Πίνακας συμμετοχής

Κι άλλο για τα ραδιόφωνα, μπράβο ρε Απόστολε. Θα ήθελα στο ρεφραίν (και μόνο), να χρησιμοποιούσες άλλα (πιο ροκ) τύμπανα.

Πολύ ωραίο Γιώργο, πάρα πολύ ωραίο, μπράβο! Ενστάσεις ... - Τα τύμπανα/κρουστά μετά το 3:15 είναι άχρονα σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα. - Θα πρότεινα αντί για βιολιά να βάλεις πνευστά, ειδικά το πρώτο βιολί στην εισαγωγή να γίνει σοπράνο sax. - Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει μια "περίεργη" νότα στα πλήκτρα στο 1:28. - Τα παραμορφωμένα ακκόρντα από το 2:18 περίπου θα ήταν τέλεια, αν στο επόμενο σκάσιμο έμπαινε η κιθάρα έτσι. Τώρα ακούγονται ως "μη εκπληρωμένη υπόσχεση" και δεν κολλάνε καλά. - Σε κάποια σημεία που παίζεις το άρπισμα, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα χρόνου σε σχέση με τα άλλα όργανα. Το κομμάτι πάντως (και το παίξιμο φυσικά) είναι σούπερ!!!!

Φανταστικό dim. Χίλια "μπράβο" και από μένα.

Πολύ καλό...τα σπάει!!! Και οι κιθάρες κουμπώσανε τέλεια... ο Γιώργος είναι μαγικός να πιάνει το feeling του κομματιού.

Ωραίες σολιές, κιθάρες και mood Γιώργο. Και το θεματάκι στην αρχή πολύ καλό εξίσου. Σόλο βιολί δεν έχω βρει ποτέ κάτι που να είναι έστω μέτριο, γι αυτό όλα τα violins τα γράφω με violins section και μεγάλες αξίες. Δοκίμασε το.

Δεν έχω λόγια να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το κομμάτι, τα μέρη του, την ενορχήστρωση αλλά και την παραγωγή. Ίσως λίγο πιο δυνατά τα κρουστά και το EP στο 0.40 θέλει λίγο αύξηση στην ένταση, να βγει πιο μπροστά στη μίξη. Ισως θέλει ακόμα μια αναθεώρηση. Το ότι οι κιθάρες σε κάποια σημεία εκεί στα μοτίβα δεσπόζουν δεν με ενοχλεί. Είναι πιο old school παραγωγή με όργανα να βγαίνουν πιο μπροστά όταν ... μπαίνουν και του πάει. αυτα από εμένα. Υποκλίνομαι. Respect!!!! Το 1978 ήμουν τριών, δεν πρέπει ακόμα να μου είχαν πάρει ούτε τη παιδική μελόντικα από το Μινιόν ή το πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι

Συγχαρητήρια! Πολύ καλό ηχητικά και εκτελεστικά. Prog στη διάρκεια που μπορώ να παρακολουθήσω.

Όλο και καλύτερα το πας αρχηγέ. Ουσιαστικό κομμάτι με λόγο ύπαρξης.

Πολύ καλό. Και εγώ θα ήθελα λίγο πιο δυνατά τα τύμπανα. Οι κιθαρες εξαιρετικές.

Πρόσθεσε έναν κύκλο παραπάνω, άφησε τα απαραίτητα στον πρώτο κύκλο και βάλε τα υπόλοιπα στον επόμενο.

το ξανακούω σήμερα, δεν ξέρω τι έχει προηγηθεί. Μου άρεσε εξ αρχής και εξακολουθεί. Παρατήρηση, στο δεύτερο μέτρο της κιθάρας στα αρπέτζιος σου φεύγει πάντα η πρώτη νότα. Αυτά δεν τα αφήνεις. Ξέρω ότι δεν σε πολυνοιάζει αλλά ειναι καλή συνήθεια. Στραβομαθαίνεις. Ιδίως όταν μια κιθάρα είναι μόνη δεν μπορεί να μην πατάει σωστά. Ό,τι και να λες, με drop in με κάτι, την διορθώνεις. Τώρα, τα βιολιά είναι λεπτόηχα. Θέλει περισσότερο ψάξιμο στις βιβλιοθήκες. Αυτός είναι ήχος σόλο βιολιού που θες και δεν πείθει. Δεν είναι το ευκολότερο να κάνεις με midi σολο βιολί. Το σόλο με τις κιθάρες μετα το 3.00 είναι πολύ οξύ. Μου άρεσε το κομμάτι διότι ξεφεύγεις. Λίγο το ύφος, λίγο οι φωνές, ξεκόλλησες, αν και πάλι ο Gilmour κι ο Latimer θα σε στοιχειώνουν για πολύ καιρό ακόμα.

Θα ήταν μια επιλογή. Συμφωνώ. Ίσως πρέπει να ξαναδώ τις εντάσεις, ώστε να υπάρχει καλύτερη ισορροπία. Δεν θα το άλλαζα, πάντως, διότι αυτή η αλλαγή είναι το αγαπημένο μου σημείο στο κομμάτι... Αυτό που πρέπει να αλλάξω είναι τα ρυθμικά στο τελευταίο μέρος...

Άκουσε εδώ (0:57 - 1:02) για να καταλάβεις τι εννοούσα. Προετοιμάζουν έναν ήχο που έρχεται με καθυστέρηση. Εσύ προετοιμάζεις έναν ήχο και έρχεται κάτι άλλο (δυνατό μεν, διαφορετικό δε). Και είναι διαφορετικό λόγω ενορχήστρωσης (και εντάσεων στην μίξη στο συγκεκριμένο). Έχεις αφήσει στο background τα power chords για να είναι η μελωδία σε πρώτο πλάνο. Αν είχες έναν πρώτο κύκλο μπροστά τα power chords (χωρίς μελωδία) και στον επόμενο κύκλο έμπαινε η μελωδία θα ήταν μια χαρά. Χρειάζεται ανάλογη ενορχήστρωση εδώ με το creep.

1. Αυτό ακριβώς. 2. Το ότι εξαφανιζόταν το μπάσο όμως, μια χαρά το άκουσες ....

Να πω την αμαρτία μου, δεν επςξεργαζομαι ένα ένα τα μέρη των τυμπάνων. Θα πρέπει να επεξεργαστώ ξεχωριστά την μπότα για να κανω sidechain με το compression στο μπάσο (καλά φταίει και το ότι είμαι και άσχετος). Το έχω στο πρόγραμμα πάντως να αρχίσω να τα επεξεργάζομαι ξεχωριστά, όπως θα έπρεπε να γίνεται. Το θέμα είναι να βελτιωθουν τα αυτιά μου και να μάθω να ακούω. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχω

Χρειάζεται side chain compression αν συμβαίνει αυτό. Ρίξε μια ματιά, υπάρχουν άπειρα βίντεο, βρες κάποιο για το δικό σου DAW.

Ευχαριστούμε πολύ Πάνο!

και να φανταστεις άκουσες κατ ευθείαν την βελτιωμένη έκδοση. Αύριο θα το δω πάντως

μόνο μη μου κρασάρετε τον σέρβερ...!

Αν θα έγραφα κάτι λιγότερο από "καταπληκτικό" θα ήμουν άδικος. Πάω για 2η ακρόαση.

Εξαιρετικό!

Δεν έχω λόγια να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το κομμάτι, τα μέρη του, την ενορχήστρωση αλλά και την παραγωγή. Ίσως λίγο πιο δυνατά τα κρουστά και το EP στο 0.40 θέλει λίγο αύξηση στην ένταση, να βγει πιο μπροστά στη μίξη. Ισως θέλει ακόμα μια αναθεώρηση. Το ότι οι κιθάρες σε κάποια σημεία εκεί στα μοτίβα δεσπόζουν δεν με ενοχλεί. Είναι πιο old school παραγωγή με όργανα να βγαίνουν πιο μπροστά όταν ... μπαίνουν και του πάει. αυτα από εμένα. Υποκλίνομαι. Respect!!!! Το 1978 ήμουν τριών, δεν πρέπει ακόμα να μου είχαν πάρει ούτε τη παιδική μελόντικα από το Μινιόν ή το πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι

Είναι το "μικρό" πακέτο της ηχοθήκης και δίνεται σε USB stick αν το αγοράσεις σε μαγαζί. Το κανονικό πακέτο πάει μαζί με σκληρό δίσκο. Αν σου αρέσουν οι ηχοι είναι πολύ καλό και ταυτοχρονα έχεις και ένα πολύ καλό εργαλείο αναζήτησης ήχων που συνδυάζεται και με τη σειρά Maschine.

να προσθέσω, γενικά η σειρά select είναι περιορισμένο πακέτο που συνήθως δίνεται προσφορά. ΟΚ το παίρνεις και μόνος σου. Αλλά πιάνεις το νόημα επίσης όταν πήρα το πλήκτρο στα 115, υποτίθεται ότι το δίνανε δώρο με αξία 130. Τώρα πως είναι προσφορά το 100.... μπορεί να ήταν και 180... δεν παίρνω όρκο

Κανένα. Δηλάδή έχω το analog lab V

Εσυ πιο εχεις;

Ο Μεγιστος ηταν. Τον θυμαμαι οταν ημουν πιτσιρικας και ειχε ερθει επισκεψη στον πατερα μου σπιτι. Απο τα πιο ψαρωτικα ατομα. Κριμα ημουν μικρος τοτε και δεν καταλαβαινα το μεγεθος του ανθρωπου. Θα ηθελα πολυ να τον ρωτησω ενα εκατομυριο πραγματα τωρα, ειδικα για το Phos και τη φιλοσοφια του σχετικα με τη μουσικη. Χαιρε

Πολύ ωραίο κομμάτι. Θα συμφωνήσω,για την ένταση στα τύμπανα.

Είδα τις προάλλες τους dead can dance στο μέγαρο. Αρχικά μου εκαναν εντύπωση οι πολύ όμορφες γυναίκες και επιχείρησα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου με τη γυναίκα μου "μμμ τι θα έλεγες για ένα τρίο με τη διπλανή σου;" ρώτησα. Αυτή με κοίταξε και είπε σιγά, μην ξαναμιλήσεις σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Έτσι κι έγινε. Η συναυλία άρχισε. Η Λίζα ήταν φανταστική. Ώρες ώρες νόμιζες πως από το λαρύγγι της έβγαιναν πλήθος φωνών. Η μπάντα ήταν φανταστική, ειδικά ένας τύπος μουσάτος που είχε χαθεί στον ρυθμό ενώ έπαιζε ό,τι μπορούσε να φανταστεί κανείς, από κρουστά μέχρι φλογέρες. Ο Μπερκ δυνατός αν και στεκόταν σαν αγγούρι, να φανταστείτε εμείς τιμωρούσαμε βάναυσα τις παλάμες μας φωνάζοντας μπράβο κι αυτό μας γυρνούσε την πλάτη κι έφευγε. Κάποια αρνητικά ήταν ότι τα κομμάτια τους παρουσιάζονται live ίδια κι απαράμμιλα με τα άλμπουμ τους. Χωρίς σχεδόν καμία προσθήκη ή αφαίρεση. Αν έκλεινες τα μάτια θα μπορούσες άνετα να βρεθείς στο δωμάτιο σου ακούγοντάς τους σε ένα πολύ καλό ηχοσύστημα. Το άλλο αρνητικό είναι ότι εγώ είχα στο μυαλό μου τη λίζα Γκέραρντ κοριτσάκι και τον Πίτερ νέο, αδύνατο με μακριά πλούσια μαλλιά και άγριο βλέμμα κι αυτοί που είδα ήταν μια Λίζα 200 κιλά κι έναν πίτερ με σκεμπέ φαλακρό (μα το άγριο βλέμμα πάντα εκεί) και άσπρο παντού. Μετά το τέλος κάνανε ενκόρ με 3 τραγούδια. Ένα από αυτά ήταν το wind that shakes the barley σε μια ανατριχιαστική εκδοχή που όμως η Λίζα την ψιλογάμησε γιατί άργησε να μπει στη δεύτερη στροφή και διέκοψε, ζήτησε συγγνώμη και ξαναπροσπάθησε στην αρχή κάπως άτσαλα μα γρήγορα βρίσκοντας το πάτημα της. Το άλλο ήταν το children of the sun που δυστυχώς δεν αφιέρωσαν στον Vangelis αφού είχε πεθάνει την προηγούμενη κι όχι την ίδια μέρα της συναυλίας. Ήταν λακωνικότατοι. Αρκέστηκαν σε ένα καλησπέρα κι ένα ευχαριστώ.

Νομίζω ότι έγινα σαφής πιό πάνω. Το κομμάτι γράφτηκε πριν 44 χρόνια και επί σχεδόν 40 έχει καταλήξει σ αυτή τη δομή, εισαγωγή, θέμα, κυρίως θέμα, σόλο, θέμα, outtro και κάπως έτσι σώζεται σε μια κασέτα από πρόβες. Κατα κάποιο τρόπο η επανεκτέλεση έχει την έννοια της καταγραφής του στην ιστορία, ας πούμε κάτι σαν legacy, όπως κάνω με όλα τα παλιά κομμάτια των A priori που δεν είχαν την τύχη να ηχογραφηθούν. Σε όλα τα παραπάνω άλλαξα ουσιαστικά το ύφος στο σόλο. Ούτε καν την διάρκειά του. Ορισμένα πράγματα είναι καλύτερο να τα αφήνουμε να αντικατοπτρίζουν την εποχή που φτιάχτηκαν.

ΟΚ κατέβηκαν κιθάρες και πλήκτρα. συνολικά και οι δυο ομάδες 4 και κάτι. Βασικά το κομμάτι είναι ...απλό. Το θέμα είναι ο συντονισμός του, και φυσικά τα διάφορα τσαλίμια του μακαρίτη του Γιώργου μετά το σόλο καθώς και τα ελλειπτικά μέτρα πριν το τέλος που ήταν κατοπινές προσθήκες Προσπαθώ. Αλλά βοηθάει κι η τεχνολογία Το μπάσο που ακούς είναι βασικά 4 μπάσα. Ενα άταστο, ένα κανονικό και το ίδιο σε ακόρντα σε κάποια σημεία και ένα synth. Είναι περασμένο από το CLA bass/Waves που κάνει προσομοίωση καμπίνας και άλλα διάφορα Τα τύμπανα τώρα είναι πιό μπροστά. Το πρόβλημα πάντα όταν ο ίδιος παίζεις και μιξάρεις είναι ότι ξέρεις τα όργανα ότι υπάρχουν ακόμα και αν τα ακούς χαμηλά ή θαμένα. Τα τύμπανα είναι με το ez3. Το original mix του main room. Βέβαια τεράστια βοήθεια το bandmate για να πετύχω το feel του drummer μας

Φαντάζομαι πόσο δύσκολο θα ήταν να παιχτεί συντονισμένα στα live! Πολύ ψαγμένο το κομμάτι συνθετικά. Στην παραγωγή βγήκε πολύ καθαρός ο ήχος. Παίζεις και πολύ ωραία. Μεταξύ άλλων, μου άρεσε πολύ και ο ήχος που έβγαλες στο μπάσο. Τα τύμπανα μπορεί να είναι λίγο πίσω στο mix παρολαυτα το ride ακούγεται πολύ ωραία και με μεγάλη λεπτομέρεια. Ήταν από την ίδια βιβλιοθήκη το ride ή χρησιμοποίησες κάποιο ξεχωριστό sample Δημήτρη;

ωραιο και μπριζομενο.

Φρασουλα = φράουλα. Πρέπει να αγοράσεις xiaomi για να μπορούμε να συννενοουμαστε...

Πρώτη φορά το ακούω. Εξαιρετικό. Παίζεις φανταστική κιθάρα. Σε κάποια σημεία μου φαίνοταν λίγο χαμηλά τα τύμπανα σε σχέση με πχ τις κιθάρες, αλλά τα άκουγα καθαρα.

Θα ηταν μεγαλο ατοπημα εκ μερους μου να μην μνημονευσω το Βαγγελη για ολο το εργο του.Αλλα αυτο εδω το κομματι αποτελει για μενα εμα ονειρο που πραγματικα εζησαμε ολοιο οσοι ασχοληθηκαμε με την μουσικη ενεργα (παιζοντας η ακουγοντας ) παιρνοντας απο τετοια αιθερια κομματια την γλυκα ,και την μελαγχολια ποθ αναδεικνυουν .Δυο συντελεστες του ειναι ηδη ''φευγατοι ".Μην μου πειτε οτι ο Βαγγελης και ο Γιαννης δεν θα συναντηθουν εκει ψηλα να μιλησουν και ισως να παιξουν παλι μαζι.Δεν ξερω ρε παιδια αλλα αισθανομαι αδειος . Ας αναπαυθουν με ειρηνη.

Η πρώτη G&L που αγόρασα, και τελικά επέστρεψα, είχε κάποια θέματα που μου δημιουργούσαν αρνητική στάση προς το όργανο και την φίρμα. Είχε ένα ράγισμα, το headstock έδειχνε (και ήταν) δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το μανίκι, και ήταν αρκετά βαριά, παρότι ήταν thinline. Είχα απογοητευτεί, και δεν ειχα σκοπό να ξαναγοράσω αλλο μοντέλο της εν λόγω εταιρίας, μέχρι που είδα την ASAT TRIBUTE DELUXE. Την ερωτεύτηκα αμέσως, σε σημείο να ψάξω να την βρω από reverb (από ένα κατάστημα στο Βέλγιο), μιας και μόλις είχε εξαντληθεί η διαθεσιμότητα στο Thomann. Η τιμή της είναι περίπου 650 ευρώ. Εγώ τη βρήκα, ως εκθεσιακό προϊόν, στα 520. Εμφάνιση Αυτό που με κέρδισε, εξ’αρχής, ήταν η εμφάνιση. Πρόκειται για ένα όργανο, πανέμορφο, από άκρη σε άκρη. Το όμορφο μπλέ maple top με το λευκό binding, η βαρβάτη γέφυρα, το σκούρο της ταστιέρας, οι μοντέρνες γραμμές του σώματος ήταν καθοριστικά. Μάλιστα, δεν με ενόχλησε ούτε στο παραμικρό το μεγάλο headstock, καθώς το μαύρο χρώμα το κάνει να μοιάζει πολύ μικρότερο. Τα χειριστήρια είναι λιτά και μικρά σε όγκο, pickguard δεν υπάρχει, και μια αύρα φρέσκου σχεδιασμού έρχεται να ταράξει τα (δικά μου) νερά που έχουν συνηθίσει να πλέουν παραδοσιακού σχεδιασμού telecaster. Ποιότητα κατασκευής Σε γενικές γραμμές, το (made in Indonesia) όργανο είναι πολύ καλά κατασκευασμένο, σε γενικές γραμμές, και ποιοτικώς κοντά σε μια ΜΙΜ fender. Η διαφορά είναι ότι ενώ στην fender όλα τα μέρη του οργάνου είναι ίδιας ποιοτικής εμβέλειας, η G&L επιμένει να είναι λίγο...των άκρων. Ο διακόπτης και τα ποτενσιότετρα θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη αίσθηση, όπως και το φινίρισμα θα μπορούσε να ήταν τελειότερο σε κάποια σημεία. Η τρύπα του ενός ποτενσιομετρου δεν έχει κεντραριστεί εντός της κυκλικής έσοχής, με αποτέλεσμα να «βρίσκει» λίγο στο ξύλο την ώρα που το γυρνώ. Minor faults (για μένα) που λένε και οι Εγγλέζοι, αλλά αρκετά για να σπρώξουν κάποιους «παράξενους» αγοραστές να επιστρέψουν το προϊόν. Δεν έχει άδικα τη φήμη, περί ατελειών, η Αμερικάνη εταιρία. Στον αντίποδα, υπάρχουν τομείς που είναι σαφώς ανώτερη... του μέσου όρου της. Το μανίκι και η ταστιέρα είναι, απλά, φανταστικά. Τα medium jumbo ταστα είναι αρκετά καλοδουλεμένα, χωρίς κοφτερές άκρες. Το maple top δεν το βρίσκεις σε fender τέτοιας κατηγορίας τιμής. Η (top load) γέφυρα, που προέρχεται από την αμερικάνικη έκδοση, έρχεται για να δέσει το γλυκό. Πρόκειται για έναν βαρύ, μεταλλικό όγκο, ο οποίος δεν είναι απλά βιδωμένος στο σώμα, αλλά εσωτερικά του (σώματος) είναι γαντζωμένο. Πραγματικά στιβαρή γέφυρα, με πολύ ποιοτικά βαγονάκια, και με μια βιδούλα στο πλάι όπου (μόλις τελειώνει το σετάπ) πιέζει τα saddles, κλειδώνοντάς τα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να γίνονται ένα σώμα.Ως εκ τούτου, οι δονήσεις μεταφέρονται απ’ όλη τη γέφυρα στο σώμα, με το sustain να είναι έντονο, ακόμα και ακουστικά. Τα κλειδιά κουρδίσματος δεν προβληματίζουν, στο κούρδισμα. Το nut, από την άλλη, ήθελε άνοιγμα σε όλα τα αυλάκια για να κινούνται ελευθερα οι χορδές στο εσωτερικό. Η κιθάρα έφθασε ασετάριστη, κάτι που δεν μου προξένησε και πολλή εντύπωση, είναι η αλήθεια. Μαγνητες Επίσης, κατευθείαν από το αμερικάνικο eργοστάσιο, έρχονται και οι μαγνήτες. Δυο διπλοί με δυνατότητα split. O neck είναι Alnico 5 (42 gauge, 5K turns) στα 7,9Κ ως διπλός και στα 4Κ ως μονός. Ο μαγνήτης στη γέφυρα είναι Αlnico 5 (43 gauge, 7K turns) στα 13,5Κ ως διπλός και 6,9Κ ως μονός. Είναι αρκετά hot, με μπολικο definition (ειδικά ο bridge), και ηχητικά πλησιάζουν μαγνήτες απο les paul, αλλά με brightness που θυμίζει telecaster. Τους αρέσουν τα βρώμικα, ενώ τα πάνε εξαιρετικά καλά και με τα καθαρά, προσφέροντας έναν πολυ παχύ, με λιγο twang feel, ήχο. Ισορροπημένο θα χαρακτήριζα το συχνοτικό φασμα τους, ιδανικό για κάθε είδος μουσικής. Εντύπωση μου προκάλεσε το πόσο καλά «καθαρίζουν» με το volume της κιθάρας. Τραβόντας το ποτενσιόμετρο του tone, έρχεται η αποκάλυψη. Συνήθως οι μαγνήτες σε split mode ακούγονται περισσότερο σαν μισός διπλός, παρά σαν ολόκληρος μονός. Σε αυτούς τους μαγνήτες δεν συμβαίνει αυτό. Όταν σπλιτάρουν, ο ήχος είναι γεμάτος και με χαρακτήρα. Δεν θυμίζει τόσο telecaster, όσο στρατοκαστερ στα αυτιά μου. Εξαιρετική επιλογή μαγνητών για το όργανο αυτό. Εάν ο neck είχε λίγο περισσότερο definition θα την χαρακτήριζα ως τέλεια επιλογή. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι G&L δεν έχουν πολλές ηχητικές ομοιοτητες με κλασικές telecaster. Έχουν τον δικό τους, ξεχωριστό, ήχο που θυμίζει, αλλά δεν είναι, tele… Ανεση στο παίξιμο Η άνεση αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της κιθάρας αυτής. 3272 γραμμαρια, μοιρασμένα απ’ άκρη σε άκρη της κιθάρας, το μαρτυρούν. Το μανίκι είναι ένα κλικ πιο βαρύ και με στιβαρή αίσθησh, σε σχεση με αντίστοιχο από fender/squier. To -από nato κατασκευασμένο- σώμα, επίσης, είναι αρκετά πιο λεπτό και ελαφρύ. Υπάρχει το μοντέρνο κόψιμο στο σωμα, ωστε να εφαρμοζει η κοιλιά του παίχτη, προσφέροντας υποδειγματική άνεση στο καθισμό παίξιμο. Επίσης, οι γωνίες περιμετρικά του σώματος είναι στρογγυλεμένες, αυξάνοντας ακόμα παραπάνω τα επίπεδα άνεσης, τα οποία ξεπερνούν εκείνα μιας στρατοκαστερ. Μέχρι και η γέφυρα έχει τέτοια σχεδίαση ώστε να μην ενοχλεί στο παραμικρό το «παρκαρισμένο», πάνω της, χέρι. Τα χειριστήρια είναι σε διαφορετικό σημείο, σε σχέση με μια κλασική tele, αλλα τουλάχιστον η πρόσβαση στο volume είναι πολύ ευκολότερη. Το classic C μανίκι, με 12άρι radius, είναι το κατι άλλο, μακράν το πιο άνετο σε σχέση με όποιας άλλης τελεκάστερ έχω πιάσει. Τα τάστα είναι ψηλά και πολύ φαρδιά, και ο συνδυαμός τους με την εξαιρετική αίσθηση της rosewood ταστίερας, κάνει τη διαφορά. Χαρακτηριστικά - CONSTRUCTION: bolt-on - SCALE: 25 1/2" - PICKUPS: Neck - G&L AS4255B, Bridge - G&L AW4470B - BODY WOOD: Premium Flame Maple top over Mahogany - NECK WOOD: Hard-Rock Maple with Maple or Caribbean Rosewood fingerboard - NECK PROFILE: G&L Modern Classic with 9 1/2" radius - NUT: 100% natural bone - FRETS: 22 medium jumbo, Jescar 57110 18% nickel silver - TUNING KEYS: 12:1 ratio, sealed-back - BRIDGE: Leo Fender-designed G&L Saddle-Lock™ with chrome-plated brass saddles - CONTROLS: 3-position pickup selector, volume, tone with push/pull coil split for both pickups Ήχοι Origin 20 και nobels ODR mini, στο οποίο σταδιακά ανεβάζω gain gl odr or20.mp3 Laney supertop με cleanish ήχο gl laney cleanish.mp3 Laney supertop με βρώμικο ήχο (από πετάλια) gl laney mid-high gain.mp3 Laney supertop με split gl laney split.mp3