Shelter

Δίπλα απο εκει που εκανες subscrive εχει pulldown menu και επιλογή "Αναίρεση ακολουθίας".

Πάντως αν την πάρεις, ειμαι περιεργος να δω αν είναι οντως έτσι κανελί αυτο το Laurel στην ταστιέρα.

Νομίζω ότι αυτό που προσπαθούν να πουλήσουν είναι ότι έχουν φτιάξει τους ενισχυτές έτοιμους απο το ράφι με αυτά που συνήθως οι μουσικοί έκαναν με μόντες στους Hot Rod και τους απλούς Ri. Δηλαδή έχουν βάλει παντού celestion, εχουν προσπαθήσει να μειώσουν το βάρος (δεν ξέρω τι πέτυχαν σε αυτό βέβαια), και εχουν κανει βελτιώσεις στο κυκλωμα για καλύτερη απόδοση. Πάντως εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια όλη η παγκόσμια επαγγελματική μουσική σκηνή με τους απλούς HR και Ri έπαιζε και παίζει και όλα μια χαρά. Ο δε HR deluxe είναι μάλλον ο πιο μοσχοπουλημένος ενισχυτής και όλα τα backline έχουν 3-4. Σε όποια συναυλία πας, τον βλέπεις. Επαγγελματικός ενισχυτής είναι ενα εργαλείο που σου λύνει τα χέρια σε όλες τις συνθήκες και αυτό για τους περισσότερους σημαίνει: 1) Εύκολη μεταφορά με καλο ήχο. Δηλαδή μάλλον combo, 12'' και φυσικά με χαμηλά επίπεδα θορύβου. 2) Μικρό βάρος (όσο γίνεται). 3) Ικανη ισχύς με power scaling. Έτσι ώστε αν σήμερα παίζεις στην Ίντριγκα και αύριο στο θέατρο βραχων να έχεις επιλογή. 4) Καλή ποιότητα κατασκευής ώστε να μην αγχώνεσαι για το αν θα μείνεις απο ενισχυτή Σάββατο βράδυ. Ή θα τον ανακατασκευάσεις μετά απο κάποια χρόνια. Τώρα αν και προσωπικά δεν το θεωρώ απαραίτητο, βλέπω ότι η αγορά επιμενει σε build in reverb + tremolo άρα μάλλον ζητιέται.

Δεν ειναι στο bundle το προβλημα. Στο sunburst ειναι! Δε μου αρεσει όπως είναι βαμένο και δειχνει ασχημα το basswood απο μέσα. Παρε ενα solid χρώμα να μη βλεπεις το ξύλο. Ο λάκκος είναι ότι μάλλον όλοι έτσι σκέφτονται και τους μένουν πίσω όλες οι sunburst.

Όπως σου ξαναέγραψα, θεωρώ ότι χωρις το jazzmaster tremolo δεν ειναι jazzmaster. Αλλα αμα εισαι αναμεσα σε αυτες τις 3, τότε σιγουρα Seafoam Green.

Βασικό στοιχείο είναι να μην σκέφτεσαι που πήγε ο "χαμένος" χρόνος στη ζωή που πέρασε. Και βάζω το χαμένος σε εισαγωγικά γιατι είναι όντως χαμένος μόνο εάν υπήρξε αντιπαραγωγικός χρόνος. Ωστόσο εάν υποψιάζομαι σωστά, θα σε παρακινούσα να μη θεωρείς χαμένο το χρόνο που αφιέρωσες σε κάτι άλλο σημαντικό και πιο επείγον στη ζωή σου και αυτό σε έκανε να βάλεις πιο πίσω σε προτεραιότητα τη μουσική. Δηλαδή εάν αποφάσισες κάποια στιγμή ότι έπρεπε να κάνεις και μια δεύτερη δουλειά, πιο προσοδοφόρα για να τα βγάλεις πέρα, ή να σπουδάσεις και κάτι άλλο ή να επιλύσεις προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα ή να αντιμετωπίσεις ένα θέμα υγείας, τότε αυτά είναι παράσημα στη ζωή σου και άξιζαν το κόπο. Όσον αφορά τη μουσική, προσωπικά οι δικοί μου στόχοι άλλαξαν μέσα στο χρόνο και έγιναν πιο ρεαλιστικοί και πιο προσαρμοσμένοι στη ζωή μου όπως διαμορφώθηκε. Δεν τους έχω πετύχει ακόμα όλους, αλλά αν κοιτάξω συνολικά τη ζωή μου είμαι εντάξει και αυτή τη στιγμή με τα πράγματα όπως έχουν.

Και άλλος SRV ?

Ή απλά δεν επικοινώνησε καλά η αποθήκη με το τμήμα παραγγελιών. Μου εχει συμβει 2 φορες να μου στειλουν μειλ οτι δεν εχουν κατι ή οτι δεν μπορούν να μου στειλουν κάτι και τελικά να έρχεται! Αλλα συνέβη και τις 2 φορες απο Ασία.

Flashback αυτό το ποστ... Ακόμα θυμάμαι το πόσος κόσμος είχε μαζευτεί τότε στη συναυλία στο six dogs που είχε διοργανωθεί για να μαζευτούν τα έξοδα για τις θεραπείες του. Άνθρωποι άσχετοι μεταξυ τους που απλά ήθελαν να βοηθησουν εναν ανθρωπο που δεν ειχαν καν γνωρισει.

Με επηρεάζει πολύ η συνολική εικόνα και αύρα του εκάστοτε καλλιτεχνη, σε βαθμό που η μουσική μου γνώμη διαμορφώνεται με γνώμονα αυτή την εικόνα σε ποσοστό που πλησιάζει το 50%. Μάλιστα άργησα να το παραδεχθώ στον εαυτό μου αλλά με καλλιτέχνες που δε μου αρέσουν, δυσκολευόμουν να αποδεχθώ τη μουσική τους και ενδεχόμενα καλοδουλεμένα πράγματα, επειδή μου στραβοκαθόταν όχι η σκηνικη παρουσία, αλλά η εικόνα τους και οι απόψεις τους.

Η μισή δουλεία είναι κλεισμένη...

Δεν χτυπάς ενα endorsement απο HB? και χτυπα τους αλύπητα στο ινστα.

Σου λειπει το jazzmaster τρεμολο όμως. Ξέρω ότι δε σε ενδιαφέρει αυτο το budget αλλά η Squier J.Mascis είναι πιο "Jazzmaster".

Στα 8 μου ο παππούς μου με έμαθε να φτιάχνω ελλήνικό και έτσι αρχισα να φτιάχνω για όλους στο σπίτι. Εννοείται οτι ταυτόχρονα ξεκινησα και να πίνω και ελληνικο και φραπε. Πέρασα πολλά στάδια μεταξυ των οποίων αργότερα ως φοιτητής έπινα για 6-7 χρονια 9 φραπε τη μέρα (χωρις υπερβολη, και εννοείται οτι αργοτερα το πλήρωσα). Αργότερα περασα μια φάση που τους μειωνα στον 1 την ημέρα και τους αύξανα στους 3. Μπρος πισω. Με εξαίρεση 2 χρόνια στην Ιταλία που σε γενικές γραμμές έζησα φοβερές στιγμές με τον καφε (και το φαγητο). Στη δουλεια για περιπου 10 χρονια βάρδιες έπινα διάφορους και σε διάφορες ποσότητες. Μεταξύ των οποίων και μια αεροδρομιακή εφεύρεση που βάζεις έναν διπλό εσπρέσσο σε κούπα και γεμιζεις το υπόλοιπο με γαλλικό ως πάνω. Τα τελευταία 3 χρονια δεν ξεπερνάω τους 2 εσπρέσσο την ημέρα, αλλά έχω γινει φοβερά ιδιότροπος με το ποιος τον φτιαχνει και πως. Αποτέλεσμα ειναι να πινω εσπρέσσο μονο απο 2 μαγαζια έξω και στο σπιτι ελληνικο ή φραπε το καλοκαιρι. Συχνά κάνω αποχή για ολη τη βδομάδα απο τον καφε και πινω μονο το ΣΚ για κοινωνικους λογους, ενω ολη την υπολοιπη βδομαδα αφεψήματα απο βότανα (κυριως σιδερίτη και φασκόμηλο. Ειδικα ο σιδεριτης του Πηλίου ειναι ο καλύτερος). Ποτέ δεν τον εχω ανακατέψει με γάλα ή κατι αλλο ή δεν πινω ντεκαφεινε (εχει άλλη γεύση). Ζάχαρη έβαζα μέχρι τα 20 περιπου. Μετά μαζι με τα υπολοιπα γαστρονομικα μου γουστα (αρχισα να τρωω πολλά που δεν ετρωγα) αλλάξε και αυτο και τον πινω σκετο εκτοτε. Θεωρώ τον ελληνικό και τον εσπρέσσο τους καλυτερους καφέδες, με την προυπόθεση οτι ειναι σωστα φτιαγμενοι. Η ειρωνία της τύχης ειναι οτι ο πεθερός μου έχει παραδοσιακό καφενείο.

Δεν ξέρω αν το κανουν ακομα αλλά παλιά η εταιρεία πλημμύριζε με κόλλα το κύκλωμα για να μην μπορεί να παρεμβει κάποιος και να το επισκευάσει και να υποχρεωθεί ο κάτοχος σε αντικατάσταση.

Αναμένω γιατι η goldtop μου αρεσει και εμένα

Λάκη λέγε... τι ακολουθεί?

Τέτοιον έχεις?

Ω ρε Γιώργο... έπιασες τον ήχο των Teardrops στο So easy to love you σχεδον. Μπράβο και πολύ όμορφη.

Εχει και delay, και strymon flint και overdrive. Και αλλάζει όλη την ώρα ειδικά τα od. Απλά δε τα βαζει σε extreme ρυθμίσεις.

Περι γούστων ουδεις λόγος... Αλλά εγω σε μικρό live, vox ac30 (δικο μου, δηλαδη να τον κουβαλήσω εγώ ) δε θα τον έπαιρνα. Και ξεκάθαρα για πρακτικους λόγους όχι περι ήχου. Και μιλάω πάντα για χρήση με πετάλια να το αποσαφηνίσω. Εξου και λέω ότι δε με ενδιαφέρουν τα εφέ στον ενισχυτή.

Θεωρώ ότι η Gibson απευθύνει το προιόν της σε μουσικούς που έτσι και αλλιώς έχουν εναν πιο vintage προσανατολισμό στον ήχο τους. Κάποιος που παιζει πιο μοντέρνα πράγματα μάλλον δε θα κοιτάξει προς τα εκει τόσο σε ενισχυτή όσο και σε κιθάρα. 7-12w ενισχυτής με μικρό μέγεθος και βάρος, λιτό πάνελ και plus τα εφέ, αλλά και την ευκολία του power scaling που είναι πλέον σημαντική, είναι πολύ δελεαστική λίστα για κάποιον που θέλει εναν ενισχυτή για να τον σύρει απο δω και απο εκεί. Βέβαια στο ερώτημα γιατι να μην πάρω fender deluxe rev αντι για τον falcon 20 ή blues jr και να του κανω και μερικες αλλαγές αντί για τον falcon 5, δεν έχω απάντηση. Νομίζω ότι το κύριο ερώτημα θα έπρεπε να ειναι αυτό που ειπε ο SF. Προσωπικα μάλλον μου αρέσουν, αλλά όχι γιατι γραφουν gibson. Απλά συγκεντρώνουν χαρακτηριστικά που ενδιαφέρομαι.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι ισχυρίζονται ότι βρήκαν τη στιγμή που το ίντερνετ είναι γεμάτο με σχέδια ενισχυτών (μαζι με αυτων της gibson). Οι ενισχυτές έχουν ενδιαφέρον για μεγάλη μερίδα μουσικών που παίζουν σε μικρές σκηνές (που είναι η μεγάλη πλειοψηφία), και ακούγονται ωραία από τα βίντεο. Όντως είναι και ωραίοι εμφανισιακά αλλά στην τιμή που ανακοινώνουν δεν είναι και deal breaker...