dimsonic

δεν θίγομαι καθόλου! όσο μ αρέσουν οι Uriah heep μ αρέσει και ο Mike Stern και οι Greta Van Fleet και οι Khruangbin. Όταν θελήσω να ακούσω κάτι πραγματικά που μ αγγίζει θα ακούσω το Tarkus ή το Innervisions ή το Caravanserai

πάντως ειλικρινά θεωρώ μεγάλη τιμή να υπάρχει νήμα για μένα στο νοιζ. καλώς ή κακώς για μένα η μουσική που με ενδιαφέρει φτιάχτηκε μεταξύ 64 και 75 βαριά βαριά. Σίγουρα και μετά το 75 και σίγουρα και στο 80 και στο 90 φτιάχτηκαν πράγματα και στο 00 και στο 10 και στο 20. Δεν με αφορούν. Εχω δίσκους και ακούω μουσική (εκτός από κλασική) από το 1950, αλλά επικεντρώνομαι σε μουσική που παράχθηκε και την έζησα. Πχ όταν κυκλοφόρησε και έμαθα ότι χτες, πριν ένα μήνα βγήκε το τάδε, το άκουσα στο ράδιο στην τηλεόραση και όχι να είναι σε έναν μεγάλο κουβά με μουσική απ όπου μπορούμε να ψαρέψουμε και να καταναλώσουμε και όχι να αφομοιώσουμε. Μουσική που την άκουγα όταν έβγαινε, την άλλη μέρα την άκουγα ξανά και ξανά επί μέρες και μήνες. Μουσική που μπήκε στο πετσί μου και δεν βγαίνει. αντίστοιχα αν ακούσω μουσική της ίδιας εποχής (που δεν γνωρίζω) επειδή έχουν τα κοινά χαρακτηριστικά της εποχης μου φέρνουν αυτό το οικείο και μπορώ να την ακούσω πολύ πιό ευχάριστα σαν άγνωστη παρά με σημερινή άγνωστη. Καθημερινά ακούω jazz του 60-70 ό,τι και να κάνω στο σπίτι και ξανά γυρίζω στη δεκαετία 70 αν θέλω να ακούσω ροκ. Πιστεύω ότι για μένα η μουσική τέλειωσε το 1975 κάπου και ότι υπάρχει εκεί έξω μουσική από την εποχή αυτή που φτάνει για 10 φορές την υπόλοιπη ζωή μου. Επίσης μπορώ να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου με 10-20 δισκους που μου αρέσουν πολύ ή και με 10. Ασχετα αν έχω κάποιες εκατοντάδες στη συλλογή μου ή αν η διευρυμένη 10ετία των 70 για μένα είναι ακόμα ανεξάντλητη. (σας συμπαθώ όλους btw - ο,τι και να ακούτε) (τα υπαρξιακά προβλήματα της μουσικής αυτού του είδους τα έχω ξεπεράσει εδώ και περίπου μια 20 ετία και έχω συμφιλωθεί μαζί τους) (αυτή τη στιγμή ακούω κάτι από το 1990, αλλά δεν ανατρέπει τα προηγούμενα που έγραψα)

βίντεο ? θες και βίδεο?

α ρε μπαγάσα που τα ξετρυπώνεις αυτά... α ρε... τι χάνω ..... τι χάνω λέωωω.... έχω κολλήσει πίσω στο 70 γμ την αδικία μου...και χάνω κομματάρες...

εννοώ να τα βάλουμε σε ένα νήμα όλα

ναι είσαι απηλλαγμένος. Με Β3 αντί για τον Ερικ.... βέβαια δεν είχα ηλεκτρική δωδεκάχορδη και ντουμπλάρισα 2 τελε

εγώ έχω φτιάξει τους animals...λίγο χτένισμα θέλει θα το ανεβάσω όπου συνεννοηθούμε

η focus είναι καλύτερη. Αν ζορίζεσαι μείνε στην behringer. Θα κάνεις τη δουλειά σου.

εχει κρατησει αρκετες

εγω παντως για καλο το ακούω....

δηλαδή το ότι είναι Φώτης δεν σου έφτασε?

γιατί βρε μάστορα, αφού είπα ότι είναι καλό...!

εκτός από την ένσταση στο αρπέτζιο με phaser? μέχρι το .30 που ξύνει τ αυτιά και το υπέροχο μέρος 0.55-1.12 το άλλο μου φάνηκε κανονικό Φώτης... Ωραίες μερικές αρμονικές με νυχάκι ! Παραγωγή σκίζεις... Μπράβο στο συνθέτη. (μου θυμίζει κάτι ελληνικό ποπ, αλλά δεν ξέρω πού να το αποδώσω - σε ποιόν- αλλάδεν ξέρω τι είναι - ούτε κακό είναι) Χαιρετίζω μια νέα εποχή συνεργασιών στο νοιζ!

βέβαια το θέμα υποθέτω ότι εννοεί "το πρώτο κιθαριστικό ριφφ...." αν υπήρχε όμως ένα riff που πραγματικά με κατέστρεψε ήταν αυτό (αν υπολογίσουμε ότι προέρχομαι από πλήκτρα) Και όταν λέμε κατέστρεψε εννοούμε ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ....

Εχω εδώ και πάνω από μια δεκαετία ένα 5χορδο άταστο ψωνισμένο από το ebay κάποιου άγγλου (?) κατασκευαστή. Εχω κάνει το κέφι μου και γενικότερα το έχω χρησιμοποιήσει σε ηχογραφησεις μου. Όμως δεν έχει τον ήχο που θελω για όλα τα είδη. Και σκέφτομαι κάτι συμβατικο: 4άρι με τάστα. Απαιτήσεις: 1. p or jb style 2. όχι τεράστιο scale (ούτε και short scale) 3. decent απλώς κατασκευή 4. ευκολία στο παίξιμο διότι νομίζω ότι πέρασε ανεπιστρεπτί η περίοδος που ήμουν ή ήθελα να ξαναγίνω μπασίστας. Μόνο ηχογράφηση. 5. vfm or anm (almost no money). Ψυχολογικό όριο τα 150 ευρώ. Θα στρεσσαριστεί μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Εχω δει και με 100 και θα μπορούσα να πάω εκεί με τη μία. 6. hands on απόψεις. Ξέρω, και εγώ χαζεύω στο νετ, αλλά θα ήθελα αληθινές γνώμες, εκτός αν έχετε ακούσει γενικώς κάτι καλό.

όπως και να το κανουμε συ 'χεις τη βούλα και παίζεις και με ονόματα...και ...τρανά μάλιστα... εμείς....μόνοι μας (btw τα μεγαλύτερα που έπαιξα κάαααποτε ήταν η Ελένη Δήμου και ο Πασχάλης...)

εσύ μάνα μ' είσ' επαγγελματίας....

ε βέβαια!... πάντως αν λάβουμε υπόψη της άρτιας κλωνικής ερμηνείας του Σπύρου, θεωρώ ότι το όποιο πόνημα θα πρέπει να είναι να πετύχουμε το ύφος του κομματιού στο 99%. Αλλιώς παίζω και εγώ το immigrant song στην ovation....

ναι? και που θα βρώ gibson maestro fuzz ? μάλλον θα τη σκαπουλάρω με το it's my life

ηχητικά λέω

Μέσα....αλλά θα πρέπει να το πλησιάσουμε, όχι απλώς να το ερμηνεύσουμε...

είχα ξαναγράψει παλιότερα με ευκαιρία ένα άλλο κομμάτι ότι ήταν κάτι εξαιρετικό. Τώρα που ακούω τα υπόλοιπα, θα έλεγα ότι επιβεβαιώνομαι στο σύνολο. Μπράβο παιδιά που φτιάχνετε τέτοιες δουλειές!

βρε σεις αλοίμονο. εδω τον Λέμυ τον γουστάρησα και εγώ κι ας τον έμαθα το 2004...

ναι...ξερω και γω μια φορά πήρα ένα κομμάτι του Φώτη και το κατέστρεψα!