mitsosgroove

Εδώ και κάτι μήνες το ακούω καθημερινά. Frantz Casseus - Haitian Dances Κιθαρίστας από την Αϊτή, δάσκαλός του Mark Ribot. Καταπληκτικό άλμπουμ από τα 50's

Πάρα πολύ ωραίο!!!

Δεν μιλώ για κάτι τέτοιο και νομίζω πως είναι σαφές. Μιλώ για εκλεγμένο πρόσωπο που θα εκτεθεί ξανά στις προσεχείς εκλογές και όχι για δημόσια πρόσωπα γενικά και αόριστα. Θα ήταν όμως χρήσιμο να απαντηθούν τα ερωτήματα που μπήκαν στο πρώτο μου μήνυμα και απευθύνονται προς εκείνον που ξεκίνησε το νήμα. Υ.Γ. Θα προτιμούσα να μιλάμε για bebop αγαπητέ φάσιον, αλλά δεν την πήγα τη συζήτηση εγώ στα πολιτικά, απαντώ σε μια - κατά τη γνώμη μου- ανάρτηση που έχει πολιτική διάσταση.

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω, η δημοσιότητα, η χρήση της εικόνας, η πολλαπλή αναπαραγωγή των multimedia και άλλες διαστάσεις του θέματος, έχουν αποτελέσματα που δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε. Χωρίς να θέλω να δώσω συνέχεια στο συγκεκριμένο σχόλιο, αναλογίσου κάποια πρόσωπα που εμφανίστηκαν στην επικαιρότητα ως χαβαλέδες, χαζοί και αστείοι και τώρα είναι εξουσιοδοτημένοι να αποφασίζουν για τις ζωές μας...

Το να κάνεις χαβαλέ με τις ναζιστικές απόψεις και συμπεριφορές αγαπητέ, εκτός από πλάκα αποτελεί και πολιτική στάση είτε μας αρέσει είτε όχι.

Χαίρετε, Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις (κατά κανόνα μουσικές) συζητήσεις χρόνια τώρα, επιλέγω να μιλάω μόνο όταν έχω κάτι να πω. Εννοείται πως όταν μιλά ο Superfunk για ζητήματα που σχετίζονται με τα σεταρίσματα ηλεκτρικής κιθάρας ή ο fusion για θέματα αρμονίας, η ο nickpap για ζητήματα ηχοληψίας (για να μην αναφέρω alter, makam, ez και άλλους παιχτικούς ογκόλιθους – πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη) το βουλώνω, ακούω και κρατάω σημειώεις... Όταν η φάση ακουμπά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, πάλι το βουλώνω σεβόμενος το πλαίσιο της συζήτησης, όπως ορίζεται από τους κανονισμούς του forum (παρόλο που πολλές φορές διακινούνται – πάλι κατά την ταπεινή μου άποψη- ξεκάθαρα και απερίφραστα απόψεις με σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό, που κλείνει μάτι προς συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και θέσεις με τις οποίες διαφωνώ κάθετα). Ερωτήσεις: Για ποιο λόγο βάλατε το συγκεκριμένο θέμα; Είναι συμβατό με τους όρους της συζήτησης; Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη αν είμαι εκτός θέματος (αν κατάλαβα καλά το θέμα του νήματος είναι ο σχολιασμός και η θέαση ενός βίντεο που ανέβασε την προεκλογική περίοδο, πολιτικός που εκφράζει ανοιχτά ναζιστικές θέσεις) . Μπαρδόν για το σεντονάκι...

Οι αγγελίες είναι πολύ χρήσιμες! Πρέπει εκτός από υπομονή που είπε ο συμφορουμίτης dimsonic, να ξέρεις και τι ψάχνεις. Αν τα δύο παραπάνω συνδυαστούν και με λίγη τύχη, πιστεύω πως ο ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει κάτι πολύ καλό.

Ασύλληπτο groove...

Επικροτώ! Δεν μπορώ παιχτικά να περάσω ούτε απ΄ έξω αλλά έχω ακούσει πολύ, οπότε μπορώ να συνεισφέρω στο πεδίο "μουσικές"

Marc Ribot...

Άνοιξη του 1985. ΣΤ Δημοτικού. Αιγάλεω city. Κασέτα εννοείται. Μου έφυγε το καφάσι...

Καταπληκτικό, το άκουσα στο spotify. Καλοτάξιδο!

Το ένατο από τα δεκαπέντε σονέτα του Διονύση Καψάλη (Μέρες Αργίας). Το μελοποίησαν τα Διάφανα Κρίνα. Και τα δεκαπέντε είναι εξίσου δυνατά. Ο Θάνος το είχε απογειώσει... Ξέρω πως θα 'ρθει και δε θα 'μαι όπως είμαι, να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου. Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου, εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι. Δε θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει, δε θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου; Γονιός δε θα 'ναι να μου πει, σήκω και ντύσου καιρός να ζήσουμε παιδί μου, ξημερώνει. Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη. Θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου. Δε θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει, δε θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου. Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου... Δεν είναι της τελευταίας εικοσαετίας βέβαια, είναι παλαιότερο...

Για μια ακόμη φορά συγχαρητήρια στην παρέα! Η αισθητική, το groove, το feeling, όλα πολύ δυνατά. Αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη, το δυνατότερο χαρτί της φάσης, είναι η γενικότερη αίσθηση του ατόφιου που αποπνέεται, μια δολοφονική αυθεντικίλα! Εύγε!!!

Πάρα πολύ ωραία όλα! Συγχαρητήρια!

+ 1.000! Αν κρίνω από τις πενιές του, το γράψιμό του πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον. Ως κιθαρίστα πάντως τον γουστάρω με χίλια... Συμπληρώνω -ένεκα της ανάστασης του νήματος - το βιβλίο που παίζει τις μέρες αυτές είναι: Λεονάρδο Παδούρα - Η διαφάνεια του χρόνου Ο Παδούρα είναι σύγχρονος κουβανός συγγραφέας που -κατά τη γνώμη μου- αξίζει την προσοχή των αναγνωστών λογοτεχνίας (κυρίως το βιβλίο "Ο άνθρωπός που αγαπούσε τα σκυλιά").

Τζων Φόουλς - Ο Μάγος

Αν και μου πέφτει λίγο δύσπεπτο με τη ζέστη, θα το ολοκληρώσω...

Εξαιρετικά! Το δικό μου παρόν ανάγνωσμα: Στις Φλόγες (Tο καυτό θέμα της κλιματικής αλλαγής) - Naomi Klein (εκδ. Κλειδάριθμος).

Η τριλογία της Μασσαλίας - Ζαν Κλωντ Ιζζό (Γαλλία) (Υπάρχει τόμος που έχει και τα τρία βιβλία σε ένα -εκδ. ΠΟΛΙΣ- Μυστήριο, φόνοι, πολύ αλκοόλ και πολλή και καλή μουσική!) Η Ιλόνα φθάνει με τη βροχή - Αλβάρο Μουτις (Κολομβία) (Ο κολομβιανός Νίκος Καββαδίας, συστήνεται ανεπιφύλακτα!) Και έκτος λογοτεχνίας: Επίκουρος- Κείμενα και πηγές της επικούρειας φιλοσοφίας και της τέχνης του ζην- Γ. Αβραμίδης (επιμέλεια)

Καλό μήνα!