Terry RoscoeBeck5

χωρίς να το έχω τσεκάρει τώρα- αλλά από παλιότερες έρευνες αγοράς, ένα παρτκαστερόκούστουρο- με κσύλα πγιότητος (σώμα μπράτσο), νιτροβαψίματα a Kostas, ηλεκτρικό/μαγνητό και λοιπά τσουμπλέκια (καβαλάρηδοκλειδιά) κλπ, έβγαινε κοντά στο 1200αρι Οπότε σε σχέση με αυτά τα επανεκδιδόμενα κσύλα μπορείς να φτάσεις σχεδόν και 50% κάτω. ;D

Ε, πάνω κάτω κάνα 800-1000 θα το γλυτώσεις (σε σχέση με τα 2000+ )

Ναι, αλλά εδώ και το ζητούμενο: Το να ασχοληθούμε με ένα (τεχνηέντως) γελοίο ζήτημα, για να μην ασχοληθούμε με τα πραγματικά ζητήματα ;) Δεν λέμε για το φορολογικό του «γερό λαδά» Στουρνάρα, που μας αλλάζει τον αδόξαστο ή τις αυξήσεις της ΔΕΗ που θα μας αλλάξει τα φώτα εφέτος... Αναπαράγουμε την «στικιάδα»...

;D ;D ;D +10000000000000000000000 Αφτό ίνε, τα είπες όλα 8) Γιαλαζτί mojo γίνεται; Δεν γίνεται... ;D

Όχι βρε... Αν είναι κάνα alder δεν τρέχει κάστανο. Και τα «τούβλα» είναι τα ash που ξεκίνησε να βγάζει από το '76 μέχρι το '80 κάτι :D Αλλά καλό είναι να έχεις τον... «μπλουζίστα» από κοντά just in case ;D

Μπα εγώ έμαθα άλλα, από τον μπατζανάκη, του κουμπάρου, της ξαδέρφης, του κολλητού, της θείας της συνεργάτιδας ;D Όπως μου είπε έγινε ως εξής: Βασικά ήταν ατύχημα. Όπως καθόταν στο γραφείο του και το επεξεργαζόταν ήταν πολύ προβληματισμένος. Το κρατούσε στα χέρια και ίδρωνε... Τι να κάνω με τούτο, μονολογούσε... Νωρίτερα όμως είχε φάει κάτι γαρδουμπάκια και τον είχαν θερίσει. Άρχισε να τον πηγαίνει «ζωμός» ;D Μετά από μια ηχηρή εκκένωση αερίων, έφυγε τρέχοντας για το WC... Έλα όμως που μέσα στην φούρια του τα έφερε έτσι η κατάρα και το στικάκι του έπεσε και από μια σατανική σύμπτωση έκατσε κάθετα σε μια πτυχή της καρέκλας... Μόλις επέστρεψε ανακουφισμένος έκατσε και συνέβη το μοιραίο... Βλέπεις μαύρη η καρέκλα, μαύρο το στικάκι... χάθηκε στην μαύρη τρύπα ;D Και δυστυχώς κάπως έτσι καταστράφηκε... ΥΓ: Τα άνωθεν αποτελούν προϊόν μυθοπλασίας. Αλλά και οι επίσημες «εκδοχές» προϊόντα μυθοπλασίας είναι ;)

Τελικά έχουν νίτρα αυτά τα... κσύλα; ;D (πλην 74) Ξέρει κανείς; Πάντως θα συμφωνήσω με τον supremo- παρότι πάντα γουστάρω 7ενδερ ;D- ότι η κατάσταση είναι (κάποιες φορές εκνευριστικά) μαρκετάδικη . Και φυσικά θα συμφωνήσω και με τον Nikoubi- τα καρά στάνταρτ μοντέλα της ήταν, που κόστιζαν στα μισά λεφτά ;) Και κακά τα ψέματα: Εταιρίες σαν την Gibson και την Fender είναι «εγκλωβισμένες» στις «δάφνες (μοντέλα) του παρελθόντος» τους. Δεν θα πάει κάποιος να πάρει κάνα... διαστημικό κούτσουρο πχ αλά Dingwall ή Ritter, το οποίο επάνω του θα γράφει Fender. Κάνα Jazz ή κάνα P θα πάρει. Όποτε πήγε να το κάνει η Fender- στα 80ς κυρίως με κάτι «εξτραβαγκάντ» κσύλα- αυτά πήγαν άπατα. Έτσι για να πουλήσει, θα πρέπει να ανακυκλώνει τα... δαφνόφυλλα ;D Όμως αυτό το «retrospective» είναι αυτό που «πουλάει» επί το γενικότερο, ο θρύλος του αλλά και οι θρύλοι (των μουσικών) που είναι συνυφασμένοι με το όργανο κλπ. Εν κατακλείδι κάτι πρέπει να πουλήσουν και αυτοί ;D Και θα επαναλάβω ότι με 2000+ ευρώ βρίσκεις 74αρι Jazz από τα τότε ;) ΥΓ: Ευτυχώς που υπάρχει(ς) και ο SF και λύθηκε επιτέλους η απορία με τα νίτρα 8) ;D

lacquer finish στο pickgurd. Τι να σε πω... μάλλον πολυουρεθάνη είναι τα βερνίκια οπότε vintage αλλά στο περίπου ;D Πάντως δεν έτυχε να πιάσω κάνα από αυτά στο χέρι, αλλά για να λες ότι έπαιζε θα έπαιζε. Απλά στην περίπτωση του 74 Jazz- και σαν κάτοχος Geddy Lee- νομίζω ότι την κάνεις την δουλειά με τα μισά λεφτά. Το κουτσουράκι παίζει υπέροχα. Από την άλλη και no offense ;D με 2000+ ευρώ θα έπερνα late 60ς early 70ς original jazz κούτσουρο και όχι κάποια επανέκδοση. Φυσικά τα P είναι άλλου παπά ευαγγέλια- με 2000+ δεν παίρνεις ούτε τα... καπάκια του 58 ;D ;D ;D

Καλά μας τα λένε... αλλά όχι και τόσο καλά ;D Στα 50ς- 60ς μοντελάκια απουσιάζουν οι «μαγικές» λέξεις- nitro finsh ;) (ή τουλάχιστον εγώ δεν τις είδα) Και μια μικρή παρατήρηση: 2.000 δολάρια για το '74 δεν θα τα έδινα ούτε για πλάκα. Με τα μισά παίρνεις ένα ωραιότατο Geddy Lee που επί της ουσίας είναι ένα 74αρι. Το Japan όμως και όχι το Mexico που πλασάρει τώρα ο «Θωμάς». ;)

Όπα. Το user name στις αγγελίες ΔΕΝ είναι το ίδιο με αυτό του forum. Μήπως εκεί το έμπλεξες λιγάκι;

Σε αυτό έχεις απόλυτο δίκιο. Απλά εδώ νομίζω ότι υπάρχει ένα «κακόβουλο» στοιχείο- με την διαγραφή του λογαριασμού- το οποίο αφήνει παρακαταθήκη για μελλοντικά «δαγκώματα».

θα ήθελα απλά να υπενθυμίσω ότι δεν είμαστε «δικαστήριο», αλλά πάντα σε τέτοιες ιστορίες εντός του forum, καλό θα ήταν να υπάρχει και ο αντίλογος για να έχουμε μια ισορροπημένη «εικόνα» του συμβάντος. Τώρα αν ο αντίλογος είναι μόνο σιωπή, τότε μοιραία θα καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Ιδιαίτερα δε από την στιγμή που όντως υπήρξε εξαπάτηση, καλό θα ήταν να αποτρέψουμε επανάληψη της (τουλάχιστον εντός του Noiz) και να προφυλάξουμε τα μέλη.

