gvour

Δωσε πονο και ομορφιες Νασαρε!

Για τον αδερφο μου.... Κι αν αυτα ειναι backstage,λεμε τωρα,πινεις το μισο καφασι στο ενα και το υπολοιπο στο αλλο? Και γυρευεις κι ακομα ενα για το λαιβ. Κανονικα ομως.

Το ιδιο ισχυει και για αυτο που εβαλες εσυ. Ειναι μαθημα για πολλους απο εμας,για εμενα τουλαχιστον. Συνεχα να μαθαινεις και να μας μαθαινεις.

Οπως παντα ο Νεστορας ειναι "μεσα". Μου θυμισε το παρακατω: Mπορει να μην το εχεις ακουσει ποτε. Δεν εχει σημασια. Και μονο ομως που παραπεμπει καποιους απο εμας σε κατι τετοιο,τι να λεμε? Εχεις το αγγιγμα,νομιζω. Και ειναι πιστευω το καλυτερο σου. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ. Μπραβο ρε Γιωργαρα και παλι μπραβο,μας εφτιασες.

Και ηχος και παιξιμο ακουγονται ομορφα. Πολυ μου αρεσαν,με γειες.

Ολα οσα γραψατε παραπανω,ολοι,ισχυουν. Τεραστιος. Και οχι μονο ως κιθαριστας αλλα για τα γουστα μου και ως τραγουδιστης. Nα ξεκουραστει οπου κι αν βρισκεται τωρα πια....... Ο αγαπημενος μου δισκος,απο τα δικα του,το Little dreamer.

Καλε φιλε Μπαμπη οτι γραφεις ισχυει. Παρολα αυτα οσο προχωραει το κομματι τοσο στρωνουν τα σηκωματα τονικα. Και τελικα,ποιος νοιαζεται για τετοια πραγματα? Εχω ακουσει παρα πολλα λαιβ του Moore απο το '71με τους Σκιντροου και τους Λιζζυ,μεχρι και κατοπινα λιγο πριν πεθανει. Υπηρχαν περιοδοι που γαζωνε και αλλες-Wild frontier και After the war era-που δεν ηταν στα καλύτερά του. Τεχνικα μιλωντας. Σε οτι αφορα ομως το pitch ηταν,σχεδον παντα,αλανθαστος. Εδω που τα λεμε ποιος ακροατηςενδιαφερθηκε για ολα αυτα? Κανεις. Ο Moore σε επιανε απο τα μουτρα με το παιξιμο,το φραζαρισμα και την ψυχη που εβγαζε. Αυτο ηθελες και για αυτο τον ακουγες. Τα αλλα περισσευαν. Για να ερθουμε τωρα στα δικα μας,το εχεις Μπαμπη και φαινεται. Τα "βρωμικα" μερη μπορουν να φτιαξουν με διαφορους τροπους. Η ουσια ειναι οτι το γουσταρεις,το βγαζεις. Μας πιανεις απο τα μουτρα οπως ο γιγαντας και μας πας. Εχεις το τουσε που λενε και οι γαλλοι. Τα αλλα επονται. Εξαλλου εμιλησαν πριν και οι πραγματικοι γνωστες(βλεπε Φασιον). Μπραβο ρε φιλε,να βαζεις να γουσταρουμε. Μας εφτιασες οσο δεν παει!

Ναι και στα δυο.

Δεν ειναι το ειδος μου-η στιχουργια κυριως θα ελεγα-αλλα το μουσικο μερος μυριζει απο μακρια Φωτη και η φωνη και το τραγουδισμα του Γιωργη οπως παντα ιδιαιτερα.Θα μου αρεσε να ηταν και ο Νικολας λιγο πιο "ορατος",οχι τοσο διακριτικος στη μειξη,θα εδινε πιστευω ακομα πιο πολυ.Η ουσια ομως δεν αλλαζει. Το βαρατε ωραια και μπραβο σας παλικαρια.

Eξαιρετο παικτικα και ηχητικα,ομοιως ως συνθεση.

Ο ρηχος της υποθεσης,ως συνηθως. Γουσταρω ομως ροκαντρολ-ξερει αυτος-και το συγκεκριμενο κομματι της ταινιας αφου:

Αυτο αδερφε μου ειναι μπλουζ,πιο μπλου δε γινεται. Ξερεις πως το εννοω και να χεις την ευχη μου. Το ξανακουω παλι σημερα και με στελνει διαρκως. Θα συμφωνησω απολυτως,το From the Cradle λχ ειναι ολο δισκαρα. Ειναι κι αυτη η φωνη..... Υπαρχουν βεβαια στιγμες που η κιθαρα του Κλαπτον δεν ειναι απολυτως του γουστου μου. Και αλλες επισης που συμβαινει ακριβως το αντιθετο. Η φωνη του ομως με στελνει παντα αδιαβαστο. Φωναρα και ερμηνεια. Γιγαντας. Και οταν σκεφτομαι "η κιθαρα του Κλαπτον δεν ειναι παντα του γουστου μου",ακουω τα αποκατω και λεω"ποσο ανοητος εισαι"? Για την παρτη σου φιλε Αετός.

Εμεις δηλ κυργιος,τι νομιζεις οτι κανουμε εδω και 2 ωρες? Οτι υπαρχει βαρτου!