμότητα για περιεχόμενο απο οποιαδήποτε multitasking συσκευή θα είναι, οι δε παραδοσιακοί τηλεοπτικοί σταθμοί ήδη έχουν χάσει το νόημα ύπαρξης τους μιας και στη γενιά του γιού μου που είναι 25 ετών είναι σχεδόν άγνωστοι, αφου το προκατ πρόγραμμα μεταξύ διαφημίσεων που προσφέρουν είναι περιορισμένου ενδιαφέροντος που απευθύνεται σε πολύ ευρύ ηλικιακό κοινό και εξυπηρετεί μόνο τις προηγούμενες γενιές που θα χαθούν μαζί τους.

Την εβδομάδα που μας πέρασε και κατά τη διάρκεια μια φωτογράφησης, σαν ανόητος που είμαι, κόλλησα ένα φωτιστικό 1000 watt στην τηλεόραση που είχα για καθημερινή χρήση (ευτυχώς, αν πάθαινε κάποια άλλη TV μου τίποτα θα αυτοκτονούσα) και υπερθερμάνθηκε (λογικό) και έλιωσαν στο σημείο εκείνο τα πλαστικά της και η οθόνη και άρχισε να βγαίνει και καπνός και .…μόλις που την πρόλαβα μην πιάσει και φωτιά. Φυσικά την πέταξα και την αντικατέστησα ΑΜΕΣΑ, με μια smart LG 24άρων ιντσών (δεν είχε άλλες πλέον "κανονικές" ) ....με 140 € και 12 δόσεις…..... Ασχολήθηκα κάνα μισάωρο μαζί της, και είδα ότι έχει δωρεάν ένα «μπουκέτο» διαδικτυακών καναλιών (μέσω Ethernet ή wi-fi σύνδεσης) το Rakuten TV, με πάνω από 60 κανάλια . Φυσικά έχεις τα γνωστά Ελληνικά, και τη δυνατότητα σύνδεσης usb για να βλέπεις και ταινίες. Και ξαφνικά σκέφτηκα πόσο φθηνή είναι και πόσα πράγματα μπορείς να δεις σε αυτή…........και θυμήθηκα την πρώτη μας έγχρωμη tv , την GRUNDIG SUPER COLOR A6600 SERIE ST3020 (1981),που ο πατέρας μου πλήρωσε τα μαλλιοκέφαλα του να την αποκτήσουμε, και είχαμε δύο κανάλια…..και ούτε καν VCR (πήραμε πολύ αργότερα το 1987). Και θυμήθηκα επίσης με πόση λαχτάρα περίμενα και είδα (την ώρα προβολής , όχι όποτε θέλω On demand) , το "victory” του 1981 του John Huston στην ΕΡΤ1 (θα το ξαναδώ σήμερα που το θυμήθηκα, τιμής ένεκεν, αλλά δεν θα είναι το ίδιο) , μια ταινία που περιμέναμε όλη την εβδομάδα όλοι στο σχολείο να δούμε, και αφού την είδαμε , την άλλη μέρα σε όλα τα διαλείμματα του δημοτικού τη συζητούσαμε με τους συμμαθητές μου (δεν ασχοληθήκαμε με το πολιτικό θέμα, δεν μας ένοιαζε, αλλά φυσικά με την μπάλα.…που έπαιζαν)…...και διαπίστωσα πως μετά από 40 χρόνια θυμάμαι και την tv και την ταινία και τις συζητήσεις με τους συμμαθητές μου και το feeling, και λέω ανάθεμα και αν μετά από μια εβδομάδα θυμάμαι τι είδα στην νεα LG και πως ήταν η ίδια η Tv, πώς μύριζε όταν ζεσταινόταν οι πύκνωνες της και αυτό το καφέ της ξύλο…...(που δεν έχει) . Τα πράγματα άλλαξαν, προς το χειρότερο αν με ρωτάτε, οι «πολυτέλειες» μας έκαναν μαλθακούς και αχόρταγους με μόνιμη ανηδονία, και το συνδέω και με το άλλο θέμα που τρέχει για την ....κατάθλιψη.

Ήσυχο, ήσυχο το κανέϊ καθότανε στη ποταμιά να κλαίει και ήρθε η καρδούλα του η χρυσή να πάρει τις συγχορίες στην ακτή. - Αρχαίου ανώνυμου ποιητή.

ειναι το μόνο ίσως για το οποίο δε τον φοβάμαι καθόλου. ας βγει και θα κολυμπήσουμε στο χρημα. Τον αλλο φοβάμαι για τις συντάξεις :)

δεν θυμάμαι ειδησεογραφία, γιατί στα 90ς ήμουν έφηβος! Γνωρίζω όμως ότι πέρα από τα διεθνή δρωμενα (πόλεμοι) στην Ελλάδα που ζούσα εγώ κυριαρχούσε ρατσισμός, ομοφοβία, σεξισμός, bullying, ενδοοικογενειακή βία, στιγμα στις ψυχικές ασθένειες κλπ. Θα μου πεις και τώρα υπάρχουν, απλά τώρα ξέρουμε ακριβώς ποσοτητα και ένταση ενώ τότε ήταν μέσα μας και κανονικοποιημενα. @otto## ίσως δεν εκφράστηκα καλά. Η καινοτομία του sf2 δεν αμφισβητείται (δειτε το high score στο νετφλιξ οποίος δεν το έχει κάνει και τον νοιάζει η ιστορία των games). ήθελα να πω ότι μόλις παίξαμε με τα emulators καταλάβαμε ότι τα θυμομασταν πιο ωραία από ότι πραγματικά ήταν.

και τα FUNDS την προτιμούν

Ναι για εμενα μιλάω. Αρα μπορει να ειναι αυταπάτη. Οχι με τιποτα δεν θα ηθελα να παω μπροστα. Αφηστε με πισω να ξαναζω τα 80'ς και τα 90'ς.......all over again. Και στο ξανα λεω, ΗΜΟΥΝ σαφως χειρότερα σε ολους τους τομεις απο ό,τι τωρα, αλλα ΑΝΕΠΝΕΑ.....και ημουν ανέμελος (και δεν εχει να κανει με τις τωρινες υποχρεώσεις μου- παλι μονος μου είμαι χωρις νέες υποχρεώσεις ) εχει να κανει με την "καταπιεση" (έμμεση και άμεση) που υφιστάμεθα τωρα σε όλους τους τομεις (και δεν μιλαω με αφρομη το λοκ νταουν).

Τα πράγματα είναι απλά και έχουν ερευνηθεί. Η ευτυχία πού θα νοιώσει ένας άστεγος αν τον πάρεις απο τον δρόμο και τον βάλεις σε ενα ζεστό υπόγειο είναι εκατο φορές μεγαλύτερη απο το να πάρεις εναν απο μια γκαρσονιέρα και να του δώσεις ρετιρέ οροφοδιαμερισμα και 1000 φορες μεγαλύτερη απο το να πάρεις εναν απο ρετιρε οροφοδιαμερισμα και να τον βάλεις σε τριπατη μεζονετα.

Θα μπω πάλι σφήνα Παραδόξως θεωρώ κια τις δυο αποψει σωστές. Εξ άλλου σημασια έχει πως το νιώθουμε εμεις . Τι πιστεϋω εγω? - Εμένα με εχει βολέψει αφάνταστα σε πολλά πράγματα όπως έρευνα ιστορικη, στην μουσικη και σε πολλα άλλα ανα τα χρόνια , αλλά και έχω χασει αμετρητες ωρες σε άχρηστες πληροφορίες που τρακαρω καθημερινά .Ποιο εϊναι το ισοζϋγιο? Δεν ξέρω. Οπως και εσεις μεγάλωσα χωρις να υπάρχει internet και τα παρελκομενα του και αναπολώ πολυ όμορφα τις εποχές εκεϊνες . Δεν μπορεί τίποτα να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επαφη απο κοντά .Σιγουρα. Γενικά το θεμα που μιλαμε ειναι θεμα -ΘΕΜΑΤΩΝ. Τεραστιο. Ζούμε ουσιαστικά δυο παράλληλες ζωές - καθημερινότητες .Την πραγματική και την internetikη. Απο την μια πηδάμε στην άλλη και πϊσω πάλι. Το μεγαλυτερο προβλημα για μενα εϊναι οτι κάποιοι έβαλαν το "τυρί" για να μπείς στήν φάκα με τα χίλια τυριά με σκοπο να ελέγχεσαι αφοϋ αφήνεις "ϊχνη" . Αν είσαι μάγκας και μπορείς να αρπάξεις το τυρί και να το φάς αλλοϋ χωρίς να σε πιάσουν τότε μπράβο.

ε, μην τρέφουμε αυταπάτες

ωχ αμαν. άρχισες κι εσύ να τα μασάς για τις συντάξεις; τη κάτσαμε.

Ψεύτη, δεν σου είπα τίποτα.

Κάτσε πρώτα να σου πει για τις συντάξεις και μετά αποφασίζεις.

εντάξει λαοπλανε κέρδισες τη ψήφο μου :)

εφόσον σταμάτησαν τα live σταμάτησε και η όρεξη για μουσική.... δεν υπάρχει κίνητρο και ενώ υπάρχει άπλετος χρόνος που θα μπορούσα να ασχοληθώ με δικά μου κομάτια δεν κάνω τίποτα δεν υπάρχει όρεξη.... δηλ ή θα τρέχω σαν τον π@#$! και θα βγάζω οδηγούς για λαιβ την ημέρα και το βράδυ θα γράφω δικά μου ξενυχτώντας ως τις 4 ή δεν θα κάνω τίποτα σαν να έχεις την Nürburgring και μια Ferrari και να κάθεσαι να πλένεις τη Ferrari ή να σκουπίζες την πίστα επειδή δεν έχει αυτοκίνητα η πίστα.... περίεργο συναίσθημα όντως....

Πολύ ενδιαφέρον αυτο με τα δωρεάν κανάλια - δεν ειχα ιδέα ! Είχαμε 2 τηλεοράσεις στο σπίτι από αυτές τις πιο φρέσκες και χάλασαν αμφότερες μέσα σε 4-5 χρονια. Κατέβασα από την αποθήκη μια παμπάλαια 25ετίας plus και άγνωστης φίρμας, η οποία παίζει ακόμη..... Οταν ΠΑΡ' ΕΛΠΙΔΑ "αποδημήσει" κι αυτή , τότε θα αναγκαστώ να αγοράσω άλλη . Ορθότατη η ρύση κατά τη γνώμη μου : "Ουτε την χρειάζεται ούτε την αντέχει ο ανθρώπινος νους τόση πληροφορία"

4 και δεν είμαι κιθαρίστας.

Speak for yourself! :) Μια ηλεκτρική SSS squier strat έχω στο εξοχικό όπου περνάω πολυ καιρό, μια Τele στην ΑΘήνα για jam με φίλους (θα την ανταλλάξω λίαν συντόμως με άλλη) και tτρεις ακόμη (μια SSS squier strat, μια LP με humbuckers και μια LP με P90) στον τόπο κατοικίας μου στο εξωτερικό... Όπως γνωρίζεις εξ ιδίων ζώντας εκεί έξω, είναι θέμα το να μεταφέρεις ηλεκτρική με αεροπλάνα και βαπόρια από δω και από εκεί. Αντίστοιχα έχω και έναν φθηνό Vox τρανζιστορ στο εξοχικό, ένα αρχαίο Harley Benton για practice στην Αθήνα, και τους "κανονικούς " μου ενισχυτές, στο εξωτερικό όπου ζώ... Εις την εξοχήν, is nt she looking beautiful today?

Αλλο αΦτο.... Και εγω το μονο που θελω σε λιγα χρονακια ειναι να αποσυρθω στο χωριο μου το Βερολινακι και να κανω βαρκαδες στο Spree ακουγοντας απο το smart phone μου μονο παραγωγες που γραφτηκαν στα Hansa Studios κανοντας ταυτοχρονα τη διατριβη μου για την αρχιτεκτονικη και την τεχνη στο Βερολινο του μεσοπολεμου...και να πινω snaps στο Spreewald τα καλοκαιριατικα σαββατοκυρΓιακα... & μεγαλειωδη Riesling στο KDW τα χειμωνιατικα.... Αλλα οι ΗΠΑ δεν μου φταινε σε τιποτα... Σιγουρα η ΕΥΡΩΠΗ ειναι το ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ μερος στον πλανητη γη (οποιοσδηποτε καποιας....σοβαρης ηλικιας ανθρωπος που εχει ταξιδεψει πολυ στο ιδιο συμπερασμα καταλήγει) και ειμαστε ΤΥΧΕΡΟΙ που ζουμε εδω

εδώ ψιλοδιαφωνώ λάκη. Χάζευα προχτές στο ytb μια εκπομπή τους Παπαδάκη (καλημέρα ελλάδα) από το 1994. Σε πληροφορώ ότι το περιεχόμενο έμοιαζε δραματικά με το σημερινό. Επίσης αν πάμε πιο πίσω από την κρίση θα δούμε ότι υπήρχαν άλλες κρίσεις χειρότερες. Επίσης πάντα γινόταν πόλεμος στη μέση ανατολή, πάντα είχαμε θέματα με τους Τούρκους, πάντα είμαστε οι φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης. Δε λέω για τα τελευταία 50 χρόνια μόνο. Από το 1400. Τώρα δε ξέρω αν αναφέρεσαι μόνο στο στενό πλαίσιο των 90s

έτσι είναι. κάθε γενιά έχει την τάση αν εξιδανικεύει τα της προηγούμενης αλλά νομίζω σε κάποια πράγματα υπάρχει δόση αλήθειας. πχ δεν ήταν καλύτερα που παίζαμε έξω με του φίλους μας αντί αυτή τη μλκια τώρα που τα παιδιά παίζουν όλη μέρα playstation; Δε κατηγορώ το PS απλά πιστευω ότι δεν υπάρχει εύκολα μέτρο διότι αυτά τα πράγματα ειναι φτιαγμένα για να εθίζεσαι. Ειναι σα να έχεις μπροστα σου κανονικό φαί και γλυκό. Το μυαλό σου θα ζητάει τη ζάχαρη όταν τη γευτεί. Έτσι λειτουργεί, ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες. Τώρα για το αν ήταν καλό το παιχνίδι ή όχι, νομίζω έχεις λίγο άδικο. Είναι σα να λες "δεν ήταν καλό το apollo 11" επειδή σήμερα τα διαστημικά οχήματα είναι έτη φωτός μπροστά. Πρέπει να συγκρίνουμε μήλα με μήλα, και να συμπεριλαμβάνουμε στη σύγκριση και την πρωτοτυπία. Φυσικά και τα video games ειναι σήμερα καλύτερα αλλά πόσα απ'αυτά έχουν την πρωτοτυπία του street fighter ή του packman ή ακόμα και του πρώτου tomb raider;

Εγω παντως προτιμω να παιρνω σκετες ακουστικες και να βαζω εξωτερικο προενισχυτη. Βαζω οποιον θελω και αμα λαχει και περασουν τα χρονια και βγει κατι καλυτερο, τον αλλαζω. Αυτο το αποφασισα να το κανω το 97, οταν πηγα και δοκιμασα κατι Taylor σειρα 8 και η σκετη ακουστικη ακουγοταν 2 φορες καλυτερα απο τις ηλεκτρο. Πηρα αυτη λοιπον (γιατι την ηθελα βασικα για ηχογραφησεις στο στουντιο) και απλα εβαλα (ο μαστορας δλδ) ενα πολυ καλο piezo κατω απο τον καβαλαρη, οπου ανοιχτηκε μονο μια μικροσκοπικη τρυπα για να περασει το καλωδιο και απο πισω βγηκε υποδοχη του βισματος στο strap της ζωνης. Μηδενικη δηλαδη επεμβαση στην κιθαρα. Απλα δεν εχω τα χειριστηρια στο χερι. Τα εχω στο ποδι. (ακομα καλυτερα) Τις παταω στο κεφαλι ολες τις ηλεκτροακουστικες της Taylor .

εφ όσον είναι AC δεν τίθεται θέμα αναποδιάς. Όπως και να μπει το ίδιο είναι.

Χρήσιμη σελίδα με αντιστοίχηση των κλώνων απο Joyo, Mooer, Behringer. https://www.clonepedalindex.com/

Παλιοτερα ειχα πολλη ορεξη να παιξω και να βγαλω πραγματα αυτοσχεδιαζοντας επειδη ακριβως ηξερα οτι θα ερθει το Σαββατο-Κυριακο και θα παιζω Live. Ελιωνα στη κιθαρα και στα πληκτρα. Η ζωη τα εφερε ετσι που περασα μια εντονα δημιουργικη περιοδο, στην οποια η εμπνευση ηταν ακατασχετη. Στιχους μελωδιες ενορχηστρωσεις. Πλεον εχω εμπνευση στιγμιαια σε ανυποπτες στιγμες: Κανοντας τσιγαρο στο μπαλκονι, στριφογυριζοντας στο κρεβατι, στο αυτοκινητο πολυ. μπορει να εχω 3-4 καλες μελωδικες ιδεες σε μια μερα, μπορει να μην θελω να "ακουσω" νοτα στο μυαλο μου για εβδομαδες. το κακο ειναι οτι εχω αφησει τη κιθαρα λογω αναδουλειας και οικογενειακων-επαγγελματικων υποχρεωσεων, εχω ομως προχειρα τα πληκτρα σε μια γωνια στο σαλονι και το λαπτοπ απο πανω. θελω να ξαναρχισω να δημιουργω ομως με φροντιδα παιδιων και βοηθεια στο σπιτι γενικοτερα δεν υπαρχει ορεξη και κουραγιο μετα τις 12 τη νυχτα που ηρεμω.. ελπιζω να καταφερω να δημιουργησω κατι. Μου εχει λειψει πολυ αυτο το "γεμισμα" και η ευχαριστηση του να βλεπεις το σημα σου στη καρτα ηχου να γινεται κυματομορφη. Ο μεγαλος μου γιος ζητησε να μαθει μια μουσικη απο fortnite. Του την εμαθα στα πληκτρα και σκεφτομαι να τον ηογραφησω και να βαλω απο πανω τυμπανα μπασο και ηλεκτρικες. Για δικη του ικανοποιηση (εκανα κατι με τον μπαμπα) και για δικη μου ευχαριστηση. Ειδωμεν....

ίσως ο καλύτερος σύγχρονος (=μετά το 75). Μεγάλη επιρροή και στη σχεδίαση οργάνων σύμφωνα με τις απαιτήσεις του. Σχολή ολόκληρη. Δυστυχώς για μένα από τους λίγους κιθαρίστες που δεν τόλμησα ούτε θα τολμήσω ποτέ να προσπαθήσω να παίξω κάτι από αυτά που έπαιξε. Μόνο κάποτε το ριφ, και μόνο, από το hazard profile.

To μόνο σίγουρο είναι πως η δεύτερη έχει καλύτερο ήχο. Για την εικόνα τώρα... Πάντως το σύνολο μου θυμίζει το πως σκεφτόμαστε κάποτε. Το πρώτο πράγμα που είχα ζωγραφίσει στο νέο μου μπλοκ ιχνογραφίας στην πρώτη δημοτικού, ήταν μια πολύπλοκη συσκευή που έσπαγες αυγά απο πάνω και έπεφταν όμορφα τηγανισμένα μάτια στο πιάτο απο κάτω. Το μέλλον όμως επιφύλασσε τσιπάκια που περιέχουν χιλιάδες κυκλώματα που θα χρειάζονταν δωμάτια ολόκληρα για να χωρέσουν. Τα πάντα σμικρύνθηκαν.

Τωρα στα σοβαρα. ΟΠΟΙΟΣ προτιμάει τo πρωτο setup από το δεύτερο , να με κανει πλοκ στο FB, unfollow στο Insta ....και στο twitter, Είναι θέμα φιλοσοφίας .&-

Αν ψάξεις λίγο, θα δεις ότι σχεδίασε κάποια μηχανήματα όπως το juice extractor https://reverb.com/item/2607911-rocktron-juice-extractor-alan-holdsworth-rack-mount και κάποια άλλα, όπως επίσης ότι μόνταρε όλους τους ενισχυτές του, για να πάρει από αυτούς τα χαρακτηριστικά που ήθελε. Ο Scott Henderson πήγαινε κάποιες φορές σ' αυτόν να του φτιάξει τα μηχανήματα επίσης. Το 1995 που είχα παρακολουθήσει ένα σεμινάριο του Scott, μιλούσε για τον Allan, και το τι έκανε με τα μηχανήματα. Και όχι μόνο αυτός. Και ο EVH ο οποίος τον βοήθησε πολύ αργότερα, και άλλοι. Γενικά το είχε με το σπορ, σπάνια έπαιρνε κάτι και το χρησιμοποιούσε όπως ήταν. Ανήσυχο πνεύμα, ήθελε να βγάλει έναν ήχο που να υποστηρίζει το παίξιμό του (με τις ιδιαιτερότητές του) χωρίς πολύ παραμόρφωση, και το προσπαθούσε μόνος του. Ούτε καν τα χρήματα δεν είχε, έπρεπε να πουλήσει η γυναίκα του (την οποία ευγνωμονεί σε συνεντεύξεις του) ένα σπίτι για να μπορέσει να γράψει κάποια από τα άλμπουμ που είναι αυτή την στιγμή (και πάντα θα είναι νομίζω) σημεία αναφοράς στην σύγχρονη μουσική ανεξαρτήτως είδους.

Προφανώς αναφέρεσαι στο μουσικό είδος (?) Εγω περισσότερο το αντιλαμβάνομαι σαν την ύλη/ενέργεια που μας περιβάλλει και τι προοπτικές βλέπει ο καθένας μέσω αυτών. Όλοι στην τελική με δώδεκα νότες καταπιανόμαστε. Άλλοι πιάνουν την άμμο και φτιάχνουν όμορφα σχηματακια στη παραλία και άλλοι την παίρνουν και τη μετατρέπουν σε περίτεχνο γυαλί.

Νομίζω ότι στο ίδιο σύμπαν βρισκόμαστε όλοι. Απλά υπάρχουν άνθρωποι που παρατηρούν/αντιλαμβάνονται περισσότερα από άλλους και και επέκταση τα κάνουν κτήμα τους.

το 80% του internet ειναι όπλο από το οποιο κάποιος κερδίζει όπως κερδίζουν και οι κλασικές βιομηχανίες όπλων. Μη με πάρεις για γραφικό αλλα η ενημέρωση και η διαφήμιση δεν ειναι εργαλεία ειναι όπλα. Προσοχή γτ όντως ακουγομαι λιγο γραφικός. Δεν εννοώ ότι φτιάχτηκε για να μας ελέγχει. Λεω πως έχει γίνει κατόπιν εορτής.

Παιδιά κι όμως κάποια πράγματα δεν ελέγχονται. Ειναι σα να λες φτιάχνω ένα όπλο αλλα άπτεται του ανθρώπου αν θα σκοτώσει. Έτσι ειναι μόνο θεωρητικά. Δε το παω στο "οσο παλαιότερα και καλύτερα", αλλά δείτε τι γίνεται τριγύρω μας. Κοσμος κολλημένος στο ίντερνετ, fake news παντού, σκουπιδαριό από πληροφορίες που μας κάνουν μόνο να χάνουμε πολύτιμο χρόνο, μασημένη τροφή που εκπαιδεύει ορδές ημιμαθών, ταχύτατη διάδοση κάθε τύπου ηλιθιότητας. Φυσικά έχει πολλά καλα αλλα όπως έγραψα το τίμημα ειναι μεγάλο. Εγώ προσωπικά δεν έχω καθόλου social media. Μονο LinkedIn και αυτο για δουλειά. Ακομα κι έτσι όμως κάθε μερα βομβαρδιζομαι από ενα καρο άχρηστες πληροφορίες. Χώρια που διαφωνώ με την σημαντικότητα που έχουν πάρει τα σοσιαλ μίντια στη ζωή μας. Πχ τώρα ο καιε υπουργος αντί να βγάλει μια σοβαρή ανακοίνωση τουιταρει. Τις προάλλες άκουσα ότι η πρόεδρος της δημοκρατίας αφού συναντήθηκε με την μπεκατωρου έβγαλε αμέσως ανακοίνωση στο Facebook. Καταλαβαίνω πως από εκεί ενημερώνεται ο κοσμος αλλα τα θεωρώ λίγο ασοβαρα πραματα αυτα.

Πηγαινε στο κοντινότερο σημειο ανακύκλωσης ηλεκτρικων συσκευών της περιοχής σου και θα βρεις πεταμενες 10 crt τουλάχιστον......

Τηλεόραση μόνο για gaming πλέον (όχι ότι παίζω και πολύ, αλλά πλέον είναι πολύ προτιμότερο να παίξω ένα παιχνίδι που διαρκεί 60 ώρες παρά να δω 30 μέτριες ταινίες ή 6 σεζόν από σειρές που είτε θα αποδειχθούν μούφα, είτε θα τελειώσουν ανολοκλήρωτες και δεν θα μάθουμε ποτέ τι στο διάολο συνέβη μετά μιας και το συνδρομητικό κανάλι θα αποφασίσει να μην συνεχίσει την παραγωγή με 2η σεζόν κτλ). Αν ασχολιόμουν πιο πολύ με retro gaming θα γούσταρα και μια CRT για να παίζω σε πραγματική 4:3 εικόνα, μιας και τα crt filters που έχουν τα emulators ή κάτι επανεκδόσεις παλιών κονσολών (super nintnedo mini, mega drive mini κτλ) είναι τραγικά (εκτός αν όντως τα παιχνίδια έδειχναν τόσο χάλια και παλιά αλλά δεν το θυμάμαι γιατί ήμουνα μικρός :P )

Έχει η πίτσα φαν προσφορά σαρβάιβορ σήμερα, "Φαγανοί εναντίον πεινασμένων". Πήρα μια σπέσιαλ με φιλαδέλφεια στο στεφάνι.

Τι να λέμε τώρα ... Άλλο σύμπαν από το δικό μας.

Θε-μα-τά-ρες.... Απο το διπλό CD "Blues for Tony" (2009) με τους Allan Holdsworth (guitar), Alan Pasqua (keys) Jimmy Haslip (bass), Chad Wackerman (drums). Διαμάντι το λαιβακι!

4 κι εγώ. μακράν ο πιο δημοφιλείς αριθμός απ ό,τι βλέπω. και τώρα μεταξύ μας, ακόμα κι ο steve vai να σαι πάνω από 2-3 κιθάρες δε χρειάζεσαι. όλοι οι υπόλοιποι είμαστε απλά θύματα του καταναλωτισμού :)

Περισσότερες από όσες χρειάζομαι, και σαφώς λιγότερες από όσες θέλω.

To καλο αποτελεσμα στο μαστερινγκ φαινεται οταν το ακουμε σε ξεφτιλα ηχεια και δεν τριζουν. Αυτος δεν ειναι ο τελικος σκοπος του; Αν ειμαι λαθος διορθωστε με.