Πίνακας συμμετοχής

Προσπαθούμε να την ξεχάσουμε.....

Ετσι οπως το διατυπωνεις δεν μπορω παρα να συμφωνησω!

παντα dark mode,σε ολα πλεον...

Τοτενες την αντιπαθούσα και τη σνομπαρα. Σημερις σε σχέση με το 99% της mainstream μουσικής μου φαίνεται....Μπετόβεν.

δεν ξέρω τι διαφορές παίζουν, αν είναι καλύτερη ή όχι αλλά για μένα έπρεπε να την γυρίσεις πίσω, ειδικά αφού παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες χωρίς να ρωτήσουν όπως και θα έπρεπε.

Προσωπικά, θυμάμαι πολύ καλά το italo-prog. Αλλά, άσχετο με το θέμα. Έχει διαμαντάκια η Italo-disco. Όπως και γενικά η disco. Μιλώντας βεβαια για μια χώρα που, εκτός από την καλύτερη κουζίνα στον κόσμο, έχει και μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες μουσικές σκηνές στον κόσμο, καταλαβαίνουμε ότι και στη disco μεγαλούργησε (με ένα δικό της τρόπο).

προσωπικά τα μισούσα. Σήμερα τα ακούω με γλυκειά νοσταλγία σε σχέση με τον κακό κούνελο και τις παρέες του. Το ντοκυμανταιρ είναι εξαιρετικό και ο ήχος του πολύ πολύ καλός Δείτε το γιατί δεν κάθονται πολλές μέρες στο αρτε

,Εγώ την πρώτη μου κιθάρα (Ibanez) λόγω χρώματος Έχω περάσει ώρες στον Αρμάο να χαζεύω και να αγοράζω tab books. Μου άρεσε αυτό το μαγαζί.

Ενας πωλητής δεν χρειάζεται να είναι επιστήμονας, ούτε να έχει φιλότιμο. Οδηγίες συγκεκριμένες και έλεγχο χρειάζεται. Προϋποθέτει να τις ξέρει και το αφεντικό βεβαια.

εγώ θυμάμαι τέλη 90ς που πήρα την πρώτη κιθάρα, δεν υπήρχε η έννοια το "δοκιμάζω", καθόταν ο πωλητής και σου την έδειχνε (αν θυμάμαι καλά σχεδόν ο ίδιος την επέλεγε κιόλας). Τουλάχιστον αυτό σε πιτσιρίκια όπως εγώ. Αποκορύφωμα η αγορά samick superstrat, που ναι μεν ήταν μια πολύ όμορφη κιθάρα που με συντρόφευε αρκετά χρόνια, από την άλλη είχε floyd rose το οποίο δεν ήξερα (μέχρι τότε είχα το απλό τρέμολο της strat) οπότε και δεν μπορούσα να αλλάξω χορδές. Η πώληση έγινε με κριτήριο "δεν ξεκουρδίζεται" παραλείποντας τα υπόλοιπα (θέλει ειδικές γνώσεις για την ρύθμιση του, δεν αλλάζεις χορδές εύκολα, αν απορυθμιστεί μπορεί να σου πάρει ώρα να το ξαναφτιάξεις κ.α.). Το ίδιο και αργότερα με τα πρώτα πεταλάκια που αγόρασα (hot head, death metal, digital delay), καμία επαφή από μένα η επίδειξη έγινε από τον πωλητή. Γενικά αυτό μου άφησε πολύ κακή εντύπωση. Τελευταίο πράγμα που αγόρασα από κατάστημα ήταν ο ironhead τον οποίο με άφησαν να δοκιμάσω αρκετή ώρα, μάλιστα είχα φέρει και το ηχείο μου το οποίο και συνδέσαμε. Κατά την γνώμη μου είναι σημαντικό να δοκιμάζει ο υποψήφιος αγοραστής το προιόν, αν μη τι άλλο αυτός θα το αγοράσει, φυσικά υπό τον επίβλεψη του πωλητή, ειδικά για εξοπλισμούς μεγάλης αξίας. Τώρα βιρτουοζικές επιδείξεις είναι αχρείαστες καλύτερα να ξοδέψει την ενέργεια του δείχνοντας το προϊόν (το οποίο δεν το κάνει σχεδόν κανείς).

Εγώ προσωπικά όταν κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του '90 ήμουν φοιτητής στην Αθήνα ,αντιμετώπιζα όλους αυτούς τους τύπους (υπαλλήλους και ιδιοκτήτες ) με ένα κάποιο δέος.Όσες φορές αγόρασα κιθάρα ,ενισχυτή ή πετάλι , τα αγόρασα με το μάτι .Όμως, ούτε κάποιους από δαύτους, μου πρότεινε ποτέ να δοκιμάσω πριν αγοράσω.Αγόραζα με το μάτι και με τα λεφτά που είχα στην διάθεσή μου,βλακεία θα μου πείτε αλλά μέχρι εκεί μου έκοβε και μέχρι εκεί με αφήναν να πάω ,οι επιχειρηματίες της εποχής. Για να μην μιλήσω για το μπλαζέ στυλάκι που είχαν κάποιοι του σιναφιού .Θυμάμαι ακόμη το ξεροστάλιασμα που έκανα έξω από συγκεκριμένο μαγαζί με Fender ,αλλά δεν έμπαινα ποτέ, μια φορά το έκανα και το μετάνιωσα από το ξενέρωμα που έφαγα.Βέβαια όλα αυτά είναι και προσωπικές μου εμπειρίες, δεν σημαίνει ότι όλα αυτά είναι ο κανόνας ή ότι δεν έχω παρεξηγήσει άτομα και καταστάσεις.

Πολιτισμό δεν παράγουν αυτοί που δεν έχουν να φάνε. Η μουσική ήταν βασικό εργαλείο για το κύρος και την προπαγάνδα εκκλησιών και αυλών, όπως και η υψηλή αρχιτεκτονική και τα εικαστικά άλλωστε. Μην ξεχνάς ότι ράδια και youtube ούτε ιδέα τότε, άκουγες σα χάνος και κατάπινες και σαν χάνος επίσης.

Σίγουρα θα έχετε μπει σε κάποιο μαγαζί με όργανα και θα σταθήκατε μπροστά σε κάτι που σας γυάλισε. π.χ. μια κιθάρα. Και σίγουρα θα έχετε κάποια στιγμή ζητήσει να τη δοκιμάσετε. Σας έτυχε όμως να την κατεβάζει ο πωλητής, να τη συνδέει στον ενισχυτή που είτε διαθέτει το μαγαζί, είτε αυτός επιλέγει, να κάθεται και να κατεβάζει παπάδες που προφανώς έχει προβάρει γι αυτό το σκοπό και αργότερα να σας τη δίνει κι εσάς; Χμμμ... Άντε να παίξεις μετά... Ξένος χώρος, άγνωστη κιθάρα, λάθος χορδές, σε ξένο ενισχυτή που δεν είναι καν ρυθμισμένος όπως συνηθίζεις και το μόνο πράγμα που δεν περνάει απο τον νου εκείνη τη στιγμή, είναι να ακούσεις αυτά που σκέφτηκες αρχικά για την κιθάρα. Τους μαγνήτες, το σκάσιμο, αίσθηση μπράτσου, το βάρος της κλπ. Εχεις ήδη μπει σε ανταγωνιστικό περιβάλλον και το μονο που προσπαθείς είναι να μην ακουστείς... τυρί. Μυτζήθρα. Και καλά να είναι διαφορετικό το ύφος που παίζεις αλλά πες πως δεν είσαι τόσο σίγουρος για τις ικανότητες σου και γουστάρετε και τα ίδια με τον πωλητή, το πιο πιθανό είναι να εξελιχθεί σε μια άσχετη αμήχανη κουβέντα πάρα σε δοκιμή. Το έχω δει να συμβαίνει μπροστά μου. Παλιά ο πωλητής δεν ήταν απαραίτητα και παίκτης (βέβαια τότε δύσκολα σου δίνανε να δοκιμάσεις κιόλας) η κουβέντα ήταν τυπική και γύρω απο την τιμή, μα σίγουρα η επίσκεψη δεν κατέληγε σε τέτοιου είδους περιστατικά εσωστρέφειας απο τον πελάτη, παρά κανα εσωτερικό βρισίδι για την ασχετοσύνη του "έμπορα" μετα την απομάκρυνση απο το ταμείο, βέβαια. Παλιοί καλοί καιροί. Αλλά έτσι είναι δεν μπορείς να τα'χεις όλα! Εσείς τι προτιμάτε; Ξερόλα ή έμπορο; Και ποιες οι εμπειρίες σας; Θετικές και αρνητικές.

Απο αυτη τη βδομάδα προστέθηκε ένας επιλογέας Dark mode στη σελίδα των αγγελιών. Προσπαθήσαμε να την κάνουμε ευανάγνωστη και βολική για κινητά. Περιμένω τα σχόλια σας και πιθανά bugs.

https://www.arte.tv/en/videos/084718-000-A/italo-disco/

Ένα remake του main theme από τη σειρά Monkey Island - ένα απ'τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Οποιοδήποτε σχόλιο σχετικά με mixing/mastering ευπρόσδεκτο! Enjoy!

Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και οι εξελίξεις είναι ΡΑΓΔΑΙΕΣ.................

Εμμμ... δεν μιλάς όταν πρέπει.

Το μόνο καλό στο dark mode είναι ότι δεν ελκύει τα κουνούπια το βράδυ με κλειστά φώτα στο δωμάτιο όπως το λευκό-φωτεινό του original.......

υποθέτω λες pfm, nova κλπ

Mπα εγώ δεν τους δικαιολογώ με την καμιά....όλοι κάποτε το sotw σε μια χορδή έπαιζαν....αν ο άλλος είναι πωλητής και βαριέται επειδή συναντάει συνεχώς το ίδιο προφίλ πελάτη τότε μαλλον σιχαίνεται τη δουλειά του και για αυτό δε την κάνει καλά....όλοι οι πραγματικοι guitar heroes ήταν κάποτε wannabe guitar heroes....απλά έχει να κάνει με τον επαγγελματισμό του καθένα και την Ελληνική βλαχιά που συναντάς πολλές φορές είτε σε αγοραστές είτε σε πωλητές που λειτουργούν λες και τους χρωστάνε!

Μια χαρά είναι. Το λευκό του... tide στράβωνε. Τώρα είναι πολύ πιο ευανάγνωστες.

προσωπικά πολλάν μ' αρέσ' και στο pc πλέον αυτό χρησιμοποιώ...

Το μυστικό σε αυτή την περίπτωση είναι να παίρνεις το όργανο με ύφος αδιάφορο, μετά να παίζεις μία νότα ΜΟΝΟ, και να δείχνεις με ύφος μπουρζουά ότι ακούς ΠΟΛΥ προσεκτικά μια κάποια λεπτομέρεια που ο χλεμπονιάρης προλετάριος της μπουρμπουλήθρας δεν μπορεί καν να την εντοπίσει, ούτε να τη διανοηθεί. Σιγά σιγά (μετά το 5λεπτο) μπορούμε να βάλουμε κι άλλες νότες, εξίσου βασανιστικά, μέχρι ο πωλητής να αγανακτήσει. Αν είναι ποκερόφατσα και αντέχει, μπορούμε να εισάγουμε μέσα στο βασανιστικό οστινάτο της μία μόνο νότας κι εμείς μια μπουρμπουλήθρα αλλά τελείως παρενθετικά και αναπάντεχα, χωρίς καμία προσοχή, ίσως συνοδευόμενο και από κάποιο μορφασμό ή κάποιο σαρδόνιο χαμόγελο ή επιφώνημα (π.χ. "Ε ναι", ή "Χμ" ή "Ίσως"). Μετά επιστροφή στη μία νότα. Άντε δύο. Αν βλέπουμε οτι είναι έτοιμος να εκραγεί, παίζουμε κανα δύο συγχορδίες, με έμφαση στο ρυθμό και όχι στην καθαρότητα. Τώρα αν το όργανο μας κάνει, μπορούμε να το πάρουμε, αλλά πρέπει να το κάνουμε μετα βδελυγμίας και δυσφορίας που αναγκαζόμαστε να μπλέξουμε με τη μπασκλασαρίστικη αγγαρεία της απόκτησης αγαθών. Αυτό το καταλαβαίνουμε ότι το κάναμε καλά αν ρωτήσει ο πωλητής "Ένα δηλαδή να βάλω τελικά;" Αν δε μας κάνει, μπορούμε να πούμε "Είναι εξαιρετικό για τα λεφτά του, αλλά δεν είναι αυτό που ψάχνω." Μπόνους πόντοι αν έχει κατέβει όργανο >5.000€. "Τεχνικαί ψυχολογικού πολέμου, ο Αλής. Παρεπάρε!"

Roberto τους έβαλα σήμερα εδώ σε Ελληνική απόδοση. https://achilleusnikos.webnode.gr/videos-stixoi/ . Έλεγα να βάλω τους στίχους στην περιγραφή του video, αλλά 'ξέρω 'γω; Μου φαίνεται υπερβολή αφού είναι Lyric video

Κάγχαζαν εργαζόμενοι και θαμώνες αν είναι ποτέ δυνατόν να αγοράσεις κιθάρα/μπάσο/ενισχυτή κλπ χωρίς να δοκιμάσεις και ο Hans Thomann παράλληλα έλεγε σε κάποιο σερβιτόρο, "ωραία αυτά τα στρείδια, Gillardeau τα είπαμε; Φέρνε, φέρνε" Όσοι προσαρμόστηκαν πάντως, δουλεύουν νομίζω.

Στράτο,ο Αρμάος στη Χαριλάου Τρικούπη έχει κλείσει. Δεν ξέρω αν έχει ανοίξει,αλλού. Να πώ και μια ιστορία. Μπαίνω πριν χρόνια σε κιθαρομάγαζο, να δοκιμάσω μια strat.Την πιάνει ο πωλητής κι αρχίζει τις μπουρμπουλήθρες. Να παίξω λίγο;Του λέω. Παίρνω την κιθάρα κι αρχίζω το και φεύγω.Κόκκαλο ο πωλητής...

συγνώμη παρήγγειλες κιθάρα και σου έφεραν αυτό: https://www.skroutz.gr/s/6584264/Black-Decker-FX400-Πολυμίξερ-400W-με-Κάδο-1-2lt-Λευκό.html

Καλά σίγουρα, αλλά άμα υπάρχει όρεξη, την πας την βολτούλα σου. Είναι και μερικά μικρούλια, χωμένα σε κάτι στενάκια, ανάμεσα στην Θεμιστοκλέους, Μπενάκη, Φειδίου, που φέρνουν κυρίως κινεζιές. Αν δεν κάνω τραγικό λάθος, το ΝΤΟ ΡΕ ΜΙ ήταν από τα πρώτα που έκλεισε. Ο άλλος, ο Εβραίος στην Ομόνοια υπάρχει ακόμα? Αυτός που είχε μια 335 και μια Les Paul στην βιτρίνα, που τις έβλεπα καμιά 15αριά χρόνια ακούνητες, εκεί. Και δεν τις έβγαζε ούτε για να τις δείξει σε πελάτες.

Σκιά του (ένδοξου) παρελθόντος φίλος... Που είναι το Λυρικόν, το Ζοζέφ, η Όμικρον, ο Μαλλίρης (to name a few)... ΥΓ: To DO RE MI υπάρχει;

στον Νάκα πλέον πηγαίνω όμως με τα ακουστικά μου κάθομαι και δοκιμάζω ό,τι θέλω με την ησυχία μου

Ο ιδανικός πωλητής πρέπει να ξέρει τι πουλάει. Το όργανο και τις προδιαγραφές του. Να αναφέρει τα πλεονεκτήματα του και όχι απαραίτητα να τα επιδεικνύει όπως αυτός νομίζει, στο ύφος που νομίζει. Πρέπει να βλέπει τον πελάτη και να τον κόβει, ηλικία, ντύσιμο (αν είναι ντυμένος στα κατάμαυρα π.χ. ή με φανελάκι ριγέ της λαϊκής) ή όποια χαρακτηριστικά μπορεί να τον οδηγήσουν στο να τον καταλάβει τι καπνό φουμάρει. Σκοπός είναι να πουλήσεις, όχι να εκφοβίσεις. Είναι αρχάριος; Κάποιες φορές πουλάει να τον εντυπωσιάσεις. Μήπως όχι; Απο δυο τρεις κουβέντες σχετικά με το όργανο μπορείς να καταλάβεις αν ξέρει τι ζητάει και να του δώσεις αυτό που περιμένει και να κάνεις τη δουλειά σου εύκολη. Όπως λεπτομέρειες που δεν βλέπει στο ίντερνετ και να τον αφήσεις 2 λεπτά στην ησυχία του να θαυμάσει και να δοκιμάσει. Και στις δύο περιπτώσεις ο σκοπός είναι να πουλήσεις, όχι να εντυπωσιάσεις ως παίκτης. Φταίει πάντα ο πωλητής; Συνήθως όχι, καθώς τα παραπάνω πρέπει να του τα μεταφέρει η διεύθυνση του μαγαζιού και να τον κατευθύνει. Να είναι welcoming και να καταλάβει την ψυχολογία του πελάτη και να του δώσει χρόνο να μάθει το στοκ που πουλάει.

Ανεξάρτητα από το αν ο πωλητής είναι βιρτουόζος, δυστυχώς ποτέ δε μπόρεσα να νιώσω αρκετά άνετα σε μαγαζί για να δοκιμάσω κιθάρα με την ησυχία μου. Αυτό έχει οδηγήσει κυρίως στο να μην αγοράσω όργανα βέβαια, παρά να τα αγοράσω για να "τελειώνουμε". Πιο μικρός ψάρωνα φουλ, πλέον βλέπω ότι ή παίζουνε μπουρμπουλήθρες με ανύπαρκτο vibrato, ή απλά σου δίνουν την κιθάρα. Εδώ στην Ολλανδία έχουμε εξαιρετικά κιθαρομάγαζα και από πλευράς stock, αλλά κυρίως από πλευράς εξυπηρέτησης. Ας πούμε το Guitarshop στο Apeldoorn είναι πάρα πολύ ωραίο μαγαζί, με γνώστες αλλά καλοσυνάτους πωλητές και πολύ ωραίο vibe. Μέχρι και καφέ έχω δει να προσφέρουν.

Ευτυχισμένος άνθρωπας λέμε. Γλυτώνεις και τα λεφτά απο ψυχολόγους για περαιτέρω κιθαριστικές αγορές.

Να προσθέσω ότι ένα άλλο κλασσικό σκηνικό είναι την ώρα που θέλεις να δοκιμάσεις κιθάρα, να βρίσκεται στο μαγαζί άλλος όψιμος αγοραστής που δοκιμάζει εκείνη τη στιγμή και παίζει παπάδες. Ο οποίος κλασσικά αποδεικνύεται φίλος του πωλητή/ιδιοκτήτη και είναι εκεί κάθε μέρα για να εντυπωσιάσει όποιον αποφασίσει να μπει στο κατάστημα. Προσωπικά, παραδόξως, δεν είχα ποτέ θέμα σύγκρισης με βιρτουόζο παρευρισκόμενο. Όταν πάω για δοκιμή δε με νοιάζει τίποτα. Έχω παίξει κατά καιρούς σε μαγαζιά τραγικές παραφωνίες, πρασινίλες και ξεκουρδισιές καπάκι μετά από άλλον που λάμβανε email θαυμασμού από Guthrie Govan (και τον έκλανε).

Πρωινή καφεδιά με λίγο texas blues haha1.mp3

Το ίδιο βιώνω και εγώ. Όποτε δοκιμάζω όργανο υπό το “επικριτικό” βλέμμα του πωλητή, νιώθω σαν γατάκι και 100% βεβαίως ότι θα έπρεπε να αρχίσω το πλέξιμο αντί του να παίζω κιθαρα. Βέβαια όλα αυτά είναι στο μυαλό μας, όντας θύματα του επικριτικού μυαλού μας και όχι του πωλητή.

Ω ρε φιλωουζ τι μου θύμισες...Freddy Krugger κανονικός....εφιάλτης στο δρόμο με τις κουκουναρΓιες... ΝΟΙΚΙΑΖΕ τοτενες και "όργανα "... ΤΖΑΜΠΑ τα νοίκιαζε... π.χ. (θα το κάνω σε ευρώ) : "Αυτήν την stratocaster ( Gerley φυσικά της συμφοράς όχι Fender) πόσο θα μου την νοικιάσετε για μια ημέρα?" "Για εσένα φίλε μόνο 300 ευρω αλλά θα σου δώσω και ΖΩΝΗ"

Γενικα οποτε δοκιμαζω κατι παιζω χειροτερα απο οσο ποτε. Λες κι ειμαι πρωταρης. Ευτυχως αυτα που θελω απο το οργανο τα καταλαβαινω. Θυμαμαι ομως τις δυο πρωτες αγορες. Πρωτη το 1971 με τον πατερα μου να παρουμε ακορντεον. Το πρωτο μου οργανο. Αυτο που τωρα εχω στις αγγελιες. Το βγαζει ο μαγαζατορας και μας ριχνει μια εισαγωγη Γαβαλα...εγω με το στόμα ανοιχτό ... Καλα λεει ο πατερας μου για να το δω...και πιανει κατι οτσι τσορνιες και κατι λιλι Μάρλεν...που εφυγε απο διπλα ο πωλητης τρεχοντας. Σου αρεσει μου λεει? Εγω με ενα χαμογελο ναα ...ναιιι. Ερχεται ο πωλητης ορεξατος και τον αρχίζει ο μπαμπας ενα παζαρι...μα ενα παζαρι ηθελα να ανοίξει μια τρυπα να χωθω μεσα. 5 6 χρονια μετα οπως συμφωνησαμε περναω πολυτεχνειο μου δινει ο πατέρας μου 5000 να παρω κιθάρα. Παω στο ιδιο μαγαζι με ενα φιλο βρισκω μια απομιμιση στρατ. Να τη δοκιμασω λεω. Με μιση καρδια μου τη δινουν. Παιζω το sunshine of your love αψογα σχεδον. Ποσο κανει λεω , 5000 μου λενε. Ωραια λεω , παρε 5000, βαλε ενα σετ χορδες rock n roll, μια ζωνη, μια θηκη και μερικες πενες και ειμαστε οκ. Ηταν το πρωτο μου παζάρι εβερ.

Περίπου μέσα δεκαετίας '80 (αν θυμάμαι καλά), σε μια απο τις ελάχιστες κατεβασιές μας στην πρωτεύουσα τότε, μας στέλνει κάποιος φίλος στον "Αμερικάνο", νομίζω στην Ιπποκράτους(;) η κάπου τριγύρω. Πληροφορηθήκαμε πως υπάρχει πολύ πράμα εκεί, βιντατζ κυρίως αλλά και πολλά άλλα, όντως κάπως έτσι μας φάνηκε, άγουροι και διψασμένοι εμείς, σα να βρεθήκαμε μέσα στην Παναγία των Παρισίων κοιτούσαμε μαγεμένοι. Το αφεντικό, αραχτός στην πολυθρόνα του γραφείου του, κουστουμαρισμένος στην τρίχα, στον τοίχο πίσω του δεκάδες φωτογραφίες με τον ίδιο παρέα με έλληνες και ξένους επώνυμους του χώρου της τέχνης, υπογεγραμμένες με αφιερώσεις. Κάποια στιγμή βλέπω κάπου ψηλά μια κουφωτή που με κοιτάζει λάγνα, νομίζω πρέπει να ήταν Guild, του λέω, εκείνη η κιθάρα πόσο κάνει; Μπορείτε να την κατεβάσετε να την δω λίγο; Παύση αρκετών δευτερολέπτων, με κοιτάει με ένταση στα μάτια και λέει: "λεφτά έχεις;". Ξαφνιάστηκα, του λέω "έχω", μου απαντά "μπα, δεν έχεις λεφτά". Εκεί κόντεψα να βάλω τα γέλια, λέω μέσα μου τιναφτός ρε, παρόλα αυτά λέω ξανά "έχω, πόσο κάνει;". "Πόσα έχεις;" ξαναρωτάει. "Πόσο κάνει; Έχω χρήματα" ξανά εγώ. "Αφού δεν έχεις" επιμένει. Ε, του λέω κι εγώ μπαϊλντισμένος ένα πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή (που φυσικά δεν είχα τόσα αλλά φουρκίστικα - και ήμουν πρόθυμος να χρεωθώ αρκετές χιλιάδες για κάτι που θα μου άρεζε), ας πούμε κάτι σαν 7-8 χιλιάδες ευρώ σημερινά, ξεκινά μια νέα μεγάλη παύση, κοιτώντας με σταθερά στα μάτια λέει: "Είδες που δεν έχεις λεφτά;"! Μέσα μου ξεκαρδίστηκα βέβαια, το γεγονός πάντως είναι πως δεν κατέβασε ποτέ την κιθάρα!

Άλλη πιο πρόσφατη εμπειρία. Πριν καμιά 10αριά χρόνια, έχω βγει στην γύρα να πάρω μια ακουστική για δώρο στην κόρη μιας φίλης. Περπάτησα όλο το κέντρο και μπήκα σε όλα τα μαγαζιά, έπαιξα αρκετές κιθάρες. Προσπάθησα να παίξω και φθηνές (τέτοια έψαχνα) αλλά και ακριβές, για να έχω ένα μέτρο σύγκρισης. Μπαίνω και σ' ένα κατάστημα λοιπόν, και βλέπω μια Lag, μέσα στο budget μου. - Μπορώ να την δοκιμάσω? - Βεβαίως Την κατεβάζει από το stand, την πλαγκάρει και αρχίζει, ακκόρντα από δω (chord solo εννοώ), σολίδια μπλουζίστικα από εκεί. Αφού ξεχαρμάνιασε (έτσι νόμιζα) μου την έδωσε. Την δοκίμασα για λίγο και συνέχισα να κοιτάω στο stand τι άλλες κιθάρες είχε. Βλέπω μια Lakewood. - Μήπως μπορείς να την κατεβάσεις να την παίξω για λίγο ως μέτρο σύγκρισης? του λέω. - Αυτή είναι πολύ ακριβή, μου λέει. - Το ξέρω, του λέω, απλά λίγο να την παίξω να την συγκρίνω με την άλλη, να δω αν μπορώ να καταλάβω πόσο υστερεί η lag. Με κοιτάει, την κατεβάζει και .... η κόλαση κατέβηκε στην γη. Αντί να μου την δώσει, την πιάνει, και ως νέος Paco De lucia αρχίζει να γαζώνει. Ακκόρντα ταυτόχρονα με φράσεις, chord solo, και σόλα μαζί, και για επιδόρπιο, αρχίζει στο τέλος σόλο με τεχνητές αρμονικές. - Τι ωραία κιθάρα, μονολογούσε. Και μετά, αντί να μου την δώσει, την ξανάβαλε στο stand. Εννοείται ότι τον απάλλαξα από την παρουσία μου αμέσως.

Sweet summer sweat!!!

Σε ποιών άλλων τα κομμάτια πατώ; Πες μου συγκεκριμένα σε παρακαλώ. Και τη περασμένη φορά που σχολίασες τραγούδι μου έγραψες ακριβώς το ίδιο σχόλιο.

Αν μου έχει τύχει? Πλάκα κάνεις? Ότι συχνότερο, από τα παλιά χρόνια μέχρι σχετικά πρόσφατα ... Επίσης κάποιες φορές δεν μου την έδινε καν να την δοκιμάσω. Θεώρησε ότι την άκουσα στα χέρια του. Επίσης, από τα παλιά χρόνια, οι περισσότεροι πωλητές, ήταν μουσικοί εν ενεργεία, που έπαιζαν σε μπάντες (heavy metal οι περισσότεροι).

Τον Ιούνιο του 2022 κυκλοφόρησε διαδικτυακά η νέα δισκογραφική δουλειά από το συγκρότημα "Γουρούνια στο διάστημα" με τίτλο "3 Ιστορίες σε μία Βόλτα". Ο δίσκος διατίθεται και σε μορφή CD (ανεξάρτητη παραγωγή-DIY). Περιέχει 4 κομμάτια που συνδέονται μουσικά και νοηματικά και εντάσσονται στο ευρύτερο φάσμα του ελληνόφωνου ροκ με στοιχεία από μελωδικό ροκ και ποστ ροκ. * 3 ιστορίες καθημερινής πραγματικότητας μέσα στη Βόλτα της ανθρωπότητας.. Ημερομηνία κυκλοφορίας: Ιούνιος 2022 | Ανεξάρτητη παραγωγή Στίχοι: Κωνσταντίνος Βούρος Μουσική: Γουρούνια στο Διάστημα Ηχοληψία / Μίξη: Χρήστος Σόφτσης (Maze Studio Θεσ/νικη), Νίκος Γεωργακάκης Mastering: Χρήστος Σόφτσης (Maze Studio), Γουρούνια στο Διάστημα Artwork / Videoart: Κωνσταντίνος Βούρος Θεσσαλονίκη • 2022 Κομμάτια: 01. Ο Ένας και οι Όλοι 02. Η Ιστορία του Ποτέ 03. Το θύμα στην πυρά 04. Βόλτα στον Ήλιο Για παραγγελίες του CD μπορείτε να στείλετε mail στο [email protected] ή μήνυμα στη σελίδα στο Facebook https://www.facebook.com/gourouniastodiastima Σύντομα θα ανακοινωθούν επιλεγμένα σημεία πώλησης στη Θεσσαλονίκη. Διαδικτυακά μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν και να ακούσετε τον δίσκο στις παρακάτω πλατφόρμες: - Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=ZamW3xxKR0I - Bandcamp: https://gourouniastodiastima.bandcamp.com/album/3-2022 - Spotify: https://open.spotify.com/album/4H4rCMBrhCpsFX5TtaRRDN - Soundcloud: https://soundcloud.com/gourouniastodiastima/sets/3-istories-se-mia-volta - Amazon: https://www.amazon.com/music/player/albums/B0B6236MDS - iTunes: https://music.apple.com/us/album/3-istories-se-mia-volta/1633772492