Προς το περιεχόμενο
  • Ανακαλύψτε τη μουσική του Noiz
  • Long journey's End

       (1 κριτική)

    atreu73

    Long journey’s end
    I’m not that old my love
    The gods I can withstand, they’re half the man I am
    And not too big to fall

     

    So take my hand
    And lead me through your door
    The ancient olive bed I made awaits
    To make us whole

     

    And have me there
    Your husband and your king
    Our moans will put the sun to sleep
    Our sighs will guide the wind

     

    And see me bare
    And touch these wounds
    Of long and fearless battles won
    Award them one and all

     

    Long journey’s end
    My son so tall
    The poet calls, I have to leave
    But know my love


    • Like 1

    Feedback χρήστη


    ex-Πάνος Χελιδόνης

       1 από 1 μέλος βρήκαν αυτή την κριτική χρήσιμη 1 / 1 μέλος

    Αυτό το τραγούδι είναι γεμάτο εκπλήξεις.

    Προτού να πατήσω καν το play, διάβασα τους στίχους. Άρχισα να φαντασιώνομαι έναν ρωμαλέο πολεμιστή που επιστρέφει από δύσκολους αγώνες, που αψηφά και τους θεούς ακόμα, που αδημονεί να ξαναβρεθεί με την αγαπημένη του, που η «επανένωσή» τους αγγίζει αστρικά επίπεδα και επηρεάζει τα στοιχεία της φύσης και που τελειωτικά δημιουργεί τον καρπό της απόλυτης αγάπης, ενσαρκωμένης στα μάτια ενός παιδιού. Γεμάτος από περιπέτειες, από ζωή, από θάνατο, από μάχες και ηδονές, ο ήρωας δηλώνει «έτοιμος» για την μετάβασή του στο ουράνιο επίπεδο, στο «μετά από εδώ» κατά κάποιον τρόπο. Οι παραπάνω θεματολογίες μου θύμισαν το στιχουργικό ιδίωμα επικών τραγουδιών από συγκροτήματα τύπου Manowar κλπ. Και ύστερα, πατώντας τελικά το play, ξεκινούν οι εκπλήξεις.. Σύνθεση, ενορχήστρωση και εκτέλεση, έτη φωτός μακριά από το επικό ύφος στο οποίο μας προδιαθέτουν οι στίχοι. Συγχορδίες που παραπέμπουν σε νανούρισμα τόσο πολύ μακριά από το επικό ύφος μιας μέταλ σύνθεσης, που, αναρωτήθηκα, μήπως ερμήνευσα τον στίχο λάθος; Μήπως είναι γραμμένο με συμβολικό τρόπο για το παιδί; Ένα είδος κληρονομιάς που θα αφήσει ο πατέρας; Αλλά τελικά όχι, καλά κατάλαβα, διότι οι στίχοι που μιλούν σε δεύτερο πρόσωπο αφορούν την αγαπημένη του, άρα άκυρο. Το lead φωνητικό σχεδόν μουρμουριστό, κατά στιγμές φάλτσο και κατά στιγμές γραμμένο ως double-track voice, επίσης μακριά από το ύφος και το εννοιολογικό περιεχόμενο των στίχων, μου έμοιασε σαν οδηγός για όταν θα το πάρει να το μάθει ο κανονικός τραγουδιστής που θα το εκτελέσει και θα το κάνει δικό του, καλύτερο και σωστότερο. Σε αυτή την εντύπωση σιγοντάρισε και η απολύτως basic εως ανύπαρκτη ενορχήστρωση, με ένα σκέτο πιάνο που επίσης μοιάζει να έχει παιχτεί έτσι ώστε να δώσει τη βάση για όταν θα έρθουν οι κανονικοί οργανοπαίχτες ή ο κανονικός ενορχηστρωτής.. Καταλήγοντας, το όλο εγχείρημα έχει την χροιά ενός κλασσικού demo, που όσοι το ακούσουν και συμβεί να τους αρέσει, θα περιμένουν με αδημονία την τελική, κανονική, ολοκληρωμένη εκδοχή του τραγουδιού και ίσως τότε, να μπορέσουμε όλοι να καταλάβουμε γιατί υπάρχει αυτή η έντονη αντίθεση στο ύφος και τα νοήματα και γιατί η εκτέλεση είναι τόσο απλοϊκή και ποιες είναι τελικά οι προθέσεις του συνθέτη, αν υπάρχουν προθέσεις δηλαδή, γιατι από αυτό το πρωτόλειο άκουσμα δεν γίνονται διόλου αντιληπτές. Η πρότασή μου προς τους υποψήφιους ακροατές είναι να το προσπεράσουν ως δοκίμιο και να περιμένουν ώσπου να το ακούσουν στην ολοκληρωμένη του μορφή, που είμαι σίγουρος ότι θα είναι απείρως ανώτερη.

    Συνδέστε για να ασκήσετε κριτκή
    Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες


  • Περήφανοι Όλοι - Χορωδία Λύχνος

    Διασκευή του γνωστού τραγουδιού του Πασχάλη Αρβανιτίδη (το οποίο είναι διασκευή του John Barleycorn must die, παιγμένο από πολλούς, ανάμεσα στους οποίους και οι Traffic).  Εγώ εδώ προσφέρω τον απλό και ταπεινό ήχο της Telecaster μου, της ακουστικής μου, καθώς και τον ακόμα απλούστερο ήχο της φωνής μου...

    Nekkon
    Nekkon
    Music 7

    Κρυφές Αλήθειες - Ο δρόμος αλλιώς

    Το video ξεκινάει από το 0.25.  Σχόλια ευπρόσδεκτα...

    dimigournelis
    dimigournelis
    Music 5

    Τα Λόγια Που Ξεχάσαμε - roberto30

    Τα λόγια Που Ξεχάσαμε   (Chorus 1)  Στα μάτια μας πως σβησανε οι τόσες ανηφόρες, Σα λόγια που ξεχάσαμε πώς είπαμε εμείς.   (Verse 1) Πες μου λόγια που μέσα μου θα μείνουν Δωσ'τους χρόνια  να ακούω να ηχούν.    (Chorus 2) Στη στράτα μας δεν έμειναν παλιές γλυκές αλήθειες. Συνέχεια προσπερνούσαμε κάθε μας "σ' αγαπώ".   Η μοίρα τα κανόνισε, έθαψε την ελπίδα . Βράδια ανυπόμονα, την θες, μα δεν θα 'ρθει.   (Verse2) Πάνε

    roberto30
    roberto30
    Music 9
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου