Πίνακας συμμετοχής

Το ξέρω ότι κάνει αφόρητη ζέστη, αλλά δεν κατάλαβα Χριστό και Παναγία. Το μωρό τι φταίει, και το κλεμμένο που κολλάει? Πήγες να πάρεις έναν ενισχυτή μπάσου, και δεν έπαιζε. Παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις. Θέλεις να το κάνεις θέμα? Γράψε εδώ "παιδιά τον τάδε ενισχυτή μην τον πάρετε χωρίς δοκιμή, πήγα να τον δοκιμάσω και δεν έπαιζε", και όλα ΟΚ. Τα άλλα δεν τα κατάλαβα.

Πολυ ωραιο το κομματι. Μου αρεσαν ιδιαιτερα τα φωνητικα. Θα μπορουσες να ανεβασεις και τους στιχους, για να εχουμε πληρεστερη εικονα.

Εξαιρετικό! Σίγουρα, μετά το ~3' θα μπορούσες να δουλέψεις την αρμονία και τις δυναμικές και ενδεχομένως να εισάγεις κάποιο νέο όργανο/lead στη θέση των φωνητικών (κάτι τελείως κόντρα στο μέχρι τώρα ύφος?).

Πάρα πολύ ωραίο Πάνο. Όμως από το 3ο λεπτό και μετά, τελειώνουν οι όποιες ενορχηστρωτικές εμπνεύσεις, και το κομμάτι αναλώνεται σε επαναλήψεις πάνω σε πολύ λιτή και στατική αρμονία, πράγμα που το κάνει να χάνει το ενδιαφέρον του από εκεί και μετά. Τι θα μπορούσε να γίνει ... - Αλλαγή αρμονίας (την οποία να ακολουθούν οι μελωδικές γραμμές) Αν πάλι το ήθελες έτσι (minimal) ... - Θα μπορούσε να αλλάζει η κύρια μελωδική γραμμή, να την παίρνει και άλλο όργανο (η φωνή το παρακάνει κατά την γνώμη μου), και η παλιά μελωδική γραμμή να μπαίνει σε τρίτο επίπεδο προσοχής. Με τέτοιου είδους αλλαγές μελωδιών και οργάνων (και φυσικά δυναμικών), το κομμάτι θα συνέχιζε να κρατάει το ενδιαφέρον του μέχρι το τέλος. Αλλά όλα αυτά είναι μόνο η γνώμη μου, το θέμα είναι τι έχει ο συνθέτης στο μυαλό του. Όπως και να έχει, είναι πάρα πολύ καλό.

Πολύ όμορφο κομμάτι. Ατμοσφαιρικό, κούγεται ευχάριστα. Λίγο μικρότερη διάρκεια ήθελε ή μια κλιμάκωση στο θέμα.

Ακριβώς!

χαιρετώ σύντροφοι κατοικοι της σαχάρας... σας παρουσιάζω (με πολύ χαρά είναι η αλήθεια) ένα electric bass guitar instrument που εφτιαξα για το Kontakt: όπως υποδηλώνει και ο τίτλος πρόκειται για ένα ηλεκτρικό μπάσο με πολύ σαφή (ή και όχι) προσανατολισμό και πιο συγκεκριμένα ξεκινώντας από το Νεουρκέζικο punk rock των 70s ως πιο noisy & stoner καταστάσεις του σήμερα... μη περιμένετε λοιπόν τέλειο κούρδισμα και λεπτομερείς δυναμικές και χειρισμό.... αντίθετα μιλάμε για γκάζι, βρωμιά και αρκετή αλητεία σίγουρα όχι για καθημερινή χρήση και σίγουρα όχι για όλους, δεν παύει όμως να είναι μία χρήσιμη προσθήκη στο οπλοστάσιου όποιου ασχολείται με sample based instruments.. οποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το προμηθευτεί εντελώς δωρεάν από το website μου. Η διαδικασία είναι απλή, θα το βρείτε στο eshop και το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να προσωρήσετε στην "αγορά" του. Στη συνέχεια θα βρείτε ένα mini manual σε μορφή pdf που περιλαμβάνει το download link https://www.mixingnik.com/product-page/ba533-sid-the-punk-bass ...ελπίζω να το βρείτε διασκεδαστικό και χρήσιμο και....παιξτε πανκ!!!

H Gretcsh G5222 είναι η double cut εκδοχή της G5220 electromatic. Είναι η double jet πρόταση της εταιρίας στην κατηγορία των 500 ευρώ. Κάτι ανάλογο των Epiphone les paul standard και prs 245 standard, ποιοτικά, αλλά διατηρώντας το DNA των Gretcsh, τόσο ηχητικά όσο και εμφανισιακά. Είναι ένα εργαλείο που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ήχων, έχοντας έφεση σε hard rock καταστάσεις, λόγω των BroadTron μαγνητών. Η έκδοση με το bigsby (G5232) έχει την ίδια τιμή και αντί τους BroadTron είναι εγκατεστημένοι οι Filtertron, όπου είναι πιο κοντά στον παραδοσιακό ήχο (είναι πιο low output και πιο πριμάτοι). Αμφιταλαντεύτηκα, είναι η αλήθεια, καθώς ήθελα την έκδοση με μαγνήτες filtertron, αλλά δεν θα “άντεχα” την παρουσία και τις ιδιαιτερότητες του bigsby. Και έτσι κατέληξα στη G5222, που ήταν και η πρώτη μου επιλογή. Είχε και το χρώμα που μου αρέσε… Ποιότητα κατασκευής/Εμφάνιση: Πιστεύω ότι αυτό είναι και το δυνατό σημείο της κιθάρας αυτής. Δεν έχει, σχεδόν, κανένα ψεγάδι. Εξαιρετικό βάψιμο και φινίρισμα. Το σώμα είναι chambered (έχει θαλάμους) με αποτέλεσμα το μειωμένο βάρος και την χαρακτηριστική χροιά που δίδει στον ήχο. Το άβαφο maple top είναι όλα τα λεφτά, σε συνδυασμό με τα σκούρα ταστιέρα και το μαύρο της πίσω πλευράς. Την γουστόζικη εμφάνιση έρχονται να συμπληρώσουν τα μίνιμαλ inlays (αναφέρονται ως pearloid Neo-Classic inlays) και η ασυνήθιστη “αγκυροειδής» stoptail. Το, κολλημένο στο σώμα, thin U μανίκι είναι επίσης εξαιρετικό. Θυμίζει αρκετά το φαρδύ slimtaper της Epiphone les paul std, αλλά είναι πιο παχύ. Θα έλεγα ότι προτιμά τα μεγάλα δάκτυλα, ειδικά εάν ο παίχτης έχει την τάση να “χουφτώνει” τον λαιμό. Η ταστιέρα έχει 12” radius, 22 medium jumbo τάστα, με scale 625mm. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τάστα είναι άριστα τοποθετημένα, χωρίς αιχμηρές άκρες κλπ. Τα κλειδιά, μάρκας Grover, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους και έχουν πολύ καλή αίσθηση. Δεν αφήνουν την κιθάρα να ξεκουρδίσει. Το nut (απο συνθετικο κοκκαλο, με πλατος 43mm) θέλει λίγο δουλίτσα στην D όπου σκαλώνει ελαφρώς, αλλά και πάλι δύσκολα ξεκουρδίζει. Η γέφυρα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά την δουλειά της την κάνει σωστά. Εργονομία: Εάν έχεις συνηθίσει μια tele ή μια les paul, η G5222 μοιάζει κάπως χοντροκομμένη, όταν την πιάνεις στα χέρια σου. Λίγο το χοντρό και πλατύ μανίκι, λίγο το παχύ σώμα σε προδιαθέτουν κάπως. Η αλήθεια ότι είναι εξαιρετικά βολική, τόσο καθιστός, όσο και όρθιος. Πολύ πιο βολική και ισορροπημένη από την G400. Εξαιρετική και προσεγμένη σχεδίαση. Επίσης, έχει εξαιρετικό ζύγισμα. Περίμενα να έχει έστω λίγο neck dive, αλλά ακόμα και με ζώνη δεν υπάρχει τέτοια τάση. Είναι αρκετά ευκολόπαιχτη, και η πρόσβαση στο 22ο τάστο είναι υποδειγματική, όπως θα ήταν και σε μια SG. Τα χειριστήρια είναι σχετικά προσβάσιμα, με το volume pot του bridge λίγο απομακρυσμένο, αλλά το συνηθίζεις γρήγορα. Το μόνο άβολο είναι το master volume pot, αλλά η χρήση του μπορεί να παρακαμφτεί από τα μεμονωμένα volume pots. Να σημειωθεί ότι στο μοντέλο με το bigsby, θα ήταν πολύ δύσκολο να πλησιάσω το volume pot του neck μαγνήτη και θα μου δυσκόλευε την πρόσβαση και από εκείνο του bridge. Τέλος, ενδεικτικό του προσεγμένου σχεδιασμού είναι και τα κλιπ για τη ζώνη. Έχουν το σχέδιο των χειριστηρίων των pots, ξεβιδώνουν, μπαίνει η ζώνη, βιδώνουν και είσαι έτοιμος. Η απλότητα στο μεγαλείο της. Ηλεκτρικά: To ηλεκτρικό κύκλωμα της G5222 περιλαμβάνει δύο volume pots (ένα για κάθε μαγνήτη), ένα tone pot και για τους δύο μαγνήτες, και ένα volume pot ως master volume. Είναι κάτι το συνηθισμένο για Gretcsh κιθάρες, αν και προσωπικά δεν βρίσκω σοβαρό λόγο ύπαρξης του master volume. Ποιοτικώς, τα pots δεν φαίνεται να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Καλή κύλιση, με αρκετή αντίσταση (κάτι που δεν προτιμώ). Το tone pot έχει μικρή επίδραση στα πρίμα. Αφαιρεί λίγο πρίμα, όπου λόγω του έντονου presence, o ήχος δεν αλλάζει και πολύ. Τα volume pots, επίσης, δεν ρίχνουν την ένταση, παρά μόνο εάν είναι σχεδόν κλειστά. Εάν, όμως, έχω το tone pot στην μέση (με ελάχιστη απώλεια πρίμων), τότε το volume pot “μεταφορφώνεται” και με ελάχιστο γύρισμα ρίχνει κατευθείαν την ένταση. Ακριβώς όπως θα ήθελα να συμβαίνει εξ’ αρχής, δηλαδή. Το σίγουρο είναι ότι μπορούν να προκύψουν πολλοί διαφορετικοί ήχοι με την χρήση και τον συνδυασμό των χειριστηρίων. Τέλος, το 3way switch δουλεύει πολύ σωστά και με καλή αίσθηση. Ένα αρνητικό είναι ότι πρέπει να προσέχει από πού το πιάνεις, για να αλλάξεις θέση, καθώς πολύ εύκολα σου μαγκώνει και στου δαγκώνει το δάκτυλο. Το δακτυλίδι του επιλογέα είναι πολύ κοφτερό και ο πόνος έντονος. Broad’Tron pickups: Ξεκινώντας από τους BroadTron (2ης γενιάς), να αναφέρω ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα specs στο διαδίκτυο. Είναι οι πιο high output διπλοί μαγνήτες της Gretcsh, με μέτριες επιδόσεις στο definition. Είναι αρκετά touch sensitive, παρότι δίδουν την εντύπωση ότι έχουν αρκετό φυσικό compression. Έχουν μέτριες επιδόσεις στο “καθάρισμα” με ρίξιμο του volume pot και γενικότερα δυσκολεύονται να διατηρούν τον ήχο crystal καθαρό. Ο bridge είναι πολύ δυνατός με έντονα μεσαία, ενώ ο neck είναι πιο μπασάτος και στρογγυλός. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, δεν πολυαντιδρούν και στο tone pot. Δίδουν αρκετή “τρίχα”, ακόμα και σε low gain ενισχυτές (ίσως φταίει το έντονο presence). Ακόμα και έτσι, λόγω του eq, ο καθαρός ήχος είναι αξιοπρεπής και κόβει αρκετά στο μιξ. Έχουν μπόλικα χαμηλά, πολύ δυνατά μεσαία, και κάπως μαλακά ψηλά. Χρειάζεται να δίδω λίγο παραπάνω πρίμα στον ενισχυτή για να έχω ισορροπημένο ήχο. Το φυσικό τους περιβάλλον, εύκολα, είναι ο crunchy ήχος. Για ACDC δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο μαγνήτη. Σίγουρα πιο πριμάτος ήχος σε σχέση με PAF, νομίζω και πιο hot, διατηρώντας κάποια στοιχεία από τον παραδοσιακό ήχο Gretcsh, με το κλασικό twang να μην είναι έντονο. Το καλό είναι ότι ρυθμίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ρυθμίζεται το ύψος, η κλίση σε treble/bass side, αλλά και η κλίση κατά μήκος της κιθάρας, έτσι ώστε να ακολουθούν την κλίση των χορδών. Επίσης, ρυθμίζοντας τις βίδες πάνω στον μαγνήτη, μπορείς να αλλάξεις και το eq, σηκώνοντας πχ την βίδα κάτω από την χορδή G. Κάποιοι, μάλιστα, αφαιρούν και κάποιες συγκεκριμένες βίδες εντελώς, μετατρέποντας τους μαγνήτες σε noiseless single coils, ανεβάζονται πολύ το clarity. Λογικά, πρέπει να είναι alnico 5, με τον bridge γύρω στα 9Κ και τον neck λίγο κάτω από 8Κ. Οι δικοί μου μαγνήτες είναι ρυθμισμένοι πολύ ψηλά, γύρω στα 2mm. Εάν κατέβουν πιο χαμηλά, ο ήχος καθαρίζει αρκετά. Pros n' Cons: + τίμια τιμή + ποιότητα κατασκευής + πολύ καλή εργονομία - Μέτριοι μαγνήτες - Το 3way switch "δαγκώνει" - Μετρια επιδραστικότητα στον ήχο από τα vol και tone pots. Ηχητικά samples: Σε VHT special 6, με καθαρό ήχο: VHT6clean.mp3 με crunchy ήχο: VHT6crunch.mp3 με fuzz: VHT6fuzz.mp3 Σε Marshall DSL5R με καθαρό ήχο: dsl5clean.mp3 με crunchy ήχο: dsl5crunch.mp3 με distortion: dsl5distortion.mp3 Σε Laney IRT15, με high gain ήχο: irt15high gain.mp3 με ultra high gain ήχο: irt15ultra high gain.mp3 Φωτογραφικό υλικό:

Καλημέρα στην παρέα! Ολοκλήρωσα και ανέβασα χθες, επιτέλους, κάτι που ήθελα πολύ καιρό να κάνω. Ένα cover στους Death του ΜΕΓΑΛΟΥ Chuck Shuldiner όπως του πρέπει. Ένα απ'τα αγαπημένα μου κομμάτια και από μουσικής και από στιχουργικής πλευράς. Για τα τεχνικά θέματα και για όποιον ενδιαφέρεται: --- Ηχογραφημένο, μιξαρισμένο στο Reaper. --- Masterαρισμένο με T-racks. --- Τα ντραμς είναι ένας συνδιασμός από EZ Drummer 2, Addictive Drums 2, Steven Slate 4 και Perfect Drums --- Μπάσο έχω γράψει με ένα μπάσο της Harley Benton, SHB-1 Ignite Amp και καμπίνα από Amplitube 4. --- Ρυθμικές κιθάρες είναι reamped. Οι 2 κύριες κιθάρες είναι με ένα μονταρισμένο Randall που καταλήγει σε μία 2 X 12 καμπίνα Randall και οι 2 "πίσω" κιθάρες είναι με έναν Orange micro dark τον οποίο τον συνδέω στην λούπα του Randall για να εκμεταλλευτώ το τελικό του στάδιο. Και στις 2 περιπτώσεις ηχογραφώ με Shure SM57 που καταλήγει στην Focusrite Scarlett 18i20. --- Φωνητικά ηχογραφημένα με Rode NT-1. Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να σας αρέσει... Περιμένω γνώμες!!!

Το σαουντρακ του καυσωνα.

Μολις ολοκληρωσω το παρε δωσε με τον σερβιτορο...

βρήκα χρόνο και πρόσθεσα δυο πινελιές στο κομμάτι. Εάν κάποια στιγμή έρθουν και τα άλλα tracks ίσως του δώσω περισσότερο χαρακτήρα....(τώρα προς ποιά κατεύθυνση...δεν μπορώ να εγγυηθώ) roberto.mp3

Είπα να το ρίξω λίγο στη μελέτη μέρες που είναι, η ζέστη στρώνει χαρακτήρα! Αυτή τη φορά ένα σόλο του Alex Schultz, από live jam με τη μπάντα του William Clarke στο "Must be jelly"!

Done!

Τα καθαρά μου άρεσαν πολύ και με τους 2 ενισχυτές. Τα βρώμικα με τον Marshall επίσης ήταν εξαιρετικά. Τα βρώμικα με τον vht όχι και τόσο και εξηγούμαι, μου ακούγονταν φαζαριστά και κάπως μπουκωμένα ειδικά με το neck μαγνήτη. Μήπως είχες πολύ χαμηλά το tone ή μήπως δεν συμπαθιούνται πολύ το εν λόγω πετάλι με τον συγκεκριμένο ενισχυτή; Ή μήπως είχε φτάσει ο vht ήδη στα όρια του λόγω χαμηλότερου wattage και δεν ήταν ωραίο το επιπλέον σπρώξιμο από το nobels; (μήπως λέω και σαχλαμάρες;) Anyway μου άρεσε περισσότερο ο συνολικός συνδυασμός με τον marshall. Μεγειές

Ναι συμφωνώ. Επίσης από την πλευρά μου χρειάστηκε πολύ editing για να βγάλω ένα σοβαρό αποτέλεσμα. Ωστόσο δεν βρήκα κανένα άλλο lib με τέτοια ποιότητα στα samples όσο αυτό, εκεί έξω. Η τιμή του είναι πολύ καλή πλέον. Το είχα αγοράσει στα διπλάσια χρήματα ίσως και λίγο παραπάνω πριν 3 χρόνια. Το full version του Kontakt που απαιτεί είναι μεγάλο μειονέκτημα, η μουσική δυστυχώς είναι ένα πανάκριβο χόμπι. Πολύ σωστές και εύστοχες οι παρατηρήσεις και οι προτάσεις. Σε ευχαριστώ πολύ. Θα βάλω μπροστά τα μηχανάκια μου για την νέα version του κομματιού.

Δοκίμασα σήμερα με κανονικές εγγραφές, σε ενισχυτές με ήχο fender και marshall. Το overdrive το παίρνω από odr nobels. Εδώ δυο κλιπ σε vht special 6, v30 cab, sm57 vhtclean.mp3 vhtdirty.mp3 Και άλλα δυο σε marshall origin 20, με G12-65, sm57 originclean.mp3 origindirty.mp3

Και σε αυτό είναι οι καλύτεροι στον κόσμο https://www3.nhk.or.jp/nhkworld/en/radio/bosaiweb/

https://youtu.be/ET42Bh1ZLfM

Τελικώς κατάφερα και βρήκα ένα ζευγάρι καινούρια blacktop filtetrons, δηλαδή εκείνα που χρησιμοποιεί η Gretcsh στα μοντέλα κάτω των 1000 ευρώ. Και φυσικά δεν το βρήκα Ευρώπη, μιας και δεν υπάρχει, αλλά το έφερε ένα ξάδερφός μου από ΗΠΑ. Εκεί κοστίζουν περί τα 62$... Το πρωί το παρέλαβα, το μεσημέρι το έβαλα. Δυστυχώς, είχαν κοντά καλώδια και αναγκάστηκα να κολλήσω επιπλέον καλώδιο. No big deal. Ευτυχώς, οι μαγνήτες (που είναι και μικρότεροι σε μέγεθος) ήρθαν μαζί με το πλαίσιο, το οποίο ήρθε και έκατσε ακριβώς εκεί που ήταν το παλιό. Άρα, δεν χρειάστηκαν νέες τρύπες. Ο ήχος είναι πολύ πιο καθαρός και twangy, και θα μου πάρει λίγες μέρες να βρω το ύψος που μου αρέσει στους μαγνήτες. Προς το παρόν, τους έχω με μια generic ρύθμιση, στα 2mm. Ακόμη δεν έχω πειράξει τους πόλους... Καθαρά filtclean.mp3 Crunch flitcrunch.mp3 Βρώμικα filtlead.mp3 Στο μιξ filtmix.mp3 Οι χορδές είναι από τα Χριστούγεννα....

Έχει ενδιαφέρον. Αν ήταν κατά τι μικρότερο ή αν είχε και άλλη αλλαγή τότε θα μιλάγαμε για ...