Ledge

Ναι, γι' αυτό. Είναι αθόρυβο ακόμα και με μονοπήνιους. Το GE-7. Της Boss. :P

Είναι πρωί ακόμα. Έχεις δίκιο. Αυτή η πληφορία είναι άκυρη. Αυτό το έκαναν με το CS-3. Το είχαν βγάλει made in Japan, μετά made in Taiwan και τώρα η κανονική σειρά είναι made in Japan πάλι. Παρ' όλα αυτά, το GE-7 έχει πλέον λιγότερο θόρυβο από τις προηγούμενες made in Taiwan εκδόσεις.

ναι, όντως άλλαξαν και είναι από τα ελάχιστα πετάλια της κανονικής σειράς που βελτίωσαν. Έχει λιγότερο θόρυβο, καλύτερα υλικά και είναι made in Japan, το οποίο δε σημαίνει τίποτα, αλλά είναι πολύ πιθανό να το έκαναν λόγω του made in Japan hype που υφίσταται.

Πιάνει και σε κουνέλια...

Δες και το βίντεο του Brian Wampler

Είναι η ίδια συνδεσμολογία που θα έκανες αν έβαζες ένα delay στη λούπα.

Γιάννη, τώρα το είδα το post σου. Συνδέεις την κιθάρα σου στο input του ενισχυτή μ' ένα καλώδιο. Από το input jack του πεταλιού συνδέεις ένα καλώδιο στο send του ενισχυτή κι ένα αντίστοιχο από το output στο return. Έτσι βάζεις το metal zone πριν από την προενίσχυση του ενισχυτή, και στην οποία ακούγεται φοβερό, όπως είδες και στο βίντεο του Ola Englund. Επίσης ο τραγουδιστής των Biffy Clyro το χρησιμοποιεί αμοντάριστο σε marshall κατευθείαν και έχει καλό ήχο. Αλλιώς αν θες, μπορείς να κάνεις και το bogner mod, η οποία το μεταμορφώνει σε ένα ωραίο distortion, για να το χρησιμοποιείς κανονικά και όχι στη λούπα. Επίσης, η χρήση πεταλιού distortion στη λούπα, μπορεί να γίνει και με άλλα πετάλια, τα οποία μεταμορφώνονται κυριολεκτικά π.χ. το mxr boost overdrive, το ds-1, το rat και άλλα. https://www.noiz.gr/index.php?topic=211286.msg910116#msg910116

Ισχύουν όλα αυτά που λες. Ο κόσμος όμως δεν αλλάζει. Γιατί να αλλάξει τη στιγμή που δεν αναρωτιέται σε κανένα τομέα της ζωής του αν κάνει κάτι λάθος; Για να διορθώσεις κάτι, πρέπει πρώτα να αντιληφθείς και να παραδεχτείς ότι κάτι πάει στραβά. Και δε νομίζω ότι ο νεοέλληνας θέλει να κοιταχτεί και πολύ στον καθρέφτη για άλλους λόγους πέρα από το να καμαρώσει την αρχοντιά του. Με τις υγείες μας λοιπόν.

Μια πληροφορία: τα λογαριθμικά είναι Α500Κ, ενώ τα γραμμικά είναι Β500Κ.

Ναι, είναι πρόσφατο το φαινόμενο (not) :P Αν δε σου έστειλε ακόμα ο Νιγηριανός, δεν κάνεις τίποτα... O0

https://eastwoodguitars.com/collections/bass/products/airline-pocket-bass Τότε μπορείς να τσεκάρεις κι αυτό, όπως και τα υπόλοιπα μπάσσα της εταιρείας. https://eastwoodguitars.com/collections/warren-ellis/products/warren-ellis-tenor-baritone-2p όπως και αυτή τη βαρύτονη-τένορ κιθάρα του θεούλη Warren Ellis

https://www.thomann.de/gb/fender_sq_vm_modified_bass_vi_ow_il.htm Αυτό πλησιάζει αρκετά σε κιθάρα

Mike Ness - Social Distortion (Les Paul Gold Top) Eddie Vedder - Pearl Jam (Tele)

Θα ήταν μία λύση, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει μεγάλο εύρος επιλογών. Περαιτέρω, πολλές φορές δεν υπάρχει και αντιστοιχία τιμής-ποιότητας, όσον αφορά τη διοργάνωση.

Καλημέρα σας! Με αφορμή την παράσταση της Αντιγόνης που έτυχε να παρακολουθήσω χθες σ' ένα αμφιθέατρο μιας επαρχιακής πόλης της Ελλάδος, θα ήθελα να σας αναφέρω την εμπειρία μου όχι από την ίδια την παράσταση, αλλά από τη συμπεριφορά του κοινού πριν και κατά τη διάρκεια αυτής. Θα ήθελα την άποψή σας πάνω στο θέμα, αν είχατε παρόμοιες εμπειρίες και αν θα μπορούσε να άλλαζε όλη αυτή η κατάσταση. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Αφού λοιπόν, περιμέναμε στην κλειστή είσοδο, ένας νεαρός μας προειδοποιεί ότι θα ανοίξουν οι πόρτες. Μας συνιστά να μη δημιουργήσουμε πανικό, να μην σπρωχτούμε και να είμαστε με το εισιτήριο στο χέρι. Εντάξει, οκ, την Αντιγόνη θα δεις, δε θα δεις τους Stones στο Καλλιμάρμαρο, συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να σφηνώνεις το σώμα σου στο ελάχιστο κενό που υπάρχει μεταξύ εμού και του μπροστινού μου. Εκείνη την ώρα ήμασταν 30 άτομα που περιμέναμε, δε θα έχανε η θεια τη VIP θέση, που ούτως ή άλλως δεν υπήρχε. Μετά κόπων και βασάνων, μπαίνουμε μέσα στο αμφιθέατρο. Κάθομαι σε μια θέση πλάγια της σκηνής, στην τρίτη σειρά. Σκηνή εδώ θα ονομαστεί καταχρηστικά ο χώρος που κανονικά λέγεται ορχήστρα στα αρχαία θέατρα. Ο κόσμος συνεχίζει να εισέρχεται. Κάποια στιγμή, κάθονται δύο κοπελιές στη δεύτερη σειρά. Η μία αποφασίζει να πάει στο κυλικείο που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά της σκηνής, και ναι, σωστά μαντέψατε, ακολουθεί τον συντομότερο δρόμο: μέσα από τη σκηνή, κι αυτό, αφού το ανακοίνωσε χαμογελώντας στη φίλη της "Θα ανέβω και στη σκηνή!". Ένας άμοιρος ηχολήπτης της λέει "όχι μέσα από τη σκηνή, κυρία μου!", αλλά η αποφασισμένη φίλη μας ούτε καν γύρισε να τον κοιτάξει. Στη δε επιστροφή, κατά έναν περίεργο τρόπο, αποφάσισε να επιστρέψει χρησιμοποιώντας τον διάδρομο. Βέβαια, για να ανέβει στη δεύτερη σειρά, δε χρησιμοποίησε τον παρακείμενο διάδρομο, αλλά πάτησε κανονικά στα καθίσματα της πρώτης θέσης, γιατί ποιός κάνει τον γύρο τώρα μέχρι εκεί;;; Κόσμος συνεχίζει να έρχεται. Άλλοι με σακούλες που με το περιεχόμενό τους, μπορείς να κάνεις πικ νικ για τέσσερα άτομα. Μπύρες, ποπ κορν, σάντουιτς κλπ, γιατί ο Έλληνας νομίζει ότι βρίσκεται στον καναπέ του σπιτιού του κι έχει βάλει dvd, αφού παρήγγειλε πίτσα... Κάποια στιγμή, ακούγεται από τα ηχεία η γνωστή ανακοίνωση ότι "η παράσταση ξεκινάει εντός ολίγου, παρακαλούμε απενεργοποιήστε τα κινητά σας, απαραγορεύεται η βιντεοσκόπηση και η λήψη φωτογραφιών''. Κι εκεί ακούω τη διπλανή μου να λέει στο τηλέφωνο: "Μόλις φτάσεις, κάνε αναπάντητη, για να βγω να σου δώσω το εισιτήριο". Το κλείνει κι ύστερα από δυο λεπτά σβήνουν τα φώτα, οι ηθοποιοί του χορού βγαίνουν στη σκηνή και αρχίζουν να απαγγέλουν τα πρώτα λόγια. Κι ενώ σε όλα τα θέατρα του κόσμου, άπαξ και αρχίσει η παράσταση, σταματά η προσέλευση του κοινού, όχι φίλε μου!! Στο Ελλάντα όχι μόνο δεν έχουμε αντίληψη του χώρου στον οποίο βρισκόμαστε, αλλά έχουμε και μια απίστευτη άνεση με τη συμπεριφορά μας. Θεατές να φτάνουν ένα τέταρτο μετά και να σηκώνουν ολόκληρη σειρά για να περάσουν. Ποπ κορν να μασουλιούνται ακατάπαυστα, σακούλες ανακατεύονται μέχρι να βρούμε τα μπισκότα, σχόλια στον διπλανό μας για το έργο, σχόλια στον διπλανό μας για άσχετα θέματα, ενασχόληση με το κινητό, φωτογραφίες από την παράσταση, βίντεο, ξεχασμένο κινητό με ήχο κλήσης, το οποίο όχι μόνο δεν το κλείνει, αλλά απαντάει κιόλας, και το κορυφαιότερο όλων: μία κυρία να κάνει σήμα μέσα στο σκοτάδι στην απέναντι πλευρά με τη φωτεινή οθόνη του κινητού, κατά τη διάρκεια της παράστασης, σε κάποιον γνωστό της για να ξέρει που να πάει για να τη βρει. Προσθέτοντας σε αυτή την κατάσταση και ανήλικα παιδιά που δεν φταίνε σε κάτι, αλλά έχουν την αντίληψη ότι το θέατρο είναι ένας διαφορετικός παιδότοπος, έχετε πλήρη εικόνα της συμπεριφοράς του κοινού. Η ερώτηση: Και τί κάνεις για όλα αυτά; Αξίζει να ασχοληθεί κανείς π.χ. να κάνει μια παρατήρηση στον διπλανό του μετά την παράσταση; Προσωπικά, το απέφυγα, γιατί πιστεύω ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό που με θλίβει, είναι ότι ενώ στη χώρα μας ακολουθούμε οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά με απόλυτη άνεση, όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό, όπου οι νόμοι είναι νόμοι, περηφανευόμαστε για την καθαριότητα και για το επίπεδο. Δυστυχώς, έχουμε αιώνες δρόμου ακόμα.

Απ' το νερό δεν ξεκολλάει τίποτα στην πλακέτα, ούτε καταστρέφεται κάτι άμεσα. Το επικίνδυνο σημείο είναι ότι, αν είναι βρεμένο και το συνδέσεις στο ρεύμα, θα σου κάνει βραχυκύκλωμα και τότε μπορεί να σου κάψει κάποιο στοιχείο, πέραν και από τον κίνδυνο της ηλεκτροπληξίας. Το μόνο θέμα που ίσως να έχεις αργότερα, είναι να εμφανιστεί λίγη σκουριά σε κάποιο σημείο, και αυτό πάλι αν δε στεγνώσει καλά.

Καλημέρα! Γιατί δεν ψάχνεις τη λύση του irig? Θα γλιτώσεις και την πεταλιέρα. Βέβαια, δεν γνωρίζω αν υπάρχουν samples με ήχους κοντά στα δύο πετάλια που ζητάς, αλλά ίσως βρεις κάτι παραπλήσιο.

Συγγνώμη για τη διόρθωση, αλλά δεν αντέχω να το βλέπω. Το σωστό είναι πληροί, όσο παράδοξο κι αν σου φανεί.

Κάτι τέτοιο ίσχυε στην περίπτωση του Wherever I may roam από το προναφερθέν Black album. Ο ήχος που νόμιζα sample ή πλήκτρα είναι από το 12χορδο μπάσο που χρησιμοποιήσει ο Newsted.

https://www.thomann.de/gr/ibanez_es2_echo_shifter_ananlog_delay.htm

Υπάρχει και η σχετική ιστορία με τον Ζαμπέτα που είχε δει μουσικούς με αναλόγια και τους ρώτησε: "ρε μάγκες άμα πιάσει κάνα αεράκι, τί θα κάνετε;", εννοώντας ότι καλό είναι να ξέρεις τα κομμάτια που παίζεις. Βέβαια, αυτό είναι επιλογή του καθενός.

Καλά, δεν είναι και το πρότζεκτ του αιώνα... :P Αν έχεις ταβάνι, τα 300 ευρώ, καλύτερα τα parts ξέχνα τα. Το partercastering θέλει αρκετά λεφτά, αν θες να έχεις ένα καλό αποτέλεσμα. Εξίσου, μη αποτελεσματικό θεωρώ τα parts από διάφορες harley benton. Οπότε, θα πρότεινα δύο λύσεις: είτε αγοράζεις μια harley benton, αλλάζεις το nut (αν και στις καινούριες ψιλοπαίζουν), παραγγέλνεις ένα pickguard για esquire από το allsparts, αλλάζεις το wiring, ξεπατώνοντας τον neck μαγνήτη και είσαι έτοιμος. Είτε βρίσκεις μια σκοτωμένη squire tele από τις αγγελίες, κάνεις την ίδια διαδικασία με το pickguard και το wiring, και είσαι έτοιμος. Ή στην τελική βγάζεις τελείως το pickguard και αφήνεις μόνο τον bridge πάνω αλά Billy Gibbons.

Αν όντως είναι πυκνωτές, όπως λέει και ο Superfunk, αν τυχόν τον ανοίξεις για να τους αλλάξεις εσύ, να ξέρεις ότι πρέπει πρώτα να τους αποφορτίσεις (ψάξε κάποιο σχετικό βίντεο στο ίντερνετ), καθώς υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ηλεκτροπληξίας, ακόμα κι όταν δεν είναι στην πρίζα ο ενισχυτής.

Yπάρχει και αυτό το επικό βίντεο...:)

Ουσιαστικά φτιάχνεις ηχοαπορροφητικά πάνελ ορθογωνικού σχήματος, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται σε στούντιο, για να μειώσεις τις αντανακλάσεις του ήχου. Μπορείς να πάρεις πηχάκια, να τα κόψεις και να τα καρφώσεις, ώστε να φτιάξεις ένα ορθογώνικο πλαίσιο. Παίρνεις ορυκτοβάμβακα -φοράς γάντια, γιατί η επαφή με το δέρμα δημιουργεί φαγούρα- και κόβεις όσο χρειάζεται για να συμπληρώσεις το κενό του πλαισίου. Στη συνέχεια με ύφασμα -κατά προτίμηση κάτι σαν αυτά που έχουν τα φούτερ- καλύπτεις τη μπροστινή όψη του πλαισίου και το γυρνάς στην πίσω πλευρά, όπου το πιάνεις με καρφωτικά πάνω στο πλαίσιο. http://acousticsfreq.com/how-to-build-your-own-acoustic-panels/