Το πρόγραμμα συνδρομής του Soundcloud "Next Pro", προσφέρει πλέον τη δυνατότητα δημοσίευσης και monetization των κομματιών μας, σε όλες τις γνωστές streaming πλατφόρμες (spotify, youtube music, apple itunes κλπ.), χωρίς κάποια επιπλέον χρέωση.
Η διαδικασία είναι ολίγον πολύπλοκη και περιέχει κάποια βήματα που δεν εξηγούνται αρκετά καλά από το Soundcloud αλλά επειδή την ολοκλήρωσα, όποιος έχει απορίες, μπορεί να μου στείλει π.μ.
Παρακολουθώ αρκετά συχνά το εξής χαρακτηριστικό σε γιουτιουμπικούς κιθαρίστες: Το παίξιμο είναι παντελώς "ανώδυνο". Με άλλα λόγια, τεχνικά μπορεί να είναι αψεγάδιαστοι, αλλά στην επιλογή των νοτών/συγχορδιών κλπ. σου δίνουν την εντύπωση ότι διαλέγουν επίτηδες να πατήσουν εκεί που δεν κοστίζει τίποτα, δεν διακυβεύεται τίποτα, δε γίνεται τίποτα γενικώς. Το παίξιμο έχει μηδενικό ρίσκο (μελωδικά/ρυθμικά/αρμονικά), είναι εντελώς safe, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω.
Αυτό που με προβληματίζει είναι αν όντως επιλέγουν να πάνε εκεί ή αυτό το "στείρο" παίξιμο τους έχει γίνει τελικά αυτοματισμός/μανιέρα.
Έχεις δίκιο Αλή όμως προσωπικά δεν περιμένω να ακούσω κάτι ιδιαίτερο σε ζωντανή εκτέλεση εκτός κι αν η μπάντα είναι κάποιου συγκεκριμένου στυλ.
Δηλαδή στο live η αποστολή είναι να ικανοποιήσεις το μέσο όρο οπότε το safe είναι ο σίγουρος τρόπος. Ειδικά αν μιλάμε για σχήματα που παίζουν τραγούδια ή όπου ο πρωταγωνιστής είναι άλλο όργανο, ε εκεί πολύ συχνά το να είσαι αφανής είναι και το ζητούμενο.
Εγώ όμως μιλάω για youtube και κιθαρίστες που είναι είτε μόνοι τους μπροστά στην κάμερα, είτε η κάμερα είναι μόνιμα πάνω τους. Εκεί υποτίθεται ότι αναλαμβάνεις το ρόλο να δείξεις κάτι. Κάτι διαφημίζεις, κάτι προμοτάρεις και προπάντων υποτίθεται ότι παρουσιάζεις το λόγο που είσαι διαφορετικός/η από άλλους χιλιάδες που κάνουν το ίδιο. Γιατί να σε προτιμήσω, τι διαφορετικό έχεις να μου δώσεις;
Κάνω συναλλαγές μ' έναν, (δίσκους) όπου παίρνω (σφραγισμένα) καινούργια πράγματα. Εν γνώσει μου δίνω καλούς δίσκους και παίρνω καινούργιους. Στους 30 ζήτημα είναι να κρατήσω 1. Θα μου πεις γιατί το κάνεις και σε τελική ανάλυση χάνεις.
Λίγο noodling με το καινούριο audio interface μου. Για την ιστορία έφυγε το Presonus audiobox 44vsl (τα έφαγε τα ψωμιά του και έβγαλε προβλήματα) και ήρθε το Tascam US 4x4 HR.
Το βρήκα ξεχασμένο στο google drive μου από το μακρινό 2011. Μου φάνηκε αρκούντως στριφνό και με "παράξενο" για τα δεδομένα μου ήχο κιθάρας οπότε το ανεβάζω εδώ ασούμε που λέει κι φούζιος.
Είχα να βάλω τα γραφτήρια και τα daw να δουλέψουν πάνω από 9 μήνες. Έγραψα ένα vamp εντελώς "γυμνό" και το βάζω εδώ γατί στα κλιπς δεν πάει. Όσοι πιστοί, ακούσετε.
Ευχαριστώ Γιώργο. Η κιθάρα είναι η american standard strat μου του 96 με Nick Silver pickups και ο ενισχυτής ο Laney VC30. Γράφτηκε με δύο μικρόφωνα, ένα δυναμικό κι ένα ribbon και μετά έπαιξα λίγο με τις εντάσεις των σημάτων. Τα τύμπανα είναι ezdrummer 2 και το μπάσο ένα Squier Jazz γραμμένο connect και περασμένο από amplitube.
Ήταν επισήμως υποψήφιος πριν από μερικούς μήνες αλλά αποσύρθηκε γιατί τα πρώιμα polls δεν του έδιναν ούτε 2%. Νομίζω ότι με αντίπαλο τον Trump δε θα είχε καμία τύχη γιατί το κοινό τους, σε μεγάλο ποσοστό, είναι κοινό.
>Αν δεν είχε λόγο ύπαρξης δεν θα υπήρχε, ή θα πήγαινε προς εξαφάνιση.
Εμείς την τρέφουμε (όλοι μας), της δίνουμε λόγο ύπαρξης.
Εμείς, και οι κοινωνικο-οικονομικές δομές στις οποίες ζούμε.
Εμείς με τις νοοτροπίες μας.<
Η συγκεκριμένη οργάνωση υπηρχε επι δεκαετιες και επι δεκαετιες αντιπροσώπευε το 0,2% των Ελληνων ,τοσο έπαιρνε στις εκλογες μεχρι να μπει ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ στη βουλη λογω του ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ που ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ("αριστερος" και "δεξιος") εφερε στη χωρα...
ΔΕΝ ειναι λεπτομερεια αυτο...ειναι η ΟΥΣΙΑ....και ελπιζω να μας γινει ΜΑΘΗΜΑ για το ΤΙ ακριβως συμβαινει οταν η ΠΑΡΑΝΟΙΑ, το ΨΕΜΑ και η ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ υποκαθιστούν την ΣΚΕΨΗ, την ΛΟΓΙΚΗ και την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Και υπαρχουν ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για ολη αυτην την κατασταση που "ΕΘΡΕΨΕ" το αυγο του φιδιου...και σιγουρα ΔΕΝ ειναι οι "κακοι κΣενοι που μισουν την Ελλαδα".......
Συμφωνω μαζι σου πως το να ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΜΕ αντι να κανουμε ΑΥΣΤΗΡΗ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ που ΕΜΕΙΣ ΑΦΗΣΑΜΕ να φτασει αυτη η εγκληματικη οργανωση να επροσωπει 1 στους 10 Ελληνες ....... ειναι μεγιστη υποκρισια.
Λίγο μάθημα γραμματικής/ορθογραφίας μια που το συγκεκριμένο είναι πολύ συχνό και εδώ:
Η προσφώνηση "χαίρετε" είναι προστακτική και σημαίνει "να χαίρεστε". Είναι μια ευχή ουσιαστικά.
Το 99,9% τη γράφουν "χαίρεται". Αυτό είναι τρίτο πρόσωπο ενικού, δηλαδή αυτός/αυτή χαίρεται.
Και για να μνημονεύσουμε το μακαρίτη Χάρρυ Κλυν, όποτε βλέπουμε την προσφώνηση γραμμένη ως "χαίρεται", το λογικό είναι να ακολουθήσει η ερώτηση "ποιος χαίρεται;"
Η εμφανής διαφορά στην ταχύτητα του συστήματος γενικά, είναι ο δίσκος. Τη RAM θα την καταλάβεις περισσότερο με το πόσο εύκολα τρέχουν διάφορα πράγματα real time.
Αγάπησα το άθλημα εξαιτίας του . Κάτι παραπάνω από αθλητής για μένα γιατί είχε και κοινωνικές ανησυχίες . Είχε και τουλάχιστον ένα από τα παιδάκια του , μαζί του , συν τους υπόλοιπους επιβαίνοντες
Μιλάω με γνωστό που οδηγεί μηχανάκι για την κατάσταση χάους στους ελληνικούς δρόμους. Μου λέει "Φίλε εγώ είμαι τρομερά προσεχτικός αλλά 2-3 φορές έχω κινδυνεύσει πολύ σοβαρά από οδηγούς. Δικό τους το φταίξιμο πάντως". Τον ρωτάω "κόκκινα περνάς;", μου απαντάει "τι σχέση έχει τώρα αυτό;". Ξαναρωτάω "κόκκινα περνάς;". Μου απαντάει "ε ναι, αναγκαστικά".
Εγώ θα πρόσθετα οτι είναι θέμα αγωγής περισσότερο παρά παιδείας (ή ίσως είναι και το ίδιο). Κανείς δεν μου έμαθε να σβήνω τη μηχανή (το φως της ανάβει αυτόματα, είναι always on) όταν φεύγω από ένα υπαίθριο μπαράκι ή ταβερνάκι, για να μη στραβώσω αυτούς που κάθονται στα τραπέζια - το συνειδητοποίησα μόνος μου.
Κανείς δεν μου είπε να μην πατάω τη διάβαση πεζών στο φανάρι, όταν τα μηχανάκια βγαίνουμε πιο μπροστά από τα αυτοκίνητα, αναγκάζοντας τους οδηγούς τους να μας κορνάρουν για να ξεκινήσουμε με το πράσινο. (Πολλές φορές μου έλεγαν και οι άλλοι δικυκλιστές "φίλε τράβα πιο μπροστά").
Στην Ελλάδα , είχα πάντοτε hard time να οδηγώ είτε μηχανή είτε αυτοκίνητο. Και το γεγονός ότι προσπαθούσα πάντα να μην κάνω αυτό που δεν θα ήθελα να μου κάνουν, με έκανε να αισθανομαι πάντα έξω απο τα νερά μου.
Μια φορά που είχε μπλοκάρει το συμπαν από κίνηση στο κέντρο και έπρεπε να περάσουμε με τις μηχανές μέσα από το Μοναστηράκι (τίγκα στους τουρίστες), γιατί δεν υπήρχε άλλη διέξοδος, έσβησα τη μηχανή και περνούσα από τα μικρομάγαζα, σπρώχνωντάς την σβηστή -εννοείται ότι μια στρατιά από μηχανές, παπάκια, κλπ, περνούσαν με αναμένες μηχανές δίπλα από τα τραπεζια που καθόταν κόσμος και έτρωγε σε απόσταση αναπνοής - δεν ντρέπονταν;
Εξω από ένα μαγαζί, καθονταν δυο τύποι και βλέποντάς με να ζορίζομαι, είπαν; "κοίτα έναν εξωγήινο , ρε".
Τους άκουσα και τους είπα αγριεμένα: "και τι θέλετε, να την πάω μαρσάρωντας;"
"Όχι, όχι ρε φίλε, αυτό λέμε. Ότι αυτό που κάνεις δεν υπάρχει".
Αυτοί είμαστε. Δεν φταίνε μόνο αυτοί που περιφρονούν τους άλλους -με το trespassing, με τα σκουπίδια στο δημόσιο χώρο, με τη μη ανακύκλωση, με όλα όσα θα μας έκαναν περισσότερο να "μένουμε ευρώπη". Φταίμε και όλοι εμείς που δεν τους κράζουμε σε κάθε ευκαιρία.
Φταίμε και όλοι εμείς που δεν τους κράζουμε σε κάθε ευκαιρία.
Έχω κράξει ευθέως και δημοσίως πολλούς κάγκουρες για τα καμώματα τους. Με βγάζουνε περίεργο, "πολύ Ευρωπαίο" και άλλα πολλά τραγελαφικά. Αντίλογο φυσικά δεν έχουν ποτέ. Ούτε πρόκειται να βάλουν μυαλό. Είναι υπαρκτή υποκουλτούρα, ο απόπατος της ελληνικής κοινωνίας.
Συζητούσαμε πριν κάτι χρόνια (δεν βρίσκω το thread) για τους Villagers of Ioannina City και έγραφα τότε ότι όλα καλά και ωραία αλλά η συνταγή με τις διασκευές δημοτικών έχει ημερομηνία λήξης και καλά θα κάνουν να σκεφτούν τι γίνεται μετά.
Και ήρθαν οι τύποι πριν λίγες μέρες και κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ με δικά τους κομμάτια σε αγγλικό στίχο κι όλας. Το μόνο που έχω να πω είναι ένα τεράστιο μπράβο και να εκδηλώσω το θαυμασμό μου προς τα παιδιά. Έκαναν ένα βήμα που θέλει πολλά κιλά balls. Είχαν φτιάξει κοινό, είχαν τεράστια επιτυχία (δεδομένου φυσικά του ύφους τους) και αντί να ακολουθήσουν τη συνταγή, έκαναν καινούρια μουσική.
Υπάρχει προσβλητικό παίξιμο. Είναι εκείνο που, όσο μεγάλος τεχνίτης κι αν είναι ο παίχτης, χρησιμοποιεί το όργανο για να ανέβει στα μάτια των άλλων και για να αποδείξει πράγματα. Και η προσβολή δεν αφορά τον ακροατή αλλά το όργανο το ίδιο που είναι το μέσον.
Δηλαδή άμα το σκεφτείς ο ρόλος του οργάνου είναι απερίγραπτα σημαντικός. Είναι η οδός ή η πόρτα αν θες που επιτρέπει την είσοδο του κόσμου των ιδεών στον υλικό κόσμο. Το 'χουμε συνηθίσει γι' αυτό δεν μας φαίνεται μεγαλειώδες αλλά σκέψου ότι ο ρόλος που επιτελεί το μουσικό όργανο είναι ό,τι πιο κοντινό υπάρχει στη μαγεία. Μεταφράζει αυτό που δε λέγεται σε γλώσσα που καταλαβαίνουν οι πάντες.
Οπότε ας μην το προσβάλλουμε με φλυαρίες, ανοησίες, κομπλεξισμούς και δηθενιές. Δηλαδή, τα "μπράβο" και τα χειροκροτήματα θα ξεχαστούν σε μερικές ώρες. Η μουσική που αφήνεις πίσω σου θα μείνει για πάντα.
Η προσβολή αφορά κατ εμέ πάντα κ μόνο τον παίκτη. Το όργανο ήταν κ θα είναι πάντα το μέσο. Είτε μιλάμε για μια πανάκριβη φεντερ είτε για μια κιθαρα από τα λιντλ.
Δεν υπάρχει καμία μαγεία σε ένα μουσικό όργανο επίσης. Κολλημένα ξύλα είναι αν το καλοσκεφτεις. Όλα είναι στην τεχνική κ την ψυχούλα που βάζει ο παίκτης.
Ο Χατζιδάκις άλλωστε έλεγε ότι ένα πιάνο αν δεν του δώσεις ψυχή είναι σαν ένα μεγάλο φέρετρο στην άκρη του δωματίου.
Δεν υπάρχει όμως και μια λεπτή διαχωριστική γραμμή που ο καθένας την τοποθετεί εκεί που θέλει αυτός, ανάλογα με την αγνότητα, την εμπειρία ή τη θεώρησή του; Είτε ακροατής είτε μουσικός.
Για μένα δεν τίθεται θέμα προσβολής του οργάνου αλλά ύβρεως. (θα μου πεις ύβρις πάνω κάτω είναι προσβολή).
Ενδιαφέρον πάντως. Θα μπορούσες να δώσεις ένα παράδειγμα;
Εμένα πχ, με ενοχλεί αυτός ο διαγωνισμός "αποσπασμάτων" τεχνικής ως προβολή στιγμιαίων επιτευγμάτων περισσότερο και όχι ως αγνή έκφραση μέσω της μουσικής. Ναι, για τα μονόλεπτα youtube μιλάω κυρίως.
Προσωπικά όταν βλέπω τέτοιους παίκτες ,το φταίξιμο το ρίχνω στον παίκτη όχι στην Tama του η την fender του . Οπότε για μένα ούτε σε αυτές τις περιπτώσεις τίθεται θέμα ύβρεως.
Γιατί δε μου αρέσουν (και σπανίως πατάω) τα likes και τα λοιπά emotes εδώ αλλά και στο fb:
Δε θυμάμαι αν το έχω ξανα-αναφέρει αλλά αντιπαθώ όλο αυτό το σύστημα με τα likes κλπ. για έναν βασικό λόγο:
Δημιουργεί εξαρτήσεις και υποχρεώσεις οπότε χάνεται το νόημα πίσω από το κλικ. Δηλαδή αυτό που τελικά συμβαίνει είναι ότι μπαίνουμε σε μια διαδικασία ανταλλαγής likes με φίλους και γνωστούς και η ουσία του πράγματος (μου αρέσει) πάει περίπατο. Φτάνουμε συχνά σε σημείο δε (ειδικά στο fb αυτό γίνεται κατά συρροή) να μην διαβάζουμε/ακούμε/βλέπουμε καν αυτό στο οποίο πατάμε like απλά δίνουμε εκεί που χρωστάμε.
Προσωπικά, πολύ πριν μπουν και στο νόιζ τα διάφορα emotes και από τα πρώτα χρόνια δημιουργίας προφίλ στο fb, αποφάσισα ότι θα πατάω όσο γίνεται λιγότερο προκειμένου να μην μπω σε αυτό τον φαύλο κύκλο γιατί είναι κάτι που με ενοχλεί. Για κάποιους μπορεί να είμαι υπερβολικός όταν μιλάμε για μερικά κλικ αλλά έχω εμμονή με το θέμα της ειλικρίνειας και της απόλυτης ισότητας σε οποιαδήποτε αξιολόγηση, είτε πρόκειται για φωτογραφία, είτε για μουσική, είτε για βίντεο κλπ.
Όμως είναι πολλές φορές που δεν χρειάζεται να πεις - προσθέσεις - διευκρινήσεις κάτι και εκεί, αν θέλεις να πεις απλά "συμφωνώ" ή "ξεράθηκα στο γέλιο" ή στην θέση ενός νεύματος που θα έκανες αν συζητούσες μόνο και μόνο σαν επιβράβευση για κάτι που έγραψε κάποιος αντί για σένα, σε αντικατάσταση του παλιού καλού +1000, ένα like κάνει τη δουλειά.
Βέβαια όπως συμβαίνει στην καθημερινότητα ο άνθρωπος αρέσκεται να υπερβάλλει και το σκίζει.
Συμφωνώ με τον Γιάννη για την χρησιμότητα των likes,τα χρησιμοποιώ αρκετά μιας και δεν θέλω να γράψω κάτι για να γράψω και αρέσκομαι σε ένα χαμόγελο κλπκλπ
Εχθές συζητώντας με ένα φίλο, απλό ακροατή μουσικής, θυμήθηκα το εξής: Η πλειοψηφία του κόσμου "ακούει" σε μια ηχογράφηση το μπάσο όταν το αφαιρέσεις. Υπό αυτή την έννοια δηλαδή το μπάσο είναι το μοναδικό όργανο που γίνεται αντιληπτό μέσω ανάμνησης.
Χριστός Ανέστη αγαπητοί φίλοι. Όσο γι' αυτά που λέει ο Χάρης για τον Πλάτωνα, εμπεριέχουν την αρχέγονη ιδέα της ενοχής της φυσικής μορφής που είναι και στοιχείο όλων των θρησκειών. Δηλαδή ο υλικός κόσμος είναι μια τιμωρία της ψυχής (σε κάθε θρησκεία για διαφορετικό λόγο) που "εξαναγκάζεται" να υπομείνει μια γήινη ύπαρξη σε αντίθεση με την απόλυτη ελευθερία και γνώση του κόσμου των ιδεών. Στις ανατολικές θρησκείες/φιλοσοφίες, δεν είναι τόσο τιμωρία όσο μια φυσική πορεία προς την τελείωση. Δηλαδή έρχεται και ξανάρχεται με σκοπό την αυτοβελτίωση μέχρι να γίνει ένα με το θείο. Από μια σκοπιά βέβαια κι αυτό τιμωρία είναι γιατί θα μπορούσε να μη χρειάζεται όλη αυτή η φασαρία και να ήμαστε ένα με το θείο εξ αρχής. Δηλαδή κάποια μαλακία κάναμε κι εκεί και τρώμε στα μούτρα το βάσανο της ύπαρξης.
Εμείς εδώ στη Δύση βέβαια τραβάμε αιώνιο ζόρι με το θέμα της αμαρτίας. Είμαστε αμαρτωλοί από τη στιγμή που γεννιόμαστε και όλη μας η ύπαρξη είναι μια επιβεβλημένη μετάνοια για το πρωπατορικό αμάρτημα. Η μονολιθική έννοια της ενοχής είναι η απόλυτη πρωτόγενής βάση της κουλτούρας και του πολιτισμού όλου του δυτικού κόσμου. Το δίπολο της αμαρτίας-τιμωρίας είναι στο DNA μας και κατά κάποιον τρόπο καθορίζει την αντίληψή μας για τον κόσμο.
Διαφωνώ κάθετα με την ιδέα ότι το πλατωνικό αρχέτυπο εμπεριέχει έστω και κατά διάνοια ως έννοια την "αμαρτία" (η λέξη δεν υφίσταται καν στην αρχαία ελληνική , με την έννοια που την ορίζουμε σήμερα). Και φυσικά διαφωνούν και δυο χιλιετίες φιλοσοφίας μαζί σου φίλε Jazzjocker.
Η αμαρτία ως έννοια γεννήθηκε με τον χριστιανισμό - προφανώς και από ιστορική αναγκαιότητα καθώς η νέα τότε θρησκεία απευθυνόταν σε έναν λαό της ερήμου που έκανε αιμομιξίες και έτρωγε οτιδήποτε είχε 4 πόδια.
Στις φιλοσοφίες της ανατολής, δεν έχω εντρυφήσει, όμως κάτι μου λέει ότι η ιδέα της συμπαντικής αμαρτίας με την έννοια της εκ γενετής ενοχής και της έκπτωσης απο κάτι θείο, όλα μαζί τουρλουμπούκι, δύσκολα ταυτίζονται.
Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου