Πίνακας συμμετοχής

δεν ξέρω για το περιεχόμενο αλλά γιατί τόση προχειρότητα στην σχεδίαση του εξωφύλλου; σαν να έγινε με paintbrush σε windows 3.1 από μαθητή δημοτικού... σόρυ αλλά προσωπικά το θεωρώ προσβολή στην ιστορία αυτού του ανθρώπου... ΥΓ. και μην μου πει κανένας ότι είναι οικονομικό θέμα... είμαι σίγουρος ότι αυτό θα βρίσκονταν αρκετοί να το φτιάξουν ανιδιοτελώς...

δεν θυμάμαι να το εχω ξανακάνει αλλά αφού και άκουσα και είδα, αναδημοσιεύω ατόφια μια facebookιά μου γιατί πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο οι θεατρόφιλοι εξ ημών να παρακολουθήσετε αυτή την παράσταση... =============================================================================================================================================== ένας "πίνακας" που εμπνεύστηκα από την παράσταση "Την Τρίτη στο Σούπερ Μάρκετ" του Εμμανουέλ Νταρλέ, με τον Φαίδωνα Καστρή (Phaedon Kastris) να ερμηνεύει έναν βραβευμένο μονόλογο, ύμνο στην αποδοχή της διαφορετικότητας... σε όσες παραστάσεις με μονoλόγους παραβρέθηκα μέχρι τώρα στη ζωή μου, είχα συνηθίσει να παρακολουθώ έναν ηθοποιό να βρίσκεται "κάτω" από ένα κείμενο, προσπαθώντας (με διάφορα ποσοστά επιτυχίας) να αγγίξει τα όριά του... αυτή την φορά βρέθηκα για πρώτη φορά σαν θεατής απέναντι σε έναν ηθοποιό που κινήθηκε "πάνω" από το κείμενο φέρνοντας αυτά τα όρια σε αποστάσεις που δεν εσώκλεισαν το θυμικό μου δημιουργώντας μου κλειστοφοβικά συναισθήματα απόρροια αγωνιωδών κραυγών καλλιτεχνικής έκφρασης... αντίθετα, έγινα πολύ γρήγορα με απόλυτα φυσικό τρόπο, έτερος σε μια παρέα με μια συνειδητή γυναίκα να μου εξομολογείται με ρέοντα λόγο τον τρανς βίο της (σε διάφορες εκφάνσεις και κοινωνικές διαδράσεις του)... και εκεί που ήμουν αφημένος στην αφήγηση της, μέσα από τις "παύλες" των εικονικών διαλόγων της, ξεφεύγει (με μαγικό αυτήν την φορά τρόπο) ο άντρας πατέρας σε ολόγραμμα (που αποτύπωσα όπως φαντάστηκα στον πίνακα) και συμμετέχει πια στην παρέα ως πραγματικός... ένας "δεύτερος" ηθοποιός όχι ως μεταμφιεσμένος virtual κλώνος, αλλά ως οντότητα που δίνει πρόσθετη ζωή στο δρώμενο... υπέροχη αίσθηση μιας σπάνιας ερμηνευτικής δεξιότητας... έτσι ταξιδεύοντας στον χρόνο μέσα στην γοητευτική ατμόσφαιρα, φτάνουμε στο τέλος και στην ανατροπή... μια ανατροπή που περίμενα μεν αλλά παρόλα αυτά με αιφνιδίασε... δεν θα μιλήσω παραπάνω για αυτήν για να αποφύγω το spoiler αλλά θα περιγράψω την στιγμή κάτω από το αόρατο παλκοσένικο... στο τραπέζι μου στην διπλανή καρέκλα η Σοφία κλαίει με λυγμούς και ξεκινά να με ρωτά πως μου φάνηκε η παράσταση και παράλληλα να μου λέει την δική της άποψη (πάντα κλαίγοντας)... κι εγώ;... εγώ αναπάντεχα βουρκωμένος να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη... ένα σοκ που δεν μπορώ να εξηγήσω... μια αίσθηση από γνώριμες μου κρίσεις πανικού... ένα απροσδιόριστο τρίγκερ κάποιας καταπιεσμένης μου ανάμνησης άραγε;... τι να πω... η αίσθηση αυτή λυτρώθηκε με την δημιουργία αυτής της παράλληλης εικαστικής μου έκφρασης μετά από μέρες... συναισθηματικό σημείο στίξης μιας καταλυτικής καλλιτεχνικής πρότασης... μια τελεία. κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ και ΤΡΙΤΗ στον πολυχώρο "Show what?" στο Παγκράτι... κάντε αυτήν την παράσταση δώρο στον εαυτό σας...

Μου αρέσει και σκέτο, αλλά και σε όλων των ειδών τα αρτοποιήματα. Ψωμί, κριτσίνια, μπομπότα, τα πάντα.

Καλά έκανες.

είμαι σίγουρος.... θα πεθάνω πριν ζήσω τη στιγμή που οι μεν θα σεβαστούν την τεχνολογική "αντικειμενικότητα" των μετρήσεων και οι δε την ατομική ψυχοακουστική προσλαμβάνουσα του μέσου χρήστη ως δικαίωμα στην τέρψη...

Ενδιαφέρον το ερώτημα, που σε μεγάλο βαθμό το απαντά το κάτωθι... Βέβαια ούτε οι πρώτοι είναι, ούτε οι τελευταίοι. Μπάντες και μπάντες, πολλές φορές ξεχασμένες και από τον θεό (αυτό δεν πάει φυσικά στους Metallica), "ξαναγεννήθηκαν" χτυπώντας φλέβα χρυσού στην νοσταλγία που ένοιωσε μερίδα του κοινού για τη μουσική των νεανικών του χρόνων. Βέβαια ότι δισκογραφικό παρουσίασαν αυτές οι μπάντες στην revival εποχή τους- αν παρουσίασαν- ήταν συντριπτικά ανάξιο λόγου και λειτούργησε ως "τσόντα" (συμπλήρωμα) για να παίξουν live τα παλιά σουξέ τους. Ούτως ή άλλως η εποχές μας (μουσικά) έχουν φύγει, οπότε και το revival καλό είναι και η νοσταλγία μας μια χαρά είναι, και όλα καλά... Εξάλλου ότι ήταν να παιχτεί, έχει παιχτεί δεκαετίες τώρα.

Αυτό θα μπορούσε να διατυπωθεί και ως: Η metal εποχή έχει περάσει προ πολλού. Το κομματάκι στα δικά μου αυτιά ήταν (επιεικώς) ανεκτό. Αλλά από την άλλη δεν έχω και απαιτήσεις να ακούσω από αυτούς ένα νέο MOP ή ένα νέο Number Of The Beast από τους Maiden κλπ... Αυτά πέρασαν, έφυγαν ανεπιστρεπτί και να ζήσουμε να τα θυμόμαστε- και μπράβο μας που τα θυμόμαστε ασούμε

Θεωρώ ότι το καλύτερο τραγούδι των Pink Floyd είναι το Dogs.

Το section των αγγελιών του Noiz.gr οπως το βλέπω εγώ ήταν, είναι και όσο υπάρχει θα είναι όαση για όσους ασχολουνται με την μουσική και θέλουν να αγοράσουν ή να πουλήσουν τοπικά (=Ελλάδα). Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Ας μην γίνει θέμα για το πόσο ακριβά πουλάνε κάποιοι. Δεν αφορά την σελίδα.

μην ανησυχείς... το εισιτήριο έχει μπει στο καλάθι της νοικοκυράς... 10€ είσοδος... χαίρομαι Κωστή γιατί πραγματικά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο...

Δεν βγαίνουν οι ώρες. Αν αρχίζεις Παρασκευή και παίζεις 430 ώρες, περνάνε 17 μέρες.

Άμα παίζεις 430 ώρες συνεχόμενα Σταύρο, και παίζεις μια φορά κάθε 18 μέρες, έχεις δύο ώρες ελεύθερες για τσίσα, κακά, μπάνιο και φαγητό. Όλα τα υπόλοιπα θα τα κάνεις πάνω στην σκηνή.

Ρωτά τον Kanye west να σου πει

Δεν ξέρω, αλλά είχαν βινύλια, (στο 1:00)

Μας έφερνε ένας Γερμανός αξιωματικός της Γκεστάπο να μας ευχαριστήσει που του καταδίδαμε ΕΑΜίτες

και μένα μου αρέσει αλλά βραστό ...σκέτο.

Μου αρέσει πολύ το καλαμπόκι. Μπορεί να είμαι κότα δεν ξέρω.

ξέρεις να καλοτρώς.

Μερέντα έβαζες απάνω;

Δεν το είδες βρε Κώστα? Το έβαλε κι αυτό στο Χριστουγεννιάτικο καλάθι ο Άδωνις ασούμε.

Όποιο post δεν αναφέρεται άμεσα ή έμμεσα σε telecaster, θεωρείται υβριστικού περιεχομένου, οπότε θα σβήνεται πάραυτα. Εκ της διαχειρίσεως ασούμε.

Άντε πάλι τα ίδια και τα ίδια, αυτά που γράφετε τα έχουμε ξαναδιαβάσει χίλιες φορές. Δεν είναι σοβαρά επιχειρήματα αυτά κύριοι. Είπαμε .... μόνο το σχήμα μετράει. Αν είναι δηλαδής telecaster, ότι ξύλα και να της βάλεις χάλια θα είναι ασούμε.

Αντιλαμβάνομαι την οπτική σας αλλά θα πρέπει να λάβετε υπόψιν και αυτές τις παραμέτρους:

Διαφωνώ συμφωνώντας και με τους 2, αλλά το θέμα έχει κι άλλες προεκτάσεις. Πιο αναλυτικά:

Αυτή είναι μόνο η μία άποψη. Η πραγματική και ειλικρινής αλήθεια είναι ότι:

Έχει αναλυθεί εξονυχιστικά το συγκεκριμένο βίντεο σε παλιότερο νήμα. Το συμπέρασμα που βγάλαμε είναι το εξής:

μέχρι να κατασταλάξετε εγώ ας ακούσω το τελευταίο μου απόκτημα

Πάτησα το link χωρίς δεύτερη σκέψη, μήπως έχω πρόβλημα γιατρέ;

Τις έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς και για να αγοράσω και για να πουλήσω, όπως και οι περισσότεροί μας. Δεν έχω κάποια πρόταση, νομίζω το σύστημα των αγγελιών λειτουργεί πολύ σωστά. Έχω όμως πρόταση για όσους αναζητούν κλασσική strat με vintage specs και ταβάνι τα 400 ευρώ: Stratocaster

μακάρι Σπύρο μου να είναι έτσι αλλά παραμένω δύσπιστος καθότι ακόμα και τα fanzines άλλων δύσκολων εποχών που έρχονται στο μυαλό μου, είχαν μια αν μη τι άλλο άξια λόγου ιδιαίτερη αισθητική....

Το ιδανικό format ειναι αυτο που δεν επιβάλλει περιορισμούς και συμβιβασμούς στον ηχο, αυτο που διασφαλίζει την αντοχή του μεσου στο χρόνο, και αυτό που διευκολύνει το χρήστη του. Ας δούμε μερικά προβλήματα στις παραπάνω κατηγορίες που αφορούν το βινύλιο. Περιορισμοί στον ήχο: -Δεν μπορείς να έχεις ακραίο panning στα μπασα. -Δεν μπορείς να έχεις ακραία διαφορά φασης. -Δεν μπορείς να έχεις ταυτόχρονα έντονα peaks σε υψηλές και χαμηλές. -Δεν μπορείς να έχεις πολύ υψηλή μέση στάθμη. -Δεν μπορείς να έχεις μουσικά μέρη άνευ διακοπής πέραν μιας ορισμένης χρονικής διάρκειας Συμβιβασμοί στον ήχο (σε σχέση με μοντέρνα φορματ): -Η δυναμική περιοχή είναι αρκετά περιορισμένη -Ο στερεοφωνικός διαχωρισμός είναι δραματικά περιορισμένος. -Χρειάζεται διαφορετικό mastering συμβατό με τους περιορισμούς στον ήχο του συγκεκριμένου format, εμποδίζοντας έτσι ενδεχόμενες καλλιτεχνικές επιλογές που θα αφορούν μόνο ψηφιακά μεσα. -Δεν μπορείς να έχεις μη- απωλεστικο απευθείας αντίγραφο από το master αρχείο, λόγω της διαδικασιας παραγωγής του βινυλίου -Υπάρχει πιθανότητα καθεαυτού αλλοίωσης του ηχητικού περιεχομένου λόγω της μη- ιδανικής λειτουργίας του συστήματος ( flutter- rubble κλπ), η μείωση ή η πιθανή εξάλειψη της οποίας θα ανεβάσει δραματικά το κόστος απόκτησης του μέσου αναπαραγωγής. Αντοχή στο χρόνο: -Το μέσο υπόκειται σε φθορά, είτε λόγω χρόνου είτε απρόβλεπτων συνθηκών, ενώ τα μοντέρνα ψηφιακά format αποφεύγουν εύκολα κάτι τέτοιο μέσω του backup. - Η ίδια η αναπαραγωγή του μέσου φθείρει σταδιακά το φορέα του, συνεπώς -Προιόντος του χρόνου είναι όλο και δυσκολότερο να έχεις αναπαραγωγή του μέσου χωρίς εμφανή ηχητικά artifacts. Ευκολία χρήσης: - Η αλλαγή τίτλου απαιτεί αλλαγή μέσου, όχι απλό browsing - To skip track απαιτεί μια διαδικασία πιο σύνθετη από ένα πάτημα κουμπιού - Η μεταφορά μιας συλλογής τίτλων δεν έχει καμία σχέση με τη μεταφορά μιας ψηφιακής συλλογής. - Η αναπαραγωγή μεσω internet- cloud κλπ δεν υφίσταται. - Η δυνατότητα να έχουμε τη συλλογή μας ταυτόχρονα σε έναν άλλο χώρο ή χώρους δεν υφίσταται. Αυτά είναι τα αντικειμενικά στοιχεία. Για όλα τα παραπάνω δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο αντικειμενικό πλεονέκτημα του βινυλίου που να τα αντισταθμίζει, ούτε καν το artwork διότι όλοι σε μια οθόνη μπροστά είμαστε, και με τόση πληροφορία και multimedia μέσα που υπάρχουν για κάθε καλλιτέχνη, το να μιλάμε για εξώφυλλα και artwork είναι γραφικό. Αν λοιπόν σε όλα τα παραπάνω προσθέσει κανείς και το σεβαστότατο επιπλέον κόστος τόσο για τον αναπαραγωγέα όσο και και τη δημιουργία δισκοθήκης, πραγματικά δε θα ένοιωθα καλά με τον εαυτό μου αν προέτρεπα τον οποιοδήποτε να μπει σε αυτό το τριπάκι. Δηλαδή τι, θα νοσταλγώ την εποχή που τρέχαμε στα καταγώγια για να βρούμε δίσκους της προκοπής, και θα τη συγκρίνω με τον ψηφιακό παράδεισο του σήμερα; ΟΚ, τους εκτιμούσαμε περισσότερο τους δίσκους, αλλά και στην κατοχή εκτιμούσαν περισσότερο το κουκουτσάλευρο και την μπομπότα, τι να κάνουμε τώρα.

Θα έρθω στο κόμμα τότε και εγώ.

Σε λίγο καιρό θα φτιάξουν στην myΑΑΔΕ νέα εφαρμογή ατομικού μητρώου οικιακών/τεχνολογικών συσκευών και θα αναγκαστείς να τις περάσεις όλες τις παλιές συσκευές που τις θέλεις όλες και ο αλγόριθμος θα σου βγάλει περισσοτερη φορολογία για κατοχή ενργοβορων συσκευών και θα σου βάλει minus στο προφίλ περιβάλλοντικου αποτυπώματος.

Μην τσακώνεστε. Είμαστε φίλοι. Τώρα τις γιορτές αν είναι να τσακωθούμε να ενωθούμε όλοι μαζί, να ενώσουμε τις φωνές μας κατά των κερδοσκοπικων επιθέσεων των funds και την προστασία της ιδιωτικοτητας των επικοινωνιών. Φανταστείτε ο admin σε ένα forum να παρακολουθούσε τα pm των mod που ο ίδιος διόρισε και οι mod να μην του κάνουν μομφή για να μην χάσουν τις θέσεις τουςΧαχαχαχα

Να πω γαζώνουν; Να πω κεντάνε; Να πω οργώνουν; Ότι και να πω είναι λίγο... Και το παλικάρι που παίζει μπάσο κορυφή

α... κατάλαβα Δάσκαλος και συ...

Τα δένουμε σε τόμο τώρα για να κυκλοφορήσουν τα Χριστούγεννα δερματόδετα.

Ο ήχος εξαρτάται κατά 99% με τον ενισχυτή και τα ηχεία.Οτι ισχύει και για τις κιθάρες δηλαδή.Μιλαμε πάντα για ποιοτικές ηχογραφήσεις σε οποιοδήποτε μέσο.

Νηστεία και προσευχή.