Πίνακας συμμετοχής

Χαιρετίζω την Ομάδα του Noiz! Εδώ και λίγο καιρό έχω ξεκινήσει ένα Podcast με τίτλο «Η Μουσική Θεωρία είναι Απλή»! Σε αυτό το Podcast τα λέμε απλά να τα καταλαβαίνουμε με απλά λόγια... (...και με Σενς οφ Χιούμορ κάποιες φορές) τα πράγματα στη Θεωρία της Μουσικής για να γίνονται κατανοητά!!! Τα 3 πρώτα επεισόδια είναι: Ep01 - «Κλίμακες, Βαθμίδες και Διαστήματα με απλά λόγια» Ep02 - «Ο σωτήριος αριθμός 7 και οι Οπλισμοί των Κλιμάκων» Ep03 - «Τα καβλτσέκια και ο σχηματισμός των Συγχορδιών» και μπορείτε να τα ακούσετε προς το παρόν μέσω Spotify: https://open.spotify.com/show/0aP0FcRCoQOE921S3LzCxC

Θ' ανέβω Σουηδία να πάρω δώρο στον φίλο μου @fusiongtr https://musikborsen.se/begagnat/gibson-sg-fusion/

Εδώ μιλάμε για σοβαρές κιθάρες Κρητικέ! πφφφ bolt on... φτηνολόγια!

Το άκουσα αυτό που ανέβασες, είναι διαφορετικό αλλά ίσως όχι τόσο για να "ξεγελάσει" ένα AI. Δε νομίζω να είναι ο τίτλος το πρόβλημα, διαφορετικά θα κάνανε claim video που δεν είχαν καν μουσική, τύπου "An interview about Tarkus" για παράδειγμα.

Είσαι πολύ καλός και πολλά μπράβο και απο εμένα. Έχω τρελή αδυναμία στον Gary Moore... και ο ήχος άψογος.....

Μπράβο Βασίλη. Συνέχισε έτσι.

Πολύ καλό, δε λέω..., αλλά ενώ ψοφάω για τέτοια κουράστηκα. Βασικά το πρώτο μισάωρο. Πολύ jam και περισσότερο wah από Zakk Wylde και Kirk Hammett μαζί.

Πολύ καλός Βασίλη! Μπράβο! 2 παρατηρήσεις μόνο: 1) Στους Roxette νομίζω ότι υπάρχουν κάποια θεματάκια με το χρόνο κυρίως στα πρώτα κουπλέ. Στη συνέχει πάει πολύ καλά. Με αποκορύφωμα το solo και το ρεφρεν μετά που είναι super. 2) Στους Queen θα ήθελα κάποια overdubs ειδικά στο ρεφρεν για να ακουστούν και οι αρμονίες στα φωνητικά. Και πάλι μπραβο!

Εχεις βελτιωθει απιστευτα ρε φιλε.Και φαινεται οτι εχεις μερακι και παθος στο παιξιμο. Με εφτιασες. Καλη χρονια.

Ευχαριστώ!Με το να έχουν περιοριστεί οι λοιπές δραστηριότητες και να βρίσκομαι (πολυ) περισσότερο χρόνο στο σπίτι...ναι όρεξη υπάρχει στο φουλ!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ “Cosmos ‘n’ Duniyas” Δέκα έξι μήνες μετά το ep “Diddycoy” που σχολιάστηκε θετικά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ο Δημήτρης “James” Μπασδάνης επιστρέφει με ένα νέο κομμάτι! Ο τίτλος του είναι “Cosmos ‘n’ Duniyas”, το οποίο είναι το ομώνυμο του επερχόμενου δίσκου. Είναι ένα ορχηστρικό κομμάτι που συνδέει τη δυτική μουσική κουλτούρα με την ανατολίτικη και φανερώνει και τις μουσικές επιδράσεις του καλλιτέχνη. Πώς μπορεί να αποτυπωθεί οπτικά η διέγερση του μυαλού που προκαλείται από το άκουσμα της συγκεκριμένης μελωδίας; Ο νέος δίσκος αναμένεται να κυκλοφορήσει, τόσο σε ψηφιακή όσο και σε φυσική μορφή, τον Φεβρουάριο και θα περιέχει 10+1 μουσικές ιστορίες. Ακούστε και δείτε το video του “Cosmos ‘n’ Duniyas” https://www.youtube.com/watch?v=uuxHN55UFP8

