Προς το περιεχόμενο

Πίνακας συμμετοχής

  1. gkourmoul1

    gkourmoul1

    Μέλος


    • Βαθμοί

      1

    • Αναρτήσεις

      9.297


  2. Jet72

    Jet72

    Μέλος


    • Βαθμοί

      1

    • Αναρτήσεις

      747


  3. atreu73

    atreu73

    Μέλος


    • Βαθμοί

      86

    • Αναρτήσεις

      2.002


  4. Yannis Methenitis

    Yannis Methenitis

    Administrator


    • Βαθμοί

      3.221

    • Αναρτήσεις

      11.665


Δημοφιλές περιεχόμενο

Προβολή δημοσφιλέστερου περιεχομένου σε 06/09/2021 σε όλα

  1. Με την πρώτη ακρόαση δε με χάλασε κάτι χτυπητο. Πολύ καλό είναι. Θα το ξανακουσω και με τα ακουστικά πιο βράδυ. Καλή αρχή!
    1 βαθμός
  2. Το γεγονός ότι ανοίγεις επώνυμα τα σώψυχά σου σε μεγάλης αναγνωσιμότητας forum δείχνει ότι έχεις "γκατς". Δουλεμένα και ανθεκτικά. Δεν φοβάσαι την έκθεση, δεν φοβάσαι το σχόλιο. Μεγάλη δύναμη αυτή. Και έχω την εντύπωση ότι αυτά που περιγράφεις (όχι στη λεπτομέρεια αλλά στην υφή τους) σίγουρα συντονίζονται με τις ψυχικές ιδιοσυχνότητες αρκετών άλλων, που ίσως απλά δεν έχουν την αντοχή ή έστω την θέληση ή απλά την ανάγκη να μιλήσουν ανοικτά. Κούνα τις παραμέτρους, ρίξε τις ζαριές σου αλλά παράλληλα να σκέφτεσαι ότι πραγματική επιτυχία είναι η ευτυχία, η οποία κρύβεται σε όχι σύνθετα πράγματα.......
    1 βαθμός
  3. Σαφέστατα Ως χώρα που ακροβατεί μεταξύ ανατολής και δύσης (στο μεγαλύτερο ποσοστό της ανατολής η θεση της γυναίκας είναι οριακά υψηλότερη του κατοικίδιου) υπερ-σαφέστατα Και για τα δύο παραπάνω θα πρέπει να ντρεπομαστε.
    1 βαθμός
  4. Ήθελα πολύ καιρό να γράψω ελεύθερα για το παρόν θέμα, και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το κάνω. Ελπίζω να μην κουράσω πολύ. Συγχωρέστε τυχόν αυθορμητισμό, ή λάθη στο λόγο μου, γιατί θα προσπαθήσω να γράψω όσο πιο ελεύθερα γίνεται, για ένα θέμα που με τρώει εδώ και χρόνια. Για όποιον βαρίεται να διαβάσει το όλο ιστορικό, μπορεί να παει στις τελευταίες παραγράφους (μετά τη μεγάλη γραμμή). Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο όλων. Ξεκινώ να πω ότι, δεν έχω να απευθυνθώ σε πολλούς για τον οποιονδήποτε προβληματισμό μου. Για κάποιο λόγο, ο χαρακτήρας μου μου επέβαλε από πολύ νωρίς να αρκεστώ σε λίγα και καλά - έτσι και στους φίλους μου, και εν τέλει σε όλο τον κοινωνικό μου κύκλο. Αυτό σημαίνει ότι, σε λίγες μέρες κλείνω τα 30 και βρίσκομαι σε ένα κοινωνικό αδιέξοδο. Έχω φίλους, αλλά (πολύ) λίγους μα και (πολύ) καλούς, που δυστυχώς όμως δε βρίσκονται κοντά μου λόγω της απόφασής μου να φύγω από την Κρήτη και να μείνω στην Αθήνα. Γιατί άφησα την Κρήτη (και όλους μου τους φίλους) θα με ρωτήσει κάποιος. Ένιωθα ότι ήταν η μόνη λύση τότε. Λύση σε τι? Δε ξέρω ακριβώς. Μια που δε μου αρέσει η νοοτροπία του χωριού, μια που ήθελα να φύγω (πολύ) μακριά από τη μάνα μου, τότε πίστευα ότι θα ήταν η βέλτιστη κίνηση για τα επαγγελματικά μου, αλλά κυρίως πίστευα ότι θα είναι ένα ολοκληρωτικά νέο ξεκίνημα. Σε δυο μήνες κλείνω 4 χρόνια η ζωή μου έχει αλλάξει, αλλά δε ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό. Τα επαγεγλματικά μου: Μπορεί να έχει πάρει το μάτι σας ότι στοχεύω στη σύνθεση κινηματογραφικής μουσικής. Παρόλο που φοίτησα σε Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο και απολάμβανα τη σύνθεση όσο τίποτε άλλο, στη Γ' Λυκείου ήθελα ως πρώτη επιλογή να σπουδάσω Οικονομικά. Στο 2ο έτος κατάλαβα ότι δεν ήταν για μένα, και σχεδόν τα παράτησα. Τότε είχα ως χόμπυ τη γραφιστική (επεξεργασία ψηφιακής εικόνας), έκανα αρκετούς ιντερνετικούς φίλους που με βοήθησαν να εξελιχθώ, και μέσω του εθελοντισμού αργότερα ξεκίνησα να βγάζω κάποια χρήματα. Εκείνη την περίοδο μαλώσαμε άγρια με τον κολλητό μου - που ήταν και ο συνδετικός κρίκος της μουσικής ζωής μου. Είχαμε μια hard-rock μπάντα, έπαιζα drums και έγραφα κομμάτια. Και για πολλά χρόνια μετά, σταμάτησα πλήρως να ασχολούμαι με τη μουσική, και αργότερα, οι νέοι μου φίλοι δεν είχαν την παραμικρή ιδέα. Τέλη του 14', μόλις πήρα το πτυχίο, το δωσα στη μάνα μου να το κορνιζώσει και έμεινε στο τοίχο. Ταυτόχρονα ξεκίνησα να πάρω το πτυχίο Αγγλικών (C2). Εκείνη την περίοδο ένας καλός φίλος (από αυτούς που μου έμαθε γραφιστικά κόλπα) μου πέταξε την ιδέα να ξεκινήσω να ζωγραφίζω αντί να επεξεργάζομαι. Παρόλο που ήμουν παντελώς (μα παντελώς) άσχετος με τη ζωγραφική, σαν ιδέα μου άρεσε και επειδή δεν είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου, είπα να το πάω πολύ σοβαρά και κυνηγήσω την εικονογράφηση - ψηφιακή ζωγραφική κυρίως για video games, χαρακτήρες, κτλ. Ξεκίνησα από το μηδέν, και τον πρώτο χρόνο έδωσα πόνο. Διάβαζα σαν να έκανα διδακτορικό, φτάνοντας τις 15-16 ώρες τη μέρα για πολλές μέρες - γιατί "έτσι έπρεπε" προκειμένού να φτάσω το στόχο μου. Είχα μηδενική κοινωνική ζωή, και οι φίλοι μου το ίδιο. Βγαίναμε για κανένα πιτόγυρο και για καμιά ταινία που και που. Έπρεπε όμως να πάω και στρατό, οπότε είχα και αυτό στη μέση. Ο στρατός, σε συνδιασμό με τη φασαρία στο σπίτι και τον μηδανιμό κοινωνικό κύκλο, ήταν ένας μεγάλος παράγοντας που με έκαναν να θέλω να εξαφανιστώ από το σπίτι. Έτσι μετά το στρατό, τέλη του '17 ανέβηκα Αθήνα, χωρίς δουλειά, με τη μόνη ιδέα του να εξελιχθώ και να βγάλω λεφτά από την εικονογράφηση και με μια μικρή ελπίδα ότι θα καλυτερεύσει και το κοινωνικό κομμάτι. Το πίστευα πολύ, ήμουν σίγουρος ότι κάτι θα κάνω. Και έτσι έγινε. Πήγα Αθήνα, βρήκα σπίτι και ξεκίνησα να βγάζω κάποια χρήματα, όχι πολλά βέβαια. Ο (ηλιθιωδώς) ανταγωνιστικός τρόπος σκέψης μου δε με άφηνε ήσυχο - έβλεπα τους μάστερς και έλεγα ότι εκεί πρέπει να φτάσω. Μου άρεσε η ιδέα να το κάνω, να είμαι ένας από αυτούς, με αποτέλεσμα να πιέζω τον εαυτό μου ολοένα και περισσότερο... Μέχρι που απλά έσπασα. Το καλοκαίρι του 18', 3 χρόνια μετά την έναρξη της προσπάθειας μου, αποφάσισα να σταματήσω για τα καλά. Αντιλήφθηκα ότι όλο αυτό δεν ήταν για μένα, και ότι πίεζα τον εαυτό μου για μια ιδέα, και όχι για την πραγματικότητα που περιτριγυρίζει έναν ζωγράφο. Πολλοί δε κατάλαβαν ποτέ το γιατί, περισσότερο γιατί είχα φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο στα μάτια τους, και πολλοί θα το ζήλευαν, αν και στα δικά μου ήταν πάντα κάτι μέτριο. Παρ'όλα αυτά, η απόφασή μου ήταν οριστική, και εξιλεωτική. (Για όσους ενδιαφέρονται μπορούν να δουν τις ζωγραφιές μου εδώ: artstation.com/nunbul) Το αποτέλεσμα - να μείνω χωρίς χρήματα, με τρεχούμενα έξοδα και καμία ιδέα για του τι θα κάνω στη ζωή μου. Η μοναξιά και οι όλες συνθήκες δε βοηθούσαν καθόλου. Ευτυχώς ήρθε ο φίλος μου ο ΟΑΕΔ και μου πρόσφερε μια σύμβαση στο δημόσιο για ένα χρόνο μέσω του πτυχίου μου. Μπήκα σαν οικονομολόγος σε ένα τμήμα ΑμεΑ στην Αθήνα, αλλά βγήκα σαν σκηνοθέτης, φωτογράφος και φουλ τεχνολογική υποστήριξη στους ανίδεους μόνιμους υπαλλήλους του δημοσίου. Σταθεροποιήθηκα οικονομικά, και έκανα και δύο νέες καλές φιλίες, που ακόμα και σήμερα σπάνε πού και πού τη μοναξιά μου. Έπρεπε όμως να ψάξω να βρω τι θα κάνω - και μέσα στη βαρεμάρα του δημοσίου, σκέφτηκα να πάρω μια κιθάρα που πάντα ήθελα να μάθω και να γίνω καλός. Και λέω, πώς θα τη συνδέσω στον υπολογιστή? Χρειαζόμουν κάρτα ήχου. Χμμ, μάλλον χρειάζομαι και ηχεία μόνιτορ. Ας πάρω και ένα midi-controller, φθηνό είναι. Πώς δουλεύει? Βάζεις ήχους ψηφιακά ε? Χμ κάποια στιγμή είχα παίξει λίγο στο Fruity Loops... Και έτσι έσκασε από το πουθενά - Γιατί παράτησα τη σύνθεση? Μετά από μια μικρή έρευνα είδα ότι μπορείς να γράψεις Ό,ΤΙ ΘΕΣ, όπως θες. Και λέω - αυτό είναι. Μου έκανε κλικ, και έτσι τα παράγγειλα και έγραψα το πρώτο μου κομμάτι. Άρεσε σε ένα φίλο και το ανέβασε σε ένα animation που έφτιαξε (Το κομμάτι αυτό είναι και το τελευταίο κομμάτι του album μου, που ενα χρόνο μετά το αναβάθμησα με όλα αυτά που έμαθα). ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Έτσι ξεκίνησε η ιδέα - το ταξίδι μου στο να γίνω συνθέτης. Πάντα μου άρεσε ο κινηματογράφος και τα video games, μα ποτέ δεν είχα την ιδέα ότι θα μπορούσα να είμαι μέρος της μουσικής τους. Αυτό είναι, είπα. Δε μπορούσα όμως να γίνω κατευθείαν συνθέτης. Δε γίνεται, είναι αδιανόητο. Η σύμβαση δημοσίου τελείωνε και έπρεπε να βρω τι θα κάνω. Εντελώς τυχαία, ο τύπος που μου πούλησε τη μηχανή που αγόρασα όταν ήρθα Αθήνα μου πρότεινε δουλειά σαν γραφίστας. Έπρεπε να τη δεχτώ, παρόλο που από την εμπειρία μου ήξερα ότι δε θα μου αρέσει καθόλου, ούτε το περιβάλλον, ούτε πρακτικά το επάγγελμα. Αυτό ισχύει και σήμερα. Και εδώ κάπου ξεκινάει το πρόβλημα. Έχω πάρει την απόφαση μου, ότι θέλω να κυνηγήσω τη σύνθεση, και όπου βγάλει. Αλλά ποιός είμαι εγώ για να το πετύχω? Υπάρχουν άλλοι με τρομακτικές γνώσεις, σύνθεσης, θεωρίας, απίστευτοι οργανοπαίκτες, τρελά μυαλά, και σίγουρα άυτοί με τεράστιες διασυνδέσεις. Ποιος είμαι εγώ και από πού και ως πού μπορώ? Πρέπει να μάθω καλύτερο πιάνο, θέλω, ζηλεύω. Θέλω να γίνω καλύτερος στο πιάνο. Μου αρέσει όμως πολύ και η κιθάρα, και θα ήθελα να πάρω και ένα μπάσο. Τώρα στο γάμο του φίλου μου που έπαιξα drums, όλοι μου λένε να πάρω drums για να παίζουμε τα καλοκαίρια. Δε ξέρω τι να πρωτοκάνω. Είναι και ένα πρόγραμμα Film Scoring στο Ωδείο του Νάκα που φαίνεται ενδιαφέρον και λέω να το δοκιμάσω. Εδώ παίζει το δεύτερο πρόβλημα, μπορεί και πιο σημαντικό. Όχι μόνο δεν υπάρχει χρόνος για όλα αυτά, αλλά μέσα σε όλο αυτό το χάος, είμαι μόνος και δε βρίσκω τρόπο διαφυγής. Το να πετύχω στο οτιδήποτε και να σταματήσω να είμαι μέτριος σε ότι κάνω, ειδικά εφόσον "ξεκινάω" σε τέτοια ηλικία, χρειάζεται τεράστια αφοσίωση και πρέπει να αφιερώσω όλο μου το χρόνο εκεί. Αυτό σημαίνει εγκλεισμός μέσα στο σπίτι, και ατελείωτη δουλειά. Ταυτόχρονα σημαίνει και "αντίο" σε όποια ελπίδα έχω για λύσω το πρόβλημα της μοναξιας. Είμαι πάνω από 10 χρόνια single, και δεν είμαι οκ με το να μείνω έτσι για την υπόλοιπη ζωή μου. Το γιατί είμαι single είναι άλλο μεγάλο θέμα, αλλά ας πούμε ότι η μέση Ελληνίδα δε μου ταιριάζει και δε μπορώ να συμβιβαστώ με κάποια πραγματάκια. Ο μηδαμινός κοινωνικός μου κύκλος δε βοηθάει, και σίγουρα δεν είμαι το πιο τυχερό πλάσμα εκεί έξω. Πολλοί μου λένε να κάνω κάτι εκτός σπιτιού, αλλά τι? Δε μου αρέσουν και πολλά, και δεν έχω και άπλετα χρήματα ούτε το χρόνο να δοκιμάζω τυχαία άσχετα πράγματα. Τα χόμπυ μου είναι η μουσική, τα video games, και ο κινηματογράφος. Δεν αρκούν αυτά? Το μόνο που έχω σκεφτεί είναι να μπω σε μια μπάντα, αν και δε ξέρω καν τι μπορώ να κάνω σε μια μπάντα. Είμαι αρκετά μέτριος σε ότι όργανο "ξέρω", και σίγουρα το να παίζω progressive metal δε θα έκανε τα πράγματα πιο εύκολα. Ας μη βάλουμε τον παράγοντα COVID στην εξίσωση για την ώρα... Μέσα σε όλα αυτά πρέπει μέχρι το Νοέμβρη να βρω άλλο, μεγαλύτερο σπίτι στην Αθήνα, που να είναι καλοστεκούμενο, να μπορώ να παίζω μουσική χωρίς να μου χτυπάνε την πόρτα και να έχω την ησυχία μου. Και να μη δίνω πάνω από 400 ευρώ, ήμαρτον. Τι κάνω? Υπάρχει βέλτιστη λύση? Υπάρχει ισορροπία? Θέλω πολλά? Είμαι καταδικασμένος να αποτύχω και να μείνω για πάντα μέτριος σε ότι κάνω? Είμαι καταδικασμένος να μείνω μόνος? Τι κάνω?...
    0 βαθμοί
  5. Μέσα στα τείχη έπεσε το βέλος Μέσ' απ' το βέλος φύτρωσες εσύ Στην Άνοιξη σου δεν έμπαινε τέλος Μόνο ζωή Και λίγο μετά παραδόθηκε η πόλη Και λίγο μετά παραδόθηκα κι εγώ Ανάβω φωτιές πάντα για να θυμάμαι Ανάβω το φως πάντα για να ξεχνώ Είσαι το όμορφο, όμορφο τέρμα Είσαι η εύφορη, εύφορη γη Η ανάσα σου καίει Δε μιλώ σε κανένα Μόνο εσύ Η ανάσα σου καίει Όλοι οι έρωτες περνούνε Μόνο εσύ
    0 βαθμοί
  6. Καλησπερα στην ομαδα.Εδω και κανα δυο μηνες συμμετεχω σε ενα νεο προτζεκτ και εδω ειναι η πρωτη μας προσπαθεια να φτιαξουμε τραγουδι....Ορισαμε 4 chords ωστε να εχουμε απο καπου να πιαστουμε.Ο αλλος κιθαριστας της μπαντας ηρθε μετα απο λιγες μερες με το αρχικο riff και αλλο ενα που υπαρχει σαν δευτερη κιθαρα στο prechorus και πανω σε αυτα εγραψα κι εγω τα υπολοιπα.Το αποτελεσμα ειναι το παραπανω.Τι σας αρεσει και τι σας χαλαει καθως το κομματι ειναι ακομα in progress και θα ηθελα μια εξτρα αποψη...και δυο!!!Ευχαριστω εκ των προτερων!!! https://drive.google.com/file/d/1AkjSFZ2l6nlZDfY-_f2dHkxoSTmIYmhl/view?usp=sharing
    0 βαθμοί
  7. Ο φανταστικός Jonathan Kreisberg, σε ένα jam σε μια μουσική σχολή στην Ιταλία. Και οι δύο παίκτες είναι άψογοι, περνάνε τα πάντα όλα στο παίξιμο. Το καταευχαριστήθηκα. Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε κι εσείς.
    0 βαθμοί
  8. Guitar of the month στο projectguitar.com! Σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές και ιδέες άλλη μια φορά! Πάμε για άλλα!
    0 βαθμοί
  9. Το pre-chorus ( 1:08 + 2:16) λίγο μου φαίνεται ότι τραβάει πολύ. Δε θα το έκανα 4άρι πολύ. Την πρώτη φορά θα το έκανα διπλό και ίσως τη δεύτερη ένα πιο "δυνατό" μονό με κάτι πιασάρικο (είτε riff είτε drum fill). Επίσης η μελωδική γραμμή (πάλι στο pre-chorus) είναι λίγο αδύναμη όταν τραγουδάει συνέχεια τη μπασογραμμή.
    0 βαθμοί
  10. Μια χαρά θα είσαι. Βέβαια είναι πολλά τα λεφτά.....υπάρχει και το ταπεινό Eminence Legend 1218 ,ceramic, που για εμένα είναι το πιο all around μεγάφωνο που υπάρχει. https://www.eminence.com/speakers/speaker-detail/?model=Legend_1218
    0 βαθμοί
  11. Να συμπληρωσω οτι το μανισιο hb μεγαφωνο ακούγονταν πολυ καλα ηδη. Απλα ηθελα 16 ωμ.
    0 βαθμοί
  12. Μπα χαλια θα ειναι.... (οτι ακους alnico celstion ειναι 15αρια ,φαντασου ποσο μαματα θα ακουγεται το 90αρι που εχει και tighter bottom end....) εχει ομως οπως ολα τα alnico υψηλο sensitivity (100 db)
    0 βαθμοί
  13. ίσως σε βοηθήσει αυτό. Περιγράφω μέσα πως πήρα μια έτοιμη harley benton και άλλαξα το δικό της μεγάφωνο με ένα jensen Κοίταξε τα τελευταία ποστ.
    0 βαθμοί
  14. Βάφοντας Telecaster στη Fender απο τον Jay Nelson σε British Racing Green.
    0 βαθμοί
  15. Να κλείσει το θέμα παρακαλώ. (Και να αγιάσει το στόμα του γράφοντος)
    0 βαθμοί
  16. Δεν ξέρω τι και πως γίνεται σε μουσικά πανεπιστήμια εδώ ή στο εξωτερικό, αλλά έτσι πληροφοριακά θα καταθέσω εδώ πως ξεκίνησε η χρονιά για τους πρωτοετείς στο Artez που παρακολουθεί η κόρη μου, μια και ίσως μπορεί να ενδιαφέρονται κάποιοι για κάτι αντίστοιχο. Την πρώτη (1) μέρα παρουσιάστηκε η κεντρική ιδέα του πρώτου project. Οι φοιτητές χωρίστηκαν σε ομάδες των 6. Τους δόθηκε ένα κοινό ποπ (ή οπως θέλετε πείτε το κομμάτι) ως ας πούμε guide line και στίχοι. Ο στόχος ήταν μέσα σε 3 μέρες οι άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι χτες από διάφορες χώρες μουσικοί να συνεργαστούν και συνθέσουν και να παρουσιάσουν από ένα δικό τους "εμπνευσμένο" από το guide line με προσαρμοσμένους τους στίχους και να το παίξουν μπροστά στις άλλες ομάδες. Το project ανατέθηκε την Δευτέρα και παρουσιάστηκε ζωντανά την Πέμπτη, χτες δηλαδή. Το βίντεο (πιστεύω να φαίνεται) είναι από την επίσημη σελίδα του κονσερβατόριου στο fb. (το κομμάτι αρχίζει λίγο μετα το 30ό λεπτό). (Επίσης για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει στην ίδια σελίδα και η όλη παρουσίαση και επεξήγηση του πως θα γίνει το project)
    0 βαθμοί
  17. Η βέλτιστη λύση είναι εκείνη που σε αφήνει ικανοποιημενο και ευτυχισμένο. Δεν μπορείς να είσαι ο καλύτερος στα πάντα. Ήδη, με το να κυνηγάς το καλύτερο σε ότι κανείς, ξεφεύγεις από τον μ.ο. και ξεχωρίζεις. Σταμάτα να κυνηγάς τα πάντα. Διάλεξε μια τέχνη να σου βγάζει χρήμα, ώστε να μπορείς να ασχολείσαι, ελεύθερα, με 2-3 αλλά χόμπυ που θα σε γεμίζουν. Είναι ευλογία οι τόσες δεξιότητες, αλλά μη τρελαίνεσαι διότι η ζωή είναι υπερβολικά μικρή, και πρέπει να τη χαίρεσαι περισσότερο. Όλα τα άλλα είναι μάταια. Κάνε το αυτό που σε γεμίζει, και σταμάτα εκεί στο τέλος της ημέρας. Μην κυνηγάς το απόλυτο στα πάντα. Σχετικά με την μπάντα, με τις γνώσεις που έχεις, θα εκπλαγεις με το τι μπορείς να κάνεις. Μπορείς να κάνεις τη μεγάλη διαφορά, σε οποιοδήποτε όργανο, καθώς είσαι μερακλής. Δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος στο όργανο. Χρειάζεται, μόνο, να μπορείς να είσαι team player και δημιουργικός. Ακόμα και οι βασικές γνώσεις σε πάνε 3 σκαλιά παρακάτω. Είχα και εγώ το ίδιο θέμα. Δεν ξεχώριζα πουθενά. Ήμουν μετρθος/καλός σε ο,τι με ενδιαφερε, αλλά σχεδον πουθενά ο καλύτερος. Εν τέλει, ανακάλυψα ότι κατάφερνα πάντα να φτάνω τον στόχο μου. Δεν τον έβαζα στην κορυφή, αλλά σε ένα υψηλό σημείο που να με κάλυπτε και να με γέμιζε. Όσο δύσκολος και να ήταν τον κατάφερνα. Ρε μέχρι και ηλεκτρική έμαθα στα γεράματα (προ λιγου καιρού) και έπαιζα ροκ λάιβ με άτομα να χορεύουν μπροστά μου. Τι άλλο να ζητήσω. Και δεν ήμουν ο καλύτερος. Ούτε καν καλός. Χόμπυ ήταν και με γέμιζε. Και κάθε μέρα δουλεύω να γίνω καλύτερος, για την πάρτι μου. Βάζω συνεχώς νέους στόχους, καθημερινα, μικρούς και μεγάλους. Τους πετυχαίνω, και πάω παρακάτω. Μια ζωή ήμουν single, με ελάχιστα διαλλειματα, και η μοναξιά ήταν το βασικό μου πρόβλημα. Ο μεγάλος μου στόχος ήταν, πάντα, να κάνω οικογένεια και να είμαι ευτυχισμενος Ήμουν κοντά στην ηλικία σου, και έβλεπα να "φεύγει το τρένο" και να απομακρύνεται το "όνειρο". Και δε φαντάζεσαι πόσο γρήγορα γύρισε ο τροχός και πέτυχα τον βασικό μου στόχος, δημιουργωντας οικογένεια. Είχε έρθει η ώρα μου. Το κυνηγούσα? Κάθε άλλο. Απλά, παρουσιάστηκε η "ευκαιρία" και την άρπαξα από τα μαλλιά. Μείνε προσηλωμένος στους στόχους σου, και η ανταμοιβή θα έρθει, αργά ή γρήγορα. Μην τα βαζεις όλα στο κεφάλι σου. "Τακτοποιησε" τα μέσα σου, βάλε τα σε μια (ιεραρχική) σειρά και ξεκινα να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις επιτυχίας. Δεν συμβαινει μόνο σε σένα, αλλά στον μισό πληθυσμό του πλανήτη. Είναι βασικό να υπάρχει το όραμα, δηλαδή ο κεντρικός στόχος. Έπειτα, έρχονται και οι μικρότεροι μεγαλοι υπο-στοχοι. Μείνε προσηλωμένος σε αυτούς, και κάνε ότι χρειάζεται για να δημιουργήσεις πρόσφορο έδαφος. Έχεις κάνει τη μισή δουλεια και έχεις εντοπίσει τα προβλήματα. Τα έβαλες σε μια σειρά, με μεθοδικότητα, και τα στοχοποίησης. Με την ίδια μεθοδικότητα θα τα επιλύσεις. Έχε πίστη και μείνε προσηλωμένος!
    0 βαθμοί
  18. Το πρώτο που κάνεις, είναι να τυπώσεις αυτό το post και να βρεις έναν καλό ψυχοθεραπευτή. Μην με πάρεις στραβά, έχω περάσει από εκεί που είσαι, και σε καταλαβαίνω. Ο ψυχοθεραπευτής δεν είναι μόνο για "προβληματικούς" ανθρώπους, είναι για να βοηθάει να βρεις τις λύσεις σου εσύ, μέσα σου, ακούγοντας και κατανοώντας τον εαυτό σου. Είναι πολλά και τεράστια τα θέματα που ανοίγεις, και μακάρι να είχα χρόνο να τα συζητούσαμε από κοντά, ένα ένα. Θα έπαιρνε μήνες. Για αρχή θα πω μόνο ότι το αντιμετωπίζεις λάθος κατά την γνώμη μου. Είσαι "ευλογημένος", και λειτουργείς σαν "καταραμένος". Πόσους ανθρώπους ξέρεις που να έχουν αυτή την εσωτερική φωτιά για γνώση και δημιουργία? Από τα σαρβάιβορ στα μπάτσελορ είναι οι περισσότεροι. Το θέμα είναι να το βάλεις να δουλέψει για σένα, αντί να γίνεσαι έρμαιό του. Δεν είναι εύκολο, πάρε παράδειγμα την ζωή πολλών μεγάλων καλλιτεχνών, ζωγράφων, μουσικών, κλπ, πολλοί δεν τα κατάφεραν να την ελέγξουν και ξέφυγαν. Αλλά αυτό το κίνητρο για δημιουργία, εκτός από σπάνιο, είναι ευλογία και κατάρα μαζί. Πρέπει να βρεις τρόπο να το διαχειριστείς, γι' αυτό σου πρότεινα ψυχοθεραπευτή, όχι γιατί αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα. Ένα άλλο θέμα είναι αυτό της προσωπικής ζωής, παρέας, σχέσης, κλπ, που επηρεάζει και επηρεάζεται από το εσωτερικό κυνήγι σου για γνώσεις και δημιουργία. Όταν όλα αυτά όμως επικαλύπτονται με τον μανδύα του περφεξιονισμού (το έχω σε υπερβολικό βαθμό κι εγώ), τότε τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα. Θα έλεγα λοιπόν να ψάξεις τον εαυτό σου εσωτερικά με την βοήθεια κάποιου έμπιστου (πολύ δύσκολο να βρεις, το ξέρω) ειδικού στον τομέα. Θα ανακαλύψεις απίστευτα πράγματα εκεί μέσα (στον εαυτό σου), που δεν τα φανταζόσουν καν, τα οποία θα σου δώσουν κατεύθυνση. Την δική σου κατεύθυνση. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να βοηθήσω περισσότερο από τα όσα χαζά έγραψα. EDIT: Μυρίζομαι επίσης, ότι όταν κατανοήσεις τον μηχανισμό λειτουργίας κάποιου αντικειμένου που θέλεις να μάθεις, "βαριέσαι" (δεν βρίσκεις νόημα στο) να το τελειοποιήσεις, φτάνει που κατάλαβες πώς δουλεύει. "Για να γίνω master δεν υπάρχει περίπτωση, οπότε ..." και κατά κάποιον τρόπο σε κουράζει μετά. Φυσικά μπορεί να είμαι εντελώς λάθος.
    0 βαθμοί
  19. Ε και? Μερικές από τις καλύτερες λυχνίες αυτή τη στιγμή κινεζικές είναι. Εξαρτάται. Ο κανόνας είναι ότι τις αλλάζεις και αν ο ήχος σου αρέσει δεν κάνεις τίποτα. Τουλάχιστον αυτό έκαναν οι κιθαρίστες μέχρι τα 90s οπότε μάθαμε τους όρους biasing και tube matching :) Προσωπικά δεν θα έκανα τίποτα μια και το να ξεφύγει ο ενισχυτής πάνω από το 70% ή κάτω από το 50% του plate dissipation με τις Svetlana μου φαίνεται αδύνατο. Τώρα αν ο ήχος είναι χάλια βλέπεις και κάνεις
    -1 βαθμοί
Ο πίνακας επιτευγμάτων έχει ρυθμιστεί σε Athens/GMT+02:00
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου