pipityri

Stylus pick - το μυστικο του Richard Benson

Μιας και ήρθε η κουβέντα σε κάποιο thread για τον Al Di Meola, να πετάξω και μια κακιούλα.

Ρε παιδιά αν δεν ξέρετε τίποτα για τον Meola, πείτε ότι δεν έχετε ακούσει ποτέ το όνομά του καν, και δείτε το παρακάτω εξώφυλλο δίσκου από κάποιον καλλιτέχνη που είναι 61 χρονών, τι θα σκεφτείτε γι' αυτόν και για την μουσική του δίσκου?

Εγώ πάντως θα σκεφτόμουν "στον χώρο σας με εχεμύθεια", "για ώριμες κυρίες που ψάχνουν συντροφιά" και άλλα τέτοια.

Μιας και ήρθε η κουβέντα σε κάποιο thread για τον Al Di Meola, να πετάξω και μια κακιούλα.

Ρε παιδιά αν δεν ξέρετε τίποτα για τον Meola, πείτε ότι δεν έχετε ακούσει ποτέ το όνομά του καν, και δείτε το παρακάτω εξώφυλλο δίσκου από κάποιον καλλιτέχνη που είναι 61 χρονών, τι θα σκεφτείτε γι' αυτόν και για την μουσική του δίσκου?

Εγώ πάντως θα σκεφτόμουν "στον χώρο σας με εχεμύθεια", "για ώριμες κυρίες που ψάχνουν συντροφιά" και άλλα τέτοια.

Ενας μεγάλος.

Μια μεγάλη συνέντευξη με σοβαρές κουβέντες

Μετά το 40 λέει πολλά για το πού πάει η μουσική και πως πρέπει να αντιμετωπιστεί σήμερα.

πόση απλότητα μπορει να χωρέσει σε ένα τραγουδι?

Γνωρίζει κανείς?

και επίσης

γνωρίζει κανείς...

1. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες συνθέσεις σήμερα?

2. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι τραγουδιστές σήμερα?

3. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες παραγωγές σήμερα?

4. ποιοί παίζουν στους δίσκους αυτούς?

πόση απλότητα μπορει να χωρέσει σε ένα τραγουδι?

Γνωρίζει κανείς?

και επίσης

γνωρίζει κανείς...

1. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες συνθέσεις σήμερα?

2. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι τραγουδιστές σήμερα?

3. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες παραγωγές σήμερα?

4. ποιοί παίζουν στους δίσκους αυτούς?

πόση απλότητα μπορει να χωρέσει σε ένα τραγουδι?

Γνωρίζει κανείς?

και επίσης

γνωρίζει κανείς...

1. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες συνθέσεις σήμερα?

2. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι τραγουδιστές σήμερα?

3. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες παραγωγές σήμερα?

4. ποιοί παίζουν στους δίσκους αυτούς?

πόση απλότητα μπορει να χωρέσει σε ένα τραγουδι?

Γνωρίζει κανείς?

και επίσης

γνωρίζει κανείς...

1. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες συνθέσεις σήμερα?

2. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι τραγουδιστές σήμερα?

3. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες παραγωγές σήμερα?

4. ποιοί παίζουν στους δίσκους αυτούς?

πόση απλότητα μπορει να χωρέσει σε ένα τραγουδι?

Γνωρίζει κανείς?

και επίσης

γνωρίζει κανείς...

1. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες συνθέσεις σήμερα?

2. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι τραγουδιστές σήμερα?

3. γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες παραγωγές σήμερα?

4. ποιοί παίζουν στους δίσκους αυτούς?

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες.

Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση.

Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane.

 Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords.

Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας

Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ."

Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

Παραθέτω κι εγώ με τη σειρά μου τη δική μου συμμετοχή στο διαγωνισμό προς σχολιασμό. Καλή επιτυχία σε όλους τους διαγωνιζομενους του φόρουμ.  

Σήμερα είναι 4th of July.

Από από αυτό το βήμα να πω ένα μεγάλο "Χρόνια Πολλά" στον τεράστιο pipityri, που σήμερα, ανήμερα της γιορτής των ΗΠΑ (ήξερε πότε έσκασε μύτη έτσι?) κλείνει τα .... του χρόνια.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ρε φίλε!

Εχθές συζητώντας με ένα φίλο, απλό ακροατή μουσικής, θυμήθηκα το εξής: Η πλειοψηφία του κόσμου "ακούει" σε μια ηχογράφηση το μπάσο όταν το αφαιρέσεις. Υπό αυτή την έννοια δηλαδή το μπάσο είναι το μοναδικό όργανο που γίνεται αντιληπτό μέσω ανάμνησης.

Εχθές συζητώντας με ένα φίλο, απλό ακροατή μουσικής, θυμήθηκα το εξής: Η πλειοψηφία του κόσμου "ακούει" σε μια ηχογράφηση το μπάσο όταν το αφαιρέσεις. Υπό αυτή την έννοια δηλαδή το μπάσο είναι το μοναδικό όργανο που γίνεται αντιληπτό μέσω ανάμνησης.