SAKIS A.

Στην άμμο του καλοκαιριού να περπατάω Σε μια στροφή ήσουν πεσμένη Είχες δακρύσει και πονούσες Σου άπλωσα το χέρι με κοιτούσες Είπες βραχνά ευχαριστώ Σηκώθηκες και πήρες το ποδήλατό σου Μαζί και το μυαλό μου Έγινες ξάφνου η θεά στο όνειρό μου Σε έψαξα την άλλη μέρα να στο πω Γιατί σε θυμάμαι θα ρωτάς Γιατί στη σκόνη μου ξανά βουτάω Δεν κάνεις λάθος έχω μείνει εκεί Στην άμμο του καλοκαιριού να περπατάω Γιατί σε θυμάμαι θα ρωτάς Τόσο πολύ για σένα πια διψάω Έχουν περάσει τόσα χρόνια Η θάλασσά μας χάθηκε και τη στεριά κοιτάω Στο όνειρό σου γαντζωνόμουν γυμνός Απ’ τον ήλιο μου μη βγω και πάω Ήταν ένα καλοκαίρι μόνο φως Που νόμιζα στον ουρανό πως περπατάω Σηκώθηκες και πήρες τη βαλίτσα σου στο χέρι Μαζί πήρες και την ψυχή μου Μεγάλωσα πολύ από τότε ξέρεις Σε έψαχνα στις πόλεις να σε βρω Για την ελευθερία Τι νομίζεις δεν κρυώνω εδώ; Τι νομίζεις πως καλά περνάω; Σε χάρτινες σκηνές σου λέω κατοικώ Ακούω τη βροχή και πιο πολύ διψάω Τι νομίζεις πως έχασα το σώμα; Τι νομίζεις πως είμαι άυλος και δεν πονάω; Μα που να πάω να μπορώ Στα μάτια ενός παιδιού να ζήσω Στην άγρια τη θάλασσα δεν έλιωσαν Το γέρικο της ιστορίας σώμα Κι ακόμα πιστεύω να το δω Ένα καλοκαίρι να περπατάει στον αέρα Τι νομίζεις με κρατάει εδώ; Μια φωτιά με κρατάει Μια φωτιά που ταΐζει το σώμα Κι αυτό αντέχει το χειμώνα Κι αυτή η φωτιά δεν λέει να φύγει Μένει στο βλέμμα σαν φωνή Γι’ αυτό σου λέω, τι νομίζεις πως κρατάω εδώ; Λίγο αίμα κρατάω ζεστό για την ελευθερία Άκουσα η αγάπη Άκουσα η αγάπη γρατζουνά τον αέρα πονά η ψυχή Άκουσα η αγάπη αγγέλου έχει το βλέμμα Κι αυτό το βλέμμα μπορεί να σου αλλάξει Σε μια στιγμή τη ζωή Έμαθα η ανάγκη τα μάτια σου κάνει σαν πέτρα Αυτό που πονά, το χτυπάς δυνατά Έμαθα το σκοτάδι άλλοθι δίνει να αλλάζεις Στον καθρέπτη να μη βλέπεις καλά Άκουσα η αγάπη Είναι μια έρημη πόλη Μια στενή για να ζεις φυλακή Άκουσα η αγάπη Άμμος είναι και τέφρα Μοναξιά για να βρεις στη ζωή Άκουσα για αγάπη, γνώρισα την αγάπη Και είμαι εδώ να σου πω Πως μαζί της η ψυχή μου γελά Έμαθα η αγάπη μια χώρα είναι του αέρα Που κρατά με τα χάδια τη ψυχή δροσερή Άκουσα για αγάπη, γνώρισα την αγάπη Και είμαι εδώ να σου πω Πως μαζί της το κορμί μου ξυπνά Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή Αυτή η άνοιξη δεν λέει να φύγει Αυτή η άνοιξη με βγάζει μισό Αυτή η άνοιξη με ρίχνει στο χώμα Μα μου σκοτώνει αυτά που μισώ Αυτή η άνοιξη ζητάει να πάρει Ένα χαμόγελο από χείλη ξερά Αυτή η άνοιξη τη θάλασσα φέρνει Να ταξιδέψω από εμένα μακριά Κάπου μπορεί να γεννιέται το λάθος Που την αγάπη να ευλογεί Κάπου μπορεί να υπάρχει το δάσος Που να μοιράζει τη δροσιά στη ψυχή Χτυπάει αέρας με μανία το σώμα Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή Βάζει φωτιά ρίχνει το φράχτη Μήπως περάσω και τρέξω σε αυτή Θα αναζητήσω στους δρόμους τη λύση Κάπου μπορεί να υπάρχει πηγή Που το νερό της αγάπης θα καίει Κι αυτό το λάθος να ευλογεί Ο μάγος καλοκαίρι Λένε πως σε φώτα πολλά Νεράιδες χορεύουν και η πιο ωραία τραγουδά Λούζονται ως το πρωί με φως Γιατί το φως είναι αγάπη Πέφτουν αστέρια στα νερά Φέρνουν τα όνειρα κοντά Ο μάγος καλοκαίρι είναι εδώ Με λίγη αγάπη θα τον ανταμώσεις Πάντα ένα αστέρι όταν πέφτει Θα βλέπω στα μάτια σου το καλοκαίρι Θα σε φωνάζω σήκω Θα σε τραβάω απ’ το χέρι Πάντα ένα αστέρι όταν πέφτει Θα βλέπω στα μάτια σου το καλοκαίρι Ψάξε την αγάπη παντού Κι ας πλέει όπως λεν’ στη χώρα του νερού Όταν ο δρόμος κλείνει η αγάπη σε σώζει Περπατάω κάθε βράδυ στη θάλασσα Βρέχω τη μνήμη Όταν ένα καλοκαίρι φεύγει η ψυχή μου πονά Μα αν κοιτάξω μακριά Ο μάγος καλοκαίρι είναι εκεί Με λίγη αγάπη θα τον ανταμώσω [email protected]

Δείγμα: Η Κόκκινη Θάλασσα Κόκκινη θάλασσα στου ήλιου τα παιγνίδια Κοιτάζω τα σύννεφα μήπως περνάς κι αν με θυμάσαι Το πρώτο αστέρι έπεσε του Αυγούστου Μα δεν μου άφησες καμιά ευχή να σε προδώσω Κι όμως στα μάτια μου έχω την άμμο από τα ταξίδια Γυρίζω πίσω στο ποτάμι για να πάρω Λίγο νερό για τις πληγές μου στη ψυχή Και να πληγώσω με τα μάτια μου το χάρο Πριν ταξιδέψω στης πατρίδας τη σιωπή Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς Είναι μια φυλακή μέσα στους τοίχους Να λες σε όλα ναι να μη μιλάς Να μουτζουρώνεις τη φωνή σου μες τους ήχους Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς Είναι μια καρδιά χωρίς τους χτύπους Μες τη σιωπή να ζεις και να γερνάς Να κολυμπάς μέσα στα κύματα τους μίσους Κοιτάζω τα σύννεφα να μουτζουρώνουν το φεγγάρι Το λεωφορείο για το μέλλον στο γκρεμό Άμα πονάς και αν με θυμάσαι Το πρώτο αστέρι έπεσε και είμαι εδώ Τα Πρώτα Δικά μας Ταξίδια Βάλε στο όνειρο φως Ξανά ένα δρόμο να φτιάξω Να μην αμφιβάλεις μπορώ Το χρώμα στο βλέμμα να αλλάξω Θα γίνω εγώ η φωνή Το κύμα στα μεγάλα ταξίδια Κι εσύ αν το θέλεις πρωί Ο Mάης που μοιράζει στολίδια Γίνε αν θέλεις εσύ Να βγάλω φτερά να πετάξω Ψηλά στα βουνά να με βρεις Τον κόσμο να θέλω να αλλάξω Γίνε αν θέλεις η γη Να βρω μια φωλιά για να φτιάξω Να ξέρεις μισώ τη σιωπή Την αγάπη δεν θέλω να κάψω Βάλε στα μάτια φως Απλά να μπορώ να πετάξω Το ξέρεις μονάχα εσύ Μια άνοιξη αν θες θα σου φτιάξω Μη μένεις για πάντα στο χθες Οι μέρες σπασμένα στολίδια Κοίτα ψυχή μου κι εσύ Τα πρώτα τα δικά μας ταξίδια Για περισσότερο υλικό και βιογραφικό: http://athanasiadissakis.blogspot.gr/