Με την συζήτηση για ένα phaser προχτες αρπαξα την ευκαιρία να σας δείξω τα πρώτα μου πετάλια και να αναφερθούμε στην ιστορία της ΕΗ και του απίστευτου Mike Matthews. Γεννημένος το 1941 ήταν επιχειρηματίας από τα 6 του. Ψάρευε μπάλες μέσα στους υπονόμους και τις πουλούσε. Αργότερα πήγαινε στα γήπεδα του γκολφ και μάζευε τα μπαλάκια που έβγαιναν έξω από το γήπεδο. Μουσικός και οργανίστας, έπαιξε και περιόδεψε με τους Isley brothers, γνώρισε τον Hendrix, πήρε πτυχία στα ηλεκτρονικά και στις επιχειρήσεις. Ήταν εκεί όταν άρχισε να φτιάχνει κλώνους του maestro fuzz και έφτιαξε το πρώτο του πετάλι το LPB1 που ήταν το πρώτο OD booster. Αργότερα έφτιαξε το big muff για τον Hendrix που ....όλοι το έπαιξαν. Ετσι ξεκίνησε την εταιρεία του και τα πετάλια του κατάκλυσαν την Αμερική και όλο τον κόσμο. Χτυπημένος από τα συνδικαλιστικά χρεωκόπησε στην δεκαετία του 80. Φυσικά δεν το έβαλε κάτω. Πήγε στη Ρωσσία και αγόρασε ένα παλιό εργοστάσιο λυχνιών. Ετσι γεννήθηκαν οι λάμπες EH. Τα κυκλώματα και η ρώσσικη μαφία τον έκαναν κάποια χρόνια αργότερα να πουλήσει το εργοστάσιο, αλλά εκμεταλλευόμενος την μανία των μουσικών για vintage πετάλια αναβίωσε την ΕΗ ξανά. Σήμερα στα 81 είναι ακόμα όρθιος με ένα τεράστιο πούρο και ...σκέφτεται business συνέχεια σαν να μην έχει αύριο. Αγόρασα το πρώτο μου ΕΗ, το treble booster - screaming tree από ένα μαγαζάκι πίσω από την Ομόνοια το 1977 για 750 δραχμές. Είχα δει τον Ντάνη Τραγόπουλο όταν πρωτοφτιάξαμε τους a priori να χρησιμοποιεί το LPB1 και είχα εντυπωσιαστεί. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία περίπτωση να μπουστάρεις ξαφνικά τα πρίμα. Συντομα του έκανα και μοντίφα true bypass! Σε επόμενη κάθοδο λίγο μετά στην Αθήνα πήρα το Small Stone για 3500 ή 4500 δραχμές. Το ιστορικό phaser πολύ πριν ο,τιδήποτε άλλο, ήταν το μοναδικό στη Θεσσαλονίκη και για πολλά χρόνια ο ήχος μου είχε την υπογραφή phaser, treble boost και FBT wah wah. Τεράστιο κουτί, λαμαρινόβιδες για να αλλάξεις μπαταρία, λαμαρίνες που έκοβαν χέρια αλλά κράτησε όλα αυτά τα χρόνια και πάει για 50ετία. Αργότερα ερωτεύτηκα τα MXR, αλλά δεν ψώνισα όσο ήμουν δραστήριος, μετά πήρα ένα boss od1 που το έπαιξα σε μια συναυλία και μετά το χάρισα στον κουνιάδο μου. Πάντα ήθελα και ένα memory man και ένα electric mistress, που ίσως ψωνίσω για νοσταλγικούς και μόνο λόγους. Ελπίζω να σας κάνω ένα βιντεάκι μια μέρα. Πιό κάτω ο παππούς και η ιστορία του https://www.ehx.com/about/

Γι' αυτό έφυγα από αυτούς και πήγα στην Gibson.

Και σε telecaster βγαίνει... https://harleybenton.com/product/fusion-t-hh-roasted-fnt/

Λόγω του ότι είναι μεταχειρισμένη.

Ναι αλλα tribute model του φιλου μας , με 500€? Ξεχασαν κανα δυο μηδενικα…. Θα σκασει απο τη ζηλια του ο dimsonic…

Εδώ έβγαλε ολόκληρη Gibson tribute model για σένα.

Frank Marino...Τι παίχτης!!!

Καλησπέρα, καλή χρονιά και καλώς ήλθες στο φόρουμ! Πριν πάρεις τοις μετρητοίς όλα τα παρακάτω που θα σου πω, έχε υπ όψιν σου ότι είμαι αυτοδίδακτος ντράμερ, και το μόνο που μου έχουν διδάξει ήταν μπουζούκι και μουσική θεωρία στο (μουσικό) σχολείο. Προσωπικά, εγώ δεν έκανα ποτέ ασκήσεις paradiddles ή κάτι άλλο. Όταν δυσκολευόμουν σε ένα σημείο, το έκανα slow-down, το έπαιζα σιγά σιγά 1000 φορές και εν τέλει το κατάφερνα. Δεν ήμουν τέλειος, αλλά με αυτό τον τρόπο έπαιζα "τα πάντα" χωρίς να έχω την απορία "εεε πώς μαθαίνεις μέταλ ντραμς?". Στο κάτω κάτω, τύμπανα είναι, τα βαράς και βγάζουν ήχο (που λέει ο λόγος). Όχι ότι είναι εύκολο, αλλά μου φαίνεται πολύ περίεργο στο να λέει κανείς ότι δε μαθαίνει να παίζει ροκ ή μέταλ. Είναι σαν να μου λες, θέλω να μάθω να μαγειρεύω μπριτζόλες, αλλά ο καθηγητής μου μιλάει για θερμοκρασίες και κοπές. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι καθένας μαθαίνει διαφορετικά, και ο καλός καθηγητής θα σε "διαβάσει" για να δει το πώς εσύ μαθαίνεις καλύτερα και πιο αποτελεσματικά. Ο καθηγητής όμως σίγουρα δε μπορεί να σε κάνει να μάθεις. Αυτό που κάνει είναι να σε καθοδηγεί σωστά, να σε διορθώνει, και να σου δίνει και τροφή που πολύ σωστά ανέφερες - γιατί πάνω απ'όλα πρέπει να μας αρέσει αυτό που κάνουμε. Όσο περισσότερο μας αρέσει, τόσο το περισσότερη όρεξη και κίνητρα έχουμε. Επειδή λοιπόν ο καθηγητής δεν μπορεί να σου περάσει πρακτικά το muscle-memory που χρειάζεται, εκεί έρχεται η προσωπική δουλειά που βάζει ο καθένας. Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ξεκάθαρα δική σου ευθύνη, και του κάθε μαθητή, να ψαχτεί, να μάθει, και να λιώσει στο παίξιμο. Στο κάτω κάτω, ο καθηγητής σου κάνει μάθημα 2-3 ώρες τη βδομάδα το πολύ, που από μόνο του δε θα οδηγήσει πουθενά. Ωστόσο πιστεύω ότι καλά στα χουν πει. Μαθαίνεις να χρησιμοποιείς ένα εργαλείο, και μετά κάνεις ότι χρήση θες εσύ, όπου θες, και με όποιο τρόπο θες. Μπορείς να ακολουθήσεις τους κανόνες, να τους σπάσεις, ή να δημιουργίσεις δικούς σου. Αυτό υπάρχει παντού, και είναι πιστεύω ο πιο σωστός και πιο αποτελεσματικός τρόπος. Είναι αυτό που λέμε, fundamentals. Ο καθηγητής δε θα σου μάθει πώς να παίζεις ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Θα σου μάθει τρόπους να ξεκλειδώσεις το σώμα σου έτσι ώστε να γυρίσεις σπίτι, να βάλεις τα ακουστικά και να ξεκινάς να χτυπιέσαι όσο πιο "σωστά" γίνεται, όπου θες εσύ. Η ντραμς είναι 2 πράγματα, χρόνος & τεχνική, και αυτά είναι που πρέπει να σου μάθει ο κάθε καθηγητής. Η δουλειά του είναι να δει τι κάνεις σωστά και τι λάθος "live" έτσι ώστε να σου δώσει ότι feedback έχει μέσα σε αυτές τις λίγες ώρες που τον βλέπεις. Χρόνος είναι το τέμπο, να είσαι σωστός και να μη ξεφεύγεις. Αυτό έρχεται σιγά σιγά έρχεται σιγά σιγά, και όσο χτίζεις τεχνική, τόσο πιο αυθόρμητα βγαίνει. Ακούς, παίζεις, ελέγχεις με μετρονόμο, και κάνεις ότι χρειάζεται για να είσαι σωστός. Ο καθηγητής πρέπει να επισημάνει το αν ξεφεύγεις, και να σου υπενθυμίζει να χρησιμοποιείς μετρονόμο. Τεχνική είναι το πώς χρησιμοποιείς το σώμα σου για να παίξεις, και υπάρχουν οι δύο βασικοί πυλώνες, η ανεξαρτησία της κίνησης, και ο τρόπος. - Η ελευθερία της κίνησης δε χρειάζεται καν drum-kit για να αποκτηθεί. Υπάρχουν και αυτά τα χαζά, τύπου τρίψε το κεφάλι με το ένα χέρι κυκλικά ενώ χτυπάς με το άλλο το στήθος σου. Ο καθηγητής σου δίνει ασκήσεις, πχ paradiddle, έτσι ώστε να ξεκλειδώσεις το σώμα σου όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά γίνεται. - Ο τρόπος είναι το πώς χτυπάς τα ρημάδια τα τύμπανα, και δεν υπάρχουν και πολλοί. Στα χέρια είναι το χέρι και η τεχνική με δάχτυλα, και στο πόδι είναι η σωστή θέση και το heel-toe. Χονδρικά πάντα. Αυτή έιναι και η κύρια δουλειά του καθηγητή, να σου δείξει πώς ακριβώς είναι ο τρόπος, με μεγάλη λεπτομέρια και άμεση διόρθωση. Θα ήθελα να σε ακούσω να παίζεις κάτι, να δούμε αν αυτά που σου έχουν μάθει είχαν μέχρι τώρα αποτέλεσμα - και το τι θες εσύ να μαθεις. Η ερώτησή μου είναι, εσύ προσπαθείς να παίξεις μόνος σου? Από τα συμφραζόμενα, καταλαβαίνω ότι δεν είσαι 15 χρονών, και ότι έχεις τη δυνατότητα να παίξεις μόνος σου ότι θες. Σου αρέσει η rock και η metal. Έβαλες το αγαπημένο σου κομμάτι σαν backing track και να προσπαθήσεις να το παίξεις? Αν ναι, τι πήγε καλά, και τι όχι? Πού δυσκολεύτηκες? Είπες του καθηγητή σου, α, δυσκολεύτηκα σε αυτό το σημείο - τι να κάνω? Εγώ σου προτείνω μέσα στη βδομάδα να ηχογραφήσεις 2 αγαπημένα σου κομμάτια, ένα που θεωρείς πανεύκολο, και ένα πολύ δύσκολο που δε σου βγαίνει και θα ήθελες να μάθεις. Πόσταρέ τα μαζί και κάνε με tag!

Καλή χρονιά σε όλους με υγεία.

Έχω πολύ καλό ... μηχανικό....άρχοντα!!!!

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια . Έχω μια ρευμ. αρθρίτιδα (αυτοάνοσο) που με ταλαιπωρεί και τα χέρια μου είναι ανά διαστήματα άχρηστα (και όχι μόνο). Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μπορώ να παίζω και απο εκεί βγαίνει το πάθος Gvour αλλά και είναι η αιτία mpamps για τον χρόνο. Το θέμα είναι ότι επανέρχομαι και ότι έχω πολύ όρεξη. Να είστε όλοι καλά.

Πολύ καλό! Μπράβο!

Τραβιότανε σήμερα

Εξαιρετικός σε όλα! Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει ορεξη...

Πολύ δυνατό, super!

αμάν....

Jaco και Joni στα καλύτερά τους. Διαχρονική συνθεσάρα.. και το σόλο του Μπαλταζάνη τόσο ωραίο που λέω να το ξεπατικώσω προσεχώς. Slow burn για 3 λεπτά... και μετά, μαγεία.

Γουάου! Τι λες τώρα... Earthless! Back to the future μπάντα, κάπου μεταξύ Hendrix, Trower, Mountain κ.α. Κόλλησα.

Τάρτα με πράσο,μαϊντανό, ροκφόρ,αυγά χωριατικα,κρέμα γάλακτος, φρέσκο βούτυρο και ,λεπτή, βάση από ζύμη κουρου . Ένα ωραίο ροζέ επιβάλλεται.

εγώ πάλι που το γκούγκλαρα 1 ώρα για να το πιάσω?... κερδάω?...

Αν και ταπεινό γεύμα, ήταν νοστιμότατη η μακαρονάδα ένεκα σάλτσας απο φρέσκο κόκορα, ντόπια φέτα και Βερτζάινα, αφου το περιβάλλον στην βεράντα μας την έκανε τριάστερο Michelin γεύμα! Αχόρταγος!

Πριν λίγο καιρό ένα δικό μου solo στο Little Black Submarines των Black Keys στα πλαίσια των προβών που κάνουμε με τη μπάντα για το επερχόμενο live. Έτσι κι εδώ έχω γράψει ένα δικό μου solo πάνω στο Rocks των Primal Scream. PrimalScream-Rocks-solo.mp3

Πρέπει να γερνάω. Εχω αρχίσει να μην πιστεύω ότι έζησα κάποια γεγονότα. Κυρίως ίσως, επειδή πλέον δεν μπορώ να πιστεψω ότι έπαιξα ποτέ ζωντανά σε κοινό αυτά τα κομμάτια. Ευτυχώς υπάρχουν έντυπες καταγραφές και οι προφορικές λένε ότι τα είχαμε πάει πολύ καλά. Ήταν Δεκέμβρης 1984. Παίξαμε 3 κομμάτια. Από αυτά το ένα υπάρχει μόνο στην επανέκδοση σε cd του πρώτου και μοναδικού lp σε βινύλιο των a priori. Τα άλλα δυο, δεν παίχτηκαν ποτέ ξανά. Τα ξαναστρώσαμε ξανά σε daw από τις αρχικές παρτιτούρες το μέν ένα ο Ντάνης Τραγόπουλος και το άλλο εγώ και τα παίξαμε όλα μόνοι μας. Εχω μια μικρή συμμετοχή στο πρώτο. Ο χορός των Βακχών και Η κάθοδος των μυρίων Συνθέσεις του Γιώργου Κωνσταντινίδη (1956-2009) (Στη φωτό από την ιστορική εμφάνιση του 1984 από αριστερά Ντάνης Τραγόπουλος, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Σωτήρης Αναδολής, Δημήτρης Γουμπερίτσης. Τερμα δεξια καθιστός... ο υποφαινόμενος)