rockdrum

Αυτά που σου είπα ίσως είναι λίγο ψαγμένα παραπάνω από ότι πρέπει. Για τα δεδομένα σου, δεν θα βρεις αρνητικά στοιχεία, παρά μόνο μετά από πολύ καιρό και αν σε ενοχλούν. Κατά τα άλλα ΠΑ-ΡΑ-ΚΑ-ΛΩ.

Μάλλον ο φίλος konio ζητάει κάτι που να είναι έτοιμο, π.χ., ένα πρόγραμμα, μια βάση δεδομένων όπου οι εταιρείες π.χ., Pearl Remo Tama Gretsch Yamaha Mapex Pacific Ludwig Sonor Premier Adam Millennium Basix Gabriel Latin Percussion Zildjian Sabian Stagg Bosphorus Meinl Paiste Wuhan Agean Solar Ufip Masterwork Anatolian Aquarian Evans Dixxon, να έχουν από κοινού δείγματα ήχων από όλα τα μοντέλα, σειρές και μεγέθη που έχουν ώστε να μην χάνεσαι μέσα στο internet να ψάξεις ώστε να ακούσεις κάτι που θέλεις. Και δεν μπαίνεις έτσι και στα sites γλιτώνοντας χρόνο.

Αυτό που έγραψα, αφορά τις τεχνικές διαφορές, μεταξύ των δύο μοντέλων και δεν βασίζεται στη τιμή, αλλά μια που το αναφέρουμε, η DTxpress 4, κοστίζει περίπου 1.700. Η Yamaha 900-1000. Τώρα αν είναι, τη βρήκα Thomann τόσο και εκεί τόσο και αλλού άλλο τόσο, είναι άλλη ιστορία και πάμε στην έρευνα αγοράς. Αλλά για να πας να αγοράσεις ήδη έχεις αποφασίσει ποια σου κάνει. Τώρα για τους ήχους, δεν υπάρχει αισθητή διαφορά σε κάποιον που δεν είναι τόσο ψαγμένος. Αλλά και να υπάρχει, είναι μικρή η ενόχληση μια που εις γνώση αποφασίζεις να πάρεις ηλεκτρονικά. Υπάρχουν πολλές ρυθμίσεις βελτίωσης αν πειράξεις το module. Οι εταιρείες γενικώς που προσφέρουν e-drums έχουν ένα κοινό πρόβλημα. Τη πιστότητα του ήχου στα πιατίνια. Πιστεύω πως και οι δύο εταιρείες κάνουν ότι μπορούν σε αυτό τον τομέα. Κάποιες μικροδιαφορές θα υπάρχουν σίγουρα, αλλά όπως έχει συζητηθεί και παλαιότερα δεν υπάρχει κάποια φοβερή εξέλιξη. Αυτό που έχω παρατηρήσει και στα δύο μοντέλα είναι πως στην επιλογή των toms όταν είναι maple, ο ήχος δίνει την εντύπωση πλαστικούρας. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι το maple έχει αυξημένες χαμηλές, που ίσως τα φθηνά monitors δεν μπορούν να τις αποδώσουν. Με ακουστικά μέτρια ως καλά ο ήχος είναι καλύτερος. Προσωπικά δεν βάζω στα toms της Yamaha την επιλογή maple γι αυτό το λόγο. Δεν είναι κάτι σοβαρό όμως. Απλά την έχω καιρό και έχω μάθει να την ακούω. Στο hi-hat δεν έχω πρόβλημα φυσικά στα πλαίσια που είπα για τα πιατίνια παραπάνω. Επίσης η Yamaha λέει πως οι ήχοι της είναι από ηχογραφημένα φυσικά όργανα. Τουλάχιστον έτσι λέει και στο PSR-A300 που έχω. Για το midi in ψάξε κάποιον από εδώ που να ξέρει καλλύτερα, δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι. Όπως είπα για τιμές δεν πολυασχολούμαι. Μπορεί να έχει κάποιος μπάρμπα το μπαρμπαρόλανντ και να του τη φέρει και τσάμπα. Επίσης δεν μπαίνω στη διαδικασία του δώσε κάτι παραπάνω να πάρεις κάτι καλλύτερο (στο συγκεκριμμένο θέμα τουλάχιστον που αναφέρεται στις διαφορές των μοντέλων), γιατί έτσι μπορείς να δώσεις κάτι παραπάνω και να πάρεις τη TD20..........

Το άρθρο που έχεις κάνει link δεν είναι από το noiz. Είναι πάρα πολύ καλό και θα σου πω μερικά πράγματα σχετικά. Εγώ είχα δώσει ένα άρθρο, που στην ουσία ήταν μία παρουσίαση της Yamaha DTXplorer, και δεν είχα κάνει σύγκριση με κάτι άλλο. Επίσης το άρθρο αυτό δεν θα το βρεις ακόμα στο noiz, λόγω της αλλαγής που υπέστη το site. Κάποια στιγμή θα το ξαναπαρουσιάσουν, πιστεύω, γιατί φαίνεται πως χρησιμεύει και το ζητάνε. Αυτό που βρήκες, είναι πάρα πολύ χρήσιμο, ιδίως σε αυτούς που ψάχνουν κάτι ποιοτικό και σε μια μέση κατηγορίας τιμή για να μπούνε στο κόσμο των ηλεκτρονικών drum sets. Γνωρίζουμε όλοι ότι υπάρχουν και φθηνότερες λύσεις για αγορά ηλεκτρονικού drum set, αλλά η Yamaha και η Roland θεωρώ πως είναι ανώτερες. Οι διαφορές που υπάρχουν στη Yamaha DTXplorer και στη Roland TD-3kv, είναι μεγάλες με τη ζυγαριά να γέρνει προς τη Roland. Αυτό οφείλεται στις διαφορές που συνοδεύουν το κάθε set ίδιας τιμής (1.100 €). Να δούμε χοντρικά, τι δεν έχει η Yamaha DTXplorer. Δεν έχει midi in αλλά μόνο out. Αυτό δεν είναι πάρα πολύ βασικό μια και σε μια σύνδεση με κάποιο πρόγραμμα (π.χ. cubase) μπορείς να βρεις και άλλες λύσεις. Τουλάχιστο γράφεις. Από κει και πέρα στους ειδικούς που ασχολούνται……… Το βασικό όμως κομμάτι που εντοπίζεται και είναι κατά της Yamaha DTXplorer, είναι πως όλο το set αποτελείται από λαστιχένια pads. Τα τριγωνικά πιατίνια ίσως είναι όμορφα για μερικούς ίσως περίεργα για άλλους. Τα pads αυτά έχουν καλή αίσθηση, αλλά θα σου πω ότι ιδίως για το snare που είναι το τύμπανο με κατά μέσο όρο 300 χτυπήματα παραπάνω από τα toms κατά το παίξιμο, ίσως κουράσουν τους καρπούς. Η λύση δίνεται από τη χρησιμοποίηση μπακετών anti vibe. Το αρνητικό όσον αφορά τα pad της Yamaha είναι, πως δεν είναι dual pad, ούτε στα toms ούτε στα πιατίνια. Αποτέλεσμα, να μην μπορείς να παίξεις rim shots, στεφάνι όπου χρειάζεσαι. Στα πιατίνια δεν έχεις επιλογή χτυπήματος καμπάνας. Βέβαια όλοι αυτοί οι ήχοι υπάρχουν μέσα αλλά πρέπει να τους προγραμματίσεις για να μπούνε, αλλά ποτέ σε συνδυασμό. Ακόμα, στη Yamaha, παρατηρούμε, 8ιντσα pad παντού ενώ στη Roland υπάρχει 10ρι snare και 8,5 τα υπόλοιπα. Ίσως για μερικούς δύσκολο στο παίξιμο τα μικρά pads. Από ήχους η Yamaha δίνει 192 drum and percussion ενώ η Roland 114 από ότι θυμάμαι κατά την ανάγνωση του manual. Extra pad μπορείς να προσθέσεις και στις δύο. Στη μεν Roland επάνω στο module στην υποδοχή crash 2, ενώ στη Yamaha στο kick pad, μπορείς να βάλεις ένα, αλλά και δύο με μονοφωνικό διπλό splitter βύσμα. Και οι δύο εταιρείες, δεν δίνουν bass drum pedal και είναι extra αγορά, εκτός αν έχεις κάποιο. Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά στο module και οι ευκολίες που δίνουν είναι σχεδόν ίδια. Το τελικό συμπέρασμα που έχω βγάλει, μια και είμαι κάτοχος της DTXplorer, είναι πως μόνο η Yamaha, ενώ βρίσκεται στην ίδια κατηγορίας τιμή, είναι ένα σοβαρό starter kit. H roland ξεφεύγει από τα kits για αρχάριους και περνά σε παραπάνω κατηγορία. Φυσικά η Yamaha, μπορεί να αναβαθμιστεί γιατί δέχεται επάνω όλα τα πιο εξελιγμένα pad για να γίνει Roland, αλλά περνάμε σε άλλο κόστος. Επίσης αχρείαστο να είναι, αλλά δεν μου έχει τύχει ακόμα να ζητήσω ανταλλακτικό. Από ψάξιμο που έχω κάνει δεν βρίσκω κάτι στην Ελλάδα. Μόνο Roland υπάρχουν από τον εισαγωγέα της, που δυστυχώς έχω τη γνώμη πως δεν συνδυάζονται σαν εταιρείες τα αξεσουάρ τους με Yamaha. Το τελευταίο που θέλω να παρατηρήσω, είναι πως κατά το λίγο δυνατότερο παίξιμο, οι βάσεις που κρατάνε τα pad επάνω στο rack της Yamaha (σημειωτέο πως είναι κατασκευασμένο στο εργοστάσιο που κατασκευάζονται τα μεταλλικά μέρη των μηχανών, ενώ τα υπόλοιπα είναι γεμάτα με αυτοκόλλητα made in Indonesia) , χαλαρώνουν και μετακινούνται από τη θέση τους… Αυτό γίνεται όσο και να τα προσέχω. Δεν ξέρω κατά πόσο ευαίσθητη είναι η Roland σε αυτό τον τομέα. Αν με ρωτούσε κάποιος τι θα διάλεγα μεταξύ των δύο, μετά από 2 χρόνια εμπειρίας με τη Yamaha DTXplorer, θα έλεγα πως σε αυτή τη κατηγορία, θα επέλεγα την αγορά της Roland TD-3kv. Δυστυχώς, η Yamaha κάπου μου έδωσε την αίσθηση πως δεν μου φτάνει. Συγκριτικά τη θεωρώ ακριβή για αυτά που προσφέρει. Δεν με έχει απογοητεύσει στους ήχους της όμως. Ότι ήθελα να κάνω το έκανα. Αυτά είχα να πω συμπληρωματικά στη παρουσίαση που είχα γράψει κάποτε. Νομίζω πως αυτό είναι πιο χρήσιμο. Στη κρίση σας και στη διάθεσή σας… Rockdrum.

Το είδα πρόχειρα για να σου απαντήσω φαίνεται ενδιαφέρον και ας μην απαντά σε αυτό που ζητάω (λέμε ίσως). Καλόπαιχτο και το κουκλί.....

Καλή η ιδέα σου. Τις ζημιές από τους καφροσυνάδελφους όμως ποιος τις πληρώνει; Σε ένα ακουστικό σετ, ξέρεις τι παντέντες μπορούμε να κάνουμε σε σπασμένες βίδες, στραβές βάσεις κ.λ.π. Στα e-drums, άντε περίμενε για ανταλακτικά. Κατά τα άλλα που είπες συμφωνώ ως επιλογή. Έχω τη DTExplorer και σε πολλά μου έχει λύσει τα χέρια κι ας υστερεί σε κάποια πράγματα. Για τα άλλα όμως, έχω τη Pearl...

Ναι για τις μινόρε, ματζόρε γνωρίζω. Βασικά το ψάξιμο είχε αρχίσει από κάτι που διάβασα, σχετικά με το ρυθμό. Υπάρχει λένε κάποια ταχύτητα, ίσως στα 80-120 Bpm που επιρρεάζει τον ακροατή με αποτέλεσμα να ακολουθεί ρυθμικά το κομμάτι. Πάντως ευχαριστώ.

Γειά σας. Μήπως γνωρίζει κανείς πληροφορίες που αφορούν τη μουσική και κατά πόσο επηρεάζει τη ψυχοκινητική ενός ατόμου; Δεν αναφέρομαι σε θεραπευτικά επίπεδα. Έχω ακούσει, όχι πουθενά επίσημα, πως πολλοί μουσικοί στήνουν το δημιούργημα τους με τέτοιο τρόπο ώστε ανάλογα τη μελωδία ή την ταχύτητα του ρυθμού, να επηρεάζει τον ακροατή θετικά. Νομίζω πως άλλος όρος που χρησιμοποιείται είναι η ψυχοακουστική. Δεν αναφέρομαι επίσης σε κρυμμένα μηνύματα, μύθους και πραγματικότητες, ανάποδες ηχογραφήσεις κ.λ.π. Αυτό το έχουμε συζητήσει πολύ παλαιότερα… Ξέρετε κάτι σχετικά;

Κι εγώ συμφωνώ με τα περισσότερα και συμπληρώνω πως καλοί μουσικοί γινόμαστε κάνοντας παρέα (συνεργασία όπως θες), με καλλύτερους μουσικούς και παίζοντας σε καλλύτερη μπάντα από αυτή που είμαστε τώρα....(να' τα τα παράπονααα).

Από το site της εταιρείας, στο about us, μεταξύ άλλων αναφέρουν τα εξής: To accommodate an increasing need for space, DW moved to its current facility in Oxnard, Calif., in 2000. That same year, DW created a new line of drums called Pacific Drums and Percussion to meet the demand for entry to mid-level players. The new line still uses some custom techniques, but primarily uses computerized machinery to cut costs and reduce steps to create high-quality drums in large quantities. DW moved most production of Pacific drums to a DW-run factory in Ensenada, Mexico, in 2002. Pacific Drums have now made DW’s innovation and quality available to a larger market, while still maintaining the reputation of DW drums as high-end unique instruments. “While Pacific kits are high-quality, they’re not high-priced because they’re not custom,” Don says. “With Pacific, you’re not so much selling high-end features, as much as you’re selling the opportunity for a person to get into playing drums no matter what their ability level.” Με λίγα λόγια τα PDP είναι αποτέλεσμα ποιο αυτοματοποιημένης μαζικής παραγωγής. Όσο αφορά το hardware, αν συγκρίνεις τα μεσαία μοντέλα και ίσως τα πιο συνηθισμένα σε πωλήσεις μεταξύ της PDP και DW, θα δεις πως είναι σχεδόν ίδια με τη διαφορά π.χ. στα πετάλια του hi-hat κ.λ.π, να υπάρχει το logo στις DW. Η γνώμη μου είναι πως τουλάχιστον για τα DW στις σειρές που χρησιμοποιείται το maple (κελεμπέκι, σφένδαμος) είναι από τα ποιο κορυφαία τύμπανα, όχι μόνο σε ποιότητα αλλά σε ήχο. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια το πόσο όμορφα ακούγονται αυτά τα τύμπανα. Εκτός από την τεχνολογία που χρησιμοποιεί η εταιρεία που αυτή τη στιγμή το βγάζω έξω, ο κύριος λόγος του αποτελέσματος του ήχου που δίνουν, είναι η χρησιμοποίηση του Αμερικάνικου maple. Αν λοιπόν υπάρχει η περίπτωση τα PDP, να πιάνουν έστω ένα 30% του ήχου μιας DW, και θέλεις να κάνεις την αγορά το συστήνω με τα όλα. Έχω ακούσει σε live εξωτερικού χώρου PDP σε άθλια κατάσταση, όσον αφορά δέρματα, βάσεις, πιατίνια, πετάλια κ.λ.π. και ήταν μόνο τα τύμπανα που κατάφερναν να βγάλουν ήχο από το όλο σύνολο του σετ, παρ’ όλη τη κατάντια τους. Μπες και στο site τους και στα δύο να δεις, όχι στα μοντέλα κ.λ.π., αλλά στα FAQs στα Help και θα καταλάβεις, περί τίνος πρόκειται. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες εταιρείες που βγάζουν αξιόλογα τύμπανα, δεν είναι μόνο αυτή, αλλά δεν αναφέρομαι μια που η κουβέντα ήταν για τη DW και PDP. Δεν ξέρω βέβαια τι παίζεις αλλά πολύ πολύ πρόχειρα σου λέω πως αν θέλεις δοκίμασε και τύμπανα σημύδας (birch), ας πούμε πως είναι ποιο all around. Rockdrum.

Τόσο τα πήρες ή τα πουλάς; Τέλος πάντων, νομίζω έπεσα μέσα όπως και να είναι...βάλε το στις αγγελίες λοιπόν.

Με τιμές Thomann πρέπει να έδωσες γύρω στα 250 για πιατίνια, περίπου 50 για πετάλι και 250 για τα τύμπανα. Τα δέρματα, αν είναι τα pinstripe που συζήταγες να αλλάξεις πριν μήνες, έδωσες άλλα 80, αλλά αυτά μην τα υπολογίζεις ακόμα παραπάνω αν είναι και μεταχειρισμένα πια. Τα δέρματα για μένα δεν είναι extra αξεσουάρ. 'Αρα μιλάμε γύρω στο 600ρι με 700 να σου πήγαν το πολύ. Κρίνοντας από την ποιότητα και υπολογίζοντας μεταπωλητική αξία, έχει περάσει και 1 χρόνος περίπου σε βλέπω να τα δίνεις, (άσχετα με το πόσο θα δηλώσεις, για την κατάληξη λέω), στα 400 ίσως και κάτι ευρώ. Αυτή είναι αποκλειστικά δική μου γνώμη και δεν θέλω να επιρρεάσω κανένα. Να έχεις υπόψην ότι πολλοί σου διαπραγματεύονται με τιμές Thomann, άσχετα αν τα πήρες από εδώ.

Στα mesh heads δηλαδή ας τα πούμε υφασμάτινα διχτάκια, καθώς και στα πλαστικά, όπως τα δέρματα που χρησιμοποιούμε στα τύμπανα, αλλάζει μόνο το τέντωμα, άρα και η αναπήδηση τις μπακέτας. Στα λαστιχένια, δεν μπορείς να πειράξεις τίποτα. Η δουλειά γίνεται από τις ρυθμίσεις στον εγκέφαλο (module).

Παίδες, συγνώμη για τη καθυστερημένη απάντηση, αλλά λόγω υποχρεώσεων δεν προλαβαίνω αυτό τον καιρό να ενημερώνομαι για τα του noiz. Λοιπόν, από την επικοινωνία με yameth, ενημερώθηκα πως τα άρθρα κ.λ.π., θα μπούνε εντός των ημερών πάλι προς κοινή θέα, οπότε υπομονή. Τα άρθρα που έχω δώσει ως τώρα είναι για κούρδισμα τυμπάνων, για τα ξύλα κατασκευής, για τις επιλογές δερμάτων και ένα άρθρο για τη Yamaha DTExplorer. Μέσα στα θέματα, εκεί που συζητάμε για πιατίνια θα βρείτε και ένα κείμενο, αρκετά μεγάλο για τα πιατίνια και τα κράματα κατασκευής. Αυτό θα κοιτάξω να το περάσουν στα άρθρα. Επίσης ετοιμάζω και κάτι για τα κλειδιά κουρδίσματος και ένα για το πετάλι της Sonor, Giant step twin effect. Τώρα, για τα links, ναι δεν λειτουργούν λόγω της αλλαγής που υπέστη το site αλλά υπάρχουν ακόμα μέσα. Απλά πρέπει να ψάξεις επίμονα και θα τα βρεις. Ψάξε ότι αναφέρεται σε ηλεκτρονικά τύμπανα, ή e-drums κ.λ.π. Αν θέλετε κάτι για τη Yamaha, μπορώ να σας απαντήσω. Rockdrum

Παλαιότερα θέματα μπορούν να αναμοχλεύονται και μάλιστα το προτείνει και το site. Εδώ έχει όμως να κάνει με απάντηση σε μέλη που ανοίξαν το θέμα τα οποία δεν συμμετέχουν πια. Άλλο είναι να συνεχίσεις μια κουβέντα παλαιότερη π.χ. για ποιότητα και μοντέλα δερμάτων, σε θέμα που έχει ανοιχτεί πρόπερσι και άλλο να απαντάς σε μέλος που έχει να εμφανιστεί 3 χρόνια, στην ερώτησή του π.χ. αν έχει βγάλει η Remo pinstripe, ναι έχει βγάλει!!! Ελπίζω να είμαι κατανοητός. Έχει προκύψει πρόβλημα πριν λίγο καιρό. Όσοι πραγματικά διαβάζουν τα θέματα και δεν τα ξεφυλλίζουν απλώς καταλαβαίνουν. Οι προθέσεις είναι συμβουλευτικές και κατατοπιστικές. Άλλοι δεν τις δέχονται και συνεχίζουν το βιολί τους. Έτσι πηδάμε τα θέματα, όπως και αυτό, όπου μέσα στις αντιπαραθέσεις μιλάμε και για Τουλιάτο κ.λ.π.

Τα θερμά μου συγχαρητήρια και από εμένα. Πιστεύω κάποτε να γίνει γνωστό το site. Όσον αφορά τα δέρματα, ναι υπάρχουν ειδικά ακόμα και λάστιχα που μπορείς να προσθέσεις στα τύμπανα για να μην ακούγονται. Επίσης καλή επιτυχία σε όλους τους αθλητές που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς του καλοκαιριού.

;D ;D Ρε, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει..... ;D ;D

Κοίταξε δύο θέματα που έχουν ξανασυζητηθεί. http://www.noiz.gr/index.php?topic=8154.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=4244.0 Για ενισχυτή μπάσου ξέχασέ το. Είχα δοκιμάσει τη λύση και δεν είχα αποτελέσματα. Επίσης αν θέλεις κάτι για να μελετάς δοκίμασε διάφορα, από hi-fi, από 2.1 αυτοενισχυόμενα, από studio monitor και ότι άλλο θέλεις αρκεί να έχει εύρος σε όλες τις συχνότητες αλλά και να φτάνει χαμηλά. Με τον ενισχυτή μπάσου θα θάψεις κυρίως τα πιατίνια σου και μετά το ταμπούρο σου. Φυσικά υπάρχουν και τα αντίστοιχα Monitor της Yamaha και Rolland,αλλά τσιμπάνε πολύ. Αν θέλεις live κατάσταση που να καλύπτει και μικρό club πρέπει να δεις για τίποτα JBL 10-12’’ και οπωσδήποτε sub. Αλλά κι εκεί ξεφεύγεις πολύ. Ο Thomann έχει κάτι σετ 2 ηχεία και sub στα 700 περίπου που φαίνεται να κάνουν αξιοπρεπή δουλειά. Με συγχωρείς για τη προχειρότητα της απάντησης, αλλά για να καταλήξω, κάτι που θα σε ικανοποιεί και να μπορεί να σταθεί σε ένταση κοστίζει 600-900. Αλλά για ενισχυτή μπάσου από εμένα που την είχα ψάξει πάάάάάρα πολύ ξέχασέ το. Ψάξε όμως στο noiz λιγάκι…….

Το crash ride pst 3 ανήκει όπως καταλαβαίνεις σε μια από τις οικονομικές σειρές της Paiste. Προσωπικά δεν προτιμώ τα crash ride για το ότι τα θεωρώ κάπως «μπερδεμένα» πιατίνια όσον αφορά το αποτέλεσμα που δίνουν. Προτιμώ να είναι ξεχωριστά. Όταν μετράς στο πιατίνι και μετά κάνεις crash, δεν προλαβαίνει να «αναπνεύσει» και ο ήχος του βγαίνει κάπως βαβουριάρικος. Πόσο μάλλον σε ένα φθηνό. Θα προτιμούσα αφού είχα συμπληρώσει το σετ μου, ένα c/r κάποιας ακριβής σειράς ανεξαρτήτου μάρκας για να συμπληρώσω κάτι έξτρα στο σετ. Τώρα, το συγκεκριμένο, απευθύνεται σε starters και είναι για γενική χρήση. Αν επιμένεις για c/r κοίτα καλλίτερα τη σειρά pst 5. Έχει κατά τη γνώμη μου, μεγάλη διαφορά από την 3 και δανείζεται τη συνταγή του κράματος από τα 2002, που είναι σειρά από τις κορυφαίες. Τα θεωρώ ποιο «καθαρά» σε ήχο από τη 3. Για την τιμή, αν και δεν είναι τίποτα εξωφρενικά ακριβό, δεν θα έδινα περίπου 70-80 που έχει για να το αποκτήσω. Πως όμως κατέληξες σε αυτό; Έχεις άλλα πιατίνια;

\ Παραμονεύει ο φύλακας Άγγελός σου, πρόσεχε πάντως... ;D ;D ;D Here comes the judgement day.... Who is the Angel? ;D

Αυτό είναι καλό ψάξιμο; Σου έχω δώσει link να το έβλεπες αλλά αφού είναι έτσι διαβασέ το εδώ. ΚατΆ αρχή, δεν θα ασχοληθούμε με τη μεταλλουργία, την από αρχαιοτάτων χρόνων εξέλιξή της ούτε θα εξειδικευτούμε πέραν των πληροφοριών που θα μας οδηγήσουν στο να καταλάβουμε περίπου τι συμβαίνει με τα πιατίνια και από τι κατασκευάζονται. Αποτέλεσμα, να γνωρίζουμε καλύτερα τι ζητάμε και τι περιμένουμε, κατά τη στιγμή της αγοράς ενός ή πολλών κυμβάλων. Οι διάφορες εταιρείες, από τις παραδοσιακές Τούρκικες, τις Τουρκοαμερικανικές ή τις Ευρωπαϊκές ακόμα και τις Κινέζικες, προσπαθούν να ικανοποιήσουν το μουσικό που ψάχνει για πιατίνια, δημιουργώντας όλο και περισσότερα μοντέλα, με ποικίλους τρόπους ανάμιξης μετάλλων, κατασκευής σχημάτων, τρόπους παραγωγής και διαφήμισης της δουλειάς τους, με αποτέλεσμα να μπορέσουν πρωτίστως κατ΄εμέ, να είναι ανταγωνιστικές και εναρμονισμένες με τις σύγχρονες απαιτήσεις της μουσικής (εταιρικό κέρδος), με τη μόνη διαφορά πως αυτό για εμάς είναι ναι μεν καλό, διότι υπάρχει ποικιλία επιλογής και κόστους αλλά για πολλούς μη γνωρίζοντας τι θέλουν να πελαγώνουν και να μη ξέρουν στο τέλος τι να αγοράσουν και τι τους ταιριάζει. Έτσι παρατηρούμε στα θέματα των forum, να ζητούνται γνώμες για μοντέλα πιατινιών, στα οποία δεν υπάρχει καμία απάντηση, ή μάλλον οι απαντήσεις να είναι θέμα τύχης μια που οι αγαπητοί συνάδελφοι, δεν έχουν όπως οι περισσότεροι την ανάλογη εμπειρία για να προτείνουν κάτι, στο συγκεκριμένο ερώτημα. Ξέρετε, πως η αγορά των πιατινιών είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Ενώ σε εισαγωγικά ισχύει γενικότερα το ότι πληρώσεις παίρνεις, μπορεί κάποιος να έχει στην κατοχή του δίπλα στα πανάκριβα, μονάκριβά του κύμβαλα της αξίας των 300 ¤ έκαστο, για παράδειγμα ένα φθηνό Wuhan china 18΄΄ των 60 ¤ που θεωρεί πως αγγίζει τον τελειότερο trashy ήχο στα chinas. Είναι όλα σχετικά. Ενώ η αγορά ενός μέσου drum set μπορεί να καταλήξει να βγάζει ήχο (με τις διάφορες παρεμβάσεις) ενός ακριβού set DW, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα πιατίνια. Ο βήχας και τα πιατίνια δεν κρύβονται (παραλλαγή). Τα πιατίνια παράγουν το καθένα τη δική του χροιά. Έχουν έντονη προσωπικότητα πάνω στο drum set μας. Μαζί με το ταμπούρο μας, δείχνουν ποιοι είμαστε και τι εκφράζουμε μουσικά. Δεν δέχονται συμβιβασμούς πειράγματα και διορθώσεις. Η επιβολή μας πάνω σε αυτά είναι ριψοκίνδυνη και η κάθε παρέμβαση είναι λίγο θέμα τύχης. Πλατειάσαμε; Λέτε; Για να δούμε πως μπορούμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτή τη θάλασσα εταιρειών μοντέλων και σημάτων. Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι εταιρείες που μας βομβαρδίζουν με τις διαφημίσεις ότι έχουν τα καλύτερα πιατίνια; ΤΟ ΧΑΛΚΟ. Και τις παραλλαγές του!!! Ανοίγοντας ένα λεξικό θα βρείτε τις εξής μεταφράσεις για τις λέξεις: Tin = κασσίτερος Zinc = ψευδάργυρος, τσίγκος Bronze = χαλκός Brass = ορείχαλκος Copper = χαλκός Όλη η ιστορία ξεκινάει από εδώ. Τα πιατίνια φτιάχνονται από τα κράματα και τις αναμίξεις των μετάλλων αυτών. Συνήθως. Εξαίρεση αποτελούν κάποια μοντέλα συνήθως ακριβά όπου περιέχουν πυρίτιο, φώσφορο νικέλιο ασήμι ή χρυσό. Για παράδειγμα τα paiste signature περιέχουν στο κράμα τους φώσφορο. Αλλά αυτά είναι «μυστικές» φόρμουλες για το κάτι παραπάνω. Επικεντρωνόμαστε κυρίως στα προαναφέροντα κράματα, που αποτελούν τις συνηθέστερες επιλογές μας ως προς την αγορά. Λοιπόν τα Bronze πιατίνια, είναι κράματα χαλκού συνήθως με κασσίτερο. Το όνομα της φόρμουλας που δίνουν οι εταιρείες είναι το γνωστό B. Όπου B20 έχουμε τον κασσίτερο σε περιεκτικότητα 20%, το B18 όπου έχουμε τον κασσίτερο σε περιεκτικότητα 18% και η περιεκτικότητα να κατεβαίνει ως και τα 8% σε κασσίτερο. Όσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα, αλλά και το είδος της μεταλλοποίησης, τόσο σκληρότερο κράμα έχουμε. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως τα 2002 της Paiste είναι B8 (Θυμηθείτε και τα B8 Sabian). Καθαρός δυνατός σκληρός ήχος. Στα B20 θυμηθείτε τα αξεπέραστα για την εποχή τους Paiste 602. Ποιο ήταν το παράπονο των ντράμερ; Σπάζανε εύκολα. Γιατί; Λόγω σκληρότητας του μετάλλου, είχαν ένα καθαρό στακάτο ήχο, αλλά ως αποτέλεσμα δεν είχαν μεγάλη ένταση (οι παλαιοί θα το θυμούνται). Έτσι σε μερικά στυλ όπου θέλαμε μεγαλύτερη ένταση και αγριάδα, τα παίρναμε στο χέρι. Τα Brass, είναι κράματα χαλκού κυρίως με ψευδάργυρο. Η περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο, είναι περίπου στο 40%. Θεωρούνται από τα φθηνότερα κράματα για πιατίνια και κατασκευάζουν από αυτά φθηνές σειρές. Παράγουν ζεστό αλλά πνιχτό ή μουντό ήχο αν συγκριθούν με τα Bronze, αλλά χρησιμοποιούνται και αυτά από πολλούς. Σε άλλους για το κόστος, σε άλλους επειδή ξέρουν τι θέλουν. Δείτε Paiste 302 Wuhan. Ενώ ανήκουν στην ίδια κατηγορία, τα Paiste αποδεικνύονται ποιο γερά, αλλά τα Wuhan ιδίως στο china δίνει ποιο πιστό trashy ήχο. Και αυτά κινδυνεύουν να σπάσουν (μάλλον να σκιστούν), αλλά από θέμα μη αντοχής όχι σκληρότητας. Η διαδικασία της γέννησης ενός πιατινιού από το εργοστάσιο ως το stand είναι απλή αλλά έχει τις παραλλαγές της. Όλα ξεκινάνε από ένα στρογγυλό σταχτί μεταλλικό δίσκο που έχει βγει από το καλούπι του κλίβανου που ανέμειξε τα μέταλλα. Αυτός ο δίσκος περίπου 20 cm διαμέτρου, περνάει από διάφορα στάδια μέχρι να ανοίξει και να φτάσει τις σωστές διαστάσεις. Η διαδικασία είναι χειροκίνητη ή ημιαυτοποιημένη. Μετά τη παραγωγή του μεταλλικού δίσκου, γίνεται μια σφυρηλάτηση, ώστε ο δίσκος να ανοίξει σε διάμετρο. Έπειτα σε πρέσα συνήθως, δημιουργείται η καμπάνα. Το πιατινοειδές, κόβεται στις άκρες στο κοφτήριο και αρχίζει να παίρνει τη φόρμα του. Σφυρηλάτηση και πάλι, ώστε να μεγαλώσει και άλλο να δοθεί η σωστή διάσταση αλλά και να βοηθηθεί ο ήχος να διαπεράσει ομαλά όλη την επιφάνεια του πιατινιού. Παρατηρούνται εδώ οι μικρές λακκούβες στη ράχη του. Η διαδικασία συνεχίζεται ώσπου να έχουμε κατά τον σφυρηλάτη τεχνίτη το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έπειτα το τελικό στάδιο περιλαμβάνει το τελικό φινίρισμα όπου σε ένα ειδικό τόρνο ένας τεχνίτης αφαιρεί υλικό από την επιφάνεια του πιατινιού αποκαλύπτοντας τη μεταλλική λάμψη του. Οι άκρες ομαλοποιούνται ώστε να αφαιρεθούν τα γρέζια. Τέλος αν χρειαστεί, το πιατίνι γυαλίζεται συνήθως με βούρτσα και σταμπάρεται το λογότυπο. Πολλά είδη δεν γυαλίζονται και δίνονται προς πώληση κάπως ακατέργαστα. Λένε πως τα ακατέργαστα πιατίνια δίνουν ποιο βραχνό τόνο ποιο oriental ή dark. Σε άλλα λένε, περνιέται και κάποιο είδος βερνίκι για αντοχή της γυαλάδας και αποφυγή της οξείδωσης του μετάλλου. Εδώ τα πιατίνια που είναι ποιο γυαλισμένα, μας δίνουν ποιο brilliant ήχο. Τα συμπεράσματα δικά σας. Βέβαια πριν πακεταριστεί το πιατίνι ένας τεχνικός που μάλλον θα υποφέρει από τα αφτιά του, δοκιμάζει τον ήχο, έχοντας δίπλα του και το πρωτότυπο της σειράς για σύγκριση. Η διαδικασία έχει κόπο και ο κάθε σφυρηλάτης μπορεί να περάσει και ως 3 χρόνια εκπαίδευση ώστε να μπορεί να πάρει στα χέρια του την ευθύνη της παραγωγής. Να λοιπόν που ανακαλύψαμε το κοινό μυστικό της σκοτεινής βιομηχανίας των πιατινιών. Και άντε και τους ξεσκεπάσαμε, τώρα μάθαμε για τη ποιότητα και σκληρότητα όταν θέλουμε κάτι. Αλλά τα ξέρουμε όλα; Τι διαφορά έχει το βαρύ και χοντρό πιατίνι από το ελαφρύ και λεπτό; Πως θα διαλέξουμε πιατίνι που μας ταιριάζει; Πριν ασχοληθούμε και με αυτά τα ερωτήματα θα πρότεινα μια και οι περισσότεροι ασχολούμαστε με διάφορα ήδη μουσικής και η μπάντα μας παίζει διασκευές από metal ως και funk αλλά και jazz, καλό θα ήταν να διαλέξουμε κάτι ενδιάμεσο και για να ακριβολογούμε, θα έχετε δει σε πολλά πιατίνια την ένδειξη medium να αναγράφεται στη ράχη τους. Αυτό για τους νεοφερμένους κυρίως. Ας δούμε μερικά δεδομένα. Όσο ποιο βαρύ και παχύ είναι ένα πιατίνι, τόσο ποιο καθαρό και δυνατό ήχο θα ακούσουμε. Όσο ποιο μεγάλο τόσο μεγαλύτερο το κράτημα στον ήχο. Αλλά σε θέμα ανταπόκρισης, το πιατίνι θα είναι λίγο αργό. Το αντίθετο συμβαίνει με τα λεπτά και ελαφρά πιατίνια καθώς και με τα μικρότερης διαμέτρου. Αυτό είναι ένα καλό σημείο αναφοράς για το από πού θα αρχίσουμε την αγορά μας. Καλό όπως είπα είναι να ξεκινάμε από medium πιατίνια αν δεν γνωρίζουμε τίποτα. Τα βασικά μας είναι ένα hi-hat και ένα crash-ride. Το crash-ride, είναι ένα πιατίνι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως crash αλλά και ως ride. Συνήθως πρόκειται για πιατίνια όπου είναι βαρύτερα στη ράχη, αλλά λεπτότερα στις άκρες. Μειονέκτημα είναι πως μετρώντας σε ένα τέτοιο πιατίνι και σκάζοντας (crash) κατά τη διάρκεια ενός μουσικού κομματιού, το πιατίνι δεν προλαβαίνει να ησυχάσει, να αναπνεύσει και ο ήχος βγαίνει μπερδεμένος και άσχημος. Η επόμενη λύση είναι hi-hat, crash και ξεχωριστό ride. Για λίγο παραπάνω, hi-hat, 2 crash, ένα αργό βαρύ και ένα γρήγορο και ride. Επόμενο, τα παραπάνω συν κάποια πιατίνια εφέ. Δηλαδή, επιπρόσθετα κάποιο ή κάποια chinas ή splashes ή δεύτερο ride, ακόμα, μια που εδώ ταιριάζει καλύτερα ένα crash-ride. Βέβαια όπως είπαμε, η επιλογή των πιατινιών είναι δύσκολη και έχει πολλά παρακλάδια. Ξεκινάμε όλοι από το οικονομικό. Σε αυτό το σημείο δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Οι εταιρείες πολλές και οι τιμές πολλές. Ποτέ δεν ξεκινάμε να αγοράσουμε πιατίνια χωρίς να τα ακούσουμε. Πιστέψτε με, πως πολλές φορές άλλα διαβάζουμε στα χαρακτηριστικά και άλλα ακούμε, ακόμα και από μεγάλες εταιρείες. Όλα τα λαμβάνουμε ως κατά προσέγγιση. Ποτέ δεν διαλέγουμε πιατίνια που τα δοκιμάσαμε με το χέρι ή χαϊδεύοντας τα στο κατάστημα, επειδή φοβηθήκαμε πως θα ενοχληθούν οι γύρω μας αν τα χτυπούσαμε. Προσέχουμε το περιβάλλον. Αν στο κατάστημα υπάρχουν λείες επιφάνειες ή γυαλί (π.χ. βιτρίνα), τα πιατίνια που δοκιμάζουμε θα ακουστούν πολύ πριμαριστά. Στο studio δίπλα στο ricofon και στη μόνωση θα ακούσετε άλλα αντί άλλων. Γνωρίζουμε πως τα πιατίνια ακόμα και της ίδιας σειράς, έχουν διαφορές. Επίσης πολλά πιατίνια που μας αρέσουν αλλά είναι ακριβά, μπορεί να τα αντικαταστήσουμε με άλλα φθηνότερης μάρκας που αγγίζουν κατά πολύ τον ήχο αυτών που μας αρέσουν. Θυμηθείτε το κοινό μυστικό όλων των εταιρειών!!! Καλό είναι να διαλέγουμε ως αρχή ποιο brilliant πιατίνια σε ήχο. Όσο περνάει ο καιρός και το μέταλλο παλιώνει, ο ήχος γίνεται ποιο πνιχτός. Αυτά σε γενικές γραμμές. Ποια εταιρεία τώρα είναι η καλύτερη; Αυτή που μας αρέσει. Τα πιατίνια δεν είναι μούρη. Είναι άποψη στον ήχο. Είναι η υπογραφή στο drum set. Τα κακόηχα πιατίνια βαβουριάζουν στη μπάντα και την ορχήστρα. Ξεκινήστε σιγά, δοκιμάστε και μη βιάζεστε. Αν το αίμα βράζει και παίζετε μόνο metal, να έχετε υπόψη πως σε λίγο καιρό που θα θέλετε και κάτι ποιο soft, δεν θα σας ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Ξανά πάλι από την αρχή για ψάξιμο και τσάμπα έξοδα. Ελπίζω να έλυσα κάποιες απορίες σε μερικούς συναδέλφους, ιδίως τους νεότερους και τους beginners. Περισσότερα στα site των εταιρειών και στα μαγαζιά. Να μην ντρέπεστε για αυτά που έχεται. Να είστε περήφανοι που είστε drummer και να τιμάτε τη θέση αυτή στη μπάντα σας. Οπωσδήποτε και κάποιο ωδείο δεν βλάπτει έτσι; Συμφωνείτε; Τα λέμε Rockdrum

Κοίτα το π.μ. σου μη ξεχνάς. Α! Και τόνους μη ξεχνάς. Δεν το λέω εγώ' date=' έχει γίνει θέμα παλαιότερα. Αν ψάξεις λίγο θα το βρεις. Όπως και πολλά άλλα.[/quote'] π.μ. τι ειναι????? τοσο σοβαρο ειμαι με τους τονους??? απλως με καθυστερουν στο γραψιμο γι αυτο δεν τους βαζω. αν εγινε θεμα θα βαζω απο εδω και πέρα. Κάνε ότι θέλεις. Λοιπόν π.μ. είναι τα αρχικά του προσωπικού μηνύματος. Δηλαδή αν θέλει κάποιος να επικοινωνήσει μαζί σου χωρίς να φαίνεται δημόσια σου στέλνει π.μ. Υπάρχει και ειδοποίηση που εμφανίζεται όταν έχεις π.μ. Όταν κόψεις ταχύτητα, μπορείς να ακολουθήσεις τη συμβουλή που μου έδωσες και να διαβάζεις ποιο προσεκτικά. Κάπου θα το βρεις.

Δηλαδή τα paiste 602 που ήταν ακριβότερα των 200 ευρώ, γιατί σπάγανε; Ψάξε και διάβασε για τα κράμματα των πιατινιών σου έχω δώσει link....

Ok! Θα προσπαθήσω να διαβάζω πιο προσεκτικά. :wink: