Terry RoscoeBeck5

;D ;D ;D Καρότο αλλά και... μαστίγιο ;D ;D ;D ;D

Αχχχχχχχχ (αναστεναγμός βαθύς και ηχηρός) Τι μαύρη κατάρα είναι αυτή με τις τραγουδιάρες... :( Υποθετικός διάλογος... Βρε... Τζέλα βγάλε από εκεί το αναλόγιο... Α, δεν μπορώ... δεν έχω μάθει τους στίχους Μάλιστα... και εγώ γιατί δηλαδή έχω μάθει απ' έξω 30 κομμάτια; Α, δεν ξέρω... εγώ δεν μπορώ να τα θυμηθώ όλα... Μάλλον θα πρέπει να αλλάξουμε το ρητό: Βγάλτε την μ@μημενη την τραγουδιάρα πίσω από το αναλόγιο ;D

Με τον Peavy έπαιξα πρόσφατα- με 1 4Χ10 και 1 1Χ15 και ήταν μια χαρά. Δεν με προβλημάτισε τίποτα από άποψη χροιάς ή συχνοτήτων. Ο SWR είναι λίγο «μπελαλίδικος» για τα γούστα μου- κάτι πάντα μου την έδινε μέχρι να τον φέρω στα «ίσια» του, να τον φέρω συχνοτικά εκεί που ήθελα... κάπου τα χαμηλο μεσαία του με προβλημάτιζαν... Τέλος πάντων, γούστα είναι αυτά, αλλά μόλις βρεις τι θέλεις από αυτόν είναι μια χαρά μηχάνημα. Τον Warwick ούτε απ' έξω :D . Ντουβάρι πρίμα, άχαρος ενισχυτής, σκληρή χροιά :P Ο Marshall, ε ας πούμε ότι έχει το όνομα, αλλά 450W στα 2Ω ::) ??? ??? Ήμαρτον... :D άκου στα 2Ω ::) Που θα φτάσουμε πια; Σε λίγο θα σου λένε - 600W με ηλιακό πάνελ ;D ;D ;D

Το λοιπόν... κακούς δεν τους λες. Τα παιδιά είναι σε αυτό που θα λέγαμε ο μέσος όρος. Θα μπορούσες να πας να τους ακούσεις και να πιεις το ποτό σου. Όμως... Η τραγουδίστρια ήταν και δεν ήταν. Το στιλ παιξίματος ήταν λιγάκι διεκπεραιωτικό/ μηχανικό/ άνευρο. Δυναμικές όλα μια ευθεία, χωράφι, ίσιωμα, γεγονός απαράδεκτο για μπάντα ασχέτως μουσικού είδους. Σε γενικές γραμμές καλά, αλλά μπορούν και καλύτερα.

+ 100000 O replacement μαγνήτης εκείνης της εποχής, που δυστυχώς όμως δεν βγαίνει ο ίδιος πλέον- βγαίνει κάτι παρεμφερές και με άλλο όνομα. Πρόσφατα έδωσα έναν τέτοιο αλλά J neck- model J λεγόντουσαν τότε... Τον έβαλε ένας φίλος σε ένα squier και βρήκε το... φως του. Φοβεροί μαγνήτες. Πάντως για αυτά που θέλει ο φίλος- κάτι Ratt κλπ- αν έβρισκε και κάναν Jackson J-30, που τον έβαζε στα P ποζερόμπασα της εποχής ;D - σε Jackson και Charvel- δεν θα ήταν κακή ιδέα...

Εγώ βρε ακατονόμαστε ;D ήρθα και έπαιξα μπλουζ για την μουσική βρε... για την τέχνη και τα υψηλά ιδανικά ;D ;D ;D ;D ;D ;D Δεν υπέκυψα στις «σειρήνες» της χαλαρότητας και της τρυφηλότητας ;D ;D ;D Και ως γνωστόν... Πνεύμα και ηθική... πνεύμα και ηθική ;D

Φτου... και εγώ που νόμιζα ότι είχε έρθει να παίξει για την... τέχνη ;D @JJ:Η άλλη φωτογραφία με τον Sir και τις ξαδέρφες, που είναι; ;D

Που να προλάβεις να τις δεις... Sir Apos παρόντος πάσα αρχή παυσάτω ;) ;D

Χμμμ... εγώ πάλι νομίζω ότι αυτός ο... μοντελοξάδερφος είναι η αιτία (που σε έσυρε στον... βούρκο των μπλουζ ;D ;D ;D), αλλά μπορεί να κάνω και λάθος ;D

Θου Κύριε ;D ;D ;D ;D Πραγματικά ο Sir Apos έχει απόλυτο δίκιο :D Τρέμε Marillion, ο gvour θα σου φάει την θέση στο επόμενο «Σίρκους», στο ντουέτο με τον Marathon ;D ;D ;D Ωραίο, cool και δροσιστικό το τεμάχιο... ΥΓ: Μόνο που το φινάλε ήταν λίγο απότομο βρε πουλάκι μου :D

Βεβαίως- βεβαίως υπάρχουν πάντα και οι SSPB-1 και SSPB-2 που είναι λιγότερο «βόθρος» από τους 3 ;D. Πιο vintage οι 1, στο ίδιο στιλ αλλά πιο hot οι 2.

Αν και γνωστός εδώ μέσα για τις προτιμήσεις μου στο θέμα μαγνήτες ;D (όχι δεν θα πω αυτό που νομίζει ο audiokostas ;D ;D ;D), θα πρότεινα MEC. OK οι SB-3, δοκιμασμένη λύση, έχουν γκάζι, αλλά επειδή έβαλα έναν J bridge MEC σε έναν κουτσουράκι μου και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, μάλλον και οι P της MEC θα παίζουν αναλόγως. Ζεστός ήχος, ικανοποιητικό «γκάζι», με το απαραίτητο crisp και αρκούντως vintage. Passive φυσικά ;) Δηλαδή σε σχέση με SB-3 ο ήχος μου φάνηκε πιο «στρογγυλός», χωρίς να όμως να χάνει σε παρουσία και «τσαμπουκά». Βέβαια γούστα είναι αυτά... ΥΓ: σε σχέση με SSJB-3 δηλαδή ;D ;)

Η κυρία Gillan έκανε ειδική αναφορά στο πόσο κύριος ήταν ο Lord. «A true gentleman» μας έλεγε όταν αναφερόταν σε αυτόν. Ήταν πραγματικά αξιοσέβαστος.

Master ήταν... Όμως ήταν και μέλος της «αδελφότητας», των «Funk Brothers» που είχαν γράψει όλη την Motown.

Ογκόλιθος... RIP Funk Brother

Θλιβερή είναι η ημέρα που φεύγει ένας θρύλος... Η σημερινή ξεπερνά αυτό το level. Δυστυχώς «τον περιμέναμε». Δεν θα πω «καλά ταξίδια» και τα συναφή, αλλά μόνο ένα τεράστιο ευχαριστώ για τις υπέροχες μουσικές του, για τα «ταξίδια» που κάναμε μαζί τους, για το ότι μας άφησε μνήμες και «αρώματα» από κάποιες εποχές που ζήσαμε πράγματα που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Θυμάμαι την γυναίκα του Gillan να μας μιλάει με τόσο θαυμασμό για αυτόν τον άνθρωπο... John Lord σε ευχαριστούμε...

;D ;D ;D ;D Και όπως έλεγε ένας γνωστός μου, «όταν βλέπω πληκτρά να ακουμπάει το αριστερό χέρι στο κλαβιέ, θέλω να πάρω ένα σφυρί να του το κοπανήσω» :o :o ;D ;D ;D ;D ΥΓ: Βεβαίως, βεβαίως δεν επικροτούμε την βία και τις ακραίες απόψεις :)

Ας μου επιτραπεί μια παρέμβαση, αξιαγάπητοι πληκτράδες... Υπάρχει μια κατηγορία, η «παίζω συνέχεια και μάλιστα με τα δύο χέρια», η οποία είναι για τα... λιοντάρια ;D Το γεγονός ότι έχεις ένα κλαβιέ μπροστά σου, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το... κοπανάς όλη τη ώρα- γιατί παίζουν τα άλλα... παιδάκια; Θα παίξω και εγώ... ;D ;D ;D Μα εδώ δεν έχει πλήκτρα... Ναι, αλλά θα παίξω ΚΑΙ εγώ... ;D Επίσης αυτή η κατηγορία έχει και ένα άλλο κακό: Ακούστε τι ωραία που παίζει το πχ πιάνο/χάμοντ/κλπ που έφτιαξα στο σπίτι (τέζα στα μπάσα ο ήχος). Βοουουοουουουουμ ;D ;D ;D ;D ;D... Ακούστε όγκο που έχει- βαβούρα είναι μάστορα, που κουτουλάει συχνοτικά με το μπάσο και γίναμε λάσπη ;D ;D ;D Μια μικρή παρέμβαση για να πω τον καημό μου ;D- εμπειρίες με πληκτράδες από το παρελθόν, ευτυχώς λίγες, καθώς η πλειοψηφία τους είχε συναίσθηση του ήχου.

Φτου... και εγώ που νόμιζα ότι ήρθες για τα κσύλα ;D ;D ;D

Μπα... ότι θες εδώ. ;D Μόνο η πλάτη ή σε χτυπάει και αλλού; Μάλλον για βαρβάτη ψύξη σε κόβω... Αλλά κάτσε να μπουν οι Dr Harris και Dr Pericles για να πάρεις και μια δεύτερη γνώμη ;D

Τα καλύτερα βρε. Άσε δε που αναλύσαμε και όλες τις ασθένειες του μυο-σκελετικού ;D Τι για τενοντίτιδες είπαμε, τι για περιαρθρίτιδες... ου ήταν υπέροχα. Σαν ιατρικό συνέδριο ένα πράγμα ;D ;D ;D

Τα πρώτα φίλος- Φενεργκάν κατά τον Χάρη ;D Τα δεύτερα όμως ήταν... λεμονίτα :D

Ναι, τον...Βόσπορο :P Βαριά- βαριά δύο με τρεις μπύρες και κάτι... λεμονίτες σφηνάκι ;D Για αυτό λοιπόν κομμένες οι μπυροποσίες... Στο εξής τεϊοποσίες και μάλιστα απογευματινές γιατί δεν είμαστε και για πολλά ξενύχτια ;D

Προδοτόφατσες, δεν ήρθατε ;D ;D ;D ;D Τηρήθηκε αυστηρό απουσιολόγιο και για όσους δεν εμφανίστηκαν θα πέσουν καμπάνες ;D Εσείς χάσατε, αφού είχαμε την ευκαιρία να αναλύσουμε εκ του σύνεγγυς όλα τα φλέγοντα θέματα: Κσύλα, μαγνήτες, όργανα, και άλλα κσύλα, περισσότερα κσύλα, νίτρα- εμ χμμμ είπα για τα κσύλα; ;D ;D ;D Ειδική μνεία για τον ήρωα Messalion που έκανε ολόκληρο ταξίδι για να έρθει- μετά της κυρίας του παρακαλώ, η οποία δε αγόγγυστα όλο το βράδυ μας άκουγε να αναλωνόμαστε στα λατρεμένα μας ζητήματα :o ;D ;D ;D Αυτά και εις άλλα με υγεία ΥΓ: Πλεόναζαν (ξανά) οι κιθαρίστες. Ευτυχώς που ήταν ο Χάρης και ο Περικλής για να υπάρχει εκπροσώπηση και για τους... τομαροκρούστες ;D

Μόλις το τελείωσα το it might get loud- thanx SF ήταν φοβερό- και... έκπληκτος :o :o :o :o είδα ότι κλειδώθηκε το θέμα rick-MM :( Ήμαρτον... πάλι ρημάδι το κάνατε το μαγαζί ;D ;D ;D ;D Παρακαλώ το επίμαχο τopic να τεθεί προς συζήτηση στα βραδινά θέματα ;D