Πίνακας συμμετοχής

Σεξιστικό χιούμορ σε θεμα με τίτλο: Σεξισμός. Υπάρχει ή όχι;

Λάμπα καλή για πορτατίφ λέω. Εγώ γουστάρω solid state ασούμε. Γιατί? Γιατί έχει γραμμική απόκριση στις εντάσεις, και είναι πιο φιλικός στον τρόπο που παίζω, από την λάμπα. Όχι ότι δεν γουστάρω και λάμπα, αλλά αρκετές φορές προτιμώ solid state. Και φυσικά είναι θέμα ενισχυτή (πολλοί solid state δεν μου αρέσουν, όπως και πολλοί λαμπάτοι), και προσωπικού γούστου του καθένα. Δεν αφορίζω τους solid state, μου αρέσουν αρκετοί.

Δε χρειάζεται να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Σεξισμός είναι αυτό που είπε ο Γιάμεθ: Αυτό δεν είναι προς debate, είναι ορισμός της λέξης. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα σεξισμού είναι ότι οι γυναίκες, μέχρι σχετικά πρόσφατα (και ακόμα σε σημεία του κόσμου) δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Πώς αναλύεται αυτό; Το γυναικείο φύλο δεν είναι ικανό να έχει πολιτική σκέψη αρκετά ανεπτυγμένη ώστε να λαμβάνει μέρος στις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον της κοινωνίας στην οποία ζει. Το γυναικείο φύλο είναι κατώτερο, τέλος. Αυτό είναι σεξισμός. Αντιστοίχως φυσικά και διάφοροι άλλοι "-ισμοί". Διακρίσεις με αρνητικό πρόσημο πάντα, εις βάρος μιας ομάδας με κοινά (βιολογικά, εθνικά, πολιτιστικά, ιστορικά) χαρακτηριστικά. Σύγχρονο παράδειγμα σεξισμού: Οι γυναίκες είναι κακοί οδηγοί, λόγω του φύλου τους που είναι κατώτερο σε διανοητικές διεργασίες που έχουν να κάνουν με την κίνηση και την αντίληψη του χώρου. (πες το αυτό σε χορεύτριες, αθλήτριες του καλλιτεχνικού πατινάζ, φωτογράφους κ.ο.κ.) Το να επιμένει να πληρώνει ο άντρας στο πρώτο ραντεβού και να κρατάει την πόρτα ανοιχτή, προφανώς και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συζητάμε.

(Γ$%$@ την κουβέντα mode on) Είστε όλοι σεξισταράδες, γιατί θεωρείτε ότι φύλα είναι μόνο το ανδρικό και το γυναικείο, και καταπιέζετε όσους έχουν δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται. Και το κάνετε αυτό ασυναίσθητα, γιατί είστε γέννημα αυτού του βαθιά σεξιστικού συστήματος. Εντάξει, νιώθετε αρκετές ενοχές για το ποιοι είστε; Σας έφυγε η όρεξη για κουβέντα; Ωραία, αυτό είναι το ζητούμενο. (Γ$%$@ την κουβέντα mode off) Παιδιά δεν ξέρω, εγώ είμαι σεξιστής και δε με νοιάζει καθόλου. Κάνω διακρίσεις. Τις περισσότερες φορές θετικές. Αλλά είναι διακρίσεις. Κανονικά δε θα έπρεπε να διακρίνω καθόλου. Και να ρωτάω κάποιο "τι είσαι εσύ;" Και να μου λέει, μην υποθέτω και το φύλο του έτσι αυθαίρετα, και να φέρομαι σε όλα το ίδιο. (Ώπα έχει πιάσει βρώμα το ποτενσιομετρο Γ$%$@ την κουβέντα και μπήκε μόνο του) Ακόμα και η Ευρώπη στη σελίδα της για το σεξισμό μιλάει μονο για τις γυναίκες ενώ στον ορισμό δίνει "gender". Μύλος. Εγώ πάντως θα χαιρόμουν πάρα πολύ αν κάποια στιγμή φεύγαμε από τους -ισμους και τις - φοβίες και περνάγαμε σε μια πιο ολιστική διαπαιδαγώγηση και καλλιέργεια. Να είσαι γενικά αβλαβής και καλός να είναι ο στόχος, και όχι να είσαι σε μόνιμη ενοχή για το αν είσαι -ιστης -ιστας -φοβικος, ώστε να προστατεύονται αυτοί που υφίστανται διακρίσεις. Όσο συντηρούνται αυτές οι έννοιες δεν θα εξαλειφθούν πότε τα γεννησιουργά αίτιά τους, αφού θα φέγγουν οι λέξεις σαν φάροι ανάμνησης. Σαν τους γενίτσαρους ένα πράγμα, δεν υπάρχουν πια, αλλά η λέξη μας τους θυμίζει.

Εχεις δίκιο. Είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη μιας και το σύστημα είναι σχετικά νέο. Στην προσπάθεια να ανταμείβονται αυτοί με ουσιαστική συμμετοχή και όχι τα μονοσύλλαβα ποστ, οι πόντοι ανα φατσούλα έπαιξαν κατα καιρούς, πότε πάνω και πότε κάτω με ανώτερη βαθμολογία πάντα στο "Ευχαριστώ".

Σαφέστατα Ως χώρα που ακροβατεί μεταξύ ανατολής και δύσης (στο μεγαλύτερο ποσοστό της ανατολής η θεση της γυναίκας είναι οριακά υψηλότερη του κατοικίδιου) υπερ-σαφέστατα Και για τα δύο παραπάνω θα πρέπει να ντρεπομαστε.

Υπάρχουν αρκετές έρευνες που έχουν δείξει ότι οι γυναίκες επιλέγουν επαγγέλματα και θέσεις που απαιτούν λιγότερες ώρες εργασίας. Αν θέλετε να συζητήσουμε γιατί γίνεται αυτή η επιλογή (οικογενειακός ρόλος, εγκυμοσύνη, κλπ) να το κάνουμε, αλλά το λέω γιατί ο ισχυρισμός "υπάρχει σεξισμός" δεν απαντάται μόνο μέσω μισθολογικών διαφορών και % γυναικών που κατέχουν θέσεις εξουσίας. Σεξισμός υπάρχει στην Ελλάδα γιατί οι σχέσεις που είχα στο παρελθόν με έπαιρναν τηλέφωνο γυρνώντας σπίτι ώστε να νιώθουν ασφαλείς στη διαδρομή. Πρέπει να κάνουμε κάτι; Ασφαλώς! Αλλά προς το παρόν με βρίσκουν κάθετα αντίθετο οι πρακτικές που ορίζουν quotas σε προσλήψεις με μόνο κριτήριο το φύλλο. Αν μία γυναίκα, ένας ομοφυλόφιλος, ή ένας άνθρωπος που προέρχεται από minority background είναι καλύτεροι από μένα βάσει βιογραφικού, ασφαλώς και να προσληφθούν αντί για μένα. Αλλά όχι να προτιμούνται επειδή ανήκουν σε μία "ευαίσθητη" ομάδα και να προσλαμβάνονται ώστε η τάδε εταιρία ή το τάδε ίδρυμα να πλασάρουν diversity profile. Τέτοιες πρακτικές μόνο εντάσεις δημιουργούν και πετυχαίνουν αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ισχυρίζονται ότι θέλουν να πετύχουν. Το θέμα είναι να γίνεται ανοιχτός διάλογος και όχι να κόβουμε το καρπούζι χαριστικά κατά το δοκούν.

Αυτό δε λέει τίποτα χωρίς την πληροφορία, σε αυτά τα 98 χρόνια συνολικά, πόσοι άνδρες και πόσες γυναίκες, επαγγελματίες σκηνοθέτες, με φιλοδοξία υψηλών διακρίσεων, υπήρξαν. Σε πολλά πεδία έχει τεράστια ποσοστά επιτυχίας, πολύ ανώτερα από το ανδρικό. Ούτε αυτό λέει κάτι χωρίς το απαραίτητο context. Εν γένει, σημαίνει και ότι οι γυναίκες επιλέγουν εργασίες με μικρότερη δυναμική οικονομικών αποδοχών. Εκτός κι αν μιλάς για την ίδια ακριβώς θέση, όπου τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, είναι παράνομο κάποιος να πληρώνεται λιγότερα ή περισσότερα βάση του φύλου του.

Μεγάλο θέμα αυτό. Το πρόβλημα με τα παιδιά θαύματα είναι ότι είναι παιδιά, και ότι το θαύμα εξαρτάται από το περιβάλλον. Για τα παιδιά τα ίδια, μικρό το θαύμα, παίζουν και χαίρονται. Όποιος νομίζει ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από την καθαρή ευδαιμονία του παιγνίου γελιέται. Παίζει το παιδί όργανο όπως θα έπαιζε μπάλα, ή κυνηγητό, ή οτιδήποτε άλλο. Και επειδή τα παιδιά είναι σαν τα σκυλιά και δεν έχουν και πολλά φίλτρα και αναστολές, παίζουν, και έτσι δεν έχουν καμία αναστολή να μιμηθούν ακριβώς (δεν τα πιάνει άγχος για ερμηνείες και προσωπικότητες), να υπερβάλουν (γιατί δεν έχουν μέτρο ως παιδιά) σε δυναμικές, ταχύτητες κτπ.. Προσεγγίζουν θα έλεγε κανείς τη μουσική με έναν παιδικό ενθουσιασμό. Το πρόβλημα τώρα είναι το εξής. Ή αφήνεις το παιδί στο δρόμο του σεβόμενος το θαύμα, οπότε ο προαναρτηθείς πιτσιρικάς μάλλον δε θα παίξει ποτέ τη Fantaisie Impromptu σωστά (γιατί θα είναι τόσο συνηθισμένο στη "δική" του ερμηνεία που η διόρθωση και το σουλούπωμα θα είναι σαν το γεφύρι της Άρτας, μία μέρα θα διορθώνει, μία μέρα θα γυρνά στη συνήθεια), ή θα επιβάλλεις τη μελέτη με τέτοιον τρόπο που το παιδί θα καεί, γιατί από διασκέδαση πηγαία η μουσική θα γίνει δουλειά βαριά. Και εκεί ή που θα τα βροντήξει τελείως, ή θα αρνηθεί να πιεστεί παραπέρα ή αν καλλιάσουν όλα θα γίνει καλός μουσικός ισορροπημένος. Τέλος πάντων, είναι μεγάλο θέμα και πόσο κρατάει το θαύμα, γιατί όσο είσαι μικρούλης είναι όλα χαριτωμένα. Αλλά αν περάσουν 5 χρόνια και πας και για ψηλέας και πετάξεις μπόι πρόωρα, καταντάς από παιδί θαύμα ένας απλός μαντραχαλάς με "τεχνικά και εκφραστικά προβλήματα". C'est la vie. Υ.Γ.: Γιατί δηλαδή κύριε @Nikolas μας η Valentina Igoshina άσκημα την παίζει τη φαντασία;

το θέμα είναι ότι η δημοσιότητα στις ηλικίες αυτές φέρνει σχεδόν πάντα το αντίθετο αποτέλεσμα. Αλλο πράγμα ένα παιδί θαύμα να ξεκινήσει να ασχολείται σοβαρά με την σωστή καθοδήγηση και άλλο να περιφέρεται από οποιουσδήποτε σε διάφορα πλατώ και πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.

Επιμένω και καλημέρα. Ο μικρός που παίζει το Impromptu του Chopin κάνει ένα σωρό λάθη. Όχι μόνο στις νότες, αλλά και στην έκφραση, στο φραζάρισμα, στο πεντάλ, και γενικώς στο rubato. To ότι είναι μπόμπιρας και παίζει κάτι τέτοιο είναι άθλος, από μόνο του, αλλά, όπως προ-είπα, αν θέλω να ακούσω το κομμάτι αυτό θα βάλω ή Pollini, ή Argerich (80 ετών έγινε εχτές)....

Το θέμα είναι ότι ένα ανώριμο και χωρίς προσωπικότητα ταλαντούχο παιδάκι, είναι ακόμα ... παιδάκι και προλαβαίνει και να ωριμάσει και να αποκτήσει και προσωπικότητα.

Άντε να πέσει και το θάψιμο τώρα. ΔΕΝ είδα το βίντεο αλλά έχω γνώμη για τα παιδιά θαύματα. Το θέμα είναι ότι για κάποιο λόγο πιστεύω στα ΘΑΥΜΑΤΑ, αλλά χωρίς παραπάνω λέξεις. Δε βλέπω τίποτε το ενδιαφέρον στα ΠΑΙΔΙΑ, ή άλλων ειδών παραξενιές + θαύματα. Και εξηγούμε: Έχω λιγοστό χρόνο να περάσω με κάτι που μου αρέσει. Τον πιτσιρικά τον άκουσα 10 δεύτερα και τον έκλεισα. Δε μπορώ να τον ακούσω άλλο. Έίναι απίθανος, φυσικά, έχει μέλλον (ελπίζω), αλλά αυτή τη στιγμή να τραγουδάει ένα τέτοιο τραγούδι, όσο ύφος και να έχει, δε μου λέει απολύτως τίποτα. Το ίδιο ισχύει και με κάτι παιδάκια τόσο δα που παίζουν καλύτερο πιάνο από εμένα. Ναι μεν αλλά αν δε μου ακούγεται όσο καλό μου ακούγεται από έναν ενήλικα επαγγελματία πιανίστα, ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ. Ο χρόνος μου με νοιάζει. Σε κάθε περίπτωση θα στηρίξω το ταλέντο, θα στηρίξω με κάθε τρόπο, αλλά να ξέρουμε τι λέμε. Και για να είμαι 100% συγκεκριμένος. Η ΚΥΡΙΑ στο βίντεο που παραθέτω, έχει κάνει κάποιες δουλειές προσωπικές, τις οποίες έχω αγοράσει, γιατί δε παίζεται. Ακούγεται μια χαρά και βάζω το βίντεο πολύ συχνά. Γιατί μου αρέσει. Επί τι ευκαιρία είναι 13ων χρονών στο βίντεο, αλλά δεν παίζει ρόλο.

Εγώ απαντάω χωρίς να έχω δει το συγκεκριμμένο, έχω παρακολουθήσει όμως πολλά στο παρελθόν. Κάποια μου άρεσαν, άλλα όχι, όπως ο gvour όμως δεν τα πάω καλά με τα πιτσιρίκια που διαπρέπουν σε τέχνες. Δε νομίζω πως είναι απο γεροντική άνοια η ζήλια για το αθάνατο της ηλικίας που άφησα πίσω, απ όσο θυμάμαι και όταν ήμουν μικρότερος κάπως έτσι αισθανόμουν. Τα χαίρομαι μεν, δεν τη "βρίσκω" δε. Δεν μου αρέσει στο σύνολο της αυτού του είδους η προβολή στην αρένα των μέσων, έχω ένα διαρκές σφίξιμο και ανασφάλεια για την τύχη τους...

Ένα μικρό απόσπασμα από την Σύσταση της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου Της Ευρώπης CM/REC 2019 ( συνεδρίαση 1342/27-03-2019). Ορισμός: Για τους σκοπούς της παρούσας Σύστασης σεξισμός είναι: Οποιαδήποτε ενέργεια, χειρονομία, οπτική παρουσίαση, προφορικός ή γραπτός λόγος, πρακτική ή συμπεριφορά βασισμένη στην ιδέα ότι ένα πρόσωπο ή μια ομάδα προσώπων είναι κατώτερα λόγω του φύλου τους, η οποία συντελείται στη δημόσια ή ιδιωτική σφαίρα, είτε διαδικτυακά είτε όχι, με σκοπό ή αποτέλεσμα: i. να παραβιάζεται η εγγενής αξιοπρέπεια ή τα δικαιώματα ενός προσώπου ή μιας ομάδας προσώπων, ή ii. να καταλήγει σε σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική ή κοινωνικοοικονομική βλάβη ή πόνο σε ένα άτομο ή σε μια ομάδα ατόμων, ή iii. vα δημιουργεί ένα εκφοβιστικό, εχθρικό, εξευτελιστικό, ταπεινωτικό ή προσβλητικό περιβάλλον, ή iv. να αποτελεί εμπόδιο στην αυτονομία και στην πλήρη πραγμάτωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από ένα πρόσωπο ή μια ομάδα προσώπων, ή v. να διατηρεί και να ενισχύει τα στερεότυπα φύλου Διατομεακές διακρίσεις, καταστάσεις ευάλωτων σημείων και επιβαρυντικές περιστάσεις: Οι γυναίκες και οι άνδρες ενδέχεται να αντιμετωπίζουν διαφορετικές και διατομεακές μορφές σεξισμού, οι οποίες βασίζονται σε μια σειρά άλλων παραγόντων, που περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται), την εθνοτική ή μειονοτική καταγωγή ή το καθεστώς της/του αυτόχθονα, την ηλικία, τη θρησκεία, το καθεστώς γυναίκας ή άνδρα πρόσφυγα ή μετανάστριας/στη, την αναπηρία, την οικογενειακή κατάσταση, την κοινωνική προέλευση, την ταυτότητα φύλου, το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την έκφραση σεξουαλικότητας.

Ακριβώς, το είπα όπως είναι πραγματικά. Ο σεξισμός δεν περιλαμβάνει μόνο τα κακά, αλλά και τα "καλά". Αν ρωτήσεις πραγματικές φεμινίστριες με γνώσεις και ερευνητικό κοινωνιολογικό έργο, θα το παραδεχτούν. Η απόλυτη ισότητα δεν αρέσκεται στα καλά αντί κακά. Διαφορετικά, δε μιλάμε για ισότητα. Ο άντρας προστατεύει - ναι, είναι φτιαγμένος βιολογικά. Αλλά ο σεξισμός ορίζει τον άντρα ότι προστατεύει επειδή κρίνει τη γυναίκα αδύναμη. Το ίδιο ισχύει και για την αλλαγή του λόγου όπως λες. Οποιαδήποτε διαφορά πρέπει να κρίνεται ως σεξιστική. Αλλά... εδώ κατά κύριο λόγο υπάρχει το "ότι μας συμφαίρει" από την άποψη του "θύματος". Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι το - ποιος πληρώνει στο πρώτο ραντεβού. Ο σωστός "μοντέρνος" άνθρωπος υπέρ της πραγματικής ισότητας θα πει - split, μισά μισά - ή έστω ο καθένας τα δικά του. Ένας σεξιστής ή μια ψευτοφεμινίστρια θα πει, ο άντρας πληρώνει πάντα γιατί έτσι έχουν τα πράγματα, δε πρέπει να είναι τσιγκούνης, είναι έθιμο κτλ. Υπάρει ναι μεν ευνόηση της γυναίκας, σε αυτή την περίπτωση χρηματική, αλλά δε παύει να κατατάσεται ως σεξιστική. Το ίδιο ισχύει και για το άνοιγμα πόρτας. "Chivarly is not dead", εναντίων "συγνώμη μπορώ και μόνη μου". Αν το πάμε στα ένστικτα, ο άντρας πληρώνει γιατί δείχνει ότι έχει την πρωτόγονη προστατευτική δύναμη - του να προσφαίρει στέγη, φαγητό, και φυσική προστασία στο θυλικό, έτσι ώστε να μπορέσει να υπάρξει σωστή αναπαραγωγή και εξέλιξη. Το ίδιο ισχύει και για το λόγο που λες (στη γυναίκα μιλάμε πιο κυριλέ). Όχι, θα έπρεπε να μιλάμε σε όλους αντίστοιχα το ίδιο (εφόσον οι μεταβλητές είναι ίδιες, πχ ένα άγνωστο άτομο που δεν υπάρχει στόχος έλξης). Όπως λένε όμως οι σκανδιναβικές μελέτες και εφαρμογές, ισότητα δε σημαίνει ευημερία. Φυσικά το βιολογικό ένστικτο θέλει τον άντρα να κυνηγά, να είναι ευγενής και προστατευτικός, γιατί πρέπει να αποδείξει ότι είναι άξιος και ανταγωνιστικός ο καρπός του. Και η γυναίκα έχει καμπύλες φτιαγμένες να ελκύουν τον άντρα εκ φύσεως, για να τον σαγηνεύει και να μπορέσουν οι δύο να εξελίξουν το είδος. Εγώ δε καταλαβαίνω γιατί πρέπει σόνει και ντε να πάμε κόντρα σε τόσο βαθειά ένστικτα, όπως ταυτόχρονα δε καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος είναι τόσο ασεβής και επιθετικός (βέβαια και αυτό πάει πάλι στο ένστικτο του ανταγωνισμού και τις επιβίωσης αλλά...)

Σεξισμός δεν είναι τίποτα άλλο από την διαφοροποίηση της συμπεριφοράς ενός ατόμου προς ένα άλλο, μόνο και μόνο γιατί είναι γυναίκα. Το ίδιο ισχύει για το ρατισμό (χώρα/χρώμα/εμφάνιση,κτλ), ομοφοβία (φύλο/προτιμήσεις).

Σεξισμός είναι προκατάληψη, στερεότυπα ή διακρίσεις, συνήθως κατά των γυναικών, βάσει του φύλου.

Δίκιο έχεις αλλά πως θα χρησιμοποιούσα τον κύκλο;

Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι εννοείτε με την λέξη σεξισμός. Μιλάμε για την ανισότητα μεταξύ των φύλων, την κοινωνική καταπίεση, την σεξουαλική εκμετάλλευση/καταπίεση, τι ακριβώς? Γιατί άλλο πράγμα είναι οι άνισες επαγγελματικές ευκαιρίες, άλλο είναι η ενδοοικογενειακή βία, άλλο είναι η σεξουαλική αναφορά στο άλλο φύλο, άλλο η κοινωνική καταπίεση, κλπ. Αν μιλάμε γενικά για την θέση της γυναίκας, τότε είναι έτσι κι αλλιώς αδύνατο να μην γενικεύσουμε (τσουβαλιάσουμε όπως λέει ο Γιάννης) ολόκληρες ομάδες ανθρώπων που έχουν κοινά χαρακτηριστικά, και παρόμοιες εμπειρίες. Πιστεύω ότι το θέμα αυτό είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ, και δεν είναι εύκολο να το επεξεργαστούμε επαρκώς μέσω πληκτρολογίου (εγώ τουλάχιστον). Αν πρέπει να πω την γνώμη μου με μια πρόταση όμως, πιστεύω ότι υπάρχει και ανισότητα, και διακρίσεις, και καταπίεση εις βάρος των γυναικών, που ζει μέσα σε νοοτροπίες, κουλτούρα και αξίες τόσο παλιές, που ακολουθούν και τα δυο φύλα σε όλη την διάρκεια της ζωής τους, με ποικίλες μορφές και εκδηλώσεις. Πώς να γυρίσουμε κάπου που δεν είμασταν ποτέ?

Tele made in Japan βέβαια, όχι αμερικάνα .... Καλά σώματα έχουν, αλλά μάπα μαγνήτες πες του φίλου σου .... Θα πρέπει να της αλλάξει τους μαγνήτες. Βέβαια με καλά εσώρουχα, μπορεί και να του αρέσει, που ξέρεις ...

Είμαι διατεθειμένος να πάρω Τέλε άμα λάχει... Εε, όχι εγώ, ο φίλος μου εννοούσα.

Κάτι θα βρούμε, έτσι κι αλλιώς στην πατρίδα τους το προξενιό είναι ο βασικός τρόπος γνωριμίας :)

Έχουμε καμία ελεύθερη κοντά στα 25-30? Δε ρωτάω για μένα, αλλά για ένα φίλο μου...

Οι τρανζιστοράτοι ενισχυτές είναι χάλια! Με τρανζίστορ κυκλώματα φτιάχνονται τα γνωστά πετάλια drive. Τα τρανζίστορ είναι αναλογικά. Ζήτω τα αναλογικά! (ή όχι);

Έχουν γίνει καταπληκτικές μελέτες πάνω σε αυτό το θέμα, ποστάρω μερικές για όποιον ενδιαφέρεται. https://science.sciencemag.org/content/362/6412/eaas9899 https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/ijop.12529 Αν κάποιος δεν ξέρει πώς να διαβάσει τη δεύτερη, ας μου στείλει pm.

Σαφώς και για να μην θεωρηθεί ότι ψεγω μόνο την Ελλάδα οπότε πάω στην Ιαπωνία (η γυναίκα μου είναι καθηγήτρια Ιαπωνικών και πάμε κάθε 3-4 χρόνια μέσω προγραμμάτων εκπαίδευσης του ιαπωνικού κράτους) πραγματικά ντρέπομαι που είμαι άντρας, μιλάμε για απερίγραπτη κατάσταση (στην Κορέα δε που έχω πάει 2 φορές είναι ακόμα πιο τραγική). Είναι απίστευτο να επισκέπτεσαι μια χώρα με τεχνολογική εξέλιξη του ....23ου αιώνα και οικογενειακό δίκαιο και πρακτικές του 14ου. Οι Γιαπωνέζες δε φίλες της γυναίκας μου που ζούνε στην Ελλάδα έχοντας παντρευτεί Έλληνες δεν γυρνάνε πίσω ούτε με σφαίρες...

Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος τείνει να θέλει να ιεραρχεί τα πάντα, ακόμα και αν δεν υφίσταται σύγκριση. Ακόμα και αν θεωρίσουμε ένα πλασματικό μοντέλο μιας κοινωνίας, που όλα τα άτομα είναι πανομοιότυπα αλλά έχουν μόνο μια διαφορά, πχ χρώμα ματιών, η κοινωνία θα χωριστεί σε δύο ομάδες, προσπαθώντας να δείξει ότι η μία ομάδα είναι καλύτερη από την άλλη. Η ανταγωνιστικότητα είναι ένα πρωτόγονο ένστικτο που αφορά την επιβίωση και την αναπαραγωγή, και αυτό συνεχίζει να υπάρχει και στην μοντέρνα κοινωνία, προφανώς με πιο έμμεσο τρόπο. Δε χρειάζεται να ξεπεράσουμε αυτό το ένστικτο. Πρέπει να δεχτούμε το ότι είμαστε διαφορετικοί. Διαφορετικοί όμως δε σημαίνει άνισοι. Βέβαια οι ίδιες οι γυναίκες δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι η ισότητα - όχι ότι οι άντρες ξέρουν δηλαδή. Αλλά αν ρωτήσεις 10 γυναίκες αν αισθάνονται ίσες, σίγουρα οι περισσότερες θα σου πουν όχι. Αλλά αν τους πεις να δουλέψουν στα ορυχεία, στα πετρέλαια ή σε άλλες "αντρικές" δουλειές, θα πουν, όχι δεν είναι για μένα. Και είναι αλήθεια, βιολογικά δεν είναι φτιαγμένες γι αυτό. Βιολογικά μιλώντας, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν διαφορές. Η γυναίκα είναι διαφορετικά φτιαγμένη από τον άντρα. Μόνο και μόνο που κάθε μήνα πρέπει να ματώνουν για κάμποσες μέρες με πόνους και ορμονικές διαταράξεις, τότε σίγουρα μας καθιστά πολύ διαφορετικούς βιολογικά. Ο άντρας είναι "φτιαγμένος" για να κυνηγάει και η γυναίκα για να γεννά και να τρέφει (βλέπε τύπος σώματος, όπως πχ μεγαλύτερη λεκάνη, δυνατότητα θηλασμού, κτλ). Βέβαια στη μοντέρνα κοινωνία, εφόσον υπάρχουν νέα ανεπτυγμένα μέσα και υποδομές, έχουμε ξεφύγει αρκετά από τα πρωτόγονα ένστικτα - όχι πλήρως, αλλά αρκετά. Γι αυτό και πρέπει η κάθε κοινωνία να είναι ανοιχτή και έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε διαφορά. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να πάρουμε τον κανόνα και να τον επιβάλλουμε, γιατί κάθε κανόνας έχει εξαιρέσεις, και ένα σωρό μεταβλητές που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως. Για να μη λέμε λόγια του αέρα, έχουν γίνει πάρα πολλές πρακτικές έρευνες στις Σκανδιναβικές χώρες για μέγιστη forced ισότητα, και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η παραγωγικότητα πέφτει κάθετα όσο βεβιάζουμε αλλαγές (Scandinavian Gender Equality Paradox). Το θέμα του ίσου/άνισου μισθού είναι πολύ τραβιγμένο. Σπάνια μπορούμε να συγκρίνουμε δύο πανομοιότυπες περιστάσεις για να πούμε ότι μόνο ο μισθός είναι διαφορετικός. Αλλά ακόμα και να είναι όλα ίδια, μόνο το maternity leave να βάλουμε, αυτό για μια εταιρία είναι χιλιάδες ευρώ διαφορά. Σίγουρα όμως υπάρχει. Υπάρχουν αυτοί οι μεγάλοι χοντροί λεφτάδες που βλέπουν γυναίκα και γελούν υποτιμητικά, επιβάλλοντας την ανισότητα. Θα φτάσω και σ'αυτό παρακάτω. Βέβαια ο Νικόλας θέτει και το θέμα της τέχνης, που οκ, η τέχνη δεν είναι και η πιο χειρονακτικά απαιτητική εργασία. Πιο συγκεκριμένα, τα Όσκαρ είναι ένας τίτλος αρκετά πουλημένος. Για να βγει μια ταινία υποψήφια χρειάζεται εκατομμύρια δολλάρια σε καμπάνιες, και οι ίδιοι συμμετέχοντες γνωρίζουν ότι είναι αρκετά στυμμένο το παιχνιδάκι. Και εφόσον τα λεφτά κάνουν τη διαφορά, σημαίνει ότι, εφόσον το Hollywood είναι κάτι αρκετά νέο για την κοινωνία, οι παλιοί δεν έχουν φύγει ακόμα. Είμαι σίγουρος ότι στα επόμενα 10-20 χρόνια τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Το καλό είναι ότι τα πράγματα γίνονται καλύτερα. Αν κοιτάξουμε γραφήματα που αναλύουν συντελεστές κάθε είδους, θα δούμε ότι όλες οι μεταβλητές φαίνονται να καλυτερεύουν, αρκετές φορές εκθετικά (μια εξαίρεση είναι το κλίμα). Όλες οι κοινωνίες βρίσκονται σε καλύτερο στάδιο απ'ότι παλαιότερα, και χρόνο με το χρόνο η βελτίωση είναι φανερή. Από ισότητα, δικαιώματα, επίπεδο ζωής/πείνα, παιδική εργασία, παιδική θνησιμότητα, γενικό προσδόκιμο ζωής, καταπολέμιση ασθενιών, πρόσβαση στην εκπαίδευση, μετάδωση πληροφορίας, - αυτά και άλλα πολλά βαδίζουν προς το καλύτερο, χρόνο με το χρόνο. Κλείνω με το να πως, σεξισμός και ανισότητα υπάρχει ναι, και θα υπάρχει για πολύ καιρό ακόμα. Εδώ υπάρχουν ολόκληρες χώρες, που όλη τους η κουλτούρα είναι βασισμένη στο σεξισμό και στην πλήρη ανισότητα. Ακόμα και μοντέρνες οικογένιες του Δυτικού κόσμου, συνεχίζουν να ζουν τυφλά, με ήθη και έθιμα του παρελθόντος, μόνο και μόνο γιατί "πρέπει να τιμάμε τους προγόνους μας", ή "είναι καλό να θυμόμαστε από πού ήρθαμε". Υπάρχουν οι μπαμπάδες που μεγαλώνουν τα αγοράκια τους να είναι ΑΝΤΡΕΣ, λες και ζούμε στο 1850. Εγώ προσωπικά μισώ κάθε είδους έθιμο. Πιστεύω ακράδαντα ότι οποιοδήποτε έθιμο το μόνο που μπορεί να μας κάνει είναι να μας κρατήσει πίσω. Η κοινωνία σαν σύνολο, αλλά και ο άνθρωπος σαν άτομο, θα αλλάξει μόνο όταν καταφέρει να ξεφύγει από το παρελθόν. Ναι, να γνωρίσουμε το παρελθόν, ναι, να το εξετάζουμε, αλλά όχι να ζούμε με αυτό. Ας εστιάσουμε μόνο στην παιδεία, και στην πραγματική γνώση του ποιοί είμαστε και ποια είναι τα όριά μας σαν είδος. Ήθελα να πω και κάτι άλλο αλλά το ξέχασα...

Αυτό "δεν παίζει". Είναι και μικρό παιδί, είναι και απω-ανατολίτης. Τα έχει όλα δηλαδής.

έχω πιάσει τον εαυτό μου να χαζεύει πιτσιρίκια που κοπανανε τα κλαπατσιμπανα και γρατζουνανε με άκομψο αλλά χαριτωμένο τρόπο τις χορδές με κάτι χαμόγελα μέχρι τα αυτιά πολύ περισσότερες φορές απ' ότι child prodigies που εκτελούν με αρτιότητα και στόμφο δυσανάλογα για το μέγεθός τους έργα. παραθέτω το αγαπημένο μου βίντεο. https://youtu.be/sVJfErLlyLI

Δηλαδή το Highway to hell σε χάλασε (προσπαθώ να πω ότι δεν τραγούδησε Brian, αλλά Bon)?

Μεταλλιζέ μπλεδάκι που φαίνονται και τα νερά.... δεν το λέω κακό εμένα με άρεσε!! Τα νερά αχνοφαίνονται... θα κάνω σκρέηπιν το μπάηντιν και πάμε για κλήαρ!

Ο αδιαμφισβήτητα πιο cool & o μεγαλυτερος, καΤεμε, ροκ ντραμμερ ολων των εποχων γίνεται σημερα 80..... Χρονια Πολλά Charlie,ο θεος να σου δινει τοσα χρόνια οσα ειναι αυτα που ΔΕΝ παιζεις κανοντας τα τραγουδια να ακουγονται οπως ΠΡΕΠΕΙ!