taq

Όσο και να μας φαίνεται περίεργο, η Gibson εκτός από την πολύ καλά ομολογουμένως, καλή κατασκευή και προσοχή στην λεπομέρεια που χαρακτηρίζει την σειρά V.O.S, πουλάει ήχο. Είναι ίσως παράξενο αλλα και μεγάλη αλήθεια αλλιώς παίζει η 1958 και αλλιώς η 1959. Σίγουρα είναι πιο "επιθυμητή" η 59, και σίγουρα έχει ένα ποσοστό που αναλογεί στην αξία (φυσικά μόνο αυ΄τοί το ξέρουν αυτό) όμως σίγουρα πρόκειται για 2 ποιοτικότατα όργανα. Ως κάτοχος της 58 είμαι υπέρ του δέοντος ευχαριστημένος. Πραγματικά απίστευτη Les Paul, με 59 είχα την χαρά να παίξω μόνο ακουστικά και όχι σε ενισχυτή, και μάλιστα σε 59 limited. Εντάξει απλά σε ακουστικό επίπεδο η κιθάρα ήταν αλλου. Κρίμα που δεν την άκουσα σε amp. Ναί υπάρχει διαφορά και μάλιστα μεγάλη. Μην ψάχνουμε στα υλικά και στις εργατοώρες.... είναι ο ήχος και μάλιστα με μεγάλη διαφορά.

ahahahhahahahhahahhahahahahhahahahahha ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Νίκο έγραψες!!! New wave of keyboard comedy!!! Happy New Easter!!! και επί του θέματος... έχοντας λιώσει και τα τρία όργανα (αγορασμένα από στέκια ναρκωτικάκιδων) σε τιμές ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ, θα πώ ως προσωπική γνώμη ότι: Άλλο faded (με οτιδίποτε μαγνήτες) Άλλο strd Άλλο 61 reisue. Όλες όμως έχουν το Gibson SG vibe. Γιατί είναι διαφορετικές? Δεν ξέρω πως το κάνουν.... ξεκίνα με faded και θα δεις.. ;)

Φυσικά και όχι Aris, δεν υπάρχει νόμος του κράτους για να ισχύει παντού. Μην ξεχνάς ότι εμπόριο είναι και η κάθε μία έχει την δική της εμπορική πολιτική. Αυτό είναι κάτι το οποίο διαπιστώνεις απλά με 2 ερωτήσεις.. 1)Πόσο κάνει? Τόσο σου λένε, 2)Υπάρχει δυνατότητα έκπτωσης λές? Και σου απαντάνε μπορείς να προμηθευθείς το προιόν από dealer μας, κάνε μια επίσκεψη στα μαγαζιά και δες την καλύτερη έκπτωση που μπορείς να λάβεις. Αυτό και μόνο δείχνει ξεκάθαρα την εμπορική πολιτική μιάς αντιπροσωπείας. Για το άλλο που είπες πιό πάνω ότι άλλοι αντιπρόσωποι κάνουν απευθείας έκπτωση σκέψου ότι είναι και οι ίδιοι μαγαζιά λιανικής. Το bon είναι κυρίως προμηθευτής χονδρικής .. πουλάει και λιανικώς μόνο κατά απαίτηση του καταναλωτή και σε τιμή καταλόγου όταν ο τελευταίος αρνείται να επισκεφθεί συνεργαζόμενα καταστήματα. Μην παρεξηγηθώ πιό πάνω δεν είπα ότι κάνεις ή δεν κάνεις αγορές από Ελλάδα. Δικαιωμά σου είναι να ψωνίσεις από όπου σου αρέσει και όπου σε συμφέρει. Απλά δεν είμαι σύμφωνος με το γενικότερο κλίμα πάω να πρήξω 10 πωλητές να δοκιμάσω 10 Gibson και τελικά να την πάρω του ΚΟΥΤΙΟΥ απ' ώξω. Πρώτον γιατί όσες αγόρασα από Ελλάδα του κουτιού ήταν, τώρα αν δοκιμάστηκαν και 20 φορές ή 3 από άλλους το πολύ πολύ να αλλάξω χορδές... Αυτό που θέλω να σου πώ για την επιλογή στο έχω γράψει ξεκάθαρα στο πρώτο πόστ και το σημείωσε ο Lοng shadow πιό κάτω

