[TWANG ATTACK: Love Me feat. Nestoras & Terry]

Πολύ ωραίο με πολύ ωραίους ήχους και παιξίματα. Ο ηχολήπτης μόνο μας έθαψε λιγάκι τον Τέρυ αν και αντιλαμβάνομαι ότι είναι period correct η επιλογή.

[John's Shuffle]

17 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

θα μπορούσες να περιγράψεις τι κόλπα κανείς με την αρμονία στο σόλο?

 

Τίποτα ιδιαίτερο, απλά πάνω από κάποια ακόρντα παίζω την τονική τους blues scale και όχι αυτή του κομματιού. Για όσο διαρκούν δηλαδή, τα αντιμετωπίζω ως τονικά.

 

10 λεπτά πριν, Nekkon είπε

Ο John θα μας πεις ποιος είναι;

 

Ο πατέρας μου που έφυγε πριν ένα χρόνο ακριβώς. Απλά του ταίριαζε κάτι uptempo γιατί ήταν άνθρωπος γλεντζές, με θετική ιδιοσυγκρασία και έζησε τη ζωή του ακριβώς όπως την ήθελε.

[Ain't No Fault]

6 λεπτά πριν, roberto30 είπε

Εσύ τραγουδας;;;

Yep αν και περισσότερο φωνάζω παρά τραγουδάω.

["Α Moment of Truth" - gkourmoul1]

Μου αρέσει που πειραματίζεσαι με διάφορα είδη ακόμα και αν είναι εντελώς έξω από τα ακούσματά σου. Αν ο στόχος στο συγκεκριμένο ήταν να πας σε μονοπάτια extreme metal ας πούμε, θα σε συμβούλευα να κάνεις τα εξής (αν και δεν είναι καθόλου κακό, τουναντίον είναι λίγο σαν το Kashmir με σόλο κιθάρα τον Michael Shenker):

 

- Ξέχνα (τουλάχιστον για το κυρίως μέρος/κουπλέ ας πούμε) τη λειτουργική αρμονία. Μινόρε-ματζόρε, V7 που πάει στο Im και όλα αυτά τα όμορφα κι ωραία, ακολουθίες ακόρντων κλπ. Βάλε power chords που φαινομενικά δε συνδέονται μεταξύ τους και ακούγονται "'παράφωνα". Επίσης τα riffs μπορεί να είναι σκέτα single notes χωρίς καν πέμπτες παιγμένα μαζί από κιθάρες και μπάσο.

 

- Ξέχνα τα ατελείωτα σόλο και ειδικά πάνω από τo main riff. Εκεί θέλουμε βαριές ρυθμικές και μόνο. Το σόλο έχει τη θέση του μόνο την ώρα του σόλο και απαγορεύεται να είναι τύπου gary moore/scorpions/eric clapton. Με λίγα λόγια "ξεριζώνεις" την πεντατονική και τα κλασσικά σηκώματα και γενικά οποιαδήποτε έννοια κλασικ ροκ/μπλουζ μελωδίας από το μυαλό σου.

 

- Η κραυγή δεν μπορεί να παραπέμπει σε ταινία τρόμου της δεκαετίας του 1960  ούτε να είναι πνιγμένη στο τέλος της μίξης.  

 

- Αν είναι να βάλεις δίμποτα παιξίματα στα τύμπανα, πρέπει να είναι από κάποιο (γρήγορο) τέμπο και πάνω. Μπορείς φυσικά να αλλάζεις τέμπο μες στο κομμάτι και θα είσαι και απολύτως style correct.

 

- Οι ρυθμικές κιθάρες πρέπει να είναι αρκετά πιο distorted και οπωσδήποτε ντουμπλαρισμένες για όγκο.

 

Όλα τα παραπάνω τα γράφω με χιουμοριστική διάθεση εννοείται, αλλά να κι ένα παράδειγμα από αριστουργηματικό LP μεγάλης μπάντας μια που είμαστε στο πεδίο:

 

 

[Midnight Runn@r - Rain Flights And Lightning Strikes (Swan Remix)]

Ό,τι ανεβάζεις είναι ωραίο. Εγώ έχω δηλώσει fan του ύφους σου και της ατμόσφαιρας που δημιουργείς. Εύγε.

[As Morning Flies - roberto30 feat Tom, Sebastian & Mark]

Το τραγούδι είναι διαμάντι αλλά οι φωνές το χαλάνε για μένα. Δηλαδή οκ, για να το στείλεις στον τραγουδιστή που θα το πει και να του δώσεις μια ιδέα της μελωδίας, τη δουλειά την κάνουν. Σαν ερμηνεία όμως, όχι. Αοριστία, ασάφεια και πρόφαση ερμηνείας αλλά διεκπεραίωση.

 

Αν το έκανες σαν πείραμα και μόνο, δεκτόν αλλά επειδή, ξαναλέω, το κομμάτι είναι πολύ καλό, πρέπει να μπει κανονική φωνή.

[Blues For Lefty]

24 λεπτά πριν, geka είπε

αν θυμαμαι καλα φρεσκοι ειναι

 

Ναι είναι οι swan του Nick Silver.

[Midnight Runner - Rain,Flights And Lightning Strikes]

Όπως και το προηγούμενο που είχες ανεβάσει, σούπερ ατμόσφαιρα/μελωδίες/θέματα. Αν το σαξόφωνο ακουγόταν αληθινό, όπως γράφει κι ο Πάνος,  θα έπαιρνες 10.

[Ναυαγός - roberto30]

47 λεπτά πριν, roberto30 είπε

ΑΙ που έχει προπονηθεί για να τραγουδάει Justin Bieber!

Ο τύπος έχει γεννηθεί Κρήτη αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο LA. 

[Ναυαγός - roberto30]

Είναι θαυμαστή η ικανότητά σου να γράφεις show tunes. Ελληνιστί, τα περισσότερα κομμάτια σου που έχω ακούσει, είναι φτιαγμένα για θεατρική σκηνή. Και το παρόν εξαιρετικό και με πολύ πρωτότυπη ενορχήστρωση.

 

Το μόνο "αρνητικό" που βρίσκω και στο έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν, είναι ότι η ερμηνείες σου φέρνουν πολύ έντονα στο μυαλό "τραγουδιστική σχολή" Κραουνάκη (Μακεδόνας, Σπείρα Σπείρα κλπ.). Και το αναφέρω ως αρνητικό όχι γιατί δε μου αρέσει αυτός ο τύπος χροιάς/ερμηνείας αλλά γιατί αφαιρεί από το πολύ πρωτότυπο του υπόλοιπου πονήματος.

 

[Να τα πω; (έστω ετεροχρονισμένα)...]

Εκτός του καταπληκτικού της εκτέλεσης, βρήκα το δέσιμο των φωνών και τις εντάσεις τους άψογες σε σημείο του να είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς ότι δεν ηχογραφήθηκαν μαζί. Ο χώρος δε είναι όσο πιο φυσικός γίνεται για το είδος. Με λίγα λόγια έκανες μαγικά εδώ.

[Μια ιστορία ακόμα...]

Πολύ ωραίο τραγούδι και δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να το πει η Annie κι όχι η κοπέλα που ήδη το είπε άψογα και με χαρακτήρα. Η δε ovation λίγο λεπτή και πριμάτη αλλά για το είδος ό,τι πρέπει.

[Ο Ταξιτζής (ο νέος Μαραντόνα)]

Ρε δεν πάτε καλά. 

 

Πολύ καλό όμως.

[Midnight Runner - Dexxed for 7]

Έχω μεγάλη αδυναμία σε αυτό το στυλ και εδώ το έχεις πετύχει πολύ καλά. Θα μπορούσε να είναι άνετα στο soundtrack ταινίας νεο-80s αισθητικής. Όπως είπαν και οι συνάδελφοι από πάνω, θα του ταίριαζαν φυσικά και φωνητικά, κατά τη δική μου άποψη robotized και με έντονο autotune.

[Sanguine Atonement (Vlad's Theme)]

Πολύ ωραίο και ατμοσφαιρικό θέμα το οποίο πάσχει στην ισορροπία των εντάσεων κατ' εμέ. Δεν ξέρω αν η παρέμβαση της υπόλοιπης ομάδας είχε να κάνει με τις εντάσεις αλλά, με λίγα λόγια, όλη η μέταλ μπάντα με τις πολύ ωραίες κιθάρες και τύμπανα είναι θαμμένη στη μίξη. 

[Dimsonic - Χριστουγεννιάτικος Μαίανδρος]

Μου αρέσει, έτσι όπως είναι. Είναι ένα ολοκληρωμένο κομμάτι χωρίς ερωτηματικά και μετεωρισμούς - αβεβαιότητα. Μου δίνεται η αίσθηση ότι ήξερες τι ήθελες και το πέτυχες ακριβώς.

 

Διαφωνώ με την υπερανάλυση της παρουσίασης/ιστορικό από την άποψη ότι εσύ μπορεί να έφτυσες αίμα και να πέρασες τρεις μέρες πάνω από κάθε νότα αλλά όλα αυτά τον ακροατή δεν τον αφορούν. Και το λέω γιατί ως γνωστόν, το κοινό μπορεί να αδιαφορήσει πλήρως για ένα κομμάτι που σε γονάτισε και το οποίο, όταν ολοκληρώθηκε σε γέμισε υπερηφάνεια και να εκθειάσει κάτι που σου πήρε τρία λεπτά και το έκανες στο πόδι πριν πας στο μίνι μάρκετ για φέτα. 

 

Η σχέση μας με τα κομμάτια μας είναι βαθιά προσωπική και δεν είναι δουλειά κανενός άλλου, θεωρώ. Τώρα αν κάποιος ενδιαφερθεί και ρωτήσει λεπτομέρειες, οκ εκεί μπορεί να του πεις και 2-3 πράγματα κατ' ιδίαν.

[Change Of Season]

Ευχαριστώ πολύ Κώστα. 

[Change Of Season]

5 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Σπύρο μου, μου φαίνεται σε κάποιες φάσεις σαν να ψάχνεσαι λίγο, να προσπαθείς να δοκιμάσεις πράγματα, έξω από τα όρια βολής και άνεσής σου.

Ναι Στράτο. Σε τέτοια κομμάτια προσπαθώ να είμαι εκτός πεδίου άνεσης. Πιθανότατα σε σημεία παραβγαίνω εκτός.

[Change Of Season]

4 ώρες πριν, gkourmoul1 είπε

Έχεις σε όλες τις κιθάρες σλαπμπαγκ ντηλέγι, με ολίγον βάθος?

 

Καθόλου delay και μόνο το βάθος του ενισχυτή τους.

[Ad Blockers (How to Ruin Your Sunday)]

Πολύ καλοπαιγμένο, πολύ καλοηχογραφημένο αλλά κυρίως εντελώς πρωτότυπο σα σύνθεση. Δε θυμίζει τίποτα αρκετά, τουλάχιστον όχι στα δικά μου αυτιά. Επίσης ρυθμικά/αρμονικά/μελωδικά είναι its own thing. 

 

Τα κακά τώρα: Σα να φοβήθηκες να το πας παραπέρα. Δηλαδή ακούμε πολύ και κυρίως το θέμα μαζί μ' έναν πολύ μικρό αυτοσχεδιασμό που ακούγεται σαν εισαγωγή σε κάτι που δεν έρχεται ποτέ γιατί ξαναμπαίνουμε στο θέμα. Το 'παιξες safe και το 'κλεισες απότομα, σα να το βαρέθηκες.

 

Ξέρω είμαι αυστηρός. Αλλά έτσι είμαι και με τους Carcass.

[Ad Blockers (How to Ruin Your Sunday)]

Εμφανείς οι επιρροές από Carcass εποχής Necroticism ενώ στο rhythm section διακρίνω έντονα τεχνοτροπία Morbid Angel αλλά αυτά μόνο καλά μπορεί να είναι. Μου αρέσει που στιχουργικά το κράτησες σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο σε καθαρεύουσα.

 

(Ούτε εγώ έχω ακούσει ακόμα. Επιφυλάσσομαι για το βραδάκι)

["Another time blues" - gkourmoul1]

Και για να δώσω ένα ιστορικό ντοκουμέντο του φόρουμ και πού είναι βασισμένη η πλάκα με τις πανάκριβες προτάσεις, υπήρχε πριν αρκετά χρόνια μέλος του φόρουμ, κιθαρίστας, ο οποίος είχε πάθος με αγοραπωλησίες gear αλλά ασχολιόταν αποκλειστικά με top shelf/boutique εξοπλισμό. Ο εν λόγω συμπαθέστατος άνθρωπος λοιπόν (τον έχω γνωρίσει κι από κοντά), μπούκαρε σε οποιοδήποτε νήμα τύπου "ποια κιθάρα/ποιον ενισχυτή μέχρι 300 ευρώ να πάρω;" και έκανε κάτι ασύλληπτες προτάσεις, ό,τι πιο εξεζητημένο και ακριβό υπήρχε. Και το έκανε απολύτως σοβαρά και λακωνικά του τύπου "πάρε αυτή φίλε και θα με θυμηθείς" και δεν ξαναμίλαγε. Δε νομίζω να είχε προτείνει ποτέ κιθάρα κάτω των 3 χιλιάδων.

 

Γιώργο συγγνώμη για το hijack του θέματός σου.

["Another time blues" - gkourmoul1]

3K είναι μιας χρήσης. Μετά από 8-10 ώρες παιξίματος την πετάς.

["Another time blues" - gkourmoul1]

Μόλις τώρα, fusiongtr είπε

Το ένα ήτανε μουσική για φλώρους και κυρίζια, για τα γκομενάκια δηλαδή, και το άλλο για επαναστάτες "αποκλίνουσας συμπεριφοράς" ροκάδες ασούμε.

Κάπως έτσι. Και στιχουργικά φυσικά. Το πρώτο είχε καθαρά ρομαντικό "αιώνιος έρωτας και γάμος" περιεχόμενο και το άλλο, όσο του επέτρεπε ο συντηρητισμός της εποχής εννοείται, περιέγραφε αλητείες.

["Another time blues" - gkourmoul1]

4 λεπτά πριν, vrasidas27 είπε

Αν δεν εκανες την ιστορικη αναδρομη θα πονταρα στο ο,τι ολα αυτα ηταν "απαντηση"/adaptation/πες το ο,τι θες, λευκων σε μαυρα ακουσματα της εποχης... κατι σαν  το British invasion (οχι σαν ηχος) δηλαδη αλλα 10-15 χρονια πριν κ Αμερικανικο. Πολυ ενδιαφερον

 

Μια που το θίγεις, είναι πολύ ενδιαφέρον ότι η μαύρη μουσική παράδοση διακλαδώθηκε ας πούμε σε δύο μέρη αρχικά στη mainstream μουσική της εποχής: Το doo wop και τα συν αυτώ είδη που ήταν η "καλή" μουσική των φρόνιμων παιδιών και το rock n roll που ήταν η "κακή" μουσική και φυσικά όχι τυχαία, πολύ πιο πιστό είδος στα original blues μουσικά.