Προς το περιεχόμενο

Πίνακας συμμετοχής

  1. Alex Raptakis

    Alex Raptakis

    Μέλος


    • Βαθμοί

      1

    • Αναρτήσεις

      1.802


  2. dimsonic

    dimsonic

    Μέλος


    • Βαθμοί

      1

    • Αναρτήσεις

      20.926


  3. Yannis Methenitis

    Yannis Methenitis

    Administrator


    • Βαθμοί

      1

    • Αναρτήσεις

      11.665


  4. gkourmoul1

    gkourmoul1

    Μέλος


    • Βαθμοί

      4.009

    • Αναρτήσεις

      9.297


Δημοφιλές περιεχόμενο

Προβολή δημοσφιλέστερου περιεχομένου σε 31/08/2021 σε όλα

  1. Καλά έκανες και το ανέβασες γιατί είναι πολύ καλό, μπράβο Γιώργο! Ο όλος ήχος είναι αυτό που "περίμενα" να έρθει, και ήρθε. Απόλυτα ικανοποιητικό για μένα.
    1 βαθμός
  2. Ποτε δεν ήταν η ενεργητικη μουσική μετα το 1985 στις προτεραιοτητες μου. Ελαφρο χομπυ ηταν πλεον. Εγινε σχεδον ocd χομπυ μετα το 2007. Το πρωτο λοκ με βρηκε σε εξαιρετικα δημιουργικη φαση. Το ιδιο και το δευτερο μια και ανελαβα (υποσχεθηκα στον εαυτο μου) ένα τεράστιο προτζεκτ που εγκατελειψα εδω και δυο μηνες μεχρι να εγκαταστήσω την θυγατερα στις μουσικες σπουδες που παντα ηθελε (και ηθελα και δεν καταφερα και γω). Απο αύριο συνεχιζω τη μουσικη μου ενασχοληση κανονικά. Εχω την πολυτελεια να μην φερνει η μουσικη το φαι στο τραπεζι αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν υπαρχει υποβοσκουσα η αισθηση της καταθλιψης για τα γυρω τεκταινομενα. Εκει η μουσικη ειναι η διέξοδος κι η παρηγορια μου.
    1 βαθμός
  3. Ταυτίζομαι απόλυτα συνοδοιπόρε. Ψιλοκατάθλιψη ακούγεται αν μας διαβάσεις φωναχτά. Φφφφφφ...
    1 βαθμός
  4. Λίγο η κρίση μέσης ηλικίας, λίγο μια νοσταλγία, λίγο το καλοκαίρι που φεύγει, λίγο το νέο lockdown που βλέπω να έρχεται και ιδού προέκυψε το παρακάτω ανάλαφρο pop-άκι . Ευχαριστώ όλους όσους ασχοληθούν μαζί του εκ των προτέρων!! Off topic: Ακόμα δεν μπορώ να βρω πως να κάνω embed bandcamp links στα posts. Αν κάποιος θέλει να με βοηθήσει θα του είμαι ευγνώμων. Στιγμές by Panos Lapousis
    0 βαθμοί
  5. Συχνά, διαβάζοντας για το ακατάβλητο πάθος των ορειβατών να πατήσουν στις ψηλότερες κορφές των βουνών του κόσμου μας – κι από κει να τον αντικρύσουν όπως ελάχιστοι έχουν καταφέρει, παραλληλίζω κάπως την προσπάθεια τους με κείνη των ηλεκτρικών κιθαριστών του πλανήτη. Όχι τυχαία, καθώς οι ιστορίες απογοήτευσης είναι αμέτρητες, αφού τελικά για πολλούς το όνειρο σταματάει μερικά μόλις μέτρα από την κορυφή. Προετοιμασία, αυτοσυγκέντρωση, πολλά έξοδα, άσκηση, εξοπλισμός, κάποιες φορές δεν είναι αρκετά για να πατήσεις το έδαφος που βρίσκεται κοντύτερα στον ουρανό. Κατά μια αντιστοιχία λοιπόν, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στους περισσότερους εξ ημών που λαχταράμε να παίξουμε με ήχους που θα μας θυμίσουν ακαριαία τους ήρωες μας. Ξοδεύουμε πληθώρα μετρητών αγοράζοντας όργανα και εφέ, μελετάμε ατέλειωτες ώρες και ακούμε (ελπίζω) ακόμα περισσότερες τραγούδια και ήχους, ψάχνοντας ένα κάποιο ιερό δισκοπότηρο. Συνήθως ξεχνώντας μερικές βασικές αρχές και κάνοντας λογικές ακροβασίες, τυφλωμένοι θα έλεγε κάποιος από το όνειρο μας. Υπάρχουν αλήθειες και ψέματα στην ιστορία, η καλύτερα, πραγματικότητα και φαντασία, παραμύθι – που λέμε συχνά μεταξύ μας. Για αρχή λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε πως ο βασικός ήχος του καθενός μας προέρχεται από τον ίδιο του τον εαυτό, την προσωπικότητα του, το τι έχει στο μυαλό του και το πώς τα δάχτυλα του αγγίζουν τις χορδές. Αυτό μπορεί να το ξεγελάμε που και που, παραμένει όμως η κύρια πηγή του ήχου μας. Κατά συνέπεια, όσο καλλιεργούμε τον χαρακτήρα μας και όσο εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας ως άνθρωποι, τόσο κοντύτερα πλησιάζουμε στο να αποδεχτούμε τη φύση μας και ν’ αγαπήσουμε τον ήχο μας. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, γιατί απελευθερώνοντας τη δική μας ψυχή και ματιά, βαθμιαία εκλείπουν οι σταθερές και οι συγκρίσεις, ανοίγεται ένας κόσμος που οφείλουμε να τον δεχτούμε, να τον ενδυναμώσουμε και να τον κάνουμε καλύτερο, όσο κι αν τούτος μοιάζει ελάχιστα η και καθόλου με όσα θέλαμε η πιστεύαμε. Αυτογνωσία ονομάζεται, και αποτελεί τον πλέον σίγουρο δρόμο για την καλλιτεχνική ισορροπία. Και αυτογνωσία δε σημαίνει συντηρητισμός, έλλειψη πειραματισμών, ορθολογική αντιμετώπιση της φιλοδοξίας, κυνισμός και ηττοπάθεια. Τουναντίον, πρέπει να ταϊστεί με το άνοιγμα κάθε παραθύρου και ανοίγματος του εσωτερικού μας κόσμου, αγγίγματος και γεύσης όλων εκείνων που θα μας κάνουν να τα πλησιάσουμε και θα τραβήξουν το ενδιαφέρον μας. Και όλα αυτά είναι ακίνδυνα; Αμφιβάλλω, δε θα μάθεις όμως ποτέ αν δεν περάσεις από κει. Αν είσαι τυχερός και ικανός, θα επιζήσεις ως λαμπερό πνεύμα, αν όχι, είτε θα κάνεις πίσω τρομαγμένος είτε θα πληγωθείς, κάποτε ανεπανόρθωτα. Στο ενδιάμεσο, φωλιάζουν κόσμοι που μπορούν να προσφέρουν ευτυχία στη ζωή, δεν είναι άσπρο μαύρο η διαδρομή, και, πολύ περισσότερο, το ταξίδι τελικά είναι κείνο που θα προσφέρει πληρότητα και συγκίνηση, και όχι η γραμμή τερματισμού. Άλλωστε, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Νομίζετε πως κάποιος που πάτησε στο Έβερεστ θα σταματήσει ν’ αναζητά βουνοκορφές που δεν έχει επισκεφθεί; Ένας ακόμη λόγος που έκανα αρχικά τον παραλληλισμό του θρυλικού ταβανιού της γης με τον απόλυτο ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, είναι και ο ακόλουθος. Πέρα από την αναντίρρητα καθοριστική σημασία του παίκτη, υπάρχουν τα μέσα, ο εξοπλισμός που χρειαζόμαστε, πολύ η λίγο, προκειμένου να τραβήξουμε την ανηφόρα της εξερεύνησης. Όργανα, κιθάρες, ενισχυτές, ηχητικά εφέ. Αναρωτιέται κάποιος, γιατί κάτι να στοιχίζει Α και να κάνει μια δουλειά, και κάτι άλλο που κάνει την ίδια