Το bon studio Aris, είναι αντιπρόσωπος και έχει τιμές καταλόγου. Αυτές που άκουσες σαν τιμές είναι οι τιμές καταλόγου χωρίς καμία έκπτωση. Τα μαγαζιά που προμηθεύει κάνουν εκπτώσεις που φθάνουν σε πολλά είδη και το 25% το έχω διαπιστώσει πολλές φορές μέσα από τις δικές μου αγορές. Εγώ στη θέση σου απλά θα επισκεπτόμουν όσα μαγαζιά μπορούσα στο κέντρο και θα έλεγα χωρίς καμιά περιστροφή, θέλω να βρώ μιά Gibson strd ή traditional διαθέτω 2000 ευρώ και στην αντιπροσωπεία μου είπαν τάδε τιμές, υπάρχει δυνατότητα έκπτωσης σε εσάς? Μπορώ να δοκιμάσω κάποιες? Να σαι σίγουρος ότι δεν θα σου πει κανείς όχι.

Το βασικό είναι ότι δεν αγοράζεις με specs αλλά με αυτί και χέρι, στην προκειμένη συζήτηση, όσες και να δοκιμάσεις εδώ, είναι κανόνας άλλη θα σου έρθει και όχι αυτή που δοκίμασες στην Ελλάδα. Πήρα μια traditional πέρυσι απλά και μόνο δοκιμαζοντάς την, την πήρα σε μαύρο παρ όλο που την ήθελα σε άλλο χρώμα.. είχε και σε άλλο χρώμα το ίδιο καθόταν στο χέρι αλλα είχε και άλλο ήχο.. οπότε πήρα αυτή που μου άρεσε πως έπαιζε.. έχει βέβαια παίξει ρόλο το γεγονός ότι είχα και άλλες 4 διαφορετικές Gibson και ήξερα τι έψαχνα. Το σημαντικό είναι ότι ίσως είναι η πρώτη σου πολύ καλή κιθάρα και δεν ξέρεις πως θα έπρεπε ή πως θα ακούγεται. Εξηγούμαι... μπορεί να σου φανεί καταπληκτική να να να να και σε 2 χρόνια όταν θα σου δοθεί η ευκαιρία να ακούσεις άλλες 5 Gibson να καταλάβεις ότι τελικά σου έστειλαν "πατάτα", Φυσικά μπορεί και να σου στείλουν την πιό τέλεια Gibson που φτιάχτηκε ποτέ. Εσύ ή εγώ το ξέρουμε? Μάλλον όχι. Όταν είναι να δώσεις 2000 ευρώ για κιθάρα προσωπικά πάντα εγώ θα την έπαιρνα απο μαγαζί Ελληνικό. Σίγουρα με 2000 ευρώ θα βρείς καλή Gibson. Και 2100 να κοστίζει δεν θα τα χαλάσεις. Για το λόγο ότι σίγουρα θα την διαλέξεις ανάμεσα από 1-2 άλλες και επιπλέον θα σου εξηγήσει ένας πωλητής 5 πράγματα πάνω κάτω για τις διαφορές τους. Εμένα προσωπικά μου αρέσει πιό πολύ ο ήχος της traditional. Καλές είναι και οι strd, εξαρτάται τι θές. Γνώμη μου είναι άκου όσες περισσότερες μπορείς, και αν καταλάβεις ότι υπάρχουν διαφορές πάρτην από εδώ και μη σε νοιάζει αν είναι στο ράφι ή όχι...αλλοίμονο ούτε live έχει κάνει ούτε πρόβα... παλιές χορδές θα έχει και το σημαντικότερο δεν θα έχει ελλάτωμα. Τώρα αν δεν ακούσεις καμία διαφορά πάρτην από έξω θα γλυτώσεις ίσως κόπο να συνεχίσεις να ψάχνεις. ;)

Συμφωνώ με τον sf, μαγνήτες της πλάκας και ηλεκτρικά για πέταμα, κλειδιά που έβαζε εκείνη την εποχή (νομίζω gotoh) σχετικά μέτρια μόνο με πολύ καλό σετάπ κρατάνε κούρδισμα με χρήση τρέμολο, γέφυρα μετριότατη για vintage reissues MiJ (για την εποχή κατασκευής εννοώ αυστηρά)... δηλαδή κλασσικό MiJ 87-93 όργανο, το ξύλο είναι basswood. Στα σύν η άριστη ποιότητα κατασκευής που πραγματικά με ένα σετ Αμερικάνικους Fender μαγνήτες αλλαγή 5θέσιου, και φυσικά pot, απογειώνεται. Στα επίσης σύν είναι και το γεγονός ότι παρόλο που είναι οικονομικά τα υλικά κατασκευής, είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή όργανα. Εγώ προσωπικά αν ήθελα να κρατήσω τον "χαρακτήρα" της κιθάρας θα έβαζα οπωσδήποτε American vintage bridge, Fender American alnico 5, κλειδιά Vintage kluson, 5θέσιο American switch, strd american 250k pots. Και η κιθάρα θα ήταν πράγματι 57 reissue και πίστεψέ με, θα έπαιζε απλά πανέμορφα.

Προσωπικά κάνω ¨μετακόμιση" για την πρόβα.... συνήθως ένα κεφάλι Marshall DSL100 (καμπίνα βρίσκω εκεί) ή ένα combo Peavy VK 60W συνήθως 2 κιθάρες και μια τσάντα που έχει ένα σωρό καλώδια πετάλια κλπ.. ο ήχος είναι εξαιρετικός... Α!! και ο άλλος κιθαρίστας το ίδιο... βέβαια πέφτει η μέση αλλά μπρός στο αποτέλεσμα δε βαριέσαι... Όσες φορές παλιότερα βαριόμουν και πήγαινα με μια κιθάρα και ό, τι κάτσει εκεί από ενισχυτή πάντα έβγαζα ικανοποιητικό ήχο αλλά με έτρωγε λάχανο ο άλλος κιθαρίστας που κουβάλαγε ενισχυτή με λάμπα και τέλος πάντων σχεδόν όλο το setup του. Συμπέρασμα πήγαινε 30 λεπτά νωρίτερα στο στούντιο, κάτσε και ρύθμισε εκεί το setup σου, αν οι ενισχυτές (σπάνια στα περισσότερα στούντιο) είναι λαμπάτοι με gain (Boogie, Marshalls etc) μη χρησιμοποιείς gain από την TL αλλά από τον ενισχυτή και μόνοι τα εφέ από την TL . Βασικά είναι μεγάλη ιστορία ο ήχος του κάθενος στο στύντιο και κατ επέκταση όλης της μπάντας, πειράματα ή κάτι που θα πάει στραβά θα συμβαίνουν πάντα, βέβαια όλα είναι θέμα εμπειρίας και εξοικίωσης με τον καιρό θα δεις ότι κάτι τέτοια προβλήματα δεν θα σε πολυαπασχολούν.

πούλα τες όλες, βάλε και τα 300, και πάρε μια Fender Αμερικάνα με διπλό και τα έχεις όλα. Πές και σε τι ενισχυτή σκέφτεσαι....

Χαχαχαχχαχχ καλό! Παρεπιπτώντως ο Blackmore τις έσκαβε μόνος του τις κιθάρες από το 1968-9. Το σκαφάκι του το έδωσε ο Clapton, και το σόλο στο child in time στον δίσκο In Rock καθώς και άλλα κομμάτια είναι με αυτό. κάποια στιγμή 72-75 χρησιμοποιούσε 6 deck για προενίσχυση και wooden picks. Ξαναέβαφε πάντα τα μπράτσα από τις κιθάρες που του έστελνε η Fender για να αποκτήσουν επιπλέον μπάσσο ήχο (μετά το σκάψιμο). Τον καλύτερο ήχο ever (ηχογραφημένο) τον έχει στο Made in Japan, ίσως τον πιό παχύ και γεμάτο ήχο στρατοκάστερ 70ς. Καθώς και στο Live των Rainbow στο Mόναχο το 1977. Είναι δύσκολο να αντιγράψεις τόσο συγκεκριμμένο ήχο, αλλά μπορείς να τον πλησιάσεις αρκετά. Πρώτο στάδιο είναι ο δακτυλισμός τπυ και το στύλ του πάνω στην κιθάρα και μετά τα μηχανηματα. Scalloped μπράτσο (μόνος του) το 1971 (και εξαιρετικός ήχος επίσης) Deep Purple - No No No take2 HD 1971 Rehearsal Session Με τα 6 deck προενίσχυσης ξαναβαμμένο μπράτσο και εκπληκτικό ήχο επίσης. Rainbow - Sixteenth Century Greensleeves

Το πιθανότερο είναι να έχουν τον χαρακτήρα που είχε η Fender την περίοδο 65-69 άρα (πρώιμη περίοδος CBS) για τους περισσότερους κιθαρίστες από τους καλύτερους μαγνήτες που κατασκεύασε ποτέ. Έχουν ζεστό distortion και ιδιαίτερο χαρακτήρα στα καθαρά. Καλώς σου αρέσουν πρόκειται για τους πιό ισοροπημένους μαγνήτες ανάμεσα στις δεκαετίες 50ς και 70ς

Βασικά τι να πεις... είναι δυνατόν να συγκρίνεις το τέλειο με το τέλειο? Ακόμα και τα γούστα, γονατίζουν όταν έχεις αυτή τη δυνατότητα να ακούς τέτοιου είδους ποιότητα ενισχυτών. να αφήσω τώρα έναν λυγμό?? ή να το κρατήσω για μετά? :)

Είναι η ίδια γνώμη για όσους τους αρέσει ο Gallagher σε Fender - Marshall ενισχυτές :)))

@ sephiroth, καλά δεν θα τρελαθούμε κι όλας, όσο αφορά την επιλογή των ξύλων. Πάντως είναι σίγουρο ότι κατά μέσο όρο ήταν πιό βαριές από τις strd, και το καπάκι από maple σπανίως είχε την αισθητική των strd στις βαμμένες συνήθως απουσίαζαν εκτός λίγων περιπτώσεων τα "νερά", άρα επιλογή γίνονταν και γίνεται σε ΟΛΑ τα επίπεδα παραγωγής, απλά υπάρχει περισσότερη προσοχή στο CS. Σίγουρα ήταν και είναι καλές Gibson καλύτερες από studio σε επίπεδο ήχου και playability. @ pureanalog, ποτέ οι classic έτσι όπως τις ξέραμε όλοι ώς το 2007 δεν ήταν ανώτερες από τις strd.. εκτός αν λές για άλλες... Οι τελευταίες classic που κατασκευάστηκαν πριν 2-3 χρόνια δεν έχουν καμιά σχέση με τις παλιότερες, άλλαξε ριζικά σαν μοντέλο (μόνο σαν ονομασία έμεινε το ίδιο) και αντί για κεραμικούς έφεραν στο σώμα τους Paf 57 & Paf 57 plus στη θέση bridge και binding στο headstock. Ενδεικτικά αναφέρω αν και δεν έχει νόημα πιά ότι υπήρχαν 4 Gibson που μπρούσες να προμηθευτείς στην εγχώρια αγορά το 2004 (LP εννοώ) σε κεντρικό μαγαζί στο κέντρο η LP studio κόστιζε 1700 ευρώ η classic 2100 ευρώ η strd 2700 ευρώ και η custom 3800 ευρώ. Επίσης όσες studio LP έπαιξαν καλύτερα στο σύνολο τους από strd LP άλλες τόσες θα ήταν και οι classic έως το 2007. @ΕLIANIOS το ότι ήταν μίλια μπροστά oi classic μην ορκίζεσαι κι όλας :P

Οι classic τιμολογιακά και ποιοτικά ήταν ανάμεσα στην studio και την strd. Φθηνότερη σαν κατασκευή επιλογή ξύλου και φινίρισμα. Έχει 3 στρώσεις νίτρο όπως και η studio αντί 6 όπως η strd. έχει όμως το binding στο μανίκι καθώς και στο καπάκι. Προκειται για αξιοπρεπείς κιθάρες σίγουρα πολύ καλύτερες από τις studio που στις περισσότερες των περιπτώσεων και ενώ δεν είναι κακές κιθάρες δεν δείχνουν να ενθουσιάζουν ιδιαίτερα (τουλάχιστον την πλειοψηφία όπου πιστέυω ότι ανήκω). Η Gibson τις κατασκεύαζε όντως με το 60ς neck profile, και τις εξόπλιζε με μαγνήτες κεραμικούς. Άλλοι τους θεωρούν απαράδεκτους άλλοι ορκίζονται στα γκάζια που δίνουν. Κοινώς γούστα..... πάντως μεταχειρισμένη όχι πάνω από 1000-1100 και να είναι σε καλή κατάσταση. Ο λόγος που προφανώς σταμάτησε η παραγωγή τους είναι ότι σε γενικό κανόνα η Gibson προσφέρει πλέον 3 σειρές strd σε διάφορες τιμές και έτσι η clasic δεν έχει "τιμολογιακή" θέση... προτιμάς μιά καινούργια strd traditional pro στα 1500 ευρώ καινούργια ή μιά traditional strd στα 1800-1900 που έχει τα specs της strd παρά την classic που αν ακόμα ήταν στην παραγωγή θα είχε σχεδόν 1400-1500 ευρώ με το μισό finish.

Φυσικά πλέον δεν έχεις "απόλυτο" στρατ ήχο στην θέση αυτή εξαιτίας του διπλού πλέον μαγνήτη. Βέβαι είναι πολύ κοντά αλλά είναι άλλο πράγμα. Αν θέλεις να διατηρίσεις τον χαρακτήρα στρατοκάστερ αλλά με μονό και με επιπλέον έξοδο και όγκο πολύ απλά βάλε έναν Quarter Pounder SD. Είναι οι μαγνήτες που έχει το sign model του R. Blackmore. Όγκος γκάζι και "δάγκωμα" μονού. Επίσης αν επέλεξες τον μαμίσιο πάλι.. ίσως και αυτό τελικά να σε καλύπτει. Βρές το ύψος που σου αρέσει να έχει απόσταση από τις χορδές και πειραματίσου.

Μιά "κλασική" και σίγουρη για όλα τα γούστα αλλαγή είναι ο JBjr. Επειδή όμως έχω έτσι άλλες 2 στρατ προτίμησα τον Hot rail του Duncan. Σίγουρα υψηλότερη έξοδο από τον JBjr άρα και περισσότερο έμφαση στους distorted & overdriven sounds. Επιπλέον "έδεσε" πολύ καλά με τους άλλους 2 και έχει γίνει άλλη μιά αγαπημένη στρατοκάστερ μου :)

Κατ΄αρχήν οι vintage style pickups χαρακτηρίονται για την έλλειψη μεσαίων. Ο φίλος που είπε παραπάνω για τους 54 και Texas special, (οι οποιοι είναι αντιδιαμετρικά αντίθετοι ακουστικά) κάνει λάθος γιατί ή προς την χροιά των μέν θα κλίνεις, ή προς την χροιά των δε, άρα κάποιοι από αυτούς ή παραπλήσιοι σε αυτούς θα σου κάνουν σίγουρα. Εξηγούμαι σετ όπως Fat 50s, Custom 54, Vintage 57-62 χαρακτηρίζονται για τα μπασοπρίμα τους και την πενιχρή ύπαρξη μεσαίων. Γκάζι βγάζουν πολύ καλό και με χαρακτηριστικό όγκο μάλιστα με έναν καλό ενισχυτή high gain Marathon, όμως στην μπάντα εξαφανίζεσαι. Οι πρώτοι vintage μανγήτες που τόνιζαν τις μεσαίες συχνότητες είναι οι Custom 69, και είναι ένας από τους λόγους που λατρεύτηκαν από εκκατομύρια κιθαρίστες που επιτέλους η κιθάρα τους ακούστηκε σωστά στην μίξη. Οι Texas special είναι όπως οι Custom shop 69 πάνω κάτω στην χροια overwound όμως γι αυτό και η υψηλότερη έξοδος τους. Μην ξεχνάμε ότι η Fender τους κατασκεύασε με γνώμονα την "ακουστική" χροιά των υπερτυλιγμένων 60ς μαγνητών του SRV. Άρα λοιπόν η μιά άποψη είναι οι μπασοπρίμοι και η δεύτερη άποψη αυτοί με πιό ισσοροπημένα μεσαία. Και οι 2 τύποι είναι εξαιρετικοί και εξαρτάται τι έχεις στο μυαλό σου να κάνεις. Όσο αφορά τώρα για τους καινούργιους μαγνήτες που είναι εξοπλισμένες οι νέες αμέρικαν strd, πιστεύω ότι είναι από τους πιό επιτυχημένους μιά και συνδιάζουν πολύ καλό επίπεδο "καθαρών" σε υψηλές εντάσεις, αλλά και συμπεριφέρονται εξαιρετικά ισσοροπημένα στα γκάζια. Σε μιά strd του 2008 που έχω άλλαξα μόνο τον bridge και αυτό για λόγους όγκου που ήθελα στο σήμα μου με overdrive ήχους. τον μεσαίο και του λαιμού μάλλον δεν θα τους αλλάξω ποτέ... επιτέλους μαγνήτες με "χαρακτήρα"...

Ωραίο!! Μάκης, να τυλίξουμε καμιά 60ριά κιλά να γίνει vintage απόθεμα σε 50 χρόνια από την φετινή ένωση. Καλό μήνα!! :))

Μπράβο παίδες πολύ καλό!! Η ηχοληψία είναι ένα "κλασσικό" θέμα. Η βραδιά ήταν απίθανη, πολύ κέφι και ενέργεια. Πολύ καλά δεμένη μπάντα .. και όσο αφορά την ηλικία μας ναι ρε!! Δεν κατάλαβα τι έχουν τα τραπέζια? Ακουμπάς το ποτό σου έχεις το τασάκι σου, μια χαρά δλδ. Άντε και στα επόμενα!! Mode Zero liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiive!!

Και ο Blackmore ένα φεγγάρι έως το 68-69 έπαιζε με combo vox τσίτα στα live (δεν έχει όμως ηχογραφήσει τίποτα με τελικιασμένο VOX), με ένα Gibson σκάφος, μέχρι να γυρίσει στους Marshall , όμως εξακολουθούσε να ακούγεται υπερβολικά χαμηλά σχετικά με τους άλλους και τους παράτησε. Χαρακτηριστικό είναι όπως λέγεται το επεισόδιο όταν πήγε στον Jim Marshall να τσεκάρει ενισχυτές ότι αυτός βγήκε αγανακτισμένος από το γραφείο του λέγοντας να δώσουν τέλος πάντων ότι θέλει σε αυτόν που παίζει τέρμα και να τον διώξουν ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Καλημέρα, ο Marshall 1974x είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί σε Marshall έως τώρα. Είναι δικάναλος, clean channel, tremolo channel footswitchable. 2 εισόδους σε κάθε κανάλι (high - low), ενώ τα eq είναι μόνο ένα tone crtl. Έχει επό τα πιό γλυκά και γεμάτα καθαρά που έχω ακούσει ever για Marshall. Διαθέτει rectifier tube, και είναι σε μεγάλο ποσοστό άνω του 90% vintage correct. Σε μεγάλες εντάσεις αρχίζει να "σπάει" και εκεί παίρνεις ένα crunch από τα πλουσιότερα σε αρμονικές που έχω ακούσει για natural OD. Οπωσδήποτε τα 18W δεν είναι καθόλου λίγα για το συγκεκριμμένο killer machine, το οποίο ακούγεται εξαιρετικά δυνατό ακόμα και σε λίγες πρόβες που το χρειάστηκα πάνω από το 4 σκότωνε. Το έχω συνδιάσει με 2 πετάλια του Keeley για γκάζια και έχω μείνει με ανοικτό το στόμα. Βασικά ό, τι πετάλι κα να του βάλεις έχει μιά ιδιαίτερη ποιότητα που μένεις άναυδος. Τα συγκεκριμμένα πετάλια που χρησιμοποιώ ένα Boss moded DS1 & Time machine boost, απλά είναι τέλεια... θα ανεβάσω σύντομα και ένα βιντεάκι άμα θέλετε.

Χεχεχε... καιρό είχα να διασκεδάσω διαβάζοντας ποστ με greeklish (που απεχθάνομαι) ... μου θυμίζει έναν από τους πολλούς που πέρασαν γράφοντας πέρυσι νομίζω (?) δεν θυμάμαι που πρότεινε όργανα διαβάζοντας reviews από ιστοσελίδες και από τις φωτογραφίες εξυμνούσε ήχους.... Η ίδια πλάκα δηλαδή ανάποδα... Εδώ έχουμε μιά traditional ( ναι τις ξέρω και έχω παίξει με 1-2), οι οποίες παικτικά και ακουστικά στην δική μου εκτίμηση είναι ανάμεσα σε Fender MIM strd και HW1. Το ότι κοστολογήθηκε όσο κοστολογήθηκε και διαλέχτηκε και και .... τι να πώ... και εγώ έχω διαλέξει στρατ ανάμεσα από άλλες όταν μου δόθηκε η ευκαιρία. Τώρα η δική μου επιλογή είναι κανόνας για το γούστο του καθενός? (λέμε τώρα....) Σαφώς υπάρχουν κάποια αντικειμενικά αποδεκτά όρια... όταν εξειδικέυονται όμως και γίνονται υποκειμενικά άντε γεια.... Και εξηγούμαι.... κόστος παραγωγής πάνω κάτω και ποιότητα αποτελέσματος πάνε μαζί ξεφεύγουν μόνο από ένα σημείο και πάνω όπου είναι δισδιάκριτα τα όρια αν τελικά ένα όργανο custom shop ή πανάκριβο της σειράς αξίζει την τιμή του γιατί η ποιότητα έχει και ένα "ταβάνι" και από κει και πέρα παίζει ρόλο ο κατασκευαστής τι ζητάει δηλαδή και αρχίζει να μπλέκει το πράγμα και με υποκειμενικές αντιλήψεις οπότε σταματάμε. Έχουμε τώρα και τον αντίποδα δηλαδή μια traditional Strat που καινούργια σήμερα δεν θα κόστιζε πάνω από 720 ευρώ και σε αυτά τα κόστη λιανικής όλοι γνωρίζουμε την ποιότητα που προσφέρεται. Δηλαδή μιά αξιοπρέπεια , αλλά ούτε κρύο ούτε ζέστη... όλα οκ... όταν έχεις μιά τέτοια "βάση" ότι και να της βάλεις επάνω θα την κάνεις πολύ καλύτερη "μέτρια" κιθάρα. όποιος ασχολείται καιρό με το σπόρ καταλαβαίνει τι εννοώ. Είναι κρίμα να χαλάς χρόνο εκθειάζοντας το μέτριο.. αφού ο νόμος της αγοράς λέει όχι πάνω από 400ευρώ. Έχω μια Fender Sambora MIM ανάμεσα σε άλλες 14 στρατ αυτήν την περίοδο... έχω βάλει τρέμολο ibanez Edge low prο (σκάψιμο, αγορά , τοποθέτηση 300 ευρώ, 3 Anderson μαγνήτες που από μόνοι τους κοστίζουν 450 ευρώ, ενώ την κιθάρα στοκ μορφή την αγόρασα πρίν 5-6 χρόνια ίσως περισσότερο 350 ευρώ (σοβαρά) και και΄νούργια κόστιζε 230 χιλιάδες δραχμές δηλαδή κάπου 700 κάτι ευρώ σημερινή αξία... πόσο δηλαδή να την έδινα? 1400?.... χμμμ μάλλον ούτε 450... και επειδή παίζει καλά για εμένα πάντα την κρατάω... Αυτά...

Μια χαρά είναι οι Marshall σε εντάσεις δωματίου ακόμα και οι non master. (μόνο στην περίπτωση που θές τον non master volume Marshall να "σπάσει", τα πράγματα αλλάζουν.) Προσωπικά με 2 marshall στο σπίτι δεν έχω κανένα πρόβλημα. Ό,τι ισχύει για τις χαμηλές εντάσεις στους tube ενισχυτές στο σπίτι (κατηγορία που ψάχνεις δηλαδή) ισχύει και για τους Marshall. Σίγουρα έναν ενισχυτή πρέπει να τον ανοίξεις λίγο για να παίρνεις τον χαρακτήρα του. Μην τρελένεσαι όμως ακόμα και χαμηλά παίζεις εξαιρετικά. Το κάθε μηχάνημα κάνει αυτό που προορίζεται να κάνει και φτιάχτηκε , έχει τον ήχο για τον οποίο τον διάλεξες. Το ηχοχρωμά του παραμένει το ίδιο σε όλα τα φάσματα του volume, απλά υπάρχει μιά ένταση που από εκεί και πέρα δίνει το 100% του. Θέλω να πω ότι αν επιλέξεις τον DSL 50 head που κατ εμέ είναι ένας εξαιρετικός Marshall amp, έχεις από ήχους Hendrix & blackmore μέχρι Malmsteen & Slash. Μην πάρεις κάτι λιγότερο από αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Σου προτείνω τον DSL 50 & 2x12'' Marshall 1922 με Τ-75s.

Η LP strd, που έχει τους AlNiCo 5 burstbuckers, ή Flying V & Explorer που έχουν τους κεραμικούς μαγνήτες 500Τ και 490Τ νομίζω σε καλύπτουν μιά χαρά. Ειδικά με τους κεραμικούς τα γκάζια περισσεύουν... προσωπικά θα επέλεγα μιά LP για σίγουρα... Γκάζια φροντίζεις να έχει ο ενισχυτής... εκεί θα ακούσεις πολλά πράγματα. Οι μαγνήτες σε μοντέρνες Gibson συνήθως έχουν ικανοποιητική έξοδο. Οι κεραμικοί φυσικά έχουν περισσότερο. Γι αυτό πές μας και σε τι ενισχυτή σκοπεύεις να παίζεις.

Φυσικά και οι masterbuilders χρησιμοποιούν cnc routers. Οι κιθάρες που φτιάχνει το cs δεν είναι από τον Άρη. Απλά η όλη διαδικασία περνάει από την δική τους επίβλεψη και προσοχή, είναι αυτοί οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για το σχεδιασμό την αντιγραφή την κατασκευή με όλες τις λεπτομέρειες και την επιλογή των υλικών.