Αν τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφεις- συγνώμη αν έμμεσα σε αμφισβητώ, αλλά πρέπει να στηριχτώ μόνο στα λεγόμενα σου- τότε η άποψη μου είναι «κρέμασμα στα μανταλάκια», (που λέμε και στην δουλειά). Περιέγραψες τον κλασικό «απατεωνίσκο- λαμόγιο- πονηρό», που μου είναι ιδιαίτερα αντιπαθής.

Λοιπόν θα επιμείνω στην αρχική κρίση μου- like it... Όμως ο Παναγιώτης έχει απόλυτο δίκιο ;) Choose side ;D

Α ναι βρε είναι πολλά... Στο UW demo... Χμ... για περίμενε, τότε άκυρη η κριτική... Να ακούσω και τα άλλα και να επανέλθω τότε ;D

Παρότι η φράση εκεί στο 1.11 και μετά μου θύμισε εντονότατα κάτι (και νομίζω από κάποιο soundtrack), το τεμάχιον με εξέπληξε ευχάριστα. Αν μη τι άλλο είχε ατμόσφαιρα και δημιούργησες μια «κορύφωση». Μπράβο σου.

Βρε πλάκα στην πλάκα δεν είναι κακή η ιδέα Jaguar - και ας μην είμαι και εγώ φίλος. Είναι για το στιλ που θέλει ο φίλος μας και έχουν και αρκούντως «φσιτ- μπόινγκ» σχήμα- βλέπε «μαύρα κλειδιά», που είναι και το ζητούμενο μας ;D

+1000000 Να πω και εγώ; Και μια 12αρα μπορεί να την κάνει υπέροχα (και κυρίως πανάλαφρα) την δουλειά ;D Δεν θυμάμαι απ όξω, αλλά όταν κοιτούσα κάτι σχετικό είδα 12αρες που συχνοτικά κατέβαιναν πιο κάτω από μπόλικες «γκασγκανό» 15άρες, που ήταν του ασήκωτου. Και καθώς γινόμεθα γερούνδια και η λέξη mobility αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, το 12αρι είναι ταμάμ ;D

Πάνω που είχα αρχίσει να ανησυχώ ;D ;D ;D Που είναι αυτό το αγόρι; Εδώ η συζήτηση έχει ανάψει για τα... κσύλα της Warwick ;D ΥΓ: Πέρα από την πλακίτσα- όπως τα έχουμε πει και κατ ιδίαν- κάποια από αυτά τα... κσύλα είναι μια χαρά ;)

Έχεις απόλυτο δίκιο στην τοποθέτηση σου- δεν διαφωνούμε καθόλου απ' αυτού. Απλά στο παρελθόν, το ζήτημα έχει συζητηθεί ενδελεχώς και διεξοδικώς- καταλήγοντας φυσικά στα αναμενόμενα... αδιέξοδα ;D Όχι βέβαια ότι αυτό ήταν απαραίτητα κακό... Μόνο που τα έχουμε πει και ξαναπεί. Βέβαια πάντα υπάρχει χώρος στο τραπέζι για νέες τοποθετήσεις/ ιδέες/ απόψεις.

;D ;D ;D Να κάνεις ένα ωραίο σουφλέ τότε... Κουνουπίδι, κρέμα γάλακτος, λίγο μοσχοκάρυδο, λίγο λάδι , ημίσκληρο τυρί ;D ;D ;D και για κάνα 15λεπτο στον φούρνο ;) ;D ΥΓ: Ψιτ φίλος, το κουνουπίδι πρώτα το βράζουμε... έζι; ;D

Όχι και φιλόσοφος φίλος. Ημιφιλόσοφος (που έλεγε ένας ημίθεος σε παραπέρα «νήμα») ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D @AuditoryDriving: Φίλος αν πάμε (για μια ακόμη φορά) να προσδιορίζουμε τον ορισμό «τέχνη», θα ξεπεράσουμε και το «επικό νήμα» υπό τον τίτλο «συζήτηση περί επικαιρότητας» ;D ;D ;D ;D ;D

Φίλος, δεν ξέρω εγώ από αυτά τα εγχώρια... δικολαβίστικα. Εγώ ξέρω «Σμιθ εναντίον της πολιτείας της Νέας Υόρκης, 1967». ;D ;D ;D Τους πήρε τα... underwear, υπάρχει το δεδικασμένο... βουρ στον πατσά ;D ;D ;D

Χαίρομε που αντιμετωπίζουμε με αυτόν τον τρόπο την διανόηση (βάζω και τον εαυτό μου μέσα). Ποτέ κανείς δεν έχασε ανοίγοντας τις αντένες του στην σκέψη, απ' όπου και αν προέρχεται αυτή. Το τι θα κρατήσει βέβαια, είναι δικό του ζήτημα... το πως θα την φιλτράρει- επεξεργαστεί κλπ. Το ίδιο και με την τέχνη- για να επανέλθω στο κυρίαρχο ερώτημα, εξατομικεύοντας το στην μουσική: Όταν με ρωτάνε τι παίζεις (δηλαδή στιλ μουσικής) δεν έχω απάντηση. Αν με «κατατάξω» ως ροκ ή και εγώ δεν ξέρω τι, αμέσως αποκτώ ένα «μονοδιάστατο» που δεν με εκφράζει. Δεν μπορώ να απορρίψω μια φόρμα για χάρη μιας άλλης, καθώς σε πολλές και συχνά ετερόκλητες μεταξύ τους μουσικές και στιλ, διακρίνω τόσο ενδιαφέροντα πράγματα, που θα αδικούσα τον εαυτό μου αν επέλεγα την μια και μόνη «διάσταση». @Κύριε συνήγορε: Το δεδικασμένο ;D Μα κάνουμε έναν φιλικό διάλογο- οπότε χρησιμοποιούμε διαλεκτικά επιχειρήματα στο πλαίσιο του συναμφότερου ;) ;D Ποια «πανηγυρικότητα» βρε... για τα πανηγύρια είμαστε ;D ;D ;D Και όπως λέει και το ρητό «φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» ;D ;D ;D ;D

Έτσι για να «φουντώσει» ο γόνιμος διάλογος ;D θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση επ' αυτού που σχολίασε ο Παναγιώτης. Ένα από τα «εργαλεία» της διαλεκτικής, είναι αυτό που στις σπουδές μου της δημοσιογραφίας, μας διδάχθηκε ως «νομιμοποίηση της αυθεντίας» ή «νομιμοποίηση από την αυθεντία». Και ο καθηγητής μας, που μας το δίδαξε- από το Πάντειο, του τμήματος πολιτικών επιστημών- ήταν μυαλό ξουράφι (και δεν κάνω πλάκα). Ιδιόρρυθμος τύπος, αρκετά αλαζόνας (λόγο των φοβερών γνώσεων/ σκέψης του), αλλά όταν το ξεπερνούσες αυτό, ήταν απόλαυση να παρακολουθείς το μάθημα του. Η επίκληση λοιπόν στην νομιμοποίηση της αυθεντίας- δηλαδή στην επίκληση μιας κοινά αποδεκτής διάνοιας που χαίρει της καθολικής αποδοχής- έχει ως σκοπό να νομιμοποιήσει την «υπόθεση» του ατόμου που την επικαλείται. Δεν (είθισται) να θεωρείται ως «παραίτηση», αλλά ως ενδυνάμωση του επιχειρήματος του, μέσο της «νομιμοποίησης της αυθεντίας». ΥΓ: Και εγώ είμαι «Καστοριαδικός». Τον θεωρώ ως τον τελευταίο μεγάλο Έλληνα (με όλα τα γράμματα κεφαλαία) διανοητή/φιλόσοφο. Και μπορεί για κάποιους να είναι «εμπόδιο» το γεγονός ότι ήταν αριστερών καταβολών, αλλά μόλις το αντιπαρέλθουν και εστιάσουν στο αμιγώς πνευματικό του έργο, πιστεύω ότι θα το βρουν πολύ ενδιαφέρον.