Πίνακας συμμετοχής

Νομίζω εδω τα είπες όλα. Ο (ανήλικος) λαός που τον εκμεταλλεύεται ο Ζουκερμπεργκ, (ενω είναι πρώτο τραπέζι στο FB κάθε πρωί με όλα τα άπλυτα του), κάνει επανάσταση (μιας και ο ίδιος δεν μπορεί να απόσχει λόγω ανωτέρας βίας) με μπροστάρη τον Waters, που δεν παίρνει (κι άλλα) λεφτά, όπως ανακοίνωσε σε κάποια συνέντευξη τύπου για τον Asange. Η κουβέντα κυλάει στα όρια των πολιτικών (με ψήγματα θεωρίας συνωμοσίας) και θρησκευτικών θέσεων και αντιπαραθέσεων που δεν ενστερνίζονται απαραίτητα οι επισκέπτες, ενω κάποιοι συνομιλητές πιστεύουν πως ξεκινάμε όλοι απο το ίδιο σημείο αναφοράς, καταλήγοντας σε ομφαλοσκόπηση και "έτσι μ' αρέσει". Κι επειδή το έργο το έχουμε ξαναδεί και που καταλήγει, το θέμα κλειδώνεται. Οχι αυταρχικά αλλά σύμφωνα με τους κανονισμούς. Ας πάμε σε κάτι πιο σχετικό με την μουσική. Για να δούμε... μας απασχολεί καθόλου; Ξέρω πως δεν έχει τόσο αλατοπίπερο αλλά είμαι έτοιμος να δεχτώ τις συνέπειες. ΥΓ. Σίγουρα έχω χάσει το χιούμορ μου.

Συμφωνώ με την άρνηση να παραχωρήσει δικαίωμα χρήσης του κομματιού, διαφωνώ με τη δημοσιοποίηση και τον τρόπο που εκφράστηκε.

μπα. εγω βλέπω κάποιον που απέκτησε λεφτά και φήμη με την αξία του και κάποιον που επίσης απέκτησε περισσότερα με την "αξία" του. Το κενό για την ανάγκη επικοινωνίας που κάλυψε με τον χ τρόπο ο Ζαχαροβούνης μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί και να καλυφεθί εκ νέου από κάποιον άλλον αξιότερο ή "αξιότερο". Η κίνηση του Waters για μένα είναι προς αυτή, τη σωστή, κατεύθυνση

Πολύ όμορφο Γιώργαρε.

Eν τω μεταξύ δαιμονοποιούμε το μέσο και όχι την κακή χρήση του, από τον άμοιρο λαό που τον ανάγκασαν να ανοίξει προφίλ ώστε να του υποκλέπτουν τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.. Δεδομένα που παρέχει απλόχερα ο ίδιος φυσικά. Τώρα για κλοπή προσωπικών δεδομένων,δεν περιμέναμε κανένα fb. To πρόλαβαν οι τράπεζες,οι εταιρίες κινητής,κ.λ.π. Εγώ στο fb χρωστάω την επαφή που έχω κρατήσει με την πατρίδα και πρόσωπα που μάλλον θα χανόμασταν στο πέρασμα του χρόνου. Και στο instagram οφείλω πράγματα σε σχέση με τη μουσική,μιας και μπόρεσα να έχω μεγαλύτερο βήμα από εκεί μέσα. Ο κύριος Γουότερς θα μπορούσε να συνεργαστεί με τα κοινωνικά δίκτυα,με τους δικούς του όρους και να έχει απήχηση και σε νεότερες γενιές. Γιατί δεν ξέρω αν τον έχουν ενημερώσει,αλλά οι πιθανότητες να βρει τυχαία στο διάβα του ένας πιτσιρικάς έργα των Pink Floyd,είναι σήμερα σχεδόν μηδαμινές. Νομίζω ότι η γενική αποδοκιμασία, πηγάζει από το γεγονός ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί από καλλιτέχνες με δήθεν πολιτική δράση και επαναστατισμό του κώλου.. Από κολλητιλίκια σε κότερα,μέχρι πάσης φύσεως επιχορηγήσεις από πολυεθνικές ή από το υπουργείο πολιτισμού.

θυμάστε τι είπε ο Χριστός όταν του έδειξαν το νόμισμα με τον Καίσαρα? Στο ίδιο μοτίβο. Εχετε πάει ποτέ στο Αγιο Όρος? Ρωτήσατε τους καλόγερους γιατί χρησιμοποιούν χρήματα, internet, ηλεκτρικό ρεύμα, βενζινοκίνητα αυτοκίνητα? Να το πάω στην καθημερινότητα? Γιατί χρησιμοποιούν πλαστικό χρήμα πλέον ακόμα κι αυτοί που ήταν ενάντιοι? Γιατί πληρώνουν .3 έως .6 για κάθε συναλλαγή τους την ώρα που δεν απασχολούν προσωπικό? Γιατί συναινούν με το παραμικρό στην χρήση των κωδικών taxis για σχεδόν ο,τιδήποτε? Γιατί δίνουν την ταυτότητά τους να την φωτοτυπήσει ο κάθε υπάλληλος εταιρείας αντί πχ να την κοιτάξει για να διασταυρώσει στοιχεία? Για την ευκολία. Με την οποία όλοι εξαρτώμαστε όλο και περισσότερο. Η ευκολία δεν είναι κακή από μόνη της. Μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά. Δεν είναι το θέμα το facebook, αλλά ο τρόπος που χρησιμοποιείται λάθος και για λάθος σκοπούς. Για μένα είναι χρήσιμο. Γιατί μέσω αυτού βρήκα ανθρώπους που γνωριζα που είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον πλανήτη, ενώ ήταν αδύνατον με άλλες μεθόδους. Διότι επικοινωνώ μαζί τους καθημερινά πολύ πιό εύκολα από ό,τι με άλλα μέσα. αλλά....έχουν διαρεύσει προσωπικά δεδομένα πολλές φορές και χρησιμοποιούνται με τρόπους που σίγουρα δεν θέλουμε και άλλα πολλά που σχετίζονται με προβολές υπηρεσιών κλπ που κινούνται στα πλαίσια της νομιμότητας. Πιστεύω ότι σ αυτές τις πρακτικές αναφέρεται ο Waters.

Να το πω αλλιώς? Δεν μου αρέσει η συγκέντρωση δύναμης μεταξύ 5-6 ανθρώπων. Κι ο Musk το ίδιο κάνει, αλλά τον θεωρώ πιό σημαντικό. Πχ το paypal ήταν απίστευτη επινόηση. Και η εμμονή του στα ηλεκτρικά και τα διαστήματα. Εχει όραμα. Ο άλλος έχει όραμα να μαζεψει λεφτά. Και αφού το κάνει να μαζέψει λεφτά. κοκ Το να κόψω εγώ το fb όπως λένε πολλοί δεν θα χαντακώσει τον Τζούκα. Αλλά είναι μια μορφή αντίδρασης. Όπως είναι και του Ροτζ. Και προφανώς ο Ροτζ έχει μια διαφορετική επιρροή από μένα.

Κάποιων δίσκων η επιρροή είναι εκτός συζήτησης. Βέβαια είναι πολύ περισσότερα από «επιρροή» αυτός ο δίσκος. Φοιτητής όταν τον πρωτοάκουσα πάντως και τον κατάλαβα σε επόμενες ακροάσεις , άλλαξε η μουσική κοσμοθεωρία μου. Η περιγραφή του Keith απολαυστική.

Δυστυχως ο συγκεκριμενος κυριος, τα τελευταια χρονια παλινωδει μεταξυ αλτζχαιμερ και αλλων εκφυλιστικων νοσων του ΚΝΣ. Κριμα.

Έλα ρε παιδιά... Σοβαρά για τον Rogers θα μιλάμε ακόμη; Από το 80 έχει να κάνει σοβαρή δουλειά. 40 χρόνια κάθεται σε ένα θρόνο που παίξανε και άλλοι (αχεμ) και τελικά δεν είναι και κανένα αριστούργημα (Σε σύγκρισή, πχ, με το απείρως καλύτερο Dark Side of the moon). Και αφού έχωσα ολίγον να πω ότι καλά τα είπε ο Χαρίλατρον... ΥΓ. Πολιτικά τραγούδια έχουν γράψει πολλοί, ακόμη και η Marina and the diamonds. χαχαχαχα... είναι σχετικώς εύκολο να το κάνεις και πουλάει ρε παιδί μου...

Ο Roger Waters είναι μέγας μουσικός και καλλιτέχνης αλλά ως άνθρωπος είναι ΓΤΠ. Δεν άξιζε καν το ιντερνετικο μελάνι που θα χυθεί για ακόμα μια πράξη ,επιλεκτικου,ακτιβισμού για το πέος από αυτές που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.. Γραφικότητες...

Σωστά έκανες με τα passwords. Επίσης κάνε αυτό που αναφέρουμε και στις Οδηγίες των αγγελιών μας. Σε περίπτωση που πέσετε θύμα απάτης θα πρέπει να απευθυνθείτε στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ή να καλέσετε το 11188. Αυτοί θα σε καθοδηγήσουν σχετικά.

Με αφορμή μία συζήτηση σε άλλο τμήμα του φόρουμ σκέφτηκα να κάνω μία μικρή παρουσίαση και review κάποιων εικονικών drum instruments & sample libraries που έχω χρησιμοποιήσει και έχω στην κατοχή μου....και φυσικά να συμπληρώσουν όσοι ενδιαφέροντε και με άλλες επιλογές ή και την εμπειρία τους απλά με κάποια από τα όργανα αυτά. Θα ξεκινήσω με μία μικρή εισαγωγή... Προσωπικά θεωρώ την συγκεκριμένη κατηγορία εικονικών οργάνων ώς μία πραγματική αποκάλυψη στο κομμάτι της μουσικής παραγωγής καθώς έδωσε πρωτόγνωρες δυνατότητες τόσο στο τμήμα του arrangement με την δυνατότητα δημιουργίας ολοκληρωμένων σετ με επιλογές που ίσως να ήταν πρακτικά δύσκολο να έχουμε στη διάθεση μας αλλά τόσο και στο θέμα του mixing προσθέτοντας μία μεγάλη ποικιλία ηχητικών επιλογών στην παλέτα μας. Τόσο ως sample libraries & VSTi για drum programming, ως μέσο για drum replacement αλλά και ως stand alone soft instrument η συγκεκριμενη κατηγορία κατάφερε να αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της αγοράς με αρκετά ενδιαφέρουσες προτάσεις. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν... Θα ασχοληθώ εδώ με 3 διαφορετικές προτάσεις και τις υποκατηγορίες τους: την "οικογένεια" του BFD, την αντίστοιχη της Toontrack (EZ Drummer & Superior) και το SSD του Steven Slate. Εκ των πραγμάτων θα ασχοληθώ κυρίως με το basic πακέτο κάθε πρότασης και όχι τόσο με τα διαθέσιμα expansions αν και θα αναφερθούμε και σε αυτά. Νομίζω πως είναι λογικό να χωρίσουμε αυτή την συγκριτική παρουσίαση σε 3 μέρη: 1. ποιότητα, χρηστικότητα και ποικιλία δειγμάτων 2. user interface, ευκολία χρήσης και δυνατότητες 3. επεκτασιμότητα Σε ότι αφορά το πρώτο μέρος θα έλεγα πως στην βασική τους εκδοχή όλα τα πακετά έχουν να προσφέρουν υψηλής ποιότητας ήχους αλλά δεν μπορώ να μη σταθώ σε κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του BFD όπως εξαιρετικά δείγματα από πιο "σπάνια" κομμάτια και μεγέθη (πχ slingerland) και πιθανότατα τα πιο ρεαλιστικά ambient microphones δείγματα. Από την άλλη πλευρά και όπως είναι λογικό το EZ drummer προσφέρει σαφέστατα πιο περιορισμένο αριθμό όχι μόνο διαφορετικών ήχων αλλά και σε ότι αφορά velocity layers, articulations κλπ. Και λέω πιο λογικό καθώς είναι το entry level της toontrack και απευθύνεται και γενικότερα σε ένα λιγότερο απαιτητικό κοινο. Σε ότι αφορά τώρα τα SSD & Superior θα