Terry RoscoeBeck5

ΟΚ μέσα. Μόνο που θα μου επιτρέψεις να πάρω για βοηθούς τους Jazzjoker και Nestor, για να κάνουν το... «σκάουτινγκ» για το καστ ;D ;D ;D

Ε, ΟΚ... Έχεις άλλα... Γέφυρα, λίμνη, φράγμα. Αντί για οχήματα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις jet ski για παράδειγμα (και wet t-shirt με τόσο... νερό) ;D ;D ;D Άντε, όλα εγώ θα τα σκέφτομαι; ;D ;D ;D ;D

Άντε Λάκη μου... πάρε καμιά ιδέα για τα επόμενα κλιπ σου ;D ;D ;D Γίνε λίγο πιο τολμηρός- από σκηνοθετικής/ αισθητικής άποψης ;D ;D ;D ;D Γιατί δεν λέω, στο παρελθόν το έχεις «κυκλώσει» το ζήτημα, αλλά κάπου δεν έκανες το παραπάνω βήμα ;D Πρέπει να απελευθερώσεις την δημιουργία σου, να σταματήσεις να αυτοπεριορίζεσαι βρε ;D ;D ;D ΥΓ: Τι ωραίο, απόλυτα «κακό» ήχο που έχει αυτό το αγόρι στην κιθάρα 8)

+1000 Ακριβώς έτσι (και χειρότερα) ;D Εγώ όμως αναφερόμουν στο γενικότερο πλαίσιο- το παγκόσμιο. Το οποίο φυσικά είναι «επιστημονική φαντασία» στην «ειδική περίπτωση» της χώρας- όπως πολύ σωστά το έθεσες. ;)

Σταμάτα βρε γκρίνια ;D ;D ;D Καπιταλισμό έχουν και τα ξαδερφάκια μου στην Ολλανδία και τα περνάνε μια χαρά ;D Αν το θέτεις έτσι, το πρόβλημα δεν είναι σώνει και ντε στον καπιταλισμό, αλλά στην απουσία ή καταστρατήγηση των κανόνων του- που τότε πλήττουν τον ίδιο τον καπιταλισμό. Εγώ προσωπικά δεν έχω αναφερθεί ποτέ εναντίων της επιχειρηματικότητας. Αντίθετα συχνά- πυκνά στο παρελθόν εδώ μέσα έχω «καταγγείλει» αυτό που αποκαλούμε «Σοβιετία» στην χώρα μας. Και το έχουμε συζητήσει μεταξύ μας παλιότερα: Καπιταλισμός με κανόνες. Κέινς και όχι Φρήντμαν ;D Bottom line: Κανόνες.

Για καλή τύχη της Ιρλανδίας, κατοικείται από Ιρλανδούς και όχι από... Έλληνες ;D Έτσι δεν αντιμετωπίζει ούτε τις «αριστερές», ούτε τις «δεξιές» παθογένειες που γεννά η ημεδαπή ;) ;D Και ας μην ξεχνάμε ότι εκεί το «μαγαζί» το φούνταρε το τραπεζικό σύστημα, και όχι το κράτος. Δηλαδή η κρίση εκεί είναι αμιγώς «καπιταλιστική»- οπότε το σύστημα μπορεί να κάνει reset- ενώ εδώ η κρίση είναι θεσμική/δομική που αφορά την υπόσταση του κράτους. Οπότε... βράσε όριζα ;D ;D ;D

Το τεμάχιο είναι ωραιότατο- Αυτά άκουγε ο Γιώργος και μας βασανίζει τώρα στις γνωστές... υπέρ παραγωγές ;D Πάντως νομίζω ότι παραείναι fusion το στιλ για τον κάργα Bensonικό πολυχρονεμένο μας ;D 8)

;D ;D ;D Μπα δεν νομίζω... Κοίτα, επίσημα είναι το Σκοπιανό που θα συζητηθεί- καθώς ο Νίμιτς είναι ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ. Απλά ήταν μάλλον... εωσφορική η συγκυρία ;D @ SF: Απλά υπάρχει μια «δυσπιστία», που υπεύθυνος για αυτήν είναι αυτός που «τορπίλισε» τον αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης (δεν λέω ονόματα) ;D κατά τα αμερικανικά «κελεύσματα» σύμφωνα με αρκετές απόψεις.

Πάντως για να κάνω το «συνήγορο του διαβόλου» ;D ;D ;D ;D ήταν κομματάκι περίεργη αυτή η ξαφνική συνάντηση Σαμαρά- Νίμιτς ::) ;) ;D Ας πούμε ότι ήταν λίγο του... σατανά το timing ;D

Εμ αυτά κάνουν για να μας βασανίζουν ;D ;D ;D Πάρε καλέ μου εκεί πέρα ένα 7ενδερ κούτσουρο να τελειώνουμε, μην βγάζουμε και τα μάτια μας ;D ;D ;D ;D

;D ;D ;D Πάντως παρότι έβγαλα τα ματάκια μου, δεν κατάφερα να... αποκρυπτογραφήσω την μάρκα ΕΔΙΤ: έχω την αίσθηση ότι το τελευταίο γράμμα είναι Κ. Λες αν είναι κάνα... warwick :o ;D

;D ;D ;D Α παπα πα πα πα Πάντως έβλεπα ένα βίδεον των «μαύρων κλειδιών» και ο τύπος έπαιζε με ένα «φσιτ μπόινγκ» κούτσουρο- κάτι σαν ΕΚΟ ας πούμε... ;D ;D ;D

Δεν λέω... ;D Σαφέστατα καλύτερα P/J από σκέτο P Απλά δεν έχω καταλάβει αν θέλει αυτό το configuration- το P/J- ή απλά δύο μαγνήτες, οπότε ανοίγει η «βεντάλια» και στα «κλασικά» Jazz.

;D ;D ;D Ωραίος ο κούτσουρος- η αγαπημένη μου εκδοχή σε P 8) Πάντως δεν έχω καταλάβει... Ο φίλος μας θέλει P/J σώνει και ντε ή απλά του έκατσε στο μάτι το συγκεκριμένο;

Κάθεσαι τώρα και ακούς αυτόν τον... άσχετο ;D Δεν λέω, καλό παιδί, χρυσό παιδί, αξιαγάπητο, να σου ψήσει παϊδάκι να γλύφεις τα δάχτυλα σου, αλλά από βαψίματα... ;D

Αυτά τα αγόρια είναι απόλαυση να τα ακούς- τους έχω παρακολουθήσει live σε διάφορες εκδοχές/ συναντήσεις τους και με άλλους καλλιτέχνες. Και φυσικά... Γιώτη Θεέ πάρε την ΠΑΕ 8) ;D

Πραγματικά πολύ ωραία η αισθητική του. Το κομμάτι δεν μπορώ να πω ότι δεν το άκουσα άνετα, αλλά το βρήκα και λιγάκι αδιάφορο. Σε ένα σημείο δε, μου έφερε κάτι άλλο στο μυαλό, αλλά δεν το βρήκα τι ήταν. Τέλος πάντων, χωρίς να πετάξω την σκούφια μου, θα πω ότι είναι αξιοπρεπές.

Μπράβο και από εμένα. Μελωδικό, μεστό παίξιμο με πολύ όμορφο ήχο. Άξιος 8)

Ε, η αλήθεια είναι ναι, στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και από χόμπι στην ιστορία. Πάντως θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να επαινέσω την τόσο εμπεριστατωμένη ανάλυση σου. Θα ήθελα επίσης να παραθέσω μερικές σκέψεις για την αξία της ιστορικής γνώσης ως εργαλείο βελτίωσης/ αποφυγής κακοτοπιών από τα κράτη, τις κοινωνίες, αλλά και από τα άτομα. Αυτό ίσως απαντήσει και το κεντρικό ερώτημα «τι κάνουμε στο μέλλον». Αναφέρθηκε η περίπτωση της Lehman Brothers. Ένα τρανό παράδειγμα, που δυστυχώς με τον πιο μελανό τρόπο ανέδειξε τι συμβαίνει όταν η ιστορική μνήμη αδυνατίζει. Μετά το Κραχ του '29, η κυβέρνηση Ρούσβελτ, το 1933 πέρασε έναν νόμο που έμεινε στην ιστορία με το όνομα Glass–Steagall Act. Ο σκοπός του ήταν η αποφυγή στο μέλλον των συνθηκών που θα οδηγούσαν σε ένα νέο Κραχ. Αυτός διαχώριζε τις επενδυτικές από τις εμπορικές τράπεζες (τις αποταμιευτικές) και απαγόρευε στις δεύτερες να «τζογάρουν» τα λεφτά των καταθετών τους σε προϊόντα της χρηματαγοράς- παράγωγα, ομόλογα κλπ- που ενίοτε θα μπορούσαν να είναι αμφιβόλου «ποιότητας». Έτσι με αυτόν τον τρόπο διασφαλιζόντουσαν τα χρήματα του κόσμου, από τραπεζικά/ χρηματιστηριακά παιχνίδια- «τζόγο» επί της ουσίας. Ο νόμος καταργήθηκε το 1998 επί κυβερνήσεως Κλίντον μετά από πολυετές «πρέσινγκ» του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι έλεγχοι καταργήθηκαν και 10 χρόνια αργότερα μας οδήγησαν στην περίπτωση της Lehman Brothers. Όπου εκεί οι προσδοκίες της (επί της ουσίας) «φούσκας» της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ, έγιναν παράγωγα, που έγιναν ομόλογα, που πωλήθηκαν από τράπεζα σε Hedge Fund, σε άλλη τράπεζα κ.ο.κ και φυσικά με τα λεφτά του κόσμου, που έγιναν... χαρτοπόλεμος. Τα υπόλοιπα είναι (μαύρη) ιστορία την οποία και βιώνει ο πλανήτης. Η ουσία μας εδώ είναι ότι αν δεν είχαμε ξεχάσει το ιστορικό μάθημα του 1929, δεν θα ήμασταν αναγκασμένοι να βιώσουμε εκ νέου αυτό του 2008. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση μας ως Ελλάδα. Ανακυκλώνουμε τις ίδιες και τις ίδιες διαχρονικές παθογένειες- τις οποίες έχουμε αναλύσει ενδελεχώς- και αρνούμαστε πεισματικά να μάθουμε το «μάθημα» μας. Θέλουμε να δούμε το μέλλον μας; Ας μάθουμε διεξοδικά το παρελθόν μας, για να μπορούμε να αναλύουμε το παρόν μας και να αποφύγουμε την επανάληψη των λαθών στις ημέρες που θα ακολουθήσουν.

Κύριοι, ομολογώ ότι είναι από τις καλύτερες συζητήσεις εδώ μέσα, αλλά είμεθα και κάποιας ηλικίας και το παραξενυχτίσαμε ;D Οπότε σας καληνυχτώ και ες αύριον τα σπουδαία...

Ναι... αλλά... ;D ;D ;D ;D Για παράδειγμα στην κορυφαία σφαγή του 17ου αιώνα- τον Τριακονταετή πόλεμο- η οποία συνέβη μεταξύ Καθολικών - Προτεσταντών ( «καθάρισε» το 1/3 του πληθυσμού της Δυτικής Ευρώπης), είχαμε ένα αξιομνημόνευτο γεγονός. Η καθολική Γαλλία (κατά το τρίτο σκέλος του πολέμου) συμμάχησε με την Προτεσταντική Σουηδία κατά των λοιπών Καθολικών :o Και το όνομα του εμπνευστή της... ανίερης συμμαχίας ;D ήταν Ρισελιέ, καρδινάλιος Ρισελιέ- ο γνωστός ;D Bottom line: Its only politics ;D

Χα, εδώ είναι το ωραίο... ;D Στην δημιουργία των εθνικών κρατών, ο υπεράνθρωπος είναι απαραίτητο συστατικό ;) Όμως ένας υπεράνθρωπος βαγκνερικών διαστάσεων, από το παρελθόν, που αποτελεί τον προπάτορα. Ένα «εργαλείο ομογενοποίησης» των ατομικοτήτων και μια κοινή συνιστώσα που θα τις ενώσει στο όλον. Μανούλες σε αυτό υπήρξαν (ποιοι άλλοι ;D) οι Γερμανοί. Στις σχολές γραφής της ιστορίας, ο 19ος αιώνας χαρακτηρίζεται από την Ιστοριογραφία. Η σχολή που δημιούργησε ο Lepold Von Ranke και ο σκοπός της ήταν η δημιουργία της εθνικής συνείδησης των Γερμανών, με «εργαλεία» μύθους, θρύλους και ήρωες- πχ ο Armin- τα οποία θα έκαναν τον γερμανό να νοιώσει πιο... γερμανός ;D Περιττό να πω ότι αυτή η σχολή ιστορικής καταγραφής πέρασε σε όλα τα εθνικά κράτη της εποχής που ήθελαν να παγιώσουν τους ανάμεσα στις ατομικότητες δεσμούς τους- ομοίως και στην χώρα μας.

Φτου... πάλι θα έχω ενστάσεις ;D ;D ;D Α παπα πα παπα ;D ;D ;D Η ένσταση μου είναι ότι στις γνωστές περιπτώσεις θρησκευτικών διωγμών εκείνης της εποχής, τα αίτια ήταν αμιγώς πολιτικά με «θρησκευτικό περιτύλιγμα» ;D Ας πούμε, Αλκιβιάδης: Τον κατηγόρησαν ότι έσπασε τις Έρμες, αλλά φοβόντουσαν την δύναμη του ως στρατηγού και «αγαπημένου παιδιού» των Αθηναίων. Την έφαγαν στην εκστρατεία της Σικελίας και ηρέμησαν ;D Σωκράτης: Σε μια περίοδο «πνευματικής αποχαύνωσης» για την Αθήνα, ξυπνούσε συνειδήσεις. Δεν βόλευε και «φαγώθηκε». Και ας μην ξεχνάμε ότι ο Πλάτωνας έζησε παρότι ουσιαστικά κατέρριψε το θρησκευτικό mainstream του πολυθεϊσμού, κάνοντας λόγο για τον ένα θεό- το οποίο χρησιμοποίησε κατά κόρον ο άγιος Αυγουστίνος (ο μέγας άγιος του καθολικισμού) αιώνες αργότερα.

Εδώ θα μου επιτρέψεις μια μικρή διαφωνία. Το individuality, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι είναι μια πιο «καπιταλιστική» έννοια (με την καλή έννοια έτσι ;D ;D ;D ) Η μονάδα που «κατακτά» τον κόσμο. Όμως στην εν λόγο ιστορική περίοδο η ουσία ήταν στην ένωση των ατομικοτήτων κάτω από μία κοινή σημαία- ταυτότητα και η αίσθηση του «ανήκουμε» σε ένα όλον. Η «υποταγή» της μονάδας σε μια υπέρ ομάδα, σε ένα υπερσύνολο, που ξεπερνά το άτομο, με το άτομο να προσδιορίζεται ως οντότητα από το σύνολο καθώς αυτό πλέον του προσδίδει ταυτότητα (πλέον εθνική ταυτότητα). Τουλάχιστον αυτή είναι η αντίληψη μου για τον 19ο αιώνα.

;D ;D ;D Αυτό ναι και χωρίς αντίλογο. @Sammy Nu Metal ε... Χμμμ κάτι ξέρεις εσύ ;D Αλλά υπάρχει και μια συνεργασία έκπληξη- μέσα από το Noiz- την οποία όμως δεν μπορώ να την αποκαλύψω ακόμα, γιατί με περιορίζει το συμβόλαιο ;D ;D ;D ;D @ manosx Συμφωνώ στο Προτεσταντισμός- επιτυχημένος καπιταλισμός, αλλά επέτρεψε μου να επιμείνω στην σύνδεση του με την δημιουργία πετυχημένων εθνικών κρατών :D @ neeq: Tea party και η επανάσταση ξεκίνησε ;D Πάντως η τέχνη του 19ου αιώνα και τα κινήματα της είναι άρρηκτα δεμένη με την δημιουργία των εθνικών κρατών. Σε βαθμό που από ένα σημείο και πέρα έγινε «στρατευμένη». Βλέπε Βάγκνερ, ο «πατέρας» του πανγερμανισμού :)