φαινομενικά εργασία να κοστίζει Α επί 10, 50, 100. Σωστά μεν αλλά όχι απόλυτα. Όπως λοιπόν όταν ανεβαίνεις το Έβερεστ απαιτείται εξοπλισμός, χρόνος και χρήμα, και παρόλη την ενδελεχή προετοιμασία και αφοσίωση μπορεί να βρεθείς 50 μέτρα από την κορυφή και να αναγκαστείς να γυρίσεις πίσω, έτσι και με τον ήχο. Αν σε γυρίσει ο καιρός, προσεύχεσαι κι ελπίζεις, αν όμως η αιτία είναι κάτι που δεν σκέφτηκες να πάρεις μαζί η δεν προετοίμασες σωστά, τότε θα πρέπει να ψάξεις να το έχεις την επόμενη φορά. Σχεδόν τα πάντα θα σε πάνε στο 90% της διαδρομής, εκείνο όμως που θα σε ανεβάσει στο τέρμα είναι αυτό το μικρό κομματάκι του παζλ, που –αλίμονο, κοστίζει πανάκριβα. Είτε μιλάμε για κιθάρα, είτε για πετάλια, ενισχυτές και μαγνήτες. Τα μεγάλα προβλήματα ξεκινούν όταν γευτείς αυτόν τον κόσμο και μαγευτείς από όσα προσφέρει. Τότε, πολύ δύσκολα επιστρέφεις εκεί που ήσουν. Κάπως σα να σου δώσουν να οδηγήσεις μια Φεράρι και μετά πρέπει να μπεις στο Φίατ για να γυρίσεις σπίτι. Και θα μου πεις, χρειάζομαι ένα πανάκριβο όχημα για να γυρίσω σπίτι μου, τα άλλα δε θα με πάνε; Σωστά, και ένα Όπελ και το λεωφορείο της γραμμής μια χαρά θα την κάνουν τη δουλειά, εσύ είσαι αυτός που θα αποφασίσει πως θα μετακινηθείς όμως. Δε σας κρύβω πως ζηλεύω πολύ εκείνους που δεν χρειάζονται τα πολλά και τα ακριβά και μεγαλουργούν με το τίποτα. Αληθινά τους θαυμάζω, σέβομαι όμως το πάθος και τη δίψα του κάθε συνανθρώπου μου και ομότεχνου μου, αρκεί να έχει ξεκαθαρισμένα στο μυαλό του προτεραιότητες και δυνατότητες. Οι αναβάσεις κάθε μορφής και είδους είναι πρόκληση, μεθύσι, ζωογόνος δύναμη, πεμπτουσία της ύπαρξης, απαιτούν όμως πολλά και δύσκολα. Γνωρίστε τον εαυτό σας, αφουγκραστείτε τα μύχια της ψυχής σας, μετρήστε τις δυνάμεις σας, εμπλουτίστε τις γνώσεις σας, μάθετε τα όρια σας, αξιολογήστε τις ικανότητες σας, διαλέξτε το σημείο που κάνει την καρδιά σας να πεταρίζει και ξεκινήστε την αναρρίχηση. Είτε είναι στα 50 μέτρα είτε στα 850, το ίδιο νικητές θα είστε, γιατί εσείς διαλέξατε τον στόχο και τον προορισμό. Καλό ταξίδι.
    0 βαθμοί
  6. Είτε έτσι, είτε αλλιώς βρεθήκαμε να περνάμε σχεδόν μια διετία χωρίς live μουσική. Χωρίς να μπορούμε να παίζουμε δημόσια και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε ή για πολλούς αυτό που βάζει φαί στο τραπέζι τους. Και όλοι αναπροσαρμοστήκαμε με τον ένα και τον άλλο τρόπο. Προσωπικά μου στοίχησε κυρίως κοινωνικά αλλά και παικτικά μιας και όταν δεν παίζω τακτικά με άλλους χαλαρώνω και ξεχνάω και αυτά που ήξερα. Δυστυχώς ούτε συνθετικά με βοήθησε, ούτε διάθεση να ολοκληρώσω ημιτελείς δουλειές, είχα. Και πέρασε σχεδόν το καλοκαίρι κι ο χειμώνας είναι αντικειμενικά θολό τοπίο για το πως και αν. Μια οι αναπόφευκτες οδηγίες αποστασιοποίησης και υγιεινής και μια ο φόβος για το άγνωστο, δεν δημιουργούν ευοίωνο τοπίο. Εσείς σε ποια φάση είστε; Πως το αντιμετωπίζετε; Ετοιμάζετε κάτι στο στούντιο μήπως... προβάρετε ή παίζετε ήδη και κλείσατε δουλειές για το φθινόπωρο;
    0 βαθμοί
  7. Πολυ θα το ηθελα και γω... Επεστρεψα στην πατριδα πριν 3 ωρες. Τελικα πιο ευκολα πας ευρωπη παρα Αθηνα. Παντως παρενθετικα το νοιζ εριξε τεραστιο boost στη δημιουργικοτητα μου. Οχι οτι δεν θα εφτιαχνα αυτα που ηδη έφτιαχνα. Ομως πήρα πολλές ιδεες και κατευθυνσεις και συνθετικα και παραγωγικα. Αυτο μόνο καλο ειναι
    0 βαθμοί
  8. Απο τα πρώτα μου κομμάτια, το πρώτο κομμάτι που ανέβασα στο mix και στο soundcloud, και η πρώτη μου συνεργασία με άλλον μουσικό (Αραβανής...). Έπρεπε να το φτιάξω λίγο διότι είχε χάλια ήχο. Έχω αφήσει το original ως ανεβασμένο Mp3. Στο soundcloud είναι η νέα έκδοση, στην οποία (ανάμεσα σε άλλα) έχω μειώσει λίγο τη διάρκεια του βασικού σόλο.
    0 βαθμοί
  9. Καλησπέρα στούς φίλους μετά απο καιρό/ Δεν σταμάτησα να παίζω μόνος και μια η δυο φορές με φίλους μου στήν μπάντα. Ότι ιδέα υπάρχει την κρατάω στό ψυγείο ( συμβουλή Στράτου)μέχρι να βρεθούν λεφτά και κυρίως χρόνος ανέμελος . Η καραντίνα ήταν οκ λόγω συγγραφικών ασχολιών . Τώρα στήν επόμενη θα δούμε.
    0 βαθμοί
  10. 1) Παίζετε; 2) Θα παίξετε; 3) Ηχογραφείτε; 4) Τι ετοιμάζετε; 1) Παίζω σχεδόν καθημερινά. (Είτε μόνος, είτε με τους Driver's hit). 2) Όταν ανοίξει το Lazy. 3) Όχι, δεν τα καταφέρνω. Άσε που είμαι και ατάλαντος στη σύνθεση 4) Αυξάνω - συμπληρώνω τη συλλογή των OD μου. Ξαναγοράζω όλα αυτά που είχα στη κατοχή μου και κάποια ανοήτως πούλησα*, αλλά και κάποια άλλα που μου κάνουν click. *Ξαναγόρασα για 5η φορά το BB.
    0 βαθμοί
  11. Έγραψα την προηγούμενη παρατήρηση μόνο για να θίξω το θέμα της ταχύτητας διάδοσης του ήχου Σαφώς και ο χρόνος αντήχησης σχετίζεται με το πρόβλημα Νομίζω ότι η ανομοιομορφία του (τόσο στο φάσμα όσο και της τιμής του από θέση σε θέση), μαζί με την ανάπτυξη στασίμων κυμάτων είναι η κύριες ερμηνείες του προβλήματος. Το να κολλήσει την καμπίνα στον τοίχο ή να την τοποθετήσει σε μια γωνία (γιατί υπάρχει και ο τοίχος αριστερά δεξιά, και το πάτωμα-ταβάνι), είναι ένας πρώτος πειραματισμός στην προσπάθεια αναζήτησης λύσης. Αυτό βέβαια θα αλλάξει την απόσταση από τους απέναντι τοίχους και είναι απρόβλεπτο πού θα οδηγήσει και σε ποια νέα σημεία θα έχει μέγιστα και ελάχιστα. Αν έχετε παίξει λίγο με το RoomEqWizard, εχει ένα room simulator για τοποθέτηση subwofer. Εκεί βλέπει κανείς πως σε ένα δωμάτιο με δεδομενο μήκος πλάτος και ύψος, η θέση του wofer δημιουργεί σημαντικά διαφορετικές αποκρίσεις του φάσματος των χαμηλών συχνοτήτψν στα διάφορα σημεία του χώρου. Φανταστείτε τι γίνεται σε ένα bar με την τυχαιότητα στη γεωμετρία του.
    0 βαθμοί
  12. Ταυτίζομαι με gmoukou κατά κάποιο τρόπο. Η καραντίνα δε βοήθησε καθόλου. Χρονικά δούλευα κανονικά (αν όχι παραπάνω), ενώ ταυτόχρονα ήμουν σπίτι μόνος για μήνες, και κάτι τέτοιο δεν οφελεί την ψυχολογία μου. Φέτος έχω γράψει μόνο 2 κομμάτια, ενώ θα ήθελα να είναι πάνω από 10. Είχα πάρα πολλή δουλειά, ευτυχώς-γιατί λύνει τα οικονομικά θέματα, αλλά δυστυχώς-γιατί πραγματικά δεν είχεις και πολύ χρόνο όταν δουλεύεις 15+ ώρες τη μέρα. Υποτίθεται ότι θέλω να την αφήσω τη δουλειά για να στραφώ 100% στη μουσική, αλλά ο χρόνος δε βοηθά. Έτσι όπως πάω, δε βλέπω διέξοδο, είναι ένας φαύλος κύκλος - δουλειά, κούραση, ανεπαρκής χρόνος. και όλα αυτά σε μια δουλειά που δε μου αρέσει καθόλου, αλλά τη χρειάζομαι. Θα σας τα πω αναλυτικά άλλη φορά όμως, γιατί περνάνε πολλά από το κεφάλι μου και θέλω να τα συζητήσω. Τα καλά νέα είναι ότι, στις 27 Αυγούστου ήταν ο γάμος του κολλητού. Δυο βδομάδες πριν, πέταξε την ιδέα να κάνουμε ένα wedding band, και να παίξουμε μαζί, μιας και η τελευταία φορά που παίξαμε ήταν πριν περίπου 10 χρόνια, όταν είχαμε μια hard-rock cover μπάντα (ο κουμπάρος και ο γαμπρός). Ενώ όλοι που θα συμμετήχαν είναι επαγγελματίες μουσικοί (και πολύ καλοί στα μάτια μου), εγώ είχα να κάτσω σε drums από τότε... Αλλά έτσι και έγινε. Κάναμε σε studio 2 πρόβες όλες κι όλες, βγάλαμε μιάμιση ώρα πρόγραμμα, και λόγω αυτού, ο γάμος έγινε πράγματι πολύ ξεχωριστός. Ουσιαστικά ήταν μια μίνι-συναυλία με γάμο. Δε περίμενα να πάει τόσο καλά, κανείς μας δε το περίμενε. Τώρα θέλουν να κατεβαίνω κάθε καλοκαίρι Κρήτη και να κάνουμε τουλάχιστον ένα τέτοιο liveάκι. Μακάρι να είχα χώρο και χρόνο για drums γιατί μου έχουν λήψει πολύ... Αλλά και αυτό είναι άλλο ένα θέμα που θέλω να θέσω. Ίσως είναι ώρα να το κάνω, θα προσπαθήσω μέσα στη βδομάδα.
    0 βαθμοί
  13. Ένα μήκος κύματος 20 Hz έχει μήκος περίπου 18,28 μέτρα, ενώ ένα στα 20 kHz έχει μήκος 1,67 εκ. Τι σημασία έχει λοιπόν το μήκος ενός κύματος; Ένα μεγάλο μήκος κύματος χαμηλής συχνότητας απαιτεί περισσότερο χρόνο για να διαδοθεί, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί στην ατμόσφαιρα πριν η ηχητική ενέργεια γίνει αντιληπτή ως νότα ή τόνος. Ένα μήκος κύματος 20 Hz χρειάζεται 1/20 του δευτερολέπτου για να διαδοθεί, το οποίο είναι ίσο με 50 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Αντίθετα, ένα μικρό μήκος κύματος υψηλής συχνότητας απαιτεί πολύ λίγο χρόνο για να διαδοθεί και να ακουστεί και μπορεί να το κάνει σε μικρούς χώρους, ενώ ένα μήκος κύματος χαμηλής συχνότητας χρειάζεται επαρκή χώρο για να αναπτυχθεί. Όταν οι χαμηλές συχνότητες διαδίδονται σε ένα χώρο με ανακλαστικές επιφάνειες, δημιουργούνται στάσιμα κύματα. Τα στάσιμα κύματα είναι κόμβοι πίεσης όταν ένα ηχητικό κύμα που αντανακλάται από έναν τοίχο συγκρούεται με τον άμεσο ήχο από το μεγάφωνο. Σε ορισμένες συχνότητες οι ανακλάσεις θα ενισχύσουν τον άμεσο ήχο, αυξάνοντας την ένταση τους, ενώ σε άλλες συχνότητες οι ανακλάσεις ακυρώνουν τον άμεσο ήχο με τις συνέπειες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ολα αυτά λοιπόν συμβαίνουν σε μια αίθουσα και έτσι επηρεάζεται το μπάσο και η ένταση του απο αυτές τις βασικές αρχές. Οσο για τα ακουστικά, αν και δεν είμαι ειδικός, ξέρω πως ρόλο παίζει ο μικρότερος χώρος στο κανάλι του αυτιού, ο πολύ μικρός όγκος αέρα για συμπίεση και αποσυμπίεση, καθώς και η εγγύτητα με το τύμπανο που επιτρέπουν συνολικά την παραγωγή χαμηλών συχνοτήτων με πολύ μικρή ηλεκτρική ισχύ.
    0 βαθμοί
  14. Εγώ, ενώ περίμενα να είναι πολύ παραγωγική η περίοδος στο κλουβί, δεν κατάφερα να κάνω όσα ονειρεύτηκα.... Ήταν τέτοιος ο φόρτος με τα διαδικτυακά μαθήματα που πραγματικά έκλεινα δεν ήθελα να ξαναδω οθόνη στη ζωή μου (ποιος, εγώ που ξημεροβραδιαζόμουν στα daw). Με το που τελείωσε το μεγάλο κομμάτι της τηλε-εκπαίδευσης ξαναπήρα μπρός στο συνθετικό κομμάτι. Φυσικά δεν υπάρχει αυτός ο στόχος που ανέφερε ο @Jazzjoker αλλά έχω πάντα τον δικό μου, της εξέλιξης και παραγωγικότητας, που δε λέει να μ'αφήσει.......καλώς ή κακώς. Παρ'όλα αυτά, όσο ήμουν κλεισμένος μέσα, και προσπαθώντας να αποφύγω την οθόνη, έπιασα περισσότερη κιθάρα απ'ότι περίμενα (αραχτός στον καναπέ προσπαθώντας να συντηρήσω δάχτυλα) Υπάρχουν πολλά πολύ χειρότερα αλλά......πολύ δύσκολη κατάσταση για την τέχνη...
    0 βαθμοί
  15. Εγώ την περνάω χρόνια τώρα αυτή την φάση, δεν περίμενα την καραντίνα, την πρόλαβα. Οπότε σας καταλαβαίνω. Και ναι, ο Γιάννης έχει δίκιο, είναι λίγο καταθλιπτικό.
    0 βαθμοί
  16. Προσωπικά περνάω μια μεγάλη μουσική παύση. Εννοείται ότι πρόβες και live σταμάτησαν από το Φεβρουάριο του 20 αλλά πλην αυτού, με κατέκλισε μια αίσθηση γιγαντιαίας ματαιότητας. Να παίξω και να γράψω γιατί και για ποιον; Για να τα ακούω εγώ και άλλοι 7 στο youtube και στο soundcloud; Αυτή την αίσθηση την έχω ακόμα στο φουλ. Πιάνω κιθάρα μια φορά στις δυο εβδομάδες και σαχλαμαρίζω αλλά έχω να ανοίξω daw και να βάλω κάτω ιδέα, έστω και αν δεν προχωρήσει, πάνω από χρόνο. Το αυτό και όσον αφορά την ακρόαση. Δεν αντέχω να ακούσω σχεδόν τίποτα, με πιάνει μια αντίδραση παύλα βαρεμάρα και το κλείνω.
    0 βαθμοί
  17. "Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες. Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα. Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις. Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα, και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στην λεκάνη του καμπινέ. Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί είναι φρέσκο και δεν τούγινε τίποτα. Πούν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του; Πούναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι. Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε." Νίκος Τσιφόρος
    0 βαθμοί
Ο πίνακας επιτευγμάτων έχει ρυθμιστεί σε Athens/GMT+02:00
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου