Κάτι πήρε το μάτι στο Lost Bass Project.
Δώσε το... γαργαλιστικό παρασκήνιο.
E, δεν τα κατατάσσω και στην κατηγορία "Fender Jazz bass 1978 ash" , αλλά απ' όσα έχω πιάσει στο παρελθόν τα "τσουβάλιασα" στην κατηγορία "αρκούντως βαρύ".
Πάντως το Hofner και το Rick για τα δικά μου "γούστα" έχουν κάτι "κοινό": Δεν μπόρεσα (μα με την καμία) να τα βάλω επάνω μου. Αυτή η γωνία που έχουν και τα δύο (ή η απουσία της καμπύλης) στο πίσω μέρος του σώματος, εργονομικά είναι η "κόλαση του Δάντη".
Και καλά, τα Hofner είναι διαχρονική μου αντιπάθεια (μαζί δε με flat χορδές, ανατριχιάζω μόνο και στη σκέψη), αλλά επειδή τα Rick μου έκαναν "κούκου"- βλέπε Geddy- πολλές φορές στο παρελθόν φλέρταρα μαζί τους με "καλό" σκοπό.
Αλλά μόλις τα έβαζα επάνω μου, δεν μπορούσα με τίποτα να τα βολευτώ... Ως εκ τούτου έμεινε ο ανεκπλήρωτος "έρωτας" για λόγους καθαρά πρακτικούς. Βέβαια απέκτησα το Geddy Lee (FJB) οπότε δεν υπήρχε λόγος για άλλους... έρωτες.