Πίνακας συμμετοχής

Μου έστειλαν ένα κομμάτι (ο Θεός να το κάνει...) ο Αραβανής με τον Gvour. Ό πρώτος το έγραψε, τα πάντα όλα και ο δεύτερος πρόσθεσε ένα θέμα, κάποια σόλο και κάτι άλλα περίεργα με την κιθάρα του. Το έβαλα στο Reaper, έκοψα, έραψα, άλλαξα κάποια (πολλά...) πράγματα, το συμμόρφωσα, διόρθωσα τα (πολλά...) λάθη των παραπάνω άμουσων συμφορουμιτών, πρόσθεσα ένα κανάλι με μια δικιά μου Θεϊκή φανκέ κιθάρα και ένα ακόμη με μια θεσπέσια παραμορφωμένη. Το αποτέλεσμα, εν συγκρίσει με αυτό που μου έστειλαν (κι όχι μόνο...) νομίζω ότι με δικαιώνει ως Αρχιμαέστρου, Αρχιμουσικού, Αρχιμηχανικού ήχου και εν τέλει Αρχιμιξερά-Αρχιμαστερά....τέλος πάντως ότι αρχίζει από Αρχι.... Απολαύστε υπεύθυνα χωρίς ενοχές και κανονιστικές δεσμεύσεις! Edit: Μετά από 4 χρόνια είπα να ασχοληθώ ξανά με το κομματάκι, έκανα κάποιες αλλαγές (μπάσο, τύμπανα και ειδικά σε μίξη - παραγωγή) και το ποστάρω πάλι.

Long journey’s end I’m not that old my love The gods I can withstand, they’re half the man I am And not too big to fall So take my hand And lead me through your door The ancient olive bed I made awaits To make us whole And have me there Your husband and your king Our moans will put the sun to sleep Our sighs will guide the wind And see me bare And touch these wounds Of long and fearless battles won Award them one and all Long journey’s end My son so tall The poet calls, I have to leave But know my love