έλεγα ότι είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους τόσο στην λογική του layering όσο και στην γενικότερη χροιά των ήχων: πραγματικά απίστευτα πολλές επιλογές σε διαφορετικά χτυπήματα, δυναμικές κλπ. Σε ότι αφορά τον ήχο αυτό καθ'αυτό και τα δύο προσφέρουν έναν αρκετά έως πολύ mix ready αποτέλεσμα με εμφανώς επεξεργασμένα δείγματα (σε αντίθεση με το BFD που πολλές φορές φαντάζει αρκετά "ωμό"). Αυτό φυσικά είναι ένας αρκετά σχετικός και υποκειμενικός παράγοντας...πχ προσωπικά προτιμώ να έχω μία πιο raw πηγή ωστε να μπορέσω να την εντάξω όσο το δυαντόν καλύτερα στο δικό μου ηχόχρωμα. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα νομίζω πως αυτό θα ήταν το SSD λόγω του καλού balance ανάμεσα στα ζητούμενα...μεγάλη ποικιλία right out of the box, πολύ υψηλή ποιότητα, χρηστικότητα και αρκετές δυνατότητες fine tuning. Σε ότι αφορά το δέυτερο μέρος...του user interface δλδ νομίζω πως τα πράγματα είναι εντελώς υποκειμενικά. Και πάλι το ez drummer είναι το πιο περιορισμένο σε δυνατότητες (λογικό) χωρίς όμως αυτό να το κάνει απαραίτητα και λιγότερο λειτουργικό....αντίθετα νομίζω πως είναι αρκετές οι φορές που βρίσκω το BFD "δύσκολο" και "δύστροπο" σε σημείο να με απωθεί η χρήση του... κάπου στη μέση τα υπόλοιπα με προσωπική επιλογή για νικητή το SSD...νομίζω πως το layout και η πρόσβαση σε κάθε ζωτικής σημασίας λειτουργία είναι ιδανικά σχεδιασμένη. ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι το SSD είναι σαφέστατα προσανατολισμένο σε ένα multi output mixing περιβάλον χωρίς "εσωτερική" επεξεργασία σε ότι αφορά eq, dynamics κλπ (αλλά με ένα υπερβολικά καλοσχεδιασμένο τμήμα ελέγχου της συμπεριφοράς κάθε οργάνου) σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που προσφέρουν μία "ολοκληρωμένη" λύση σε ότι αφορά την επεξεργασία (με κατά τη γνώμη μου αδιάφορα και όχι ιδιαίτρα χρησιμα εργαλεία...αλλά αυτό έχει να κάνει και με το ζητούμενο για τον καθε ένα, τον τρόπο που δουλέυει και χίλιους δυο άλλους παράγοντες). Σε ότι αφορά το τρίτο μέρος, εννοείται πως όλες οι προτάσεις έχουν ενδιαφέρουσες δυνατότητες επέκτασης σε ότι αφορά επιπλέον drum kits κλπ....θα σταθώ σε δύο σημεία από την μία πλευρά στο φτηνό ez drummer και στο jazz kit expansion το οποίο είναι πραγματικό διαμαντάκι...ίσως όχι τόσο για jazz αλλά σίγουρα πολύ δυνατό για indie pop-rock, post rock, garage κλπ... είδη δλδ που θέλουμε έναν πιο "χοντροκομμένο", ρεαλιστικό, organic drum sound...και από την άλλη στα expansions του SSD που προσφέρουν πολύ ωραίες επιλογές σε ιστορικά rooms & producers.

Ελα ρε Νικ!! Ευχαριστω! Και στα δικα σου!

εγω πΓιανω 6G μετα το pfizer φιλωους....πληρωνω απλα με νευμα,προχθες ξυπνησα με πιασιμο και μεχρι να κΣεστραβολαιμιασω ειχα χρεωθει 2345 ευρΑ. ενας φιλος δε που εχει τικ να ανεβοκατεβαζει το κεφαλι του ειναι ΑΣΤΕΓΟΣ τωρα.... μας κατεστρεΠσαν....

Όχι δηλαδής... πείτε μου ποια 335 δεν σας αρέσει.

Μα τι λες τώρα; Ανεξαρτήτως του προσήμου που κρατάει το πρόσωπο, μιλάμε για τον άνθρωπο που έφερε τη μεγαλύτερη επανάσταση στο πεδίο της μετάδοσης πληροφορίας και της κουλτούρας της, μετά από την εφεύρεση του τηλεφώνου. Για να το πω χονδροειδώς, είναι λίγο σα να λέμε ότι ο Χίτλερ π.χ. δεν ήταν σημαντική ιστορική φυσιογνωμία.

Σημαδιακή ημερομηνία για έναν δίσκο ορόσημο στην εφηβεία μου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1971 και αφού κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και τον ηχογραφούσα σε κασέτες όσο παιζόταν στο ράδιο (όντως παιζόταν) τον αγόρασα τον Γενάρη του 1974. Ήμουν τότε 5η Γυμνασίου. Εχω αναφερθεί πολλές φορές σ αυτόν και ίσως το ξανακάνω. Ο Keith Emerson διηγείται (μετάφραση δική μου για να γίνει πιό εύληπτο το θέμα). Ο Carl (Palmer) και εγώ πολλές φορές δοκιμάζαμε τις ικανότητες του άλλου στο γράψιμο πολύπλοκων ρυθμών σε μονούς χρόνους. Μια μέρα ήρθε στο καμαρίνι και μου έπαιξε ένα σχήμα. Τι ρυθμός είναι αυτό? Είναι 10/8 ή 5/4 είπα, αλλά ο Φρανκ Ζαππα θα αναφερόταν σε όλα σαν ένα. Κατα σύμπτωση το σχήμα του Carl ταίριαζε απόλυτα σε ένα οστινάτο στο αριστερό που δούλευα και σημείωσα να το ψάξω όταν τελειώσει η περιοδεία. Μετά από ένα μήνα η ιδέα πήρε σάρκα και οστά, αν και κάπως παράξενη και τηλεφώνησα τον Greg (Lake). Μπορείς να έρθεις? Εχω κάτι να σου παίξω στο πιάνο. Είμαι ενθουσιασμένος. Αν και δεν έχει ούτε χρόνο ούτε σταθερό τόνο. Μετά από μια ώρα, χτύπησε το κουδούνι και ήταν μαζί μου στο δωμάτιο. Δοκιμάζω αυτό το κομμάτι από τοτε που ο Carl μου έπαιξε ένα παράξενο σχήμα στα τύμπανα. Εχω την ιδέα να φτιάξουμε ένα τεράστιο "μουσικό σεντόνι" που θα αμφισβητεί τις συμβατικές δομές. Δεν μοιάζει να έχει ένα ή σταθερό τέμπο, αλλά το να το παίζουμε όλοι μαζί θα είναι φοβερό. Ξαφνικά κατάλαβα ότι οι λέξεις μου δεν είχαν το παραμικρό αποτέλεσμα. Θα μπορούσα κάλλιστα να περιγράφω έναν πίνακα ζωγραφικής σε ένα ψάρι. Εκατσα και άρχισα να χτυπάω τα πλήκτρα στο πιάνο. Όταν τελείωσα, γύρισα και είδα τον Gregg να με κοιτάει με απλανές βλέμμα. Λοιπόν? ρώτησα. Νομίζω ότι αν θες να παίξεις αυτού του είδους τη μουσική θα πρέπει να το κάνεις στον προσωπικό σου δίσκο. Βασικά δεν ήμουν έτοιμος για προσωπικό δίσκο... Μα θέλω εμείς να το παίξουμε. Ξέρω ακούγεται πολύπλοκο, αλλά θα έχει φοβερό αποτέλεσμα αν το παίζουμε όλοι μαζί, επέμεινα. Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει τέτοιου είδους μουσική, είπε και βγήκε έξω. Πήρα τηλέφωνο τον John Gaydon (μανατζερ). Τελείωσε! είπα. Το συγκρότημα τέλος! Και του εξήγησα τι έγινε. Μα δεν μπορείτε να το διαλύσετε τώρα, όχι βέβαια για τέτοιο λόγο. Ναι μπορώ. Λυπάμαι, δεν μπορώ να συνεχίσω να δουλεύω με τέτοια αρνητική διάθεση. Ο πρώτος δίσκος ήδη ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση. Κοίτα, ας μαζευτούμε όλοι μαζί αύριο και το συζητήσουμε σοβαρά, είπε ο Τζων και έκλεισε. Τηλεφώνησα μετα τον Carl. Θυμάσαι εκείνο το 10/8, 5/4 σχήμα που μου έπαιξες? Α, ναι. Λοιπόν έφτιαξα κάτι μ αυτό. Ωραία! Ε οχι και τόσο ωραία. Μόλις το έπαιξα στον Greg που δεν θέλει καν να το ξέρει. Πως μπορεί να μη θέλει χωρίς καν να το έχει δοκιμάσει. Δηλαδή ..εγώ δεν το άκουσα καν, δεν μετράει η άποψή μου? Ακριβώς. Λυπάμαι Carl, αλλά νομίζω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω με το συγκρότημα. Ο Τζων θέλει αύριο να βρεθούμε, αλλά δεν ελπίζω σε πολλά. Το επόμενο απόγευμα έφτασα στο σπίτι του Τζων και μπήκα σε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε χαλασμένο φαγητό. ο David Enthoven ο Carl και ο Greg προφανώς το είχαν συζητήσει πριν έρθω αλλά η εμφάνισή τους δεν ήταν πολλά υποσχόμενη. Τι έχει αυτό το κομμάτι που έγραψες που είναι τόσο σημαντικό? ρώτησε ο Τζων. Είναι αυτό που πάντα ήθελα να παίξω και με τις δυνατότητες του συγκροτήματος θα ξεσκίσουμε οποιαδήποτε άλλη μπάντα παιζοντάς το. Αλλά ίσως ο Gregg έχει δίκιο. Ίσως είναι η ώρα να κάνω σόλο δίσκο. Απλά δεν είναι εμπορικό, συμπλήρωσε ο Greg. Παρατήρησα ένα παρακλητικό ύφος στη φωνή του. Πήρα θάρρος. Ήταν τα φωνητικά στο 21st Century Schizoid Man εμπορικά? Όχι!, αλλά ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία των King Krimson. Μα αυτό είχε τραγούδι! Και ποιός λέει ότι αυτό δεν θα έχει? Όταν θα έχεις τελειώσει όλο αυτό το εσωτερικό σκουπίδι δεν θα έχει μείνει κοινό για κοινό, φώναξε. Ο David παρενέβη. Greg και τι πειράζει τουλάχιστον να το δοκιμάσετε? Ναι είπε ο Carl. Εγώ δεν το έχω ακούσει καν ακόμα. Μπορεί να είναι εντελώς μάπα, αλλά νομίζω πρέπει να το τσεκάρουμε πρώτα. Πίστεψέ με, είπε ο Greg. Δεν είναι η σωστή κατεύθυνση για τον επόμενο δίσκο. Και ποιά είναι Greg? Εχεις γράψει τουλάχιστον κάτι γι αυτόν? είπε ο Τζων. Οχι, αλλά... Τότε τι χάνετε. Τουλάχιστον δοκιμάστε το αύριο στα Advision Studios. Θα σου πω τι θα χάσουμε είπε ο Greg. Πολύτιμο χρόνο στο στούντιο, γραφοντας μπούρδες. Να τα θα χάσουμε. Θα τον πληρώσουμε ούτως ή άλλως γιατι είναι αργά να ακυρώσουμε είπε ο David. Το άλλο απόγευμα. Ο Eddie Offord ήταν στο κοντρολ. Καταλαβε ότι υπήρχε αρκετός ηλεκτρισμός στον αέρα για να βάλει μπρος όλα τα 16 κανάλια. Ο Greg πήρε ένα μαλακό μολύβι και άνοιξε ένα μεγάλο τετράδιο. Ποιές είναι οι νότες? ρώτησε. Δεν ήταν αυτό που θα περίμενε κάποιος όταν θα ανέβαινε σε ένα καράβι που έμπαζε από παντού. Κάποιες τρύπες έπρεπε να κλείσουν. F...Bb, Eb, Bb, Ab, Eb... Μισό. Κάτσε να μάθω αυτό πρώτα. Αρχισε να το δοκιμάζει, σημειώνοντας τις νότες στο χαρτί. Αγνόησα το γεγονός ότι, καθώς έγραφε το μέρος του με μεγάλα κεφαλαία πάνω από το πεντάγραμμο, θα μπορούσε κάλλιστα να τα έγραφε σε λευκό χαρτί. Αλλά τουλάχιστον μου έδινε την εντύπωση και την σημασία στο ότι αυτό που έγραφε ήταν κανονική μουσική. Τα επόμενα μέρη τα έμαθε πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο. Δυό μέρες μετά η μετατροπή είχε ολοκληρωθεί και είμασταν έτοιμοι να ηχογραφήσουμε. Εφυγαν τα μαύρα σύννεφα της αμφισβήτησης καθώς ο Greg έπεσε με τα μούτρα σε ένα κομμάτι που δεν είχε όνομα. Βάλε εδώ λίγο moog και Carl εδώ ένα gong. Ανακουφίστηκα. Δεν με ενδιέφερε ποιός θα ήταν ο επίσημος παραγωγός. Η τρελλοσύνθεσή μου προχωρούσε πιό πολύ από όσο ήλπιζα. Το πρώτο κομμάτι που ήλπιζα όται θα τραγουδούσε ο Greg ήρθε γρήγορα. Αλλα φοβόμουν ότι οι αλλαγές θα χαλούσαν την ανάπτυξη παρακάτω. Ήταν η Bb, Εb. Οι τριάδες G πάνω από C βάση που άλλαζε ξαφνικά σε C# ήταν που με φόβιζαν. Αδικα ανησύχησα. Οι δοκιμές στα φωνητικά τις επόμενες μέρες μου έδουσαν κουράγιο. Είχαμε αρχίσει να τρέχουμε, και τελικά όλο το Tarkus ηχογραφήθηκε σε μόνο δυο εβδομάδες! Για να το γιορτάσουμε, τζαμάραμε σε ένα ροκάκι "Are you ready Eddie", για να τιμήσουμε τον ηχολήπτη Eddi Offord και τα 16 κανάλια του. Στη φωτογραφία ο μακαρίτης Keith Emerson το 2013 με ένα ομοίωμα του Tarkus στα παρασκήνια της Tokyo Philarmonic Orchestra μετά την παρουσίαση του ορχηστρικού Tarkus υπό τη διεύθυνση του Takashi Yoshimatsu.

