Προς το περιεχόμενο

GZaimis

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    116
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Αναρτήσεις από GZaimis

  1. Γεια σε όλους σας! Με χαρά μοιράζομαι μαζί σας ένα ακόμη split screen cover της αγαπημένης μου μπάντας των Dream Theater, σε ένα από τα πιο γνωστά τους instrumental κομμάτια  με το πολύ χαρακτηριστικό riff των 5/4 στην αρχή. Αυτή τη φορά όλοι οι συμμετέχοντες είναι Έλληνες.

     

    Οι ήχοι στα πλήκτρα έρχονται από το Korg Triton Studio και το Roland JV-1080 που είναι πολύ χαρακτηριστικό για τους 90s ήχους της εποχής που γράφτηκε το κομμάτι. Ελπίζω να σας αρέσει!

     

  2. Καλορίζικο, Κώστα! Προσωπικά έχω το D-50 εδώ και λίγα χρόνια και ακόμη ανακαλύπτω συνεχώς καινούργιους ήχους, ειδικά από τότε που βγήκε το re-release του ως D-05. Είμαι σίγουρος ότι θα περάσεις πολλές δημιουργικές και ευχάριστες ώρες με την Linear Arithmetic synthesis.

  3. Με μεγάλη χαρά, σας παρουσιάζουμε μια ακόμη συνεργασία, παίζοντας την προσωπικά αγαπημένη μου μουσική των Dream Theater!

     

    Όπως και σε άλλες παρόμοιες συνεργασίες, έτσι και εδώ, ο καθένας ηχογράφησε και μαγνητοσκόπησε τα μέρη του στον χώρο του και στην συνέχεια όλα τα αρχεία συνδυάστηκαν, ώστε να δημιουργηθεί το παρόν βίντεο.

     

    Καλή ακρόαση!

     

     

     

  4. Εξαιρετικός!! Πολύ ωραίο solo στο keyboard και πολύ καλό παίξιμο στη ρυθμική, extra πόντοι επειδή έχεις Chapman! ;D

     

    Επειδή ζήτησες feedback για το κιθαριστικό μέρος, προσπάθησε να πιάσεις την πένα με λίγο πιο κάθετη κλίση προς την ταστιέρα. Αυτή η αλλαγή θα κάνει πιο επιθετικό το palm muting και θα κόβει καλύτερα στη μίξη η κιθάρα.

     

    Η γωνία της πένας και του δεξιού χεριού γενικότερα παίζουν μεγάλο ρόλο στο τι διάθεση θα βγάλεις μέσα από το παίξιμό σου. Δε χρειάζεται να χτυπάς σαν τον Mustaine ή τον Hetfield αν δε θέλεις να έχεις τέτοιο ήχο, αλλά και ο Petrucci στα σκληρά ρυθμικά του γυρίζει πιο κάθετα όλο το στήσιμο του δεξιού του χεριού. (βλ. Train of Thought)

     

    Πρόσεξε στο 3.12 του video το δεξί του χέρι.

     

    Μπαίνει και αυτό στο πλάνο μελέτης. Χίλια ευχαριστώ επίσης, φίλε μου!

     

  5. Έχω την αίσθηση ότι βάζεις πολύ δύναμη στο αριστερό σου χέρι. Αν κουράζεται εύκολα το αριστερό σου θα το καταλάβεις. Και επίσης νομίζω ότι βάζεις πολύ δύναμη γιατί δεν τηρείς τον χρυσό κανόνα που σου επιτρέπει να βάζεις τη λιγότερη δυνατή.  ;D Ο κανόνας αυτός είναι: να πατάς τα δάχτυλα ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα στο τάστο, δηλαδή αν τα πας ένα χιλιοστό πιο δεξιά να σβήνει η νότα που λέει ο λόγος.Με επιφύλαξη αυτό, απλά έτσι μου φάνηκε από το βίντεο.

     

    Χίλια ευχαριστώ, φίλε μου! Ισχύει ότι μετά από αρκετή ώρα κουράζομαι και υποθέτω ότι όντως βάζω παραπάνω δύναμη απ' ό,τι χρειάζεται. Θα το δοκιμάσω, όπως περιγράφεις. Να υποθέσω η τεχνική είναι ίδια και σε καθαρή και σε παραμόρφωση;

  6. Με μεγάλη χαρά μοιράζομαι έναν ακόμη αυτοσχεδιασμό / keyboard shredding μαζί σας. Αυτό όμως που με χαροποιεί πιο πολύ, είναι ότι πρόκειται για την πρώτη μου σοβαρή απόπειρα ηχογράφησης κιθάρας όπου παίζω ο ίδιος.

