Πίνακας συμμετοχής

ο cos_dr σας εύχεται ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!!!! Καλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά να έχουμε. Το 2022 ήταν ένα .... μεταπανδημικό έτος για το NOIZ με πολύ ζεστή θα έλεγα συμμετοχή στο forum, στις μουσικές μελών, στην αρθρογραφία, στις αγγελίες μας κλπ., είχαμε ακόμα και κανονική συνάντηση. Έτσι να μας βρει και έτσι να είναι και όλο το 2023, ένα ενεργό και εξωστρεφές για το NOIZ έτος, με ΥΓΕΙΑ πάνω από όλα και ΕΙΡΗΝΗ!!! Να ΄στε να μαστε καλά!!!!!! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!!! χαχαχαχαχαχαχαχχαχ

O Me and the farmer είναι αυτός; Μουσικά δεν άκουσα κάτι που να μ' εξιτάρει. Ο στίχος όμως είναι σούπερ.

Ο τύπος έχει πολύ καλά βίντεο αλλά εχει τρομερά εκνευριστική φωνή...

Μία επισήμανση: ο ακροατής έχει επίσης κάνει μία διαδρομή μέχρι "αυτό", αν δεν την έχει κάνει δεν μπορεί να το κατανοήσει ή έστω να το απολαύσει. Αυτός (κατά τη γνώμη μου, μόνο αυτός) είναι ο λόγος που δεν ακούμε όλοι μας την ίδια ακριβώς μουσική. Ο αλγόριθμος δεν θα έχει κάνει ποτέ καμία διαδρομή per se, οπότε θα παράγει προϊόντα που θα απευθύνονται σε κοινό που επίσης δεν έχει κάνει καμία διαδρομή.

Κώστα μου να πω την ταπεινή μου γνώμη για όλους τους παραπάνω προβληματισμούς. 1. Αυτοί που χαίρονται πολύ με το αποτέλεσμα, χαίρονται ακριβώς λόγω της ύπαρξης της διαδρομής μέχρι αυτό. Αν απλά (υποθετικά πάντα) χτυπούσες τα χέρια και γραφόταν ένα τραγούδι δεν νομίζω ότι θα χαιρόσουν ποτέ σαν δημιουργός. Μόνο σαν ακροατής. 2. Ναι, αλλά αυτό δεν είναι "γράψιμο τραγουδιού", άλλος το φτιάχνει, όχι εσύ, εσύ απλά δίνεις σε αυτό που το γράφει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά που θέλεις να έχει το τραγούδι, και το παίρνεις έτοιμο. Από εκεί και πέρα ο κόσμος επιθυμεί ότι γνωρίζει και καταναλώνει, χωρίς να τον απασχολεί κάτι παραπάνω. Τίποτα κακό σ' αυτό, αλλά είναι κάτι άλλο, δεν είναι σύνθεση. Είναι άλλο προϊόν. 3. Ποιον ενδιαφέρει αν είναι δικό του? Ούτε τον ίδιο που υποτίθεται ότι το έφτιαξε. Αν τον ενδιέφερε, θα το πάλευε λίγο παραπάνω. 4. Τι σχέση έχει η μουσική σπουδή και γνώση με την ποιότητα της παραγόμενης μουσικής? Πολλοί δεν ήξεραν μουσική, αλλά έφτιαξαν αριστουργήματα. Χρειάζεται όμως να το παιδέψεις, να το παλέψεις, να σε ενδιαφέρει να εκφραστείς με ότι μέσα διαθέτεις. Αν εσύ (δεν μιλάω για σένα προσωπικά φυσικά, γενικά μιλάω) θεωρείς ότι κάποιος εκφράζεται, δίνοντας προδιαγραφές σε αλγόριθμο πάω πάσο. 5. Το κίνητρο έχει την μεγαλύτερη σημασία, και είναι αυτό που διαχωρίζει πολλές φορές την ήρα από το στάρι. Αν το κίνητρο κάποιου είναι να φτιάξει κάτι μόνο για να αρέσει στον κόσμο χωρίς παραπάνω καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, αποστασιοποιείται, και ακολουθεί κάποια από τις κλασσικές μανιέρες επιτυχιών, γράφοντας χωρίς προσωπική συναισθηματική εμπλοκή (και χωρίς να τον ενδιαφέρει προσωπικά το αισθητικό αποτέλεσμα). Πετάει το κρέας στην μηχανή και φτιάχνει λουκάνικα. 6. Στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει καμία σημασία. Μπορεί κάποιος να προσπαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, και να μην του βγει τίποτα το ιδιαίτερο, και ξαφνικά σε μια στιγμή, να γράψει κάτι συγκλονιστικό.

Δεν είμαι ειδικός, αλλά πάντα είχα την πεποίθηση πως η λεγόμενη "τεχνητή νοημοσύνη" αφορούσε κάποιο σετ τεχνολογιών που θα επέτρεπε σε συστήματα να παίρνουν αποφάσεις όταν η ανθρώπινη απουσία παρουσία είναι αδιανόητη ή ανέφικτη (π.χ. στη μη-επανδρωμένη εξερεύνηση άλλων πλανητών). Σιγά μη ρωτήσω μία μηχανή τι είναι "τζαζ" ή σιγά μη της ζητήσω να μου γράψει στίχους.

Δεν έχω κάτι με τις φασολάδες, μια χαρά είναι. Και συγκλονιστικά τραγούδια αρκετές. Η αισθητική που περιβάλει την κάθε φασολάδα διαφέρει, ανάλογα την προέλευση και την εποχή. Εντάξει, δεν είμαστε σε καλή εποχή τώρα, αλλά πάντα υπήρχε μια "φάμπρικα" λαοφιλούς τραγουδιού που παρήγαγε κομμάτια φασον σε συγκλονιστικές ποσότητες. Τώρα πια η καλλιτεχνική αξία... δεν ξέρω. Δηλαδή, έχω γνώμη, αλλά δεν ξέρω αν είναι η σωστή. Π.χ. το πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή αν το συγκρίναμε με το ΜΑΜΑ μετά από 500 χρόνια, ποιο θα είχε τη μεγαλύτερη αξία; Άγνωστο. Πάντως για μενα, θα προτιμούσα να μου έφτυνε πηγές "ως έχουν", κι οπωσδήποτε πηγές με πληροφορίες αντικρουόμενες. Δεν μου αρέσει που είναι σαν τον έξυπνο φίλο μου που "τα καταλαβαίνει και μετά μου τα εξηγεί". Καλύτερα αυτή τη σύνθεση να την κάνει ο άνθρωπος, για να μείνει άνθρωπος. Για να το διατυπώσω και τελείως γελοία: "Αν θες να μάθεις, γιατί να μάθεις; Αφού έχεις εμένα εδώ, ό,τι θες ρώτα και εγώ θα στο λέω όποτε θες."

Αυτό ακριβώς.

Δεν βλέπω πολύ νοημοσύνη πάντως, στις απαντήσεις αυτού του συστήματος. Είναι φλύαρες και κοινότοπες, όπως όταν λέει μάθημα στη τάξη ένας παπαγαλίζων μαθητής. Ο δάσκαλος θα του βάλει "δέκα", εφ' όσον αυτός είναι ο στόχος.

Εντυπωσιακή επίδειξη τεχνικής, αλλά και έλλειψης ουσίας. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιος θα δίσταζε να δώσει σε άλλον άνθρωπο τέτοιου είδους απαντήσεις, με τόση σιγουριά. Εϊναι ένα ταξίδι πολύ προσωπικό. Και αν ο αλγόριθμος προτείνει Am, F, C, G και το δεχόμαστε, ίσως σε μια μεταξύ μας συζήτηση να λέγαμε "άσε μας ρε γιώργη με τις φασολάδες, έχει βρωμίσει ο τόπος, ας πιούμε ένα κρασί καλύτερα να πούμε δυο κουβέντες άλλες, δεν είμαστε για συνθέσεις σήμερα." Υπήρχαν από παλιά "πίνακες ξύλινου λόγου" που διάλεγες κάτι από τη στήλη Α, κάτι από τη στήλη Β, κάτι από τη στήλη Γ και πάντα έβγαινε μια πανέμορφη πρόταση η οποία δεν έλεγε τίποτα ουσιαστικά. Πραγματικό εργαλείο για πολιτικούς, και ξυλοκόπους σέντερ μπακ που κάνουν δηλώσεις μετά το 0-4. "Κοιτάζουμε μπροστά, κάθε παιχνίδι από εδώ και στο εξής είναι τελικός, δε μένουμε στο σημερινό αποτέλεσμα, το κλίμα στα αποδυτήρια είναι άριστο, η ομάδα έχει γερές βάσεις." Τώρα βέβαια με αυτά τα μποτ έχουμε και την ψευδαίσθηση της εμπειρίας μέσω φρέσκιας, νεανικής και εύπεπτης σύνταξης, που δίνει στο γραπτό την επίφαση αυθεντίας, είναι λες και τα έχει ζήσει και σου μιλάει μετα λόγου γνώσης. Οπότε η επιθετική διαφήμιση (να γράφεις κάτι με τόσο αλέγκρο και όμορφο τρόπο ώστε αυτός που διαβάζει να παραμυθιάζεται ότι ξέρεις τι λες) φαίνεται ότι είναι νέος τρόπος πειθούς. Άλλο ένα θεματάκι είναι η στάθμιση των δεδομένων, τα οποία αντλούνται από το γουεμπ, οπότε όσο περισσότερα τέτοια εργαλεία θα εμφανίζονται, τόσο περισσότερο θα βλέπουμε την υπόστασή τους να κυριαρχεί γιατί θα τραβάνε αυτά που θεωρούν "ποιοτικά δεδομένα" αναμεταξύ τους, ή από τα πιο δημοφιλή δεδομένα (τα οποία τις περισσότερες φορές εφαρμόζουν κάποια μορφή κλικμπέιτ ή είναι γεμάτα υπερβολή, ακριβώς για να τραβήξουν κόσμο). Οπότε κάποια στιγμή θα κυκλοφορούν (οι μηχανές) το κοκτέιλ πληροφοριών στο οποίο έκατσε η μπίλια, κι όχι απαραίτητα την "αλήθεια". Όλο κοιτάμε να βγάλουμε τον άνθρωπο από την εξίσωση, δεν ξέρω γιατί. Φυσικά δεν γίνεται, γιατί οι άνθρωποι γράφουν τις μηχανές. Αλλά έτσι κρέμεται μια ανθρωπότητα από τα τυφλά σημεία και τις φιλοσοφικές παραδοχές ενός, ή μιας στενής ομάδας ανθρώπων. Δεν πάμε δηλαδή όλοι μαζί στο γκρεμό όπως θα μας άξιζε, αλλά οδηγούμαστε από τις αποφάσεις κάποιου, ή λίγων. Κι απορώ γιατί αναζητούμε (οι άνθρωποι) τον e-φιλόσοφο; Γιατί δεν έχουμε χρόνο; Γιατί όλα μας φαίνονται αγγαρείες που μας καθυστερούν από το ουσιώδες της ζωής; (και ποιο είναι αυτό άραγε τελικά) Να είναι τυφλή περιέργεια; Να είναι επιθυμία θέωσής μας, μπας και φτιάξουμε κάτι "αυτόνομο" καθ' εικόναν και καθ' ομοίωσιν; Ξέρω γω; Και πάλι, εντυπωσιακή μηχανή, αλλά δε μου λέει κάτι. Εντυπωσιακό ήταν και το βαρελότο των δεκαετιών 40, 50, 60, έφερε όμως πολλούς μπελάδες. Γενικά θέλει ο αναβάτης να αράζει στα κυβικά του και να καβαλάει το μηχανάκι που του ταιριάζει. Αν δε, έχει ροπή προς την ταχύτητα και παρασύρεται εύκολα σαν κι εμένα, καλό είναι να μην το καβαλάει καθόλου το ρημάδι, και να πηγαίνει ή με το αυτοκινητάκι του ή το λεωφορείο. ΠΝΔΤ: Ένα πολύ δυνατότερο google search με καλή σύνθεση μεταξύ των αποτελεσμάτων (εκπληκτική, φαινομενική για μηχάνημα) σε γραπτό λόγο, alla maniere ντε ανθρωπ. Που μας εντυπωσιάζει.

εβγαλα το california με μπαρε στο 7, οπως με συμβουλεψε και ο φιλτατος cigaret13 ενα καπο θα ηταν οτι πρεπει! το hotel στη παρτιτουρα εχει μονο απο το 7 και κατω. θα κανω τη παραγγελια καπο αυριο, χαιρετω τη παρεα καλες γιορτες με δουλεια υγεια και χαρα

Δημήτρη κάθισες και είδες βίντεο 20 λεπτών με θέμα την τραπ;

Χρησιμοποίησα το Vectric Aspire , δεν έβαλα το Fusion για να ξεκουραστεί και λίγο ο fusiongtr μέρες που είναι, για να σχεδιάσω την ταστιέρα. Με το ίδιο πρόγραμμα έφτιαξα τα inlays και τις εγκοπές των ταστων.

ΤΡΑΠ ΖΑΜΕ ΚΟΡΩΠΙ

Αρε Στράτο αυτά τα 3 bar της εποχής ....με ποτό και πολύ τσιγάρο....

Κοιτα, η Taylor Big Baby περαν του οτι ειναι μια πολυ ασφαλης επιλογη γενικα, εχει πανω και ενα ονομα που θα επιτρεψει αν τυχον μελλοντικα θες, να την διωξεις ευκολα - αν την παρεις δε και μεταχειρισμενη πολυ πιθανον να παρεις και τα λεφτα σου πισω σχεδον 100%. Μου ειχε δωθει η ιδεα απο το ποστ σου οτι ειχες αποκλεισει για καποιο λογο τα μεταχειρισμενα. Προσωπικα εγω δυσκολευομαι να σκεφτω σεναριο που θα προτιμουσα να παρω καινουρια κιθαρα αντι για μεταχειρισμενη, οποτε αν δεν το αποκλειεις και σου επιτρεπει να κοιταξεις κατι οπως την Taylor τοτε κατ'εμε absolutely go for it. Tελος κατι ελαφρως οφ τοπικ αλλα αφου εχουμε μαζευτει αρκετοι ακουστικοι..Ειμαι σε διακοπες εδω και μερικες μερες χωρις κιθαρα, και μιας και δε μπορω να παιξω χαζευω/διαβαζω για κιθαρες (μεταξυ αλλων). Απο το διαβαζω ως το γραφω ενα τσιγαρο δρομος ειναι και σκεφτηκα να ρωτησω αν υπαρχει ενδιαφερον για ενα μπλαμπλα/αρθρακι σχετικα με τους κλασσικες "συνταγες" ακουστικης κιθαρας και τα σχεδιαστικα/ηχητικα χαρακτηριστικα τους. Διαφορες σε σωματα, σχηματα, scales κλπ κλπ...τι λετε?

Άσε odis, βρήκα 2 μεταχειρισμένες Taylor Big Baby τώρα και αρρώστησα, 70-80 ευρώ πάνω από το μπάτζετ που είχα βάλει. Με το μπουφάν στην πόρτα ήμουν, αλλά τώρα ξαναέκατσα να το σκεφτώ.

Μιας και την ανεφερες την φτηνη Epi (τιμια και κλασσικη επιλογη σιγουρα), αναφερω απλα οτι εχει κυκλοφορησει φετος απο την Epiphone μια J-45 "Inspired by Gibson" που στα 700 ευρω προσφερει φουλ μασιφ κατασκευη και ακριβη J-45 specs & looks. Δεν την εχω δοκιμασει αλλα εχω μεγαλη περιεργεια, διοτι απο παντου ακουω οχι απλα καλα αλλα διθυραμβικα σχολια. https://www.thomann.de/gr/epiphone_masterbilt_j_45_avs.htm?shp=eyJjb3VudHJ5IjoiZ3IiLCJjdXJyZW5jeSI6MiwibGFuZ3VhZ2UiOjJ9&reload=1 Ξεφευγει απο το budget εδω φανταζομαι αλλα την αναφερω για completeness.

Stratur?

Τον είχα δει live το μακρινό 2001 στο Half Note μαζί με Dr. Lonnie Smith. Από τα ζωντανά που μου έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη.

Back to the classics. Ο Lou Donaldson με το alto του, σε ένα φοβερό blues. Αν είστε λάτρεις των αστυνομικών noir μυθιστορημάτων, εδώ θα βρείτε το ιδανικό soundtrack για τα βιβλία που διαβάζετε. Πχ .... "Ανασήκωσε το γιακά της καμπαρντίνας του καθώς ο παγερός αέρας της νύχτας τον έκανε να ανατριχιάζει. Κρυμμένος στην γωνία του δρόμου κοίταξε πάλι, τίποτα ακόμα. Έβαλε το χέρι του στην εσωτερική τσέπη, και έβγαλε το πλακέ μπουκάλι με το ουίσκυ που είχε πάντα μαζί του για τις δύσκολες στιγμές. Το έφερε στο στόμα του και κατέβασε λαίμαργα μερικές γουλιές. Ήδη αισθανόταν καλύτερα. Άκουσε βήματα, κοίταξε ξανά. Τα βήματα δυνάμωναν. Άγγιξε ασυναίσθητα το παγερό ατσάλι του όπλου που είχε, στην θήκη μέσα από την καμπαρντίνα. Κοίταξε πάλι, και τότε .... την είδε. Είχε έρθει, το ένστικτό του δεν τον είχε προδώσει, τα κατακόκκινα ψηλοτάκουνα παπούτσια της πατούσαν σε μια λιμνούλα υγρασίας στην άκρη του δρόμου. Ακούμπησε αργά στον τοίχο πίσω της, και άναψε ένα τσιγάρο. Κάποιον περίμενε. Μόνο που αυτός ο κάποιος, δεν θα ερχόταν σήμερα όπως τις άλλες φορές. Ήταν αδύνατον να έρθει με τρεις σφαίρες στην κοιλιά και μια ανάμεσα στα μάτια, που είχαν μείνει για πάντα ανοιχτά, παγωμένα, γεμάτα έκπληξη και τρόμο. Τα φώτα ενός αυτοκινήτου διαπέρασαν την σκοτεινή υγρή ομίχλη του λιμανιού. Και τότε .... έκανε την κίνησή του .... "

Αφτός είναι ο Έλβης ασούμε.

Σε ευχαριστούμε πολύ Απόστολε!! Φήμες λένε… ότι ο Tupac δεν πέθανε ποτέ. Έκανε πολλές πλαστικές και ζει ήρεμα κάπου στην Ελλάδα τα τελευταία 26 χρόνια με το όνομα Στράτος…. Τυχαίο;;; Δεν νομίζω….

Εκτός κι αν υπάρχει έξτρα πληροφορία κρυμμένη στους Πορτογαλικούς υπότιτλους, υπάρχει και αυτή η εκδοχή...είναι λίγο εκνευριστικοί (οι υπότιτλοι)...

Εγώ έχω μια ταπεινή Samick Greg Bennett, που μου αρέσει τρελά ο ήχος της (και έχω παίξει και ακούσει πολλές και ακριβές ακουστικές). Την είχα πάρει 104,50 € με τα μτφ μέσα σ' αυτό το ποσό. Είναι dread ηλεκτρακουστική με cutaway, έχει solid spruce top και nato back & sides, με μαόνι μπράτσο.

Oι Walden και οι Sigma που αναφερθηκαν κατ'εμε προσφερουν πολυ καλη σχεση τιμης-αποδοσης. Off the top of my head ομως δε θυμαμαι να εχω παιξει με καποια μικρη Sigma - εχω παιξει με κανα δυο dread τους (νομιζω και με αυτη που ανεφερε ο Δελτα) και με μια OM, και εχω ο ιδιος μια slope dread δικια τους. Τιμιοτατες ολες. Αν αποφασισεις να πας σε dread θα σου ελεγα να διαλεξεις οποια Sigma σου γυαλισει παραπανω. Η Recording King που εχεις σταμπαρει εχει το φοβερο ατου οτι κανει 150 ευρω, και πραγματικα με τετοια ποσα ποσο δυσαρεστημενος μπορει να εισαι? Στην αναγκη αν αποφασισεις οτι θες κατι με πιο σοβαρο ηχο που να σε τραβαει παραπανω την σπρωχνεις με πολυ μικρη χασουρα και παιρνεις κατι αλλο (ή την κρατας για εναλλακτικα κουρδισματα κλπ). Can't go wrong. Δεν εχω παιξει την συγκεκριμενη αλλα ειχα πριν απο χρονια δοκιμασει αρκετες recording king (και ειχα μια 000 12-fret τους), τιμιοτατα οργανα για τις γελοιες τιμες τους. Αλλη μικρη παρλορ απο τις πρωτες που ειχαν βγει επι revival των small-bodied την τελευταια δεκαετια ηταν η Gretsch Jim Dandy αν θες να της ριξεις μια ματια. Η parlour της PRS μου ειχε επισης αρεσει αρκετα οταν δοκιμασα μια, αν και πλησιαζει το 500αρικο αν θυμαμαι καλα. Ειχαν βγαλει και μια limited εκδοση με baby blue φινιρισμα στο καπακι που ηταν ερωτας. Tελος, στη μικρομεσαια κατηγορια παντα - Guild M. H Μ240 εχει spruce καπακι και το κλασσικο Guild arched back απο laminate μαονι, και με λιγα παραπανω λεφτα κοιτας και την M120 που ειναι ολη solid μαονι, ουσιαστικα αντιγραφο της ιστορικης M20.

Αυτό είναι αλήθεια. Και επιτέλους αν φτάσουμε αυτό να το φωτίσουμε με έναν τεράστιο προβολέα αυτό θα είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, υπό την έννοια ότι αυτό είναι η απενοχοποίηση του μηδενισμού. Γιατί αν το πάρει κανείς ψύχραιμα και μοντέρνα, δεν υπάρχει κανένας σκοπός ύπαρξης σε αυτό τον κόσμο. Ηθική, πολιτισμός, είναι όλα αποκυήματα ενός ανήσυχου συλλογικού νου που προσπαθεί ακριβώς να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Όλοι όμως ξέρουμε ό,τι στην πραγματικότητα η ζωή είναι καλή φάση. Κι όλα αυτα τα παράλογα που κάνουμε, που τεντώνουμε δέρματα από γίδια πάνω σε ξύλινους κόθρους και τα βαράμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μετά - άκου δω! - αυτή η αντίληψη του ήχου που παράγεται μας ικανοποιεί με κάποιον περίεργο τρόπο, αυτά είναι που ομορφαίνουν τη ζωή. Και αυτές οι ηθικές και τα ιδεώδη τα πλατωνικά, αυτά είναι η αξία που οι ιδιοι αποδίδουμε στην συλλογική μας ύπαρξη, όχι ως μονάδες αισθητήρων, αλλά συλλογικά ως ανθρώπινο είδος. Και τι κάνουμε τα τελευταία χρόνια; Καθόμαστε και εκπαιδευόμαστε να γίνουμε εμείς μηχανήματα, γιατί αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητά τους στη ζωή μας. Κάνουμε τη σκέψη μας γραμμική, αποφεύγουμε τη σύνθεση, εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο σε εφαρμοσμένες τεχνολογίες και ξορκίζουμε την άγνοιά μας γι αυτά που δεν ξέρουμε βαφτίζοντάς τα ψευδή και ανάξια. Μέχρι και κουμπί δεν είμαι ρομποτ πατάμε, τόσο πολύ στα πούπουλα τα έχουμε τα μηχανήματα! Μετα-ύπαρξη; Αυτοπροσδιορισμός μέσω έκθεσης ιδεών; Αποδοχή από το περιβάλλον μας; Συμμετοχή στην κοινή γλωσσα του περιβάλλοντός μας; Τι κάναμε δηλαδή τόσα χρόνια χωρίς τους υπολογιστές; Τα ίδια δεν κάναμε; Απλά ήθελε και λίγη φαντασία για την μετατροπή των έξωθεν λόγων σε εσωτερικά αισθητηριακά ερεθίσματα, ενώ τώρα θα έχουμε έτοιμο και το θέαμα και το ακρόαμα χωρίς να ιδρώνουμε. Σε λίγα χρόνια αν πάρουν μπρος καλύτερα και τα HUI, θα έχουμε και οργασμούς χωρίς να κουράζουμε τη μέση μας, να πιάνονται τα γοφιά των γυναικών, τα γόνατα, τι τα θες, ίδιο αποτέλεσμα θα είναι. Και πάλι, η συζήτηση δεν είναι τόσο για το gpt, ή τους αλγόριθμους πολύ συγκεκριμένης χρήσης. Ουδόλως με ενοχλεί που υπάρχουν αλγόριθμοι που βρίσκουν τις βέλτιστες τροχιές ενός σωματος σε ένα πρόβλημα 4 σωμάτων για διαφορετικές παραμέτρους που ορίζονται από το χρήστη. Ο ανθρωπομορφισμός όμως, που εμφανίζεται όταν ο υπολογιστής "εκφράζεται" μέσω καθαρά ανθρώπινων μεθόδων (κείμενο, ροή λόγου, μουσική (σε πραγματικό χρόνο, φωτογραφία ή βίντεο (στα πλαίδια τησ τέχνης πάντα), είναι αναπόφευκτος και αυτό είναι πρόβλημα. Το γεγονός ότι αναφέρονται στα limitations ξεκάθαρα και πολύ τίμια κάποια θέματα, ιδιαίτερα το 2 για εμένα (μπορεί να αποφύγει να απαντήσει ενώ ξέρει την απάντηση, αλλά παρ' όλα αυτά παίρνεται η απόφαση να απαντά όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή η έκδοση) είναι μια στρατηγική απόφαση. Η φιλοσοφία, το κίνητρο, η προσέγγιση, αυτά θέλουν μια δουλίτσα ακόμη νομίζω.

Ωραία συζήτηση, Μερικά χρήσιμα δεδομένα, Το chatgpt είναι ένα γενικής χρήσης μοντέλο μηχανικής μάθησης (το οποίο θα λέω AI για συντομία). Μιλάς μαζί του για τα πάντα, τη γυναίκα σου, τον Θεό, συνταγές, κάνει και λίγο κώδικα. Δεν έχει καμία σχέση με εξειδικευμένα ερευνητικά AI τύπου Alphafold2. Επίσης, δεν έχει πρόσβαση στο ίντερνετ από το 2021 και είναι κουτσουρεμένο σε πολλά θέματα για να μην υπάρξουν προβλήματα. ChatGPT is fine-tuned from a model in the GPT-3.5 series, which finished training in early 2022. You can learn more about the 3.5 series here. ChatGPT and GPT 3.5 were trained on an Azure AI supercomputing infrastructure. Limitations ChatGPT sometimes writes plausible-sounding but incorrect or nonsensical answers. Fixing this issue is challenging, as: (1) during RL training, there’s currently no source of truth; (2) training the model to be more cautious causes it to decline questions that it can answer correctly; and (3) supervised training misleads the model because the ideal answer depends on what the model knows, rather than what the human demonstrator knows. ChatGPT is sensitive to tweaks to the input phrasing or attempting the same prompt multiple times. For example, given one phrasing of a question, the model can claim to not know the answer, but given a slight rephrase, can answer correctly. The model is often excessively verbose and overuses certain phrases, such as restating that it’s a language model trained by OpenAI. These issues arise from biases in the training data (trainers prefer longer answers that look more comprehensive) and well-known over-optimization issues.12 Ideally, the model would ask clarifying questions when the user provided an ambiguous query. Instead, our current models usually guess what the user intended. While we’ve made efforts to make the model refuse inappropriate requests, it will sometimes respond to harmful instructions or exhibit biased behavior. We’re using the Moderation API to warn or block certain types of unsafe content, but we expect it to have some false negatives and positives for now. We’re eager to collect user feedback to aid our ongoing work to improve this system. Φαντάζομαι ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε εκπαιδεύονται μερικές δεκάδες μοντέλα εξειδικευμένα στη μουσική. Μέχρι στιγμής δεν έχω ξεκάθαρη άποψη για το τι θα φέρει αυτός ο μαγικός νέος κόσμος. Είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν κύματα ανάλογα με αυτά του web2, ίσως μεγαλύτερα. Θα χαθούν δουλειές, θα γίνει κακή χρήση και θα έρθουν καινοτομίες, ύστερα ίσως δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες. Ελπίζω το μίγμα να είναι τελικά θετικό, συνήθως έτσι γίνεται. Αυτή τη στιγμή στα εικαστικά επαγγέλματα γίνεται πόλεμος, midjourney και stable diffusion έχουν φέρει τα πάνω κάτω, Αν και η δική μου δουλειά είναι στη λίστα, καταλαβαίνω ότι αυτό δεν απασχολεί τον περισσότερο κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν χωρίς να αφιερώσουν χρόνο να εκφράσουν με μια εικόνα την ιδέα τους, να τη βάλουν στον τοίχο τους, να τη μοιραστούν με τους φίλους τους και τους πελάτες τους. Πιθανότατα το ίδιο θα συμβεί και με τη μουσική. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που χαίρονται περισσότερο τη διαδρομή προς τη δημιουργία από το αποτέλεσμα, ο περισσότερος κόσμος όμως θα θέλει να γράψει ένα τραγούδι έτοιμο, ενορχηστρωμένο και να το ανεβάσει στα σόσιαλ απλά τραγουδώντας το. Ποιος θα του πει ότι δεν είναι δικό του, ότι δεν έχει αξία γιατί δεν έμαθε ποτέ μουσική; Και αν αρέσει στον κόσμο; Τι σημασία έχει πόσο χρόνο του πήρε να το φτιάξει. Παρακολουθώ την κουβέντα με ενδιαφέρον.