Ειλικρινά ωρες ώρες αισθάνομαι εκτός πραγματικότητας αν και δεν έχω και καμιά υποχρέωση να υπερασπίσω τον άνθρωπο. Όποτε ο συγκεκριμένος ανοίγει το στόμα του, αφ ενός ξέρει να μιλάει και αφ ετέρου μιλάει για σοβαρά πράγματα, άσχετα αν για αρκετούς ή αριστερή σκέψη του είναι εκτός τόπου. Σε σύγκριση πάντα με τους όμοιούς του (βλ. συλλέκτη αυτοκινήτων και βαρκάρη) . Ο τρόπος σκέψης του δεν μου φέρνει καθόλου σε αλτζχάιμερ. fact. Είναι χρόνια σοβαρός ακτιβιστής και ενοχλητικός. Γι αυτό και οι όμοιοί του είναι αναγνωρισμένοι από το στέμμα ενώ αυτός όχι. fact. Αυτά περι κουμουνιστών με τα λεφτά της μαμάς, δε στέκουν. Διότι από νέος είχε τα ίδια μυαλά και τα λεφτά του τα έκανε μόνος του και όχι απ τη μαμά. Αλλωστε από τους 3 επιζώντες αυτός είναι ο πλούσιος. Τώρα για τα πολιτικά τραγούδια, ναι γράφουν κι άλλοι, αυτός όμως έγραφε τουλάχιστον από την δεκαετία του 70. Τώρα μπορεί από το 80 να μην έχει γράψει τίποτα καλό, αλλά εννοείται δεν έγραψε κανείς από τους άλλους δυό επίσης, αυτά που έγραψε είναι σαφώς τα καλύτερα, σε σχέση πάντα με τους άλλους δυό (δεν συμπεριλαμβάνονται οι πεθαμένοι) σίγουρα έγραψε και τα βαρύτερα και τα περισσότερα. Εξ ού και το χρήμα. Τελος κάτι λένε για τη δόξα και για το χρήμα. Τη στιγμή που ο Ντυλαν ξεπουλάει τη δισκογραφία του για να ζήσει καλά (?) τα χρόνια που του απομένουν, τι πιό καλό για έναν συνομήλικό του να τσεπώσει το χρήμα του φατσοβιβλιοπώλη για μια διαφήμιση και να διασκεδάσει στην υγειά των κορόιδων σαν εμάς που ξυπνάμε και σπρώχνουμε το νερό στο μύλο του? Εδώ το κάνανε άλλοι (M. Jackson) με ξένα τραγούδια (Lennon - McCartney)... Εγώ τον πάω. Εντάξει και στο youtube θα χαζέψω τον σερ Mason με τα αυτοκινητάκια του και τον σερ David με τις κιθάρες του και τις διακοπές στην Υδρα, αλλά αυτός πάντα μου έβγαζε και μου βγάζει ουσία.

βρε λες?

Κι ύστερα σου λένε ότι είναι θαύμα. Πώς γίνεται με πέντε ψωμιά και δυο ψάρια να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι? Εγώ θα σας πω. Μπαίνεις στο e-food, και χακάρεις μερικούς λογαριασμούς, γράφοντας σχόλιο "afise ta sto diplano xorafi".

Να συμπληρώσω ότι μου φαίνεται τελείως ψεύτικο, πρώτον κανείς δεν δίνει "πολλά εκατομμύρια" για τα δικαιώματα χρήσης ενός τραγουδιού σε ένα σποτ που θα παίξει μια βδομάδα στα social media. Δεύτερον, μια τέτοια υποτιθέμενη προσφορά δεν εμφανίζεται ως "arrive on the internet to me this morning". Γίνονται επαφές με τη δισκογραφική, μπαίνουν οι δικηγόροι να δουν τους όρους, απευθύνονται στο δημιουργό μέσω του agent κλπ κλπ. Υπάρχει μεγάλη προεργασία πριν αρχίσουν να τίθενται οι οικονομικοί όροι, συνήθως δε υπάρχει και συμφωνητικό εμπιστευτικότητας πριν προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις επί της ουσίας. Η άποψή μου είναι ότι ασφαλώς και ενδιαφέρεται για τα λεφτά. Κοντεύει 80 και εξακολουθεί να κάνει συναυλίες lip sync με κομμάτια 40+ ετων σε κοινό που θέλει ακριβώς να δει "αυτόν που τα χώνει στον ζούκενμπεργκ". Δεν θα τσιμπήσω.

Ρίσκαρε να τον απολύσει ο ζουκενμπεργκ. Φρύδια.

...

ΠαναΓιαμ

Μου θύμησε λίγο το in the skies, αλλά πέρα απ αυτό... ώρες ώρες σκέφτομαι, αν δεν το είχα ζήσει δεν θα πίστευα, κάποιος πριν δυό χρόνια που θα μου ζήταγε συμβουλές πως να αυτοσχεδιάσει πάνω σε covers ή απλές φόρμες ότι μετά δυό χρόνια θα φτιάχνει δικά του κομμάτια σαν αυτό και θα τα ηχογραφεί και άψογα... Ξαφνικά αισθάνομαι ωραία.

Παρά τα μικρότερα μεγέθη του, το Club-JAM Flyer προσφέρει πολύ ισορροπημένο ήχο τυμπάνων. Άψογο για να ταξιδεύετε ελαφριά.

Είναι η μοσάντ, η cia και η kgb έξω από ένα δάσος. Μέσα στο δάσος παραμονεύει ένας παλαιστίνιος. Μπαίνει η cia, χτενίζει όλο το δάσος. Τίποτα. Έρχεται η kgb, το καίει. Πουθενά. Τέλος, μπαίνει μέσα η μοσάντ. Μετά από ένα λεπτό βγαίνει με μια αρκούδα. Ναι, ναι, φωνάζει η αρκούδα με το μαχαίρι της μοσάντ στο λαιμό. Είμαι παλαιστίνιος.

παιζω αγριοτητες, αυτα μαρεσουν