     

    Ασχολήθηκα με κιθάρα πολύ παλιά μόλις για δύο μήνες, διέκοψα και ξανάρχισα εδώ και λίγο καιρό, μελετώντας με την βοήθεια της εφαρμογής Yousician, οπότε ό, τι ακούτε από κιθαριστικό παίξιμο είναι μόλις με 5 μηνών μελέτη.

     

    Θα χαρώ πολύ για οποιοδήποτε σχόλιο, ειδικά για κιθαριστικές συμβουλές μια που είμαι τελείως αρχάριος στον χώρο αυτό.

     

    synthesizer: Korg Triton Studio

    guitar: Chapman ML1 Modern Lunar

     

     

  7. Απολαυστικότατα και τα δύο tracks! Παιδιά, πραγματικά το καταδιασκέδασα, έχοντας αυτή την ευκαιρία να τζαμάρω μαζί σας. Πολλές ευχαριστίες και στον εμπνευστή / δημιουργό της όλης ιδέας.

     

    Οι δε κιθάρες που άκουσα, μου δίνουν ώθηση να μελετήσω κιθάρα ακόμη περισσότερο (έχει 3 μήνες που ασχολούμαι σοβαρά με την εξάχορδη και σίγουρα έχω πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μου - μάλλον σύντομα θα αρχίσω να ρωτάω και στα αντίστοιχα κιθαριστικά νήματα του noiz)...

     

     

    Να αγοράσουμε ένα mini-bus και να πάμε Αμερική να κάνουμε περιοδείες, να παίζουμε στα bar, ξέρετε, Μισισίπι, Νέα Ορλεάνη, Ιλινόις, Φιλαδέλφεια, κάτω πετράλωνα, να φτιάχνουμε μοτοσυκλέτες για χαρτζιλίκι, να κάνουμε τσαμπουκάδες,  να ζουμε σε μοτέλ. Το βράδυ θα φυλάμε και σκοπιά μην μας κλέψουν τις κιθάρες σας

     

    Κώστα, ΜΕΣΑ με τα χίλια για την ιδέα σου! Μου άρεσαν επίσης και οι δύο σου προσεγγίσεις σε πιάνο και φωνητικό αυτοσχεδιασμό!

  8. Έστειλα πριν σε pm την συμμετοχή μου βάζοντας να παίζει το backing track από την αρχή, αλλά τυπικά δημοσιεύω και εδώ μόνο το απόσπασμα του jamming μου.  ;D

    Edit: Το έγραψα, ακούγοντας το "7", αλλά αν κολλάει και σε άλλη θέση, ελεύθερα.

    keys_jam_mixed.mp3

  9. Με πολύ μεγάλη χαρά, σας παρουσιάζουμε μια τελευταία δουλειά που κάναμε σε συνεργασία με μουσικούς ανά τον κόσμο (πρέπει να πω ότι οι τρεις από τους πέντε που παίζουμε εδώ, είμαστε Έλληνες).

     

    Ένα από τα πρώτα κομμάτια των Dream Theater που δημοσίευσαν σε demo μόλις έναν χρόνο μετά την δημιουργία του ως σχήμα με το όνομα Majesty το 1986. Το 2006 το έπαιξαν live στο Score - 20th Anniversary World Tour και θα έλεγα ότι ακολουθούμε πιο πολύ την μορφή και ήχο του κομματιού που εμφανίζεται σε αυτή την συναυλία τους.

     

    Μίξη ήχου και mastering έφτιαξε ο κιθαρίστας της ομάδας και εγώ πέρα από τα πλήκτρα, ανέλαβα το βίντεο. Ελπίζω να σας αρέσει.

     

  10. Οπωσδήποτε ένα θέμα για το οποίο μπορεί κανείς να μιλά για ώρες. Γνώμη μου πάντως είναι ότι δεν πρόκειται η απωλεστική συμπίεση να καταργηθεί στον κόσμο του ίντερνετ για δύο λόγους:

    α) πάντα θα θέλουμε οικονομία μετάδοσης δεδομένων στην ακρόαση μουσικής μέσω streaming, όσο και μικρό να είναι το μέγεθος της πληροφορίας

    β) η ακρόαση σε lo-fi ακουστικές πηγές, όπως smartphones, laptops, tablets κτλ., είναι πλέον δεδομένη

     

    modern_recording_chart.jpg

  11. Μέχρι στιγμής είμαι στην ακρόαση του πρώτου κομματιού και μου αρέσει πολύ! Μου θυμίζει από πλευράς φωνητικών αρκετά τους Edguy, πιο συγκεκριμένα στο στυλ του δίσκου τους Theater of Salvation (1999).

  12. πολύ δυνατός. Μπράβο. Ωραία συνθεση, ωραίο παιξιμο.

    Σα να ήμουνα μέσα σε ηλεκτρονικό παιχνίδι αισθάνθηκα.

    Να’σαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ! Όντως, φέρνει για soundtrack παιχνιδιού, μια που τουλάχιστον στα περισσότερα παιχνίδια που εγώ έχω παίξει, το soundtrack τους είναι synth-based.

     

     

    Εξαιρετικός. Συγχαρητήρια.

    Θα ήθελες / μπορούσες να ανεβάσεις το original σε mp3, να μην ακούμε το κομπρέσιον του youtube;

    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το feedback! Μόλις το ανέβασα και στο SoundCloud εδώ:[soundcloud]

    [/soundcloud]

     

     

  13. Πολύ ωραία η αντιπαράθεση και ωραία παραγωγή!

    Εδωσες όλα τα θετικά του D-50 που κάνουν την εκδοχή του DX-7 σχετικά φτωχή.

    Αν και προσωπικά στα 80's είχα το DX-7, αν τα είχα ακούσει έτσι θα επέλεγα το Roland. Βέβαια εξυπηρετεί απόλυτα αυτό το ρεπερτόριο, ενω το DX-7, είχε χαρακτήρα με περισσότερο attack στους ήχους και έκανε για άλλα πράγματα.

    Σε ευχαριστώ πολύ για το θετικό σχόλιο! Πράγματι έχουν διαφορετικό χαρακτήρα τα δύο αυτά κλασικά synths και συμφωνώ σε αυτό που λες. Και φυσικά έχει πολύ ενδιαφέρον όταν τα συνδυάζεις αυτά τα δύο μαζί -μπορώ να κάθομαι με τις ώρες παίζοντας μόνο σε αυτά τα δύο: DX7 και D-50!

     

     

    Με γοητεύει το γεγονός ότι έχεις αξιοποιήσει τον εξοπλισμό σου σε πολύ μεγάλο βαθμό.

     

    Βλέπω πολύ κόσμο να έχει τόνους hardware και να μην μπορεί να βγάλει τίποτα πέρα από τα βασικά και αναμενόμενα. Τελικά και τα synths είναι όπως τα φυσικά όργανα: ο παίκτης κάνει τη διαφορά.

     

    Μπράβο, μου άρεσαν ΚΑΙ τα δύο, το καθένα με τον δικό του χαρακτήρα.

    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ωραίο feedback! Αισθάνομαι ότι είμαι μόλις στην αρχή όσον αφορά το hardware των synths: Triton Studio, DX7 και D-50! Σχεδίαζα αυτές τις μέρες να επεκταθώ παίρνοντας το Integra7, αλλά τελικά θα προτιμήσω για αρχή το λεγόμενο «bread & butter» JV-1080 που αν καταφέρω να βρω όπως το θέλω, θα είναι και το πρώτο μου rack synth.

     

     

    Δεν έχω νωπές μνήμες από το Revolutions, αλλά έχω από τα άλμπουμ "Melrose" και "Optical Race" των Tangerine Dream, σε καθένα από τα οποία θα μπορούσε να είναι και το δικό σου κομμάτι - ναι, θεωρώ ότι είναι τόσο καλό και μπράβο σου.

    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Ειδικά τελευταία πρόσθεσα στα ακούσματά μου, Jean-Michel Jarre, Tangerine Dream και Kraftwerk, οπότε ιδέες για έναν συνθετικό πειραματισμό αυτόματα πάνε σε αυτή την κατεύθυνση.

     

     

    Βαλε νεον φωτα στο δωματιο ΤΩΡΑ.

     

    Πολυ ωραιος.

    Μου δίνεις πολύ ωραία ιδέα! Μπορεί να την υλοποιήσω σε ένα μελλοντικό σπίτι.

     

     

    Γιώργο μου ΜΠΡΑΒΟ.

    ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ!!!!!! (ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ!!!!!!)

    Να’σαι καλά! Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο!

     

     

    Πολύ ωραίο Γιώργο αν και είμαι υπέρ των senquencer.

     

    Μου θύμισες τα πρώτα μου κομάτια στο 16 track seq σε Roland XP ένα πανίσχυρο εργαλείο για την εποχή ακόμη είναι, όλη αυτή τη δουλειά θα ήθελα να τη δω σε ένα Fantom G αλλά βέβαια δεν θα υπήρχαν οι υπέροχοι ήχοι του D-50!

     

    Αν αποφασίσεις και πας σε πιο χορευτικό είδος και είσαι λάτρης του Jarre σκέψου σοβαρά ένα Roland MC808 για backing sequences, samples & arps το album του Teo&Tea περιέχει σχεδόν όλη τη γκάμα ήχων του 808 και πολλές λούπες υπάρχουν βασισμένες στο άλμπουμ αυτό.

     

    και πάλι μπράβο πολύ ωραία δουλειά.

    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το εποικοδομητικό σχόλιο! Έτσι, ήθελα να κάνω κάτι αποκλειστικά με το D-50 ως το τελευταίο μου "νέο" synth που πήρα πριν από δύο χρόνια. Το σκάλισα, το έψαξα, οπότε θέλησα να κάνω κάτι μόνο με αυτό.

    Αισθάνομαι ότι είμαι μόλις στην αρχή των synths όπως έγραψα και πιο πάνω, έχοντας το Triton Studio, DX7 και D-50 (ίσως στα κοντά αποκτήσω και το JV-1080, ήθελα αρχικά το Integra-7, αλλά ακόμη μου είναι δύσκολο). Βεβαίως με ενδιαφέρει να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο είδος, οπότε η αγορά ενός sequencer σίγουρα είναι απαραίτητη και θα έχω υπόψιν αυτό που συστήνεις. Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να είδα κάπου στο Noiz ένα άρθρο για sequencers, που τα εξηγεί όλα από την αρχή.

     

     

    Μ' άρεσε. Αυτό μπορεί να μην λέει τίποτε.

    Αλλά ότι μ' άρεσε, ενώ έχω κοιμηθεί ακούγοντας το ¨πολύ¨ Phaedra των Tangerine Dream μπορεί να λέει κάτι παραπάνω.  8)

    Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, Νέστορα! Να'σαι καλά!

     

  14. Χαιρετώ την παρέα του Noiz! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια νέα δική μου δουλειά, σε στυλ που μόλις για δεύτερη φορά παρουσιάζω. Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για την μουσική των 80s, οπότε θέλησα να παίξω κάτι σε αυτό το ρετρό στυλ χρησιμοποιώντας το κλασικό συνθεσάιζερ D-50 της Roland.

     

    Κάθε ήχος, καθώς επίσης και τα drums παράγονται από την μηχανή σύνθεσης του D-50, όπου χρησιμοποιώ κυρίως custom, αλλά και κάποιους εργοστασιακούς signature ήχους. Οι γνώστες του οργάνου, είμαι σίγουρος ότι θα αναγνωρίσετε αμέσως τους ήχους DigitalNativeDance και Griitttarr...

     

    Ως βασική μουσική επιρροή, θα αναφέρω τον Jean-Michel Jarre, ειδικά το άλμπουμ του Revolutions (1988), όπου παίζει σχεδόν αποκλειστικά στο εν λόγω synthesizer.

     

    Δεν χρησιμοποίησα κανέναν sequencer, ούτε arpeggiator, ούτε καν την λειτουργία "Chase" του οργάνου. Έπαιξα ο ίδιος κάθε νότα και εφάρμοσα quantization με εξαίρεση τα σολιστικά μέρη. Ελπίζω να σας αρέσει!

     

     

    Επί της ευκαιρίας, παραθέτω και το πρώτο βίντεο που ανέβασα πριν από 2,5 χρόνια πάλι στο ίδιο στυλ, παιγμένο όμως στο DX7 της Yamaha. Καλή ακρόαση!

     

  15. Απαντώ τώρα γιατί τώρα έπεσε στην αντίληψη μου το thread. Σπουδαία προσπάθεια και φόρος τιμής σε ένα μουσικό που θεωρώ ότι ευθυνόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό για την καλή μουσική των dream theater. Δε λέω σε καμία περίπτωση ότι οι δίσκοι που ακολούθησαν δεν ήταν αξιόλογοι ούτε υποννοώ κάτι για τον σπουδαίο Rudess βέβαια. Απλά το images και το awake κατέχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Παρεπιπτόντως τους είδα στο Βουκουρέστι το Σάββατο και ήταν υπέροχοι.

    Να'σαι καλά, φίλε! Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Προσωπικά οι Dream Theater είναι η αγαπημένη μου μπάντα γενικά στον χώρο της metal και οι πρώτοι τους ειδικά δίσκοι, θεωρώ ότι είναι διαμάντια... Όσο για τους τρεις πληκτράδες, δε θα έθετα θέμα ποιος είναι πιο μελωδικός, πιο τεχνικός κτλ. Και οι τρεις τους έδωσαν από ένα ιδιαίτερο, αλλά διαφορετικό ύφος στην μπάντα, το οποίο απλά απολαμβάνω και στον Moore και στον Sherinian και στον Rudess...

    Εγώ μετανιώνω που δεν προνόησα να βρω εισητήρια νωρίς στην Στουτκάρδη που βρίσκομαι. Έγιναν αμέσως sold out.

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου