immanuel_lik

(για κάποια λάθη στο προηγούμενο ποστ βλ αγάλματος! Συγχωρέστε μειας και γράφω με auto complete). Λες ότι δε χωνευω τα vst, δεν κατάλαβες μάλλον τι έγραψα ( το μισό μου ποστ αναφέρεται στο reaktor ούτως η άλλως). Το επιχείρημά μου ήταν ότι, πέραν της τιμής που σαφώς και είναι και ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα, τα vst δεν προσφέρουν και πάρα πολλά σε σχέση με τα αντίστοιχα φυσικά όργανα ( εξ ού και η κριτική στο albino). Εννοώ ότι θα μπορούσαν κάλιστα να προσφέρουν το κάτι παραπάνω ( routing σε στυλ reaktor πχ) το οποίο θα εκτόξευε τη λειτουργικότητά τους ( και ναι βρίσκω πιο εύχρηστο το modular από το matrix του albino). Για την ορχήστρα που μου είπες πάλι δεν έχω πρόβλημα για το soundtrack μιας ταινίας κλπ κλπ, όχι όμως για κλασσική μουσική. Αναφέρεσαι στο gear του afx. Ναι, θα το καταλάβαινα, όπως θα το καταλάβεις και εσύ αν το ακούσεις. Οι εταιρίες έχουν σκιστεί για να καταφέρουν να αναπαράγουν τον αναλογικό ήχο ( δες πόσα VA vst υπάρχουν και κυρίως πώς τα διαφημίζουν) άρα κάτι θα ξέρουν και αυτοί , αλλιώς δε νομίζω να έδιναν σημασία, θα μας πέταγαν ένα ψόφιο vst κ θα καθάριζαν, αντί να ασχολούνται με την εξομοίωση. Άρα αυτό είναι που ζητάει ο κόσμος. Έτσι δεν είναι. Αναγνωρίζω ότι υπάρχει και θέμα interface, άλλο ένα controller και άλλο ένα moog. Τέλος πάντων, εγώ απλώς εξέφρασα ένα ερώτημα, από κεί και πέρα στη μουσική χωράει η άποψη του καθενός.

Απαντώ λίγο αργά επειδή στη δουλειά δεν έχει σύνδεση. Πραγματικά, κάποιος μπορεί με μια φτηνή κλασσική κιθάρα πχ να παίξει πανέμορφη μουσική, την οποία ένας καλός ηχολήπτης να μιξάρει φοβερά. Δεν βλέπω όμως στις συναυλίες να παίζουν με yamaha των 200 ευρώ. Ακούω τα analord του afx σε βινύλιο ( που παρά τα όσα γράφονται έχουν και ψηφιακό σαμπλάρισμα και όλα). Δεν χρησιμοποιεί περίπλοκα patch, κυρίως απλά square/saw με λίγο φιλτράρισμα. Δεν έχει περίπλοκες ή περίεργες μελωδίες όπως άλλα του. Είναι όμως αυτή η μουντίλα, αυτή η περίεργη αρμονία του ( κυρίως) αναλογικού εξοπλισμού που χρησιμοποιεί, που σε τρελαίνει. Χρησιμοποιώ πλέον κυρίως το reaktor για vst, μιάς και η πλειοψηφία των vst έχουν καλά preset, όμως από θέμα ελευθερίας και προσαρμογής στις ανάγκες του κάθε χρήστη, τα πάνε απαίσια. Ακόμα και σε vst τέρατα ( albino πχ) αν θές ένα παραπάνω lfo ή osc, τότε την πάτησες. Έγραψα για το χαρακτηριστικό χάσιμο και χρωματισμό του τόνου στον αναλογικό εξοπλισμό. Ότι είναι μέρος της ζωντάνιας του οργάνου που δεν υπάρχει ( και δεν εξομοιώνεται ακόμα) στον ψηφιακό. Αν ρωτήσετε έναν παίχτη έγχορδου πχ θα σας πεί ότι αυτές οι ποιότητες, αυτός ο χαρακτήρας του αγάλματος είναι που δίνει ζωή στο όργανο και νεύρο στη μουσική. Μια καλή μελωδία θα είναι καλή και σε general midi, θα πρέπει να το δεχόμαστε αυτό;

Ποιά είναι η άποψή σας για τον ήχο των vst; Βρίσκω την πλειοψηφία τους "άψυχη" και "επίπεδη" σε σχέση με ένα αναλογικό (έστω και dsp) synth. Αναφέρομαι σε εμπορικά (και μή) vst. μερικές φορές μπορώ να πλησιάσω τον ήχο που επιζητώ, αυτή την αξιοπερίεργη μουντίλα και βρωμιά που βγάζει πχ το sh101 μόνο στο reaktor βάζοντας random mdules σχεδόν παντού (και αυξάνοντας την χρήση του επεξεργαστη στα ύψη). Παρ όλα αυτά η δυνατότητα για πλήρη εξομοίωση πχ του 303 είναι αδύνατη αυτή τη στιγμή και θα είναι αδύνατη για παρα πολλά χρόνια ακόμα. Για δύο λόγους 1 Επεξεργαστική ισχύ 2 Οι προγραμματιστές των vst δυστυχώς πιο πολύ σκέφτονται ώς μαθηματικοί παρά ώς μουσική, με αποτέλεσμα να προσπερνούν τις μικρές ατέλειες που στην τελική κάνουν τους ήχους κλασσικους. Γι αυτό ρωτάω: Που πάει η κατάσταση;