zeros

Να ξεκινήσουμε ένα καινούριο θέμα με thrash; Εμένα θα με ενδιέφερε να ακούσω απόψεις πάνω σε αυτό το είδος... εξάλλου από το '89 μέχρι τώρα, thrash ακούω σχετικά συχνά...

Αυτά που ανέφερες είναι τελείως ετερογενή... το Hell Awaits δεν έχει την παραμικρή σχέση με το Season in the abyss όπως και με το bonded by blood. Επειδή είναι συγκροτήματα που έχουν παίξει και thrash δεν σημαίνει ότι όλοι οι δίσκοι είναι thrash... έχεις δίκιο ότι είμαστε οφ-τόπικ... αλλά επιμένω... (καλός γνώμονας για το thrash είναι ο Sacred Reich- American Way)....

...δεν νομίζω οι Metallica να παίξανε thrash σε άλλον δίσκο εκτός από τον ...and Justcice. Οι πρώτοι τρεις κινούνται στο speed με πινελιές thrash ενώ από το black και μετά μπορούμε να μιλάμε για μεταλλικό Rock. O St.Anger διαφέρει λιγάκι εισάγοντας νομίζω κάποια χαρακτηριστικά αμερικάνικου Hardcore ... και ο megnetic συμφωνώ με κάποιους ότι κινείται μεταξύ ...and justice και load... με το βάρος να πέφτει προς το load ... σε γενικές γραμμές οι metallica στους δυο τελευταίους δίσκους δείχνουν ότι δεν έχουν στερέψει τελείως, βέβαια δίσκο όπως τον ...and Justice δεν πρόκειται μάλλον να ξαναβγάλουν. Επιμένουν όμως κι ας γεράσανε...

Καλημέρα. Θα ήθελα να ρωτήσω, που μπορεί να απευθυνθεί ένας καινούριος δημιουργός (με έτοιμο στίχο και μουσική) ο οποίος όμως δεν θέλει να είναι και ο εκτελεστής των συνθέσεων. Αναρωτιέμαι και ρωτάω, γιατί από όλα αυτά που έχω διαβάσει μέχρι τώρα στο noiz, όλα αφορούν στους δημιουργούς και ταυτόχρονα εκτελεστές που ψάχνουν μια δισκογραφική εταιρία για να παράγουν το υλικό τους. Ένας δημιουργός που αναζητά ακόμα και τους μουσικούς που θα ζωντανέψουν το υλικό του, που απευθύνεται; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για κάθε απάντηση...

Οι στίχοι είναι στις φωτογραφίες, θα χρειαστεί σίγουρα να τους διαβάσετε γιατί τα φωνητικά είναι λίγο πειραγμένα. http://www.myspace.com/eettaall ...και κανένα σχόλιο βοηθάει γενικά.

Δεν ξέρω εάν έχω αργήσει αλλά κι εγώ που είχα κάποια στιγμή ανάλογο πρόβλημα χρησιμοποίησα το EasyRecovery και ξέθαψα τα πολύτιμα αρχεία μου. Βέβαια έπρεπε να μεταφέρω τον σκληρό σε άλλο υπολογιστή και από εκεί τρέξαμε το EasyRecovery.

Βασικά δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει η αντίδραση του κ. Κατσιμίχα. Ένα «καταξιωμένο είδος» ή ένας «καταξιωμένος καλλιτέχνης» που έχει δημιουργήσει και έχει σταθεί σε δυνατές βάσεις δεν έχει ανάγκη να δικαιολογεί και να δικαιολογείται. Ο κ. Κατσιμίχας απλώς εκφράζει τον φόβο της αποτυχίας του ως δημιουργού και την αβεβαιότητά του ως προς την προσφορά του. Ο δε Χατζηγιάννης δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εκφράζει την τάση των βαρύγδουπων διατυπώσεων του «τέλους» της μιας ή της άλλης κατάστασης. (αυτή η τάση βέβαια έχει τις ρίζες του αρκετά βαθιά μέσα στους αιώνες, αλλά σήμερα είναι πιο επιπόλαια). Ο Χατζηγιάννης είναι, μπορούμε να το πούμε άφοβα (!) Ο Χέγκελ του ελληνικού έντεχνου. Αμφότεροι διακατέχονται από κατατεθλιμένη έπαρση. Ο πρώτος αυτής του «αντιπροσωπεύω μια ολόκληρη γενιά» και ο δεύτερος αυτής του «ξεκινάω μια νέα εποχή». Και οι δυο αποτελούν το ίδιο νόμισμα.