Sami Amiris
-
Αναρτήσεις
277 -
Μέλος από
-
Τελευταία επίσκεψη
-
Ημέρες που κέρδισε
3
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Forum
Ημερολόγιο
Άρθρα
Music
Νέα
Competition Kom12
Lockdown
Videos
Store
Αναρτήσεις από Sami Amiris
-
-
28 minutes ago, Delahunts said:
Άρα Ωδείο, όποτε ανοίξουν.
Ή ιδιαίτερα (με τους κατάλληλους καθηγητές).
15 hours ago, dimsonic said:+1
το έχω προσπαθήσει και πράγματα που ακούγονται στην κιθάρα ονειρικά με ανοιχτές ακόμα και σε στάνταρ κούρδισμα στο παιάνο μεταφράζονται
απλώς....πεζά
Μου έχει συμβεί και εμένα αυτό. Αλλά έχω παίξει κάποιες σπουδές κιθάρας στο πιάνο σαν το Danza Characteristica του Browser και ακούστηκαν σούπερ, πιο επιθετικό από την κιθάρα. Έχω παίξει και Holdsworth στο πιάνο, και προτιμώ τον ήχο της κιθάρας του παρά το πιάνο σε κάποια, σε άλλα θα μπορούσε να είναι άλλη εκδοχή. Γενικά στο πιάνο χάνονται οι ανοικτές, χρειάζεται λίγο πιο κλειστή λογική στις μεσαίες περιοχές για να βγει αντίστοιχα ωραίο, χωρίς να είναι φυσικά πάντα έτσι...4 hours ago, bouzoukleri said:Εμένα πάντως , με αποθαρρύνατε ήδη να αρχίσω πιάνο.
Και το αγαπώ ως ακροατής το όργανο.
Aπλώς όχι μόνος στα πρώτα τουλάχιστον βήματα. Με καλό δάσκαλο, πολλή υπομονή και άπειρες ώρες.
Διόρθωση:
15 hours ago, Sami Amiris said:Ο καλός δάσκαλος με μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου και πολύ καλή εμπειρία από συναυλίες σε πολλά έργα είναι εντελώς επιβεβλημένη,
Εννοείται, η παρουσία καλού δασκάλου κτλ. Σόρρυ για τη χαζομάρα.
-
9 minutes ago, Άγιος said:
Λέω Sami ότι κάθεσαι μπροστά στο πιάνο χωρίς να έχεις ξανά ασχοληθεί με μουσική ποτέ και πατάς το πλήκτρο και παίζει, σταδιακά χρησιμοποιείς και άλλα δάκτυλα και το άλλο χέρι, ύστερα ανεξαρτητοποιείς τα χέρια και πάει, ενώ συνεχίζεις να παράγεις ποιοτικό ήχο σε όλη την πορεία, και φτάνεις. Είναι σαν μια σκάλα το πιάνο αν το συγκρίνεις πχ με το βιολί που είναι σαν τοίχος. Δεν αμφιβάλω για την επιδεξιότητα που απαιτεί το υψηλό επίπεδο, λέω μόνο ότι το πιάνο είναι το όργανο που δεν υπάρχει λόγος να φοβηθείς να ξεκινήσεις μόνος σου.
Koίτα, το να βγάλεις ποιοτικό ήχο από την αρχή, σπάνια παίζει. Τις περισσότερες φορές κοπανάνε σε τρελό βαθμό σχεδόν στάνταρ μέχρι επίπεδο μέσης τάξης. Παίρνει κάποια χρόνια μέχρι να μην ακούγεται κανείς ότι κοπανάει το πιάνο ανελέητα. Από την άλλη, σίγουρα είναι πιο γρήγορη διαδικασία από το μηδέν μέχρι το να μην ακούγεσαι άθλια, σε σχέση με την αντίστοιχη ακριβώς πορεία π.χ. στο βιολί ή στα πνευστά, στα οποία είναι πραγματικό βασανιστήριο η όλη φάση, και παίρνει καιρό μόνο και μόνο για να στρώσεις ΥΠΟΦΕΡΤΟ ήχο, όχι ποιοτικό. Άρα, νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω τι λες εδώ.
Αυτό που δεν παλεύεται με τίποτε είναι το θέμα της ανεξαρτησίας των χεριών από τη μία, ότι είναι στην πραγματικότητα δύο ανεξάρτητοι πιανίστες από τον ίδιο εγκέφαλο, και η ανεξαρτησία ήχου και μικρορυθμικής από το κάθε δάκτυλο από την άλλη, κάτι που φτάνει σε εντελώς τρελά επίπεδα στα υψηλότερα κλιμάκια. Όλα αυτά πέρα από την αντικειμενική δυσκολία της παρτιτούρας, που καταλήγει εντελώς ανελέητη. Φαντάζομαι έχεις εικόνα του τι εννοώ, βλ. διασκευή Petrushka του Στραβίνσκυ για ένα πιάνο, πραγματικός εφιάλτης. Όλη η ορχήστρα με ελάχιστα μέρη που δεν παίζονται. Πραγματική τρέλα.
Με άλλα λόγια: είναι μεν πιο γραμμική η ανάπτυξη του πιάνου μέχρι το επίπεδο ανωτέρας. Από επίπεδο ανωτέρας και πάνω δεν υπάρχει πλέον γραμμικότητα. Είναι εντελώς νορμάλ ένα έργο να κάνεις μήνες να παίξεις τις νότες σωστά στο χρόνο, χωρίς πραγματική εκφραστική, εκτός από ειδικές καταστάσεις με φωτογραφικές μνήμες κτλ., ειδικές περιπτώσεις μυαλών. Οπότε, η γραμμικότητα είναι μέχρι ένα σημείο.
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο ότι είναι το όργανο που δεν υπάρχει λόγος να φοβηθείς να ξεκινήσεις μόνος σου. Αν είναι κάτι, είναι το όργανο που, αν έχεις ξεκινήσει σωστά, μπορείς να συνεχίσεις για λίγο μόνος σου, εφόσον φυσικά έχεις καλά τις βάσεις για να σε πάνε λίγο παρακάτω. Μόνος σου μπορείς πραγματικά να μείνεις μόνο στο υπερυψηλό επίπεδο, και εκεί δεν είναι σίγουρο, καθώς πολλοί από τους μεγάλους σολίστ κάνουν μαθήματα σε ακαδημίες ειδικές για τα ρεπερτόρια που κάνουν σε επίπεδο διδακτορικού και πάνω, όντας ήδη φουλ professional level κονσερτίστες.
Ο καλός δάσκαλος με μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου και πολύ καλή εμπειρία από συναυλίες σε πολλά έργα είναι εντελώς επιβεβλημένη, εφόσον μιλάμε για κλασσική μουσική, αν θέλει κανείς να μην πηγαίνει νοσοκομείο με τενοντίτιδες συχνά. Αρκεί μία σπουδή του Σοπέν να σε στείλει οff για μήνες αν η τεχνική σου δεν είναι η τέλεια για το χέρι σου, και ακόμη και τότε πάλι μπορεί να κινδυνεύεις.
Είπαμε, ύπουλο όργανο το πιάνο...-
3
-
-
9 minutes ago, fusiongtr said:
1. Sami νομίζω ότι τα έγραψε αυτά ως "ειρωνική αντιδιαστολή" σ' αυτούς που "υποτίμησαν" λεκτικά την κιθάρα έναντι του πιάνου.
2. Πες πόσες τέταρτες και πέμπτες μπορείς (όχι εσύ, γενικά μιλάω) να παίξεις σε συγχορδία στο πιάνο .....
Oκ, το καταλαβαίνω. Αλλά συνήθως δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό. Εννοώ ότι δεν υπάρχει λόγος να λες πράγματα που παίζει και να μην τα πιστεύεις για να καταδείξεις κάτι. Απλώς καταδεικνύεις απευθείας, είναι πιο αποτελεσματικό συνήθως. Αλλά δεν παρεξήγησα τιποτε, ούτε θα γίνω απολογητής του πιάνου ή της κιθάρας. Εκπληκτικά όργανα αμφότερα και το ξέρουμε όλοι φαντάζομαι.
2. Εγώ πιάνω μέχρι 10ες στο πιάνο, οπότε αν θες διαδοχικές 4ες μπορώ μέχρι 3 ανά χέρι, οπότε με υπέρθεση 3 + 1 ανάμεσα + 3 = 7. Κάποιοι σπάνιοι τύποι με χέρια - φτυάρια μπορούν και 4 4ες, οπότε εκεί πάμε σε 4+1+4 = 9 διαδοχικές. Για 5ες, φτάνεις μέχρι 2 (διάστημα 9ης) εκτός αν σε λένε Art Tatum ή Sergei Rachmaninoff οπότε μπορεί να χτυπήσεις και 3 στη σειρά (φτάνουν μέχρι 13η). Για τους νορμάλ ανθρώπους λοιπόν άντε να βάλεις 2 + 1 ενδιάμεση + 2 = 5 πέμπτες. Για τα φτυάρια 3+1+3 = 7 5ες στη σειρά.
Δεδομένου ότι έχω μπορεί κανείς να χορδίσει μία κιθάρα σε 5ες αν θέλει, απευθείας έχει πλεονέκτημα τουλάχιστον απέναντι στα μη-φτυάρια. Άρα βλέπεις, έχει να κάνει με το κούρδισμα και το πόσο άνοιγμα στο πιάνο έχεις.
Ύπουλο όργανο το πιάνο.
-
2
-
-
39 minutes ago, Άγιος said:
Το πιάνο όπως και όλα τα πληκτροφόρα είναι ένα αδύναμο εκφραστικά όργανο, δεν μπορείς να κάνεις βιβρατο, δεν υπάρχει τρόπος να διατηρήσεις τον ήχο πέρα από το sustain της ανοικτής χορδής, δεν υπάρχουν αρμονικές, κάθε πλήκτρο βγάζει ένα ήχο και αυτός είναι, πανεύκολο σε σύγκριση με άλλα όργανα, δεν απαιτεί ιδιαίτερη επιδεξιότητα ούτε για να ξεκινήσεις ούτε για να συνεχίσεις, ωστόσο μπορείς να παίξεις εύκολα ότι συγχορδία υπάρχει, ορισμένες δε παίζονται μόνο στο πιάνο, στην κιθάρα θα πρέπει να μπορείς σε πάνω από δυο κουρδίσματα για να παίξεις τα πάντα. Αυτά έχω να πω για τα σχόλια.
Σχετικά με την ερώτηση σου, υπάρχουν πιάνα τοίχου που είναι ωραία έπιπλα, αν είχα το χώρο και μου περίσσευαν τα χρήματα θα έπαιρνα ένα για διακόσμηση, πάρε ένα, είναι δυνατόν να μάθει κανείς μόνος του οποιοδήποτε όργανο ακόμα και δύσκολα όργανα πόσο μάλλον πιάνο, και λέω είναι δυνατόν, για εσένα συγκεκριμένα δεν μπορώ να ξέρω.
Δεν είναι όλα τα πληκτροφόρα το ίδιο, καθώς σήμερα υπάρχουν και τα ηλεκτρονικά. Από τα ακουστικά, ναι, στο πιάνο δεν μπορείς να κάνεις βιμπράτο, αλλά υπάρχουν βαριάντες του που μπορείς, όπως και real-time bends, volume swells κτλ, πχ fluid piano.
Θεωρείς το πιάνο ως εύκολο όργανο που δεν απαιτεί ιδιαίτερη επιδεξιότητα ούτε για να συνεχίσεις; Τι εννοείς με αυτό; Να συνεχίσεις τι, μέχρι που; Φαντάζομαι κάτι έχεις στο μυαλό σου για να το λες, διότι δεν μπορώ να φανταστώ να θεωρείς πχ το Opus Clambicembalisticum, το 3ο Ραχμάνινοφ, το Mists ή τα κομμάτια του Ferneyhough ή του Finissy για πιάνο εύκολα κομμάτια που δεν χρειάζονται επιδεξιότητα. Κάτι εννοείς αλλά δεν επικοινωνείται εδώ.
Αρμονικές υπάρχουν, αλλά όχι με τον τρόπο που παίζονται στην κιθάρα. Χρησιμοποιούνται με κρατημένα πλήκτρα και συμπαθητικές δονήσεις, είναι κανονική τεχνική ιδιαίτερα στον 20ο και 21ο αιώνα.Δεν μπορείς να παίξεις με ευκολία ότι συγχορδία υπάρχει. Μπορείς σίγουρα περισσότερες από την κιθάρα, αλλά οι ανοικτές στην κιθάρα δεν είναι απλές για το πιάνο. Εξαρτάται από το χέρι και το spacing στο voicing. Συχνά, αν και όχι πάντα, η κιθάρα μεταφράζεται σε «αντιπιανιστικά» πιασίματα.
-
2
-
-
To κορίτσι είναι σούπερ.
Για την καλύτερη δυνατή βοήθεια στο θέμα Ολλανδία, καθώς και για ενδεχόμενη προετοιμασία, σου προτείνω να αποτανθείς στην Ειρήνη Κωνσταντινίδη. Εξαιρετική φωνή, και έχει περάσει από Ολλανδία. Προσωπικά έχω αρκετούς φίλους και γνωστούς εκεί, αλλά για την εξειδικευμένη κατάσταση του vocal νομίζω ότι η Ειρήνη είναι ό,τι χρειάζεται.
Υπάρχουν επίσης αξιόλογα ιδρύματα σε Βέλγιο, Δανία, Φινλανδία, Σουηδία, Νορβηγία κτλ., αλλά δεν ξέρω πόσα από αυτά είναι Αγγλόφωνα. Λογικά τα περισσότερα. Aν χρειάζεσαι πληροφορίες, μνμ.-
1
-
1
-
-
H κατεύθυνση που θέλει το παιδί είναι πάνω σε jazz ή σε πιο pop-jazz πράγματα; Πχ είναι πιο πολύ για bebop ή πιο πολύ για φάση dirty loops;
Ειρήσθω εν παρόδω ότι η Αγγλία με το Brexit μόλις τα έκανε θάλασσα. Δεν θα υπάρχουν EU rates, επί της ουσίας τα δίδακτρα διπλασιάζονται, άρα βγαίνει εκτός ως δυνατότητα. Κρίμα... -
Θέλει προσοχή,
Ναι, το πιάνο είναι εύκολο να ξεκινήσεις, αλλά έχει μακράν την πιο δύσκολη παρτιτούρα από όλα τα άλλα όργανα. όσον αφορά την πολυπλοκότητα, πολυρυθμικότητα κτλ. Ολόκληρες ορχήστρες γίνονται reduced σε δύο πιάνα, ή με κάποια δουλειά, ακόμη και σε ένα. Οπότε ναι μεν πατάς πλήκτρο και παίζει, αλλά για να φτάσεις να παίζεις σπουδές του Ligeti ο δρόμος είναι τεράστιος και πολύ τραχύς.
To κύριο πρόβλημα όταν μαθαίνεις κάτι μόνος σου είναι ότι δεν έχεις feedback για το πότε κάνεις λάθος. Και στο πιάνο υπάρχουν αρκετές σωστές μέθοδοι για κάτι που να είναι εντελώς λάθος για κάτι άλλο. Παίζει τεράστιο ρόλο το μέγεθος χεριού, το ύψος που κάθεσαι, το ρεπερτόριο που θα παίξεις, ο ήχος που θέλεις να βγάλεις κτλ. Το σημαντικότερο: ο δάσκαλος να είναι ο ίδιος ενεργός σαν πιανίστας, ή να υπήρξε ενεργός. Να σου λέει πράξη, όχι θεωρητικολογίες όσον αφορά το παίξιμο - δε μιλάω για πραγματική μουσική θεωρία εδώ, μιλάω για το πως θα παίξεις κάτι. Ο δάσκαλος πρέπει να έχει παίξει το έργο ή τουλάχιστον άλλα αντίστοιχης ή μεγαλύτερης δυσκολίας ώστε να μπορεί να το παίξει αν κάτσει, ώστε να σε συμβουλεύσει για το πως θα ξεπεράσεις τις δικές σου δυσκολίες σε αυτό, και να έχει αρκετή πείρα από διδασκαλία για να καταλαβαίνει τα μεγέθη χεριών, θέσεις που κάθεται κάποιος, τρόπους παραγωγής ήχου, τις διάφορες τεχνικές σχολές στο πιάνο κτλ. Όλα αυτά είναι δουλειά του δασκάλου, όχι δική σου. Άρα θες δάσκαλο που να ξέρει τι του γίνεται, αλλιώς πετάς τα λεφτά σου και το χρόνο σου χωρίς λόγο.Αν θέλεις πραγματικά καλούς δασκάλους, που θα έχουν όμως και απαιτήσεις, μου στέλνεις μνμ και σου λέω κάποιους που ξέρω. Φυσικά, δεν είναι μόνον αυτοί, απλώς αυτούς ξέρω εγώ...
-
3
-
-
Μόλις βγάλαμε καινούριο βίντεο στη σειρά PolyTempora. Αυτή τη φορά, ξαναβλέπουμε το rhythm changes vs blues αλλά με μία βασική διαφορά: trades.
To κείμενο του βίντεο, για όποιον έχει την περιέργεια, είναι ως εξής:
"This is the next phase of the PolyTempora project. Now, there is a new element in the mix: trades!
PolyTempora is about two musicians playing polytemporal music with improvisation. In the case of this particular poly-piece, it is different forms with unequal lengths in the same time, one 32-bar form (sax) over two 12-bar forms (piano). So the pulses that the two musicians follow are not the same. Rather, they hold polymetrical relations to each other, Plus, the bars are of unequal length, sections are of unequal length, and to top it off, the forms themselves are not equal, but their starts and ends are synchronized.
Trading in this setting is not an easy thing to do. 8 bars for the saxophone is 6 bars for the piano, 4 bars for the saxophone is 3 bars for the piano. But that is not all.
Trades is not just about knowing how many bars each will have, but most of all, listening to what each other is playing. This is not a logistics problem; rather, it is of understanding, reaction and interpretation. The end result should not be a mathematical equation, but rather, a musical communication that transcends the differences in forms and, on the contrary, celebrates them.
PolyTempora, a project by Phos Duo
www.phosduo.com
"
-
2
-
-
Εδώ λοιπόν θα βάλω κάποια κλιπάκια από σχετικώς πρόσφατες συναυλίες και πρόβες μας.
Από Deree:
Autumn Leaves (όπως στο Expanded Matrix, σε 5ηχα) :
Five Road Crossroads (δικό μου, 5-ηχα σε 9-άρι μέτρο, σύνολο 45):
Από πρόβες:
Blue Bossa (5ηχα και αυτή. Το 5-ηχο είναι αξία που δίνει φοβερή δραματουργία στη μουσική, και για αυτό μου αρέσει τόσο πολύ) :
Momen't's Notice:
Αυτόν τον καιρό τα ξανακοιτάμε σαν μπαλάντα αλλά σε πολύ γρήγορο τέμπο. Ξέρω ότι ακούγεται αντιφατικό αλλά δεν είναι. Θα το ανεβάσω όταν το έχουμε έτοιμο. Το Moment's Notice είναι ένα κομμάτι που με ενδιαφέρει απίστευτα πολύ με όσους τρόπους μπορώ να το ξέρω.
Και ένα blues λίγο «περίεργο», αισθητικής λίγο προς Byard, Hill κτλ:
Αυτά προς το παρόν...
-
3
-
-
Έχω μετανοιώσει όσο τίποτε που σε κάποια φάση της ζωής μου βρέθηκα σε ανάγκη και πούλησα ένα Yanagisawa Elimona σοπράνο σαξόφωνο, και ένα κλαρινέτο Selmer. Δεν έχω σκυλομετανοιώσει για τίποτε περισσότερο από αυτές τις δύο πωλήσεις.
Ηθικό δίδαγμα: τα μη-αναστρέψιμα δαγκώνουν...
-
Ευχαριστώ πολύ!
Ναι, βασικά φεστιβαλικό είναι. Ίσως ένα μικρό μέρος του να ψιλοπεράσουμε σε κανένα live για όσους φανατικούς το θέλουν, αλλά ούτως ή άλλως το σχήμα δεν παίζει εύκολα σε κλαμπάκια. Είναι μικρό μεν (ντουέτο) αλλά καταρχήν θέλει σούπερ πιάνο και καλή ηχητική για να παίζουμε σαν τους ανθρώπους. Αυτό είναι δική μου παραξενιά, διότι αν είναι να παίζω με κουαρτέτο πχ είναι οκ και ένα όχι τόσο καλό πιάνο, άντε και τρίο, αλλά σε ντουέτο παίζω σόλο πιάνο το 50% του προγράμματος, άρα εντελώς εκτεθειμένος, και αν το πιάνο δεν βοηθάει δεν μπορώ να μην έχω σφίξιμο στα χέρια μου, και με αυτού του είδους τις δυσκολίες με χτυπάει στο σώμα. Η τεχνική δυσκολία είναι εντελώς αντίστοιχη με το όταν έπαιζα πολύ δύσκολα κλασσικά κομμάτια στα νιάτα μου και η εκφραστική επίσης αντίστοιχη, η δε εγκεφαλική δραστηριότητα (καθότι αυτοσχεδιασμός κτλ) είναι πολλαπλάσια. Αν το πιάνο δε βοηθάει είναι τεράστιο θέμα. Δεν είναι τυχαίο που οι τελευταίες εμφανίσεις που κάναμε ήταν στο Deree πριν ένα χρόνο περίπου...
Τώρα που το είπαμε μπορεί να ανεβάσω λίγο υλικό από τη τελευταία συναυλία εκεί...
Ευχαριστώ και πάλι!
-
2
-
-
Ευχαριστούμε πολύ! Μάλλον το Δεκέμβρη θα ξεκινήσουμε σιγά-σιγά να εμφανιζόμαστε...
-
1
-
-
Χαχαχα ευχαριστώ πολύ! Μείναμε από καύσιμα δυστυχώς...
-
1
-
1
-
-
Σας ευχαριστώ πολύ, να είστε καλά!
-
Ο Ari είναι θηρίο, δεν το συζητώ. Αλλά και εδώ υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να το κάνουν, απλώς θέλει τρελή δουλειά. Από οποιονδήποτε, δεν υπάρχει κάποιος που θα το έκανε prima vista αυτό. Θέλει δουλειά.
-
2
-
-
Ευχαριστώ!
Ο λόγος που τα κάνουμε αυτά είναι βασικά η περιέργεια. Πως θα ακουγόταν αν γίνοταν το Χ, Υ, Ζ; Και μετά έρχεται το ξύλο...
-
Ευχαριστώ!
-
Ευχαριστώ.
Το έχω φτιάξει σε βερσιόν για κανονικό κουαρτέτο, αλλά θέλει πάρα, πάρα πολλή δουλειά από την ομάδα για να βγει. Ήδη από εμάς που είμαστε ντουέτο 13 χρόνια τώρα και κάνουμε τακτικά πρόβες όλα αυτά τα χρόνια, για να βγουν αυτά ειδικά, και πιο πολύ από αυτά το τρίτο το φαρμακερό, μας έφυγε η ψυχή. Δεν είναι εύκολο πράμα, πίστεψέ με. Δεν είναι ένας απλός πολυρυθμός ή groupings περίεργης υποδιαίρεσης κτλ. Εϊναι μεταβαλλόμενοι μετρικοί πολυρυθμοί με συνεχώς κινούμενο offset (διαφορά φάσης των δύο στρωμάτων), και εννοείται ότι οι σχετικές θέσεις των μερών, το που είναι ο ένας σε σχέση με τον άλλο στη φόρμα, δεν μένουν ποτέ σταθερές. Και για κερασάκι στην τούρτα, ακούς και το ίδιο πράγμα που παίζεις και εσύ αλλά αλλού. Ό,τι πιο μπερδευτικό μέχρι να το συνηθίσεις.
Η κόλαση η ίδια...
-
2
-
-
Ευχαριστώ.
-
- Δημοφιλής ανάρτηση
- Δημοφιλής ανάρτηση
Χαίρετε.
Εδώ και πολλά χρόνια είχα μία ιδέα του πως θα ήταν να συνδυάζονταν πολλαπλά timing στην ίδια μουσική, όπως πχ στη μουσική του Conlon Nuncarrow και άλλων πολυχρονιστών, αλλά σε ένα αυτοσχεδιαζόμενο setting. Μετά από πολύ ψάξιμο και με τη βοήθεια ενός μουσικού Τιτάνα που έχω τη χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι πολλά χρόνια, του Αντώνη Λαδόπουλου, ξεκινήσαμε το PolyTempora Project, που είναι ένα σύνολο από πολυχρονικά κομμάτια.
Πολυχρονικότητα (polytemporality) σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς υπακούει σε άλλο timing από ότι ο άλλος. Οπότε ακριβώς ή ίδια μουσική την ακούει ο καθένας αλλιώς, διότι αντιλαμβάνεται τη φόρμα διαφορετικά. Τις περισσότερες φορές, οι παλμοί του ενός σε σχέση με τους παλμούς του άλλου σχηματίζουν πολυρυθμικές σχέσεις.Στα δύο πρώτα βίντεο παίζουμε δύο διαφορετικές φόρμες που ξεκινούν και τελειώνουν ταυτόχρονα, αλλά συνεχίζουν ανεξάρτητα:
και η αντίστροφη αναλογία:
Στο τρίτο βίντεο παίζουμε την ίδια φόρμα (3 φόρμες blues) αλλά ο ένας την κρατάει σταθερά ενώ ο άλλος αλλάζει τέμπο συνέχεια, και ξανά reset στην αρχή. Σαν να βάζει κανείς το Accelerando του Vijay Iyer πάνω από τον εαυτό του χωρίς την επιτάχυνση ένα πράμα:
Kαλή ακρόαση!
-
10
-
Νομίζω ότι ο καλύτερος άνθρωπος για να σου λύσει τις όποιες απορίες είναι ο Αστέρης Παπασταματάκης. Το ξέρει το θέμα πολύ καλά.
-
H ινδική παράδοση είναι πολύ μεγάλη και μακραίωνη χωρίς αμφιβολία. Αυτό στο οποίο οι ινδοί είναι απόλυτα masters είναι στα groupings. Η ινδική μουσική και οι ρυθμικές τους φόρμες (Tihai, chakradar κτλ) είναι η επιστήμη και τέχνη του grouping.
Σε αντιδιαστολή με αυτά, η αφρικάνικη μουσική παράδοση είναι κυρίως πολυρυθμική (μιλώντας κυρίως για την Δυτική Αφρική). Η μοντέρνα κλασσική, λόγω πολυφωνίας, είναι και αυτή περισσότερο προσανατολισμένη στην πολυρυθμία παρά στα groupings.
Σήμερα, μπορούμε να τα έχουμε όλα στη μουσική: groupings και ρυθμικές φόρμες, πολυρυθμούς και polytemporality σε ένα. Είναι πραγματικά πολύ συναρπαστικές οι δυνατότητες που υπάρχουν...
-
Είναι στο ΕΚΠΑ! Aπό τις πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις για σπουδές στην Αθήνα φέτος!!!
-
Ευχαριστώ!!!
Ναι, είναι ελληνική η ομάδα που το έχει φτιάξει, και έχει φανατικούς χρήστες ήδη από όλον τον πλανήτη.
Θα πάει και σε android λογικά.
Να'ναι καλά τα παιδιά!
Ξεκινώντας το πιάνο
@ Πιάνο, Πλήκτρα & Synthesizer
Δημοσιευμένο
Aυτό που αναφέρεις εδώ είναι μάστιγα. Και φυσικά έχεις δίκιο 100%. Δεν είναι δυνατόν να διδάξεις κάτι που δεν ξέρεις, και όχι μόνον ως θεωρία, αλλά να το ξέρεις ως βίωμα, βαθιά. Αλλιώς προσπαθείς να διδάξεις κάτι που δεν ξέρεις και φυσικά, ο βασιλιάς είναι γυμνός, και αυτό θα φανεί με τη μία.
Να σου πω την αμαρτία μου ούτε από μαθηματικό σε δημόσιο σχολείο δέχομαι τέτοιο σχόλιο. Διότι απλώς τα παιδιά δεν θα μάθουν ποτέ μαθηματικά. Οι απορίες είναι φυσιολογικό μέρος του μαθήματος. Αν δεν απαντάς σε απορίες, αυτό είναι μεγάλο θέμα...