Πίνακας συμμετοχής

To κομμάτι το άκουσα, αναγκαστικά, γιατί έπαιζε πολύ στην Tv στην ΕΡΤ news. Εντελώς ασύνδετο το φωνητικό μέρος με το σόλο, το οποίο σόλο είναι και όλο το τραγούδι (το οποίο σόλο επίσης βαρέθηκα). Δεν μου άρεσε καθόλου... πέρα από το όποιο μήνυμα θέλει να περάσει , εντελώς διεκπαιρεωτικό και μουσικά αδιάφορο.

Κακά τα ψέμματα, όταν ζωντανοί θρύλοι που δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν μιας και ήδη έχουν περάσει στην ιστορία, σηκώνονται από τον καναπέ τους και μπαίνουν σε μια δημιουργική διαδικασία με άμεσο στόχο την ανθρωπιστική βοήθεια σε μια τεράστια κρίση, εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε, απλά σιωπούμε. Το αν χρησιμοποίησαν το σωστό όνομα για αυτό το project, φυσικά και καλώς το χρησιμοποίησαν διότι πρώτον έχουν έννομο δικαίωμα να το κάνουν αυτό, αλλά το κυριότερο δεν το κάνουν για να μαζέψουν λεφτά και δόξα αλλά για να πετύχουν τον φιλανθρωπικό τους στόχο, επομένως το όνομα Pink Floyd έχει άλλη βαρύτητα από το ''Gilmour&Mason ft. τον δείνα και τον τάδε'' Πάντως έχει μαζέψει εκατομμύρια views σε λίγες μέρες, καλό αυτό

Είναι απαίσιο και δεν άντεξα. Περισσότερο θα άντεχα να ακούσω διάλεξη για τον περιορισμό του ρόλου του κράτους στην οικονομία παρά αυτό το.... πράγμα και απορώ με το θράσος του δημιουργού να το ανεβάσει. Αηδίαχαχαχαχα Εντάξει, είναι τρομερή μπαλάντα με εξαιρετική, εξαιρετικότατη ενορχήστρωση, η επιλογή και η διαμόρφωση των ήχων όλων των οργάνων είναι (όπως πάντα) σε ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ level. Και ταιριάζουν όσο τίποτα άλλο με το ύφος και το στυλ του κομματιού. Βαθειά συναισθηματικό, νοσταλγικό. Τα delay υπερβάλλουν σε κάποια σημεία, ιδιαίτερα στα τουτι και ο ρυθμός στο κουλπέ υπολείπεται σε ένταση, ενώ τα γεμίσματα είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!!!!! Πολύ ωραίο ακούγεται πολύ ευχάριστα όπως πάντα και είναι από αυτά που το αφήνεις να ακούσεις και το επόμενο του καλλιτέχνη, από τα παλαιότερα. Είναι από τους καλλιτέχνες που σε κρατάνε στα album τους να τα εξερευνήσεις, τα κομμάτια είναι ιδανικά γι αυτό. Η κλιμάκωση της ενορχήστωσης, ο εμπλουτισμός των θεμάτων με αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που χρειάζεται κάθε φορά δείχνει επιδεικτικά θα έλεγα την εμπειρία του καλλιτέχνη η οποία όμως δεν αναλώνεται μόνο στην τεχνικότητα γιατί τα κομμάτια πάντα έχουν θέμα και συναίσθημα. Τέσσερα αστέρια θα μπουν αντί για πέντε που του αξίζουν, για αυτό που παρατήρησα για το delay και για το τελείωμα που δεν επέτυχε. Με άλλη νότα και τόνο να το τελείωνες για..... discordance τελείωμα. Ακριβώς αυτό. χαχαχαχαχα!!!! Εύγε!! Μπράβο!!! ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ!!!! ΥΓΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! χααχαχαχαχαχα

το κομμάτι έχει όντως νέα στοιχεία στην παραγωγή, αν και το γενικό πλαίσιο είναι αυτό που μας έχεις συνηθίσει. Εκτός από τους τονισμούς του θέματος στην αρχή που παραπέμπουν στο γνωστό el bimbo (σιγά μη δεν στο έλεγα ) βλέπω μια μικρή αθέλητη σίγουρα "αναφορά" στο .18 και .35 στο γύρισμα σε γνωστό άσμα του Aznavour που τώρα μου διαφεύγει ο τίτλος. Γενικά τα τύμπανα είναι λίγο πίσω στο μιξ στα σόλα των πλήκτρων. Το τέλος δεν μου άρεσε. Αφήνει μια αίσθηση ...δίεσης

Ο τονος δεν ειναι τοσο σημαντικος οσο το παιξιμο. Εγω παντως το επαιξα με τον ιδιο τονο που εχω παιξει τα παντα (απο srv μεχρι pantera, μεχρι rush, μεχρι VH κλπ). Αλλαζω φυσικα τα modulation delay εφφε, αναλογα. Αλλα ο βασικος τονος ειναι ιδιος. Απλα παιζω λιγο με το gain του ενισχυτη και με το pot της κιθαρας οπως παντα. Μια φορα πηγα να προσομοιασω τον τονο απο κομματι και βγηκε μαπα (bohemian raps). Η εξηγηση νομιζω οτι ειναι απλα γιατι τα οργανα μου και τα χερια μου θελουν συγκεκριμενο τονο για να παιξουν.

βλέπεις φαρφίσα? είναι καλό!

Πάρα πολύ ωραία ιδέα... δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ τον όρο... αλλά η μελωδία είναι πραγματικά ταξιδιάρικη. Νομίζω όμως ότι έχει αδικηθεί λίγο όσο αφορά την παραγωγή. Ποιο συγκεκριμένα: Θα του ταίριαζε ένα καλύτερο τελείωμα Οι κιθάρες και τα organs νομίζω είναι πολύ μπροστά Ένα synth στις πλάτες... έχει έναν οξύ ήχο που δε μου πολυέκατσε μέσα σύνολο Τα τύμπανα είναι λίγο χαμένα στο mix Όπως και να έχει μπράβο για την ιδέα να μπερδέψεις αυτό το rhythm variation με αυτά τα ηχοχρώματα και τις μελωδίες!

Εγω ποιον ειπα δηλαδη;

Πλάκα πλάκα το "μονολιθικό" του David με το "αλέγκρο" του Keith θα είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον....

Ασε μη τον περιλαβουν και αΦτον εδω μεσα και δεν τον ξεπλενει ουτε ο Ταμεσης....

Αυτό λοιπόν για εμένα θα ήταν κίνηση με guts. Βγάλε τη σε δημοπρασία (χάνεις κάτι- σημαντικό πολύ- κάτι ΜΟΝΑΔΙΚΌ- ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ- ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ) και στείλε το ποσό της αγοράς στην Ουκρανία...... έτσι (in my books) συμπαραστέκεσαι συμβολικά.....και όχι ανέξοδα......και το κόβω εδώ.

Οχι, Εsquire του 55 ειναι με added neck pickup (Esquire ηταν οι telecaster με μονο εναν bridge μαγνητη) scroll down https://www.gilmourish.com/?page_id=194

Τα σέβη μου αγαπητέ και τις ευχαριστίες δια τα καλά σας λόγια και τις παρατηρήσεις. Είστε αναμφίβολα άνθρωπος ευαίσθητης φύσης και βαθιάς διορατικότητας. Πάνω απ’ όλα όμως, εκπέμπετε αβίαστα μια εκτυφλωτική λάμψη που εκατό ήλιοι δεν μπορούν να εκλείψουν. Είστε ένας άρχοντας κι ένας χαρούμενος πρίγκιπας, ένα ψάρι που ξεπηδάει από το νερό εξερευνώντας το άγνωστο.

Ναι βρε Γιάννη. Δεν αντιλέγω. Στο φινάλε αν θέλω να κάνω donation στην Ουκρανία, ΔΕΝ χρειάζεται να το κάνω μέσω Pink Floyd....υπάρχει και direct τραπεζικός λογαριασμός. Συγνώμη που μουσικοποίησα μια πολιτική συζήτηση Να σου πω τι εννοώ, δεν λέω ότι αυτές είναι οι προθέσεις του, αλλά εμένα έτσι μου φάνηκε. ΔΕΝ πήγε στην τράπεζα να βγάλει 5 δολάρια να τα στείλει εκεί. ΔΕΝ έχασε κάτι.....απλά ηχογράφησε ένα αδιάφορο κομμάτι (κάλυψε και τη ματαιοδοξία του....ο γερόλυκος και καλά του ροκ.....u know what i mean). Μιλάμε για πολύ εκ του ασφαλούς win - win επιλογή. Υπάρχουν άτομα που καταθέτουν λεφτά από το στέρημά τους.....και δεν παρέχουν υπηρεσίας....και ό,τι βγάλουν το στέλνουν στην Ουκρανία. Εμένα έτσι μου φάνηκε, ξανά λέω ΔΕΝ ξέρω ούτε κρίνω τα κίνητρά του.....αλλά για τους λόγους που προανέφερα....... δεν μου άρεσε σαν κίνηση , μηδενικού ρίσκου ( το μονο ρισκό που πήρε είναι να πει κάποιος - σαν εμένα- κακό τραγούδι- αλλά όπως φαίνεται είμαι η μειοψηφία ).

Είσαι πολύ καλός. Λίγο άδειος ο ήχος μου κάνει, αλλά είσαι πολύ κοντά. Αλλα, μεταξύ μας χε...κα αν είσαι κοντά στον ήχο. Με ενδιαφέρει ότι είσαι κοντά στο παίξιμο.

Ω!, ωραία. Ένας ο Ρωμανός ο Μελωδός κι' ένας ο Yannis o Ραψωδός.

Κουφος είπα, οχι παλαβός . Το αΦτι μου εχει βουλωΚει ,δεν γυαλιζει ό ματΙζ μου

Αγαπημένο κομμάτι και χαρακτηριστικός μαρσαλίζον ήχος. Strat -> soul preacher comp -> pantheon od (flat eq) ->vox MV50 emulated output -> κάρτα ήχου -> delay + reverb απο το DAW beck tone.mp3

Είναι πολύ ουάοοοο... Just do it

Ιδανικά θέλω να παω για κατι τέτοιο. Ναι τέτοιος είμαι.

Ζε αντορ Αζναβουρ :) ,ακουγε με μανία η μητέρα μου και μπορεί να έχει εντυπωθει στο DNA μου,αν θυμηθείς πες μου το κομμάτι. Κάλλιο εσύ πάρα ο @Nestoras :) Αν και το Ran Can Can του Τίτο Πουέντε ήθελα να κλεψω :)

Σπύρο, θυμάμαι την εκτέλεση αυτή που λες, με την prs νομίζω. Όντως, είχες τον κλασικό σου ήχο. Συμφωνώ με όσα λες. Αυτό κάνω κι εγώ. Έχω έναν συγκεκριμένο ήχο και με αυτόν παίζω τα πάντα. Ο σκοπός του νήματος αυτού (όπως και των προηγούμενων), βέβαια, είναι το να φτιάξω έναν πολύ κοντινό ηχο, σε σχέση με τον οριτζιναλ, και να δείξω ακριβώς πως τον έφτιαξα. Υπάρχουν πολλοί που ψάχνουν τον ήχο γενικότερα, και τέτοια νήματα τους βοηθούν. Επίσης, συμφωνώ απολυτα ότι ο κάθε ήχος έχει το παίξιμο του. Έχοντας συνηθίσει να παίζω με πιο high gain και compressed ήχους, το να παίξω με έναν τόσο στεγνό ήχο απαιτεί άλλη προσέγγιση στο παίξιμο. Αλλά, όπως είπα, είχε συγκεκριμένο στόχο το θρεντ.

Απλά για την ιστορία, ακριβώς την ίδια κίνηση είχε κάνει ένα μήνα πριν και ένας άλλος μουσικός παίρνοντας την ίδια acapella ερμηνεία του Ουκρανού τραγουδιστή: Και το ίδιο παραδοσιακό τραγούδι σε acapella έκδοση πάλι, ερμηνευμένο από γυναίκα αυτή τη φορά:

Λοιπόν, για τα δικά μου δεδομένα έχεις μια προοδευτική εξέλιξη μουσικοσυνθετικά. Αν και ξερεις πόσο αγαπώ τα αρμόνια εποχής Γαβαλά και Μενιδιάτη ενω παράλληλα γνωρίζω πόσο σημαντικά είναι για σένα, συνειδητοποίησα το εξής. Ακούγοντας το κομμάτι, ο τρόπος που παίζεις τα ακόρντα της κιθάρας, είναι σαν να ρίχνεις απλωτές ολόκληρου μέτρου όπως και στο αρμόνιο δίνοντας μια αυστηρή, τετραγωνισμένη φόρμα. Πιστεύω πως η κιθάρα πρέπει να παίξει σε higher register ή ίσως να παίξει άλλα το αρμόνιο ή καθόλου. Όχι μόνο εδώ αλλά σαν γενική πρακτική. Δεν ξέρω αλλά έτσι μου ήρθε παραγωγικέ μου φίλε.

Το ηθελα λιγο ψυχεδελικο και "απότομο", δεν μου βγηκαν ακριβως τα τουτι αλλα και λιγο χαος δεν έβλαψε ποτε κανεναν ναι όντως είναι,είπα να δωσω λιγο σολο αυτο που μπαινοβγαίνει μάλλον λες ,ειναι λιγο προχω οντως για vintage track αλλά είπα να βαλω κάτι λιγότερο προβλέψιμο από ...ακόμα ενα organ... είπα να τα αφήσω λίγο στυλ..... Κατσαρος/Χατζηνάσιος γιατι είναι αρκετά busy βασικα δεν τα κομπρέσαρα σχεδόν καθόλου ,ουτε limiter έβαλα. θενκΣ φορ δι καϊντ γουόρντς και καλα να'μαστε να πειραματιζόμεθα

εντάξει διαφωνούμε αλλά συμφωνούμε ότι διαφωνούμε :P Δεν συμφωνώ ότι είναι θέμα ματαιοδοξίας... τι να κάτσει να κάνει δηλαδή, να περιμένει να περάσουν οι μέρες μέχρι να πεθάνει? Και ο ίδιος ξέρει ότι πλέον ό,τι ήταν να κάνει καλλιτεχνικά το έκανε... αυτό φάνηκε και με την δημοπρασία που αναφέρθηκε προηγουμένως, που έβγαλε στο σφυρί τις κιθάρες του και έδωσε τα εκατομμύρια των εσόδων του σε φιλανθρωπία (για την κλιματική αλλαγή νομίζω), δεν μου βγάζει τον γεροντοροκά που αρνείται να δεχτεί ότι πέρασε η εποχή του αλλά έναν άνθρωπο με φινέτσα και αρχοντιά... αν ήταν βλάχος ματαιόδοξος γεροντοροκάς πάκουρας θα τον βλέπαμε σε κανα rig rundown στο youtube να μας δείχνει τις κιθάρες του και να μας λέει ''yeah man, με αυτή την κιθάρα έγραψα το σόλο του pigs, είχε ωραίο ήχο man, you know?'' ...καμία σχέση... πολύ ωραία κίνηση και μπράβο τους... αρχοντικός και κλασάτος ο David. Και ούτε fanboy είμαι ούτε βλέπω τυφλά τα δελτία ειδήσεων που σε λίγο θα πιστέψουμε ότι η Ουκρανία θα καταλάβει την Μόσχα όπως πάει. Απλά αποδίδω τα του Καίσαρως τω Καίσαρι.

εχουν και μια διαφορα στις ΠΕΤΑΛΙΕΡΕΣ παντως David Gilmour's pedalboard Keith Richard's pedalboard

Μικρός παιδής δηλαδή... Να πάρει και τον Keith τώρα που είναι στα primes του να κάνουν γκρουπ

Οι άλλοι που είναι? Κάνουν μποϋκοτάζ? Γράψτε κάνα σχόλιο, καμία κριτική για τα παλικάρια ρε

Ούτε 2,5 χρόνια μικρότερος του keith.....

Βρε παιδια ο ανθρωπος δωρησε σχεδον ΟΛΕΣ του τις κιθαρες (21.000.000 ευρω δηλαδηΣ) σε charity ,κανει και ενα τραγουδι υπερ των κατασφαγμενων απο τη ρωσικη αρκουδα Ουκρανων. Ειναι 150 (160?) χρονων ανθρωπΑς και βγαινει και σολαρει σαν φουστης , ΤΙ αλλο να καΜει ο καψερος για να μας αρεσει ?

Πάντως μετά το βίντεο και το τραγούδι του για την Ουκρανία, το έχω σιγουράκι ότι θα την βγάλει σε δημοπρασία με τα έσοδα να πηγαίνουν εκεί...

εχεις χασει επεισοσια φιλωΟυζ https://www.christies.com/auctions/the-david-gilmour-collection#overview_Nav αν δωσει και αυτη δεν θα εχει πλεον κιθαρες να παιζει και θα πΣονιζει απο τις αγγελιες του NOIZ... Μαματος ειναι ο Δαυίδ όχι σαν τον.... αλλον τον ακατανομαστο που σε λιγο θα καταταγει στον στρατο του χασαπη....

Άσε.. την χάλασε! Έσκαψε το σώμα για να βάλει κι άλλον μαγνήτη. Τουλάχιστον 50% κάτω.

Πόσο πιάνει αυτή λεβέντη;

Η κιθαρα εχει εναν strat neck pickup που του εφτιαξε ο ιδιος ο Duncan oποτε ουσιαστικα στη θεση neck ακουγεται σαν hardtail strat. Η ουσια βεβαια ειναι οτι διαλεξε την κιθαρα την ΣΩΣΤΗ την ΠΟΛΕΜΙΚΙΑ

Εάν είχα τη δυνατότητα να φτάσω στα αυτιά μερικών εκατομμυρίων Ρώσων και να επηρεάσω έστω και λίγους από αυτούς, θα έκανα το ίδιο. Μια συμβολική κίνηση υποστήριξης. Ελπίζω να τρυπώσει μέσα από την προπαγάνδα και να το ακούσουν όλοι οι υποστηρικτές των PF. Σε κάθε περίπτωση, δε νομίζω ότι το κομμάτι το έβγαλαν για να το ακούμε στον καναπέ ή στο αυτοκίνητο και ως τέτοιο το κρίνω.

Όταν λέω ότι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτε και ότι έχουν περάσει στην ιστορία δεν το λεω επειδή είμαι groupie του Gilmour για να μην παρεξηγηθώ (ΟΚ ήμουν πριν από καμιά δεκαριά χρόνια αλλά έχω να ακούσω pink floyd χρόνια, δεν έχω ακούσει νότα από το endless river) αλλά επειδή με βάση τα νούμερα και τις πωλήσεις και καθαρά ψυχρά-υπολογιστικά, με νούμερα, είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Αυτό το κομμάτι ως τι ακριβώς να το κρίνω? Είναι εντελώς συμβολικό και έχει πολύ συγκεκριμένο στόχο, τον οποίο νομίζω τον πετυχαίνει. Δεν νομίζω ότι έχει κάποιο ''νόημα'' η κριτική στο κομμάτι σαν σύνθεση, λόγω της φύσεώς του. Αυτό εννοώ. Αν βγάλουν το endless river pt2, που εκεί το κάνουν γιατί θέλουν να βγάλουν λεφτά, ευχαρίστως να τους κρίνω και να το θάψω αν δεν μ' αρέσει. Δεν έχω κανέναν στο απυρόβλητο.

Μεταξύ μας τώρα, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε κάποιος που θα περίμενε να ακούσει κάνα... αριστούργημα. Άπαντες έχουν το peak τους και μετά αρχίζει η κατηφόρα -όπως είπες, όλοι το χάνουν και συμφωνώ απόλυτα. IMHO και με βάση αυτά που ακούω, η μόνη μπάντα που θεωρώ ότι κράτησε ένα αρκετά υψηλό συνθετικό επίπεδο ως το τέλος, ήταν οι Toto. Δεν ήταν όλα "αριστουργήματα", αλλά σε κάθε δίσκο θα είχαν και δύο- τρία "διαμαντάκια"... till the end

Διαφωνώ και θα σου πω γιατί. Μια δημόσια δήλωση υπέρ της Ουκρανίας και μια δωρεά από τα $$$$$$$$$ που έχει θα ήταν και υπέρ αρκετά και πιο κοντά στην αισθητική μου και στην ηλικία του (2 old to rock n roll) και από ό,τι φαίνεται και πιο λογικό με βάση τη συνθετική του δεινότητα - τι να κάνουμε μετά από μια ηλικία το χάνεις- και ο Πολάνσκι έχασε τις γωνίες του από μια φάση και μετά, - (δέκτες και οι άλλες απόψεις- αλλά γνώμη δεν αλλάζω ) . Επίσης διαφωνώ γιατί αρνούμαι και εγώ στην ηλικία μου να θεοποιώ και να βάζω υπεράνω κριτικής.....(μουσικής) οποιονδήποτε. Σαν κίνηση σεβαστή...αλλά μέχρι εκεί.

Είναι και άλλος, ο Mason... Το κομμάτι αδιάφορο, ο ήχος του όπως πάντα θεϊκός και μόλις συνειδητοποίησα τι έχω "κοινό" με τον Gilmour: Παίζουμε με το ίδιο λουρί

εγώ θα πω ότι πέραν του ότι είμαστε μια παρέα, ο χρόνος και η ενασχόληση όλων το έφερε να γνωρίζουμε λιγο πολύ τις δυνατότητες των άλλων, αλλά και τα ενδιαφέροντα των άλλων. Πχ στον Γιώργο είναι γνωστή η ανάγκη του να γνωρίσει πολλά όργανα, να εμπλουτίσει τις εμπειρίες του και ταυτόχρονα να μοιραστεί με τις παρουσιάσεις του τα όργανα. Πρόσφατα να θελήσει να πλησιάσει τον ήχο σε ιστορικά κομμάτια. Και οι δυό δραστηριότητες δεν είναι "έλα μωρέ να έτσι είναι και γίνεται". Είναι σοβαρές προσεγγίσεις τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα. Από την άλλη το να πεις δεν κάνω ένα καβερ αλλά προσπαθώ πολύ περισσότερα θέλει κουράγιο και πείσμα. Πχ εγώ δεν το κάνω, γιατί και όρεξη δεν έχω και δεν είμαι ικανός. Και στην τελική δεν αντέχω (και γι αυτό δεν θέλω) την σύγκριση με το αρχικό. Ετσι βρεθήκαμε από τον Moore και τον Trower και τον Santana στον Beck. Ο πήχυς ανέβηκε πολύ. Δεν μιλάμε για τόνο, αριστερό, δεξί. Μπαίνει και άλλη παράμετρος, το χερούλι, και δυστυχώς έχει δοθεί τέτοια δημοσιότητα στο κομμάτι οπότε οι απαιτήσεις πάνε στο θεό. Δεν είχα πολλές προσδοκίες όταν είδα το θέμα. Όμως ήταν μια ευχάριστη έκπληξη τουλάχιστον για τα πρώτα αυτά μέτρα. Και χάρηκα γιατί ο Γιώργος δούλεψε καλά το θέμα δάχτυλο που εδώ και χρόνια είναι για μένα μονόδρομος αν όχι απαραίτητη εναλλακτική. Τέλος, επειδή έγινε και άλλη πρόσφατη συζήτηση. Για τον @fusiongtrπάει αυτό, α. ναι έξω όλα μετράνε, β. έχουν γίνει στο παρελθόν και γ. (δικό μου) καλό είναι να ξεχάσουμε ότι είμαστε στον μικρόκοσμό μας και μόνο. Εκτός από τους 10-20 που φτιάχνουμε και ανεβάζουμε τακτικά υπάρχει και ο έξω κόσμος από τον κόουτς που ανεβάζει κάθε εβδομάδα, το άλλο παληκάρι που σρεντάρει μια στις τόσες με το κεμπερ, περαστικοί αξιόλογοι παίκτες που δεν μπαίνουν στις συζητήσεις, ο νικ από τη Χαλκιδική, οι ικανοί που εμφανίζονται (και ενίοτε σαρώνουν) στους διαγωνισμούς μόνο επαγγελματίες όπως ο ez, ή οι guests ή ο ραψωδός. Καλό είναι λοιπόν που και που να μας βλέπουμε έξω από την φούσκα μας όσο καλύτερους και να μας έκανε η ενασχόλησή μας με τα παικτικά μέσω του νοιζ. Με λίγα λόγια οι παίκτες να μείνουμε προσηλωμένοι σε κάτι σοβαρό που να τιμά τα προηγούμενά μας αλλά και οι "κριτές" να ζυγίζουμε τα λόγια μας. λίγες σκέψεις ήτανε

Πολύ καλό Γιώργο, μόνο πρόσεχε, όσο προχωράει το κομμάτι, τόσο πιο "διαδικαστικό" γίνεται το παίξιμο. Καλά θα ήταν να είχε την ίδια "ψυχή" throughout. Παίρνοντας σαν αφορμή αυτό, να τονίσω ότι δεν είναι σωστή η λογική του "έλα μωρέ, εγώ για τον ήχο το έβαλα" ή "δεν με πολυνοιάζει το παίξιμο", ή επίσης "εγώ το έβαλα για την φωνή, δεν πειράζει να είναι το backing ότι να 'ναι", κλπ. Αυτό δεν πάει στον Γιώργο, πάει σε όλους μας, απλά αφορμή πήρα από το κομμάτι, έτσι κι αλλιώς το παίξιμο του Γιώργου εδώ είναι πολύ καλό (και το backing επίσης). Θέλεις πχ να τεστάρεις την φωνή? Το backing πρέπει να είναι σωστό, αλλιώς ο άλλος δεν σε παίρνει στα σοβαρά. Και μην βλέπετε που είμαστε εδώ μια παρέα (και καλά κάνουμε), κάπου έξω, αυτά μετράνε. Και το γράφω επειδή έχουν γίνει αυτά στο παρελθόν.

Πολύ ωραίο Γιώργο. Και θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη! Μπράβο!

Κάθε κριτική, πέρα από αυτά καθαυτά τα γραφόμενα / λεγόμενα επί του κρινομένου 'έργου', δείχνει και το ποιόν του κρίνοντος. Από τον τρόπο που αυτή εκφράζεται, καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή τον σκοπό της. Αν είναι εποικοδομητική, με καλή πρόθεση, αν έχει σωστή βάση, αν βλέπει πράγματα στο έργο που μπορεί να μην έχει δει ο δημιουργός ή έκρυψε με μαεστρία με σκοπό να ανακαλυφθούν από το κοινό, όπως επίσης κι αν διυλίζει τον κώνωπα ψάχνοντας για κρυμμένα ψεγάδια με σκοπό την μείωση της αξίας του έργου. Το να αναδεικνύεις τα καλά ή τα κακά ενός έργου είναι θεμιτό όταν διαφαίνεται ότι η πρόθεση είναι καλόπιστη. Όταν η πρόθεση όμως είναι απλώς για προσωπική εκτόνωση του κρίνοντος και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική αξιολόγηση του έργου, τότε είναι περιττή και καταντά κουραστική. Στον καφενέ έχεις την δυνατότητα να σηκωθείς και να αλλάξεις τραπέζι, αν είσαι μέσα να πας να κάτσεις έξω και αν είσαι έξω να πας να κάτσεις μέσα. Εδώ δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος να πάει να αράξει μόνο με φίλους που δεν την λένε ο ένας στον άλλο. Για αυτό και οι κανόνες λένε φέρσου ευγενικά, είναι μικρός ο χώρος και σε αντίθετη περίπτωση καταντάς βαρετός μονότονος γκρινιάρης που οι άλλοι δυστυχώς δεν μπορούν να σε αποφύγουν. Μας αρέσει η κριτική? προτιμάμε την καλή κριτική? τσαντιζόμαστε και αντικρούουμε την κακή κριτική? αποδεχόμαστε την κακή κριτική είναι μερικές από τις φυσιολογικές αντιδράσεις στις κριτικές. Κάποιοι όπως εγώ προσπαθούμε καιρό (μπορεί και χρόνια) να φτιάξουμε κάτι για να μπορέσουμε να ανεβάσουμε κάτι εδώ και να ακούσουμε μια γνώμη. Μια γνώμη που από τους περισσότερους εδώ μέσα θα είναι σε τέτοια βάση που θα προάγει την προσπάθεια και θα οδηγεί τον κρινόμενο στο επόμενο βήμα. Την γνώμη του γκρινιάρη θα την αγνοήσουν αρκετοί αλλά άλλους θα τους στεναχωρήσει και θα έχουν ενδοιασμούς στην επόμενη τους έκθεση εδώ μέσα... Τελικά είμαστε τα έργα μας, οι κινήσεις μας τα λόγια μας και αυτό δεν κρύβεται. Και ότι είμαστε εδώ μέσα είμαστε και εκεί έξω. Και επειδή εδώ μέσα έχουμε και ψευδώνυμα μπορεί κάποιος να μας πετύχει εκεί έξω και να μην μας αναγνωρίσει. Οπότε αν συναντήσετε έναν Φωκίων Σταματίου εκεί έξω εγώ είμαι ο vale rossi. Κι αν σας στεναχώρησα ή σας ευθήμησα να μου το πείτε κατάμουτρα. Ιδιαίτερα αν σας στεναχώρησα. Δε γράφω σχεδόν ποτέ, διαβάζω ανελλιπώς αλλά θα ήθελα να τα πω κάθε φορά που διαβάζω κάτι που δεν θεωρώ χρήσιμο, που το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Αυτά!