rockdrum

Γεια σας κι από εμένα. Έχω ερωτήσεις. Βρήκα άκρη για το SHURE WH20. Είναι headset, αλλά ψάχνω συνδεσμολογία χωρίς πομπό και δέκτη. Γίνεται σύνδεση απευθείας στη κονσόλα με phantom; Τι διαφορά έχει το SHURE WH20XLR με το SHURE WH20TQG; Μπαίνει κάποιος αντάπτορας σχετικά; Το θέλω για ελευθερία κινήσεων κατά το παίξιμο στα τύμπανα, αλλά όχι για τίποτα σοβαρά φωνητικά. Ευχαριστώ.

Κοίταξε στα απαντημένα για το θέμα της υγρασίας: http://www.noiz.gr/index.php?topic=152738.0

'Ετσι συμπληρωματικά το είχαμε δει κι εδώ http://www.noiz.gr/index.php?topic=2692.0 παλαιότερα, αλλά το link του nemOOO τα λέει όλα!

Κοιτάξτε και αυτές. http://www.quies.com/en/pgs/index.htm Είναι από τις μεγαλύτερες εταιρείες με παράδοση στις ωτοασπίδες. Κυκλοφορούν και στην Ελλάδα, σε φαρμακεία. Έχω χρησιμοποιήσει, καθώς και αυτές που πουλάει το γνωστό ντραμομάγαζο στα Εξάρχεια, παρόμοιας κατασκευής.

Εμένα μου λες;.....

Δεν το συνεχίζουμε, προς το ανέμων και υδάτων; Λίγο μπερδεύτηκα όταν το είδα στην αγορά. Αν και είναι μετά συγχωρήσεως ψιλο-άσχετο με το noiz, respect από εμένα στους παλαιούς...

Λοιπόν, τα πιατίνια αυτά ανήκουν στη Τούρκικη σχολή κατασκευής πιατινιών. Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, προέρχεται από το εργαστήριο της Istanbul Mehmet. Από ότι έχω ακούσει σε γνωστό κατάστημα της οδού Σουλτάνη στα Εξάρχεια, μου έκανε εντύπωση ο γεμάτος ήχος και οι πολλές αλλά κρατημένες αρμονικές τους με αρκετή διάρκεια. Γενικά τα θεωρώ «βραχνά» πιατίνια ποιο oriental που ταιριάζουν άψογα όταν η μουσική ζυγαριά μας γέρνει προς τη jazz, ή κάτι παρόμοιο. Σαν πρότυπο, θεωρώ τη σχολή Zildjian (άσχετα αν είναι πια, Αμερικάνικα). Μαζί με τα Sabian, σε γενικές γραμμές, είναι της ίδιας κατηγορίας. Τούρκικα κράματα, που έχουν μεταδοθεί από μάστορα σε μάστορα και με κατασκευή στο χέρι. Αν εξαιρέσουμε Sabian και Zildjian που παράγουν και πιατίνια «μηχανής», αν σου αρέσει ο ήχος των Τούρκικων, μπορείς να βρεις αρκετές εταιρείες που να σε ικανοποιούν. Σαν χειροποίητα, θεωρούνται κάτι ξεχωριστό και συλλεκτικό. Το μόνο μειονέκτημα, είναι πως δεν υπάρχει standard ήχος σε κάθε κομμάτι, λόγω της διαδικασίας παραγωγής και θέλει λίγο, ποιο πολύ ψάξιμο, για να βρεις αυτό που σου κάνει. Προσωπικά και μόνο, προτιμώ πιατίνια Ευρωπαϊκής σχολής και έχω ξεχωρίσει τα Paiste και Meinl, θεωρώντας τα γενικά ποιο brilliant σε ήχο, αλλά και καλύτερα να ταιριάζουν σε all around και σύγχρονη μουσική. Επίσης οι Τούρκικες εταιρείες κατασκευάζουν πιατίνια για σύγχρονη, ποιο σκληρή μουσική ή ας το πούμε δυτικού προσανατολισμού, ενώ στον αντίποδα, οι Ευρωπαϊκές έχουν μοντέλα πιο traditional, έτσι ώστε να ικανοποιούν και τους πιο «κλασσικούς». Η λύση λοιπόν σε αυτό το μπέρδεμα είναι απλή: Χοντρικά όταν η μουσική που συνοδεύουμε είναι σύγχρονη, σκληρή ή δυτική, αγοράζουμε Ευρωπαϊκά. Αν το ρίχνουμε στη jazz αγοράζουμε Τουρκικά. Έτσι έκαστος στο είδος του… http://www.ageancymbal.com/ Ενημερώσου και αν σου αρέσουν αγόρασε από το http://www.drumstore.gr/

Από παλαιότερη συζήτηση... θυμάμαι πως δεν ταιριάζουν οι δύο εταιρείες. Η yamaha παρουσίαζε κάποια προβλήματα. Δεν ήταν από ότι θυμάμαι όμως επίσημο και μάλλον θα το ψάξουμε λιγάκι.

http://www.noiz.gr/index.php?topic=4156.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=6710.0 Κοίτα στα απαντημένα των drum μήπως βοηθηθείς. Κάτι έχουμε κι εκεί.

Όπως μπορείς να διαβάσεις και στα απαντημένα θέματα στη σελίδα, http://www.noiz.gr/index.php?topic=8128.10 μεταξύ άλλων είχα προτείνει για φθηνό ταμπούρο τη λύση: Evans Genera Dry για το επάνω και Evans Hazy 200 από κάτω. Θα σου μαζέψει αρμονικές και θα μειώσει τα buzz της χορδιέρας. Τώρα, επειδή βλέπω πως έχεις κάποιο προβληματάκι με την ορολογία, θα σου πω ότι η λεγόμενη αλυσίδα, λέγεται χορδιέρα ή σουρτίνα, ή snares ή snare wires και είναι φτιαγμένη από ατσάλινο σύρμα, μπρούτζινο σύρμα για πιο ζεστό ήχο, πλαστικό, ή συνδυασμό μεταλλικών χορδών με πλαστικό σε ιδιαίτερα ταμπούρα ορχήστρας ή μπάντας. Αυτά που συνήθως κυκλοφορούν στο εμπόριο έχουν ατσάλινες χορδές και παράγουν (οι χορδές) οξύ ήχο. Κοίταξε κάτι που ξέθαψα από παλαιότερη δημοσίευση και μέσα σε όλα θα σε βοηθήσει για το ταμπούρο σου. Τα τύμπανα είναι τύμπανα. Τα τύμπανα παράγουν αρμονικές. Απλά τις μειώνουμε αν είναι πολύ ενοχλητικές. Το πώς; Υπάρχουν τρόποι και τρόποι. Από την επιλογή δερμάτων, από τη θέση του οργάνου ως σύνολο στο χώρο, από το κούρδισμα, από την ποιότητα των ξύλων και της κατασκευής. Το τύμπανο (μεμβρανόφωνο, ή διμεμβρανόφωνο) είναι ένα ηχείο και παράγει τον ήχο του από τις παλλόμενες μεμβράνες του. Παράγει κατευθυνόμενο ήχο και αυτό πρέπει να του προσφέρουμε. Για να μην γκρινιάζει, πολλές φορές μπορεί να χρειάζεται αλλαγή στη θέση στο χώρο που το έχουμε στήσει. Παράδειγμα, αν τοποθετήσουμε το set σε γωνία, προσφέρει τις χαμηλές του καλλίτερα στο χώρο. Θέλει πολλές φορές μακριά του τον ενισχυτή του μπάσου. Θέλει κούρδισμα… Θέλει φρέσκα δέρματα (για ζωντανό ήχο). Και μια και μιλάμε για ταμπούρο: Πάντα κουρδίζουμε, (αφού έχουμε μάθει πως), ίδια το πάνω με το κάτω δέρμα. Αυτή είναι η βάση μας. Τώρα, αν θέλουμε να μειώσουμε το Buzz της χορδιέρας τεντώνουμε το κάτω δέρμα. Αυτό θα μας δώσει και ένα ποιο «σκαστό» ήχο, μια που μειώνεται η συχνότητα συντονισμού της κάτω μεμβράνης κ.ο.κ. Δηλαδή μια καλή ιδέα είναι να φέρουμε το κάτω δέρμα στη La και το πάνω στη Fa. Αυτή η διαφορά θα μειώσει αισθητά το ενοχλητικό buzz. Κουρδίζουμε τα τομ με διαφορά νότας οποιαδήποτε παραπάνω από διάστημα δευτέρας. Φυσικά και το πρώτο στη σειρά μας τομ, (το κοντινότερο στο ταμπούρο) θα πρέπει να έχει διαφορά νότας (συνήθως 3ης) από το ταμπούρο. Γενικά δηλαδή να μην συμπίπτουν ας πούμε στον ήχο, τα τύμπανα μεταξύ τους και συντονίζει το ένα το άλλο. Το ταμπούρο, πρέπει και με το παραμικρό χτύπημα να παράγει ήχο από τη χορδιέρα. Αυτός είναι και ο κανόνας για το τέντωμά της. Χρησιμοποιώντας snare wires με πολλά σύρματα, έχω περισσότερο buzz. Για να μειώσω χρησιμοποιώ το αντίθετο, λιγότερα σύρματα στη χορδιέρα, λιγότερο buzz και ακόμη λιγότερο βάζοντας πλαστικές ταμπούρων ορχήστρας. Οι άκρες που κρατάνε τις χορδές δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με το σημείο του χείλους του ταμπούρου που βρίσκεται στη άκρη. Συντονίζει. Η βάση που κρατάει το ταμπούρο δεν πρέπει να είναι σε επαφή με το περίβλημα. Συντονίζει. Καλό είναι αν έχει κάνει το λάθος να τραβήξεις πολύ τη χορδιέρα σου και δεν παίρνει άλλο να την έχεις καταστρέψει. Άλλαξε τη δεν στοιχίζει ακριβά. Πολλές μάρκες μοιάζουν μεταξύ τους και θα βρεις. Όταν τεντώνεις τη χορδιέρα να κοιτάς να είναι σφιχτή πάνω στο δέρμα μέτρια όμως και να μην έχει κάποια χορδή χαλαρή. Πρέπει να κάθεται ενιαία όλη στο δέρμα, ζυγισμένη δεξιά αριστερά. Τα τύμπανα το κοινό μας τα ακούει ως σύνολο. Πολλές φορές κάτι ενοχλητικό σε εμάς δεν ακούγεται στον ακροατή. Μην σκας, τα ενοχλητικά buzz μας θυμίζουν ότι τα τύμπανα είναι τύμπανα Σας αρέσουν οι Sabbath; Ακούστε το Warning για παράδειγμα να χορτάσετε buzz και αρμονικές ταμπούρου. Χορτάστε τον φυσικό ήχο των τυμπάνων σας με όλα τους τα συμπαθητικά buzz. Προτείνω λοιπόν, αλλαγή δερμάτων, αλλαγή χορδιέρας καλό κούρδισμα και όχι ξελίγωμα στο τέντωμα. Άντε και βάλε ένα o-ring ή κάποιο είδος muffle, από τα πολλά της αγοράς στο batter head. Πολλά θα στα εξηγήσει και ο φίλος από εδώ: Τον γουστάρω γιατί στο θέμα των drums το έχει φιλοσοφήσει πολύ. Βέβαια, δεν είναι αναγκαίο να υιοθετούμε κάθε άποψη, αλλά για μένα είναι κάπως ξεχωριστός…

Κοίταξε κι εδώ στα απαντημένα θέματα: http://www.noiz.gr/index.php?topic=8504.0

Συμπληρωματικά όπως είπε ο φίλος gydrummer μαζεύω τα «τεντώματα» σε κατηγορίες: Για το bass drum: Ήχος tight: front head ελαφρώς ψηλότερα από batter head Ήχος με Bottom end: ξεκουρδίζουμε front head ελαφρώς. Σχεδόν και τα δύο δέρματα στο ίδιο κούρδισμα. Ήχος boom: Batter head ελαφρώς ψηλότερα από front head (το ανάποδο του tight). Ήχος click (ο αγαπημένος metal): Batter head λίγο πριν το ξεκούρδισμα, δηλαδή στο πρώτο χαμηλότερο τόνο που μπορεί να δώσει το τύμπανο. Tip: Σε χώρο χωρίς μικρόφωνα ο ήχος boom είναι καλύτερος. Συνήθως πολλοί κουρδίζουν χαμηλά και πνίγουν τα τύμπανα πριν τα ακούσουν με τη μπάντα. Αυτό ακούγεται καλά στο drummer αλλά στους υπόλοιπους ο ήχος είναι σαν χαρτόκουτο. Αυτό που λέω πολλές φορές, πως τα τύμπανα πρέπει να αναπνέουν και να παράγουν αρμονικές. Κατά τη διάρκεια του παιξίματος με το group οι ανεπιθύμητες αρμονικές μειώνονται δραματικά και το τύμπανο ακούγεται πιο ζεστό. Ακόμα και στο ταμπούρο με τα ανεπιθύμητα buzz συμβαίνει αυτό. Η διαφωνία με τον gydrummer είναι στο θέμα του σφιξίματος. Δεν χρειάζεται το «όσο παίρνει». Αν το bass drum δεν είναι γεμάτο στο αφρολέξ η απλή διαφορά τρίτης ανάμεσα στα δέρματα, είναι αρκετή. Αν είναι πνιγμένο το τύμπανο, φυσικά χρειάζεσαι κάτι δραματικό για να ακούσεις διαφορά. Αποτέλεσμα να αχρηστεύονται τα δέρματα…

