Entropia

Χαχαχαχα!!! Είδες τι χάος δημιούργησες με μια απλή ερώτηση που έκανες;;;! Και δεν είσαι κιθαρίστας!

Φίλε Panagioti, αν σου αρέσει αυτό το στυλ παιξίματος και θέλεις να πάρεις στοιχεία από αυτό ασχολήσου με τον Romeo, μπορείς να βρεις άνετα το βίντεο του-αν δεν το έχεις κάνει ήδη!-όπως και τα αντίστοιχα transcriptions. Τσέκαρε επίσης και άλλους του είδους όπως Stephan Forte, Herman Li, Vinnie Moore, Jason Becker κ.τ.λ.

Ναι, ο Allen είναι Θεός! Περιμένω πως και πως να έρθουν Ελλάδα κάποια στιγμή...σίγουρα ο Romeo είναι και από τους κορυφαίους συνθέτες στο είδος όπως και ως κιθαρίστας. Σίγουρα πάντως, ο Romeo δεν γίνεται ''πονοκέφαλος'' όπως συμβαίνει πολλές φορές με τον Malmsteen λόγω του υπέρμετρου εγώ τού!

Άψογη τεχνική, όπως και οι υπόλοιποι Symphony X. Κατά τ'άλλα, αν θέλεις να ασχοληθείς με τον Romeo, η κυριότερη τεχνική που έχει νόημα για εμένα να ασχοληθείς είναι τα tapping+string skipping που χρησιμοποιεί και αποτελεί και πάλι για μένα την τεχνική σήμα κατατεθέν του. Στα υπόλοιπα, όπως και όλοι οι κιθαρίστες αυτού του είδους neoclassical-shred τα οφείλουν στον Malmsteen, όπως και αυτός με τη σειρά του σε κάποοιους άλλους...! Υ.Γ. Τσέκαρε αν θέλεις και τον Stephan Forte από Adagio.

Χμ..αν κάνεις παύση κάθε φορά για να σκεφτείς τι θα παίξεις στη συνέχεια νομίζω οτι κάπου θα χάσεις τη ροή σου. Αν είσαι εντάξει με τα modes σου και νιώθεις άνετα πάνω στην ταστιέρα, απλά προσπαθείς να "μεταφέρεις'' αυτό που ακούς μέσα στο κεφάλι σου πάνω στο όργανο. Τωρά αυτό πως μεταφράζεται...μπορεί να είναι μια παύση στα 4 μέτρα, δύο στα επόμενα 4 κ.τ.λ. όπως σου βγει. Επίσης, σημαντικό θεωρώ οτι είναι να αφήνεις και τους άλλους μουσικούς να αναπνέουν, δηλαδή να χρησιμοποιείς τις παύσεις και για όφελος δικό σου αλλά και για δικό τους!