ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ
(Verse)
Πρώτη φορά
ανεβαίνω τα κάγκελα
ματιά να ρίξω
τι συμβαίνει από εκεί
ποιοι ζουν στο χώμα
και μου δίνουν παράγγελμα
ζωή να ζήσω
όπως κάναν κι αυτοί
Πρώτη φορά
να μη νοιώσω παράξενα
αυτί να στήσω
για να ακούσω φωνή
Οι πρόγονοί μου
θα με βλέπουν σαν φάντασμα
και θα ρωτάνε
εδώ τι θέλεις εσύ
(Chorus)
Μοιάζει αλήθεια ο θάνατος
να ναι τόσο μικρός
σα καρφίτσα που χάθηκε
ένας φόβος παλιός
Και όλα αυτά που σου έλεγα
έχουν κολλήσει στα αυτιά
δώσμου μόνο δυο όνειρα
για να τα θάψω κι αυτά
(Verse 2)
Πρώτη φορά
είναι ο κόσμος ανάποδα
αίμα δεν τρέχει
δεν μ' αγγίζει η βροχή
Μες το μυαλό μου
όλα μοιάζουν παράλογα
πάω να φωνάξω
μα δεν έχω φωνή
Πρώτη φορά
λες και βλέπουνε φάντασμα
τρέχουν μακριά μου
ο κόσμος παραληρεί
μα έτσι ήμουν
και στον κόσμο τον άλλονα
στο ίδιο έργο
νεκροί - ζωντανοί
(Chorus 2)
Μοιάζει αλήθεια ο θάνατος
να ναι τόσο μικρός
σα καρφίτσα που χάθηκε
ένας φόβος παλιός
Και όλα αυτά που σου έλεγα
έχουν κολλήσει στα αυτιά
δώσμου τώρα δυο όνειρα
για να τα κάψω κι αυτά
-
8
