Aκομα θυμαμαι τα διημερα λαιβ που κλεινατε συχνα-πυκνα,εκεινη την εποχη,στον Κουτσουμπα τα οποια κατεληγαν τριημερα λογω μεγαλης προσελευσης.Και βεβαια ερχομασταν σε ολα.
Εχω παρακολουθησει ολες τις εκδοχες της μπαντας.
Και,ελπιζω,να μη με ψεγεις Ηλια ετουτη εδω ηταν η αγαπημενη μου.
Δεν ξερω αν ηταν καλυτερη η του Bulldog εκτελεση του I don’t worry-ευκαιρια να την ξανακουσω-αλλα τουτη εδω που ακουω τωρα απο το lost album,με κανει να ανατριχιαζω ξανα.
Επισης,λογω του μεγαλου ρεπερτοριου σας,μαθαιναμε ενα καρο καινουρια πραγματα,παντελως αγνωστα ως τα τοτε.Ρωτουσα τους φιλους που ειχαμε παει παρεα"πως τον ειπε αυτον ρε μ@...κα ο Ζαικος,Robillard?"
Παιρναμε τροφη για ψαξιμο στην πρωιμη και την προ-νετ εποχη.
Ευχαριστιες και συγκινηση.
Για τη μουσικη και το παραπανω κειμενο.
Για ολα γενικως.