SlenderSmash

Τα τελευταία χρόνια δουλεύω εναλλαξ Logic Pro X και Ableton Live 9. Πιστεύω το UI του Ableton είναι πιο έξυπνα στημένο, αφού είναι αλήθεια έμαθα πολύ πιο γρήγορα να το δουλεύω σε σχέση με τον χρόνο που μου είχε πάρει το Logic. Το session view είναι ένας πραγματικά τελείως διαφορετικός τρόπος να γράφεις μουσική, γιαυτό και η ηλεκτρονική μουσική κοινότητα έχει εναγκαλίσει το ableton. Η αλήθεια είναι πως ενώ γράφω πιο παραδοσιακά στο timeline, όσες φορές χρησιμοποίησα session view σου επιτρέπει να φτιάχνεις arrangement πολύ έυκολα αφου συνδυάζεις οτι θες με ότι θες on the fly. Η δυνατότητα επίσης να σπάσεις το σήμα σου σε παράλληλα σήματα σε ΕΝΑ channel strip με το audio effects rack είναι πολύ χρήσιμο για parallel processing χωρίς να γεμίζεις buses το project σου. Ο ΜΟΝΟΣ λόγος που συνέχεια γυρνάω σε Logic είναι το CPU performance. Το hybrid audio engine του Logic σου επιτρέπει να έχεις άλλο buffer size για τα playback tracks και άλλο για τα record armed. Έχει επίσης και αυτό το low latency κουμπάκι που κλείνει αυτόματα αυτά τα plugin που προσθέτουν έξτρα latency το οποίο είναι πρακτικό Στο Ableton live όταν έχω ήδη πολλά υπάρχοντα tracks και θέλω να γράψω μια νέα κιθάρα ας πούμε αναγκάζομαι να πάω όλο το project σε buffer size 128. Ειδικά τώρα τελευταία που δουλεύω το synth Diva που καταβροχθίζει cpu, στο ableton για να τζαμάρω πολλές φορές καταλήγω να τα freezάρω όλα εκτός απο το diva που παίζω midi. Στο ίδιο μηχάνημα δηλαδή (Early 2011 Macbook Pro με i7 2720qm) μπορώ να πω πως έχω μακράν πολύ καλύτερο cpu handling με το Logic σε σχέση με το Ableton. Αρα επιλέγω Logic αφού την στιγμή που έρχεται η έμπνευση μπορώ να τζαμάρω και δεν κάθομαι να παίζω με freeze tracks και buffer sizes.... Όσοι αναφέρατε το Bitwig έχετε κάποια εμπειρία σχετικά με το CPU performance; Είναι καλύτερο απο το live ή κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα;... Έχω δεί το feature που κάθε plugin τρέχει sandboxed σε δικό του process για την αποφυγή crashes (επιτέλους κάποιος το έκανε!) αλλά δεν ξέρω πως τα πάει γενικά με το performance όταν αρχίζεις να φορτώνεις το project σου. Επίσης αντίστοιχα δεν ξέρω το Cubase τι performance δίνει με αυτά τα Asio Guard features κλπ...

Και εγώ είχα προβλήματα με την Mackie Onyx Blackbird στο El Capitan. (Η Mackie έχει σταματήσει να υποστηρίζει τα updates της Apple εδώ και καιρό αλλά ως δια μαγείας η κάρτα λειτουργούσε) Στην περίπτωση μου απενεργοποιώντας το νέο System Integrity Protection feature του El Capitan έλυσε το πρόβλημα μου (δεν επέτρεπε στο driver kernel extension να ενεργοποιηθεί) Κάντε reboot σε recovery mode (κρατήστε πατημένο το CMD+R όταν ανοίγει το mac), ανοίξτε το Terminal απο το menu Utilities και τρέξτε την εντολή csrutil disable Μετά εκτελέστε "reboot" για να bootάρετε κανονικά στο λειτουργικό. Δεν ξέρω αν θα λύσει το πρόβλημα σας αυτό, ωστόσο είναι πολύ πιθανό...

Θα ποστάρω μια σχετικά καινούρια μπάντα, που μπορεί να είναι λίγο κλισέ το songwriting τους, αλλά στα live πάντα δίνουν σφριγηλό groove.....

Το παρακάτω άρθρο αν και είναι λίγο παλιό εμένα προσωπικά μου είχε φανεί αρκετά χρήσιμο πριν από κανά 2 χρόνια.... http://www2.gibson.com/News-Lifestyle/Features/en-us/counterfeitgibsons.aspx Δεν ξέρω αν έχουν βελτιωθεί οι πιο καινούριες ρέπλικες αλλά αυτό που έχω δει σε 2 κινεζικές (η μια κιόλας πληρούσε όλα τα κριτήρια του άρθρου :P) και είναι εύκολο να προσέξει κανείς είναι οι 3 βίδες στο truss rod cover αντί για 2 που έχουν οι αυθεντικές. Και γενικά είναι διαφορετικό σχήμα από αυτό το χαρακτηριστικό "καμπανιζέ" της Gibson....

Πολύ καλή συνέντευξη! O Poogie swingαρει τόσο πολύ που νομίζεις ότι θα πέσεις κάτω! Και είναι και πραγματικά ανοιχτόμυαλος άνθρωπος....

Το ebay είναι η καλύτερη λύση, αλλά για δοκίμασε και την "λαϊκη αγορά" που στήνει το Cosmodata στο πεζοδρόμιο στην Στουρνάρη, έχουν διάφορα παλιά και φτηνιάρικα πράγματα , δεν χάνεις κάτι να δοκιμάσεις...

Ε, να ένα μπάσσο που τραβάει την προσοχή με την εμφανισή του. Όλα τα υπόλοιπα είναι αρκετά πιο generic....

Πολύ ενδιαφέρον! Είδικα η τιμή σε συνδυασμό με τα specs είναι top! Είναι σαφώς πιο άσχημο από τα vintage της LTD όμως.... :P ;D

Το ζαχαρώνω τώρα το LTD Vintage στο site της ESP και με ψήνει. Έχει και ωραία χρωματάκια.... Βέβαια το αντίστοιχο ESP μοντέλο έχει και Candy Apple Red με Rosewood, το οποίο μαζί με το distressed style είναι μούρλια... Είναι ωραίο όμως και το μαυράκι με maple...

Point taken :) , αλλά σε χάνω κάποια στιγμή. Όταν λες VM εννοείς το Jaguar VM της Fender. Τα SX ποιά είναι; Επίσης βλέπω ότι τα ESP Vintage έχουν και κάποιο ελαφρύ relicking ε... Γιατί όλα τα φθηνά ενδιαφέροντα όργανα σώνει και καλα πρέπει να δείχνουν κατεστραμμένα...; (βλέπε road worn strats από Fender κλπ). Θα ήθελα πολύ οι εταιρείες να τα βγάζανε και σε κανονικά finish παράλληλα με το "distressed" style. Μόνο οι "αρχαιοκάπηλοι" θέλουνε όργανα με ενδιαφέροντα specs;;;

Αυτό εννοείται. Και στην ουσία "ηχάρα" δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ο ήχος που ο παραγωγός πιστεύει ότι θα δέσει το κομμάτι. Ή ο ήχος που εκφράζει το γούστο του μπασσίστα (από ένα σημείο επαγγελματισμού και πάνω έτσι :P). Όπως και να έχει όμως ένα κάποιο versatility από το όργανο δεν πάει χαμένο. Όχι ότι περιμένω να καταλάβω πολλές μικροδιαφορές από την αγορά του πρώτου μπάσσου μου, όμως θα ήταν καλό να έχω μια γενική ιδέα του γιατί δίνω 100 ευρώ παραπάνω.... ;)

Να υποθέσω ότι το alder body θα προσθέσει χαρακτήρα/low end στον ήχο του οργάνου; Γιατί το μπάσσο με ενδιαφέρει περισσότερο ως παραγωγό παρά ως οτιδήποτε άλλο (πώς να το κάνουμε δύσκολα βγάζεις ωραία μπασσογραμμή μόνο με plugins...). Αν είναι έτσι να το δώσουμε το έξτρα κατοστάρι ρε παιδιά...

Είσαι πιο style-ας με matching όπως και να το κάνουμε. Με ένα τέτοιο μπάσσο έχω ελπίδα να προσεγγίσω ήχους reggae και dub; (δάχτυλο και flatwound) Η μόνο με neck μαγνήτη jazz; (απόσο καταλαβαίνω αυτό έχει bridge jazz μαγνήτη)

lgbesios είναι όντως πολύ ωραίo deal, thank you για την πρόταση τό έχω βάλει πρώτο στην λίστα μου... Κοίτα εμένα μόνο το μαύρο headstock με προβληματίζει λίγο. Όπως και να έχει είσαι ΣΑΦΩΣ πιο μουράτος on stage από τον οποιοδήποτε που φοράει ένα κλασικό P ή J μπασσάκι, και ας είναι και μαύρο το headstock... Έχει και ωραία inlays... Πάω και παίρνω αυτό δηλαδή; Δεν υπάρχουν αντιπροτάσεις και flames και λοιπά;;!; ;D

Ενδιαφέρον, και πολύ μουράτο εμφανισιακά! Απ'ότι καταλαβαίνω έχει και καλούς μαγνήτες ε... Βλέπω 2 knobs πάνω όμως... Στο site της Fender βλέπω είναι stacked; Δηλαδή 2 tone 2 volume και ανακατεύω ήχους όσο θέλω κανονικά;

Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρικάς είχε πέσει στα χέρια μου αυτό και είχα πάθει πλάκα! Αργότερα έιχα και την ευκαιρία να ανακαλύψω το (απύθμενο) βάθος του έργου του.... Υπάρχει όμως το εξής quote από τον William Gibson στην σελίδα του Moebius: Είναι γεγονός όμως ότι υπάρχουν άτομα που γνωρίζουν το έργο του William Gibson και του Ridley Scott, χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι ο Moebius... Μήπως επειδή ήταν Ευρωπαίος;

Καταρχήν να δηλώσω ότι είμαι κατά βάση κιθαρίστας, συνεπώς από μπάσσα γνωρίζω μόνο τα βασικά. Μπάσσο θέλω να αγοράσω γιατί είναι το μόνο που λείπει πλέον από το Home Recording project μου. Με ενδιαφέρει αρκετά ο rock ήχος (split coil μαγνήτης, ή ακόμα και humbucker), αφού θα παιχτούν αρκετά πράγματα με πένα. Θα ήθελα όμως πάρα πολύ και έναν jazz μαγνήτη για να πειραματιστώ με τίποτα flatwound και να έχω έναν πλούσιο low end ήχο για πιο ηλεκτρονικές παραγωγές. Το καλύτερο θα ήταν να είχα ένα jazz και ένα precision, αλλά προτιμώ να μην ανοίγομαι... Υπάρχουν αξιοπρεπή μπάσσα με συνδυασμό P/J στο pricerange των 300 ευρώ; Ευχαριστώ εκ των προτέρων :)

H όλη μαγκιά είναι να μπορείς να κρατάς το groove σου ακόμα και αν παίζεις υπερβολικά σιγά....

Παιδιά αξίζει πολύ να ασχοληθείτε με το GForce M-Tron Pro (εξομoίωση Mellotron) αν ενδιαφέρεστε για vintage ήχους με πολύ χαρακτήρα. Επίσης πολύ όμορφο συνθάκι είναι το Unique της Sugar Bytes, φοβερό για ήχους Daft Punk και Justice.

Αν και εναγκαλίζει και πιο ηλεκτρονικά ρεύματα, κατεβείτε ένα Σάββατο στο Rebound στα Πατήσια.... Το κρατάνε αληθινό τόσο καιρό!

Είναι παιχταράς ο Dweezil, αλλά νομίζω και το παίξιμο του και η προσωπικότητα του βρίσκονται καλώς ή κακώς ύπο την σκιά του father.... Του λείπει η "μαγκιά" που είχε ο Frank και το παίξιμο του είναι λίγο "κλινικό" και ακαδημαϊκό... Δείτε τι εννοώ:.... Ωστόσο ο Dweezil έχει τον απόλυτο μου σεβασμό για αυτό που έχει κατορθώσει (αμφιβάλλω αν οποιοσδήποτε άλλος το είχε φτάσει σε τέτοια "τελειότητα")

Ο Bonamassa όπως και να βγει στην σκηνή, χοντρός ή αδύνατος, με γυαλιά ή χωρίς, με γκριμάτσες ή αγέρωχος ΕΧΕΙ το δικαίωμα να το κάνει και εμείς θα το δούμε και θα μας αρέσει ακόμα και αν γελάμε και λίγο που και που. Εγώ πιστεύω είναι από αυτά τα άτομα που όταν τα γνωρίζεις προσωπικά δεν σου κάνουν και καμία μεγάλη εντύπωση (από τις λίγες συνεντεύξεις που έχω δει), αλλά όταν ανεβαίνει στο stage μπορεί να γίνει όσο θεός γουστάρει ;)

Είναι αστείο και όμορφο ταυτόχρονα, το ότι αυτό το βίντεο προκάλεσε όλη αυτήν την συζήτηση...! :P Εγώ θα επανέλθω on topic ρωτώντας: Πόσο μαγκιά παραπάνω μπορεί να προσπαθεί να περάσει ο Bonamassa;; :D (ειδικά στο πρώτο κοντινό με τα γυαλιά)

Αν καταφέρουμε να ξεχάσουμε λίγο την εμφάνιση του κιθαρίστα, εντάξει δεν τον λες κακό, απλά είναι πολύ fusion ο ήχος και το παίξιμο του, γαρνιρισμένο με λίγο... καραγκιοζιλίκι... Πάντως σε όσους φίλους μου το έχω δείξει αυτό το video, όλοι ανεξαιρέτως μουσικού επιπέδου σχολίασαν "καλά αυτός ο κιθαρίστας πρέπει να είναι πολύ βλάκας!". Ίσως παίζει ρόλο το ότι είναι λευκός.... Έχω αρχίσει και αναπτύσσω την θεωρία ότι όλη η μπάντα λέει στον Marcus να μην τον διώξει για να τον κράζουν μεταξύ τους μετά απο κάθε live και να κάνουν χαβαλέ...!

Ο drummer είναι ο Poogie Bell