Πίνακας συμμετοχής

Το (όποιο για τον καθένα) καλλιτεχνικό μέρος της υπόστασής μας σίγουρα κουβαλάει και λίγο ή περισσότερο Βαγγέλη μέσα του. Για εμάς που μεγαλώσαμε στα 80s (και γνωρίσαμε τον Βαγγέλη ως ήδη καταξιωμένο) ήταν άλλος ένας παιδικός ήρωας, από αυτούς που έχουν κατορθώσει πράγματα στη σφαίρα του ακατόρθωτου. Ψάχνοντας προς τα πίσω βρήκαμε την ιστορία του, ακούσαμε από τους μεγαλύτερους, αργότερα ήρθε και το Internet και είδαμε / ακούσαμε πολλά περισσότερα. Μαγευτήκαμε, ονειρευτήκαμε, ταξιδέψαμε, γοητευτήκαμε από την μουσική του αλλά και από την προσωπικότητά του. Κρατώ διάφορα πράγματα από την μεγάλη του πορεία, τυχαία θα αναφέρω μερικά: _ Για να γίνεις μεγάλος πρέπει να έχεις σίγουρα κάποια αξία _ Για να γίνεις πολύ μεγάλος πρέπει να φύγεις έξω _ Μπορεί να είσαι πολύ μεγάλος και παρόλα αυτά να μην σε αναγνωρίζουν _ Η κλασική σπουδή ανοίγει δρόμους, κανείς δεν ξέρει όμως αν τελικά ο Βαγγέλης θα έκανε ό,τι έκανε αν είχε πάρει το στάνταρ πακέτο μουσικής γνώσης. _ Η τεχνολογία υπηρετεί τον καλλιτέχνη, ο οποίος υπηρετεί την τέχνη του _ Η σοβαρότητα, η απλότητα και η μη έκθεση στα φώτα αφήνουν την τέχνη ως κληρονομιά και το όνομα καθαρό. Αυτά, σκόρπια....... Ας είναι ελαφρύ το χώμα. Νιώθω πολύ τυχερός που είχα την ευκαιρία να τον δω στο Ηρώδειο, νιώθω πολύ υπερήφανος και αισθητικά γεμάτος για τις άπειρες ώρες που ξόδεψα πλημμυρίζοντας τα αυτιά μου και το μυαλό μου με τους ήχους του. Δικέ μας Βαγγέλη, σε ευχαριστούμε για ό,τι μας χάρισες.

https://www.youtube.com/watch?v=uuEhkrF0TBM Δεκαετία '80, σπόρος εγώ, αυτό ήταν η μουσική των τίτλων της εκπομπης Παρασκήνιο. Κάθε φορά που το άκουγα χ*ζόμουν επάνω μου...βασικά 35 χρόνια μετά δεν έχει αλλάξει τίποτα, πάλι μου σηκώνεται η τρίχα και είναι σαν μουσική υπόκρουση κάποιου εφιάλτη μου. Στο δικό μου το βιβλίο, οποιοσδήποτε καλλιτέχνης (ανεξαρτήτως τύπου τέχνης) καταφέρει έστω και με ένα έργο του να με "αγγιξει" (= να μου προκαλέσει οποιουδηποτε τύπου έντονο συναίσθημα) είναι κορυφαίος. Ο ΒΠ ήταν κορυφαίος για μερικές ντουζίνες περισσοτερους λόγους απο αυτόν.

τι μπορεί να πει κανείς γι αυτό το αριστούργημα

Larger than life συνθέτης, οραματιστής, πρωτοπόρος. Μεγάλη απώλεια.

Εάν είναι αυτό που δοκιμαζεις πετάλια και τα tweakαρεις ζωντανά, το έχω δοκίμασε παλαιοτερα επιτυχώς. Μάλιστα είχα ανεβάσει και έναν ήχο δικό μου και τον σύγκρινα με το ίδιο πετάλι που έχω σπίτι. Ήταν ίδιος.

Λοιπόν, σχεδόν οκτώ λεπτά κομμάτι... Χωρίς να προβαίνει σε "ακροβασίες", μια με το ρυθμικό, μια με τα πνευστά, σίγουρα ο Anderson, κάτι το laid back συναίσθημα που αποπνέει και το κομμάτι σε πάει αβίαστα "τρένο". Πολύ ευχάριστη η ακρόαση του.

Καλόπαιχτη ρε παλικάρι.

Ακόμα και αν δεν είχε γράψει τίποτα άλλο στη ζωή του, μόνο και μόνο για αυτό το ασύλληπτο, μεγαλειώδες, εμπνευσμένο, συναισθηματικά φορτισμένο, επικό End Titles του Blade Runner, θα είχε κερδίσει μια θέση στον «Όλυμπο». Και σαν τρελός και παλαβός από την ημέρα 1 με το Blade Runner, θα πω ότι ότι χωρίς την μουσική του η ταινία δεν θα είχε προσλάβει τις διαστάσεις του διαχρονικού αριστουργήματος που μας καθηλώνει μέχρι σήμερα. Ίσως να είναι υπερβολική άποψη, αλλά προσωπικά έτσι το αντιλαμβάνομαι.

Αυτα τα περιστρεφομενα καντραν ειναι πολυ ψαρωτικα

Μέσω αυτού του βίντεο είδα πρώτη φορά ποιος ήταν ο Βαγγέλης και είχα πάθει μεγάλη πλάκα κι εγώ.

Είχα δει κάποια φάση αυτό το βίντεο και είχα πάθει την πλακάρα μου

Είναι θλιβερό, είναι συγκλονιστικό, είναι αχώνευτο, είναι πραγματικά κάτι που τι μπορείς να πεις. Ο Τεράστιος, ο Σπουδαίος, ο Πρωτοπόρος, ο Ξεχωριστός ,, ένας πρωτεργάτης του ηλεκτρονικού ήχου, ο συνθέτης και ερμηνευτής των μεγάλων επιτυχιών που σημάδεψαν γενιές, σημάδεψαν τη δισκογραφία, τον κινηματογράφο, που ενέπνευσε γενιές δημιουργών, που ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΕ τον ΚΟΣΜΟ, που έδωσε τη βάση για να αναπτυχθούν τόσα είδη μουσικής δεν θα είναι εδώ κοντά μας αλλά θα μείνει στις καρδιές μας και στην ΙΣΤΟΡΙΑ ως ο VANGELIS ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ και ΜΟΥΣΙΚΟΣ. Σήμερα πενθεί όχι μόνο όλος ο πλανήτης, πενθούν ακόμα και τα ΣΥΝθΕΣΑΪΖΕΡΣ ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

Ρε συ Nick λίγο δύσκολο τα Amps στο PC να μη δίνουν αρκετή ένταση! Ή τα ηχεία σου δεν υποστιρίζουν μεγαλύτερη ένταση, ή κάτι έχει πάει στραβά στις ρυθμίσεις! Στη χειρότερη μπορείς να δοκιμάσεις να βάλεις το Amp sim σε ένα DAW, ότι χρησιμοποιείς, Reaper, Cakewalk... και να του φορτώσεις ένα limiter, και απλά να ανεβάσεις το output gain.

Πολύ ενδιαφέρον θέμα όπως και όλες οι απόψεις που διάβασα. Η γνώμη μου είναι ότι το youtube οδήγησε σε μια μικρή επανάσταση τον κόσμο της επικοινωνίας, αφού κατάφερε να τραβήξει κόσμο από την τηλεόραση. Πλέον έχεις απευθείας επαφή με τον δημιουργό και μπορείς να τον κριτικάρεις όπως θέλεις. Αυτό έχει καλά και κακά: το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας ενδιάμεσος που να κρίνει και να φιλτράρει την ποιότητα του υλικού αφενός μεν οδηγεί σε περισσότερη ελευθερία αφετέρου δε και σε περισσότερη σαβούρα. Όσον αφορά τα βίντεο που σχετίζονται με την μουσική εγώ το βλέπω θετικά. Καταρχάς πριν είκοσι χρόνια δεν υπήρχαν τέτοια και όχι "τότε δεν ήτανε πιο αγνά". Όταν ήθελες ένα πχ πετάλι πήγαινες στο τοπικό μαγαζί και αγόραζες ό,τι είχε και μπορούσε να σου πλασάρει. Πλέον μπορείς να δεις ένα βίντεο (ακόμα και με φτιαγμένο ήχο) ώστε να πάρεις μια ιδέα. Η πληροφόρηση είναι διάχυτη, από τα νέα προιόντα στην αγορά, ακόμα και το πως τα χρησιμοποιείς. Δλδ αγόρασε ποτέ κανείς ένα delay και έμαθε μόνος του άμεσα και γρήγορα πως να το χρησιμοποιεί ή όλες τις δυνατότητες του;; Δεν το πιστεύω. Για την πτώση του ενδιαφέροντος και της ποιότητας διαφωνώ. Σίγουρα υπάρχει μια αναμόχλευση των θεμάτων, δλδ ό,τι κάνει ένας, το κάνουν όλοι αλλά αυτό είναι αναμενόμενο. Βγήκε το Line 6 catalyst; ε πρέπει να το παρουσιάσουν όλοι, είναι λογικό. Από εκεί και ύστερα υπάρχουν διάφορα θέματα (συνεντεύξεις παιχνίδια κ.α.) για να γεμίζουν τα κανάλια, οπότε δεν χρειάζεται να τα βλέπουμε όλα. Η οπτική ποιότητα ανεβαίνει (καλύτερος ήχος, εικόνα κ.α.) και ίσως μειώνεται η πρωτοτυπία. Το sponsoring και το clickbait είναι αναμενόμενα. Αυτό όμως που ξεχνάμε είναι η δύναμη ως θεατές: υπάρχει και dislike, υπάρχει και hide και υπάρχει τεράστιος όγκος βίντεο για όλα τα γούστα.

χαιρετω τη παρεα!!! παιδες πηρα αυτη τη πεταλιερα απο thomann https://www.thomann.de/gr/harley_benton_dnafx_git.htm?glp=1&gclid=Cj0KCQjw-JyUBhCuARIsANUqQ_IIbMJUXXGqp1rBcGCWXkUtQmZGhG5aO3GlxQ1lIhKuLbVFAPl19jEaAlL7EALw_wcB ειμαι πολυ ευχαριστημενος!!! εχει μεσα απο fender, marshall, mesa boogie, orange, soldano, peavey και αλλα... 55 amps, drums, εφε κτλ. περιμενω αποψης καλη? κακη? μετρια? γενικα την αποψη σας

Μόλις ανακοινώθηκε... Τεράστια απώλεια. Ο τελευταίος «Τιτάνας». Χαρισματικός και πολυεπίπεδος στην τέχνη του- τόσο στη μουσική, όσο και στη ζωγραφική (που εδώ στην Ελλάδα πέρασε λίγο στο ντούκου). Πραγματικά τεράστια απώλεια.

Μην ξεχνάμε

Μόλις παρέλαβα την πρώτη μου αγορά από το Smart-Noiz! Φοβερή ευκαιρία και πολύ εντάξει ο αγοραστής.

θα αναφέρω (αν αναφέρθηκε πιο πάνω sorry) και το μεταγενέστερο soundtrack-album του Alexander (2004) που μου αρέσει πάρα πολύ, ιδιαίτερα το παρακάτω κομμάτι. VANGELIS ΑΘΑΝΑΤΕ!!!

Καλοκαιρινό το μενού σήμερα. Καροτονοκρεμμυδοσαλατα :) και φασολάκια λαδερά. Φέτα Τριπόλεως.

Δεν ξέρω, εγώ όλους αυτοδίδακτους μας θεωρώ.

εδώ ένα από τα "μη αναγνωρισμένα" από τον ίδιο άλμπουμ του. Η rhythm section είναι από τον ιστορικό δίσκο Extrapolation του John Mclaughlin 1978. Πως είπατε? Αλλο ένα άγνωστο άλμπουμ του που κυκλοφόρησε όπως το παραπάνω από την εταιρεία του χωρίς την έγκρισή του. Ο ίδιος θεωρούσε ότι δεν είχαν ολοκληρωθεί

λίγοι το 1965 διεθνώς είχαν το "θράσσος" να βγαίνουν τόσο μπροστά μουσικά ή να είναι τόσο βαθειά στην ψυχεδέλεια το 1968. Σκεφτείτε τι έβγαζε η μουσική σκηνή το 1968. Και αυτό δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ πίσω.... Ακούστε το σόλο στο 1.20 και μετά

Αυτοδιδακτος ε? Τζαμι, τώρα τον έχω σε ακόμα μεγαλύτερη υπόληψη (πόσο μεγαλύτερη πιά). Το αποτέλεσμα μετράει φίλτατε, οι "βούλες" στην τέχνη δεν έχουν ή δεν θα έπρεπε να έχουν καμία απολύτως σημασία. Οι "βούλες" είναι για το "εγώ" όχι για την τέχνη αυτή καθαυτή. Απο εκει και πέρα όπως είπα, το αποτέλεσμα μετράει. Ο Hendrix με συγκινεί όπως και οι Coltrane, Monk, Miles. Το ποιος ξέρει νότες και μουσική θεωρία και το τι credentials έχει δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το αν θα καταφέρει να με "αγγίξει" ή όχι (το ίδιο και η προσωπική του ζωη γιατι πολλοι το μπερδευουν και αυτό). Μειονεκτημα ξεμειονέκτημα λοιπον το αποτέλεσμα το βλέπουμε, οπότε καλά έκανε και ακολούθησε αυτόν τον δρόμο. Αν δεν τον είχε ακολουθήσει πολύ πιθανό το αποτέλεσμα να ήταν τελειως διαφορετικό και όχι προς το καλύτερο (και αφου έχω αναφέρει ήδη αυτά τα ονόματα, αυτή ηταν και η άποψη του σπουδαγμένου Miles για τον "άσχετο" Hendrix).

Συμφωνώ και προσθέτω Goldberg Variations (ιδανικά παιγμένα από Gould) και Well-Tempered Clavier. Δε μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου ότι όλα αυτά γράφτηκαν από έναν άνθρωπο πριν 350 χρόνια. Επίσης ένα καταπληκτικό documentary για τον Bach είναι αυτό:

Ωραία όλα αυτά αλλά μιλάμε για solid body, στις κουφωτές θα βγεί καμμια modular να ησυχάσουμε? πάντως δεν ειναι μόνο η ήχος που αλλάζει σε μια κιθάρα ειναι όλο το πακέτο οπότε πάμε για πολλές διαφορετικές όπως είπαν κάποιοι, στο κάτω κάτω πως θα γεμίσουμε ΟΛΟ το σπίτι?

Για μένα δεν υπάρχουν λέξεις που μπορούν να περιγράψουν επαρκώς το μεγαλείο του Bach. Απλά δεν... Τα Βραδεμβούργια κοντσέρτα έχουν τερματίσει τη φάση στη γη... Πραγματικά αξίζει να αφιερώσει κανείς χρόνο και στο ορατόριο "τα κατά Ιωάννην πάθη" (bwv 245).

Ακούω αρκετά Bach τελευταία και προγραμμάτιζα μια επίσκεψη στη Λειψία, μιας και είμαι πολύ κοντά. Σκέφτομαι συχνά και αυτό που είπε ο Metheny (compared to Bach, we all suck), αλλά και αυτά που λέει ο Beato στο βίντεο. Μου φαίνεται αδιανόητη η αιωνιότητα που πέτυχε ο Bach και συχνά νιώθω δέος ακούγοντας τα έργα του, σκεπτόμενος ότι τα έγραψε τον 18ο αιώνα. One of a kind.

Είπα να δοκιμάσω την τύχη μου και να δω τι σόι πράγμα είναι αυτό το "Bandmate"... Ε, λοιπόν νομίζω ότι βρήκα την υγειά μου. Ανέσυρα ένα παμπάλαιο riff το οποίο είχα καταγεγραμμένο σε guitar pro, το έκανα midi και το πέταξα στον "Bandmate". Οι προτάσεις πολλές και σε διαφορετικά ήδη. Οι επιλογές για πείραγμα άπειρες. "Δώσε λίγο μπότα παραπάνω". "Το hi-hat το θέλω ανοιχτο" κλπ. Κάτι τέτοια βεβαια τα είχε και πριν αλλά σε συνδυασμό με το Bandmate συνθέτουν ένα φοβερό εργαλείο. Είναι αυτό που έψαχνα. Και θα μου πείτε: "Καλά ρε μεγάλε, δε μπορούσες να το προγραμματίσεις μόνος σου αυτό το pattern?".. Η απάντηση είναι 'Οχι. Και όχι τόσο για το pattern, όσο για τις δυναμικές και τους χρόνους καθώς και για το πιο αληθοφανές παίξιμο. Στο (μικρό) κλιπακι ποθ ακολουθεί όλες κιθάρες και μπάσο είναι midi. Όλα έγιναν με το laptop από τον καναπέ... EZDrummer_withMidiRiff.mp3