makam

Να πώ την αλήθεια, δεν ήξερα τη μουσική του, μιάς και δεν είμαι τόσο fan του metal, αλλά αυτό που κατόρθωσε αυτό το παιδί, είναι τόσο σημαντικό, που αξίζει συγχαρητήρια. Ξέρετε, δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν Ελληνα rock κιθαρίστα, να περάσει τα συνορά μας, παίζοντας μια 'ξένη' μουσική, που πολλές φορές συναντά κλειστές πόρτες στην χώρα μας. Σίγουρα πίσω από αυτή την επιτυχία, υπάρχει σκληρή δουλειά, ταλέντο και όχι μόνο τύχη. Γιατί δεν πρόκειται γιά ένα απλό jam session, όπου συνεβρέθησαν πάνω στην ίδια σκηνή με τον Ozzy, αλλά για μια συνεργασία που προέκυψε μετά απο audition, και αυτό κάνει την επιτυχία ακόμα μεγαλύτερη. Μεγάλο μάθημα για όλους τους ταλαντούχους μουσικούς στη χώρα μας. Μπράβο σου Κώστα, ευχομαι τα καλύτερα, στις απο'δώ και πέρα μουσικές σου αναζητήσεις, γιατί το αξίζεις. Μάκης

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη συζήτηση, που έχει γίνει πιά διαμάχη, μεταξύ ανατολής και δύσης και πολύ σωστά. Πιστεύω πως από τους περισσότερους απο εδώ μέσα, έχει διαφύγει το πολύ σημαντικό συστατικό στην κατασκευή ενός μουσικού οργάνου, που λέγεται κουλτούρα. Κάτι που πιστεύω οι μεγαλύτεροι το νιώθουν καλύτερα. Και για να το κάνω πιό κατανοητό. Στην Κίνα ο εργάτης που θα φτιάξει μία Les Paul, θα το κάνει με βάση κάποια σχέδια και εντολές που του έχουν δώσει κάποιοι Αμερικάνοι και το τελικό προιόν, θα ελεγχθεί από κάποιον που απλά θα κοιτάξει για εμφανείς ατέλειες και τίποτα παραπάνω. Φυσικά δεν ξέρει τις διαφορές που έχει μια gibson του '59 απο μια του '62 ή του '09, μιας και ποτέ του δεν έχει ακουμπήσει, πόσο μάλλον ακούσει κάποιες από αυτές για να κάνει την σύγκριση. Μετά το τέλος δε της δουλειάς του, θα πάει σε κάποιο club της περιοχής του να ακούσει παραδοσιακή Κινέζικη μουσική ή αυτό το Κινεζοπόπ που υπάρχει εύκαιρο στην περιοχή του, παιγμένο από Yang Qin ή Pi Pa ή Gu-zheng. Το όργανο που έφτιαξε και έλεγξε λίγες ώρες πρίν, δεν το 'γνώριζε' ούτε πραγματικά το 'γνωρίζει', κι ας το κατασκεύασε. Πάμε τώρα στην Αμερική. Ο εργάτης που μόλις έφτιαξε μια Gibson ή μια Heritage ή μια PRS, θα την ελέγξει για εμφανείς ατέλειες και μέσα του θα την συγκρίνει με την gibson του '59 ή του '62, που κρέμεται στο Guitar center της περιοχής του, ή έχει κάποιος γνωστός του και που καμιά φορά τζαμάρουν παρέα. Μετά το τέλος δε της δουλειάς του, θα πάει σε κάποιο club της περιοχής του να ακούσει το αγαπημένο του rock- blues- country- jazz σχήμα. Και δεν αποκλείεται ο guitar hero που είναι στη σκηνή, να κρατά μία κιθάρα που του έφτιαξε ο θαυμαστής του μόλις 2 μήνες πρίν. Για να μη πώ για την περίπτωση που από κάτω βρίσκεται ο James Hutchins της Gibson ή ο ίδιος ο Paul Reed Smith. Ας έρθουμε τώρα στον τόπο μας και θα δούμε πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους δικούς μας μπουζουκτζήδες. Μόλις πήρε το όργανο, το δοκιμάζει σε κανονικές συνθήκες δουλειάς και από κάτω βρίσκεται ο ίδιος ο μάστορας που το δοκίμαζε λίγες ώρες πρίν, για τις τελικές παρατηρήσεις και υποδείξεις. Ολοι αυτοί στα παραδείγματα που προανέφερα έχουν ένα κοινό σημείο. Κοινή μουσική κουλτούρα, του τόπου που ζουν, εργάζονται, διασκεδάζουν, δημιουργούν. Και ρωτώ. Θα αγοράζατε εσείς μπουζούκι Κινέζικο ή από το custom shop της Gibson; Ποτέ…. Θα αγόραζε ο Κινέζος Pi Pa από την Gibson; Ποτέ…. Μπορεί κάποτε να συγχωνευθούν τόσο οι κουλτούρες (που το απεύχομαι) και να γίνει και αυτό. Αλλά για την ώρα παραμένει επιστημονική φαντασία.

Μία διευκρίνιση στα παραπάνω. VOS για την Gibson σημαίνει (Vintage Original Spec), και όχι (Very Old Stock) Που να βρεθούν στις μέρες μας παλαιά κομμάτια μαόνι, με τέτοια παραγωγή....

Είσαι σίγουρος πως ακούς τις διαφορές αυτές σε 2 ολόιδια σεταρισμένες κιθάρες; Για να μη παρεξηγηθώ. Ξέρω πολύ καλά τις διαφορές των απλών l.p. standard απο τις VOS, αλλά έχεις την εντύπωση πως η Gibson δεν θα μπορούσε να έχει στα απλά της μοντέλα, τα χαρακτηριστικά των παλαιών; Ασφαλώς και θα μπορούσε, χωρίς παραπάνω κόστος. Απλά χρησιμοποιεί το μαρκετινίστικο κόλπο, που παλαιότερα το έλεγε Reissue, μετά το έλεγε Historic, και τώρα το λέει VOS. Και σε λίγα χρόνια κάπως αλλιώς.... Είναι καθαρά θέμα marketing. Σίγουρα οι VOS είναι προσεγμένες κιθάρες, όπως και οι Heritage, που είναι καταπληκτικές, αλλά στον ήχο τα πράγματα είναι πολύπλοκα και καμμιά φορά απρόβλεπτα... Τώρα γυρνώντας στο θέμα μας, μη ξεχνάμε πως η Epiphone ανήκει στην Gibson, και πως για κάθε Gibson Les Paul που πωλείται, πωλούνται τουλάχιστον 10 Epi Les Paul's. Αυτό τα λέει όλα, και οι άνθρωποι της Gibson φαντάζομαι διασκεδάζουν, διαβάζοντας threads σαν κι αυτό.....

Λοιπόν, έχοντας παίξει όλα αυτά τα χρόνια με εκατοντάδες Gibson Les Paul's, αλλά και εκατοντάδες Epiphone, θα μπορούσα πλέον με σιγουριά να πώ, πως η Gibson κατά κανόνα είναι καλύτερη κιθάρα από την Epi. σε όλους τους τομείς. Για να το κάνω πιο συκγεκριμένο και να μην αδικήσω την Epi. να αναφέρω πως, οι περισσότερες Epi είναι επαγγελματικά όργανα, που μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιήσει κάποιος με αξιώσεις σε καταστάσεις live, και όχι μόνο. Το κακό με αυτές είναι πως για να αποδώσουν τα μέγιστα, χρειάζονται κάποια βελτίωση ιδίως στα ηλεκτρικά. Σε αντίθεση με την Gibson που δεν την αγοράζεις για να την βελτιώσεις, αλλά για αυτό που είναι. Οι δε αποκλίσεις στις Gibson είναι πολύ μικρές, με εξαίρεση κάποια καταπληκτικά όργανα που, κακα τα ψέματα, τις συναντάς πολύ πολύ σπάνια. Τις περισσότερες φορές, αυτό που "φταίει" σε μια Gibson και την αδικούμε, είναι: Α) το σωστό set up, Β) ενα καινούριο set χορδών, και Γ) ο ενισχυτής που θα τύχει να την ακούσουμε, γιατί, αλλιώς θα ακουστεί μια Epiphone σε έναν Twin rev. και αλλιώς μια Gibson σε ένα 15αράκι Line 6. Και το λέω αυτό, γιατί μερικά χρόνια πρίν, είχε φέρει ένας φίλος μια gibson l.p.standard, που δεν του πολυάρεσε, να την δοκιμάσω και να την συγκρίνω δίπλα σε μία άλλη, που κατά γενική αποδοχή ήταν πολύ καλή. Ακούγοντας εγώ λοιπόν τις 2 les paul's, λέω, μάπα, δεν είναι καλή. Πιάνοντας την όμως στα χέρια μου, συνειδητοποιώ πως οι χορδές της ήταν εδώ και καιρό για πέταμα και οι μαγνήτες ήταν "στο υπόγειο". Μετά 10 λεπτά για άλλαγμα χορδών και μια ρύθμιση μαγνήτη μ'ένα κατσαβίδι, δεν μπορούσαμε να πούμε ποιά ήταν η καλύτερη. (Πάντα οι δοκιμές γίνονταν και γίνονται στο clean κανάλι, και όσο πιο καθαρά γίνεται) Να αναφέρω και κάτι για τις Gibson les paul studio, special, faded κλπ. Ειναι πολύ καλά όργανα, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από καμμία VOS, εκτός ίσως από τα bindings, το φινίρισμα και το look γενικώτερα, και για τα χρήματά τους, και ένα καλό set up, είναι "ευκαιρίες" σε σχέση με τα 3χίλιαρα των VOS, αλλά διστυχώς οι περισσότεροι, 'ακούν' τα όργανα με τα μάτια, μέσα από τα προσπέκτους και το net. Και δεν συζητώ καν, για 'ακρόαση-τεστ' μέσα από το Youtube, μιας και μου φαίνεται πραγματικά αστείο. ;D Εν ολίγοις. Αν κάποιος έχει πολύ περιορισμένο budget, ή είναι ερασιτέχνης που δεν τον πολυενδιαφέρει να χώσει πιο πολλά φράγκα, καλό είναι να πάρει μία Epiphone και να την σκίσει στη μελέτη και το παίξιμο. Μόνο τότε θα καταφέρει να φτάσει στο επόμενο επίπεδο, και τότε η οποιαδήποτε Gibson, θα του κλείσει μόνη της το μάτι ;) Τώρα για αυτόν που έχει τα λίγο παραπάνω χρήματα, οι Gibson είναι μονόδρομος, αλλά....,αλλοίμονο σ'αυτόν που έχει πάρει το top των VOS, και δεν μπορεί να 'παίξει'......... :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

Τι να πώ!!! Αξίζει πιστεύω ένα μπράβο στον 'if it is', μιας και κατόρθωσε να βρεί σχεδόν όλα τα σκάφη αυτού του blind test, πράγμα νομίζω αρκετά δύσκολο, καθώς το κομμάτι δεν τα ευνοούσε, αντιθέτως με την strato και les paul, που σε αυτού του είδους τα κομμάτια (funky), ξεχωρίζουν πιο καλά από τούς καταιγισμούς του μπάσου και γενικότερα του rhythm section. Φίλε if it is, δεν ξέρω πόσο πολύ έχεις ασχοληθεί με τα σκάφη και τον ήχο τους, αλλά σε βρίσκω αρκετά διαβασμένο, (βλέπε Mega test- 13 jazz κιθάρες) http://www.noiz.gr/index.php?topic=158742.0 Και λογικό είναι να σε μπέρδεψαν οι κιθάρες 3 και 5, αφού μοιάζουν αρκετά, και φυσικά όπως είπες στο τέλος, είναι ανάποδα. Εφτασε λοιπόν νομίζω η ώρα για τα αποκαλυπτήρια και έχουμε και λέμε: 1. Gibson Super 400 2. Gibson ES 175 3. Gibson L5 4. Fender Stratocaster 5. Heritage Super Eagle 6. Gibson Les Paul 7. Epiphone Emperor-Joe Pass Περιμένω τώρα που αποκαλύφθηκε η κάθε κυρία παραπάνω, τα σχολιά σας.... Θα επανέλθω κι εγώ με τα δικά μου σχόλια...

Ατιμα παιδιά!!! Ελειψα λίγες ημέρες και αποκαλύψατε και την 2η solid body (βλέπε Les Paul). Και πράγματι η Νο 6, είναι η Les Paul και μπράβο σε όλους αυτούς που την μυρίστηκαν. Πράγμα όχι εύκολο, καθώς η συγκεκριμένη κιθάρα λόγω των P90, έχει κάτι από τις 'άκρες' που βγάζουν τα ακριβά carved σκάφη, αλλά εδώ μάλλον την πρόδωσαν οι round wound χορδές της. Πιστέψτε με, αν φόραγε flat, η επιλογή θα ήταν πολύ δύσκολη. Το συγκεκριμένο μοντέλο είναι μία Les Paul special, κατα τη γνώμη μου μία από τις καλύτερες και τιμιώτερες Gibson που έχουν βγεί ποτέ, και δεν έχει καθόλου άδικο ο John mc Laughlin όταν λέει πως η Les Paul Junior (που είχε κάποτε), και η Les Paul special, ήταν οι αγαπημένες του Les Paul's ever. Αυτά γιά την ιστορία και πάμε παρακάτω στα δύσκολα τώρα, αφού αυτές οι 5 που έμειναν, είναι καθαρόαιμα σκάφη και η επιλογή τους γίνεται δύσκολη. Για να βοηθήσω λίγο την κατάσταση, να πω πως και η Gibson Super 400 φορά μονοπήνιο και μάλιστα έναν vintage De Armond. Ελα να πάρουν μπρός οι τζαζίστες του forum... Με τους Hot Organic Trio παίζουμε πολύ συχνά. Μάλιστα θα είμαστε στο Celeste (Nέα Μάκρη) το Σάββατο 14 Φεβρ. και στο In Vivo στις 6 και 27 Μαρτίου.

Φυσικά και την βρήκες την strato και μπράβο, απλά έβαλα τα ονόματα των 5 πρώτων που την 'μυρίστηκαν'. Αντε να βγάλουμε και την les paul από την εξάδα, να μείνουν τα δύσκολα...

Καλησπέρα. Ευχαριστώ κατ'αρχήν για τα καλά σας λόγια. Μπράβο σ'αυτούς που ρίσκαραν μαντεψιά, και συγχαρητήρια σ'αυτούς που βρήκαν την stratocaster. (trigga-nasokosm-nikosdor41274-zooropean 11-jasemeister) Αποφάσισα τελικά να αποκαλύπτω κάθε φορά, την κιθάρα που θα συγκεντρώνει 5 τουλάχιστον σωστές απαντήσεις, και η strato δεν τα κατάφερε να κρυφτεί γιά πολύ πίσω από τα 'θηρία'. H strato φανέρωσε αμέσως την προσωπικότητά της, (και λογικό ήταν), αλλά η les paul παραμένει ακόμα κρυμμένη, αν και κάποιοι την έχουν μυριστεί και σε λίγο βλέπω να αποκαλύπτεται κι αυτή... Αντε προσπαθήστε λίγο ακόμα... 6 μείνανε. :)

Ξέχασα να αναφέρω κάτι που για κάποιους μπορεί να είναι σημαντικό και βοηθά στο να καταλάβεις καλύτερα, ότι η Les Paul είναι με P90...

Κιθάρα Νο 7

Κιθάρα Νο 6

Κιθάρα Νο 5

Κιθάρα Νο 4

Κιθάρα Νο 3

Κιθάρα Νο 2

Καλησπέρα και πάλι σε όλους. Μετά από αναβολή σε αναβολή, λόγω περιορισμένου χρόνου για ηχογραφήσεις μαθήματα και live, να’την πάλι η συνέχεια του MEGA test. Αυτή τη φορά όμως με αινιγματικό χαρακτήρα που θα το κάνει πιο ενδιαφέρον σε αυτούς που αρέσκονται να ρισκάρουν και να μαντεύουν. Λοιπόν αυτή τη φορά έχω συμπεριλάβει 5 σκάφη, που προέκυψαν από την δική σας ψήφο και αυτά είναι: Gibson Super 400 Gibson ES 175 Heritage Super Eagle Gibson L5 Epiphone Emperor Joe Pass Αλλά και 2 πασίγνωστες solid body, που δεν είναι άλλες από τις: Gibson Les Paul και Fender Stratocaster. Την ιδέα να συμπεριλάβω και κάποιες solid body, την έριξε ο Superfunk, και πιστεύω προσθέτει αυτό το κάτι στο test. Ολες οι κιθάρες γράφτηκαν αυτή τη φορά με backing track, (ίσως λίγο πιο funky απ’ότι περίμεναν οι καθαρόαιμοι τζαζίστες του φόρουμ) και το σήμα φεύγει από την κιθάρα κατευθείαν σε έναν ενισχυτή Kustom Defender (με 6L6), από ‘κει μέσω ενός Shure sm 57, στον Focusrite Twintrack pro και από εκεί στο Sonar. Το reverb είναι του Kustom και δεν έχει μπεί πουθενά equalizer, compressors ή άλλα συναφή. Επίσης δεν έχει γίνει πoυθενά editing λόγω έλειψης χρόνου, γι αυτό συγχωρέστε μου την ‘φλυαρία’ και τις ‘πρασινάδες’ (λόγω άγχους, και χώρου, μιάς και είχα στη διάθεσή μου μόνο μία ώρα για την ηχογράφιση επτά κιθάρων). Ολες οι κιθάρες είναι γραμμένες με τον neck μαγνήτη τους, και το tone τέρμα ανοικτό, εκτός της strat που είναι στο 7. Η σειρά των mp3 παρακάτω είναι τυχαία, και το κάνω για να αφήσω πρώτα εσάς να μαντέψετε ποιά κιθάρα είναι ποιά. Οι φωτογραφίες για όλες τις κιθάρες, πλην των Gibson les paul και Fender Stratocaster υπάρχουν στην πρώτη σελίδα του Mega Test - 13 Jazz Guitars . Εύχομαι καλή ακρόαση και καλές μαντεψιές….. Κιθάρα Νο 1

Το σίγουρο είναι πως ο Parker άνετα θα πάρει τα βραβεία γιά την πιό 'πρωτότυπη σχεδίαση' και σίγουρα έχει βρεί λύσεις σε πολλά προβλήματα μηχανικής στο στήσιμο των οργάνων που σχεδιάζει, αλλά θα συμφωνήσω με τον spy για τον ήχο που άκουσα. Πιο πολύ 'σουρωτήρι' μου θύμησε (βλέπε dobro) παρά ακουστική archtop. Ο χρόνος θα δείξει...

Είχε καιρό να με ενθουσιάσει ενισχυτής, και το έπαθα μερικές ημέρες πρίν, δοκιμάζοντας τον KUSTOM DEFENDER στον Κουρμπή. http://www.kustom.com/product_detail.aspx?TypeID=2&FamilyID=75&ProductID=100&Tab=0 Μονοκάναλος φουλ λάμπα, στα 50 Watt, με ένα 12άρι μεγάφωνο κατασκευής Eminence, και μόνο 17 κιλά, πράγμα πολύ σημαντικό για αυτούς που κουβαλούν συχνά. Ο ήχος του είναι vintage style, με εντελώς Fender ηχόχρωμα και πολύ καλό 'τρισδιάστατο' reverb. (Ισως το ονομά του να κάνει και λογοπαίγνιο με την παραπάνω εταιρεία) Το μεγάλο του ατού είναι η αλλαγή των τελικών λυχνιών από EL34 σε 6L6, (με ότι αυτό σημαίνει γιά όσους ψάχνουν πιό συγκεκριμένο ήχο) με το γύρισμα ενός διακόπτη, και φυσικά η απίστευτη τιμή του, στα 400 ευρώ!!! Μάλλον βρήκα τι δώρο θα μου κάνω για τις γιορτές...

Kαλημέρα. Συνήθως με ευγένεια αλλά και επιμονή, αν χρειαστεί, θα σας αφήσουν να περάσετε μία κιθάρα, και εάν ρωτηθείτε, να πείτε πως είσθε επαγγελματίας μουσικός, και έχετε πρόβα ή συναυλία λίγες ώρες μετά την αφιξή σας. Μάλιστα εγώ, κουβαλάω πάντα μαζί μου μεγάλες κιθάρες σε σκληρές θήκες, και μέχρι τώρα δεν έτυχε να μου δημιουργήσουν ποτέ πρόβλημα. Για την Air France πάντως, έχω ακούσει ότι υπάρχει πρόβλημα, που αν όμως κάποιος επιμείνει, συνήθως αυτοί υποχωρούν. Για τις πτήσεις στην Αμερική, αλλά και παντού, έχω μαζί μου το παρακάτω έγγραφο, το οποίο δεν χρειάστηκε ποτέ να δείξω, αλλά καλού κακού ας το έχετε πάντα μαζί, σε όλες σας τις πτήσεις.

Καλησπέρα και να'μαστε παλι. Γυρίζοντας το φετεινό καλοκαίρι τις περισσότερες σχεδόν, από τις Ηνωμένες πολιτείες, και παίζοντας με πάνω από 100 όργανα, αίσθάνομαι λιγάκι πιό 'σοφός' στην κρίση μου. Βλέπεις δεν είναι λίγο να παίζεις με D'Angelico του '55, D'Aquisto του '72, και μαζί με αυτές, διάφορες Buscarino, Benedetto, Palen και και και..., ας είναι καλά ο φίλος μου Lou Del Rosso, του guitars'n'jazz στο New Jersey. (www.guitarsnjazz.com) Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε κάποιες από τις ερωτήσεις που τέθηκαν, όσο πιό αντικειμενικά γίνεται. 1)Ποιά σε βολεύει περισσότερο και γιατί; Με βολεύουν περισσότερο τα παχιά μπράτσα, και όσες έχουν μεγάλο μήκος χορδής (long scale, 25,5"), που σημαίνει: Gibson super 400, Heritage super eagle, και Heritage eagle classic. 2) Ποιά θα κράταγες, σαν μία και μοναδική; Πολύ δύσκολο να απαντηθεί, μιάς και στην ερώτηση:Πόσες κιθάρες χρειάζεσαι; η απάντηση είναι: Μία ακόμα... Πάντως γιά πολλούς και διάφορους λόγους, θα ήθελα να μείνω με κάποιες από τις: Gibson super 400, Gibson L5, Gibson Tal Farlow, και Heritage super eagle. 3) Ποιά είναι η πιό τίμια (χρήματα πρός απόδοση); Εδώ γιά να γίνω ακόμα πιό αντικειμενικός, θα πρέπει να αναφερθώ σε προηγούμενό μου post, όπου έχω χωρίσει τις κιθάρες σε 3 κατηγορίες τιμής: χαμηλή-μεσαία-υψηλή. Στην χαμηλή κατηγορία, νομίζω υπερέχει η Epiphone emperor II-Joe Pass. Στην μεσαία κατηγορία, η Heritage eagle classic, και η Gibson ES 165-Herb Ellis, παρ'ότι είναι διαφορετικές κιθάρες, αξίζουν τα λεφτά τους. Και στην υψηλή κατηγορία, όλη η σειρά eagle της Heritage (eagle classic-golden eagle -super eagle) νομίζω είναι μονόδρομος. Οποια και να διαλέξει κάποιος, το σίγουρο είναι πως θα μπορεί να μελετά με αξιώσεις, αλλά και να παίξει σε οποιοδήποτε live, jazz, soul jazz, blues κλπ. Οπως και το επίσης σίγουρο είναι πως πάντα θα θέλει μία ακόμα, λιγάκι διαφορετική από αυτήν που έχει, που θα μπορεί να βγάλει αυτό τον ονειρεμένο ήχο που άκουσε τις προάλες. Μη ξεχνάμε πως ο μεγάλος Wes είχε στην κατοχή του, τουλάχιστον 6 Gibson L5's. Αν υπάρχει παραπάνω ενδιαφέρον, θα μπορούσα να ηχογραφήσω 4-5 κιθάρες, μία από κάθε κατηγορία (βλέπετε προηγούμενο μου post) αλλά αυτή τη φορά με backing tracks, ώστε να φανεί πώς γράφει η κάθε μία, με συνοδεία από πίσω. Αρχίστε το ξεδιάλεγμα, ψηφίστε τις 4-5 κιθάρες που θα θέλατε να ακούσετε σε group playing. Μέχρι τότε καλό Χειμώνα με καλές μουσικές.

Είναι δύο ηλεκτροκλασσικές, με λεπτά μπράτσα, και 14 τάστα. Τώρα γιά μάρκα...., μάλλον πρός Takamine μου κάνουν.

Πολύ ωραίο αυτό το blindfold test. Tο Α κατά τη γνώμη μου υπερέχει σημαντικά σε όλους τους τομείς. Πιό σφιχτό μπάσσο, ξεκάθαρα μεσαία, και διαυγή πρίμα. Γενικά πιό 'ακριβός' ήχος. Συμπεραίνω από το αποτέλεσμα, πως στο Α ακούγεται ο UA solo 610, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, και πολύ θα το χαιρόμουν αν στο Α έπαιζε το φθηνό μηχάνημα, μιάς κι εκεί που έχει φθάσει η τεχνολογία, πολλοί μύθοι του παρελθόντος έχουν καταριφθεί. Περιμένω κι άλλα παρόμοια τεστ από τα μέλη που μπορούν.

Καλησπέρα και πάλι. Διαβάζοντας το thread, θα'θελα πρώτα να σας ευχαριστήσω όλους για τα καλά σας λόγια. Ο βασικός λόγος που πραγματοποίησα αυτό το τεστ, δεν ήταν άλλος από το να προσφέρω την εμπειρία, και τις γνώσεις χρόνων, γύρω από το αντικείμενο των hollow body, ή f hole, ή jazz boxes, ή archtop guitars, ή όπως αλλιώς λέγονται αυτά τα θαυμάσια όργανα, που για μένα εξακολουθούν να έχουν το πιό ενδιαφέρων σχήμα, (ισως και επειδή θυμίζουν γυναικείο κορμί, πιό πολύ από κάθε άλλο σχήμα κιθάρας), αλλά και επειδή έχουν εκπληκτικά 'πολύπλοκο' και παχύ ήχο στα καθαρά τους, μη έχοντας ανάγκη από ιδιαίτερα effects και επεξεργασία. Θα ήθελα να απαντήσω στα περισσότερα ερωτήματα σας, αλλά πρώτα θα έπρεπε να κατατάξω τις κιθάρες του τεστ σε υποκατηγορίες, ανάλογα με την κατασκευή τους, ώστε να μην αδικηθούν κάποιες, σε σχέση με κάποιες άλλες. Οι κατηγορίες αυτές έχουν να κάνουν με την κατασκευή, τα ξύλα, την βαφή και το βερνίκι, το μέγεθος του σκάφους (body), το μέγεθος του μήκους χορδής (scale), αλλά ακόμα και την προέλευσή τους. Παίζοντας λοιπόν με δεκάδες, μη πώ εκατοντάδες σκάφη, όλα αυτά τα χρόνια, θα τα χωρίσω στις παρακάτω βασικές κατηγορίες, όπου θα μπορείτε να επικεντρώνετε το ενδιαφέρoν σας, και να συζητάμε μέσα από το forum, έχοντας βασικά σημεία αναφοράς. 1) Laminated body guitars IBANEZ AF-75 ‘2004 EPIPHONE EMPEROR II ‘98 GIBSON ES 165 HERB ELLIS ‘94 GIBSON ES 175 ‘95 GIBSON ES 345 ‘78 GIBSON TAL FARLOW ‘95 2) Solid wood archtop guitars IBANEZ 2461 JOHNNY SMITH ’78 (mini humbucker) HERITAGE EAGLE CLASSIC ‘98 GIBSON L-4 CES ‘92 HERITAGE SUPER EAGLE ‘2007 GIBSON L-5 CES ‘2005 GIBSON JOHNNY SMITH ’83 (mini humbucker) GIBSON SUPER 400 ‘67 (Vintage De Armond single coil) 3) Semi hollow with wood center block GIBSON ES 345 ‘78 4) Long scale neck 25 1/2" HERITAGE EAGLE CLASSIC ‘98 GIBSON TAL FARLOW ‘95 HERITAGE SUPER EAGLE ‘2007 GIBSON L-5 CES ‘2005 GIBSON SUPER 400 ‘67 (Vintage De Armond single coil) Medium scale neck 25" IBANEZ 2461 JOHNNY SMITH ’78 (mini humbucker) GIBSON JOHNNY SMITH ’83 (mini humbucker) Short scale neck 24 3/4" IBANEZ AF-75 ‘2004 EPIPHONE EMPEROR II ‘98 GIBSON ES 165 HERB ELLIS ‘94 GIBSON ES 175 ‘95 GIBSON ES 345 ‘78 GIBSON L-4 CES ‘92 5) Nitro or polyester varnish Nitro GIBSON ES 165 HERB ELLIS ‘94 GIBSON ES 175 ‘95 GIBSON ES 345 ‘78 HERITAGE EAGLE CLASSIC ‘98 GIBSON L-4 CES ‘92 GIBSON TAL FARLOW ‘95 HERITAGE SUPER EAGLE ‘2007 GIBSON L-5 CES ‘2005 GIBSON JOHNNY SMITH ’83 (mini humbucker) GIBSON SUPER 400 ‘67 (Vintage De Armond single coil) Polyester IBANEZ AF-75 ‘2004 EPIPHONE EMPEROR II ‘98 IBANEZ 2461 JOHNNY SMITH ’78 (mini humbucker) 6)American made or Asian made Asian IBANEZ AF-75 ‘2004 EPIPHONE EMPEROR II ‘98 IBANEZ 2461 JOHNNY SMITH ’78 (mini humbucker) American GIBSON ES 165 HERB ELLIS ‘94 GIBSON ES 175 ‘95 GIBSON ES 345 ‘78 HERITAGE EAGLE CLASSIC ‘98 GIBSON L-4 CES ‘92 GIBSON TAL FARLOW ‘95 HERITAGE SUPER EAGLE ‘2007 GIBSON L-5 CES ‘2005 GIBSON JOHNNY SMITH ’83 (mini humbucker) GIBSON SUPER 400 ‘67 (Vintage De Armond single coil) 7) Και μία τελευταία υποκατηγορία, είναι η σχέση τιμής. Εδώ θα χωρίσω τις κιθάρες σε τρείς κατηγορίες. α) Χαμηλή (300- 1500) IBANEZ AF-75 ‘2004 EPIPHONE EMPEROR II ‘98 β) Μεσαία (1500- 3000) IBANEZ 2461 JOHNNY SMITH ’78 (mini humbucker) GIBSON ES 165 HERB ELLIS ‘94 GIBSON ES 175 ‘95 GIBSON ES 345 ‘78 HERITAGE EAGLE CLASSIC ‘98 γ) Υψηλή (3000- και πάνω) GIBSON L-4 CES ‘92 GIBSON TAL FARLOW ‘95 HERITAGE SUPER EAGLE ‘2007 GIBSON L-5 CES ‘2005 GIBSON JOHNNY SMITH ’83 (mini humbucker) GIBSON SUPER 400 ‘67 (Vintage De Armond single coil) Ολες οι παραπάνω κατηγορίες εκτός της τελευταίας, είναι σημαντικές στον ήχο και την αίσθηση που σου αφήνει η κάθε κιθάρα, και για να το κάνω πιό συγκεκριμένο, να πω πώς: To long scale έχει καλύτερη ευκρίνεια (definition) στη νότα, κάνοντας τα ακόρντα πιό καθαρά και διαυγή, σε σχέση με το short scale, που κάνει τον ήχο πιό μουντό. Επίσης το solid wood σώμα, δίνει πιό σφιχτό μπάσο και πρίμα με καλύτερα overtones, έχοντας πολύ καλύτερο ακουστικό ήχο σε σχέση με το laminated wood, που έχει πολλά μεσαία και μπάσα, πάσχοντας όμως στα πρίμα και την ευκρίνεια. Αυτές με βαφή νίτρου, αναπνέουν πολύ καλύτερα, κάτι που βγαίνει στον ακουστικό ήχο του οργάνου, και σε ανταμείβει μετά από μερικά χρόνια, κάνοντας το όργανο να ωριμάζει, πάντα πρός το καλύτερο, αντίθετα από τις πολυεστερικές βαφές, που κάνουν την κιθάρα να φαίνεται σαν πολύ δεμένη και καλύτερα φτιαγμένη, μιάς και καλύπτουν με παχύ στρώμα τις διάφορες ατέλειες, με χειρότερο αντίκτυπο στον ακουστικό ήχο, που είναι πνιγμένος και δεν πολυαλλάζει με το πέρασμα του χρόνου. Θα ήθελα με βάση την νέα κατηγορία ταξινόμησης και τα νέα δεδομένα, να βγάλετε την καλύτερη γιά εσάς, στην κάθε κατηγορία. Φυσικά θα επανέλθω με τις δικές μου κρίσεις και επιλογές, γιά να βγάλουμε το καλύτερο best value, best overall κλπ. Πιστεύω να βοήθησα λίγο ακόμα, makam

Με γειά η κιθάρα, και συγχαρητήρια γιά το παίξιμο. ;) Σ' αυτό που άκουσα, 'σου πάει' πολύ η strato.... makam