Η δική μου γνώμη είναι πως το πρήξιμο, προέρχεται από το υπερβολικό σφίξιμο του αντίχειρα και την κίνηση που οφείλεται αποκλειστικά συνήθως στη κίνηση του καρπού. Το κράτημα της μπακέτας, πρέπει να είναι τόσο χαλαρό κατά την ώρα που παίζουμε ώστε κάποιος με πολύ μικρή προσπάθεια να μπορεί να μας την αφαιρέσει από το χέρι. Προσπάθησε να είσαι χαλαρός, να μη παίζεις μόνο με το καρπό, αλλά να χρησιμοποιείς και το υπόλοιπο χέρι κατά την κίνηση, ώστε να παράγεις ενέργεια από τη βαρύτητα και όχι μόνο από τη κίνηση του καρπού. Επίσης καλό θα ήταν να εξασκηθείς στη μέθοδο moeller ώστε να παίρνεις χτυπήματα από την αναπήδηση της μπακέτας. Μη χρησιμοποιείς μπακέτες πολύ χοντρές π.χ. 2Β όταν ζορίζεσαι και πονάς. Αλλιώς κράτα όπως το άλλο χέρι. Πάντως η λαβή traditional είναι η αγαπημένη μου. Έχω συνηθίσει έτσι πολλά χρόνια και σπανίως χρησιμοποιώ τη κανονική.

Κοίταξε και αυτό: http://www.noiz.gr/index.php?topic=8102.0 Έχω γράψει κάτι σχετικά, που θα το βρεις αρκετά ενδιαφέρον, αλλιώς εδώ είμαστε πάλι. Καλό είναι και αυτό το video του Bob Gatzen:

1,62 εκατοστά κέλυφος, μη παραπονιέσαι. Είναι σφιχτή μπότα, αλλά μάλλον της λείπει ένταση. Αρκετά μαζεμένη και με λίγες αρμονικές και άν. Εκτός και αν έχετε κάνει κάτι κατασκευαστικά λάθος. Π.χ. στο κόλλημα των φύλλων. Το τελευταίο κάλυμμα μάλλον δεν χρειαζόταν. Το μαζεύει τον ήχο. Καλύτερα θα ήταν λούστρο μόνο. Λοιπόν αφού στο παίξιμο με άλλους δεν ενοχλεί, άσε τη όπως είναι. Εκτός κι αν σου τη λένε οι άλλοι, οπότε μόνο triggers για ηλεκτρονικό ελεγχόμενο ήχο. Άλλωστε τα τύμπανα ανήκουν στα μεμβρανόφωνα... Άντε σου έβαλα δουλειά...

Η υγρασία μπορεί να βλάψει κάθε ξύλινο μουσικό όργανο, καθώς και τα τύμπανα. Το πρόβλημα εντοπίζεται όταν στο ξύλο, κέλυφος, εισχωρήσει υγρασία, ή αναπτυχθεί υγρασία από τις συνθήκες του γύρω χώρου ή από την απότομη εναλλαγή κρύου ζεστού με αποτέλεσμα τη δημιουργία υδρατμών.Έτσι το ξύλο μαλακώνει και πολύ απλά σκευρώνει. Και μια που οι περισσότεροι δεν ξεκουρδίζουν το τύμπανο μέχρι το επόμενο παίξιμο, και βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς πιέσεως, το κέλυφος σκευρώνει. Κατά τις συνθήκες όπου το περιβάλλον ξηραίνεται,το κέλυφος σκληραίνει και λόγω συστολής διαστολής, ραγίζει ή σπάει. Πολλές φορές παραλαμβάνει κάποιος όργανο στο κουτί και βρίσκει σπασμένο κάποιο μέρος συνήθως ξύλινο, (χωρίς να αποκλείεται και μεταλλικό, λόγω της ανάλογης οξείδοσης), ενώ εξωτερικά το κουτί είναι ανέπαφο. Ο πωλητής του μαγαζιού διαβεβαιώνει πως η συσκευασία δεν έχει ανοιχτεί, ο αγοραστής διαβεβαιώνει πως δεν το έσπασε εκείνος και ότι το άνοιξε μόλις πριν λίγο, η αντιπροσωπεία το παίρνει για επισκευή και το κάνει γαργάρα, γιατί κανείς δεν είναι σίγουρος που βρέθηκε το καημένο και σε τι συνθήκες, από την παραγωγή ως τη παραλαβή. Ποιος φταίει λοιπόν; Πολλοί και διάφοροι φυσικά, αλλά η υγρασία έβαλε δάκτυλο....και αυτή. Οι συνθήκες που έχεις αποθηκευμένα ή στημένα τα τύμπανα δεν είναι οι καλύτερες και θα έπρεπε να μεταχειριστείς το όργανο, όπως ένα άλλο οποιοδήποτε όργανο. Παράδειγμα, οι κιθάρες, κλείνονται στη θήκη τους όχι μόνο για προστασία από χτυπήματα αλλά για να βρεθούν σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Μάλιστα κάτι νομίζω ισχύει και για το πόση ώρα θα πρέπει να ανοιχτεί η θήκη και να μείνει η κιθάρα να πάρει τη θερμοκρασία περιβάλλοντος κ.λ.π. Κάτι σαν το άνοιγμα κρασιού. Είναι ένα (συγχωρέστε με) ψώνιο με τη λεπτομέρεια, που προσωπικά...πολύ το γουστάρω! Λοιπόν επειδή οι drummer δεν έχουμε τη δυνατότητα να ξεστήνουμε και να στήνουμε κάθε φορά τοποθετόντας το όργανο, σε θήκες, καλό είναι να ξεκουρδίζουμε, όπως όλοι και η καλύτερη λύση αφού δεν στήνουμε τα τύμπανα στο σαλόνι (συνήθως...ο χώρος που έχουμε φτιάξει, να φροντίσουμε τη τοποθέτηση ενός μεγάλου αφυγραντήρα και ελεγκτή υγρασίας, που θα βρούμε σε οποιοδήποτε Κωτσοκολοβό και σίγουρα κοστίζει λιγότερο από την αντικατάσταση (λόγω αχρηστίας), του οργάνου. Υ.Γ.: Έχει ρωτήσει κάποιος, κάποιο μεγάλο e-μαγαζί, μέσα σε όλα από περιέργεια, ποιες είναι οι συνθήκες αποθήκευσης πριν τη πώληση;

Λοιπόν, να το ψάξουμε λίγο το θέμα. Κατ’ αρχήν δεν ξέρουμε τι πάχος έχουν τα τύμπανά σου. Υποθέτω, πως αφού το maple (ελπίζω κάτι καλό), έχει ποσοστά 100 μπάσα, 50 μεσαία, 50 πρίμα, αλλά το ακούς με περισσότερα μεσαία, ή είσαι στα 6-8 ply mil ή νομίζεις πως έτσι την ακούς. Αυτό είναι σχετικό, για το πώς μεταφράζει γραπτώς κάποιος την περιγραφή του ήχου. Εν τέλει, όσο παχύτερο είναι το κέλυφος των τυμπάνων σου, τόσο «στακάτο» ήχο βγάζει. Αυτό που σε ενοχλεί όμως περισσότερο είναι πως παρόλο το treatment που έχεις κάνει το bassdrum σου ακόμα φαίνεται πως σου δίνει αντήχηση (resonation). Αυτό νομίζω εννοείς ως ουρά. Με την επιλογή των δερμάτων που έχεις κάνει, έχεις καταφέρει κάτι μεσαίο ως αποτέλεσμα, κατά τα λεγόμενα για το στυλ που θέλεις να παίξεις. Υποθετικά λέμε πάλι, γιατί δεν γνωρίζουμε: 1. Τι εστί weatherking. 2. Αν υπάρχει τρύπα στο resonant head και που; Κέντρο, άκρη; 3. Τι κούρδισμα κάνεις. 4. Αν η «ουρά» που ακούς, είναι απλά στο live με μπάντα, alone, ή micked. Η ταπεινή μου γνώμη, και όχι συμβουλή, είναι: Κρατάς την 22"Χ16". Επειδή γενικά το maple, ως ποιο μπάσο ξύλο, προσωπικά σε μικρότερες διαστάσεις με πάχη παραπάνω των 6-7 ply mil, θέλει μικρόφωνο για να το ευχαριστηθείς όταν είσαι σε live κατάσταση με άλλους. Βάλε Evans EMAD στο batter (και παίξε με τους δακτυλίους που δίνει για muffling) και το EMAD reso μπροστά. Αν δεν βρεις αυτό, διάλεξε παχύ δέρμα και άνοιξε τρύπα όχι μεγαλύτερη από 10 το πολύ cm όσο γίνεται στην άκρη προς το στεφάνι. Όλα με άδεια κάσα. Τι θα περιμένεις από αυτό: Τα χοντρά δέρματα θα σου μαζέψουν τις ανεπιθύμητες αντηχήσεις, η τρύπα δεν θα αφαιρέσει υλικό από το κέντρο που είναι η καρδιά του δέρματος και της απόδοσης του ήχου, αλλά θα έχεις την επιθυμητή ατάκα, ελεγχόμενο low end, mic port και πρόσβαση για extra muffling (αλλά κάτι πολύ περιορισμένο). Έτσι δεν θα έχεις μπότα, τύπου tupperwear και το κελεμπέκι θα δώσει τη γλύκα του. Το τύμπανο αναπνέει, ο ήχος στροβιλίζεται όμορφα μέσα του και οι τυχόν «ουρές» και αντηχήσεις, θα είναι τόσο περιορισμένες, που θα τις ακούς όταν παίζεις μόνο, μόνος σου. Γενικά συνιστώ το treatment του τύμπανου να ξεκινά από τα δέρματα και όχι μέσα, γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα chocking (πνίξιμο). Για μικρότερο bassdrum ήδη χωρίς να ξέρεις το δοκίμασες. Από το muffling που έριξες μέσα, η 22άρα σου σε εκμεταλλεύσιμο χώρο που είχε για να αποδώσει, μάλλον σαν 16ρι τομ θα ήταν όσο αφορά την επιφάνεια που είχε ελεύθερη μέσα. Από κούρδισμα, καλό θα ήταν να κάνεις το εξής. Φέρε το δέρμα batter, στο σημείο που αρχίζει να δίνει τόνο. Βάλε τη παλάμη στο κέντρο και με ελαφριά πίεση. Με το άλλο ξεκούρδισε τα κλειδιά, αυτή τη φορά όμως το ένα πίσω από το άλλο και όχι όπως στην αρχή αντίθετα, μέχρι να φανούν ελαφρά ζάρες. Βγάλε τη παλάμη από το δέρμα. Οι ζάρες θα φύγουν και προχώρα στο fine tuning, ανεβάζοντας πολύ λίγο το κούρδισμα, ώστε να πριμάρει το συγκεκριμμένο δέρμα ανεπαίσθητα. Αυτή η διαδικασία γίνεται αφού φυσικά τοποθετηθεί το bassdrum παράλληλα με το έδαφος. Επίσης κάνε το ίδιο για το resonant αλλά εκεί μπορείς να ανεβάσεις το κούρδισμα παραπάνω, έτσι ώστε: 1. Αν ο τόνος είναι πολύ μπάσος, ανεβάζεις από το resonant, χωρίς να πειραχτεί το batter. 2. Αν έχεις low end μακρύ λόγω του ότι τα δύο δέρματα συντονίζονται μεταξύ τους στην ίδια συχνότητα, τα ξεγελάς, αλλάζοντας τη φάση τους με αποτέλεσμα να «στακάρεις» το σύνολο. Θυμήσου πως πρώτα πρέπει να τελειώσεις με τα δέρματα και μετά να πας σε εσωτερικό treatment. Και αν χρειαστεί. Αυτό για να βγάλεις φυσικό ήχο… Αλλιώς πάρε triggers…. ;D

20x14 τι ξύλα όμως; Τα ambassador είναι λεπτά. Λίιιιγο big band μου θυμίζει η επιλογή.

drummerd τι έκανες με το ταμπούρο;Πες και για το υπόλοιπο set. Τι remo weatherking?

Κοίτα εδώ μήπως βρεις άκρη: http://www.noiz.gr/index.php?topic=11707.msg162673#msg162673

Η μόδα των καιρών ο καταναλωτισμός, οι γρήγορες πληροφορίες και το marketing. Ναι κάποτε παίζαμε με ecolena ενισχυτή και ένα Rat στη παραμόρφωση. Με φθηνές κιθάρες, τύμπανα που στη θέση του πρώτου τομ είχε μπογκάκια, φωνή από το φθηνό ραδιοενισχυτή με τα ηχεία του, αλλά ροκάραμε. Μαζευόμαστε μετά από 20 χρόνια με ότι καλό τεχνολογικά και αναρωτιόμαστε γιατί ο ήχος μας δεν είναι όπως παλιά. Η πρόβα σταματάει και οι κατέχοντες πεταλιέρες και πεταλάκια, midi στη κιθάρα και άλλα πολλά κάνουν ένα τέταρτο να βρούνε ήχο, καμπίνα, εφέ του Steve του Rory του Clapton και να τα αποθηκεύσουν στο 1 στο 2 στο… Τι πάθαμε; Το internet φταίει; Η αγορά; Τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας που θέλανε κάποτε να βρεθούμε με ότι σχεδόν ονειρευόμασταν με εξοπλισμό, νομίζοντας πως οι ενισχυτές, οι κιθάρες, τα καλά τύμπανα θα μας κάνουν μουσικούς… Ποια είναι η απάντηση; Η γνώμη μου είναι πως η μοντέρνα τεχνολογία δεν πρέπει να απαξιώνεται. Αυτή μας βοηθά να βρισκόμαστε τώρα μαζί. Φταίμε εμείς που δεν ξέρουμε να την ελέγξουμε. Φταίμε που δεν ξέρουμε να τη χειριστούμε. Αγοράζουμε προϊόντα που εκμεταλλευόμαστε το ένα τρίτο των δυνατοτήτων τους. Πληρώνουμε αιώνιες πιστωτικές για πράγματα που δεν τα δουλεύουμε. Πιστεύουμε ότι διαβάσουμε και ότι πληροφορία μας έρθει για κάποιο προϊόν και αφού εκπληρώνει τις θεωρητικές προσδοκίες μας, είναι καλό. Αν όχι…δεν αξίζει τίποτα. Ποιος μας οδήγησε να σκεφτόμαστε έτσι; Κάποιοι μέσα από τη βιομηχανία της μουσικής, δημιουργούν ανάγκες, και όσο δημιουργούν σε εμάς ανάγκες, τόσο αγοράζουμε πράγματα μη αναγκαία. Τι να κάνουμε, εμείς οι περισσότεροι που δεν ασχολούμαστε επαγγελματικά με τη μουσική και δεν επενδύουμε όσο ένας επαγγελματίας; Αυτό που είπε ο συνάδελφος. Παν μέτρον άριστον. Αλλά που; Πρώτα στο μυαλό μας. Διάβασμα. Και στη μουσική και για τον εξοπλισμό μας που θέλουμε. Και όταν λέω διάβασμα, θέλω να ξεχωρίσω το θέμα πληροφορία και γνώση. Οι περισσότεροι από εμάς είναι φυσιολογικό αφού ζούμε σε κόσμο υψηλής ταχύτητας, να πληροφορούμαστε απλά για κάτι και να μη το γνωρίζουμε βαθύτερα. Αποτέλεσμα τα υπόλοιπα να είναι ημιτελή καθώς και οι πληροφορίες που μεταφέρουμε. Μέσα στο site υπάρχουν πολλές πληροφορίες από μέλη που απλά ημισυμβουλεύουν και ημιπληροφορούν άλλα μέλη σε όλα τα θέματα. Αυτοί που ονομάζουμε λίγο ψαγμένοι και υποψιασμένοι μπορούν να φιλτράρουν καλύτερα τα μηνύματα και να βγάλουν συμπεράσματα. Οι υπόλοιποι, δεν καταλαβαίνουν ή στη χειρότερη αρχίζουν αντιπαραθέσεις ανούσιες και το ίδιο παραπληροφορημένες όπως η αρχική, σερβιρισμένες με άλλη γαρνιτούρα. Γνώση. Καλλίτερα να γνωρίζεις λιγότερα αλλά σωστά. Αυτό τα λέει όλα. Χωρίς άγχος, προχωράς στα επόμενα κ.ο.κ. Για να έρθω και στον επαγγελματία, αυτός βρίσκεται στο επίπεδο που μπορεί να την πατήσει, στη κοινή, λιγότερο από τους υπόλοιπους. Τουλάχιστον, ξέρει εκ των προτέρων τι θέλει και που θα το χρησιμοποιήσει. Ξέρει τις ανάγκες του και δεν του τις δημιουργούν (και πάλι όχι απόλυτα). Κατέχει συνείδηση… Πολλοί από εμάς έχουμε δασκάλους που μας δίδαξαν ή μας διδάσκουν ακόμα, και έχουν στην κατοχή τους μέτρια όργανα. Τι γίνεται. Τόσοι καλοί δάσκαλοι/μουσικοί και δεν έχουν μια κιθάρα, πιάνο, κ.λ.π., της προκοπής;. Το δικό μας είναι καλύτερο από του δάσκαλου. Ναι, αλλά το δικό μας χέρι είναι καλύτερο από του δάσκαλου; Πως κάνει τη παλιοκιθάρα να κελαηδάει κι εμείς δεν μπορούμε; Άρα ναι. Το internet για μένα κάνει κακό σε μουσικούς που δεν είναι ακόμη μουσικοί. Είναι επικίνδυνο, όπως ένα εργαλείο που δεν ξέρουμε να χειριστούμε. Για τον αρχάριο, είναι ότι χειρότερο αν δεν έχει κάποιον δίπλα του να τον καθοδηγήσει. Να ξέρει που θα βαδίσει τι θα ψάξει… Πρώτα βρίσκουμε τις ανάγκες μας και μετά προχωράμε να τις καλύψουμε. Κατά τα άλλα….Ατέλιωτη κουβέντα ρε παιδιά….

Παίδες είπαμε πως η Αχίλλιος πτέρνα των ηλεκτρονικών είναι τα πιατίνια. Σε μια ηχογράφηση ή στο σύνολο σε μια μπάντα, σε live κ.λ.π., ξεγελάνε καλά... Αν ψάξεις τη λεπτομέρεια, δεν θα βρεις άκρη...

Κι εγώ προτείνω πρώτα αλλαγή χορδιέρας δερμάτων κ.λ.π. αν το ταμπούρο είναι καλό. Η drums που έχεις είναι από μαόνι. Αν και το ταμπούρο σου είναι το ίδιο, κάνε τις αλλαγές και κράτα το. Αν είναι έτσι αλλά το βαρέθηκες πήγαινε σε μεταλλικό.

Ο ήχος που προσπαθείς να βγάλεις από το piccolo ταμπούρο σου, έχει αρκετές μεσαίες κι ας το κουρδίζεις πρίμα όπως λες λόγω του maple ξύλου που έχει ως κατασκευή. Το maple (κελεμπέκι ή σφένδαμος), αγαπάει τις μπάσες και μεσαίες συχνότητες. Για να το διορθώσεις βάλε μονά δέρματα ή τέλος πάντων λεπτά, ότι βρεις στην αγορά επάνω και κάτω βάλε π.χ., evans hazy 200, ή κάτι άλλο αλλά το ποιο λεπτό resonant. Κούρδισε το κάτω 2-3 νότες παραπάνω από το batter. Επειδή τώρα θα έχει γίνει πολύ ευαίσθητο και ίσως σου βγάζει αρκετές ανεπιθύμητες αρμονικές, μη καργάρεις παρόλα αυτά τα snare γιατί θα το πνίξεις (choke), αλλά βάλε π.χ., ένα moongel στο batter head και άσε το. Στο σύνολο με τη μπάντα ή σε live πιστεύω θα ακούγεται καλά, μόνο ίσως είναι λίγο ενοχλητικό ιδίως αν δεν σου αρέσουν καθόλου τα buzz. Η άλλη λύση για αυτό τον ήχο που θέλεις θα ήταν ένα ταμπούρο birch (σημύδα), όπου προάγει χαμηλές αλλά δίνει ατάκα αφού παράλληλα δίνει και υψηλές. Το ιδανικό θα ήταν μεταλλικό ταμπούρο ατσάλι ή αλουμίνιο. Για ήχο JOJO, δύσκολα σε βλέπω με maple. Δεν ξέρω και τι πήρες βέβαια. Ελπίζω να μην έχεις βάλει genera dry. Πήγαινε προς G2 coated, για να ανοίξει το ταμπούρο. Τα ανάλογα σε remo. Αν θέλεις τώρα να πας στον ήχο του ταμπούρου σου χωρίς το στυλ να μοιάζει κάπου κ.λ.π., βάλε πάνω EC reverse dot πάνω και hazy 200 κάτω. Θα έχεις ζεστό στακάτο γρήγορο ταμπούρο.

Μάλλον αδύνατο να γίνει ή να υπάρχει τέτοιο πράγμα που θέλεις. Εδώ δεν υπάρχει μεμονομένο από κάθε εταιρεία...