Πίνακας συμμετοχής

Ναί και όχι. Εφόσον παίζεις σπίτι σου με software η σε στούντιο, ακόμα και ζωντανά, και περνάς το ηχητικό σήμα απο 47 εφέ, οκ. Όσο "καθαρίζει" όμως η απόσταση μεταξύ κιθάρας και ενισχυτή, τόσο πιο έντονα αντιλαμβάνεσαι την κιθάρα που κρατάς στα χέρια σου. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που ψάχνουν απόλαυση στη δεύτερη περίπτωση. Τα ζητήματα πάντα παραμένουν δυο. Να μην είσαι αφελής και να ερευνάς ώστε να γνωρίσεις σε βάθος τον κόσμο που αγαπάς, και να προτάσσεις πάντα το αποτέλεσμα, τη μουσική, χωρίς να τυφλώνεσαι απο ανασφάλειες και ψευδαισθήσεις. Όλα παίζουν ρόλο, ανάλογα με το ποιός είσαι και τα μυαλά που κουβαλάς.

το θέμα φίλοι είναι πως αντιμετωπίζεις την ηχογράφηση... από ποια πλευρά... τεχνική?... καλλιτεχνική?... η συνισταμένη τους?... και εκεί που κατά την ταπεινή μου γνώμη την πατάμε με τις υποκειμενικές μας συγκρίσεις σε ανάλογες κουβέντες, δεν είναι στο ότι μπερδεύουμε (αναπόφευκτα) τις 3 έννοιες στο τελικό άκουσμα που φτάνει στα αυτιά μας, αλλά στο ότι ο καθένας μας το κάνει σε διαφορετικό ποσοστό, με το σημαίνων γι αυτόν κριτήριο να διαφέρει... έτσι δυστυχώς το κοινό reference που απαιτεί η εξαγωγή καθαρών συμπερασμάτων δεν υπάρχει (ή τουλάχιστον είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί σε χαλαρές κουβέντες ανθρώπων με μεγάλη γκάμα αντιλήψεων, εμπειριών ακόμα και φυσικής δυνατότητας του σώματος ως προς την ακοή)... τα παραδείγματα που έβαλε ο Νίκος παραπάνω είναι ενδεικτικά (είμαι μάλιστα περίεργος για το ποιες παραγωγές θα επέλεγε να αναφέρει ο καθένας)... στην δική μου γενιά, με τις παραγωγές τυμπάνων του 80-90 στην Ελλάδα επί το πλείστον "επιπέδου master chief" (με απλά λόγια της πιάτσας, "τηγανέ" ή "κατσαρολέ" ), κάποιοι περίεργοι είχαμε επιλέξει ως ακροατές, μια και σαν "παραγωγοί" ήμασταν πολύ μακρυά κυρίως λόγω έλλειψης hi end τεχνικής υποδομής και "τάλαντου" (όχι απαραίτητα ταλέντου), να κρυβόμαστε στο καταφύγιο της "πιστότητας" ως ζητούμενο... και στην ακρόαση και στην δημιουργία... στην πρώτη περίπτωση μαζεύοντας λυτρωτικά τέρψη και στην δεύτερη κρεμαστάρια ως αλεπούδες (αφού ναι μεν μια χαρά τις ακούγαμε τις διαφορές, αλλά δεν τις "φτάναμε" δε)... τες πα μην σας τα ζαλίζω... σχεδόν 40 χρόνια μετά έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα πράγματα, ώστε να θεωρώ ευλογημένους όσους ασχολούνται πια με την μουσική παραγωγή, έστω και από το σπίτι... το να έχεις στην διάθεσή σου πρόσφορα στο γραφείο σου δείγματα της ποιότητας των σημερινών drum VSTi είναι πως να το πω... "audio top models στο πιάτο"... τώρα τι θα τα κάνεις?... εντάξει μπορεί να παίξεις και τάβλι μαζί τους αν θες... η παγίδα έγκειται στο πως θα προσεγγίσεις την αξιοποίηση τους (ειδικά αν δεν το κατέχεις το άθλημα της χρήσης τους)... η εστίαση πρέπει να γίνει στον "τρόπο" περιορισμένο από το "ταβάνι" του στόχου του καθενός σε ενεστώτα κάθε φορά χρόνο... γιατί (παρα) πολλές φορές είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσει κάποιος κάποιο δείγμα που πλησιάζει το ποθούμενο ως έχει, παρά να μπει στην διαδικασία της δομικής επεξεργασίας του (ουσιαστικά "χαλώντας" το)... κι αυτό το "χάλασμα" δυστυχώς μετά από αρκετές ώρες ενασχόλησης ενός άπειρου (όχι ότι οι έμπειροι δεν την πατάνε) με μια μουσική παραγωγή, χάνει την προέλευσή του οδηγώντας σε αδιέξοδα το σύνολο του mix... τα παραπάνω ως κάποιες παρενθετικές σκέψεις μου στην κουβέντα, περισσότερο για προβληματισμό στο να αξιοποιηθεί το δυνατόν καλύτερα και στην πράξη (περνώντας και στην μουσική που είναι ο στόχος) η πρωτοβουλία του φίλου Νικόδημου (που έχει εντρυφήσει στο θέμα και έχει αποδείξει πολλάκις ότι δεν φείδεται διάθεσης να προσφέρει)... ο φόβος μου παρακολουθώντας την συζήτηση είναι απλά το να μην καταλήξει (το δυνατόν) στο να του ζητούνται αντιδημιουργικοί στην ουσία μαγικοί "μπούσουλες" όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά (και μην νομίσει κάποιος ότι δεν κατανοώ την ανάγκη που οδηγεί στην αναζήτησή τους)... καλώς ή κακώς για μένα στην ηχοληψία αυτοί (οι μπούσουλες), αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους λόγους "στασιμότητας"... κι εδώ η κλασική παροιμία με το ψάρι, βρίσκει "σχάρα" και κάρβουνα αναμμένα... ΥΓ1... δεν κατάλαβα το νόημα και το ύφος της "παρατήρησης - επίκλησης" του φίλου μας (και ελπίζω μην τον παρεξήγησα οπότε και του ζητώ προκαταβολικά συγνώμη) μια και ειδικά στο noiz έχουν περάσει πάρα πολλοί κατά καιρούς που μοιράζονται την όποια γνώση τους χωρίς υστεροβουλία και φαντάζει προσβολή στα μάτια μου (μόνο τα δικά μου?) το να "εγκαλούνται" αόριστα (με τον όποιο τρόπο) κι από πάνω... άλλωστε η εποχή που ο Μαστρο Μήτσος παίρνει στον τάφο του τα μεγάλα μυστικά της τέχνης του έχει περάσει ανεπιστρεπτί... το διαδίκτυο ναν καλά κι από "μάστορες" άλλο τίποτις... ΥΓ2 και σχετικό άσχετο... σαν ευτυχής κάτοχος κάποτε του κάτωθι original direct recording βινυλίου της Sheffield Lab, το είχα λιώσει σε ατέλειωτες ακροάσεις φέρνοντας τον ντράμερ (επί του προκειμένου τον Jim Keltner) "μπροστά μου" στο σαλόνι μου... για ένα μεγάλο διάστημα στην ζωή μου ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ να ακούσω τίποτα πλην audiophile παραγωγών κι αυτές αυστηρά κρινόμενες... τώρα πια στα γεράματα κατάλαβα (έστω και αργά) ότι τον ντράμερ δεν χρειάζεται σώνει και καλά η παραγωγή να στον φέρνει μπροστά στα μάτια σου... αρκεί να στον φέρνει μπροστά στην ψυχή σου... κι αυτό το κάνει η "μουσική" κι όχι ο τρόπος που θα την σερβίρεις...

Ένα Απογευματινό τζαμαρισμα με μπακι τρακι Μια και έξω με λάθη, προχειροδουλειά Είπα να το μοιραστώ. Βοηθαει το να μου επισημαίνουν τα λάθη. Όποτε ...Ελεύθερα Βιβα

Με αφορμή μία συζήτηση σε άλλο τμήμα του φόρουμ σκέφτηκα να κάνω μία μικρή παρουσίαση και review κάποιων εικονικών drum instruments & sample libraries που έχω χρησιμοποιήσει και έχω στην κατοχή μου....και φυσικά να συμπληρώσουν όσοι ενδιαφέροντε και με άλλες επιλογές ή και την εμπειρία τους απλά με κάποια από τα όργανα αυτά. Θα ξεκινήσω με μία μικρή εισαγωγή... Προσωπικά θεωρώ την συγκεκριμένη κατηγορία εικονικών οργάνων ώς μία πραγματική αποκάλυψη στο κομμάτι της μουσικής παραγωγής καθώς έδωσε πρωτόγνωρες δυνατότητες τόσο στο τμήμα του arrangement με την δυνατότητα δημιουργίας ολοκληρωμένων σετ με επιλογές που ίσως να ήταν πρακτικά δύσκολο να έχουμε στη διάθεση μας αλλά τόσο και στο θέμα του mixing προσθέτοντας μία μεγάλη ποικιλία ηχητικών επιλογών στην παλέτα μας. Τόσο ως sample libraries & VSTi για drum programming, ως μέσο για drum replacement αλλά και ως stand alone soft instrument η συγκεκριμενη κατηγορία κατάφερε να αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της αγοράς με αρκετά ενδιαφέρουσες προτάσεις. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν... Θα ασχοληθώ εδώ με 3 διαφορετικές προτάσεις και τις υποκατηγορίες τους: την "οικογένεια" του BFD, την αντίστοιχη της Toontrack (EZ Drummer & Superior) και το SSD του Steven Slate. Εκ των πραγμάτων θα ασχοληθώ κυρίως με το basic πακέτο κάθε πρότασης και όχι τόσο με τα διαθέσιμα expansions αν και θα αναφερθούμε και σε αυτά. Νομίζω πως είναι λογικό να χωρίσουμε αυτή την συγκριτική παρουσίαση σε 3 μέρη: 1. ποιότητα, χρηστικότητα και ποικιλία δειγμάτων 2. user interface, ευκολία χρήσης και δυνατότητες 3. επεκτασιμότητα Σε ότι αφορά το πρώτο μέρος θα έλεγα πως στην βασική τους εκδοχή όλα τα πακετά έχουν να προσφέρουν υψηλής ποιότητας ήχους αλλά δεν μπορώ να μη σταθώ σε κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του BFD όπως εξαιρετικά δείγματα από πιο "σπάνια" κομμάτια και μεγέθη (πχ slingerland) και πιθανότατα τα πιο ρεαλιστικά ambient microphones δείγματα. Από την άλλη πλευρά και όπως είναι λογικό το EZ drummer προσφέρει σαφέστατα πιο περιορισμένο αριθμό όχι μόνο διαφορετικών ήχων αλλά και σε ότι αφορά velocity layers, articulations κλπ. Και λέω πιο λογικό καθώς είναι το entry level της toontrack και απευθύνεται και γενικότερα σε ένα λιγότερο απαιτητικό κοινο. Σε ότι αφορά τώρα τα SSD & Superior θα έλεγα ότι είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους τόσο στην λογική του layering όσο και στην γενικότερη χροιά των ήχων: πραγματικά απίστευτα πολλές επιλογές σε διαφορετικά χτυπήματα, δυναμικές κλπ. Σε ότι αφορά τον ήχο αυτό καθ'αυτό και τα δύο προσφέρουν έναν αρκετά έως πολύ mix ready αποτέλεσμα με εμφανώς επεξεργασμένα δείγματα (σε αντίθεση με το BFD που πολλές φορές φαντάζει αρκετά "ωμό"). Αυτό φυσικά είναι ένας αρκετά σχετικός και υποκειμενικός παράγοντας...πχ προσωπικά προτιμώ να έχω μία πιο raw πηγή ωστε να μπορέσω να την εντάξω όσο το δυαντόν καλύτερα στο δικό μου ηχόχρωμα. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα νομίζω πως αυτό θα ήταν το SSD λόγω του καλού balance ανάμεσα στα ζητούμενα...μεγάλη ποικιλία right out of the box, πολύ υψηλή ποιότητα, χρηστικότητα και αρκετές δυνατότητες fine tuning. Σε ότι αφορά το δέυτερο μέρος...του user interface δλδ νομίζω πως τα πράγματα είναι εντελώς υποκειμενικά. Και πάλι το ez drummer είναι το πιο περιορισμένο σε δυνατότητες (λογικό) χωρίς όμως αυτό να το κάνει απαραίτητα και λιγότερο λειτουργικό....αντίθετα νομίζω πως είναι αρκετές οι φορές που βρίσκω το BFD "δύσκολο" και "δύστροπο" σε σημείο να με απωθεί η χρήση του... κάπου στη μέση τα υπόλοιπα με προσωπική επιλογή για νικητή το SSD...νομίζω πως το layout και η πρόσβαση σε κάθε ζωτικής σημασίας λειτουργία είναι ιδανικά σχεδιασμένη. ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι το SSD είναι σαφέστατα προσανατολισμένο σε ένα multi output mixing περιβάλον χωρίς "εσωτερική" επεξεργασία σε ότι αφορά eq, dynamics κλπ (αλλά με ένα υπερβολικά καλοσχεδιασμένο τμήμα ελέγχου της συμπεριφοράς κάθε οργάνου) σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που προσφέρουν μία "ολοκληρωμένη" λύση σε ότι αφορά την επεξεργασία (με κατά τη γνώμη μου αδιάφορα και όχι ιδιαίτρα χρησιμα εργαλεία...αλλά αυτό έχει να κάνει και με το ζητούμενο για τον καθε ένα, τον τρόπο που δουλέυει και χίλιους δυο άλλους παράγοντες). Σε ότι αφορά το τρίτο μέρος, εννοείται πως όλες οι προτάσεις έχουν ενδιαφέρουσες δυνατότητες επέκτασης σε ότι αφορά επιπλέον drum kits κλπ....θα σταθώ σε δύο σημεία από την μία πλευρά στο φτηνό ez drummer και στο jazz kit expansion το οποίο είναι πραγματικό διαμαντάκι...ίσως όχι τόσο για jazz αλλά σίγουρα πολύ δυνατό για indie pop-rock, post rock, garage κλπ... είδη δλδ που θέλουμε έναν πιο "χοντροκομμένο", ρεαλιστικό, organic drum sound...και από την άλλη στα expansions του SSD που προσφέρουν πολύ ωραίες επιλογές σε ιστορικά rooms & producers.

καλησπέρα σε όλες και όλους... σκέφτομαι να ετοιμάσω μία σειρά από videos στο YouTube, πιθανότατα σε εβδομαδιαία βάση με απαντήσεις σε απορίες κλπ ...ο εμπνευσμένος τίτλος της σειράς θα είναι "Just FAQ it!" θα ήθελα λοιπόν όσες και όσοι ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο να μπουν στο www.mixingnik.com και στην σελίδα contact να συμπληρώσουν την αντίστοιχη φόρμα που θα βρουν στο κάτω μέρος... υπάρχει η δυνατότητα επιλογής θέματος και τοποθέτησης ερωτήματος... υποθέτω στην πορεία τα πράγματα μπορούν να γίνουν πιο διαδραστικά με την μορφή comment στο Youtube κλπ... για αρχή όμως θα ήταν πολύτιμη η βοήθεια σας ώστε να διαμορφωθεί ένας βασικός σκελετός για αυτό το εγχείρημα. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων :)

Καιρό είχα να τραβήξω κάνα βίντεο. Αντί για αετό, πετάμε σόλα. (49 χρόνια από την κυκλοφορία του, Μάρτης 1972)

Μόλις είδα τις μαγικές λέξεις "γυμνή, μπάνιο, sex, ..." αυτομάτως το είδα με καλό μάτι. Μ' άρεσε και μ' άρεσε η Latimer προσέγγιση (που κανείς δεν πρόσεξε) στη κιθάρα. Καπνιστή είσαι μέγας απαγγέλων. Πήγες το κομμάτι σε άλλο level. Αυτά.

Πάντως, για να αποδώσουμε στον Καίσαρα τα δικά του... η κιθάρα του Γιώργου εδώ τα σπάει! Είναι ακριβώς του γούστου μου... δεν άντεξε βέβαια και σε ένα σημείο σρένταρε, αλλά μικρός είναι θα μάθει....

Οι περισσότεροι μόνοι μας παλεύουμε με τον Moby Dick και με τον εαυτό μας.... Τα παιδιά μας να είναι καλά και να περάσουν καλύτερα από μας. Για τα κιθαριστικά ας μιλήσουν οι Δάσκαλοι του noiz.

Σ' ευχαριστώ πολυ Τα είπες όλα Η αλήθεια είναι ότι μαθήματα κιθάρας δεν έχω κάνει, μόνος μου παλευω. Προσπάθησα μια φορά με ένα δάσκαλο αλλά ομολογώ ότι είμαι τεμπέλης. Ξέρω ποσό σημαντικό είναι να παίζεις με άλλους, δεν το 'χω κάνει ποτέ πέρα από μερικά τυχαία τζαμαρισματα Πολύ θα το θελα να είχα παρέα αλλά πολλές υποχρεώσεις παιδιά κτλ. Αλλα το σημαντικότερο είναι ότι λόγω εργασίας μετακινούμε συνέχεια.

Παντρέψατε το ρομαντισμό με το ρεαλισμό !!! Έτσι είναι η ζωή....ανακάτεμα ! ΜΠΡΑΒΟ παιχταράδες !!! Για μένα, εκφράσθηκε μια πραγματικότητα....με στίχο - ερμηνεία και μουσική υπέροχα δεμένα μεταξύ τους.

Μια χαρά είναι! Λάθη δεν βλέπω, στο blues τα υποτιθέμενα "λάθη" χαρίζουν feeling, tension, frustration & anxiety. Έχω την ταπεινή αίσθηση ότι ένας δάσκαλος ηλ. κιθάρας θα έβρισκε να σου δώσει συμβουλές για το πώς κρατάς την πένα και την δακτυλοθεσία σου. (IANAGT) Από την πλευρά της αρμονίας, έχοντας θητεύσει 3+ χρόνια με τον Άγγελο τον Σκορδίλη, δεν μπορώ να διανοηθώ κομμάτι bluez χωρίς ματζορομίνορα, sus4 και diminished συγχορδίες. Συνεπώς η άποψή μου είναι δηλητηριασμένη με προτίμηση προς μεγαλύτερη ποικιλία είδους συγχορδιών, μεγαλύτερη δυναμική περιοχή (pianissimo - piano - forte) και εντονότερες εναλλαγές στο ηχόχρωμα (το ίνδαλμά μου είναι ο Michael Landau). To phrasing σου μου αρέσει πολύ, είναι κοφτό και σύντομο - τα μεγάλα phrases απαιτούν πολλή μελέτη για το "περπάτημα" πάνω από τις αλλαγές των ακκόρντων, και εκεί είναι που τα λάθη και φαίνονται και ακούγονται. Έχεις επίγνωση των ορίων σου και παίζεις άνετα μέσα σε αυτά. Αυτό είναι δείγμα σοφίας και μου δίνει να καταλάβω ότι έχεις αντίληψη της έννοιας της εποικοδόμησης: κατάκτηση και κατοχύρωση λιθαράκι-λιθαράκι και μετέπειτα σταδιακή επέκταση των χωρικών υδάτων. Η άποψή μου είναι ότι παρόλη την πανδημία πρέπει να βρεις έναν συνομιλητή, έναν μπασίστα, ή έναν δεύτερο κιθαρίστα. Ο γιαπωνέζος είναι καλός, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη χωρίς διάλογο δεν υπάρχει ανάπτυξη (growth). Με έναν συνομιλητή και θα ανθήσεις και θα πλουτίσεις.

Εφόσον έχω την Άδεια του Admin, να δώσω μερικές ακόμα λεπτομέρειες. Προϊστορία: 0. Τα κλειδιά είναι αυτά: https://images.reverb.com/image/upload/s--HJfWbNtC--/a_exif,c_limit,e_unsharp_mask:80,f_auto,fl_progressive,g_south,h_620,q_90,w_620/v1471648053/ieddmvdeqbs8o6p4en9s.jpg . Περί του συστήματις Velve-Tune της Ibanez: https://ibanez.fandom.com/wiki/VelveTune. Μεγάλο thread με όλα τα προβλήματα εδώ: https://www.talkbass.com/threads/ibanez-musician-bass-club.1218259/ 1. Και τα τέσσερα κλειδιά μου έχουν τζόγο, και πλευρικό (κατά το σφίξιμο-ξεσφίξιμο) και "μέσα-έξω". Το πλευρικό προκαλείται από φθορά στο μπρούτζινο (συνήθως) γρανάζι, ενώ το μέσα-έξω οφείλεται σε χαλάρωση της βίδας που συγκρατεί το peg. Ο ατέρμονας είναι ατσάλι και δεν παθαίνει εύκολα. 2. Τα συγκεκριμένα κλειδιά δεν υπάρχουν στην αγορά πλέον και πουλιούνται ένα-ένα στο ebay σε απίστευτες τιμές. 3. Τα επίσημα διάδοχα κλειδιά, ή τα αντίστοιχα της Schaller και άλλων εταιριών έχουν μόνο μία βίδα στήριξης στο headstock, πράγμα που είναι frowned upon. 4. Μοναδικός δρόμος η συντήρηση/επισκευή και μοναδικό εμπόδιο το άνοιγμα του κλειδιού. 5. Τα κλειδιά είναι κλειστού τύπου και ανοίγουν μόνο από το αλουμινένιο καπάκι που φέρει το λογότυπο της εταιρίας. Το πρόβλημα είναι πώς να βγεί το καπάκι αυτό που μοιάζει πρεσαριστό. 6. Ψάχνοντας εκτεταμένα στο ιντερνέτου (μεγάλε Ζουγανέλη, εκτός από κολοσσός κιθαρίστας έχεις αλλάξει ανεπιστρεπτί και την Ελληνική γλώσσα!) για φωτογραφίες και ανοιγμένα κλειδιά, υπάρχουν μόνο δύο μέθοδοι: α) τρύπημα του καπακιού και βίαιο βγάλσιμο (λόγω σεβασμού στο κοινό αίσθημα και πολιτικής κατά του αίματος και της βίας δεν θα ποστάρω φωτο) και β) super glue (https://farm5.staticflickr.com/4609/26189525278_9a969ef19b.jpg). Συνοπτικά, κολλάμε το μεταλλικό στρογγυλό πράμα επάνω στο αλουμίνιο, περιμένουμε να στεγνώσει, και τραβάμε προς τα έξω. Για άλλους δούλεψε, για άλλους όχι. 7. Η δεύτερη μέθοδος μου έδωσε την ιδέα: Η super glue είναι γνωστή και αποδεδειγμένη μηχανολογική, τραυματοκομική και οδοντιατρική μέθοδος, αλλά μετά καθαρίζεται δύσκολα και θα γρατζουνήσει το αλουμίνιο και τo λογότυπο της Weyland-Yutani (δέκα χρόνια κάθειρξη). 8. Η αμέσως ισχυρότερη reversible & non-destructive μέθοδος συγκόλλησης είναι η αυτοκόλλητη ταινία διπλής όψεως. Οι προτιμώμενες φίρμες (και σε κόλλες γενικότερα) είναι της 3Μ, Bison, Pattex και Tesa. Δεν μιλάω για τις λεπτές που μοιάζουν με σελοτέϊπ που έχει κόλλα και από τις δύο πλευρές (οι πολύ καλές μάρκες ίσως δουλέψουν και αυτές) αλλά το λεγόμενο mounting tape με το οποίο κολλάς π.χ. κρεμαστάρια στο πλακάκια ή την πόρτα. Είχα ένα καινούριο καρούλι Tesa® Powerbond® Double-Sided Mounting Tape 1.5m x 19mm, model 55732-0004 (κόστος €5.50, https://www.skroutz.gr/s/18911759/Tesa-Ταινία-Διπλής-Όψης-Powerbond-55732-00004-19mm-x-1-5m.html) και είπα να δοκιμάσω την τύχη μου. Materials & Methods: 1. Απαιτούμενα υλικά: - βρώμικος πάγκος εργασίας - χαρτί υγείας (1 roll) - 1x Tesa® Powerbond® - κατσαβίδι Philips - λαδωτήρι με βελόνα σύριγγας και 40-60 SAE λάδι (ιδιοκατασκευή) - γράσο ABRO Heavy Duty #2 Lithium Grease (Part No LG-857) (€5, https://toolshouse.gr/εργαλεια/abro-00645-2-heavy-duty-lithium-grease-γράσσο-λιθίου-υψηλής-απόδοση/) - πλαστική σπάτουλα μοντελισμού με μυτερή άκρη (η πρώτη της φωτό https://www.skroutz.gr/s/26535115/Metron-Σπάτουλες-Πλαστικές-Σετ-5τμχ.html) - χαρτοκόπτης (με λάμα ξυράφι) - καθαριστικό λιπών ή ασετόν - μεταλλικός (ή πλαστικός) κύλινδρος διαμέτρου λίγο μικρότερης από το καπάκι (στην περίπτωσή μου 16mm) με εντελώς λεία επιφάνεια. Αν έχετε εργαλεία, η flat επιφάνεια ενός τρυπανιού είναι εξαιρετική. Την καθαρίζετε καλά από λίπη. 2. Προεργασία: Ενδελεχές καθάρισμα του καπακιού από λίπη και λιπαντικά, πρώτα με καθαριστικό γενικής χρήσης π.χ. αζαξ για τζάμια και μετά με κάτι ισχυρότερο. Τα δικά μου κλειδιά δεν έχουν βαφή ή πλαστική επιφάνεια, οπότε το ασετόν είναι δραστικό και αποτελεσματικό. Αν τα κλειδιά σας έχουν εκτυπωμένη φίρμα, ΜΑΚΡΥΑ από ασετόν, χρησιμοποιείστε κάτι απαλότερο και σαπωνοειδές (σκέτο οινόπνευμα δεν κάνει) 3. Αφού πλύνετε τα χέρια σας (για να μην έχουν λίπη) κόβετε με την φαλτσέτα ένα τετράγωνο κομμάτι (19mm x 19mm) από την ταινία διπλής όψης και την εφαρμόζετε πάνω στο καπάκι του κλειδιού (οι γωνίες που περισσεύουν δεν ενοχλούν). Με το νύχι πιέζετε το κερόχαρτο της άλλης πλευράς ώστε να κολλήσει καλά. 4. Βγάζετε το τετράγωνο κερόχαρτο και εφαρμόζετε τον κύλινδρο στην δεύτερη αυτοκόλλητη όψη. 5. Κρατάτε γερά το κλειδί στο ένα χέρι και τον κύλινδο στο άλλο, και με μία αποφαστική αξονική κίνηση (όπως σπάμε απότομα μια κλωστή, όχι πλευρική κίνηση) ξεκολλάτε το καπάκι. Αυτό ήταν! Στα 3 κλειδιά βγήκε με την πρώτη, στο ένα χρειάστηκε να επιμείνω με δεύτερο τετραγωνάκι αυτοκόλλητου πάνω από το πρώτο. Λίπανση: 1. Αυτονόητη διαδικασία. Ξεβιδώνετε την σταυρόβιδα και αποσυναρμολογείτε τα πάντα 2. Καθαρίζετε τα πάντα από τα στεγνά γράσα με την μέθοδο της επιλογής σας 3. Καθαρίζετε καλά το γρανάζι 4. Λαδώνετε απλόχερα τον ατέρμονα, περιστρέφετε το κλειδί πολλές φορές, σκουπίζετε το λάδι που περισσεύει 5. Καθαρίζετε την την φωλιά από λάδια για να πιάσει το γράσο 6. Γρασάρετε το peg και την φωλιά του και με περιστροφική κίνηση το τοποθετείτε στη θέση του 7. Γεμίζετε τη φωλιά κατά το 1/3 με γράσο και τοποθετείτε το γρανάζι στη θέση του 8. Περιστρέφετε το κλειδί για να κάτσει το γρανάζι στη σωστή θέση του 9. Βιδώνετε σφιχτά την σταυρόβιδα 10. Συμπληρώνετε με γράσο πάνω από το γρανάζι και πάνω από τη βίδα ώστε να μην μείνει σχεδόν καθόλου κενός χώρος όταν ξανατοποθετήσετε το καπάκι Κλείσιμο: Τοποθετείτε μαλακά το καπάκι, ευθυγραμμίζετε το λογότυπο με το κλειδί, και πιέζετε πιο δυνατά σε όλη την επιφάνεια του καπακιού. Το καπάκι είναι machined με πολύ μικρές ανοχές, οπότε θα "σφηνώσει" στη θέση του χωρίς προσπάθεια. Αν ανησυχείτε ότι μπορεί να βγεί, μπορείτε να το χτυπήσετε ελαφρά και μία μόνο φορά με σφυράκι μέσω ενός ξύλινου ή πλαστικού κύλινδρου που έχει ΑΚΡΙΒΩΣ την διάσταση του καπακιού (για να μην το λυγίσετε). Επίλογος: Χρεώνετε στον πελάτη €30+ΦΠΑ για κάθε κλειδί. Ελπίζω να ήμουν διαφωτιστικός, πάρτε και μια φωτογραφία.

Ηλεκτρικη απο αλλο πλανητη, ντραμς για σεμιναριο,πλουσιοι στιχοι και ομορφη ερμηνεια.

Η αναζήτηση τελείωσε. Βρέθηκαν από μέλη του noiz τα Μ-ΑUDIO BX5 που πριν λίγο παρέλαβα, και η Focusrite Scarlett 2i2 Second Generation που περιμένω να έρθει. Midi προς το παρών μου δάνεισαν ένα akai lpk25 να πάρω μία γεύση η οποία μπορώ να πω πως είναι πικρή. Πέρα απ τα πλήκτρα που είναι άστα να πάνε, οι δύο οχτάβες δεν φτάνουν με τίποτα. Σας ευχαριστώ για μία ακόμη φορά που μπήκατε στον κόπο να μου απαντήσετε.

υποθέτω εννοείς four cornered room

Τα εχω ολα. Και τα 45αρια του μητς και τον Κελτνερ Ολα τα μαζευω!

Ξεχνάς να σετάρεις, είναι όλα έτοιμα, μεγάλη υπόθεση.

Δεν μπορώ να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις αλλά θα κάνω μια προσπάθεια. Απ΄ 'όσο καταλαβαίνω το Analog lab V είναι η νέα έκδοση του analog lab 4 με ευκολότερο μενού και κάποια καλούδια. Το εγκατέστησα κανονικά με την άδεια που μου έδωσε η arturia αγοράζοντας το Keylab Essential 49. Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά μου έλεγε ότι είχε περισσότερες από μια φορές να το εγκαταστήσω αλλά δεν είμαι σίγουρος πόσες ήταν (το ψάχνω αλλά δεν το βλέπω τώρα). Δεν έχω δοκιμάσει να το τρέξω ταυτόχρονα σε 2 μηχανήματα. Δεν είμαι πληκτράς αλλά στα δικά μου αυτιά τα περισσότερα όργανα που έχει το analog lab 4 ακούγονται άριστα και το Stage-73 V που πάει μαζί είναι πολύ καλό. Σε δοκιμή που έκανα με το Keyscape δεν βρήκα μεγάλες διαφορές και ο πιανίστας μας το ίδιο. Είναι το βασικό μας εργαλείο για πλήκτρα και είμαστε ικανοποιημένοι. Το μόνο που λείπει είναι τα ορχηστρικά. Όλα τα όργανα που έχει είναι ουσιαστικά snapshots κάποιων presets για να πειράξεις τα presets πρέπει να αγοράσεις τα όργανα. Τα 2 όργανα που έδινε μαζί ήταν το mini v3 (Minimoog) και το stage 73 v (Rhodes) δε γνωρίζω αν τα δίνει ακόμα στο πακέτο. Γενικά πολύ καλό deal και το πλήκτρο είναι συμπαθέστατο και τα δώρα μόνο άξιζαν τα χρήματα. Εάν είσαι ψημένος πέρνα να το δοκιμάσεις και να πιούμε καφεδάκι.

Σωτήρης Αλεβίζος. Τότε έπαιζε πλήκτρα μαζί μας και τραγουδούσε. http://www.armonias-genesis.gr/18-εκδηλώσεις/βιογραφικά/98-sotiris-alevizos

Το μόνο σίγουρο με τα ξύλα είναι ότι όσο περνάνε τα χρόνια αυτά παίρνουν βάρος - Να, για παράδειγμα, οι ηλεκτρικές μου, μου φαίνεται τώρα ότι έχουν το διπλό βάρος από αυτό που είχαν πριν 20 χρόνια - ανεξήγητο

Ειδες? Με το που ειπες τη μαγικη λεξη Latimer, να τονα ο dim. Νικο, Νεστορα και Δημητρη, merçi beaucoup!

το άκουσα και γω... ωραίες κιθάρες

πάρε άλλη μια φωτό δώρο. (εγώ στο κέντρο, πιθανόν γνωρίζεις κι άλλους)

Κατάλαβα. Το B5 της Behringer που έρχεται στα 55; Ίδια κατηγορία είναι περίπου όλα αυτά. Εγώ θα τολμούσα ακόμα και το Superlux Hi10 που κάνει 33, αλλά δεν έχει ούτε low-cut, ούτε pad. Αλλά πρώτη μου επιλογή για M/S θα ήταν άλλο ένα B2 (αν είχα ήδη ένα), ωστέ να μπορω να γράφω και blumlein με τα δύο σε figure 8, και να έχω πιο προβλέψιμα αποτελέσματα στο M/S.

Ρε funk τι μου θύμησες... αν σας πώ ότι το επόμενο του Joe Tex ήταν το δεύτερο ίσως 45άρι που αγόρασα??? (μέσα στα πρώτα ήταν τα Shaft (Isaac Hayes), For the Love of Money (O' Jays, what a bass intro !!!), It's too late (Carole King), Four Squared Room (War - absolute Art), Papa was a Rolling Stone (Temptations), (και δείρτε με ελεύθερα) Forever and Ever (Demis Roussos).

Θα μαθεις να τη σεταρεις. Μικρος εισαι ακομα...

Γιώργο, το έχω ξαναγράψει..., στην ζωή είμαι χαρούμενο άτομο, αισιόδοξο (αφού να φανταστείς ρυτίδες γέλιου δεξιά-αριστερά στα μάτια μου απόκτησα πολύ μικρός). Τώρα πως μου βγαίνουν "τέτοιοι" στίχοι και δεν μπορώ να γράψω αισιόδοξους-χαρούμενους δεν ξέρω... Κάνα δυο φορές παλαιότερα προσπάθησα να γράψω, αλλά με τραγικά αποτελέσματα... μου βγήκαν "ψεύτικοι"!

Τα εχουμε λυσει ΧΡΟΝΙΑ τωρα αΦτα στο ΝΟΙΖ Γνωριζουμε ΟΛΟΙ μας οτι: 1.Οι Beatles ηταν αμπαλοι 2. Ο Keith Richards δεν κΣερει να βαρΕΙ την ΛΑ 3. Ο Hendrix δεν ηξερε κιθαρα Με τα ΛΥΜΕΝΑ θέματα ρε φιλωΟυς ασχολιΕσε?

εκείνα τα χρόνια η αριστερά είχε πέραση

τα πρώτα των beatles ηχογραφήθηκαν με τρικάναλο έως 4κανάλο και τότε αφήνανε τα 2 για φωνητικά. Απο όσο θυμαμαι τα μόνα στερεο ηχογραφημένα τύμπανα στους Beatles ήταν το the end/abbey road. Αυτό βέβαια δεν ήταν πρόβλημα διότι τότε εξαντλούσαν το θέμα σε τέτοιο βαθμό ώστε έστω και σε ένα tarck όλα τα τύμπανα να βγάζουν εξαιρετικά ισορροπημένο ήχο ακόμα και σημερινά δεδομένα.

Οντως και για τα δικα μου γουστα παντα,μπορει να μην ειναι απο τα καλυτερα σας,οχι παλι οτι δε μoυ αρεσε κιολας.Θα ηθελα κατι που να του δωσει λιγο εκπληξη σε καποιο σημειο αλλα αυτο ειναι δικο μου βιτσιο να λεμε.Οπως δηλ τα ειπε ο,παντα,σοφος γεροντας Φασιανος.Το ακουσα χτες βραδυ,ξανα σημερα το πρωι για να δω ισχυουν τα ιδια.Εφοσον ομως το θεωρειτε απο τα καλα σας πασο,εσεις ξερετε καλυτερα. Οι στιχοι του Φωτη,οι δικοι του και αυτοι που δανειζεται,μου φαινονται πολλες φορες,αρκετα "βαριοι". Ειναι ομως το υφος του αυτο και συχνα αντιμετωπιζω τη φωνη σαν ενα ακομα οργανο μεσα στο ολο,μου αρεσει και ο τροπος που τα λεει. Γενικως ειστε ωραιοι,να γραφετε να ακουμε. Ειδικως,Φωτη εχεις πμ με μια διευθυνση........

1.και να είχαν χρησιμοποιήσει (που σιγουρα χρησιμοποιούν ειδικα μουσικοι που "τα κανουν ολα μονοι τους" και που γραφουν soundtracks ,instrumentals αλλα και τραγουδια) θα στο έλεγαν ή θα στο έδειχναν? 2.μια ακριβή παραγωγή προϋποθέτει και ακριβό στούντιο, ακριβό(α) drumkit(s) και το σημαντικότερο...ακριβό ΝΤΡΆΜΕΡ ....σιγά μη παίζουν με Electronic drum kit και samples (αντε κανα kick/snare enhancement σε καμία μεταλ παραγωγή να καμΝουν αλλα φανταζομαι το θεμα μας αφορα τη.... κανονικη μουσικη ) οι triple scale session drummer ή οι drummer των μεγαλων group (ξανα-μιλαω για ΚΑΝΟΝΙΚΗ μουσικη οχι για metal ή dance/hip hop ) αφου ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ λογος που θα παρεις εναν drummer ειναι ο ΗΧΟΣ του... οι δυναμικες και το feel του που εξαφανιζονται με τη χρηση samples... προσωπικα δεν εχω χρησιμοποιησει ποτέ μου σε παραγωγη ΜΠΑΝΤΑΣ vst drums προτιμω ακομα και εναν ΜΕΤΡΙΟ ντραμερ με μετριο ηχο παρα καποια λουπα vst ή καποιο sample χωρις δυναμικες....αλλωστε η ιστορια του ροκ...βρίθει απο αριστουργηματα με "κακοηχογραφημενα" ντραμς ....(απο τα πρωτα των Beatles που τα ντραμς παιζουν μονο στο....αριστερο καναλι και το μονο που ακουγεται ειναι το wash του crash/ride ,μεχρι το Heroes του Bowie που....δεν εχει στο mix..... bass drum ) .. τα vst drums ειναι IMHO μια λύση αναγκης οταν δεν υπαρχει μπαντα και οταν καποιος "παιζει μονος του" ή όταν το budget ειναι τραγικά χαμηλό ή ,οπως συμβαινει στις μερες μας δυστυχως ,ανυπαρκτο.... 3.στην περίπτωση που όντως χρησιμοποιεί κάποιος samples (για να τα χρησιμοποιεί θα γράφει προφανώς σε μέτριο στούντιο με μέτριο εξοπλισμό και δεν θα μπορει να βγαλει το αποτελεσμα που θελει/φανταζεται ) θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ΗΛΙΘΙΟΣ για να χρησιμοποιεί δικά του μέτρια samples αντί των θεικων samples γραμμένων στα καλύτερα στούντιο του πλανήτη που έχουν τα γνωστά πακέτα drumsamples... Αν δε γράφει σε κορυφαίο στούντιο με κορυφαίο εξοπλισμό και ντράμερ μάλλον θέλει και εκεί ιατρική παρακολούθηση αν χρησιμοποιεί κατά κόρον samples αντί για τα φυσικά ντραμς που χρυσοπληρώνει στο στούντιο. 4.μη χανεσαι λοιπον.... στη μετάφραση....δες τι μπορείς να κάνεις ΕΣΥ με τα μέσα που διαθέτεις εξαντλωντας τα και άσε τι κάνουν οι άλλοι..... και φυσικα μη κΣεχνας το ΑΙΩΝΙΟ ακσιΩμα : ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ...Ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ ΦΤΑΙΕΙ....

Φανη, ευχαριστουμε για τα καλα λογια και την ακροαση!

είναι ηχοδιαμορφωτικό... λογικά δεν θα είναι "κολλημένο" και θα βγαίνει σχετικά εύκολα αν προσέξεις... θα έχει "τρόπο"... δοκίμασε να το αφαιρέσεις με αργές κινήσεις χωρίς να το "σχίσεις" (φορώντας γάντια και μάσκα που είναι και της μοδός)... με τον ίδιο τρόπο θα το βάλεις πίσω μετά... αν δεις ότι δεν τα καταφέρνεις εύκολα μην το επιχειρήσεις... καλύτερα να το πας σε τεχνικό... μπορείς βέβαια πριν πας να επικοινωνήσεις και με το support της εδώ αντιπροσωπείας, να σε συνδέσουν με το τμήμα του service να τους εκθέσεις το πρόβλημα και ανάλογα με ότι σου πουν να κανονίσεις τα επόμενα βήματα... Elina S.A. 59 & 59A Tritis Septemvriou St., Athens 10433 TEL: +30 2108 830311-14 FAX: +30 2108 229483 Email: [email protected] Web: http://www.elina.gr ΥΓ. για τον φόβο των Ιουδαίων αν έχεις αλλεργικό θέμα ή άσθμα την αφαίρεση του ηχοδιαμορφωτικού καλύτερα να την αποφύγεις έτσι κι αλλιώς... ----- edit... τώρα είδα και τον Μανώλη... το αυτόν λοιπόν...

Σου είπα: Αν δεν μπορείς να το ανοίξεις, πήγαινέ το στο εξουσιοδοτημένο service.

Ετσι ειναι. Με σκουνταει το γκρουβ που εχει σε καποια σημεια, η ατμοσφαιρα, και καποιες κιθαρες/μελωδιες που εχω βαλει. Μου εκανε το κλικ πολυ πριν μπει η φωνη. Τυχαινει και ειναι καθαρα υποκειμενικο.

Πολυ καλος!! Εαν κατι ειχα να παρατηρησω θα ηταν ο κακος συγχρονισμος ηχου και εικονας.

Αυτο το σολο που εχετε εκει στο 1.30 εμενα με ενθουσιασε και τα ντραμς ειναι ωραια δουλεμενα και ταιριαζουν απολυτα στο ολο υφος του κομματιου

Υπερβολικός... εκτός ίσως των στίχων και της ερμηνείας!

Χαιρομαι που σου αρεσε Πανο!

Καλημέρα :) Απορίες πάνω σε θέματα ηχογράφησης, μίξης και μουσικής παραγωγής εν γένει... Για παράδειγμα από τα ερωτήματα που έχω δεχθεί από χθές προκύπτει μια συγκεκριμένη τάση με τα περισσότερα να αφορούν το πώς ξεκινάμε ουσιαστικά το μιξ ενός μουσικού κομματιού. Δημιουργούν δλδ ένα συγκεκριμένο θέμα με μια σειρά από ποικιλόμορφες αλλά παραπλήσιες ερωτήσεις. Το σκεπτικό είναι δλδ να διαμορφώνεται ένα θέμα συζήτησης από ερωτήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος μέσω της συγκεκριμένης φόρμας επικοινωνίας στην ιστοσελίδα μου... Τώρα, για να απαντήσω στο πιο ουσιαστικό μέρος της ερώτησης που υποθέτω είναι το γιατί... η δημιουργία μικρών βίντεο για τα συγκεκριμένα θέματα δίνει την δυνατότητα να παρουσιαστούν παραδείγματα με συγκεκριμένα οπτικά και ηχητικά εργαλεία και συνοδευτικά μέσα. Επίσης και φυσικά αυτό είναι η υποκειμενική μου άποψη, αμβλύνει την αίσθηση της απρόσωπης αυθεντίας των φόρουμ, κοινωνικών δικτύων τόσο με την άμεσα προσωποποιημένη άποψη που εκφράζει ένα τέτοιο βίντεο όσο και με την σίγουρα πιο λειτουργική σε ότι αφορά την μεταφορά της έκφρασης και του ύφους εικόνα. Φυσικά όλα αυτά είναι η δική μου γνώμη και προσέγγιση και όχι κάποιο αξίωμα.... συνεπώς το όλο εγχείρημα έχει και μια λογική πειραματισμού σε ότι αφορά την εξέλιξη του.

People say, ‘Isn’t it the density of the wood that gives you the sound?’ But like Billy Gibbons says, the wood doesn’t make any difference these days. Back in the 70s, we had no stompboxes, but now there are stompboxes for days and we can get any kind of sound we want. You don’t even take the density of the wood into consideration any longer, unless you’re a jazz guitarist or your main instrument is an acoustic guitar. Ταδε εφη ο S...Ποιος S? O Scott Gorham αλλά και ο δικός μας S o @Superfunkτα ίδια λέει εδώ και καιρό.

Άκουσα ότι η Gibson έχει κούφια σώματα στις νέες Les Paul Standard. Πάει, χάλασε ο κόσμος ...

"μα στο φως, η αγάπη αυτή πεθαίνει γιατί στην πόντια ειν'αυτή παγιδευμένη...."

Η Μαιρούλα δεν σου έφερε τίποτα να τσιμπήσεις?

Από το πρωί κάτι περίεργοι τύποι κόβουν βόλτες στην γωνία κοιτάζοντας προς τα εδώ .....

Περνάω από το δωμάτιο που έχει τηλεόραση (απέξω φυσικά) και με φωνάζει η γυναίκα που βλέπει κάποιο σόου που μεταμφιέζονται και μιμούνται τραγουδιστές. Ποια μιμείται με ρωτάει? Κοιτάζω, δεν εχω ιδέα. (Είναι και αίσχος η μεταμφίεση. Σαν ζόμπι είναι, με κρεμασμένες πέτσες από το πρόσωπο και το σώμα) Τη Στικούδη μου λέει. Ποιά είναι η Στικούδη ? τη ρωτάω. Ευτυχισμένος άνθρωπος μου λέει. Ευχαριστώ πολύ λέω και φεύγω για να μπω στον παράδεισο μου (studio).