Πίνακας συμμετοχής

Στην πράξη αν χρησιμοποιεί κάποιος loopers (η και triggered samples) πρέπει να είναι ο ντράμερ και να παίζει με ακουστικά πάνω στην λούπα. Αλλιώς πρέπει όλο το time της μπάντας να είναι πάνω στη λούπα.. πολύ δύσκολο να γίνει εκτός στούντιο, γιατί πρέπει οτιδήποτε δίνει time να συγχρονίζεται με τη λούπα.

Μόλις άλλαξα χορδές σε safety tuners και κάθε φορά απορώ πως δεν έχουν γίνει υποχρεωτικά industry standard από όλες οι εταιρίες. Η διαδικασία είναι τόσο γρήγορη, εύκολη και απολαυστική που πραγματικά χαίρεσαι ν’ αλλάζεις

Μου αρεσε πολυ......μπραβο......... οι αλλαγες σε ορισμενα σημεια εδωσαν πολυ. Και οι πλατες με τα πληκτρα ειναι εντελως του γουστου μου.

Μου άρεσε πάρα πολύ Νίκο, πολλά μπράβο. Η ατμόσφαιρα μου θυμίζει διάφανα κρίνα (στα ορχηστρικά τους) και αυτό να το πάρεις ως κοπλιμέντο, νομίζω στο έχω ξαναπεί ε;

δεν έχει σημασία Σπύρο, κάποια κομμάτια για κάποιους είναι challenge γενικά και άλλα για άλλους στόχος ζωής. Το τέλειο δεν υπάρχει. Και κάθε κομμάτι μιλάει αλλιώς στον καθένα.

γι αυτό και γω θα πάρω μια μέρα μπρεντ μεισον, μπας και γράψω κανένα καλό ασθμα.... Εύγε! (ειλικρινά από τα καλύτερα)

Ο Anthony Garone αφιέρωσε 22 χρόνια από τη ζωή του να μάθει τα μέρη της κιθάρας του Fracture του Fripp απο το Starless and Bible Black, ένα κομμάτι που ο ίδιος ο συνθέτης έλεγε ότι είναι "αδύνατον να παιχτεί". Στο κομμάτι υπάρχει ένα μέρος σχεδόν 3 λεπτών που απαιτεί εξαιρετικές δυνατότητες και αυτοσυγκέντρωση. Ο κιθαρίστας απο τα 16 του προσπάθησε να το μάθει και τελικά το έκανε σκοπό της ζωής του. 22 χρόνια μετά αφού ξανανακάλυψε το παίξιμο της κιθάρας, τα κατάφερε και έγραψε και ένα βιβλίο που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Φυσικά κέρδισε και τον έπαινο του ίδιου του συνθέτη. Δύσκολη η κιθαριστική τέχνη. Αρκεί όμως να έχεις στόχους. Εμένα μου χρειάστηκαν 50 χρόνια και ελπίζω μέχρι τα Χριστούγεννα να τα καταφέρω. https://www.guitarworld.com/news/a-guitarist-spent-22-years-learning-to-play-king-crimsons-fracture-and-wrote-a-book-about-it?fbclid=IwAR0bKLXIMsfABEN-uptv7cvnVvH_dziXFWq5EhMcN46pFXl9ldFjCpPSqy0

Πριν λίγο έβγαλα από τη θήκη το "επίσημο" pedalboard να δω εάν δουλεύει, και χρησιμοποίησα το looper που έχει το delay πετάλι. Τελεταία φορά το χρησιμοποίησα πέρσι, και δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα πάνω του. Σήμερα, το είδα με άλλο μάτι και το εκτίμησα περισσότερο. Και ομολογώ ότι μου άνοιξε η όρεξη λιγο. Το είχα, λοιπόν, πάντα απορία. Ειδικά σε μπάντες με ένα κιθαρίστα, είναι πρακτικό σε κάποια κομμάτια να χρησιμοποιείται looper ώστε να γεμίζει κιθάρες το κομμάτι? θα πρέπει ο ντράμερ να ακουλουθά τη ρυθμική λούπα που παίζει, και όχι τον μετρονόμο? Είναι μπέρδεμα γενικώς το γράψε/σβήσε/σταμάτα/ξεκίνα ζωντανά? Το κλιπάκι που έγραψα παίζοντας με το looper (με κινητό το ηχογράφησα). looper.mp3

Πες μου τι μάρκα ήταν. Άμεσα όμως. Να πάρω μια παλέτα για το σπίτι.

Δίαιτα σήμερα.. Τίμια και αριστερά καγιανα Άλλαξα και φόρμα σήμερα τρεις μήνες την ίδια φορούσα.... :)

Σουπιές Ψητές με πατάτες φούρνου

Βacchus BST-2 RSM (πανέμορφη και πανάλαφρη)

Παντως ειναι advanced ο τυπος, εγω εκανα 22 χρονια να μαθω την πεντατονικη (σε μια θεση)

αυτός ο παππούς καλά παίζει. Είναι γνωστός? χαχαχααχχαχαχαχαχαχα

Πληγούράκι με μανιτάρια σήμερα και σαλατα μαρούλι με ωμή αγκινάρα.

Δεν μπορώ να σταθώ στα της μουσικής γιατί προσπαθώ να συνέλθω από το θέαμα της συζύγου χωρίς σουτιέν

Ο τύπος πάντως δεν το παίζει καλά το κομμάτι των Crimson. Να κάτσει να στρώσει κώλο άλλα 22 χρόνια, και μετά να ξαναδοκιμάσει να το παίξει. Α, ξέχασα, να μάθει και κανένα του Holdsworth (καμιά 20αριά χρόνια θα του πάρει). Και θα πάει 60 χρονών, και θα είναι ένας φοβερός κιθαρίστας που θα παίζει 2 κομμάτια.

Μια αντίστοιχη παρόμοια περίπτωση εκτός μουσικής είναι ο Andrew Wiles, διάσημος Μαθηματικός, ο οποίος ξεκίνησε από 10 ετών να εξετάζει πώς θα μπορούσε να αποδείξει το τελευταίο θεώρημα του Φερμά [1], και τελικά το κατάφερε μετά από 30 χρόνια, το 1993 (μάλιστα η πρώτη απόδειξη είχε ένα μικρό λαθάκι που έκαναν μήνες να το βρούνε και να το διορθώσουν!). Στην πορεία, όμως, για να καταφέρει να επινοήσει αυτήν την τρομερά δύσκολη απόδειξη έγινε ένας από τους καλύτερους Μαθηματικούς της εποχής μας.. (και ναι! πιθανόν να επινόησε και μερικά δικά του θεωρήματα στην πορεία..) [1] Τελευταίο θεώρημα του Φερμά: Αν ένας ακέραιος n είναι μεγαλύτερος του 2, τότε η εξίσωση , όπου x, y, και z θετικοί ακέραιοι δεν έχει λύση. Προσέξτε ότι για n=2 έχουμε το γνωστό Πυθαγόρειο Θεώρημα.

για κάποιους αξίζει να κάνεις 42 για το anarchy in the uk

To highway και 42 χρόνια να κάνεις να το μάθεις, αξίζει γιατί θα παιζεις μουσική όχι playstation. .

ετσι είναι αυτά. αλλοι κάνουν 22 χρόνια να μάθουν το highway star και άλλοι αυτό

Ηχογράφηση τυμπάνων από τον Ακη Γκολφιδη στο Sierra Studio

Δεν πρόκειται για καινούριο. Το καινούριο έχει ΦΠΑ... Οταν κάτι έχει ήδη αγοραστεί μπορεί να δίνεται σε ¨κατάσταση καινούριου" ή ως "άριστη κατάσταση" αλλά δεν παύει να είναι μεταχειρισμένο.

Α ναι φυσικα! Ο John Renbourn, μαζι ισως και με τον Davy Graham, τον Bert Jansch και τον Dave Evans ειχαν εμφανιστει και αυτοι τη δεκαετια του '60 στη Βρετανια και ειχαν μια προσεγγιση διαφορετικη μεν αλλα σιγουρα παρομοιας φιλοσοφιας με αυτη του Fahey και της σχολης του, μπολιασμενη προφανως πιο εντονα απο την Βρετανικη μουσικη παραδοση (και ειχαν προφανως και τεραστιο αντικτυπο, ειδικα στην βρετανικη folk). Αν σου αρεσουν τοτε σιγουρα θα βρεις πολυ υλικο να απασχοληθεις εντος american primitive. A επισης, για οποιον ενδιαφερεται και μιας και δε ξερω ποτε θα βρω λιγο χρονο να γραψω για δικους μου αγαπημενους, αυτο το podcast καλυπτει λιγο τον Fahey και μερικους συγχρονους του ειδους και ειναι καλο σημειο για αρχη

Σε Κρητικό γάμο πήγες?

Το προσωπικό μου γούστο είναι το εξής. Δώσε μου σαλάτες και πάρε μου την ψυχή. Δεν πολυγουστάρω κρέατα, προτιμώ χίλιες φορές πρασινάδα και λαχανικά. Σαλάτα να 'ναι και ότι να 'ναι. Ντοματοσαλάτα, χωριάτικη, τζατζίκι, ρώσικη, Βουδαπέστης, πατζαροσαλάτα, ανάμεικτα λαχανικά, του καίσαρα, του κηπουρού, του κιθαρίστα, κλπ.

Επρεπε ο Fripp να το κανει ακομα πιο δυσκολο για να μη μπορει να ξαναπαιχτει ποτε. Δεν θα χαναμε τιποτα.

Μπεεεεε -22kg ομως

Είναι δεδομένο το leak απο το ένα στο άλλο. Σημαντική είναι η επιλογή των μικροφώνων (χωρις να σημαίνει όσο ακριβότερο τόσο καλύτερο) και η θέση τους. Αν ξεκινάτε τώρα θα πρότεινα να χρησιμοποιήσετε λίγα μικρόφωνα. Υπάρχουν τεχνικές όπως του Glyn Johns που βγάζουν άριστα αποτελέσματα (John Bonham, Keith Moon) και αποφεύγεις πολλούς μπελάδες με διαφορές φάσης και muting τα leaks. Είμαι φαν γιατι έχω ταλαιπωρηθεί με 16 και 18 μικρόφωνα. Δες και το βίντεο παρακάτω.

πολλές μπάντες χρησιμοποιούν live loops και γινεται. συνήθως με midi sync αν υπάρχει κάποιο midi clock που ακολουθούν όλοι (πχ μετρονόμος). έχω χρησιμοποιήσει κι εγώ με κανονική μπαντα με το boss rc50 επειδή έχει tap tempo. Δλδ έγραφα τη λούπα και για να μη χαθεί ποτέ με τον ντράμερ συνέχισα να του δίνω το tap με το πόδι για όλο το playback. Για πολύ μικρές διαφορές tempo δεν αλλάζει το pitch σε βαθμό ξεκουρδισματος και δεν εμφανίζονται glitches. Υποθέτω ότι τα πιο σύγχρονα λουπερς δεν θα έχουν καν τα προβλήματα που θα έβγαζε το rc50 αν ανεβοκατεβαιναμε 30bpm

Δεν χαλάμε χατίρι στα παιδιά είπαμε. Σήμερα τους έκανα Κέικ φράουλα με γιαούρτι και φρέσκο βούτυρο.

Τελικα το σαλιο εχει παντου εφαρμογη. Σαν το wd40 ενα πραμα....

Moelleux σοκολατας για ονειρα γλυκα σοκολατενια

Καρμπονάρα οριτζιναλε σήμερα 15000 θερμίδες το πιάτο...

ναι είναι πολύ φυσικό να γέρνει και εξαρτάται φυσικά από την τοποθέτηση των μικροφώνων σε σχέση με την πηγή. Για να γίνει πιο έυκολα αντιληπτό αρκεί να καταννοήσουμε πως δουλέυει η τεχνική mid/side και πρώτα απ'όλα ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος και η λογική πίσω από ένα μικρόφωνο figure 8. ας αρχίσουμε από το τελευταίο... ένα μικρόφωνο fig 8 λοιπόν κάθώς δεχεται τα ηχητικά κύματα με την μορφή πίεσης του αέρα και από τις δύο ανοιχτές του πλευρές είναι πολύ λογικό στην έξοδο του να εμφανίζει ένα (εντός πολλών εισαγωγικών) άθροισμα του τι συμβαίνει κάθε στιγμή σε αυτές τις δύο πλευρές του μικροφώνου. Με απλά λόγια και στην περίπτωση ενός ribbon mic για παράδειγμα, κάθε φορά που το μεταλικό έλασμα δέχεται πίεση από την εμπρόσθια πλευρά του μικροφώνου με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνηση και να εμφανίζει μία θετική τάση στην έξοδο, αν το ίδιο σήμα το εξετάσουμε από την αντίστροφη πλευρά θα εμφανίσει αντίστοιχα εκεινη την στιγμη μία αρνητική τιμή τάσης. Στην τεχνική mid/side λοιπόν αξιοποιούμε αυτό το γεγονός μέσω μίας διαδικασίας που ονομάζεται "sum and difference" και καταλύτης της οποίας είναι το μεσαίο στοιχείο, δλδ το καρδιοειδές μικρόφωνο. Καθώς λοιπόν διπλασιάζουμε το σide ellement και αναστρέφουμε την πολικότητα, στην ουσία ακούμε ακόμα δύο φορές το ίδιο ακριβώς πράγμα απλά με ανεστραμένη πολικότητα. Για να μπροέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε την διαφορετική πληροφορία του κάθε ενός από τα άκρα χρειαζόμαστε το κεντρικό μικρόφωνο, το οποίο θα ενισχύσει (sum) όσα στοιχεία είναι συμφασικά στο αθροισμα που προκύπτει (το κεντρικό μικρόφωνο παίζει ισόποσα και στα δύο κανάλια) και θα ακυρώσει (difference) όσα έχουν αντίστροφη πολικότητα. Και έτσι προκύπτει μία νέα ξεκάθαρη στερεοφωνική εικόνα καθώς πλέον τα δύο ακριανά στοιχεία μας έχουν διαφορετικό περιεχόμενο. Τι έχει συμβεί λοιπόν στην περίπτωση της κιθάρας? Πολύ απλά το συμφασικό περιεχόμενο του αθροίσματος fig8 πλευρά 1 + καρδιά υπερισχύει του αντίστοιχου fig8 πλευρά 2 + καρδιά λόγω εγγύτητας του εμπρόσθιου μέρους του fig8 (δλδ της πλευράς 1 ) στην ηχητική πηγή....με ακόμη πιο απλά λόγια το αποτέλεσμα δεν γέρνει, αλλά αντίθετα αποτυπωνει με ακρίβεια την πραγματική στερεοφωνική εικόνα, όπως δλδ θα την αντιλαμβανόταν και ένα ζευγάρι αυτιά στην αντίστοιχη θέση (η περίπου καθώς τα αυτιά έχουν μία κάπως διαφορετική προσέεγιση της αντίληψης της στερεοφωνίας...αλλά άλλο θέμα αυτό) . Και κάπου εδώ προκύπτει και ένα αρκετά σημαντικό θέμα σε σχέση με τις στερεοφωνικές τεχνικές...και αυτό είναι φυσικά η σχέση τοποθέτησης απόστασης κλπ με το θεωρητικό, υπατκτόαλλα και ζητούμενο ως κεντρο. Το κέντρο λοιπόν ή έστω το ghost image που θέλουμε να δημιουργήσουμε θα προκύψει από τις δύο απλές συνισταμένες σε οποιαδήποτε τεχνική, την διαφορά στην ένταση κι την διαφορά στον χρόνο. Και ενώ θεωρητικά στις coincident τεχνικές δεν υφίσταται διαφορά στον χρόνο, εντούτοις στην mid/side η δημιουργία της στερεοφωνικής εικόνας βασιζέται εξολοκλήρου σε αυτήν ακριβώς την ιδιαιτερότητα των μικροφώνων fig8 δλδ την ταυτόχρονη "καταγραφή" της ίδιας ηχητικής πληροφορίας σε γωνία 180 μοιρών, δλδ ουσιαστικά από διαφορετική θέση στον χώρο και συνεπώς στον χρόνο.

Στην αρχή, θα πρότεινα να φωνάξεις καμιά φίλη σου για practice μέχρι να πάρεις "το κολλάει".